WVTTK 11

Tour de France

Eens in de zoveel jaar scheert de tour de France bij ons langs. Dit keer is het opnieuw goed te doen. Je kunt in twee dagen of met een beetje plannen 3 dagen, het voorbij gaan van de Tour caravaan genieten. De routes liggen op ongeveer 40 km afstand van hier. Het schijnt dat de caravaan veel gadgets rondstrooit, leuk voor de kleinen. Als je het goed voorbereidt kun je zelfs meerdere keren op die dag langs het parcour gaan staan. Hier zijn de data:

Saturday, July 12th	Tomblaine > Gérardmer La Mauselaine	161 km
Sunday, July 13th	Gérardmer > Mulhouse	166 km
Monday, July 14th	Mulhouse > La Planche des Belles Filles	161 km
Tuesday, July 15th	Besançon
Wednesday, July 16th	Besançon > Oyonnax	186 km

En hier het kaartje:

le mouton ligt 15 km links van Saint Loup sur Semouse
kaartje: tour organisatie

Link naar site van de tour.

Ont-dingen

De laatste jaren een favoriet onderwerp op deze blog is de kwaliteit van het leven. Niet alleen je droogje en je natje, maar ook vooral het (her)vinden van je geestelijke balans. Nadenken over dingen. Nee, niets diepzinnigs, gewoon je af en toe eens afvragen waar je mee bezig bent. Gasten waarmee ik hierover wel eens praat hebben daar vaak wel een etiketje voor: midlife crisis, dipje, dolende geest, depressie... Zelden iemand die zei dat het een goed ding was om even pas op de plaats te maken en een moment op de dag eens te gaan navelstaren. Grappig is dat. Zo'n vakantie zou wellicht een perfecte gelegenheid zijn om juist dát te doen: ontspannen.

Toch is dat mijn gewoonte nu, elke dag een rust moment. Even de ogen sluiten, of op een bepaald punt fixeren. Dat kan in de leesstoel, 's ochtends bij het ontwaken of net vóór het slapen gaan. Het doet er eigenlijk niet toe wanneer. Éven staat die klok stil, een paar minuten staat de rem op je gedachten, niets!

Zit ik in onze eigen studio, dan kijk ik veel naar de schaapjes die heen en weer zwalken in de wei. Op zoek naar een lekkerder hapje dat nét even een metertje verder staat dan het hapje dat ze net op hebben staan knabbelen. Dat werkt erg ontspannend.

Vragen veel mensen: “Hoe ging dat, van een tumulteus bestaan naar de rust van het platte land?”. Kort gezegd: het was een tamelijk acute gebeurtenis. Het besluit om met het IT werk op te houden overviel mezelf ook een beetje. Op een mooie zonnige winterse dag zat ik op een bankje aan de oever van de rivier van het landschap te genieten. Opeens bedacht ik me dat na 30 jaar in het vak geen spectaculaire dingen meer waren te ontdekken. Voor mijn gevoel duurde het allemaal veel te lang voordat er uit de laboratoria werkelijk vernieuwende dingen op de werkvloer verschenen. Echte uitvindingen waren er al 15 jaar lang niet meer gedaan. Met die computer chip zitten we ook al ruim 30 jaar opgescheept. Bovendien zat deze jongen al snel 8 uur per dag te vergaderen, ook niet erg enerverend. Stoppen dus, wat nu dan?

Tussen het besluit om op te houden met IT werk en daadwerkelijk iets anders doen zaten maar een paar maanden. Mijn gereedschap was geen toetsenbord meer maar een hamer en was ik heftig aan het verbouwen in LDF. Na bijna 6 jaar kan ik zeggen dat het een van de betere besluiten is geweest. Dus beste vragers: nee ik verlang niet meer, en heb geen heimwee naar, de IT rat race. Wel houd ik het nog een beetje bij door op het internet van alles en nog wat over IT te lezen en allerlei leuke dingen te doen met de Raspberry computertjes.

Zonneenergie

Om de haverklap wordt je ook over zonnecellen op je dak plaatsen gebeld. Nee, veel te duur om via die cowboys zo'n installatie te kopen. Af en toe evalueer ik of het toch niet rendabel is voor onze B&B. Als zelfbouw pakket dan hè. Nog steeds komt daar geen al te zeer positief antwoord uit. Het gaat in ons geval niet om er aan te verdienen maar om minder te consumeren van het EDF netwerk. De goedkoopste kWh prijs is 4 cent, en het duurste (tarif rouge) 55 cent als je kiest voor het régime "tempo" (met dal uren en nachtstroom). Met belastingen erbij verdubbelen zich die prijzen met gemak. Kijk je naar het verbruik aan electriciteit per jaar voor het zwembad, want daar gaat de oefening om, dan is dat ruim 250 E per jaar. Er is een installatie nodig van 1200 wph, zoiets kost rond de 1600E als doe het zelf pakket, dan zou je daar gemiddeld een kleine acht jaar over doen om dat terug te verdienen. Ja, oké, gaan de stroomtarieven met gemiddeld 3-5% per jaar omhoog en de belastingen navenant zou dat zomaar terug kunnen zakken naar 5 jaar. Daarna draait je zwembad op gratis stroom. Zinvol? Nog niet. De prijs van een wph moet nog eens flink zakken wil dat gaan gebeuren, tot zo'n 65 cent per wph (watt piek uur = norm uur voor een zonnecel). Vergeleken met vorig jaar zijn de prijzen van de wph ook nog eens bijna 20% gestegen. Zou dat aan die belastingen liggen op panelen en dingen daarvoor uit China? Ja, laat het maar aan de politiek over om een goed lopende industrie om zeep te helpen.

Nieuwjaarspreek

Vorige week zaterdag was de nieuwjaarspreek van de bourmaitre. Gelardeerd met een dertigtal slides waarop weer vele personen met naam en toenaam werden geduid. Over de gemeentelijke herindeling kwam een heel verhaal, of zeg maar klaagzang. Waarom de lui uit Parijs niet naar de historische verhoudingen hadden gekeken en alleen maar poppetjes hadden geteld. De eis is dat er cantons gevormd moeten worden van 14000 inwoners of meer. Nu werden ze ergens ondergeschoven waar men noch cultureel noch geografisch iets mee had. Hop, 23 burgemeesters op hoge poten naar de prefect en president van de Haute Saône. Hoe men dat dan toch in hun hoofd had gehaald, een blunder van jewelste. Hun protest werd ter kennisname aangenomen ;=) Dan weet je het wel, zodra de mannekes de deur achter hen dicht deden was het voorval al weer vergeten. Vólgende!
Daarna is er altijd een vere d'amitié met wat te happen. Omdat dat de afgelopen jaren nogal magertjes werd had ik aangeboden daar iets aan bij te dragen. Voor de versnapering had ik dus een flinke schaal oliebollen gebakken, een ander figuur had ook het nodige gedaan dus de tafel was al weer iets beter gevuld dan het voorgaande jaar. Croustillons heten oliebollen in het Frans. Ze werden niet geweldig ontvangen. Zo met opmerkingen als oliebollen hè? Dat zal een vette hap zijn. Uit beleefdheid nam iedereen er toch eentje. Volgend jaar maar iets anders verzinnen. Toch werd ik meerdere malen door de bourmaitre uitvoerig bedankt. Hierop antwoord je dan met: “c'est rien, c'est rien” (geen moeite) In ieder geval een gebaar gemaakt, wellicht komen nu meer mensen op het idee iets mee te brengen. Dan krijgen we weer een behoorlijk gevulde tafel. Ook al blijft er altijd het een en ander over, een gevulde tafel is gewoon mooier en trekt dan misschien meer mensen aan. Het zijn eigenlijk altijd de zelfde die je ziet bij die gelegenheden.

Wel lekker staan kletsen met Bernard over zijn vergistingstanks waar hij elektriciteit mee gaat genereren. Met die hoeveelheid koeien die hij heeft komt daar natuurlijk een mega hoop mest van af. De warmte die bij het vergistings proces vrijkomt mag hij alleen zelf niet aftappen, anders krijgt ie weer minder per kW terug. Dat zou precies het omslagpunt betekenen, vertelde hij. Daar moet je toch echt voor in LDF zijn voor dergelijke idioterie. Die warmte wordt verder nergens voor gebruikt! Een warmtewisselaar erin en hop je krijgt zomaar voldoende armte om je huis te verwarmen. Met Patrique nog ff staan lullen over zijn dagelijkse tocht langs het kanaal naar Epinal. Ook in de winter fietst die jongen 45km heen en terug naar zijn werk. Er zit dan ook geen grammetje vet aan die man. Didier kwam nog even langs schuifelen. Hij zou nog wel in de gemeente raad blijven zitten, maar wist ook niet wie de nieuwe burgemeester zou willen worden als in maart de verkiezingen gehouden worden. Er is geen kandidaat! Om je te bescheuren. Ook wel te begrijpen, want veel goeds voor een dorp diep in de schulden kun je ook niet doen. Dat wordt een hoogst ondankbare taak, want je doet het altijd fout. Ook dolletjes is dat er voor een dorp van 214 koppen 8 gemeenteraadsleden zijn. Net zoals er drie feest commissies zijn.