In het hierop volgende filmpje werkt hij de pot verder af. Ook fascinerend is om naar te kijken hoe hij de zaak onder controle houdt. Bij mij zou die pot alle kanten opgaan.
In nummer 46 van zijn video's daar snijd hij er een in de lengte door. Om de wand van zo'n pot gelijkmatig dik te krijgen, daar moet je wat voor kunnen. Erg leerzaam is dat. Doe ik ook als ik een pot of zo draai, die snij ik dan door midden om naar de wanddikte te kijken.
Onvermijdelijk zie je tussen zijn videootjes soms dingen zitten die al eens eerder qua vorm zijn gepasseerd, bijvoorbeeld #125, net met een iets andere techniek.
Hsin-Chuen Lin is van Koreaanse origine en gelukkig, maar dat is mijn smaak dan, komen de Koreaanse vormen in zijn kunst meer dan terug. Hij maakt uiteraard ook minder traditionele stukken, want er moet natuurlijk ook brood op de plank komen. Mensen die tegenwoordig keramiek kopen zoeken toch meer iets speciaals en vernieuwends. Althans mijn vermoeden is dat niet iedereen traditionele vormen kan waarderen. Tegelijkertijd is het erg knap dat hij moderne vormgeving weet te verweven met de traditionele vormen. Omdat ik hem al meer dan drie jaar volg merk ik wel dat hij steeds bekender wordt, ook buiten zijn keramiek wereldje, dat vind ik dan weer geweldig.
Als iemand deze pottenbakker aan het werk ziet roept deze al snel, “Hé dat gaat vrij soepel. Moet ik ook kunnen.” Niets is natuurlijk minder waar. Voor het gemak vergeet men dat dit het resultaat is van een leven lang op professioneel niveau met klei werken.
Zo'n smalle hals op een pot draaien als alles wat daaronder zit al min of meer is afgewerkt zou mij geheid het hart in de keel doen kloppen van de spanning. Dan gaat het werkstuk, très sûrement et totalement de mist in. Bij hem lijkt het alsof dat smalle halsje moeiteloos omhoog getrokken en afgewerkt wordt. Dat het voor hem ook niet zomaar gaat zie je aan zijn concentratie tijdens de laatste minuten.
Dat filmpje wordt zeker nog een tiental keren bekeken. Vaak probeer je de gebaren voor je PC-tje na te doen. Een soort droog oefenen zeg maar. Voor die “klauw” greep om het halsje is echt nogal wat techniek voor nodig, het lijkt makkelijk maar voor dat je het weet trek je die hals zo van de pot af.
Af en toe komen wat van zijn eindproducten in beeld na de glazuur brand, en daar blijkt vaak dat elke stap in het proces je eindresultaat kan beïnvloeden. Soms doe ik ugh, voor mij is minder mooier, ook dat is een smaak kwestie. Bekijk #115 maar eens voor wat van zijn gereed zijnde werk.
Mooi bij zijn videootjes vind ik dan ook weer dat achteraf praatje. In de bovenstaande zegt hij bijvoorbeeld dat je voor dit soort dunne hoge dingen beter wat zwaardere klei kunt nemen en de draaitafel een tikkie sneller moet laten draaien als je met het halsje begint. Nu zag ik aan het begin dat de klei wel heel erg soepel was dus die opmerking is denk ik meer voor ons amateurs bedoeld schat ik zo. Meer dan 20 duizend mensen volgen hem op de voet op youtube. Voor een pottenbakker is dat een astronomisch getal. Sommigen van zijn filmpies worden zelfs een paar honderdduizend keer bekeken!
Je zou kunnen zeggen dat er vast en zeker wel pottenbakkers zullen zijn die nog veel mooiere spullen maken dan hij. Er zijn er echter maar heel weinig die de techniek van draaien op een dergelijk duidelijke manier voor het voetlicht kunnen brengen.
Beïnvloed je zoiets? Zeker. Na meer dan drie jaar naar hem gekeken te hebben zie je technieken en vormen in mijn schaaltjes terugkomen die rechtstreeks naar hem toe wijzen. Dat is toch weer iets moois, zit je 10.000 km uit elkaar dan breng je nóg je kennis over.
Het is bijna winter en het wordt weer tijd om de klei uit de kist te halen en te gaan beginnen met mijn eigen potjes.
SolarFarm
De SolarFarm werkt behoorlijk soepel. Toch blijf je proberen de zaak steeds stabieler en efficiënter te maken. Dat was een van mijn vroegere, soms hinderlijke trekjes. Ik probeerde altijd het uiterste uit de software te halen. Zo ook nu weer. De programmeertaal die wordt gebruikt: Python. Nieuw voor mij. Sinds vorige herfst/winter ben ik daarmee begonnen. In de lente/zomer uiteraard lag dat stil. Deze herfst is het verhaal weer opgepakt en de handel draait nu eigenlijk vol-automatisch.
De momenten dat er geschakeld wordt of hout bijgeladen zie je duidelijk terug in de grafiek.
Omdat het kriebelt begin je uiteraard na te denken over beveiliging, de stabiliteit van software en hardware, de kinderziektes en de module die zelf de momenten van aan of uitzetten van de SolarFarm moet optimaliseren etc. Want als het fout gaat klapt de zaak uit elkaar, en dat wil je niet.
Aan de hand van de gegevens van eerdere dagen wordt berekend wat het beste moment is om de kleppen open te zetten zodat het water sneller in temperatuur stijgt. Dat moment leek zich te verplaatsen naar een later tijdstip dan eerder empirisch door mij was geobserveerd. Het maken van dit stukje programma gaat erg moeizaam. Temeer omdat er van alles tussendoor komt dat ook nodig opgelost moet worden. Zoals: waarom zie je een van de stukjes programmatuur wel draaien op je Raspi maar doet het verder weinig (grafiekje maken bijvoorbeeld). Of, waarom duurt het maken van een rapportje zolang. Want het zijn echt geen gigabytes aan meet gegevens.
2014-11-25 12:24:50 | drieweg klep in stand B
2014-11-25 14:23:11 | drieweg klep in stand A
2014-11-25 14:23:35 | kleppen 5 en 6 dicht
2014-11-25 14:23:42 | kleppen 7 en 8 dicht
2014-11-25 14:52:50 | kleppen 7 en 8 open
2014-11-25 14:52:55 | kleppen 5 en 6 open
2014-11-25 14:53:02 | drieweg klep in stand B
2014-11-25 15:54:49 | logfile SF getoond
2014-11-25 15:55:02 | drieweg klep in stand A
Sensor Date /Time Max Min Avg
-------------------------------|------|-----|-----|
SolarFarm | | |16.0 |
SF max 2014-11-24|13:20:25 | 32.7 | | |
SF min 2014-11-24|08:56:48 | | 8.9 | |
Outside | | |10.6 |
OS max 2014-11-24|13:31:20 | 17.5 | | |
OS min 2014-11-24|09:08:46 | | 5.4 | |
Kachel | | |27.6 |
KA max 2014-11-24|19:58:20 | 59.9 | | |
KA min 2014-11-25|08:59:57 | |16.5 | |
-------------------------------|------|-----|-----|Gelukkig heb ik heel aardige vrienden die het geduld op kunnen brengen mij als nitwit de ontbrekende kennis bij te brengen.
PID
Huh PID? Dat is een regel proces dat oorspronkelijk uit de scheepvaart komt. Bijvoorbeeld hoeveel gas moet je geven om op een bepaalde snelheid te komen en wanneer moet je vaart minderen en gaan remmen om bij het volgende stoplicht op tijd stil te staan.Zo'n module had ik ook nodig vond ik, maar dan anders.
Het stukje software wat ik nodig denk te hebben heeft iets te maken met de relatieve stijging per tijdseenheid en met verschillen in temperaturen ten opzichte van elkaar; temperatuur van het CV water en de temperatuur van het water uit de SolarFarm. Daar moest ik de differentiaal- en integraalrekening voor van stal halen. Oeps, kennis van meer dan 30 jaar terug. Ja, dat deed pijn in het hoofd. Niet gewanhoopt, ook hier kun je de ontbrekende of vergeten kennis gewoon weer van het internet plukken. Nog meer hoofdpijn. Er zijn zelfs complete cursussen voor op het interwebz. Verhip ook de goniometrie kwam weer aan bod. Iets van een uitdovende golf.
 |
| uit dovende golf - bron wikipedia |
Hé, dát kan ik toevallig uitleggen: denk aan een echo die steeds zachter wordt.
Dat is een uitdovende (geluids)golf.
Het probleem voor het regelen van de SolarFarm is dat je verschillende van die “echo's” moet combineren om het optimale moment van openen of sluiten van de kleppen te krijgen. Stel je voor dat drie personen op verschillende bergtoppen iets naar elkaar roepen. De geluidsgolven ontmoeten elkaar ergens. Als je ergens op een willekeurige plek tussen die drie bergtoppen staat kan het lijken alsof de ene lokroep die van de ander als het ware onderdrukt, sterker nog, uitdoofd. Het programma moet nu uitrekenen waar je je het beste kunt opstellen om alle drie de roeptoeters het beste te kunnen verstaan. Allerlei factoren spelen daarbij uiteraard een rol: de wind, relatieve vochtigheid, begroeiing, de hoogte, de vorm van het landschap, luchtdruk...
 |
| Roeptoeters - collage: CRT |
Nou ja je zult wel denken, die gosert is een nerd. Hm, ja.
De afgelopen weken was het dus zweten achter mijn toetsenbordje om dat allemaal in een programmaatje te bakken, en nee het is nog verre van klaar. Denk nu niet dat hier een wiskunde bolleboos aan de gang is, verre van dat. Volhardend, dat ben ik dan wel. Alles is te leren. Gewoon stukje bij beetje uitvlooien hoe het precies in elkaar zit. Soms zit je dan op je kruintje te krabben, begrijp je er drie keer niets van om dan het zaakje maar weer even aan de kant te mikken. Dan ga je maar aan een ander deeltje werken, of gewoon een lollig filmpje bekijken in je luie stoel. De volgende avond kom je weer een stukje verder of las je even een pauze avond in en zo komt het uiteindelijk vanzelf af.
Ja, echt waar, dit is een typisch voorbeeld van het wiel opnieuw uitvinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten