Verloren

Overkomt iedereen wel eens. Dat je van een bepaalde dag total niets weet te herinneren, of dat die dag zo snel voorbij ging, etc. Op de een of andere manier zijn we deze week namelijk een dag kwijtgeraakt. Ineens was het: morgen is het vrijdag. En wij maar denken dat het donderdag zou zijn. Huh? Waar is dinsdag gebleven, of was het woensdag die... Merde, en echt we hebben totaal geen herinnering aan die dinsdag. We hebben gezwommen, even in de zon gelegen en toen was het donderdag. Terwijl ik dacht dat het woensdag was en dus naar de bakker in Bouligney ging ipv in Vauvillers, omdat de bakker in Vauvillers altijd dicht is op woensdag. 't Voelt nog steeds alsof ik een hele dag bewusteloos ben geweest. Moet zeggen dat dit een heel aparte gewaarwording is.

PLANNING
Was er een maand geleden nog een groot gat in de planning voor juli, de laatste twee weken vulde een groot deel van dat gat zich op met langskomende fietsers. Zoals eerder gemeld: verbazend zoveel fietsers ons ineens weten te vinden. Zoals van de week ineens drie totaal in de regen verzopen fietsers aan de deur kwamen. Dat betekende weer een avond met zeer geanimeerde gesprekken.

de helden vertrekken na een goed ontbijt

Ook boekingen via telefoon of internet komen nu met grotere regelmaat binnen. Het helpt dat we voortdurend bezig zijn ons bekend te maken op het internet.

REKLAME
En over bekend maken gesproken. Dat groepje verzopen fietsers gaven ons een paar gouden tips. Zo van zet een paar borden op de fietsroute met symbolen erop voor bed en eten. Dan weten de fietsers waar ze aan toe zijn. Die zoeken namelijk naar onderkomen mét eetgelegenheid, die gaan echt niet meer op de fiets klimmen om in een plaatsje 5km verderop een restaurant te zoeken. Voor zo'n bord zal dan toestemming van de gemeente moeten komen denk ik. Het aloude adagio van "Adverteren doet verkopen" blijkt telkens weer een waarheid als een koe. Zoals de sticker van "Trip-advisor" op het raam van de serre. Stopte een stel fietsers voor toen ze die sticker zagen, en hop weer een paar gasten.
Ook het handgeschreven plakkaat aan de deur: Si c'est fermé +33 384 74 39 07 vermeldde dat. Nu hangt daar een net naambord uit de printer: Le Mouton Qui Rit / Chambre & Table d'hôtes met daarbij een apart bordje in vier talen van: als de deur afgesloten is bel: ... En zelfs op de staldeuren komt nog een bordje om de ingang aan te geven. Fannie kwam aan met een streng vlaggetjes voor om het naambord heen in de tuin. Ook dat trekt nu meer dan voldoende aandacht op het lachende schaap, getuige een van de fietsers die dat juist weer opviel. Tenslotte is er de tip van een nieuwsbrief een of twee keer per jaar naar de oud gasten. Vanaf nu ben ik dus alle mailadressen aan het verzamelen van de gasten. Lijkt me dan ook weer leuk om te doen zo op een stille winter avond.  En het houdt je klanten op de hoogte van de ontwikkelingen in Le Mouton Qui Rit.

METSELWERK
Eindelijk iemand gevonden die een paar dagen aan het fatsoeneren van het metsel werk slaat in eind juli. Dan is de muur aangeheeld, het trappetje van ons appartement netjes, en beneden de aanheling van de nieuwe raamkozijnen. Tsjonge wat een gedoe om een fatsoenlijke metselwerker te vinden. Dat iedereen het keidruk heeft geloof ik namelijk helemaal niets van. Eerder dat veel van de door mij gecontacteerde mensen er gewoon geen zin in hebben. Want het is natuurlijk geen recht-toe-recht-aan karwei. Zelfs Frerik keek bedenkelijk. Maar prima voor hem en zijn maat als laatste werkweek voor de bouwvak. Nou ja en van hem weet ik tenminste dat als hij zegt als, en wanneer, hij ook daadwerkelijk komt.