Carnaval

Eigenlijk fête de beignettes genoemd door de vierde feestcommissie in het dorp, maar we hebben voor het eerst in jaren een heus Caranavals feest gehad. Op de vrijdagmiddag nog wel even maskertjes gemaakt, die natuurlijk door geen hond werden opgezet, ach. En om de club, club d' Cultur'Art (Kultuur en Kunst) een feestcommissie te noemen gaat misschien wel wat ver. In ieder geval is er weer eens iets gedaan en dat is al heel wat, toch? Een eerste keer en een redelijke opkomst van een mens of 30 is in een dorp met 200 zielen redelijk prima.
De schalen met kleine beignets passeerden de tafels en de chocolade saus die Fannie en ik hadden gemaakt ging grif op. Maar waarom een fles wijn nu 10E en een plastic beker met bier 2E moest kosten in een dorp als het onze zal mij blijven verbazen. Bijzonder vond ik dan weer dat het een spelletjes avond bleek te zijn. Heerlijk die spelletjes. Het grappige was natuurlijk: de Franse spelregels zijn een klein beetje anders. Tja want: not invented here. Dus snel ff de handleidingen van enkele spelletjes doorgenomen. Sommige dingen bleven een raadsel. Een spelletje voor 3-8 jarigen snapte ik niet! Iets met fiches en een variant op toepen. Voor een 3 jarige! Dan voel je je wel echt debiel! Maar er is een monopoly spel bijgekomen, speel dus volgende vrijdag monopoly! Zouden ze ook Risk kennen, of Stratego? Vast wel. Er is alleen een probleempje met de verwarming van het hok dus is de club verplaatst naar de Salle Polyvalente. Een soort dorpshuis. Gelukkig begint de temperatuur heel geleidelijk aan te stijgen dus dat leed lijkt snel geleden.

Zon!
Over temperatuur gesproken. Gisteren was het een dag van grote vreugde in Le Mouton Qui Rit. Voor het eerst werkte de zon een keer een gele dag mee en stegen de temperaturen enorm in de zonneverwarmings installatie. Het was eigenlijk de eerste zon-dag met van 's ochtends vroeg tot laat in de middag krachtige zon. Dat is het weer dat we willen hebben. Buiten mag het dan vriezen dat het kraakt als de zon maar schijnt.

Deze winter is voor wat betreft zonuren rampzalig geweest. Wel zacht en zo, geen noemenswaardige steenkoude nachten. De geregistreerde minimum temp van deze winter was -8 graden, ik bedoel maar. Wel de normale portie regen voor het overige. Misschien heb ik drie keer de ruiten moeten krabben van de auto, dus eigenlijk is het niet eens winter geweest, dat hoor ik van alle kanten bevestigd. Zouden we dan toch nog subtropische toestanden krijgen hier? Ik mag het hopen.

Hottub
Met de hottub is het tobben geweest. De UV lamp, bedoeld om bakteriën en andere ongeregeldheden naar de andere wereld te helpen heeft het misschien zegge en schrijven 2 sessies volgehouden. Een verdere aanwijzing dat het toch echt om een 2e hands UV pomp combo ging, maar ja, de leverancier vindt ons een zeurkous. Hoe het kan dat er water in de lamp behuizing komt was natuurlijk een foute montage van het plug en play verhaal. De glazenbuis waarin de lamp zat bleek na een paar lichte nachtvorsten ook nog eens bevroren te zijn. Dus knalde er het een en ander aan glas. Ook de behuizing van plastic ging eraan. Iets wat volgens de verkoop smoezen van die hotub leverancier nooit voorkwam. Een hottub bevriest niet. Dus fout van ons. Maar goed dat ik de rest wél heb laten leeglopen. Een dezer maanden maar eens voorzieningen aan gaan brengen dat echt alles water vrij is bij het laten leeglopen van de tub. Maar ja als het water in de behuizing zit kun je daar moeilijk op anticiperen.
Een dezer dagen maar een nieuwe lamp bestellen.

updated 20160301

Vaarwel

Iets wat me de laatste tijd met opperste verbazing in mijn stoel doet zuchten is de discussie over euthanasie en hoe deze gevoerd wordt. Het is gelukkig wel een onderwerp dat meer en meer in de aandacht komt. Het merkwaardige echter aan de discussies is dat er telkens voor en tegenstanders te vinden zijn die de meest oneigenlijke argumenten gebruiken om hun gelijk te halen. Een gelijk op volstrekt irrelevante gronden, alsof religie of politieke overtuiging iets ter zake doende zijn met het besluit van iemand om er uit te stappen. Of, zoals onlangs, iemand op basis van één enkele scene de vreselijkste verwijten om de oren geslingerd kreeg. Vreselijk als je beseft om wie het eigenlijk gaat: de mens die op diens eigen manier afscheid wil nemen van het leven, op grond van voor hem zwaarwegende argumenten.

