Piep

Eerste

Je weet wel, dingen zoals: de eerste keer.... De eerste keer dat je vliegt, de eerste zoen, de eerste keer dat je in het buitenland woont en werkt. Je eerste tochtje op een motor, je eerste auto, je eerste eigen mederwerker in je business. Zulke dramatische eerste keren gebeurden deze week weliswaar niet maar toch brengt het je in de goede stemming bij dit trieste weer als dat soort kleine dingen gebeuren. Komt ie. De eerste boekingen voor volgend jaar zijn binnen, net zoals de eerste belastingaanslagen en de eerste keer dat je weer hout moet gaan zagen omdat het voorraadje van vorig jaar op is. En zo zijn er meer: de eerste keer dat de solarfarm helemaal op automatisch staat en het precies werkt zoals je bedoeld hebt. De eerste keer dat de stoeterij uit Fontenois-la-Ville gasten bij ons onder gaat brengen. En de eerste keer dit jaar dat ik al met een flinke bak Pot au Feu aan de ontbijttafel zit! En bovenop alles: de eerste liter zelfgemaakte chocolade ijs staat in de vriezer. Nu volgt de proef hoe lang dat goed blijft.

bron: borruquito2

De leukste eerste keer van deze week vind ik wel: de eerste muis die door onze kat Qubit is gevangen. Mijn aanvankelijke twijfels over zijn jagerstalent zijn dan ook helemaal verdwenen. Dat ging bepaald niet zachtzinnig. Het hele ding is uit elkaar gereten. Het klonk dan ook alsof er een kleine storm in die gangkast uitbrak. Muis (RIP) heeft zijn kaartje voor de grote overtocht niet zomaar gekregen. Qubit kwam toen het weer rustig werd aantrippelen met zijn aan gort gereten vangst. Legde die zo voor me neer als: kijk nou es baas wat ik heb gevangen. Uiteraard koerde ik waarderende geluidjes en het beest vervolgde zijn wervelend spel. Kat is helemaal door het dolle en laat muis alle hoeken van Le Mouton Qui Rit zien. Nu nog leren de buit op te eten zoals Chippie dat deed en de baas is echt tevreden. Zal dadelijk wel overal stukjes muis vinden. Nou ja, het heeft ff geduurd maar dan heb je ook wat. Dus hij mag blijven.

Regen

Ondertussen openen zich de sluizen van de hemel weer en druizelt de regen al sinds de vroege morgen neer. Ook al leek het bijna een dag met wat zon te worden. Jammer, weer geen zon voor de SF. Wel een mooie gelegenheid om het programma voor de SF verder te polijsten. Ondanks dat je bijna zeker weet, na alle testen, dat de SolarFarm volautomatisch zal gaan schakelen, zit je toch op het kritieke moment naar je schermpje te koekeloeren of het programma de door mij geprogrammeerde contouren van temperatuur stijging en daling gaat volgen. Voorlopig staan alle kleppen nog dicht. Gelukkig is het niet koud buiten dus dat is al weer mazzel. Overdag loop ik toch maar heen en weer met klussen en zo, dan blijf je automatisch warm. Bij deze buiten temperaturen blijft het huis toch op een mooie werktemperatuur hangen. In de avond zit je dan bij de kachel in de keuken weer aan het programmaatje te fröbelen. Al experimenterend en een beetje oude wiskunde kennis weer afstoffend kom je tot verrassende conclusies. Grappig ook dat je programmaatje aangeeft dat de uitgangspunten te ruim gekozen waren. Nou ja, dat geknoei met wiskunde en statistieken is veel spannender dan een paar uur filmpies kijken.

Voordeel van die regen is ook wel dat de wegen weer schoonspoelen. De modder die door het oogsten en landbouwmachines op de weg blijft liggen spoelt zo mooi weg.

Klussen

Deze week had ik gepland de vloer van kamer 1 kaal te schuren en daar een nieuw laklaag overheen te doen. Een beginnetje met het schuren van vorige week maakte me weer eens heel bewust dat die lakken uit de Brico echt waardeloos zijn. Het lijkt wel een soort gum dat ook nog eens in je schuurpapier blijft kleven. Uit NL heb ik echte lak gehaald die keihard wordt en ook iets slijtvaster is. De lak zooi die er nu opzit krijg ik er weliswaar met moeite af maar er is al een stukkie mooi kaal geworden. Had ik nog niet ergens nog een setje mondmaskers in het atelier staan? De twee dagen die ik voor het schuren uitgetrokken had zullen wel een hele week worden. Stofzooi! Nu snap ik ook waarom die parketboeren altijd zeggen dat de héle vloer altijd kompleet kaalgeschuurd moet worden. Het is me nu duidelijk dat je met een nieuwe laklaag anders altijd kleurverschillen blijft houden. Precies een van de redenen waarom deze vloer een schuurbeurt krijgt. Weer wat geleerd. Dan maar niet plaatselijk het ergste opschuren maar fundamenteel de vloer kaal maken.

update: Het is nu einde van de week en de vloer is nog niet kaal, wellicht was het beter geweest een schuurmachine te huren. Zwaar onderschat die klus.

Kamer 1, situatie vóór klussen, volgende week eentje van de kamer ná

Er is ook een ideetje opgekomen om de iets te hoog opgehangen wastafel van kamer 1 wat lager te krijgen. Niet door het hele blad omlaag te brengen zoals ik dacht, maar door de kom meer te laten zinken in het blad. Daar is nog wel wat ruimte voor. Zo gedacht zo gedaan. OK de idee was prima, de uitvoering laat nog even te wensen over. Met een vijl en een stuk schuurpapier vandaag of morgen de zaak wat beter passend maken en met wat houten strips de zaak verstevigen. Een schuurbeurtje en een nieuwe laag Wengé waarna een lik parketlak, en hop! Gaat ook deze wastafel weer prachtig worden. Een van die voordelen van een vast verfschema is dat je altijd de juiste verf op voorraad hebt staan. Is een bus op koop je een nieuwe, zo zit je nooit zonder.

Oh schrik! Gistermiddag meurde het geweldig in de kamer, bleek de plastic afdekking van de wastafel afvoer eraf gezakt te zijn. Pfioe! Nu maar met duct tape dicht gefietst. Ja ja, pur schuim, ty-raps, siliconenkit, duct tape en een schroeftol. De wondermiddelen die een beetje klusser altijd in zijn kist moet hebben zitten.

Winter

Zo heel langzaam zak je gezapig terug in je winter routine. Dagen gevuld met wat klussen in de kamers, voorbereidingen om wat keramiek huisjes erbij te maken, de in de zomer verzamelde boekjes tevoorschijn halen, hout aanslepen voor de verwarming, soep maken, en sinds vorig jaar, lekker fröbelen met de raspi's. Tot nu toe zijn er maar twee nachten met lichte nachtvorst geweest. Volgens de metéo wordt dit niet als vorig jaar een ultra zachte winter, dat betekent geregeld maar hout zagen dus.

Piep

In een van de hoekjes van het forum Nederlanders.nl laaien af en toe discussies op over recepten, het uit elkaar houden daarvan en zo meer. Dit keer ging het ook over de keukenapparaten die men nodig denkt te hebben. Toegegeven als je een boel brood bakt is een deegmolen een uitkomst als je het kneedwerk maar moeizaam afgaat. Ook als je elke dag wortelsap wilt drinken is een sapmachine wel nuttig. Lust je graag capucino of expresso dan heb je al snel ook daar een machientje voor in huis. En, en, en... Toen de mensen op het forum opsomden wat ze zoal in de keuken hadden staan viel mijn mond open van verbazing. Tja, toen durfde deze jongen te beweren dat het aantal apparaten in onze keuken echt minimaal waren, sûre ;=) Uiteraard werd dit meteen afgestraft door de praktijk. Op een merkwaardige manier want ik besefte daarna dat de huidige apparaten tegenwoordig allemaal een piepje geven, om om het even wat.

bron: barista

Zet je je koffie machine aan, piep. Is de koffie klaar, piep. Keuze maken voor de magnetron, piep. Klaar: keiharde bliep. Oven doet blieb, kookplaat stopt niet meer met die irritante piep. Alleen de snelkoker, die heeft geen piep. Die slaat gewoon af met een klik, net als eigenlijk de rijstkoker. De vaatwasser, wasmachine, stoom-dwijl-ding, broodmachine piep PIEP BLIEP... en-ga-zo-maar-door. Kom ik zo maar aan tien keuken apparaten, inclusief oven, magnetron en zo. Sinds kort ook een ijsmachine, maar die geeft gelukkig geen bliep af. 
Dat merkwaardige incident? Zit ik rustig deze blog te schrijven, begint er een vaag piepje dat irritant genoeg niet meer stopte. Wasmachine? Nee die stopt uiteindelijk. Dan maar eens een rondje maken. De frequentie was er een van maximale irritatie en dat gaf me een idee. Ik loop de kamers rond, nee geen brandmelder. Richting de garage klonk het steeds harder. Ha! Ligt er onder in een van de dozen tóch een brandmelder te mekkeren! Batterijtje bijna op, pfff. Daarmee had ik wel een apéro verdiend vond ik en werd het tijd om de warme hap te gaan doen. Opvallend trouwens hoe snel die batterijen op zijn van die brandmelders. Bijna vóórzienend was dat we, Wim en ik, afgelopen week hier al een uitgebreide discussie over hebben gehad om dat met een stelletje Raspi's te gaan managen. De lijst met projectjes wordt steeds langer!

Gelukkig zijn er nog vele winters te gaan.