Zomaarwat

Zolangzamerhand wordt het rustig hier in huis. De komende weken hebben we nog iedere week wel een paar gasten. Die of buiten het seizoen op vakantie gaan, of op de terugreis zijn. Het bedrijfsleven komt ook weer op gang. Bij de bouwmaterialenhandel is het weer de normale drukte. Geen drukte zoals je dat misschien in de grote steden hebt, maar er stonden weer wat wagentjes en scharrelden mensen met materialen. Op de wegen zie je weer de camionettes rondscheuren, en er is weer bedrijvigheid bij de weinige bouwprojecten die je in de omgeving ziet. Weinige? De ekonomie ligt nog steeds op zijn kont, er is bijna niets te doen. Bedrijven houden de hand op de knip, krimpen hun assortiment in, of zijn nog niet helemaal goed bevoorraad. een van die twee. De schappen zijn niet geweldig gevuld nog.  Juist bij de Brico is het een stuk rustiger geworden, het vakantie-klussen is blijkbaar voorbij. Het hoge aantal buitenlandse nummerplaten, of die van buiten het departement, is weer terug naar af en toe eentje. In het hoogseizoen tel je toch al snel een tiental Hollandse platen op de parkeerplaats bij de hypermarché. Je hoort niet meer door de supermart schallen: "HE MIEN! DE AARDAPPELS STAAN HIER!" Kortom we glijden weer richting ons normale gezapige provinciale leven.  Een soort interludem tussen de zomer en herfst.

PLANNEN
Met andere woorden het laagseizoen is begonnen. Tijd om plannen te gaan maken voor het veredelde klussen in de herfst en begin van de winter. Zoals daar zijn: de uitbreiding van de zonne kollectoren, het aansluiten van die installatie aan de CV van het huis, het atelier, de garderobe, hout zagen en naar binnen brengen. Ben ik vast nog wel wat vergeten. Zitten Fannie en ik nog steeds te dubben over kamer 5. Of die bij ons appartement te trekken of nog een paar seizoenen bij het B&B te laten en of daar een soort hypbride kamer van te maken. Daarover later maar.

En er is een kort lijstje met suggesties van gasten ter verbetering van de inrichting of zo ontstaan. Kleine dingetjes die het leven van de gasten aangenamer maken. Gaan we ook afwerken.

De site, da's een klus voor de winter dan, gaat een nieuw jasje krijgen. De toeristische informatie wordt weer uitgebreid. Ik ga de (boekings)informatie geschikt maken voor mobiele apparaten. Die reserverings pagina, als experiment opgezet krijgt een robuuster jasje, ook voor mobiel. Een maand of wat geleden heb ik een QR label op de site geplaatst, daarmee kunnen de bezoekers in een keer alle contactgegevens op hun mobieltje vastleggen. Ideaal om op een sticker te laten zetten en op de auto te plakken bijvoorbeeld. Maar ook op kaarten, folders en gewoon op je deur of zo.

HERFST
De kentering in de bossen is al weer te zien. De uitbundige groei valt stil. De nachten beginnen zo langzamerhand weer wat koeler te worden. Nou ja die zijn deze zomer niet echt warm geweest. Over een paar weken is het officiëel herfst, maar voor mijn gevoel is ie nu al begonnen. Je ziet toch al wat blad naar beneden komen, hier en daar de eerste gele tinten verschijnen.

PADDO's
Herfst betekent natuurlijk ook dat je doodgegooid wordt met paddo's. Paddenstoelen in alle vormen en maten worden aan de deur aangeboden door het paddo vrouwtje uit het dorp. Vraag je je af: is dat vertrouwd? Ja, ze komt immers op aanbeveling van de buren. Natuurlijk zet ze je af ;=) en begint met een prijs van 9 euries de kilo, dat gaat rap naar beneden, en blijk ik achteraf toch nog teveel betaald te hebben, och...

Maar, de eerste batches liggen al te drogen hier. De dame die ze aan ons verkoopt heeft ook al opmerkingen dat sommige soorten er eigenlijk nog niet hadden moeten zijn. Maar die Trompette de la mort (trompet van de dood) smaakt heerlijk door de sausjes. Lijken op kantharel, smaken totaal anders, en zijn zwart als de nacht. Klik hier, voor een mooi overzicht. Die Pieds de Mouton (schapenvoetjes) zijn heerlijk door gebakken aardappelen of bij het vlees. Ik doe ze even snel onder de gril door. De paddo dame kwam ook met een aantal paddo's aan die achteraf gezien al te ver heen waren. Die heb ik maar weggemikt omdat ze ook niet echt lekker roken. Droogden ook niet echt goed, moesten natuurlijk geblancheerd worden, en de keuken begon ook nog te stinken van het snij afval, huppekee weg ermee. Zo werden de paddo's die overbleven wel erg duur.

Source de Planey

Dichtbij is een riviertje: de Planey. Die wordt gevoed door een bron, een tamelijk uit de kluiten gewassen bron: Source de Planey. Die bron schijnt dan weer ondergronds gevoed te worden door de Semouse. Een riviertje dat door Saint-Loup-Sur-Semouse loopt. St. Loup is een plaatsje hier 15km vandaan (hypermarché enzo)
Onze twee Belgische gasten van dit weekeinde, zouden in die bron gaan duiken. Gaan duiken, vroeg ik? Jawel, er bevinden zich grotten onder de oever waar je in kunt. Met stijgende verbazing hoorde ik hun verhaal aan. Sinds de laatste -tig jaren hebben zij zich gespecialiseerd in het duiken in- en door grotten en er schijnt een grote groep duikers te zijn die grotten-duiken als sport heeft. Lijkt me ook wel spannend om te doen, moet je geen last hebben van claustrofobie dunkt me. HIER wat meer info over onze duikgasten en hun filmpjes.

Als voorproefje een flimpie uit een eerder bezoek in 2010:


Source du Planey from KOELAKANT on Vimeo.

Het water is rond de 11 graden, ook in de winter schijnt het. Zou je toch iets mee kunnen doen.

Al doende ontdekken we steeds meer van die aktiviteiten die je rondom ons B&B kunt doen en allerlei sites die daarover heel uitgebreide info geven:

Wandelen, zie site voor meer info
Mountainbiken, zie site ...
Duiken, zie site
Kajakken
Hardlopen
Motorcrossen
Toeren met fiets, motor, auto
Naar wild kijken en luisteren (in de bronst tijd edelherten die aan het "burlen" zijn)

Toen Fannie en ik hier begonnen in 2008 hadden we natuurlijk wel het een en ander uitgezocht: wandelen, fietsen, touren. Er is dus veel meer dan dat in de omgeving. Het wordt steeds leuker!

De afgelopen weken zijn er gasten geweest die zich helemaal uitleefden op de uitgezette circuits tussen Bains-les-Bains en Fontenoy le Chateau: site voor routebeschrijvingen. De laatste paar dagen heeft het nogal geregend, en de gast van deze week komt dan ook onder de drek terug. Dat is natuurlijk ook weer iets aparts. Andere gasten gaan lekker in de tuin zitten lezen en weer anderen touren een beetje rond of slapen flink uit! Wat een zwitsers leven!

Ik kijk uit naar de herfst, dan is het hier op zijn mooist... Misschien kan ik dat dan delen met onze gasten.

Nazomer

Niet meer normaal! De was is binnen een uur droog. Het wasprogramma doet er 51 minuten over. Er kan dan ook volcontinu gewassen worden. Normaal ben je toch meer dan een dag bezig om de was weg te werken van de gîte plus appartement. Zestien dekbedovertrekken, 16 lakens, slopen, handdoeken plus nog de nodige was uit de keuken, zwembad, en dat van onszelf. Over een uur gaan de laatste handdoeken er in en klaar is die klus. Dan komt het gezellige strijkfestijn, dat smeer ik maar uit over de rest van de week.
Het is rustig nu, niet meer dan een paar gasten per dag de komende weken.

SMOREND HEET
De gasten die gisteravond arriveerden liepen zo van de smorende hitte buiten, de koele keuken in. Verbaasd vroegen ze of ik soms de airco aan had staan. Nee antwoord ik dan, dit is de koelte van het huis zelf. Dan kan ik in kleuren en geuren vertellen over de dikke muren. Dat je als je de deuren en ramen een beetje dichthoudt, de temperatuur altijd flink lager blijft dan buiten. En dat je 's ochtends even goed moet luchten om het niet bedompt te laten worden. Ons appartement warmt wel ietsjes op als de zon er direct op komt te staan. Zodra de zon onder is zet je gewoon alles tegen elkaar open en is het goed te doen. Meestal zakt de temperatuur naar zo'n beetje 20 graden in de avond. Ideaal weer gewoon.
Zo tegen elven gisteravond was de boel goed afgekoeld en zat ik op het balkon lekker onderuit met een glas koud water naar de sterren te koekeloeren. En jawel! Een loei van een vallende ster trok een dikke streep langs de hemel. Zou dan toch die C lijst aan wensen nog eens afgewerkt worden?

NAZOMER
De meteorologen krijgen wellicht eens een keertje gelijk. Het lijkt er inderdaad op dat de nazomer nogal warm wordt. Dertig graden wijst de thermometer al een paar dagen aan. Het moet niet gekker worden. Ik heb zelfs de verwarming van het bad uitgezet, 29 graden voor badwater vind ik eigenlijk wel genoeg, toch? Dan is het toch nog een beetje verfrissend.

DRAM
Maar die hitte vroeg ook zijn tol. DRAM had een infectie van aasvliegen opgelopen. Dat merkte ik zaterdagavond op omdat er een wond bij zijn voorpoten zat, niet te misselijk. De maden zag je kruipen. Schoongemaakt met sterk chloorwater, een beetje van de bombe blue (heftig  desinfectie middel) erover. En zondag morgen naar de veearts medicijnen opgehaald. DRAM nog een keer behandeld, ingespoten met antibiotica en het beste er maar van hopen. In de middag leek het beter te gaan, hij liep weer te grazen. Gaf hem nog een spuit, ff de wond controleren, en die was iets groter geworden. Weer behandelt. En !@!@!@##@#!! In de avond vond ik hem liggen onder een van de fruitbomen. DRAM is dus niet meer. De veearts had me al gewaarschuwd dat zoiets met deze hitte razendsnel kon gaan. Maar zo snel had ik niet verwacht. Blijkbaar zat de infectie al te diep. Die vliegen leggen namelijk eitjes in de huid van zo'n beest. En dat kan overal zijn. Had ik ook iets voor meegekregen om hem daarvoor te behandelen. De infectie was blijkbaar al te ver gevorderd en was ie al te verzwakt. Binnen twee dagen was het bekeken. Jammer, het was een van de schapen die altijd naar je toe kwam om naar brokkies te bedelen.En voor een ram was ie nog behoorlijk handelbaar ook. Zo zijn we terug naar de oorspronkelijk sterkte van de kudde: 7 stuks. Maar wel zeven ooien waarvan er vier gedekt kunnen worden. Maar eens overleggen hoe dat gedaan kan worden zonder nu voor de winter een ram te hoeven houden.

Chocolat

Chocolat en honing zijn hier de meest (ge)verbruikte ingredienten naast de kilo's vlees en liters wijn natuurlijk. Soms sta je er van te kijken wat we hier in een week aan voedsel verwerken, in het hoogseizoen dan.

Veel gasten vragen me weleens waar haal je die ideeën vandaan?

Buiten ons bescheiden biebje aan kookboeken, is er dan het internet. Fannie is een enorme bron, als ook idolaat van Allerhande. En een van mijn andere favoriete inspiratiebronnen is Marmiton.org. Krijg je elke dag een mailtje van met "l'idee du jour" ofwel tip van de dag. En deze wil ik jullie niet onthouden: voor de chocolate cookies addicten klik HIER Marmiton is een geweldig uitgebreide site en volgens de stats hebben ze zoiets van 30.000, jawel DERTIGDUIZEND, recepten op hun site staan. Met Google translate kun je de pagina's met de recepten gewoon laten vertalen in een willekeurige taal. Het barst ook van de korte instructie flimpies, gebracht op een gortdroge, monotone manier. Dat leidt tenminste niet af dan.

Onlangs hadden we gevulde tomaten als entree gemaakt, hadden we zelf uit onze duim gezogen tijdens onze ochtend sessie: wat zullen we gaan eten. Toen een van de Franse gasten vroeg waar we dit vandaan hadden zei ik als uit gewoonte: Marmiton. Maar Fannie stootte me aan en zei zachtjes, nee gek, hebben we zelf zitten verzinnen. Maar de reactie van onze gasten was te verheugd en te galant om dat te corrigeren. Zodat ik maar niets zei om zijn plezier dat we de Franse kunsten van het koken beoefenden te bederven. De gasten bleken een wandelende bieb te zijn in lokale gerechten en waar dat allemaal vandaan kwam te zijn geworden geweest. Verrukt als ze waren van het schaap in honing en kaneel, stroomden ze over van hints en tips. Dat zijn altijd mijn favoriete gesprekken en kan daar met gemak een avond lang over neuzelen.
Dat gaat natuurlijk niet altijd omdat er ook nog andere gasten zijn die niet zo bevlogen zijn van koken. In het algemeen is het wel een deftig onderwerp om het over het bereiden van gerechten te hebben. Dat hoort bij l'Art du Table zo gezegd om je kennis over recepten te etaleren. Helemaal de blitz maak je als je het ook nog over de verschillende technieken kan hebben. En je steelt totaal hun harten als je dan ook nog je eigen kookstijl kan etaleren. Kun je het over het gebruik van specerijen hebben en uitleggen hoe het een de smaak van het ander positief beïnvloed. Dan heb heb je hun volle aandacht. Helemaal in vervoering raken onze fransjes als je uitlegt waarom er tabasco in het toetje zit. Ach ja, zo raak je best wel bedreven in het entertainen van de gasten tijdens een maaltijd. Bij ons eindigen "diners" zelden voor 10-11 uur door die geanimeerde gesprekken.
Ook weer zoiets wat ik heb moeten leren. Doe het kalm aan met het opdienen van gerechten. Neem de tijd. De gasten praten sowieso honderd uit. Iedereen wil graag zijn verhaal kwijt bij een prettig glas wijn en goed eten. Zo bereid ik bijvoorbeeld nooit meer dingen als filets en dergelijk vooraf, maar tussen de gangen door. De saus wel, dat kan dan alsvast "rijpen". Overigens, marineren doe ik zelden en sausen bereid ik meestal apart, om dan vlees en saus op het allerlaatst samen te voegen. Het gevolg is dat je dan het vlees altijd warm uit de pan op je bord krijgt. Da's een stuk lekkerderder.

Het is dertig graden buiten, drukkend, er is een onweersbui op komst. Het zwembad lonkt, maar eerst een siesta en dan een duik in het zwembad. Toch wel erg hè dat je je geld op die manier moet verdienen.

  ;=))

Diner

Gisteren was het weer raak. Een diner voor 13 mensen. Dit keer werd de Pater Familias 65. En die jaren zou je hem niet geven! Krasse baas, dat zeker. En terecht op zo'n verjaardag loop je rond met een glas met de beste wijn uit je geboortestreek. Straf wijntje, of het viel verkeerd of de wijn was nogal stevig. Vergeten te kijken op het etiket wat dat nu wel was. In ieder geval werd ik ter plekke geheelonthouder voor de rest van de middag.

De dag ervoor had ik met de Mater Familias het menu doorgesproken en dit werd het:

• Gevulde Tomaten en Eieren
• Bouillon Mouton
• Mouton Moyen age 
• Aardappels + groentes uit de oven
• Poire Belle Hélène
• Fromages
• Koffie en Likeur

Op zich niets bijzonders dus, maar de combinatie van alles deed het hem. Warm en koud, zoet en zuur, bitter en zout wisselden elkaar op de correcte manier af. Zoals het bij een diner hoort.

Rond tweeen begon ik met koken, dingen ontvetten, uitbenen, snijden, voorbereiden, voorkoken en klaarzetten. Samen met Bram, die me geweldig hielp met het betere snijwerk en maken van de vullingen. Die hulp, dat was grote mazzel. De timing liet ons een uurtje tussendoor om ff rust te nemen. Want met die ovens aan, het fornuis e.d. en het over-klamme weer liep natuurlijk het werkwater tappelings van je hoofd en langs de rug. Heerlijk liep iedereen rond met een glas in de hand te pimpelen. Keuvelen, gesprekjes, fotoboeken, spelletjes, krijsende kids. Zoals ik het graag heb. Rustig doorwerkend aan het diner en ondertussen een beetje babbelen, sibbelend aan een glas met rood of wit vocht. Een perfecte zondag zo.

De gevulde tomaten en eieren als voorafje werd met glimmende ogen ontvangen.

Ons succes stuk schapenbout met honing, kaneel, zout, spekkies etc gaat er altijd in als zoete koek. Dit keer hadden we twee bouten nodig, en twee ovens tegelijk aan. Dat leverde voor de Smegg oven een probleem op. Die Smegg oven is sowieso een miskoop geweest. Alles is minimaal uitgevoerd. De pan met de schapenbout erin keilde dwars door het rooster op de bodem van de oven. Dat boog gewoon te ver door onder het gewicht van een gietijzeren pan. Gelukkig had ik nog geen bouillon toegevoegd anders zou dat een ramp geweest zijn. De smurrie en vettigheid die door de hele inbouwkast heen zou zijn gelopen. Miezerig spul die oven. De binnenmaten zijn afwijkend van de andere ovens, dus uitwisselen van rekken en bakplaten kun je vergeten. Te dun, te klein, te weinig; kortom niet geschikt voor het betere bak en braadwerk. Ook die bediening van de oven is een crime. Enfin het ging allemaal net. Met de waterpomptang een stukkie van het bot dat net te ver uitstak afgehaald en plons ging de bout weer terug naar de bodem van de saus waar het thuishoorde. Die geur van honing en kaneel walmde uiteindelijk door het hele huis heen. Alsof het sinterklaas was. De combinatie met groentes/aardappelen/gorgonzola uit de oven is geweldig, en ging er ook in als de spreekwoordelijke warme baguette. De Luberon wijn paste hier weer geweldig bij.

De poire Belle Hélène is vooral voor de kids smullen. De saus had ik al heel vroeg gemaakt en voor de kids rozijnen er in gedaan. De saus was helemaal op. En dat zegt wat want daar maak ik altijd teveel van. Omdat er mensen waren die geen alcohol dronken had ik twee versies gemaakt, eentje met en zonder Kirsch (een soort brandewijn op basis van kersen met veel suiker erin) De 82% chocola neem je als basis voor de saus, plus ruimhartig honing en een zakje vanille. Dan op dikte maken met room. De bedoeling is dat de saus op de peren blijft liggen als je die er overheen schenkt. Die dikte van de saus doet er daarom behoorlijk toe. Mag ook weer niet te dik zijn omdat er een soort van jasje over de peer moet komen. Door de peer goed te koelen en de saus mooi op dikte te brengen lukt dat meestal wel. Schepje ijs ernaast maakt het plaatje af.

De kaasplank heb ik maar over geslagen, die tome de savois en camembert lait cru zijn echt niet te versmaden dacht ik. Maar de mensen zaten vol. Koffie met likeur ging er nog net aan in.

Afijn de Mater en Pater Familias waren uiterst tevreden. Daarom ikke ook. En bezweet strompel je dan naar boven, valt half bewusteloos in je stoel, belt nog ff je schatje... Het is weer gelukt!

Nee, het beroep van B&B-er is niet wat je zomaar tussen neus en lippen kunt doen. Achterover leunen in je leesstoel is er in de zomermaanden echt niet bij. Het vraagt toewijding, keihard werken en je maakt soms dagen van meer dan 18 uur. Zeven dagen in de week. Ook redt je dat niet alleen, je moet dat saampjes doen.
Buiten het hoogseizoen is het goed te doen, mits je planning klopt. Die paar zomer maanden afzien worden wél ruimschoots beloond met veel genieten van de omgeving in je vrije tijd, lekker knutselen in huis, dobberen in je zwembad. Je bent eigen baas. Wat wil je nu nog meer?

De herfst, eigenlijk het allermooiste jaargetijde hier, komt er weer aan. Dat wordt tussen het verzorgen van de gasten door, een beetje toeren, op een bankje in het bos zitten genieten van de prachtigste kleuren, en nadenken over nieuwe gerechten voor volgend jaar. En ik me maar afvragen waarom die B&B niet veel eerder gestart is...

LMQR

Woah, tien dagen niet geblogd. De afgelopen tijd is het dan ook nogal druk. Tuurlijk ook tijdens het harde werken is er wel tijd voor een geintje of goed gesprek. Ook al leef je aan het einde van de wereld in een gat als Mailleroncourt-Saint-Pancras. Je maak best wat mee al doende.

Vanavond sterrenregen, eigenlijk ruimtepuin of stof. De voorspelling lijkt ongunstig, maar op dit moment is de hemel klaarhelder. Een fleske opentrekken en da'lijk maar naar buiten onderuit naar de sterren koekeloeren. Het is heerlijk zacht weer ook nog! Maar eerst even de blog bijwerken.

BP
Vol trots laat BP zijn enkelband nog eens zien.

Ja woensdag (vorige week dus) gaat hij er af. Dan komt er een wagentje met een paar mensen van een of andere organisatie die de band zullen doorknippen en dan kan ie weer gaan en staan waar hij wil. En verrek. De afgelopen week zag je hem overal en nergens in het dorp met de mensen staan kletsen. Hengelend naar karweitjes uiteraard, want van een uitkering alleen te leven is een beetje te weinig natuurlijk. Kans op een reguliere baan als je in de knast hebt gezeten kun je wel op je buik schrijven, dus moet het maar zo zal hij wel denken. Dat ie al een paar jaar nooit anders heeft gedaan en links en rechts wat bijschnabbelde is iedereen wel bekend.  En als hij ook nog eens een beetje knap werk afleverde zou ie hier zo een paar dingen kunnen komen doen. Maar ik heb grote huiver hem in de hand te nemen. Omdat ik zoveel opnieuw moet doen als meneer is langs gezwabberd. Echter voordat Wim in het najaar komt mag ie hier wel een paar sleuven komen graven en wat slopen. Daar kun je hem wel op los laten.
Als je hem dan zo door het dorp ziet zwabberen van mogelijke  opdrachtgever naar potentiele opdrachtgever zit je in het voorbijrijden gewoon te grinniken achter het stuur. Want dat kontkruipen, waar die man zo bedreven in is ligt er zo dui-men-dik bovenop!

GITE
De gite en het appartement zijn de afgelopen weken goed verhuurd geweest. OK je werkt je drie keer in de rondte om alles spic&span te krijgen voor de volgende ploeg. Een weekje tussendoor wordt alles weer B&B en dan hup terugtoveren naar een gite. Weer alles dwijlen en zuigen, spullen uitruimen, dingen tellen, mensen ontvangen en voorlichten, waarna je weer in een iets rustiger vaarwater komt.

ATELIER
Als mensen dan ook nog komen kleien heb je daar mooi de tijd voor. Mooi mee genomen dat de drie families het zo goed met elkaar konden vinden. Was ook dikke pret in het atelier. Alleen jammer dat met het rakustoken het werkstuk uit elkaar spatte. En dat een van de schaaltjes van een van de jongetje blijkbaar geen zin had om heel te blijven en ook de andere werkstukjes met brokstukken voorzag die kei vast zaten in het glazuur. Balen dus voor de anderen. Maar ja ze waren al gelukkig toch nog iets mee naar huis te kunnen nemen. De spullen van de kids van Andre, Leon en Mieke zijn gebakken en geglazuurd geworden en die kwamen er best goed uit. Die gaan dan binnenkort mee naar NL.

Midden in de nacht staan we oven nummer zoveel van deze week te laden. Vol spanning moet je dan afwachten hoe het eruit komt. De volgende dag bleek het erg mooi geworden te zijn. Een glazuurtje met erg mooi transparante blauwgroene tinten, niet slecht.

B&B
De gasten van vorige week waren hier al eerder geweest en verwachtten niets anders dan het beste op tafel te krijgen. Gelukkig stelden we ze niet teleur. Dat gerecht met schapenbout en geroosterde groenten uit de oven doet het erg goed. Een van de gasten kwam een kijkje in de keuken nemen: even kijken naar het werk van de artiest, zei ie. Veel valt er niet te zien eigenlijk, maar ruiken des te meer. Dat stond ie uitgebreid op te snuiven.
Die geur van honing en kaneel rook je zelfs buiten nog. Toen er iemand aan de deur kwam om te informeren of een bok en geitenlam misschien van ons waren dreef de geur uit de keuken, langs me heen, door de deur naar buiten toe. Stel je je eens voor. Zo'n zoete geurige walm, samen met het mes in de handen, en een grote vent in een vlossige spijkerbroek en wit shirt. Dat moet een gekke ervaring voor die dame die aanbelde zijn geweest. Ikke keek natuurlijk ook mijn ogen uit. Een diep uitgesneden decollete met een volle boezem, daar hou je je ogen als man natuurlijk niet vanaf. Ook al ben ik dat dan niet fanatiek, pleeg ik wel eens te zeggen. Als ik weer eens zit te oreren over mijn huishoudelijke taken. Volgens Fannie zou dat best wel eens een poging tot insluiping geweest kunnen zijn. Door mij af te leiden, sluipt iemand zo langs je heen en steelt de boel leeg. En afleiding was er wel. Hoewel, hoe iemand langs mij moest komen als ikke pontifikaal de deur staat te blokkeren, is dan nog altijd de vraag.

TIRELIRE
Een tirelire is een klantenkaart of spaarvarkentje, of zoiets. Gistermiddag vond ik er een op de parkeerplaats van Auchan. Die pak je natuurlijk op en denkt: die kan ik mooi gebruiken om de voordeeltjes te scoren en de punten mag de oorspronkelijke kaarthouder wel houden. Zogezegd zo gedaan. Hop de winkel in, de laatste boodschappen doen voor het diner, en beng die kaart op de lopende band. Het kassa-fransje pakte de kaart natuurlijk veel te laat op en hop ging die kaart de ruimte onder de band in. Opgewekt ruimde ze een paar dozen weg, deed een klep open, en verbazing. Kwam er meer dan een kaart uit! Tja welke was nu van mij? Volgens mij een eenvoudige zaak door op de kassa terug te kijken welk bedrag er het laatste opdie kaart was afgetikt. Uiteraard was dat te simpel en werd het serviceding gebeld. Vroeg ze: wat is uw naam. En uiteraard gaf ik mijn naam op. Voornaam? klonk het weifelend... Gaf ik ook nog.
Nee die kwam niet overeen met de naam die het service ding gaf. Hoe heette u? En weer gaf ik mijn naam, de kassa-juf diep in de ogen kijkend. Voornaam? Ik keek haar aan alsof ze de eerste de beste randdebiel was. Dat had ze me twee seconden eerder toch ook al gevraagd? Snel sprekend gaf ik die info ook nog een keer, er op rekenend haar daarmee in verwarring te brengen. Het was mijn kaart immers niet, maar ik wilde hem wel terug hebben. Gewoon om voortaan op die kaart te kunnen shoppen en ze dan niet vast kunnen leggen wie dat dan is. Uiteraard bracht deze verwarring het verkeerde denk proces op gang. Want fransjes willen altijd pleasen. Stel je voor die meneer zou zijn kaart niet meer terug krijgen. Dat zou stennis betekenen, voor haar dan. En hij zei toch dat ie de drie andere kleinere sleutelhanger tirelires thuis had liggen?
Het zal dan ook wel in orde zijn om hem een willekeurige kaart mee te geven. Lekker voorspelbaar, toch? En ik heb nu dus een anonieme kaart, van een ander dan toch. Die punten boeien me niet, maar soms krijg je leuke kortingen op een klantenkaart.


SCHAAP
De nieuwe ploeg voor de gite is binnen gekomen. Een wat je kunt noemen extended family uit alle hoeken van de wereld. Morgen wordt de Pater Familias 65, en daar ga ik zei-de-gek maar eens uitgebreid voor koken. Een paar gangen extra doet het geheel net ff iets feestelijker worden. Voor een paar euries meer kan dat best. Morgen mag ik me dan weer eens gaan uitsloven om voor de familie een knaller van een diner in de maagjes te laten glijden. Hoofdschotel uiteraard schaap. En waarempel de slager van de HyperMarche begint me te herkennen en snijdt zowaar de bouten keurig in vorm. Zo'n bout is niet goedkoop: 48 euries per stuk gemiddeld. Met een grotere groep kan dat budgettair wel uit.

Morgen verder.

Poolparty

Fullhouse! Gite en appartement zijn verhuurd. En door de kids met hun ouders wordt volop van het atelier gebruik gemaakt.

De eerste beginselen van het potjesdraaien wordt de kleintjes bijgebracht.

En de groten bouwen voort. Van drie gelijksoortige potjes wordt een grote in elkaar gezet.

Dat je als klein mensken daarbij door je moeder geholpen wordt, is ook niet gek.

BBQ
'sAvonds met alle gasten een BBQ. Iedereen brengt wat in. Wij de zo langzamerhand wereldberoemd in Maurik geworden hamburgers. Dit keer niet met kleffe hamburgerbroodjes maar met stokbrood van de warme bakker. Niet verkeerd. Ook de koteletten waren niet te versmaden. Kijk die scampies zijn niet aan mij besteed, scampies zijn de rioolwerkers van de zeeen, die gaan er bij mij niet in. En de Pastis (anijs drank) vloeit rijkelijk, om een bodempje te leggen

POOL
Zegt er plotseling iemand: wie durft. Het water in dan. Daar hoeft niemand zich een seconde over te bedenken en in no time zit het bad vol. Ik doe het badlicht aan. En kort water gevecht tussen alles wat er zich in het water bevindt, dolle pret. Een tijdje later gaan de kids naar bed, en keert de relatieve stilte weer terug. Lui laat iedereen zich in het water dobberen, het is in het water warmer dan erbuiten.

Vakantiekiek

Vorige week waren Andre's gezin en vrienden bij ons als gasten. Dat was elke avond koken geblazen voor een mannetje of 8 plus de nodige kids. Kwamen er ook nog regelmatig fietsers langs. Dat was volle bak. En toch hadden we nog kamers vrij.
Het weer speelde dit keer eens mee, af en toe een mistig geval wat langsdreef in de vroege ochtend. Een klein buitje hier en daar. Prachtig. Wel een beetje te koud voor de tijd van het jaar, maar ook dat mocht de pret niet drukken. De kids joegen achter de schapen aan, aaiden de geiten, of gingen en masse het zwembad in.

Het is genieten om anderen zo te zien genieten.

KLEIEN
De groep van vorige week zat lekker in de tuin met klei te spelen, zelfs de groten leefden zich uit. Zo door de bank genomen geen onaardige resultaten. Ik gaf ze de kwastglazuren die ik een paar jaar geleden ergens ingekocht had. Dat gaat perfect voor de kleintjes, geen gedoe met dekking of vegen die je in de dekking van het glazuur ziet. Dat hoort er gewoon bij.

de producten drogen lekker zo in de zon

De groep van deze week is ietwat fanatieker en is in het atelier gaan zitten. Daarover morgen meer.