Je bent ziek en dan wordt je wakker met:
why should a bird fly,
in the sky.
and men walk on dirt!
why should a fish swim,
along the rim.
and men drown in air!
why should my friend be free,
as a bee.
and I,
I can only glee...
in je hoofd.
Waar dat vandaan komt kan alleen je dikke duim vertellen. En het slaat nergens op, of het moet de pest zijn dat je eindelijk afknapt op je griep. Die verkoudheid maar aanhoudt. En dan ook nog eens een jicht aanval krijg die me vannacht uit de slaap hield. Heel barok dan maar in bed gebleven, een stripje pillen achter het huigje en naar treurige muziek liggen luisteren. Om dan in de middag strompelend naar beneden een kom kwark te gaan lepelen. Een beetje laat ontbijt.
Het weer werkt ook mee. Een grijze dikke soep hangt over het landschap. Geluiden komen gedempt door, net alsof alles on je heen depri is. Iemand probeert me al de hele dag te bellen, maar iedere keer als ik dan moeizaam uit mijn bed strompel hangt ie op. Heb geen greintje puf om maar iets te doen, en zelfs itunes is me nog te moeilijk. Skype Fannie dan maar. De ontwikkelaar van Skype moet een standbeeld krijgen, werkt altijd. Via YouTube vind ik dan weer een playlist die al urenlang droevige muziek laat horen van Bach, Mendelssohn, Saglieri, Chopin. Wat moeten die mannen depri zijn gewest. Of gewoon gekweld door het avontuur dat leven heet.
Waarom zijn dingen simpel voor de een, onmogelijk voor de ander? Waarom meet ik altijd verkeerd en een ander timmert het erin alsof het een natuurlijke handeling is. En waarom lijm ik dan in 3D een leiding in elkaar en sta te stuntelen met een appeltaart.
Maar natuurlijk!
Het is herfst, de blaadjes vallen en je ligt te hoesten en proesten en de pijn te verdringen door onzin op te krabbelen. Dronken zonder dronkenschap, high van de pillen, en toch lekker warm onder je dekbed.
Zwelgend in lijdbaarheid. Wat ben ik zielig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten