13 augustus 2011

LMQR

Woah, tien dagen niet geblogd. De afgelopen tijd is het dan ook nogal druk. Tuurlijk ook tijdens het harde werken is er wel tijd voor een geintje of goed gesprek. Ook al leef je aan het einde van de wereld in een gat als Mailleroncourt-Saint-Pancras. Je maak best wat mee al doende.

Vanavond sterrenregen, eigenlijk ruimtepuin of stof. De voorspelling lijkt ongunstig, maar op dit moment is de hemel klaarhelder. Een fleske opentrekken en da'lijk maar naar buiten onderuit naar de sterren koekeloeren. Het is heerlijk zacht weer ook nog! Maar eerst even de blog bijwerken.

BP
Vol trots laat BP zijn enkelband nog eens zien.

Ja woensdag (vorige week dus) gaat hij er af. Dan komt er een wagentje met een paar mensen van een of andere organisatie die de band zullen doorknippen en dan kan ie weer gaan en staan waar hij wil. En verrek. De afgelopen week zag je hem overal en nergens in het dorp met de mensen staan kletsen. Hengelend naar karweitjes uiteraard, want van een uitkering alleen te leven is een beetje te weinig natuurlijk. Kans op een reguliere baan als je in de knast hebt gezeten kun je wel op je buik schrijven, dus moet het maar zo zal hij wel denken. Dat ie al een paar jaar nooit anders heeft gedaan en links en rechts wat bijschnabbelde is iedereen wel bekend.  En als hij ook nog eens een beetje knap werk afleverde zou ie hier zo een paar dingen kunnen komen doen. Maar ik heb grote huiver hem in de hand te nemen. Omdat ik zoveel opnieuw moet doen als meneer is langs gezwabberd. Echter voordat Wim in het najaar komt mag ie hier wel een paar sleuven komen graven en wat slopen. Daar kun je hem wel op los laten.
Als je hem dan zo door het dorp ziet zwabberen van mogelijke  opdrachtgever naar potentiele opdrachtgever zit je in het voorbijrijden gewoon te grinniken achter het stuur. Want dat kontkruipen, waar die man zo bedreven in is ligt er zo dui-men-dik bovenop!

GITE
De gite en het appartement zijn de afgelopen weken goed verhuurd geweest. OK je werkt je drie keer in de rondte om alles spic&span te krijgen voor de volgende ploeg. Een weekje tussendoor wordt alles weer B&B en dan hup terugtoveren naar een gite. Weer alles dwijlen en zuigen, spullen uitruimen, dingen tellen, mensen ontvangen en voorlichten, waarna je weer in een iets rustiger vaarwater komt.

ATELIER
Als mensen dan ook nog komen kleien heb je daar mooi de tijd voor. Mooi mee genomen dat de drie families het zo goed met elkaar konden vinden. Was ook dikke pret in het atelier. Alleen jammer dat met het rakustoken het werkstuk uit elkaar spatte. En dat een van de schaaltjes van een van de jongetje blijkbaar geen zin had om heel te blijven en ook de andere werkstukjes met brokstukken voorzag die kei vast zaten in het glazuur. Balen dus voor de anderen. Maar ja ze waren al gelukkig toch nog iets mee naar huis te kunnen nemen. De spullen van de kids van Andre, Leon en Mieke zijn gebakken en geglazuurd geworden en die kwamen er best goed uit. Die gaan dan binnenkort mee naar NL.


Midden in de nacht staan we oven nummer zoveel van deze week te laden. Vol spanning moet je dan afwachten hoe het eruit komt. De volgende dag bleek het erg mooi geworden te zijn. Een glazuurtje met erg mooi transparante blauwgroene tinten, niet slecht.

B&B
De gasten van vorige week waren hier al eerder geweest en verwachtten niets anders dan het beste op tafel te krijgen. Gelukkig stelden we ze niet teleur. Dat gerecht met schapenbout en geroosterde groenten uit de oven doet het erg goed. Een van de gasten kwam een kijkje in de keuken nemen: even kijken naar het werk van de artiest, zei ie. Veel valt er niet te zien eigenlijk, maar ruiken des te meer. Dat stond ie uitgebreid op te snuiven.
Die geur van honing en kaneel rook je zelfs buiten nog. Toen er iemand aan de deur kwam om te informeren of een bok en geitenlam misschien van ons waren dreef de geur uit de keuken, langs me heen, door de deur naar buiten toe. Stel je je eens voor. Zo'n zoete geurige walm, samen met het mes in de handen, en een grote vent in een vlossige spijkerbroek en wit shirt. Dat moet een gekke ervaring voor die dame die aanbelde zijn geweest. Ikke keek natuurlijk ook mijn ogen uit. Een diep uitgesneden decollete met een volle boezem, daar hou je je ogen als man natuurlijk niet vanaf. Ook al ben ik dat dan niet fanatiek, pleeg ik wel eens te zeggen. Als ik weer eens zit te oreren over mijn huishoudelijke taken. Volgens Fannie zou dat best wel eens een poging tot insluiping geweest kunnen zijn. Door mij af te leiden, sluipt iemand zo langs je heen en steelt de boel leeg. En afleiding was er wel. Hoewel, hoe iemand langs mij moest komen als ikke pontifikaal de deur staat te blokkeren, is dan nog altijd de vraag.

TIRELIRE
Een tirelire is een klantenkaart of spaarvarkentje, of zoiets. Gistermiddag vond ik er een op de parkeerplaats van Auchan. Die pak je natuurlijk op en denkt: die kan ik mooi gebruiken om de voordeeltjes te scoren en de punten mag de oorspronkelijke kaarthouder wel houden. Zogezegd zo gedaan. Hop de winkel in, de laatste boodschappen doen voor het diner, en beng die kaart op de lopende band. Het kassa-fransje pakte de kaart natuurlijk veel te laat op en hop ging die kaart de ruimte onder de band in. Opgewekt ruimde ze een paar dozen weg, deed een klep open, en verbazing. Kwam er meer dan een kaart uit! Tja welke was nu van mij? Volgens mij een eenvoudige zaak door op de kassa terug te kijken welk bedrag er het laatste opdie kaart was afgetikt. Uiteraard was dat te simpel en werd het serviceding gebeld. Vroeg ze: wat is uw naam. En uiteraard gaf ik mijn naam op. Voornaam? klonk het weifelend... Gaf ik ook nog.
Nee die kwam niet overeen met de naam die het service ding gaf. Hoe heette u? En weer gaf ik mijn naam, de kassa-juf diep in de ogen kijkend. Voornaam? Ik keek haar aan alsof ze de eerste de beste randdebiel was. Dat had ze me twee seconden eerder toch ook al gevraagd? Snel sprekend gaf ik die info ook nog een keer, er op rekenend haar daarmee in verwarring te brengen. Het was mijn kaart immers niet, maar ik wilde hem wel terug hebben. Gewoon om voortaan op die kaart te kunnen shoppen en ze dan niet vast kunnen leggen wie dat dan is. Uiteraard bracht deze verwarring het verkeerde denk proces op gang. Want fransjes willen altijd pleasen. Stel je voor die meneer zou zijn kaart niet meer terug krijgen. Dat zou stennis betekenen, voor haar dan. En hij zei toch dat ie de drie andere kleinere sleutelhanger tirelires thuis had liggen?
Het zal dan ook wel in orde zijn om hem een willekeurige kaart mee te geven. Lekker voorspelbaar, toch? En ik heb nu dus een anonieme kaart, van een ander dan toch. Die punten boeien me niet, maar soms krijg je leuke kortingen op een klantenkaart.


SCHAAP
De nieuwe ploeg voor de gite is binnen gekomen. Een wat je kunt noemen extended family uit alle hoeken van de wereld. Morgen wordt de Pater Familias 65, en daar ga ik zei-de-gek maar eens uitgebreid voor koken. Een paar gangen extra doet het geheel net ff iets feestelijker worden. Voor een paar euries meer kan dat best. Morgen mag ik me dan weer eens gaan uitsloven om voor de familie een knaller van een diner in de maagjes te laten glijden. Hoofdschotel uiteraard schaap. En waarempel de slager van de HyperMarche begint me te herkennen en snijdt zowaar de bouten keurig in vorm. Zo'n bout is niet goedkoop: 48 euries per stuk gemiddeld. Met een grotere groep kan dat budgettair wel uit.

Morgen verder.

Geen opmerkingen: