WVTTK 10

Vanuit deze blog wens ik iedereen een GELUKKIG NIEUWJAAR!

Nieuwjaarsdag is ook vaak het moment om eens te bedenken wat er zoal ter tafel gaat komen het komende jaar. Op het programma staat het reguliere onderhoud van de kamers en in het voorjaar de grange her in te richten, zodat pottenbakken duidelijk afgescheiden kan worden van de rest. Ook moeten de materialen, die de afgelopen jaren zijn verzameld, naar de dechetterie gebracht worden. Gewoon ff uitmesten. Je beseft op een gegeven moment dat alles een beetje begint dicht te groeien. Mijn schatje zegt voortdurend: "Je moet niet alles willen bewaren." Tenslotte hebben we besloten dat de hottub nu in de grange komt te staan dat geeft een betere toegang voor de gasten en meer privacy op die manier. De vloer houdt dat gewicht met gemak. Als er een trekker met aanhanger zo naar binnen kan rijden, dan is dat gewicht van een hottub verwaarloosbaar. Het idee van Fannie was om de pottenbakkerij op de verhoging, die boven de garage is gemaakt, in te richten. Daarmee wordt dat weer een stuk overzichtelijker en kan er ook water naar toe. Het gemak dient de mens nietwaar. De tuin gaat verder aangepakt worden, die wordt ieder jaar overigens met iets nieuws voorzien. Dat is dan wel weer voldoende te klussen tot het seizoen aanbreekt.
De werkzaamheden aan de SolarFarm gaan natuurlijk gewoon het hele jaar door. Is het niet een wijziging in het stuurprogramma dan is het wel een uitbreiding of een deeltje dat we aan willen passen. Altijd wel wat nieuws.

Mailleroncourt

 

Stoken

Er wordt overal geroepen dat het erg nat is voor de tijd van het jaar. Klopt. Het huis, als je een paar dagen niet stookt, is ook killer dan normaal. Kon ik vorig jaar volstaan met een keer per twee weken LMQR helemaal op te stoken en kon ik volstaan met alleen de openhaard in ons eigen appartement aan te steken, nu moet ik eens per week de grote kachel een dag flink stoken om de kilheid uit het huis te krijgen. De rest nam de zonneverwarming namelijk wel voor diens rekening. Er zijn én langere periodes van bewolking en het is een stuk natter dit winter seizoen vergeleken met voorgaande jaren. Geen ideale toestand voor de SolarFarm.

Affouage

Dat is het houtkaprecht dat elke inwoner al sinds eeuwen heeft in deze streek. Hoe dat is ontstaan is gehuld in sluiers. Volgens het ethimologisch woordenboek der Franse taal stamt de kreet uit de 16e eeuw. Het recht wordt nog steeds in ere gehouden, de fransjes hechten nu eenmaal zeer sterk aan tradities. De gemeente regelt dat in deze moderne tijden en stuurt dan formulieren rond om te kijken wie van de inwoners gebruik wil maken van diens recht. Wij uiteraard ook, als het criminele sujet van hier schuin tegenover daar niet opnieuw roet voor in het eten gooit. De hout voorraad is voldoende voor de komende twee of drie winters, daar niet van, ook neemt de SolarFarm deel aan het verwarmingsproces in de koude dagen. Vervelend is zo'n akkefietje natuurlijk wel. Gedoe met de houtkapper is nooit leuk als deze zich bedreigd voelt door zo'n sujet en dan de veiligste weg maar kiest door een jaartje over te slaan. Gelukkig zijn er nog andere houtkappers in het dorp dus een echt probleem zal het niet worden.

Hout-haal-hak-robotje

Mede daardoor nemen de ideeën voor het hout-hak-haal-robotje steeds vastere vorm aan. Eerst maar eens beginnen met een electrisch karretje dat het hout naar binnen rijdt, dat zou al een boel schelen. Zoiets op batterijen en gestuurd met een remote van een speelgoed autootje. Een simpel karretje met relatief goedkope onderdelen die je kant en klaar kunt kopen bij een willekeurige ijzerboer. Eenvoudig is al moeilijk genoeg, kun je opnieuw zeggen. Van dat prototype ga ik dan verder uitbouwen naar een volledig autonome robot die je om een boodschap kunt sturen. Grappig zoals het idee van zo'n hout-hak-haal-robot voortdurend door je hoofd blijft spelen. Waar moet je allemaal rekening mee houden? Wat komt er kijken bij de keuze van banden bijvoorbeeld.
Als je dan het Chinese maanwagetje ziet denk je: "He, die wielen, dat is echt minimalistische technologie." Fantastisch bedacht. Zou dat ook werken voor mijn robotje? Vervolgens laad ik de info van het internet en zet dat klaar voor latere referentie. Merkt Fannie op: "Ja natuurlijk, altijd zat mooie plannen", zoals een echte vrouw dat altijd tegen mannen zeggen die met hun hoofden in de wolken lopen bij het dromen over technologie. Dat robotje is namelijk een van de projecten van een heel lange lijst. Mijn reactie is dan altijd: "Zo blijf je prettig bezig, dus achter de geraniums ziet niemand mij voorlopig zitten." In dit geval is de uitspraak van onze profeet: "Elk nadeel heb zijn voordeel" weer opnieuw van toepassiing. Haalt niemand mijn boompjes uit het bos, of staat die zooi op een onbereikbare plek, dan is daar wellicht een technologische oplossing voor.

Nieuwjaarsborrel

De uitnodiging voor de nieuwjaarsborrel lag al een paar dagen vochtig te worden in de brievenbus. Die is op 11 januari in de salle polyvalente hier ter plekke. Dan zal de bourmaître zijn jaarlijkse praatje mét slideshow afsteken, iedereen gedenken die de grote overtocht heeft gemaakt, belangrijk is geweest voor het dorp, de feesten (daar zal ie dan snel mee klaar zijn) andere bijzondere gebeurtenissen (gaten in de weg vullen of zo) en de nieuwjaarswens uitspreken. Diens vrouw zal dan weer iets leuks, stichtellijks of toepasselijks op het internet opgezocht hebben om ons het komende jaar te vergezellen en dan is het une verre d'amitié. Het glas heffen dus. Daar hoort, of hoorde bij, een aantal lekkere zaken en men kon in overvloed eten en drinken. Dat is de laatste jaren drastisch minder geworden. Tot op het schrale af. Vorige jaren was er altijd iemand die en paar traditionele taarten bakte. Ook dat is opgehouden. Echt schraalhans. Dus heb ik aangeboden om een bijdrage te doen om het weer een beetje op te fleuren. Een emmer met oliebollen leek me wel leuk en wellicht nog iets anders er bij om het een beetje smoelwerk te geven. Fannie zei dat ik dan maar eerst eens moest gan oefenen met het maken van die bollen. Dat leek me een goed plan. Vanavond, oudejaars avond, ga ik maar eens een vergietje vol maken met die bruine jongens.

Klussen

Zoals eerder gemeld staat deze winter in het kader van afwerking, het verbeteren van de veiligheid, en andere dingen doen. De eerste stappen zijn gezet in de richting van de afwerking en veiligheid. Deze week is de trap in de lobby onderhanden genomen, een behoorlijke metamorphose moet ik zeggen. Fannie als smaakmaakster, vond dat de treden in Wengé (bijna zwart bruin) en de rest in de kleur van de muur gezet moest worden. Trappen zijn lastige dingen. Veel schuurwerk, veel afplakken en extreem veel gepriegel met de kwast. Mooi denk je dan: verf mono couche (in een keer dekkend) dat op de bus staat. Prima plan. Helaas is de verpakking mooier dan het product en moet je dat mono couche met een lading zout nemen. Drie keer moest ik de handel verven. Voor mij betekent mono couche nu: per laag aanbrengen. Waardeloos spul dus, maar het is gebeurd en zie hier het resultaat.

trap lobby voor en na

Fannie zegt dat het nu net lijkt alsof de traptreden (wengé) zweven. Althans dát heeft ze dan weer uit Maison & Traveaux gehaald. Soort van lijfblad voor ons. Voor Fannie iets om ideeën op te doen, voor mij omdat er altijd wel wat in staat dat is te gebruiken voor een of andere constructie in Le Mouton Qui Rit. Bijkomend voordeel: je haalt er ook een vracht aan idioom uit. Wat op zijn beurt weer erg handig is bij gesprekken met aannemers en klusjesmensen.

En zo ploegen we voort.