Weertje

Vandaag gaat het 30 graden worden. Ideaal om de middag eens op de brommer door te brengen. De laatste gasten zijn alweer vertrokken, en de gasten van gisteren voor dit weekeinde zijn niet op komen draven. Lekker de tijd aan mezelf dus. Tijd voor de blog. Want het thuisfront mist de stukkies. En er is wel weer het een en ander gebeurd.

FIETSERS
Het regent fietsers de laatste tijd. Dit keer mensen met een tandem. Extra speciaal. Zij kwamen uit de richting Port /s Saone en konden in de directe omgeving geen hotel of B&B vinden. Althans geen een die in het fietsboekje stond. Die waren namelijk allemaal gesloten. Raar toch zoiets. Moet in die omgeving echt wel een B&B te vinden zijn. Goed voor de business dat wel. Een stijf uur later stonden ze voor de deur. Eens bewonderend naar de fiets tandem gekeken. Rij je daar nu sneller op, vroeg ik? Nee dat niet echt maar het gaat wel iets lichter. Diner? Ja lekker! Toeval wilde dat ik net een pan spaghetti saus had willen gaan maken, kwam dus perfect uit. Voor- en nagerecht erbij gemaakt, het was weer helemaal kompleet.

De volgende dag die fiets eens op de plaat gezet. Kogamiyata, ook nog een kwaliteitsmerk ook met tig versnellingen, heleboel high tech aan boord. Vering voor en achter, super de luxe.  De GPS had een aantal leuke snufjes waar de TomTom nog een puntje aan kan zuigen.

Dan roept het huishouden en ga ik de berg strijkgoed maar eens aan de kant maken.

Bij die regen van de laatste dagen droogde die handel niet echt lekker. Sta je versteld van hoe zich dat dan op spaart. Met m'n nieuwe strijk-stoom-ding gaat het razendsnel. Echt een aanrader. Kost wel veel (+200E) maar het strijkwerk gaat ook een stuk sneller zo. Moet alleen eens een nieuwe strijkplank in elkaar fietsen. De strijk-ding-apparaat is net ff iets te groot voor het rekje, en die dekbedhoezen idem. Trouwens geen eenvoudig klusje om iets stabiels in elkaaar te fietsen, niet zomaar iets voor een ledig uurtje.


SCHIM
Maakt iederen wel eens mee. Dat ineens iemand je belt. Iemand uit een ver verleden. Zogezeid een "schim uit het verleden". Een jaar of tien-tig geleden waren we collega's. Dat was weer heerlijk ff helemaal bijkletsen. Hij had namelijk nog een oude CV van mij op zijn machine gevonden en is in LinkedIn gaan snuffelen om mij te vinden. Zag daar tot zijn opperste verbazing dat ik naar LDF verkast was. Dat prikkelt de nieuwsgierigheid, uiteraard. Nou wilde ie dat persoonlijk eens komen bekijken, en of dat kon? Tuurlijk, er is altijd wel een bed hier zei ik. En dat is ook zo, tot nu toe nog geen klant hoeven te weigeren omdat er geen slaapplaats (te regelen) was. Zo gezeid zo gedaan en DJ stond keurig op schema woensdag avond voor de deur. Natuurlijk hoorde ik zijn brommer al van ver aankomen; zo'n beest met 120 dB uit de pijpen, daar maak je zelfs een dove nog mee wakker. Een maaltje a l'improviste, niet echt tijd gehad om boodschappen te gaan doen. Tot laat in de nacht alles w.v.t.t.k. is de revu gepasseerd. Van de wereldproblemen via de vakkennis van nieuwkomers in de IT, tot aan de mannenpraat aan toe. Het weer hield zich goed, met een jasje aan konden we van de zonsondergang genieten. Maar bovenal van de stilte en de heldere sterrenhemel. Heerlijk dat gekletspraat onder een sterrenhemel met een goed glas wijn in de vingertjes.

De volgende dag samen de brommert gepakt en via achter-langs-weggetjes naar Vesoul geknard. Zegt DJ, moet ik maar niet aan mijn maten vertellen dat we met een suf drafje over de smalle paadjes zijn gegaan. Moest voortdurend mijn voet bij de rem houden, zo langzaam ging dat. Nu is dat eenmaal mijn manier om voldoende veilig over de kleine weggetjes te hobbelen. Die liggen altijd vol met zand, modder, grind, of ander puin. Bochten die je niet kunt overzien, plus nog eens de nodige gaten in het wegdek: trous en formation (gaten in wording) heet dat dan. Ook na een jaar nog, rustig! Bij een tegenligger moet je bijna op de rand van het wegdek gaan rijden, net niet de berm in. Auto's wijken gelukkig ver uit voor motoren. Dat er dan ineens wegwerkers voor je staan, de weg versperd is, en een joekel van een graafmachine zich staat uit te leven, kijk dat is typisch hier. Je stopt, wacht rustig af en na een minuutje rijdt zich alles aan de kant. Gewoon zonder toeteren of ook maar een spoortje van ergernis bij de wegwerkers. Zo gaat dat dan ook nog weer. Het leven op het platteland is zóóó relaxed.


In Vesoul ff een terrasje doen ging niet zomaar. Zaten we eerst bij een restaurant, het personeel zat uitgebreid te roken en kwam pas na tien minuten aan ons tafeltje staan. Nu is er altijd wel het een en ander aan mensjes te bekijken dus heel erg vonden we dat nu ook weer niet. Zegt het mens: we geven alleen diners, u kunt niet alleen koffie krijgen. Da's nou weer typisch, onbuigzame regeltjes. Hadden we speciaal nog een onopgedekt tafeltje uitgekozen. Lopen ze toch weer inkomen mis. Zal het toch nog veel te goed met de horeca gaan? Afijn wij maar een deurtje verder. Eikels.

In de namiddag verder met alle wereldproblemen. Zag ik plotseling een busje voor de deur langsschuiven. Het bleken de gasten uit Zwitserland te zijn, voor morgen dan hè. Een dag te vroeg, hadden ze zich in de datum vergist. Och we zijn zo flexibel als een looien deur dus dit was natuurlijk ook geen enkel probleem. Een ritje naar de supermarkt is zo gemaakt, en een extra kamer in sneltreintempo schoonmaken heb ik wel eens vaker gedaan. Mooi dat het strijkgoed al klaar was.

SCHAPIES
Staat afgelopen woensdag plotseling de vrouw van Pascal voor m'n neus. En begint te brabbelen dat de schapenscheerder donderdag's langs zal komen in het begin van de namiddag. Langskomen? Zoals vorige keer zeker? Vroeg ik. Ik heb die beesten twee dagen opgesloten gehouden, dat was niet zo leuk voor ze. Dus hoe zeker is dan dat ie er zal zijn? Nou hij moest hierachter ook nog schapen scheren dus het is vrij zeker klonk het.
Nu is het lokken van de schapen niet zo'n probleem, een beetje rammelen met het bakkie brokjes is voldoende om ze op een holletje de stal in te krijgen, niks aan de hand dus. Zo gezegd zo gedaan. Water, hooi en brokkies. Allemaal prima voor elkaar.
En verrek ergens in de middag kwam de scheerdert aanzetten. Hij kende de weg en was al aan de gang toen ik met DJ ging kijken. Dat gaat rap! Kwam de diskussie op of de kleinen ook nog moesten. Dat was beter voor de wol. Tuurlijk, die wol die niemand wilde hebben zeker. Krijgen ze ook minder last van de vliegen in de zomer dacht ik vervolgens, doen maar dus. En hop daar ging het scheerapparaat van dattum. Zzrrt, zzrrt! Erg zachtzinnig ging het nu opnieuw ook weer niet. Hier en daar zag je wel wat wondjes zitten, waar is die bombe blue (ontsmettings spul) in vredesnaam gebleven?

Zelfs La Bouffe ging onder het mes! Arm beest. Over de andere lammeren werd ook even het scheerapparaat geraust, voor half geld, dat dan wel weer. Voor drie tienen waren de dames, en heer, weer voor een jaar onder de pannen. Geen gezicht zo die naakte lijfies ;=) Bij het vallen van de nacht hoorde je de schapies klagend mekkeren, die hadden het niet erg naar de zin, zo met het bontjasje uit. Maar ja als da'lijk de hondsdagen uitbreken en 30+ op de thermometers komt te staan dan stikken ze ook de moord van de hitte, en dan is het ook weer niet goed! Nog ff een zoutsteen kopen vandaag of morgen en dan hebben we het weer helemaal voor elkaar.


FETE DE LA MUSIQUE

In juni is er altijd het feest van de muziek. Tot nu toe werd daar erg weinig aan gedaan in MSP maar dit keer dan toch een uitvoering van het MSP eigenste koor! Jawel, het dorp met krap aan 113 neuzen, heeft een eigen koor: de stem van het woud (l'echo du bois) of zoiets. En af en toe klonk het niet eens onverdienstelijk. Goed, de bromstem van de bas drukte Louise's alt  totaal weg. En de sopraan moest nog ff haar keel schrapen voor de enige solo van een enkele zin die ze had. Maar dat mag de pret om de couleur local  totaal niet drukken.
En jawel hoor, een toespraak van de burgermeester, een toespraak van een of ander Unesco juffie, schier onverstaanbaar door de galm in de kerk. En nog wat gekwezel van de burgermeestersvrouw met een ozo gemaakt glimlachje om d'r mond. Als je niet beter wist zou je bijna zeggen: een vals lachje. Wat hebben die twee toch dat ze altijd zo nadrukkelijk in de picture willen staan?  Echter, folklore! Daar gaat het om. En de galm in de kerk werkte daar perfect aan mee. Heerlijk fris dat temperatuurtje in de kerk, nog zo'n mazzel.

Die dag van de musique is overigens een nationaal gebeuren. In zowat alle dorpen, gaten en steden wordt er dan iets aan gedaan. Prachtig initiatief. En prima om dat in die kerk te doen.

Nog een kadootje: zoals die namiddagzon door de gebrandschilderde ramen komt.