Over het contact met Freek, die we via Marion leerden kennen, heb ik een aantal maanden geleden al eens geschreven. Dat Freek erg mooie dingen maakte ook, en ergens staat een link naar zijn site in de blog ( www.atelierp15.nl ). Van het een kwam het ander en gaandeweg werden we het eens over hoe dit aan te pakken. Het afgelopen weekeinde was het dan zover en zijn Freek en Miriam druk doende geweest alles mooi op te hangen. Nou, daar zijn we met elkaar niet ontevreden over. Toevalliger wijze hadden we al een spanningsrails met een spotje aan het plafond hangen, dus een beetje de indruk van de uitlichting kon al wel gekregen worden. Nu nog een paar spotjes erbij kopen om alles compleet uit te lichten wat de finishing touch zal geven. In de corridoor zijn Freek's zeegezichten in olieverf opgehangen. Mooi hoor zo'n rijtje. Tijdens het ophangwerk zag ik dat een lik verf op de muren geen kwaad zou doen. Op de klussenlijst maar. Officieel zijn we met de galerie nog niet open dus het kan nog.
Uiteraard zijn we niet als een professionele galerie ingericht, dat beseften we allemaal. Al pratende en onszelf op de borst kloppende over het resultaat hebben we spontaan een nieuwe kreet bedacht voor deze combinatie en benoemen dit fenomeen vanaf nu: huiskamer galerie. Daarmee geef je het informele karakter ervan aan en tegelijkertijd ook dat dit wel serieus bedoeld is.
the master @ work |
De werken blijven in ieder geval hangen tot en met september.
Voor onze gasten wordt dat dus een
genot om naar te kijken.
Werruk!
OK de werkeloosheid in LDF neemt hand over hand toe, dat heb ik van het staatsjournaal. Begrijp jij dan dat als je aan een bedrijfje vraagt om de schuifdeuren te repareren, deze of niet op komt draven, of belachelijk hoge bedragen rekent voor het stellen van een paar versleten wieltjes? Kan het kunnen zijn dat de bedrijfjes die nu nog overeind staan het gewoon belachelijk druk hebben. Dat zou zomaar kunnen. De belachelijke bedragen ontstaan vaak als de ondernemer er geen zin in heeft of het niet ziet zitten of de klus hem te moeilijk lijkt. Dan hebben ze geen nee verkocht, da's nog altijd moeilijk voor een fransje. Maar nu zit ik nog steeds, na wekenlang een professional geprobeerd hebbende te charteren voor de reparatie, met een zeer moeilijk opengaande schuifdeur. Alleen zo'n reparatie doen, dat redt je niet, daar zijn die schuifdeuren te zwaar voor. Glazen deuren ook nog, dus link. En stel dat je ze uit de rails getild krijgt. Kun je dan nieuwe onderdelen krijgen? Indien niet, welk alternatief is er? Daarvoor moet je de deuren er toch eerst uit hebben om te kunnen zien wat er precies aan de hand is. Gedoe! Maar samen met Wim probereb als hij hier in de zomer komt. Dan gaat de middenstand maar niets aan Le Mouton verdienen. Vreemd, uiteindelijk komt het er op neer dat je toch alles zelf moet doen. Ondernemers hebben blijkbaar geen tijd in deze zware tijden. Het krankzinnige van deze hele gang van zaken is dat je dan alsnog het verwijt naar je hoofd geslingerd krijgt dat je de middenstand niets wilt laten verdienen! De wereld op zijn kop ;=(
Het is dan ook hoog tijd voor meer concurrentie in LDF, vind ik. Dat laatste wordt gelukkig door de Franse economen steeds duidelijker verwoord. Concurrentie is lange tijd een vies woord geweest in dit land, eigenlijk nog steeds. Alles is er aan gedaan om die vermaledeide concurrentie uit te bannen. Het hele systeem van licenties, vergunningen en handelsovereenkomsten is daar nog steeds op gericht. De overheid doet stevig mee door juist geen licenties meer uit te geven waar concurrentie zou kunnen ontstaan. Eigenlijk is dat inherent aan de manier waarop dorpspolitiek gevoerd wordt. Gevestigde loodgieters, timmermensen en aannemers is er alles aan gelegen tegen afgifte van meer licenties in te gaan. De burgemeester heeft er belang bij de vrede in het dorp te houden, dus gaat het niet door. Een ander voorbeeld is dat je als metselaar geen ander werk dan dat mag doen. Oh wee als je aan het timmeren gaat want dat is broodroof wordt er dan geroepen. Dat het werk daardoor wekenlang stil ligt zal iedereen verder een zorg zijn. Dat zie je bij de bouw zo mooi. Tussen het dakleggen en plaatsing van kozijnen van het huis wat op de heuvel bij ons wordt neergezet, ligt het werk al enkele weken stil. De spullen zijn er al hoorde ik, maar de poseur (de plaatser) kan niet komen. De timmerman, die de spanlatten erin spijkerde én de dakpannen legde, zou ik dan de opdracht geven om ook de kozijnen te stellen. Maar dat zou broodroof zijn zal er dan weer geroepen worden, en verlies van garantie van de fabriek. Dat is vaak de achterliggende reden. Indien geen gelicenceerde poseur dan vervalt de garantie. Dat in de praktijk altijd een mannetje met “tout traveaux” op zijn wagentje prijkend komt voorscheuren die én de keuken stelt én de ramen erin hangt én de goten soldeert, én én en. Dat is dan niet belangrijk. De dakpan leggert én timmerman heeft aan de vakbondsregels voldaan en daarmee bàsta. Die vakbonden zijn oppermachtig in LDF. Té machtig.
Bij diezelfde economen klinken dat
soort geluiden ook, dat de macht van de vakbonden de economie
lamleggen. Het moet niet gekker worden! Kan daar wat aan gedaan
worden? Président Hollande kan met diens socialistische signatuur
natuurlijk geen kant op. Dat zou zijn electoraat niet pikken. Zeker
niet nu het linkse kamp na de gemeentelijke verkiezingen een flinke
draai om de oren heeft gekregen. De mensen keuren het beleid van el Présidente heftig af wordt er gezegd. De
rechterhelft van de bevolking dan hè. Een beetje een opportunistisch
geluid, dat wel. Ware het niet dat de populariteit van die man een
absoluut dieptepunt heeft bereikt. De laagste ooit van al diens
voorgangers. De linkervleugel vindt dat de werkgelegenheid
onvoldoende beschermd wordt, de werkeloosheid is
ongekend hoog. De rechtervleugel is boos omdat het zakendoen niet
echt lekker loopt: te hoge personele lasten, teveel bescherming van
personeel, absurdistische regelarij van de overheid etc. Het bekende
liedje. Nu is aangekondigd door de regering dat de bezuinigings- en stimuleringsplannen maandag
bekend worden gemaakt. Dat zou eerst ergens in mei gedaan plaatsvinden.
Maar blijkbaar moet het electoraat gepaaid worden en heeft men de
zaak naar voren getrokken. Over opportunisme gesproken. Ach, het is
allemaal maar poppenkast. Hollande zit duidelijk met zijn hoofd in
een bankschroef en is zo langzamerhand wanhopig aan het piepen. Geen
van de vleugels is bereid tot een beetje polderen, de man zit dan ook in een
vreselijke spagaat. Dus ik ben benieuwd wat de regering van LDF
bekokstoofd heeft. Alleen ben ik bang dat de hamer hard zal aan
komen. Voor de hand liggende zaken als: afbraak sociale stelsel,
minder dienstverlening maar wel duurder met minder waar voor je geld,
prijzen overheidsdiensten en goederen gaan schokkend omhoog...
Over afslanken van het overheids
apparaat zul je ze wel niet horen, of stoppen met witte olifanten, of
miljarden kostende zoethoudertjes voor het electoraat, of afbouwen
regelzucht... ook wel niet.
We kunnen maar beter gaan hamsteren
want de stakingsgolf komt er weer aan. Per 1 juni komen de eerste
riante prijsverhogingen van gas, water en electro. Dat gaat baaie
geld kosten!
En wij dan?
En wij dan?
Onze tarieven blijven het zelfde, dat
moet wel want de markt vraagt daarom. Alleen het eten is ietsjes duurder geworden bij ons. U betaalt nu een euro meer per diner. Simpelweg omdat de prijzen van de
grondstoffen – aardappelen, vlees, fruit, groenten, rijst, kaas,
eieren, melk – behoorlijk gestegen zijn. We willen wel de zelfde
kwaliteit blijven bieden met verse ingrediënten, en niet een
goedkoop blikje opentrekken om de prijzen te kunnen handhaven. Het
eten moet gewoon lekker en voldoende blijven.
gerechten uit het LMQR kookschrift |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten