Een van mijn meest favoriete kanalen om op het net te bekijken is TED. TED is een organisatie die mensen uitgenodigd om niet alledaagse verhalen op te hangen over een bepaald onderwerp. Dat kan variëren van hoe een T-shirt waterdicht gemaakt kan worden met huis en tuin middeltjes tot aan vortex computing. Er komt dus een pletoria aan onderwerpen aan bod die voor de organisatie interessant genoeg zijn om daar mee te kunnen scoren. Een mix van WOW, AHA en ASJEMENOU. Een redelijk goed gevonden formule, want: geen mainstream.
Alessandro Acquisti bijvoorbeeld had het over het verschijnsel dat privé dingen die ergens geregistreerd raken, uiteindelijk ten nadele van je gebruikt kunnen gaan worden. Een populair onderwerp de laatste tijd, de NSA is de gebeten hond in deze. Ineens worden veel mensen ondervraagd of ze het een probleem vinden dat de overheid alles over je wil weten. Een algemeen schouderophalen is wel de trend in NL, in DE is het trouwens precies andersom. Slechts enkelen beseffen waar het heen gaat: Brave New World van Aldous Huxley.
Wat zegt Acquisti: "mensen kiezen voor geborgenheid in plaats van vrijheid". Waarmee hij precies de spijker op zijn kop slaat. Vrijheid betekend immers dat je zelf beslissingen neemt, de gevolgen daarvan zelf ervaart, maar wel dat je dan kunt denken en zeggen wat je wilt zonder gemanipuleerd te worden door de overheid. Zelfbeschikking heet dat. Aan de andere kant staat: controle over je leven en denken door een andere partij, waarbij het wisselgeld huisvesting en voeding en wellicht scholing is. Er hangt overal een prijskaartje aan, dat mag duidelijk zijn. Wat wil je: vrijheid van handelen en denken waarbij je de consequenties daarvan accepteert, of er wórdt voor je gedacht en je kostje is gekocht. Kies maar, nóg staat het je vrij om dat te doen. Het wordt natuurlijk anders als anderen die keus voor jou bepalen. Dan wordt er, naar mijn mening, een grens gepasseerd waarvan geen terugkeer meer mogelijk is. Dat brengt een wereld waarin geen concurrentie, agressie, vrijdenken, liefde en compassie meer is. Waardoor de mensheid op den duur geen groei meer zal kennen. Groei in mentaal en materieel opzicht. Die agressie kan me persoonlijk gestolen worden, maar is een onlosmakelijk en essentieel onderdeel van ons mens zijn. De drang naar ontdekkingen, maar ook oorlogen worden door agressie gestuurd. Vele soorten drijfveren stuwen de mens naar een hoger plan, als die drijfveren worden geneutraliseerd zal dat nooit meer plaatsvinden en zal het mensdom terug keren naar waar het vandaan kwam: protoplasma.
Je kunt je afvragen: waarom? Waarom wil de overheid iedereen onder controle brengen? Opnieuw: Machiavelli; handhaaf de macht ten kost van alles. Zelfs als het ten koste gaat van je kinderen, geliefde of vrienden en gelijkgestemden.
Toch wel leuk dat zo'n TED uitzending je aanzet om ergens over na te gaan denken, wat ook precies het doel van die lezingen is.
Huisje #22
Een gezelliger onderwerp. Huisje #22 staat op stapel. Bij dit huisje heb ik twee nieuwe elementen geïntroduceerd.
huisje 22 |
Namelijk het monteren van losse raamspijlen en met
een slibspuitje decoratie aangebracht.
Die losse spijlen werkt iets makkelijker, vastplakken met slib en je kunt van te voren een vorm geven. De bolletjes op het dak, als ware het een parelsnoer, zijn met een soort rubberen blaasbolletje met een spuitmond aangebracht. Alsof je met de slagroomspuit aan de gang bent. Leuk toeltje waarmee je ook goed figuurtjes of teksten op je werk aan kunt brengen. Dit was een beetje uitproberen en je moet er een beetje handigheid in krijgen. Met een hand ondersteunen ging al weer een stuk beter. De slib (dunne klei) leek me net iets aan de te dunne kant.
Dat met die composiet ramen was weer een veredelde oefening in het monteren. Doe je dat met klei die veel zachter is (meer water) dan de klei waar je het op plakt dan gaat dat geheid scheuren. Alleen de spijlen met een ringetje er omheen zijn later gemonteerd. Die rozet lijkt me een dankbaar element om eens verder mee te gaan.
Die bolletjes zie je als dakelementen vaak terug komen in het werk van Gaúdi. Vaak als dakpannen / dakschorsen of als versierselen in allerlei vorm. Op ceramics Daily zag ik een demo van die bolletjes, dat ga je dan meteen uitproberen. Of #22 het haalt in de oven is even de vraag omdat ik met twee verschillende densiteiten in de klei heb gewerkt. Gewoon afwachten. Bij het drogen komt dat als eerste te zien. Het was ook maar een vinger oefening.
Huisje #21
Tegen beter weten in heb ik toch geprobeerd nummer 21 te repareren, ook om te zien of dat toch niet toevallig zou gaan. Niet dus. Misschien moet ik dan toch eens met wat ze "Paperclay" noemen gaan werken. Dat is gewone klei met veel papiervezels erin. Dit mengsel van klei en papier kan een enorme spanwijdte overbruggen en is naderhand ook gewoon met de zelfde massa te repareren of bij te werken. De vezels zorgen voor extra vormvastheid tijdens het boetseren maar ook bij het bakken. Het papier verbrand uiteraard tijdens het bakken en laat dan holtes over in het werk. Dat maakt dat het object ook extreem licht aanvoelt. Niet geschikt voor gebruikskeramiek denk ik dan weer en absoluut niet om buiten neer te zetten in de winter. Ga ik beslist eens iets mee doen.
Info:
Die losse spijlen werkt iets makkelijker, vastplakken met slib en je kunt van te voren een vorm geven. De bolletjes op het dak, als ware het een parelsnoer, zijn met een soort rubberen blaasbolletje met een spuitmond aangebracht. Alsof je met de slagroomspuit aan de gang bent. Leuk toeltje waarmee je ook goed figuurtjes of teksten op je werk aan kunt brengen. Dit was een beetje uitproberen en je moet er een beetje handigheid in krijgen. Met een hand ondersteunen ging al weer een stuk beter. De slib (dunne klei) leek me net iets aan de te dunne kant.
Dat met die composiet ramen was weer een veredelde oefening in het monteren. Doe je dat met klei die veel zachter is (meer water) dan de klei waar je het op plakt dan gaat dat geheid scheuren. Alleen de spijlen met een ringetje er omheen zijn later gemonteerd. Die rozet lijkt me een dankbaar element om eens verder mee te gaan.
Die bolletjes zie je als dakelementen vaak terug komen in het werk van Gaúdi. Vaak als dakpannen / dakschorsen of als versierselen in allerlei vorm. Op ceramics Daily zag ik een demo van die bolletjes, dat ga je dan meteen uitproberen. Of #22 het haalt in de oven is even de vraag omdat ik met twee verschillende densiteiten in de klei heb gewerkt. Gewoon afwachten. Bij het drogen komt dat als eerste te zien. Het was ook maar een vinger oefening.
Huisje #21
Tegen beter weten in heb ik toch geprobeerd nummer 21 te repareren, ook om te zien of dat toch niet toevallig zou gaan. Niet dus. Misschien moet ik dan toch eens met wat ze "Paperclay" noemen gaan werken. Dat is gewone klei met veel papiervezels erin. Dit mengsel van klei en papier kan een enorme spanwijdte overbruggen en is naderhand ook gewoon met de zelfde massa te repareren of bij te werken. De vezels zorgen voor extra vormvastheid tijdens het boetseren maar ook bij het bakken. Het papier verbrand uiteraard tijdens het bakken en laat dan holtes over in het werk. Dat maakt dat het object ook extreem licht aanvoelt. Niet geschikt voor gebruikskeramiek denk ik dan weer en absoluut niet om buiten neer te zetten in de winter. Ga ik beslist eens iets mee doen.
Info:
- Een paar maanden geleden heb ik Rosette
Gault's boekje Paperclay
gekocht een perfect boekje om met paperclay aan de gang te
kunnen gaan. Papierklei maak je door bijv. kranten of WC
papier op te lossen in water en dat te mengen met je
favoriete klei.
- Een mooie site om eens te bezoeken over
keramiek is dus Ceramics Daily.
Die site staat tjokvol zeer goede demo filmpjes, boek
besprekingen, waarvan je een uittreksel kunt downloaden,
besprekingen van andere onderwerpen en zo voorts.
- Een NL site is Klei, ook een goed forum met veel tips over exposities, waar kun je wat krijgen / kopen en keramiek markten in NL en Europa.
- Dan heb je natuurlijk nog Youtube, op Vimeo staat toch beduidend minder info.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten