Galerie Le Mouton Qui Rit

Vanaf het begin dat we met onze Chambres d'Hôtes begonnen liepen we al rond met een plannetje dat sinds dit weekeinde realiteit is geworden: de combinatie Bed & Breakfast en een galerie. Enerzijds om mijn eigen potjes te verkopen en anderzijds om kunstenaars uit te nodigen bij ons hun werk te komen exposeren, en te verkopen uiteraard.

Over het contact met Freek, die we via Marion leerden kennen, heb ik een aantal maanden geleden al eens geschreven. Dat Freek erg mooie dingen maakte ook, en ergens staat een link naar zijn site in de blog ( www.atelierp15.nl ). Van het een kwam het ander en gaandeweg werden we het eens over hoe dit aan te pakken. Het afgelopen weekeinde was het dan zover en zijn Freek en Miriam druk doende geweest alles mooi op te hangen. Nou, daar zijn we met elkaar niet ontevreden over. Toevalliger wijze hadden we al een spanningsrails met een spotje aan het plafond hangen, dus een beetje de indruk van de uitlichting kon al wel gekregen worden. Nu nog een paar spotjes erbij kopen om alles compleet uit te lichten wat de finishing touch zal geven. In de corridoor zijn Freek's zeegezichten in olieverf opgehangen. Mooi hoor zo'n rijtje. Tijdens het ophangwerk zag ik dat een lik verf op de muren geen kwaad zou doen. Op de klussenlijst maar. Officieel zijn we met de galerie nog niet open dus het kan nog.
Uiteraard zijn we niet als een professionele galerie ingericht, dat beseften we allemaal. Al pratende en onszelf op de borst kloppende over het resultaat hebben we spontaan een nieuwe kreet bedacht voor deze combinatie en benoemen dit fenomeen vanaf nu: huiskamer galerie. Daarmee geef je het informele karakter ervan aan en tegelijkertijd ook dat dit wel serieus bedoeld is.

the master @ work

Aan Galerie Le Mouton Qui Rit de taak om een aantal stukken voor hen te gaan verkopen. Hoe dan is een goede vraag. Tijdens het diner zijn we hier maar eens dieper op ingegaan. OK, het zal best spannend worden. Want laten we eerlijk zijn, Le Mouton ligt nu niet in de mainstream van het kunstminnende volk. Hoe de promotie vorm te geven en wanneer houden we de vernissage. Dat laatste is vaak het officiële startpunt van de campagne. Al snel konden we een voorlopige datum prikken: op de laatste twee weekeinden van mei. Wie expliciet uit te nodigen? De nieuwe en oude burgemeester van MSP, de notabelen van de omliggende dorpen zijn misschien ook geïnteresseerd en eens in mijn geheugen graven wie ik in de scène aan kan peuren. Tuurlijk, niet te vergeten de Nederlandse gemeenschap uit de omgeving. Louise had ik al gevraagd het koor te regelen voor de muzikale aankleding. Voor het gerammel aan de tamtam: flyers en posters maken. Die verspreiden in supermarkten en winkels/banken. Wellicht ook nog iets in de krant. Verdere ideeën ontwikkelen zich de komende weken nog wel, of als jullie als lezers nog ideeën hebben, komt u maar! Oh ja, in april is er weer de kunstmarkt in Aillevillers, dat levert wellicht ook nog wat contacten op.

De werken blijven in ieder geval hangen tot en met september.

Voor onze gasten wordt dat dus een genot om naar te kijken.

Werruk!
OK de werkeloosheid in LDF neemt hand over hand toe, dat heb ik van het staatsjournaal. Begrijp jij dan dat als je aan een bedrijfje vraagt om de schuifdeuren te repareren, deze of niet op komt draven, of belachelijk hoge bedragen rekent voor het stellen van een paar versleten wieltjes? Kan het kunnen zijn dat de bedrijfjes die nu nog overeind staan het gewoon belachelijk druk hebben. Dat zou zomaar kunnen. De belachelijke bedragen ontstaan vaak als de ondernemer er geen zin in heeft of het niet ziet zitten of de klus hem te moeilijk lijkt. Dan hebben ze geen nee verkocht, da's nog altijd moeilijk voor een fransje. Maar nu zit ik nog steeds, na wekenlang een professional geprobeerd hebbende te charteren voor de reparatie, met een zeer moeilijk opengaande schuifdeur. Alleen zo'n reparatie doen, dat redt je niet, daar zijn die schuifdeuren te zwaar voor. Glazen deuren ook nog, dus link. En stel dat je ze uit de rails getild krijgt. Kun je dan nieuwe onderdelen krijgen? Indien niet, welk alternatief is er? Daarvoor moet je de deuren er toch eerst uit hebben om te kunnen zien wat er precies aan de hand is. Gedoe! Maar samen met Wim probereb als hij hier in de zomer komt. Dan gaat de middenstand maar niets aan Le Mouton verdienen. Vreemd, uiteindelijk komt het er op neer dat je toch alles zelf moet doen. Ondernemers hebben blijkbaar geen tijd in deze zware tijden. Het krankzinnige van deze hele gang van zaken is dat je dan alsnog het verwijt naar je hoofd geslingerd krijgt dat je de middenstand niets wilt laten verdienen!  De wereld op zijn kop ;=(

Het is dan ook hoog tijd voor meer concurrentie in LDF, vind ik. Dat laatste wordt gelukkig door de Franse economen steeds duidelijker verwoord. Concurrentie is lange tijd een vies woord geweest in dit land, eigenlijk nog steeds. Alles is er aan gedaan om die vermaledeide concurrentie uit te bannen. Het hele systeem van licenties, vergunningen en handelsovereenkomsten is daar nog steeds op gericht. De overheid doet stevig mee door juist geen licenties meer uit te geven waar concurrentie zou kunnen ontstaan. Eigenlijk is dat inherent aan de manier waarop dorpspolitiek gevoerd wordt. Gevestigde loodgieters, timmermensen en aannemers is er alles aan gelegen tegen afgifte van meer licenties in te gaan. De burgemeester heeft er belang bij de vrede in het dorp te houden, dus gaat het niet door. Een ander voorbeeld is dat je als metselaar geen ander werk dan dat mag doen. Oh wee als je aan het timmeren gaat want dat is broodroof wordt er dan geroepen. Dat het werk daardoor wekenlang stil ligt zal iedereen verder een zorg zijn. Dat zie je bij de bouw zo mooi. Tussen het dakleggen en plaatsing van kozijnen van het huis wat op de heuvel bij ons wordt neergezet, ligt het werk al enkele weken stil. De spullen zijn er al hoorde ik, maar de poseur (de plaatser) kan niet komen. De timmerman, die de spanlatten erin spijkerde én de dakpannen legde, zou ik dan de opdracht geven om ook de kozijnen te stellen. Maar dat zou broodroof zijn zal er dan weer geroepen worden, en verlies van garantie van de fabriek. Dat is vaak de achterliggende reden. Indien geen gelicenceerde poseur dan vervalt de garantie. Dat in de praktijk altijd een mannetje met “tout traveaux” op zijn wagentje prijkend komt voorscheuren die én de keuken stelt én de ramen erin hangt én de goten soldeert, én én en. Dat is dan niet belangrijk. De dakpan leggert én timmerman heeft aan de vakbondsregels voldaan en daarmee bàsta. Die vakbonden zijn oppermachtig in LDF. Té machtig.

Bij diezelfde economen klinken dat soort geluiden ook, dat de macht van de vakbonden de economie lamleggen. Het moet niet gekker worden! Kan daar wat aan gedaan worden? Président Hollande kan met diens socialistische signatuur natuurlijk geen kant op. Dat zou zijn electoraat niet pikken. Zeker niet nu het linkse kamp na de gemeentelijke verkiezingen een flinke draai om de oren heeft gekregen. De mensen keuren het beleid van el Présidente heftig af wordt er gezegd. De rechterhelft van de bevolking dan hè. Een beetje een opportunistisch geluid, dat wel. Ware het niet dat de populariteit van die man een absoluut dieptepunt heeft bereikt. De laagste ooit van al diens voorgangers. De linkervleugel vindt dat de werkgelegenheid onvoldoende beschermd wordt, de werkeloosheid is ongekend hoog. De rechtervleugel is boos omdat het zakendoen niet echt lekker loopt: te hoge personele lasten, teveel bescherming van personeel, absurdistische regelarij van de overheid etc. Het bekende liedje. Nu is aangekondigd door de regering dat de bezuinigings- en stimuleringsplannen maandag bekend worden gemaakt. Dat zou eerst ergens in mei gedaan plaatsvinden. Maar blijkbaar moet het electoraat gepaaid worden en heeft men de zaak naar voren getrokken. Over opportunisme gesproken. Ach, het is allemaal maar poppenkast. Hollande zit duidelijk met zijn hoofd in een bankschroef en is zo langzamerhand wanhopig aan het piepen. Geen van de vleugels is bereid tot een beetje polderen, de man zit dan ook in een vreselijke spagaat. Dus ik ben benieuwd wat de regering van LDF bekokstoofd heeft. Alleen ben ik bang dat de hamer hard zal aan komen. Voor de hand liggende zaken als: afbraak sociale stelsel, minder dienstverlening maar wel duurder met minder waar voor je geld, prijzen overheidsdiensten en goederen gaan schokkend omhoog...

Over afslanken van het overheids apparaat zul je ze wel niet horen, of stoppen met witte olifanten, of miljarden kostende zoethoudertjes voor het electoraat, of afbouwen regelzucht... ook wel niet.

We kunnen maar beter gaan hamsteren want de stakingsgolf komt er weer aan. Per 1 juni komen de eerste riante prijsverhogingen van gas, water en electro. Dat gaat baaie geld kosten!

En wij dan?

Onze tarieven blijven het zelfde, dat moet wel want de markt vraagt daarom. Alleen het eten is ietsjes duurder geworden bij ons. U betaalt nu een euro meer per diner. Simpelweg omdat de prijzen van de grondstoffen – aardappelen, vlees, fruit, groenten, rijst, kaas, eieren, melk – behoorlijk gestegen zijn. We willen wel de zelfde kwaliteit blijven bieden met verse ingrediënten, en niet een goedkoop blikje opentrekken om de prijzen te kunnen handhaven. Het eten moet gewoon lekker en voldoende blijven.

gerechten uit het LMQR kookschrift

Taal

bron: npr

Een perfect voorbeeld van communicatie is soms zichtbaar aan de eettafel van Le Mouton Qui Rit. Daar klinken af en toe meer dan 4 talen door elkaar, uiteraard begrijpt niemand alles voor de volle 100%, maar iedereen doet zijn best het gezegde te begrijpen. Niet altijd is iemand aan tafel een tweede taal machtig en kijkt men soms naar ons. Ook wij zijn geen talenwonders omdat we een paar andere talen spreken. Met een beetje handen en voeten werk komen we er dan meestal wel uit. Een servetje is snel gevonden, een plaatje zegt meer dan 1000 woorden. In zo'n sfeer heeft iedereen lak aan je accent of dat je hakkelend om het zout vraagt. We heffen het glas, iedereen is vrolijk en tijdens de zwoele zomeravond is het uitbuiken geblazen aan de rand van het zwembad. Het komt best wel eens voor dat iemand in een voor hem of haar vreemde taal probeert een conversatie aan de gang te houden en zoekend naar woorden per ongeluk dingen zegt die verkeerd opgevat kunnen worden. Zelden zie ik dat men daar boos om wordt of dat er een pijnlijke stilte valt. Dan hoor je bijna onmiddellijk dat er wordt geprobeerd de juiste uitdrukking te vinden en vallen mensen bij. Er wordt veel gelachen om andermans foutjes en er wordt goedmoedig uitgelegd waarom dat zo grappig is. Soms spelen we tongbrekers aan tafel met altijd hilarische taferelen als gevolg. Wat te denken als je iemand dit laat zeggen: "Prachtig-prachtig-Godallemachtig-achthonderd-acht-en-tachtig". De G klank wordt vaak als een K uitgesproken en de NL-taligen lachen zich een kriek. De fransjes kennen er een heleboel van, net als de Engels-taligen, Duits, Spaans... Zeg dít eens, zeg dít eens, klinkt het dan in alle talen. Een kakafonie aan klanken ontstaat en brullend van de lach hangt iedereen achterover. Heimelijk tevreden over diens eigen tongbrekers die niemand kan uitspreken.
Over uitspraak gesproken. Nu zeggen we van de fransjes dat het Engels wat uit hun monden komt errug grappig is, Pink Panter of Allo Allo is het beeld dat dan opkomt. Maar als je dan een 'Ollander op zijn plat Amsterdams om een "plat du jour" hoort vragen of op diens zondagse Frans naar de wijnkaart, dat klinkt óók héél grappig. Wat ook heel grappig klinkt is als de NL minister president Rutte een toespraak houd in het Engels voor de NSS bijeenkomst in den Haag. Klik hier. Of achteraf gezien, grappig is het juiste woord niet. Tenenkrommend is beter. Dat wij toeristen een heftig accent hebben in allerlei talen is normaal. Arrogant genoeg staan we ons voor op onze internationale betrekkingen, het internationale karakter van het kikkerlandje, de ongebreidelde internationale handel en dat we internationaal moeten concurreren om op sommige gebieden tot de wereldtop te behoren of gaan behoren. Mag je dan vragen dat de hoofdvertegenwoordiger van het kikkerlandje een fatsoenlijke uitspraak heeft en dat hij niet allerlei woorden binnensmonds slurt of inslikt? Dat mag denk ik wel. Dan is zelfs het lollige accent van de fransjes nog beter dan dat van een "internationaal" opererende NL minister president. En zie ik in de slot scène niet per ongeluk twee mensen achter hem een beetje smalend grijnslachen? Hoe strak hielden de presidenten van de US en Korea niet hun gezicht in de plooi? De eerste zat gewoon nog een dossier te snellezen tijdens de openingstoespraak ;=)  
OK, je bent nerveus voor een forum van de machtigste piepeltjes ter wereld, maar dan nog. Overigens ook ff andere fragmenten van Rutte opgezocht, en de NSS toespraak is geen incident. Wat uurtjes spraakles zou zijn statuur beslist ten goede komen. Zoiets mag je toch wel vragen van iemand in onze dienst.
En ikke?
Ikke woon ik al zes jaar in LDF, en nog steeds zie ik fransjes subtiel glimlachen als ik mijn mond open doe. Dat accent raak je gewoon never nooit kwijt, hoe goed je je best ook doet. Uit mijn woorden komen doe ik wel, maar dan die verbuigingen, een ramp! Ja elke dag studeer ik er een beetje op. Hetzij door naar het Franse journaal te kijken, een tijdschrift te lezen of zelfs een boekje. Zoiets vat ik altijd op als een taalles, heb aandacht voor de werkwoordsvormen en probeer het verhaal niet te vertalen. Dwing mezelf elke dag minimaal een kwartier echt in het Frans te denken. En laat ook nooit een spraakles aan mijn neus voorbij gaan als er weer een telefoon terrorist belt. Complimentjes zijn dan ook niet van de lucht, maar het kan altijd beter. Als je dan Albert (van oorsprong nederlands) tegenover je hebt zitten en hem door de telefoon een vrachtwagen vol veevoeder hoort verkopen in vloeiend en praktisch accentloos Frans weet je dat het kán. Dat geeft je weer nieuwe aansporing.

Kraaien

bron: wikipedia

Eindelijk ben ik er achter wie of wat de lammeren doodt. Het zijn de kraaien. Deze keer heeft een van de jongste lammeren, Louise genoemd, het gevecht tegen de kraaien verloren. Die vond ik op haar zij liggen in de wei 's morgens vroeg. Fannie kon er niet van slapen van deze ellende. In de wei kon je duidelijke sporen zien dat het niet zonder strijd gegaan is. Heel erg veel balen is dit, want het was een erg lollig lam wat zijn schichtigheid al behoorlijk aan het verliezen was. Ook financieel is het een strop want dit lam gaat geen bijdrage meer leveren aan de operationele kant van de zaak: gras kort houden en aan het einde van de zomer een van de oudere schapen opvolgen.
Wat me aan het denken zette was dat de gaten in de lende van het lam te ver uit elkaar zaten om van de klauw van een roofvogel afkomstig te kunnen zijn. Daarbij herinnerde ik me het “spel” dat er een paar dagen geleden met de lammeren was gespeeld. De kraaien pikten een beetje naar de lammeren die dan wegliepen en een paar meter verderop weer gingen liggen. Dat bleek een bloed serieuze zaak te zijn geweest. Het lam laten wennen aan het pikken zodat het er niet meer van opkijkt en dan met zijn tweeën toeslaan. Bij navraag bleek dat dit vaker gebeurde in de omgeving en dat kraaien daadwerkelijk afgeschoten worden. Kraaien zijn een van de intelligentste vogels, moeilijk anders te bestrijden dan afschieten of ze een doodsangst te bezorgen voor een bepaalde plek.
Om nu elke dag op wacht te gaan zitten daar is gewoon geen tijd voor. Wat moet je doen dan als een kraai in de wei landt? Gauw iemand met een geweer bellen? Daarom denk ik opnieuw aan een technologische oplossing: laser. 

wikia.nocookie.net

Om de kraaien te verblinden zodat ze ff het spoor bijster zijn en dit gebied als de pest gaan mijden. Laser is sowieso een van mijn pret projecten voor de lange termijn. Dit brengt het wel iets meer naar voren. Voor 2 tienen heb je al een 10W laser diode, dan nog wat machinerie als een laser driver (puls) eraan koppelen, een lens ervoor, servo motortjes voor het volgsysteem, een mooi weerbestendig kastje er omheen en een koeling. De besturing kan dan weer aan een raspi met camera overgelaten worden. Software schrijven en hoppa, alles wat in de lucht vliegt tot op 100 meter hoogte en groter is dan een mug krijgt een dot laser puls in diens ogen. Komt zomaar ook weer mijn vliegenzapper projectje om de hoek kijken. Gek hoe alles soms samenvalt.
Het is voor mij uitgemaakte zaak, of die kraaien gaan eraan doordat een jager dat nest aan gort schiet, of dat laser speeltje komt er. Moet er nog even nagedacht worden over als de kraaien op de grond hobbelen om niet de schaapies met de laser straal te raken.

Don Camillo

Dit weekeinde is de eerste ronde voor de verkiezingen van de gemeenteraad van Mailleroncourt geweest. Nou ja verkiezingen. Gemeenteraadsverkiezingen verlopen in LDF op de allermerkwaardigste manier die je je kunt voorstellen. Althans je vindt als buitenstaander dat er nogal een groot hiaat tussen de praktijk en de democratie zit. Zeggen de fransjes van zichzelf dat zij de democratie hebben uitgevonden, de uitwerking ervan ter plaatse is op zijn zachts gezegd merkwaardig te noemen.

Vaak is de dorpsbevolking opgesplitst in clans die elkaar niet echt liggen. Ruzies uit het verleden, geschillen die nooit zijn bijgelegd, partij kiezen voor je buurman of familie, genoeg redenen om je bij een van de clans aan te willen sluiten. In MSP heb je daarom zomaar DRIE feestcommissies. Daarom vind ik het ook een beetje merkwaardig dat er maar een lijst is. Waarom moet ik hierbij telkens denken aan Don Camillo?

Hoe gaat dat. In een dorp van minder dan 1000 inwoners kan iedereen zich op de kieslijst laten zetten. Heel normaal nog. Een of meerdere lijsten kunnen zo ontstaan. Dat de samenstelling van zo'n lijst toevallig overeen komt met de verschillende “sociale” strata (clans) die in de loop der jaren in een dorp zijn ontstaan, moge geen verwondering wekken. Hoe kom je dus op zo'n lijst? Gewoon door aan te pappen met een van die clans. Na verloop van tijd geef je dan te kennen dat je best wel in de gemeenteraad (conseil municipal) wil. Meestal wordt dat positief ontvangen omdat de animo klein is. Dat je daarmee voorzichtig moet zijn ligt voor de hand. Voordat je het weet wordt je door de andere helft van de dorpelingen met de nek aangekeken. Je maakt met gemak altijd de verkeerde keuze. Een dorp als het onze heeft theoretisch recht op 11 gemeenteraadsleden. Als je een van de eerste elf bent zit je in de raad. In kleine gemeentes als MSP (214 tweebeners) schijnt er slechts één lijst te zijn.

Campagne is er niet gevoerd, posters zijn er niet te zien. Het geheel heeft zich dus ergens binnenskamers afgespeeld. Grappig is dat het kiezen in LDF precies andersom gaat: door namen wég te strepen van de enige lijst die het dorp rijk is. Wil je in de conseil municipal (gemeenteraad) terecht komen dan moet je +vijftig procent van de stemmen hebben gekregen. Dus +50% van de kiezers hebben je naam niet weggestreept. Je kiest voor personen niet op een lijst. Je mag zelfs namen, ook van een andere lijst, nog op de door jou in te vullen lijst bijschrijven. Personen die met een absolute meerderheid gekozen zijn hoeven geen tweede ronde te doen (wat dat wil zeggen daar ben ik nog niet achter). De rest van de kandidaten met meer dan 50% van de stemmen worden op een verzamellijst geplaatst om voor de tweede ronde te gaan. Meerderheid van stemmen geld in dit geval, per individu wel te verstaan. Yes! Nieuwe ronde, nieuwe kansen!!!!

gemeentehuis Mailleroncourt-St-Pancras
foto: WvdM

Het ondemocratische karakter van deze gemeenteraadsverkiezingen zit niet zozeer in de uitvoering ervan maar in de manier waarop de lijsten ontstaan. En welke lijsten. Wordt je door een van de clans geboycot dan kun je je politieke “carrière” wel vergeten in het dorp.

Na de tweede ronde worden de adjoints (soort wethouders) gekozen uit de gemeenteraad, die op hun beurt weer de burgemeester kiezen. Er is dus geen rechtstreekse verkiezing van een burgemeester zoals ik altijd gedacht heb. En, als buitenlander kun je geen burgemeester worden, wel raadslid of adjoint.

Die burgemeester wordt hier dan de Godfather van de gemeente en heeft het in de praktijk voor het zeggen. De gemeenteraad is niets meer dan democratische franje voor de burgemeester zoals zo mooi gezegd is op het forum nederlanders.fr. Tegenspraak wordt niet geduld en de meeste voorstellen worden buiten de gemeenteraad onderling wel afgekaart. Er wordt bijna altijd unaniem vóórgestemd tijdens een raadsvergadering. Bij grotere gemeenten kunnen heuse frakties ontstaan. In MSP is het een kliekje dorpelingen, van fracties kun je nauwelijks spreken, en anders worden de besluiten sowieso al door de meerderheid buiten de raadskamer om genomen. De gemeenteraad kan na aanstaand weekeinde weer 6 jaar verder met konkelen, masseren, en de facto niets doen.

Wat is nieuw of anders? Niets. Zo gaat dat in bijna alle landen ter wereld, of er nu de schijn of sausje van democratie over is gegoten, het blijft gewoon zoals dit soort dorpen het al eeuwenlang doen. De dorpsraad, hoe dan ook samengesteld, beslist en de opperaap voert het uit of houdt toezicht op de uitvoering. Dat zo'n systeem verregaande corruptie en nepotisme in de hand werkt mag ook zo klaar als een klontje zijn. Twee invloedrijke boeren zitten aan de koffie of achter de borrel te bedisselen dat er op hún terrein een begin gemaakt moet worden met de riolering, of dat er toch echt een huis in de agrarische zône moet komen, plegen wat telefoontjes of lopen eens subtiel een mening te ventileren en het zaakje is weer beklonken. Geheel legaal, want zo werkt de democratie nu eenmaal, wordt het voorstel door de gemeenteraad – lees burgemeester – goed gekeurd. Op zich kan ik me daar prima in vinden als niemand door dit soort dingen benadeeld wordt. In enkele gevallen wordt er met verschillende maten gemeten, en dat is dan minder, meestal gaat het goed. Soms valt het in het verkeerde keelgat en dan raakt de stront de ventilator. Ontstaan er verschuivingen in kampen of clans en na een tijdje weet iedereen weer hoe de zaak er voor staat. Niks nieuws dus. Maar laten we het woordje democratie dan s.v.p. schrappen uit dit proces. Op het platteland zijn het nog steeds de herenboeren en notabelen die de dienst uitmaken. Zo was het eeuwen geleden al en nu nog steeds.

Een van de makkers uit het dorp maakte een opmerking over mijn (gespeelde) verbazing, en zei: “Zo doen we het altijd en het gaat goed, dus waarom zou dat moeten veranderen?”

Don Camillo waart nog steeds onder ons en dan is het goed.


Update: 20140327 
Er was relatief grote animo voor de lijst: 17 namen prijkten er op, meer dan 10% van de kiesgerechtigden. En een enorme opkomst: 79%!
De nieuwe burgemeester is ook al bekend zonder dat hij nog gekozen is. Een van de herenboeren heeft te kennen gegeven in de schoenen te willen stappen van de oude burgemeester, Fréderique Laurent. Die dan nu toch eindelijk met pensioen gaat. Een andere kandidaat heeft zich niet gemeld, dat is kat in't bakkie voor hem. Louise en ik zeiden al tegen elkaar: "In deze tijden is het beter een zakenman aan het roer te hebben dan een gepensioneerde wiskunde leraar." Hopelijk zal er een frisse wind gaan waaien. Wellicht kunnen we dan toch nog de ruïne en face en de andere ruines (laten) opruimen. Het is gewoon niet om aan te zien. Dankzij de vorige burgervader bleef er weliswaar heel wat cultureel erfgoed aan ruïnes bewaard maar de tijd is rijp voor een grote schoonmaak van het dorp. De volgende zes jaar zal het leren. Over een paar weken of zo maar eens gaan polsen naar zijn mening over de ruïnes in het dorp.

De uitslag van de eerste ronde (élu = gekozen):

Résultats premier tour

Nom	Voix	%Voix
Bernard GAUTHIER élu	97	78.86%
Benoit GRANGIER élu	86	69.91%
Dominique AWIGNANO élu	84	68.29%
Ludovic GAUDIOT élu	82	66.66%
Catherine HUGON élu	75	60.97%
Bernadette HURAUX élu	74	60.16%
Sylvie COLOMBAIN élu	68	55.28%
Didier MUSSOT élu	67	54.47%
Olivier SIMON élu	65	52.84%
Alain CORDIER élu	64	52.03%
Jean-Marc BOUVEROT élu	64	52.03%
Alain MADELEINE	62	50.4%
Damien LAURENT	60	48.78%
Sabine BERTRAND	37	30.08%
Donatien LADIER	36	29.26%
Ghislain ROSERAIE-JEUNEHOMME	35	28.45%
Sonia AUGRY	16	13%

Nombre d'inscrits	161
Nombre de suffrages exprimés	127
Taux de participation	78,88%
Blancs ou nuls (en pourcentage de votes exprimés)	3,15%

Aanstaand weekeinde moeten dan de adjoints gekozen worden en dan de burgemeester: Bernard Gauthier ;=) 

WVTTK 13

De laatste dagen paar weken zijn we druk rondom en in het huis om de B&B klaar te maken voor het nieuwe seizoen. Een paar opknap klussen hier, gewoon onderhoudswerk daar en de tuin. 's Avonds zitten we dan moe gestreden in het haardvuur te staren of kijken een flimpie. Fannie's ogen zie je dan al snel dichtvallen, en deze jongen voelt zijn spiertjes opspelen. Deze WVTTK is dan ook in een aantal etappes ontstaan.
 
Hottub

HotTub in aanbouw

Het avontuur met de APT hottub gaat met horten en stoten. Een jaar te laat geleverd en een leverancier die maar niet wil begrijpen dat als hij gewoon snel op de vragen antwoordt hij ook een stuk sneller van ons af is. Maar goed ik bespaar jullie de smeuïge details, die komen later misschien nog wel. Of gewoon aan de eettafel in Le Mouton Qui Rit.

Die tub is dan eindelijk geleverd, als bouwpakketje. Dat op zich is prima en was ook zo afgesproken. Zoals beloofd, de tub moest alleen nog even aan de kachel en pompen aangesloten worden. De bijgevoegde “uitgebreide” handleiding zou alles laten zien. Helaas liet die ons daar toch een beetje in de steek en gingen er wat vragen richting APT. Ook hier laat ik de details maar achterwege. Stroef is hier het steekwoord als het aankomt op raad en daad. Goed, Frerik onze vaste aannemer er maar eens bij geroepen om een monteerbare kachelpijp te leveren want we willen graag in bad! We vroegen ook zijn advies en indruk van het geleverde, zeg maar een second opinion. Hij stelde voor om APT wat extra koppelingen en slangstukken te laten leveren en de pompen verder weg te zetten zodat alles frictieloos aangesloten kon worden. Hoe dan ook dat bad is operationeel volgende maand, met of zonder samenwerking van APT. Tegen beter weten in hoop ik toch nog stiekem dat ze tot het besef komen dat je beter een tevreden klant kunt hebben dan andersom. Hier gaan we meer over horen ;=(.

Lente
Een veel prettiger onderwerp, het is officieel LENTE!!

Even is het best nog wel fris in de morgen met wind zo, de rijp ligt nog bijna iedere ochtend op het veld. Dat verdwijnt snel met het zachte weer en zo tegen 10-11 uur kruipt de zon het balkon op. Een bakkie doen in de zon is nooit weg, vitamine D aanmaken noemt Fannie dat. De winter begint nu echt zijn bullen te pakken, dat was vorig jaar toch écht wel héél anders, wát een rampjaar was dat. Nu staan de eerste fruit bomen al in de bloei, lopen de bladeren uit van alles wat plant is en dingen die vorig jaar niet of nauwelijks bloeiden staan nu al te pronken. Een lust voor het oog.

Dit jaar is de tweede ronde om rondom het huis de zaak op te knappen. In dat kader zijn nu alle staldeuren aan de voorkant in de kleur Baskisch rood gezet. Heel apart die kleur.

Le Mouton Qui Rit in een nieuw jasje

ervoor

De stalen ramen van de stallen zijn van die ouderwetse dingen met extreem dikke voegen van stopverf. Wat ik daar mee aan moet is even een puzzel. De kit is totaal verweerd, eerst maar eens schoonmaken. Nog even met de hogedrukspuit en wat chloor langs de aanslag op de muren en de voorkant is weer picobello. Met andere woorden we zijn bezig met de voorjaarsschoonmaak! ;=)

Het grasveldje voor ligt er weer bij als een biljart laken en de bollen die we elk jaar in de grond proppen komen voor de verandering eens allemaal opzetten. Best leuk een beetje kleur in de tuin.

Volgende stap was de achter tuin. Zwaar werk zo'n eerste keer maaien in het seizoen. Meteen gekeken welke aanplant de winter overleefd heeft. De vlinderplanten zijn mooi overeind gebleven, de Bamboe loopt ook weer uit, een paar rozen hebben het voor gezien gehouden en de rodo die vorige herfst door de schapen was aangevreten heeft totaal geen vorm meer. Volgens Fannie staat ie ook op de verkeerde plek. Wat ander klein grut heeft het ook niet gehaald, de jasmijn heeft nog wat groens... Het valt eigenlijk wel mee.
De Lidl heeft plantgoed in de aanbieding, maar Louise zegt dat Gamme Vert beter spul heeft plus een garantie dat de boel aan zal slaan. Daar maar eens wat halen. Een tuin volplanten met van alles en nog wat, dat kan zomaar. Alleen moet je dan later weer gaan uitdunnen, dat is extra werk. Zo hebben we dat in onze vorige tuin gedaan. Nu willen we de tuin organisch laten groeien en ook nog voldoende ruimte voor de gasten over laten om te kunnen ravotten.

