herfst

Het is vakantie in NL, en wij zitten dan ook vol met gasten, Wim is weer komen klussen en Jeltje en Tjebbe zijn ook van de partij. Krijgt het electro gebeuren weer een flinke duw, wordt de muur van ons appartement van een antistof laag voorzien en Tjebbe werpt een strenge blik over de teksten van de site. Taal is nu eenmaal niet mijn sterkste punt. Praten, ja wel die klep staat nooit stil, maar probeer er maar eens iets corrects van op papier te krijgen. Dankzij Tjebbe staan er nu veel minder fouten in. Volgende week dat maar eens omwerken in correct HTML en uploaden naar de server. Ja, dat kan ik dan weer wel redelijk goed.

HUISJE KOPEN
Het kopen van een huis in den vreemde is extreem link. Gewoon omdat je nu eenmaal onbekend met het land, de wetten en gebruiken bent. En als je dan ook nog met een nederlandse makelaar te maken krijgt die haar eigen huis verkoopt moet je al extreem oppassen. En zelfs als je alles hebt gecontroleerd, nagekeken, of gevraagd hebt, ga je soms alsnog voor de bijl.

De week begon met gasten die een huis in de buurt gingen kopen. Twee kunstzinnige mensen die nog ff niet permanent in La Douce France gaan wonen maar wel vaak van hun nieuwe aanwinst komen genieten. Een van de gasten was vegetarier, en een betere smoes om Gado Gado te maken hoef je dan niet meer te hebben. Vet veel pinda saus is wel het minste.
Heerlijk de hele avond kleppen over het onderwerp huizen en wat er allemaal bij komt kijken.
Natuurlijk kregen we het over prijzen van grond, wat je mag verwachten als je je in zo'n dorp vestig, bezoek aan de burgemeester enzo. Nou ja van alles wat. Een lokale klusjesman in de arm te nemen om het terrein en huis een beetje aan de kant te houden, leek ook wel een goed idee als je er niet elke dag bent.
En je praat over hoe zij hun huis gekocht hadden. Ondanks alle voorlichting zag de verkoper nog wel kans om hen een beentje te lichten. Die plaatste stoer een hek halverwege de wei en deed dan alsof dat apart verkocht kon worden. Als ware het twee aparte percelen. Dat is toch wel erg merkwaardig te noemen. Want zoiets moet nu eenmaal eerst via het kadaster gesplitst worden en een nieuw kavel nummer krijgen, meet rapport etc etc...
'k Vroeg me in alle ernst af of de verkoper dat wel zou hebben gedaan en het niet slechts een gemene truuk was om meer geld voor het eigendom te vangen. Als je dan het amicale briefje las: "extreem goedkoop ben je aan dit stukje grond gekomen". Met andere woorden wat heb je weer een mazzel aan mij. Nou als het landbouwgrond is, geen bouwgrond, dan was die mazzelprijs toch nog extreem duur. Nou ja je kunt toch niet alles weten als vreemdeling. In ieder geval zou de koop ongeldig zijn als het kavel niet gesplitst zou zijn vóór de verkoop. Nouja onder de streep kwam alles goed uit, maar het proces kan eigenlijk wel maffieus genoemd worden.

KLUSSEN
De volgende dag kwamen de klussers, en de vakantievierders aan. Wim ging aan de gang met zijn werklijst. De door BP aan elkaar geknoopte kluwen kabelsontlokte wim een wanhoopskreet. Zeer creatief opgelost was zijn kommentaar maar dit slaat werkelijk alles. Ach ja opnieuw geen kudo voor de franse bricoleurs zeg maar. Afijn het werkt weer zoals het bedoeld was te werken. Ontdekten we nog een druppeltje aan de waterleiding, dus daar moet ik dan zelf nog mee aan de slag. Doel deze week: boileraansluiting, elektro kamers en pomp CV, de nachtverlichting in de gang, de algemene verlichting in het appartement en trappenhal.

Jetje en Fannie in de strijd tegen het stof in ons appartement. De gezandstraalde en gevoegde muur in ons appartement laat erg veel stof los. De oplossing die we hier een tijdje geleden voor gevonden hebben was de stenen en de voegen  insmeren met parketlak. Eiglans. Dat gaat niet glimmen en maakt de stenen slechts heel ietsjes donkerderder. Afijn Wim en ik de stijger in elkaar gezet en de dames konden zich uitleven.

Voor de 52m2 waren twee kits van 5 liter Glitsa parketlak nodig. Het zuigt natuurlijk wel dat voegsel.

goed gelukt

MINIPEL
Naast het zwembad ligt nog een enorme bult van de uitgegraven grond, en daar kijk je tegenaan in plaats van de zonsondergang.

Geen gezicht dus. Een tijdje stond al op de rol om een graafmachientje te regelen. En dat was nu de perfecte gelegenheid dat te doen. Zo gezegd zo gedaan en Wim kon zich weer opnieuw uitleven met dit stukje speelgoed. In de avond zou het gevaarte bezorgd worden. Zo rond 1800 galmde het door het huis: 'cor de graver komt'. Wij naar buiten want zoiets is natuurlijk geen alledaags gezicht. Maar ja geen minipel te zien. Teleurgesteld wij weer naar onze klussen. Plots, opnieuw alarm, en jawel daar was'ie.

 De mini pel werd aan huis bezorgd door een enorme 4x4.  een hele familie en de wei ingereden. En na een dagje machinist gespeeld te hebben was ook die grondzooi weer plat en zat Wim met een vette tevreden grijns aan, aan het diner.