Diner

Gisteren was het weer raak. Een diner voor 13 mensen. Dit keer werd de Pater Familias 65. En die jaren zou je hem niet geven! Krasse baas, dat zeker. En terecht op zo'n verjaardag loop je rond met een glas met de beste wijn uit je geboortestreek. Straf wijntje, of het viel verkeerd of de wijn was nogal stevig. Vergeten te kijken op het etiket wat dat nu wel was. In ieder geval werd ik ter plekke geheelonthouder voor de rest van de middag.

De dag ervoor had ik met de Mater Familias het menu doorgesproken en dit werd het:

• Gevulde Tomaten en Eieren
• Bouillon Mouton
• Mouton Moyen age 
• Aardappels + groentes uit de oven
• Poire Belle Hélène
• Fromages
• Koffie en Likeur

Op zich niets bijzonders dus, maar de combinatie van alles deed het hem. Warm en koud, zoet en zuur, bitter en zout wisselden elkaar op de correcte manier af. Zoals het bij een diner hoort.

Rond tweeen begon ik met koken, dingen ontvetten, uitbenen, snijden, voorbereiden, voorkoken en klaarzetten. Samen met Bram, die me geweldig hielp met het betere snijwerk en maken van de vullingen. Die hulp, dat was grote mazzel. De timing liet ons een uurtje tussendoor om ff rust te nemen. Want met die ovens aan, het fornuis e.d. en het over-klamme weer liep natuurlijk het werkwater tappelings van je hoofd en langs de rug. Heerlijk liep iedereen rond met een glas in de hand te pimpelen. Keuvelen, gesprekjes, fotoboeken, spelletjes, krijsende kids. Zoals ik het graag heb. Rustig doorwerkend aan het diner en ondertussen een beetje babbelen, sibbelend aan een glas met rood of wit vocht. Een perfecte zondag zo.

De gevulde tomaten en eieren als voorafje werd met glimmende ogen ontvangen.

Ons succes stuk schapenbout met honing, kaneel, zout, spekkies etc gaat er altijd in als zoete koek. Dit keer hadden we twee bouten nodig, en twee ovens tegelijk aan. Dat leverde voor de Smegg oven een probleem op. Die Smegg oven is sowieso een miskoop geweest. Alles is minimaal uitgevoerd. De pan met de schapenbout erin keilde dwars door het rooster op de bodem van de oven. Dat boog gewoon te ver door onder het gewicht van een gietijzeren pan. Gelukkig had ik nog geen bouillon toegevoegd anders zou dat een ramp geweest zijn. De smurrie en vettigheid die door de hele inbouwkast heen zou zijn gelopen. Miezerig spul die oven. De binnenmaten zijn afwijkend van de andere ovens, dus uitwisselen van rekken en bakplaten kun je vergeten. Te dun, te klein, te weinig; kortom niet geschikt voor het betere bak en braadwerk. Ook die bediening van de oven is een crime. Enfin het ging allemaal net. Met de waterpomptang een stukkie van het bot dat net te ver uitstak afgehaald en plons ging de bout weer terug naar de bodem van de saus waar het thuishoorde. Die geur van honing en kaneel walmde uiteindelijk door het hele huis heen. Alsof het sinterklaas was. De combinatie met groentes/aardappelen/gorgonzola uit de oven is geweldig, en ging er ook in als de spreekwoordelijke warme baguette. De Luberon wijn paste hier weer geweldig bij.

De poire Belle Hélène is vooral voor de kids smullen. De saus had ik al heel vroeg gemaakt en voor de kids rozijnen er in gedaan. De saus was helemaal op. En dat zegt wat want daar maak ik altijd teveel van. Omdat er mensen waren die geen alcohol dronken had ik twee versies gemaakt, eentje met en zonder Kirsch (een soort brandewijn op basis van kersen met veel suiker erin) De 82% chocola neem je als basis voor de saus, plus ruimhartig honing en een zakje vanille. Dan op dikte maken met room. De bedoeling is dat de saus op de peren blijft liggen als je die er overheen schenkt. Die dikte van de saus doet er daarom behoorlijk toe. Mag ook weer niet te dik zijn omdat er een soort van jasje over de peer moet komen. Door de peer goed te koelen en de saus mooi op dikte te brengen lukt dat meestal wel. Schepje ijs ernaast maakt het plaatje af.

De kaasplank heb ik maar over geslagen, die tome de savois en camembert lait cru zijn echt niet te versmaden dacht ik. Maar de mensen zaten vol. Koffie met likeur ging er nog net aan in.

Afijn de Mater en Pater Familias waren uiterst tevreden. Daarom ikke ook. En bezweet strompel je dan naar boven, valt half bewusteloos in je stoel, belt nog ff je schatje... Het is weer gelukt!

Nee, het beroep van B&B-er is niet wat je zomaar tussen neus en lippen kunt doen. Achterover leunen in je leesstoel is er in de zomermaanden echt niet bij. Het vraagt toewijding, keihard werken en je maakt soms dagen van meer dan 18 uur. Zeven dagen in de week. Ook redt je dat niet alleen, je moet dat saampjes doen.
Buiten het hoogseizoen is het goed te doen, mits je planning klopt. Die paar zomer maanden afzien worden wél ruimschoots beloond met veel genieten van de omgeving in je vrije tijd, lekker knutselen in huis, dobberen in je zwembad. Je bent eigen baas. Wat wil je nu nog meer?

De herfst, eigenlijk het allermooiste jaargetijde hier, komt er weer aan. Dat wordt tussen het verzorgen van de gasten door, een beetje toeren, op een bankje in het bos zitten genieten van de prachtigste kleuren, en nadenken over nieuwe gerechten voor volgend jaar. En ik me maar afvragen waarom die B&B niet veel eerder gestart is...