Solarfarm

Begin mei schakelen we de solarfarm weer over naar het zwembad, met de uitbreiding zal die snel op warmte komen. Deze winter is het voor wat betreft de warmtevoorziening van het huis niet geweldig gegaan met de solarfarm. Op de een of andere manier bleef er een klep hangen waardoor de warmte niet optimaal het huis in kwam. Met Wim ga ik me daar nog eens over buigen. Tot overmaat van ramp is ook het computertje dat de hele handel aanstuurde vorige week overleden. Reden te meer om extra aandacht aan de stabiliteit van die omgeving te geven. Kan ik weer eens lekker mijn oude vak uitoefenen, ach het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Ook gaan Wim en ik eens kijken hoe de overcapaciteit in de zomer geneutraliseerd kan worden.

Nou ja het SolarFarm project is zonder duidelijk einde of einddoel. Algemeen geldt dat er van mei tot en met oktober gezwommen moet kunnen worden om in de winter het huis op 15 graden te houden. Nog zat te bouwen en te experimenteren dus.

Een dezer weken ga ik voor het zware werk een hulp inhuren, om het terrein rondom de solarfarm weer netjes te maken. Dat is door het laatste graafwerk een zooitje geworden. Kan er meteen weer een lading tout-venant over de omgewoelde grond heen, dan is het weer netjes en beloopbaar. Pakken we meteen de pétanque baan aan met een nieuwe toplaag tout-venant.

CV kachel

Vorig jaar hebben Wim en ik ook een Raspi computer aan de houtgestookte CV kachel geknoopt. Dat heeft verrassende besparingen in hout opgeleverd. Het programma is zo ingesteld dat het een signaal afgeeft als de temperatuur van het CV water beneden de 40º gaat komen. Dit is dan het moment waarop je naar de kachel kan lopen om er een aantal blokken hout in te kieperen. Eerder mikte ik de kachel gewoon vol met hout als er langsgelopen werd. Dat bleek, met de resultaten van de huidige opstelling, niet de beste manier te zijn geweest. Natuurlijk stopte je met hout bijgooien als de temperatuur richting de 70º begon te lopen, dan was het eigenlijk al te laat en ging de beveiliging soms af. Nu stook ik gecontroleerd tussen de 40 en 60 graden en het huis wordt net zo warm. Krijg wel de indruk dat het huis net iets minder snel op temperatuur is maar dat is een kwestie van eerder gaan stoken. In combinatie met een goed werkende SolarFarm moet ook dat minpuntje tot het verleden gaan behoren. De komende winter zal het uitwijzen. Deze raspi is in ieder geval door de besparingen in hout binnen een stookseizoen al weer terugverdiend. De volgende uitbreiding hebben we ook al verzonnen. Een soort van stoplicht dat de status van de CV aangeeft inclusief dalende of stijgende trend van de temperatuur. Zo kunnen ook de winter gasten, of ik vanuit mijn leesstoel zien wanneer er hout bijgevuld moet worden. Dan nog een robotje dat het hout in de kachel stopt, dat zou het verhaal helemaal compleet maken. Nou ja gekker moet het niet worden. Alleen nog dat de buiten temperatuur opgenomen wordt, en er gewogen hoeveel hout er in de CV gaat. Daarmee kun je redelijk nauwkeurig voorspellen wanneer er hout in moet of hoeveel hout je een volgende keer moet bestellen. Tot nu toe is het bestellen van het aantal sterres (m3) gewoon een vinger in de lucht geweest. Dat gaat dan nu veranderen.

WVTTK 12

Reserveringen 

Internet en telefoon zijn voor Le Mouton Qui Rit de levensdraad met de buitenwereld als het om reserveringen gaat. Prettig is dat als we te ver van de telefoon af zijn, bijvoorbeeld buiten aan het werk of zo, dan komt er automatisch een mailtje binnen met het telefoon nummer vermeld. Dan kun je daar zo snel mogelijk weer naar terug bellen, een heel prettige service van de telefoondienst.

Via ons super eenvoudig gehouden mail formulier op de website komen het grootste deel van de reserveringen uit het buitenland binnen. Zoiets is ook makkelijk voor de mensen, snel klaar, geen ellenlange vragenlijsten of zo. Druk op knop en het eerste contact is geboren.

Een gouden formule, je bent altijd te bereiken, zij het soms met geringe vertraging. Gasten kunnen op een voor hen gunstig moment contact zoeken, de mail komt absoluut binnen, en telefoontjes kan ik meteen oppakken of zie ik in de mail verschijnen zodat er terug gebeld kan worden. De mail wordt zeer regelmatig gechecked, en wordt zo snel mogelijk beantwoord, of telefoontjes om terug te bellen. Dat is een goede gewoonte, dat vinden onze (potentiële) gasten ook zo aan de opmerkingen te horen.

Over telefoon gesproken.

Telefoonterreur

De tweede golf terreurtelefoontjes is weer aan de gang. En waarempel ik heb zowaar twee gratis spraaklessen kunnen scoren! Uiteraard draait het voornamelijk om de zonnecellen, dat is de big business bij de telefoon terroristen. Omdat de laatste tijd dit soort belfirma's slecht in het nieuws zijn komen te staan komen ze op een nogal slinkse wijze met hun zonnecellen aanzetten. Zeg maar door de zijdeur. Nu klinkt het dat ze een adviseur langssturen om een algemeen energie advies te geven over isolatie, materialen en maatregelen die men kan nemen om energie te sparen. Tuurlijk stuur er maar eentje langs gniffel ik dan een beetje. Als jullie mij platbellen op tijden dat ik net zit te eten of een uiltje knap mag je er ook voor bloeden, period.

Ondertussen heeft de eerste spraakles sessie al weer plaats gevonden. Een tweede staat voor maandag op het programma. Over zonnecellen en de wijze van financieren kunnen weinigen me nog maar wat wijs maken, in het Frans dan wel te verstaan.

De meneer die langs kwam reed in een dikke Saab. Mijn eerste gedachte was: die moet goed scoren bij de mensen. Dit gaat dus leuk worden. Na twee zinnen vroeg hij al waar ik origineel vandaan kwam, en knikte. Prompt vertraagde zijn spreektempo en werden bepaalde dingen nadrukkelijker uitgelegd. Dat de energie besparende tips en adviezen als een soort smoes werd gebracht bleek al snel. Daar waren we na twee minuten doorheen. : “Oh, laine de bois (restproduct van de houtverwerking tot houtwollen panelen verwerkt) gebruikt u, dat is heel goed, daar kan ik u dan niet verder mee helpen. En u gebruikt ook Ouatte de Cellulose (een soort gerecyclede papier pulp) en heeft u dubbele beglazing? Tja, dan kan ik op dat gebied weinig meer voor u betekenen. Maarre, hoeveel electrische energie gebruikt u?” En daarrrrr gáán we weerrrr!

Na een eerste riedel obligate vragen kwam al snel de standaard smoes: “Het kost u echt geen cent uit uw eigen zak. En ja, u moet wel efkes 44.000 Euries lenen bij de bank. Echter, door onze superduper -speciale- constructie kost u dat geen cent, alles wordt opgebracht door de eenmalige terug betaling van de BTW (betaald over de installatie), en de jaarlijkse storting van de EDF (électricité de France). U begint pas na zes maanden te betalen (extra rente) waardoor uw maandbedrag dan op 480E uitkomt. Maar dan heeft u de teruggave van de BTW al ontvangen dus is dat geen enkel probleem. Netto houdt u 80E per maand over, gratis en voor nop. (de man vermelde gemakshalve niet dat dit nog wel bij je inkomstenbelasting wordt opgeteld, ach klein foutje) Bovendien geldt voor deze omgeving een toeslag factor omdat er veel minder zon is (1400) dan bijvoorbeeld in het zuiden (2200 uur). Daardoor is uw teruggave hoger. Wij zetten dan een enteprise non professionel PV voor u op (PV = Photo Voltaïque) een soort BV-tje alwaar u de BTW mee terug kunt vragen. De bank opent dan een aparte rekening (kosten?) waarover alle transacties plaatsvinden". Over credit d'impots werd niet meer gesproken. Dat was blijkbaar verleden tijd.

Over mijn opmerking dat dan toch nog steeds mijn vaste kosten (meterhuur etc) en verbruik betaald moeten worden, werd luchtigjes heen gestapt.

Hij was wél de eerste persoon die een duidelijk financiëel model op papier kon krijgen over lening, afbetaling en vergoedingen van het EDF. Het aanvankelijke snelle gerammel op een rekenmachine, alsof dat het orakel zou zijn, werd door mij op voorhand al afgewezen: “Zo kunt u alle getallen wel laten verschijnen".

Waar gaan dit soort mensen nu op verdienen? Ten eerste ontvangen zij natuurlijk provisie van de bank, dan hun tentième van EDF en tenslotte verdienen ze nog eens heftig aan de installatie. Een 9KWh installatie mag inklusief aansluitmaterialen, modulatoren en desnoods een installateur en zo maximaal 10 tot 15 duizend kosten. Geen 44 duizend. Dat verschil kon de man niet echt goed uitleggen, anders dan dat er nog een post voor haalbaarheidsstudie, aansluiting en bemiddeling (bank en vergunningen) kwam. Zeg nog eens 10.000, ik ben gul. Mis ik nog steeds 20K. Dat is toch wel erg grof verdienen zo.

Gewoon om het gesprek uit te melken vroeg ik nog: “En als ik cash betaal, wat gebeurd er dan met de prijs?” De vorige colporteur zakte namelijk meteen 5k met diens prijs dacht ik nog. Nou dat kon niet, en hop, een papiertje met volkomen gefingeerde vergoedingen moest mij overtuigen dat ik al gematst werd. Uiteraard bleek uit dat staatje dat ie mij meteen de duurste opstelling probeerde aan te smeren. Hoger gingen de prijzen niet. We rondden het gesprek af. Volgende week donderdag zou hij terugkomen om het dossier op te stellen. Mijn verbazing negeerde hij. Ik wist 100% zeker dat ik in niets had toegestemd. En of ie dan zo rond de zelfde tijd kon terug komen. Dat ging niet, maar als hij de lunch met me wilde gebruiken dan mocht hij wel komen aanzitten. Zo gezegd zo gedaan. Weer een gratis spraak les. Maandag komt de tweede opdringerige verkoper. Eens kijken voor hoeveel die zijn installatie probeert te slijten.

Een voordeel van een aantal keren per jaar een gratis spraakles over zonnecellen dan krijg je vanzelf wat cijfers.


-->

Jaar	Kwh	Prijs	E/wph
2008	6000	15000	2,50
2010	6000	22000	3,67
2011	6000	27000	4,50
2012	6000	29000	4,83
2013	6000	39000	6,50
2014	9000	44000	4,89

En hé, 2014 is nog maar net begonnen. Dus die prijs per wph gaat nog wel omhoog. Nu hoor ik bijna iedereen zeggen: "Dan had je misschien toch in 2008 die zonnepanelen moeten kopen." Denk ik toch dat die prijs toen al aan de exorbitante kant was. Nog steeds zijn het, wat je eigenlijk woekerprijzen mag noemen en lijkt alsof geldt: "wat een gek ervoor betaald" blijvend het devies te zijn. Bovendien waren we 6 jaar geleden op de zonnecollectoren toer die direct rendement gaven zonder allerlei ingewikkelde financiële constructies.

Conclusie

Op dit moment kost een volledige installatie op de open markt tussen de 1,20 - 1,70 euro per wph (watt piek uur) voor eindconsumenten. Dat je met die prijzen van 44 duizend euro voor een installatie gigantisch gesneden wordt laat daar ook geen twijfel over bestaan.

Tevens kun je zien dat de prijzen van zonnepanelen gestegen zijn. Hoogstwaarschijnlijk als gevolg van de EU sancties op de Chinese import. Terwijl niet alle panelen uit China komen naar men zegt, of zou dat stiekem wel zo zijn? Zoiets als: "transformé en France", herverpakt in Germany. ;=) 
De wph prijs bewoog zich begin vorig jaar enkele centen boven de 1 euro, nu is het een paar dubbeltjes meer. Een effect van het wegvallen van de Chinese concurrentie, dus een direct gevolg van de EU maatregel tegen "dumping". Weer zo'n politieke niet voorzien effect van prijsopdrijving.

Mag je zomaar een installatie op het EDF netwerk aansluiten? Nee, alleen als het een goedgekeurde installatie is én je toestemming van het EDF hebt. Het goedkeuren gaat je uiteindelijk nog wel lukken, toestemming tot aansluiten schijnt dan een probleem te zijn. EDF stelt namelijk allerlei absurde eisen, uiteraard om te verhinderen dat iedereen een paar zonnepanelen in de wei zet en dat aansluit op het net. Alles moet via een door EDF erkende toko lopen, door een erkende installateur gedaan zijn en dan het keuringsproces doorlopen hebben. Een installatie wordt al afgekeurd als een etiketje niet van het juiste formaat is of op de juiste afstand van een stekker zit. Ben je een echte vechter en iemand met een zeer lange adem dan zou je er voor moeten gaan. Je bent dan in tijd wel en paar honderd+ uren kwijt, doorlooptijd zomaar meer dan een jaar, maar je spaart je zelf minimaal een 20K uit.

In een eerder beschreven spraakles had ik het hier al over: een paar panelen in je wei zetten. Mocht eerst niet, nu wel opeens. Zolang je het maar niet aan je huisnet aansloot. Iets van 2000wh had ik nodig. Nou dat kreeg ik er dan zo maar bij, als ik die ge-woeker-prijs-de installatie maar nam. “Dat zijn dan toch minimaal 10 panelen” zei ik nog. Daar werd dan schokschouderend op gereageerd. Afijn, we zien donderdag het spel zich vervolgen.

Lammeren 2

Suffolk schapen
bron: daylypost.co.uk

"Cornelis kom eens kijken!" Klonk het plotseling. Maar ik was natuurlijk te laat, het lam was al geboren. Het lammeren van onze schapies gaat nu eenmaal erg soepel. Tot onze stomme verbazing liep de ooi na het werpen gewoon verder alsof er niets was gebeurd! Fannie grijpt de verrekijker en koekeloert richting het net geboren lam. "Een bruine" zegt ze nog. "Maar wat ligt ie stil, en waarom loopt moeder ervan gewoon weg?" Vreemd is dat wel ja, want normaal wordt een lam eerst helemaal schoongelikt en dan wordt er een beetje tegenaan gepotelt om het in beweging te krijgen. Niets van dat alles. Ik kijk ook nog ff door de kijker. We concluderen dat het een doodgeboren lam moet zijn. Nauwkeuriger bestuderen we de ooi, dat is er eentje van vorig jaar, een eenjarige. De enige trouwens met een donkere Suffolk achtige kop. Nu weet je dat miskramen bij eenjarigen vaak voorkomen, die lichamen zijn er nog niet echt klaar voor. Ook al zijn ze na een maand of 7-8 al tochtig, dan nog is het beter een jaartje over te slaan. Blijkbaar hebben de andere eenjarigen geen veeg gekregen, dat komt wel goed dus. We drinken het laatste restje thee op en lopen, gewapend met een paar handschoenen en een schop, de wei in. En jawel, het lam is morsdood, doodgeboren concluderen we. Wel prima dat er geen complicaties zijn geweest. Dat gebeurt ook niet zoveel met de Suffolk schapies, wat dan maar weer eens bevestigd wordt. Dé reden waarom we omgeschakeld zijn van Texels naar Suffolk is dat bij de zuivere Texels bijna altijd complicaties zijn geweest. Een echt vleesras is het Suffolk niet, ook geen wol ras. Het is geen vlees noch vis zeggen ze wel eens. Waarom het ras zo populair is moet ik toch eens uitzoeken. Wellicht omdat het gewoon leuk is om naar te kijken? Toch wel balen dat een wezen dan zomaar weer de grond in gestopt moet worden zonder dat het de kans had keet te schoppen op deze aardkloot.

Moutarde

Een van mijn zondes is geloof ik mosterd. Lekker op een plak kaas, bij het apéro met salami, paté... Mosterd is goed, mosterd moet. In LDF hebben ze vele soorten van dat lekkere goedje. Prima voor elkaar dus. Fannie en ik zijn eervorigjaar eens naar het fabrieks winkeltje van de Moutarde de Dijon geweest: het huis Maille. Heel apart. Daar kwam de mosterd gewoon uit een soort bierpomp lopen. Bizar!

bron: house of maille

Zoals gezegd er zijn vele, vele, soorten mosterd. Voor mij geldt: als je er niet van moet tranen dan is het geen mosterd! Mosterd moet voor mij scherp zijn dus, hoewel om te koken is de scherpe variant van de Moutarde de Dijon niet echt geweldig. Daar wordt dan weer het klassieke type voor gebruikt. Die is zacht, heeft nog hele mosterdzaadjes die ook zacht zijn en heeft een wat "donkerder" smaak. De milde variant in een saus bij karbo's of bij dikke Vlaamse frieten aangelengd met een beetje mayo, mjammie! Kun je ook kant en klaar kopen: mayo met Dijon mosterd. Voor een saus is het ongeschikt, daar moet je nog ietwat aan verbouwen. Bij een salade doe ik meestal een lepeltje mosterd in een dressing van fromage blanc, komt zo mooi tot zijn recht. Geeft er net een beetje extra pizzaz aan. Of je smeert een laagje mosterd om een speklapje (al half gegaard) heen en legt dat onder de gril totdat het krokant is, erg lekker! Beetje kaasschaafsel erover nog weer even onder de grill, en die snack kan niet meer kapot.

Huisjes

Gisteravond de 6 huisjes in de oven geladen om bisquit gebakken te worden (bij 900ºC) en vanochtend kwamen ze er allemaal ongeschonden uit. Het is altijd maar afwachten of er toch niet toevallig ergens een luchtbel ingesloten was. Er wordt nogal wat geplakt en gekneed in die objecten en een luchtbel zit er zomaar in. Luchtbellen (of afgesloten ruimtes) zorgen voor explosies in je oven omdat er zich juist in die ruimtes stoom verzamelt, dat kan dan geen kant op en boem! Hoge temperatuur en druk doen nare dingen met je werk. Daarom prik ik altijd kleine gaatjes in die delen waar geen gaten voor ramen of deuren zitten, dan kan het water er makkelijk uit. Wat ook helpt is de objecten lang te drogen, zelf houd ik minimaal 3 weken aan. Misschien een beetje overdreven maar zo weet ik zeker dat ook de dikkere delen echt droog zijn. Het droog proces van klei is iets waar je zeker de nodige aandacht aan moet besteden. Vooral als je met objecten te maken hebt die voornamelijk in elkaar gemonteerd zijn. Dan is langzaam drogen in plastic zakken het devies en kan het water gelijkmatig uit het werkstuk verdampen. Ook als je gewerkt hebt met plakken klei waarvan de vochtigheid verschillend was, is het een goede truc om er plastic omheen te doen zodat het water zich eerst gelijkmatig door de klei kan verspreiden en daarna pas drogen. Krachten die ontstaan bij ongelijkmatig (uit)drogen zijn groot en doen je werkstuk uit elkaar scheuren. In de zon of in de wind zetten bij dit soort objecten is meestal fataal. Uiteraard speelt de gebruikte montage techniek zelf de belangrijkste rol bij het heel blijven van je werk. De huisjes 21 en 22 zijn door onvoldoende aandacht voor het droogproces dan ook gesneuveld. Zo leer je op de harde manier wel geduld te hebben.

bisquit gebakken huisjes 18 t/m 25

Nu maar eens goed gaan nadenken over het glazuren (kleuren).

Lammertijd

Het is prachtig weer, een geweldig temperatuurtje, heel zacht windje, de lucht ruikt zo zuiver! Mooie tijd voor een fotosessie van de lammeren vonden we. Hop de laarzen aan en de stal in, het is voedertijd. Even zijn we in de weer met hooi en stro, de trog nog ff ontdoen van stro en tenslotte de ruif weer vol proppen met hooi.

Als laatste deel van de routine verse brokkies in de voergoot en dan begint het spektakel. Met een laatste restje brokkies in het emmertje begin ik te rammelen en in no time komen de dames en heer aan spurten voor het lekkers. Ik blijf het een koddig gezicht vinden, die hobbelende voddenbalen. En niet te langzaam hè, die hou je echt nIet bij!

Toch bleef er eentje met haar twee jonkies helemaal achter in de wei staan. Een slecht teken vonden we. Dus wij de wei in op verkenning. Bakje met brokkies mee, want deze had woensdag lammeren op de aardkloot gezet en dan moet je net ff meer aandacht geven aan de ooi. Dat ging overigens niet zo makkelijk, die wei in. Eerst moesten we een paar stammetjes brandhout in de modderzooi gooien om zo een begaanbaar paadje te krijgen om bij de schapies in de wei te kunnen komen. Een complete modderpoel. Dat is elk jaar wel een drassige zooi zo op dit laagste punt van de wei, maar nu stond er echt modder water in. Een dezer dagen maar een greppeltje graven, dan kan het water in ieder geval een beetje weglopen van die plek. Zo is het geen doen. 

We lopen over het net gelegde houten paadje naar achteren richting de boomgaard en treffen een nogal schichtig schaap aan met twee jonkies in haar kielzog. We zeggen tegen mekaar dat die schichtigheid niet normaal is. De komende dagen maar eens goed in de gaten houden, het kan ook zo maar een ziekte zijn. Die lammeren hebben een beetje een pluizig haar, ook al anders dan normaal. Op de foto's zien we later ook nog andere dingen die afwijken van de andere lammeren. In ieder geval zijn het twee rammetjes. Het zijn ook de enige lammeren die eigenschappen van pa mee hebben gekregen. In de smiezen houden dus.

De enkele weken geleden geboren lammeren zijn intussen gegroeid als kool en beginnen al aanstalten te maken gras te eten. Da's wat aan de vroege kant maar beter zo dan dat ze hun moeder uitmergelen. Dat willen we niet weer meemaken.

Auto

We knarren vandaag richting Besançon om de auto op te halen. Het is opnieuw prachtig weer, een bleek zonnetje in de morgenuren nog, dat rond het middaguur zijn best doet de temperatuur naar de 14 graden te jagen. Aangekomen bij de garage worden de onduidelijkheden van de factuur nog even uitgelegd, waarna we afrekenen. De wagen wordt netjes voorgereden en ik kijk eens naar de vervangen radiator. Vraag nog even waar er dan iets bijgelakt is geworden en zoek naar de papieren van de auto. Paniek! Niemand weet waar die zijn. Uiteraard wordt meteen de wegsleper verdacht dat ie slechts een kopie heeft afgegeven. Maar toen ik fijntjes opmerkte dat ik later een kopie vroeg is die me per mail toegestuurd en dat het geen kopie van een kopie was werd de zoektocht gestart. En natuurlijk! Op het enige plekje waar ik nog niet gezocht had, tevens de meest logische plek om te zoeken, zat de papierkraam mooi achter de zonneklep. Uiteraard bied je dan op een formele manier je excuus aan voor de stennis die je geschopt hebt: “Ïk ga hier onder geen beding zonder papieren weg!”. Wat volgens de etiquette weer vriendelijk afgedaan wordt als ware het niet noemenswaard. Nog even in de doos met vervangen onderdelen gekeken, dat wat er vervangen was zat er in. Van de stink kaas die na het ongeluk was achtergebleven in de auto was niets te merken. Blijkbaar had een monteur die kaas er al uitgehaald. Het rook tenminste redelijk neutraal in de auto. De wagen heeft er ook nog nooit zo schoon uitgezien ;=) Prima. Eindelijk weer een bedrijf dat snapt wat klantenservice is!

Fannie start de TomTom en kiest de kortste weg naar Le Mouton Qui Rit. Vaste prik als we de tijd hebben. Opnieuw maken we een mooie tocht binnendoor. Je moet wel op tijd omkeren als de weg in een weggetje verandert om tenslotte uit te monden in een grindpad. Iets waar we vorig jaar, op precies dezelfde plek, ingestonken waren gebeurde nu weer! Gelukkig keerden we nu wel op tijd om. Verder was de tocht terug naar ons honk met dit prachtige weer een genot. Ook het winter landschap heeft zo zijn charme in de Haute Saône. Op de velden zag je de diepe voren die trekkers getrokken hadden bij het uitrijden van de mest. Daar groeit geen moer meer, wat een geulen! Dat boeren op die manier met hun land omgaan. Maar ja op een gegeven moment moet je toch je mest kwijt. En met dat natte voorjaar verandert elke grond in een modderpoel. Hier en daar zag je aan de sporen dat ze moeite hebben gehad uit de blubber te geraken, compleet aan gort die grond. Opvallend ook dat nog bijna geen akker was omgeploegd.

Wel kon je al weer een heel subtiele groene waas over de bomen zien hangen. De natuur loopt echt minimaal een maand voor! Ook de vliegen hebben het begrepen: warmte = uit de veren! Merkt Fannie op: “Waarschijnlijk gaan we een rijk insecten jaar tegemoet”. Vorig jaar stelde het eigenlijk niets voor met het vliegend ongedierte, dit jaar kon dat wel eens totaal anders zijn.

Fruitig

Nu de lente vroeger dan normaal intreedt wordt het hoog tijd de snoeischaar eens flink ter hand te nemen. Vooral de rozen en dergelijke moeten het dit keer extra ontgelden. De rozen bij de garagedeur zijn eervorig jaar verpest door de tuinjongen, maar daar komt heel langzaam weer model in. Gewoon volhouden het dode hout en ongewenste scheuten weg te snoeien dan komt het wel weer voor elkaar.

Er gaat altijd wel iets dood in een tuin. Bij ons dus ook. Is het niet een of andere ziekte dan is het wel dat de tuinjongen het jonge plantgoed met de bosmaaier meende om te moeten maaien. Dit jaar heb ik besloten geen gebruik meer te maken van diens verwoestende arbeid om de jonge bomen en planten een kans te geven op te groeien. 

Pruimen

Twee jaar geleden hebben we voor het huis een pruimenboom geplant waarvan we in november de laatste vruchten hebben gesnoept. Het bleken een van de lekkerste pruimen te zijn die we ooit geproeft hebben. De smaak werd extra verhoogd omdat we ze aan de boom hebben laten rijpen. Dat er aan die jonge boom maar zo weinig vruchten hingen, een paar handen vol, is natuurlijk logisch. Brengt me terug op het verhaal snoeien. Met verstandig snoeien kun je de opbrengst enorm verhogen, om maar eens een open deur plat te lopen. Verschillende handboeken of gespecialiseerde sites vertellen je dat je dat de eerste paar jaar niet om die reden moet doen. Eerder moet je snoeien om het wortelstelsel zo groot mogelijk te laten worden. Een krachtig en gezond wortelstelsel geeft ook meer weerstand tegen ziektes, schijnt het. Nu even flink terugsnoeien dus om volgend jaar een volle oogst te krijgen.

Hm, pruimen likeur heb ik nog niet gemaakt. Komt op de lijst voor volgende winter. Pruimen inmaken voor desserts en zo, of zelfs gebak, lijkt me ook wel iets.

Verder zoek ik nog naar een nieuwe perenboom om de dooie in de voortuin te vervangen. Maar dan ook eentje die voor desserts geschikt is, iets met juli plukken of zo. De zoektocht is begonnen. Appels ben ik zelf niet zo gek op, na een week appels eten heb je het wel gehad volgens mij. Mijn schatje wil altijd appelmoes maken, maar met twee van die dozen in de vriezer heb je het ook wel gehad. Dus weg met de overtollige appelbomen. In de boomgaard achter staat er ook nog iets van peren, ok lekker op taarten en desserts. De meeste door de vorige eigenaar aangeplante soorten vind ik echter niet te pruimen. Weg er mee dus.

Mirabelle bron

Dan is er nog een Mirabelle boom, die draagt elk jaar volop. De Mirabelle is een typische vrucht voor deze streek. Er wordt van alles mee gedaan, van vuurwater tot aan de heerlijkste confitures. Wellicht dat ik een van de bomen met afschuwelijke stoofperen rooi en daar een tweede Mirabelle plant.

Hoewel. Een paar emmers van fruit is voor mij wel voldoende, de rest laat ik altijd voor de schapies. Die vreten zich ieder jaar total loss. Je ziet ze in ieder geval altijd voor pampus liggen in de boomgaard als het fruit er volop is. Fruit schijnt te gisten in een van de magen en dan hebben ze een bal! De kater de volgende dag maakt dat het erg rustig is in de kudde voor een paar dagen.

Peren

Op zoek naar een geschikte peer kom je een site tegen van de WUR (Wageningen landbouw uni). Niet een van de modernste sites, vind ik. Een kale lijst met rassennamen en je klikt dan maar wat kriskras om eens te zien wat er zoal is. Het eerste wat opviel waren de zwart wit foto's. OK, dat is weer trend in de fotografie, maar hier? Een beetje misplaatst of gewoon een manier om licenties te omzeilen van de samensteller. En dan begin je te lezen. Ik citeer:

Oorsprong en verspreiding. Is een peer van Belgischen oor­sprong, in den handel gebracht door Van Mons.
De verspreiding is zeer gering; gerust kan worden gezegd, dat men haar zoo goed als niet aantreft. Wij hopen dat zulks spoedig zal veranderen, want deze peer verdient om haar vele goede eigenschappen alle aanbeveling.

En je verbazing stijgt met elke zin die je leest. Woorden met twee óó's, éé's, sch's en dan nog naamvallen met den en der die ook al decades lang niet meer geschreven worden? Dit is Nederlandsch van de jaren 30 denk je nog. Je leest verder

Schil. ...welke soms in elkaar vloeien en een vrij groote plek vormen. Aan den boom of kort na het plukken is de kleur der vruchten helgroen, met aan de zonzijde een donkerder en doffen kant.

Vleesch.

Eigenschappen der vrucht. …. die om kleur, mooien vorm en gaafheid

Eigenschappen van den boom. …. vooral voor zandgrond blijkt het een uitstekenden boom te zijn. …. op beschutte plaatsen geeft het zelfs goede hoog- en halfstammen; zoowel op kwee als op wildeling....

Dan op een hint van F blader je terug naar de hoofdindex en blijkt bovenstaande en vele andere documenten tot een historische collectie behoren. Ha, ha, wat liep ik weer eens te hard van stapel! Mompelend om mijn stommiteit komt er nog wat uit mijn mond van: “Dat hadden ze dan ook wel mogen vermelden op die pagina's.” Natuurlijk wel supèr dat je dit soort oude docjes nog online kunt terugvinden. Zo kom je nog eens wat tegen. Het maakt me wel nieuwsgierig naar al die oude soorten. Wat te denken van een Délice Cornelis?

Er werd gezocht naar, “de peer met het dakje”, die is nog niet gevonden. De zoektocht gaat verder. Dit jaar die peer nog maar even in de winkel blijven kopen en dan de naam eens onthouden voor de verandering?