Eens kijken. Voor het gemak geef ik er voorlopig even mijn eigen pragmatische definitie aan: Euthanasie is hulp bij overlijden.

Dat is althans de meest voor de hand liggende dacht ik. In de laatste decennia is de ruimte voor hulp opgerekt en geldt het niet alleen meer voor ongeneestlijke zieken die in het terminale stadium verkeren. Dat kan ook zijn omdat psychisch geen gat meer in het leven ziet, pijn hebt die gewoon na lange tijd niet meer te harden is of andere redenen die je ervan doen overtuigen dat het aardse bestaan uitzichtloos of zinloos geworden is. Naarmate het idee meer postvat bij de modern denkende mens lijkt het erop dat euthanasie geaccepteerd wordt als deel van de levenscyclus. Euthanasie hoeft ook niet meer omgeven te worden met hush hush en uiterste discretie. Het is een in alle openheid bespreekbaar onderwerp geworden.

Stellingname
Allereerst vind ik dat de mens het fundamentele recht heeft zelf te beslissen wanneer hij er uit wil stappen. Niet een comité van eigengereide poppetjes die voor jou wel even zullen  beslissen wat goed voor je is. Paternalistisch en betuttelend zijn dan woorden die in me opkomen. Terwijl de commissie's enige taak zou moeten zijn om het overlijden te faciliteren in de daarvoor gestelde kaders. Zodat iedereen op de juiste manier beschermd wordt. Dat wil zeggen juridisch, tegen willekeur en oneigenlijke invloeden van buitenaf.

Cultuur
Juridisch omdat er in onze zogenoemde Joods-christelijke cultuur - hoe kwamen ze daarop - een enorm taboe bestaat over euthanasie. Daarom zijn er juridische kaders nodig zodat betwetende malloten niet de idee kunnen krijgen om vanwege hun overtuiging de hulpverlener te grazen denken te moeten nemen.

Willekeur ontstaat zodra de privé mening of levensovertuiging van een persoon invloed gaat krijgen op het beslissingsproces bij het iemand hulp te doen verlenen bij overlijden. Het kan gewoon niet zo zijn dat iemand van roomse signatuur een ander advies zou gaan afgeven dan iemand met een humanistische. Evenzo kan het niet zo zijn dat een adviseur, want meer mag dat eigenlijk niet zijn, ronduit kan weigeren euthanasie toe te staan.

Oneigenlijke invloeden mag je opvatten als druk vanuit familie, belanghebbenden of zelfs overheden die in dit proces een rol spelen. Een oom zou natuurlijk nooit diens oma moet kunnen gaan overtuigen dat zo'n spuitje toch wel erg prettig is, waarom zou je dat uitzichtloze bestaan nog langer moeten ondergaan? Klinkt het dan.

VoorstelMakkelijk praten klinkt het dan wel eens in een discussie hierover. Maar hoe zou jij het dan oplossen.
Een goede stap in de richting zou zijn om het fundamentele recht op levenseinde vast te leggen in de wet zowel als in de rechten van de mens. In sommige landen is zelfdoding nog steeds een strafbaar feit. Een beetje bizar is dat wel. In praktische zin zou je euthanasie moeten institutionaliseren als onderdeel binnen de gezondheidszorg. Waarbij de mogelijkheden er zullen zijn om iemand met respect en waardigheid een levenseinde aan te kunnen bieden. Een waardig vaarwel zo te zeggen. Vandaar ook mijn werktitel: Vaarwel.
Zo krijg je professionelen als juristen, notarissen, psychiaters, een bundeltje ,-logen die je gaan ondersteunen in je levenseinde. Het is uiteindelijk toch de cliënt, als enige die de ellende aan den lijve ondervind, die de eindbeslissing neemt. Als maatschappij zullen we dat moeten leren accepteren.

Zo denk ik dat een Vaarwel centrum beter is dan een pistool in je mond, aan een touw hangen, van een brug af, of voor de trein springen.

DA 2.0 deel 3

suite

Onder regimes die een als hiervoor geschetste totaal controle willen uitoefenen op hun burgers treden altijd een paar bizarre verschijnselen op. Hierover later. Over de economische effecten hoef ik het niet te hebben en wil ik ook niet. Ook niet over de psycho-sociale aspecten die gaan optreden als gevolg van onderdrukking en beknotting van het vrije denken. Die ervaart iedereen nu eenmaal anders. Wat me enigszins bezorgd maakt is de vorming van policorp, de gedachtenpolitie en agitprop ministeries. Die samen de onzichtbare ketens smeden waarvan geen ontsnappen mogelijk lijkt. De burger raakt gevangen in de kerker van diens eigen geest die geleidelijk aan zal verstoffen bij gebrek aan spiritualiteit, creativiteit en vrijheid. Dat is een ernstig iets. Het is precies wat mij van jongs af aan bezig heeft gehouden: het recht op vrijheid van denken.
Niets en niemand heeft het recht iemands geest te beknotten. Niets en niemand kan en mag in welke vorm dan ook eigendom claimen op iemands vrije wil. Dit mag je gerust het credo van DA noemen.

Droom
Martin Luther King riep in 1963: "I have a dream". Een bloedstollende kreet die de wereld ingesmeten werd over volkeren die in de dwangbuizen van hun eigen overheden gevangen zaten, en zitten. Bloedstollend omdat deze aanklacht, een j'accuse in optima forma, een etter gezwel open prikte die woeker(t)de in de geesten van het zich superieur voelende deel van de bevolking. Een zelfbenoemde bovenlaag. Een bovenlaag die zich om het even wat bedreigd voelt en voor wie slavernij of apartheid een instrument blijkt te zijn waarmee zij hun superioriteit denken te bewijzen of op zijn minst waarmee zij hun positie denken te kunnen handhaven.
DataAnarchie heeft daarom alles te maken met de vrijheid van denken en met het zich elegant onttrekken aan totaal surveillance uitgevoerd door een repressief bewind. Of dat bewind nu ogenschijnlijk democratisch gekozen is of niet.

DA 101
Sinds 1986 ben ik gaan nadenken over hoe je je los kunt weken uit het web van informatie drainage waarin je leeft. In welke mate moet je dat doen? Met andere woorden tot hoever moet je of kun je gaan voordat je nadelen begint te ondervinden van het onder de radar leven. De jaren daarna bedacht ik wat kreten en aanwijzingen en noemde de methode: DataAnarchie.
Al snel bleek dat je niet helemaal onzichtbaar kunt worden. Je hebt een dagbaan of opleiding, wordt betaald via de geëigende kanalen, vult je belastingformulier in, vraagt een paspoort aan, haalt een rijbewijs en er lopen waarschijnlijk een aantal verzekeringen op je naam. Dus nee, alleen al uit praktische overwegingen is onzichtbaar worden absoluut niet haalbaar. Ja, of je moet in een zelfgemaakte hut gaan wonen op de hei en leven van de lucht of eigen kweek van je dagelijkse hap.. En dan nog.
Het bereik van DataAnarchie werd dus al redelijk snel ingeperkt en het doel daarop aangepast. Om DA te kunnen praktiseren is het prettig als je behept bent met enige praktische zin of inzichten in realiteit en het haalbare daarvan. Waarmee je je gaat begeven op paden die niet voor de hand liggen om zo observatie te ontlopen, in alle openheid dat dan weer wel. Daar gaan we.

Ingrediënten:
een luchtige studie van Crypto-anarchie
een milde vorm van burger ongehoorzaamheid
een snufje list en bedrog
een mespuntje venijn
een flinke scheut humor

Gereedschappen:
een redelijk geheugen of een bestandje als geheugen
realiteitszin
een open geest, of nou ja, iets dergelijks.

Vragen
Laten we het eerst maar eens simpel houden.

Het eerste axioma:

Geef niemand meer informatie dan strikt noodzakelijk om de dienst te leveren waarom gevraagd wordt. Als er meerdere antwoorden mogelijk zijn geef dan de meest neutrale en niet meer dan dat.

Bijvoorbeeld. iemand vraagt of je de taart lekker gevonden hebt. Wat zeg je dan? Lekker, en knikt daarbij? Of zeg je: "Erg lekker, net zo lekker als bij Starbucks gister". Daarmee geef je tegelijk aan dat je veel geld uitgeeft aan matige koffie en dat je gisteren bij Starbucks bent geweest. Wellicht beledig je je gastgever die zijn best heeft gedaan je iets lekkers voor te zetten, maar los daarvan, wat moet ie met die extra info. De volgende keer vraagt niemand je meer of je de taart lekker vond of biedt de gastgever je überhaupt geen lekkers meer aan. Want je vond Starbucks immers beter? Zo zou men kunnen gaan denken. Wie wil nu de concurrentie aangaan met Starbucks. In dit simplistische voorbeeldje kan vrij onschuldige informatie net zo makkelijk een volgende gebeurtenis negatief beïnvloeden. Niet doen dus, en blijf bij het minimalisme van DA.

Formulieren
Hoe vaak je in je leven formulieren moet invullen is niet meer op je vingers en tenen te tellen. Steeds meer gegevens worden gevraagd. Steeds meer worden bepaalde antwoorden verplicht gesteld die voor het bijvoorbeeld bestellen van een boek nergens op slaan. Of waarom moet je voor het aanvragen van een informatieformulier nu je telefoon nummer of je email ophoesten. Een postadres zou in beide gevallen het maximale mogen zijn.
Zo moet je bijvoorbeeld eerst een formulier invullen voor het aanvragen van een kiesregistratieformulier voor het verkrijgen van een stembiljet voor het referendum. Op zijn minst een merkwaardige gang van zaken dat gerust met enig wantrouwen bekeken mag worden.

Allereerst, vul sowieso nooit meer in dan waar de sterretjes staan voor verplichte velden. Bij facultatieve vragen, uhuh, niet doen. Beoordeel je een vraag als impertinent, ongewenst of net ter zake doende voor de gevraagde service, reageer dan zeer terughoudend. Bij elk (niet verplichte) vakje wat je invult komt het bekende stroomdiagrammetje in beeld.

A: kunnen ze dit controleren;
indien niet, vul maar iets anders in dan de waarheid, bij voorkeur iets anders dan een voorgaande keer.
indien wel vul het correcte antwoord in, in sommige gevallen zou je zelfs dat nog kunnen verbuigen

B: als ik een verzonnen gegeven invul zou dat dan averechts kunnen werken? Indien nee, zuig iets uit je duim.
indien ja, vul het correcte antwoord in, in sommige gevallen zou je zelfs dat nog kunnen verbuigen

Detail
Met het eerste axioma paraat: als iemand je om informatie vraagt denk dan eerst goed na voordat je antwoord geeft en stel jezelf de volgende vragen:

• Is het strikt gesproken noodzakelijk dat ik ze die informatie geef,
• Is de gevraagde informatie relevant aan de gewenste service en of diensten die ik verlang. Dus zou de dienst ook geleverd kunnen worden zonder dat die bepaalde vraag beantwoord wordt,
• Is een antwoord vermijdbaar, 
• Waar hebben ze die informatie voor nodig,
• Wat zouden ze met die informatie gaan doen, 
• En welke garantie bieden ze mij dat die informatie niet wordt doorgegeven aan derden

Echter, niet specifiek in deze volgorde.

Voor de gein zou je eens wat verschillende formulieren bij elkaar moeten pakken en bekijk vooral de zogenoemde verplichte velden. Er zitten gegarandeerd vragen tussen die de bovenstaande filters niet zouden passeren.
En, bijna niemand doe het, maar het is interessant om de privacy regels eens door te nemen. Er zijn tientallen van die verklaringen in omloop die nu niet echt fideel met je gegevens zullen omgaan.

Bezin
Voordat je klikt op 'verstuur' of 'volgende', vink eerst alles uit waarmee dingen als "aanbiedingen, nieuwsbrieven, aanbevelingen, derde partijen, zakelijke concern partners, gelieerde organisaties of hoe ze het excuus voor spam ook willen noemen, wordt aangeduid.
Als een email adres toch verplicht is zoek dan eens naar temporary email. Een ervan: mailinator.com vraagt je om geen enkel gegeven en als je dat ook nog eens via TOR doet dan blijf je redelijk anoniem terwijl je toch een zandbak hebt gevonden om alle spam in te doen verdwijnen.
Een andere maatregel is, voor als je de verantwoordelijke spammer wilt bevechten, eveneens een verzonnen email aan te maken en dat voor iedere nieuw formulier. Zo wordt duidelijk aan wie je de overvolle mailbox hebt te danken. Krijg je ongevraagde post wees als de pestilentie en bel ze op, dreig ze desnoods met een proces als ze je niet uit hun database halen. Toezenden van ongevraagde en of ongeadresseerde reclame is namelijk strafbaar in NL, helemaal als ze je adres hebben doorverkocht.

In het begin zal het even wennen zijn om de DA handigheidjes toe te passen, maar naarmate je daar langer mee speelt zal het een soort tweede natuur worden. Het scheelt een hoop spam en papier. Een van de mindere zijeffecten. Later hierover meer.

Niet om je bang te maken maar sommige maatregelen ter anonimisering, onder de radar of buitenschot blijven vergen meerdere jaren voorbereiding en aandacht. Wat meteen helpt is om voortdurend het eerste axioma van DA toe te passen: hebben ze deze info wel echt nodig.

In het volgende deel gaan we het hebben over hoe je misbruik van je gegevens in meer of mindere mate kunt neutraliseren en hoe de informatie handelaren een waardeloze set gegevens in de maag te splitsen.

deel 1 | 2 | 3 | 4

DA 2.0 deel 2

Redux.

Het was een gebeurtenis in 1989 welke ik me altijd zal blijven herinneren. Een dag die het gevestigde wereldbeeld in één enkele nacht op de rutschbahn zou zetten. Namelijk, het begrip dát zijn de bozerikken en wij de goeden zou in de twee decades die daarop volgden totaal doen veranderen of liever gezegd: vervagen.

De Muur Valt
Aanvankelijk zonder het te beseffen keek ik naar de beelden van een rechtstreekse uitzending uit Berlijn. Het was de avond waarop de hekken open gingen en tienduizenden 'ossies' gaten in de muur sloegen om naar het begeerde westen te wandelen zonder het risico te lopen om in de rug dood geschoten te worden. Ze werden massaal door de westduitsers van harte welkom geheten.
Een paar maanden later werd duidelijk hoe zeer de Stasi (staatszekerheidsdienst) het eigen volk had bespioneerd. Tot op een graad van onwaarschijnlijkheid had de Stasi vastgelegd wat het volk had gezegd, gedaan, gegeten of nagelaten had. Zelfs potjes met lucht van kleren werden bewaard. Soms tot aan bio markers aan toe, zoals monsters van zweet, urine, bloed, haren, niets was te gek. Alles was minitueus vastlegd met Duitse grondigheid. Alle correspondentie van geschaduwde burgers werd afgevangen, gecopiëerd en daarna weer netjes dichtgeplakt en verzonden. Afhankelijk van hoe bang men voor je was werden die dossiers van vuistdik tot meters propvolle ordners. Nadat dat bekend was geworden klonken uitroepen van verontwaardiging uit de kelen van de Westerse politieke leiders. Ondertussen smullend van de roddel die in die dossiers stonden. Razendsnel werden de dossiers over die leiders uiteraard verdonkeremaand om nooit meer het daglicht te zien. De omvang van de infomatie die werd verzameld is nooit helemaal bekend geworden. Net zoals bij het instorten van het 1000 jarige Nazi rijk stortten de toenmalige bezetters zich als een over elkaar buitelende vlucht aasgieren op de vrijgekomen geheime archieven. Nu niet zozeer op zoek naar technische geheimen als raketten en atoombommen, maar informatie over iedereen en alles van wat die iedereen en alles de afgelopen decennia had uitgespookt, gezegd of gegeten. Een pletoria aan informatie viel de westerse machten zomaar in de schoot. Topmensen van de Stasi werden overigens ook naadloos door de diverse geheime diensten opgenomen. Net als de wetenschappers toen.
Erg luid klonken de protesten van politici niet meer toen de volle reikwijdte en inpact van de gevonden informatie duidelijk werd. Om relatief snel daarna volledig te verstommen. In de jaren die volgden  waren er nog wel een paar incidenten over zoektochten naar vermiste personen, of zelfs prominenten die verschoning van hun daden zochten. In het algemeen waren het slechts rimpels in een vijver. Ondertussen waren de geheime diensten druk doende hun eigen informatie te verrijken met die van de Stasi. Smul-len! Methoden en technieken werden aan de hand van die van de Stasi aangescherpt en verbetert. De gevonden apparatuur die soms jaren voor lag op die van het westen werd gretig geassimileerd. Een sprong vooruit in vele opzichten.
Het waren ook jaren waarin de commerciële informatica met sprongen vooruit ging. Steeds minder kostende opslag, snellere processoren, betere zoekalgoritmen en expert systems. Diensten als NSA, GCHQ, FSB, MOSSAD etc etc. kregen en krijgen steeds grotere budgetten. De beste hackers en wetenschappers staan in dienst van deze cloack and dagger organisaties. Als je de snelste computers ter aarde zoekt en de slimste programmeurs moet je daar dus wezen.

Twin Towers
Ruim 10 jaar later werden de TwinTowers in puin getorpedeerd met enkele vliegtuigen. Dat daar omheen allerlei complot theoriën werden geweven over wie nu echt de torens in had laten storten geeft wel aan dat niet alles even transparant naar de burger gecommuniceerd is geworden. Veel hush-hush. Voor de Cloak's & Dagger's opnieuw een puls om het vangnet nóg fijnmaziger te maken. Budgetten eplodeerden en wetten werden en worden door de strot van de legislatuur geduwd. Steeds openlijker worden de rechten van de mens met voeten getreden, alles in het kader van terrorisme bestrijding. Nog een decennium later blijkt het dat dit laatste een ondergeschikte rol is gaan spelen. Dat kenmerkt het tijdsgewricht.
Meer en meer wordt voor de burger verborgen gehouden, staatsveiligheid klinkt het te pas en onpas. Het nieuwe doelwit is namelijk de burger zelf geworden. Terrorisme is new-speak voor 100 procent observatie en registratie van wat een willekeurige burger uitspookt. Dat uiteindelijk zelfs een notitie op een bierviltje als staatsgeheim wordt bestempeld maakt duidelijk dat je niets moet achterlaten waarvan je niet wilt dat het tegen je gebruikt zal gaan worden. Met deze totaal surveillance wanen de machtshebbers zich gewapend tegen de wispelturigheid van de vijand: hun eigen bevolking.

Signalen
Het is tegenwoordig niet echt meer nodig om allerlei afluisterspul in je kantoor of eetkamer geinstalleerd te hebben gekregen. Alles in je omgeving wat in basis volledig onschuldig is kan gebruikt worden om je af te luisteren of om te zien wat je uitspookt. De commercie speelt een belangrijke rol daarin. Dat doen namelijk Smart TV's, computers, alles wat ook maar electronisch is wordt gebruikt om uit te vlooien wat je doet, leest en kijkt. Kijk maar eens in de registers op je computer, wat de maker van je apparatuur zonder jouw toestemming aan informatie ontvangt zodra je je computer / tablet / telefoon start of tijdens het gebruik. Ook al heb je op OK moeten drukken bij het installeren van je apparaat of programma. Er is geen keuze, anders werkt het ding gewoon niet of kun je niet chatten, surfen, teksten schrijven of zo. De informatie die naar die firma's gaat passeert uiteraard ook de filters van de voornoemde C&D firma's omdat alles via het internet of andere netwerken gaat. Niet alleen de electronische dingen in je huis. Ook lampen, verwarming, je snelkoker, het motortje van je comfortable stoel of bed, je boortolletje, vaatwasser, alles heeft zo zijn specifieke signatuur en kan dus afgevangen worden door filters op je stroomkabeltjes te zetten. Internet via de stopcontacten in je huis is een mooi en nuttig voorbeeld daarvan. Zodra de koffiemolen in je expresso automaat aangaat stoort dat in minime mate op je internet verbinding. Die storing of zeg maar (ge)ruis kan gedetecteerd worden. Met de nodige software en hardware kun je precies volgen waar bijvoorbeeld je buren zich in hun huis zich bevinden, wat ze zeggen, welke dingen ze doen en wat ze uitvreten op hun computertjes. Je zou de mail mee kunnen lezen of achteraf bestanden zelfs wijzigen. Technisch is het mogelijk de mail af te vangen te veranderen en opnieuw te versturen zonder dat de buren daar weet van hebben. Net als de Stasi deed met de snail-mail.
Niet alleen de westerse wereld is bang voor diens eigen volk. Een topper is Noord Korea, maar die blijft de methoden van de Stasi volgen. De kroon spant China nog wel. China is sinds de laatste tien jaar bezig de grote China Fire Wall op te zetten. Daarmee vangt het praktisch alle internetverkeer af dat naar buiten gaat en blokkeert dat verkeer behoorlijk effectief. Het project Echelon van de britten en amerikanen doet een vergelijkbaar iets, alleen zullen zij het verkeer niet echt blokkeren maar zijn meer geïnteresseerd in wat je leest of scrhrijft en zo. De commercie blijft echt niet achter. Google doet een vette duit in het zakje die analyseert alles wat je via die dienst doet. Het schotelt je vervolgens in de eerste instantie resultaten voor uit je vermeende taalgebied en dan pas de rest, ook al is je zoekvraag in een andere taal gesteld. Als Google het kan doet de overheid het ook.

Overdreven allemaal? Waarom denk je dan dat bijvoorbeeld Obama in een electromagnetisch neutrale tent gaat zitten op diens eigen hotelkamer om te bellen of vergaderen en zo?  Omdat ie het koud heeft? Of omdat ie vind dat de kamer te groot is naar zijn smaak? Het is overigens een nederlands bedrijf die deze anti afluister-tenten levert ;=)

Niets te verbergen
Nu hoor ik ook wel eens mensen zeggen: "maar ik heb niets te verbergen dus laat ze maar...". Nee, we hebben ook niets te verbergen. Dat is het 'm juist. Stel je het volgende voor. Dat je in een treincoupé je krantje zit te lezen en iemand naast je zit ongegeneerd mee te lezen, kijkt mee met je mail of chats op je telefoontje. Dat is op zijn minst hinderlijk te noemen. Hoe vind je het dat iemand je intiemste gesprekken met je partner mee luistert, ook al heb je niets te verbergen. Wat denk je dan over voortdurend iemand achter je te hebben lopen waar je ook heengaat, naast je gaat zitten in het restaurant en aandachtig meeluistert, opschrijft wat je eet, wat je zegt en hoe je je tegenover de ober gedraagd. Vind je het prettig dat als je net in het van Gogh museum bent geweest om daarna allerlei aanbiedingen in je mail te vinden over andere musea, voor stedentrips die relatie hebben met van Gogh of zo?  En deze, wordt je bedolven met commerciële zooi om toch vooral naar het Prince Albert museum in Londen te gaan als je net in het Princessehof in Leeuwarden bent geweest.  Heb je dan niet iets als een prikkeling van nieuwsgierigheid van: hoe komt dat? Of, getver, ik voel me dingen opgedrongen, gemanipuleerd, ís dit wel écht mijn eigen mening, wordt mijn persoonlijke sfeer niet te veel geweld aan gedaan? Zit men niet té dicht op me.
Een mens heeft nu eenmaal een bepaalde ruimte om zich heen nodig om zich prettig te voelen. Bij de een is dat vrij veel, bij de ander is dat slechts huiddun. Bestudeer maar eens hoe kippen zich gaan gedragen als er té veel van op een vierkante meter zitten. Ze beginnen elkaar af te maken. De mens heeft dat ook, niet dat ze elkaar meteen beginnen af te maken maar aggressie neemt in hoge mate toe. Om daarom iedereen maar aan een soort drain voor het verkrijgen van informatie te leggen laat je je afvragen waar dat allemaal toe dient. Een dergelijke totaal surveillance kan maar tot een doel leiden: totaal controle. Waar dat toe leidt hebben we in 1989 in Oost Berlijn gezien. Het volk schudt uiteindelijk het juk van zich af.

Als je blijft zwijgen en doet aslof je neus bloed:  ' ik heb niets te verbergen' ga dan de sprookjes van Grimm of de Volkskrant maar lezen. Als je denkt: ' dit gaat me wel erg ver', lees ook het volgende deel over DA.

deel 1 | 2 | 3 | 4

DA 2.0 deel 1

DA, huh? DataAnarchie. Juist!

Ergens eind tachtiger jaren viel het me op hoe vaak je gegevens moest invullen die totaal niets maar dan ook niets met het aanvragen van bijvoorbeeld documentatie van een waterpomp, het aanvragen van een reisverslag of het opvragen van je gegevens bij de gemeente te maken hadden. Daarom dook ik daar eens dieper in en omdat ik toen toch al bij een bedrijf werkte dat veel gegevens verzamelde. Waardoor ik ook achter de schermen kon kijken wat daarmee zoal gebeurde. Het was 1989. Uw gegevens rolden toen naar schatting 300 keer per dag over het scherm voor of om uiteenlopende onderzoeken en redenen. Dat gebeurde uiteraard allemaal lokaal met door dat bedrijf goeddeels zelf gegenereerde data. Vandaar al die idiote vragen. Denk je, maar internet dan? Google bestond toen nog niet, die kwam pas in 1998 uit de start blokken. Internet stond in zijn kinderschoenen en kwam voor het grote publiek pas in begin negentiger jaren beschikbaar. Je had toen Archie - de grootmoeder van alle zoekmachines - daar zocht je voornamelijk documenten of programmaatjes mee. Daarnaast had je nog een keur aan BBS-en, voornamelijk bedoeld voor uitwisseling van nieuws en weetjes. Uiteraard werd daar ook naar bestanden gezocht en gedownload.
Op internet en BBS-en stond in begin 90er jaren bijna niets. Profielen kreeg je alleen te zien als je lid was van een groep op het wereldwijde Fido netwerk bijvoorbeeld. Op internet was het nog een woestijn voor profielen. Het project ECHELON bestaat al sinds 1948, voor veel meer dan bedrijfsspionage en afluisteren van ambassades en overheids gebouwen was het eigenlijk nog niet.

Laat staan dat ze (US & UK - later kwamen er meer stations en partners bij) in die begin jaren al die gegevens snel en makkelijk toegankelijk konden maken. Het zal niet tot verbazing wekken dat het vooral de UK was die dit verhaal aanzwengelde en een sterke partner zocht in de US. Het zal wel nooit bekend worden wie werkelijk de initiator hiertoe was. De Britten zijn niet geheel onterecht in of vlak na de WOI oorlog met grote afluisterstations begonnen maar er nooit meer mee opgehouden. Tot de jaren 80 werden de kern-gegevens voornamelijk op tape en op ponskaarten bijgehouden of op de good old archiefkaartjes in de kaarten bakken.

Vanaf het moment dat grote zalen ontstonden met talloze gillende schijven-pakketten, waarbij de kosten van opslag eigenlijk per dag omlaag gingen en daarom ondergeschikt werden, gingen de info boeren pas werkelijk los. Bij iedere volgende generatie van  informatiesystemen werden meer en meer meta gegevens van personen, bedrijven en landen opgeslagen. Anno nu passeert jouw naam per dag meer dan 30 duizend keer een filter, geen mens die het meer ziet. Wordt je mail bekeken, je snailmail gescanned, je telefoon en internet afgetapt en tot in je huiskamer aan toe wordt je gewoon afgeluisterd.

Aan de dinertafel, alles wat je zegt wordt vastgelegd. Alhoewel dat van de dinertafel minder frequent voorkomt. Een lamp die eigenlijk onzichtbaar meeflikkert met de frequentie van je stem moet je aansporen om meteen een andere ruimte op te zoeken als je niet wil worden afgeluisterd. De ruis die dergelijke lampen op het elektriciteitsnet geeft kan worden omgewerkt tot verstaanbare spraak. Trillingen op ramen, toetsenborden hebben ieder ook zo'n karakteristiek, net zoals monitoren, geluidsinstallaties kortom alles wat met electromagnetische golven, in de breedste zin, werkt kan meehelpen je af te luisteren. De hele dag rijden wagentjes rond tjokvol met apparatuur om mensen af te luisteren. Elke dag worden er bij iemand thuis apparaatjes geïnstalleerd om dingen te weten te komen waar niemand eigenlijk iets mee te maken heeft. Op afstand installeren de niet eens zo geheime diensten dingen op je machines waarmee alles wat je doet vastgelegd kan worden. Of ben je, meestal zonder dat je het weet of merkt, deel van een bot net waarmee een deel van het rekenwerk voor dergelijke praktijken wordt gedaan.

Onder het mom van uw veiligheid worden tegenwoordig wetten aangenomen die de dagelijkse praktijken van tientallen jaren voordien legitimeren. Wetten die 15 jaar geleden onmogelijk zelfs maar ter sprake gesteld konden worden. Steeds openlijker en niet meer als ondergeschoffeld onderdeel van een "zeer noodzakelijke" aanpassingswet. Met grote interesse wordt door alle overheden naar andere overheden gekeken hoe die aanpassingen maken in wetten om voordien illegale praktijken af te dekken. Illegaal is door deze trend natuurlijk redelijk rekbaar geworden. De snoepreisjes van hele roedels ambtenaren moet je dan ook een beetje in dit licht zien. Informatie uitwisseling heet dat. Nou dan gieren bij mij meteen alle alarmklokken. Wat zullen ze nu weer bekokstoofd hebben. Ach weet je, ze hoeven het ook echt niet te vertellen. Wie zei dat ook al weer? Je kunt het licht misschien niet zien, maar diens schaduw wel. Een enkele opmerking over een nieuw data centrum gecombineerd met een opruiming nieuws-item van een paar luister oren bij Scheveningen was voldoende om te weten dat er weer een extra data-vergaar-kanaaltje gereed was. Ineens was ook een stukje gebied in het noorden van NL grijsgemaakt door Google. Goeie morgen, waarom zou dat nu wezen. Andere satelliet foto's en kaartprogrammaatjes lieten dat gebiedje nog steeds in volle glorie zien. Het voor publiek toegankelijk materiaal is gewoon erg verouderd, geen enkel gevaar voor "ontdekking". Waarom dan zo geheimzinnig doen als je net zo makkelijk een stukje oude info daarvoor in de plaats kan zetten?

DataAnarchie
Daarmee heb ik een bruggetje naar DataAnarchie gevonden. DataAnarchie staat voor het  opbergen van gegevens in een bos riet vol met kluiten. Gegevens in alle openheid opbergen is vaak de beste manier om die te verstoppen. (naar Arthus Conan Doyle de bedenker van Sherlock Holmes) Alleen gaat het hier om de zogenaamde kwaliteit van de gegevens. En daar wil ik het vandaag over hebben. Hoewel de programmatuur die je voor het veredelde data-mining (het graven naar jouw gegevens) hebt steeds meer leert uit patronen die je in de gegevens verborgen hebt zitten. De mens is zo'n gewoonte beest, niet te geloven.

Zoals je weet peurt Facebook allerlei dingen uit je postings. Bijvoorbeeld met wie je allemaal vriendjes bent. Facebook analyseert de knooppunten in je netwerk, kijkt hoe vaak je met deze of gene contact hebt en rijgt dan het een en ander aan elkaar. Dat noemen ze het wegen van knooppunten. Zo is Pietje een vriend van Jantje + Mies + Joost. Als die drie in Kalpdorp wonen, vaak afspraakjes hebben IRL en net zo intensief met Piet moet welhaast Piet ook in Kalpdorp wonen. Dat gaat ook blijken uit de gegevens die je browser bij het Smoelenboek achterlaat. Zoals je IP nummer (soort adres waar je zit te computeren), welke browser, welke programma's je op je hardeschijf hebt staan enz enz. Een paar koekjes (kleine bestandjes en of programmaatjes die dingen vastleggen en of opsturen naar SB)  zorgen ervoor dat er ook nog gekeken wordt van welke site je vandaan kwam en wat je nadat je het SmoelenBoek hebt verlaten, daarna doet. Lees je de krant, welke, ga je bankieren (bingo!), mailen met wie mail je het meest. Hola! Als je webmail gebruikt ben je natuurlijk he-le-maal transparant voor broeders als SB. Etc. etc. etcétéra. Het zou me niets verbazen als SmoelenBoek ook nog je adressenlijst pikt. Afijn. Stel je voor dat volgens het standaard profiel er een aantal gegevens ontbreken. Zeg het telefoonnummer. Dan gaat eerst het programmaatje van SB aan het werk. Wordt vervolgens iedereen die Pietje heet en in Klapdorp woont door een telefoonklapper gehaald. Leggen we daar een telefoonboek, geboortedagen (felicitaties) of zo naast en voilá. Piet is geïdentificeerd. Callcenters doen dat ook zo, geboortedatum + postcode huisno. + rekeningnummer wordt in het algemeen geaccepteerd als positieve ID.

Vul daarom altijd maar wat in, bij voorkeur een verkeerde geboortedag. Als mensen dan alsnog op die foute dagen reageren is dat voor FB een vorm van bevestiging en voila 100% DA. Reageren mensen op verschillende data, tja, wat moet SB daar nu van denken. Opnieuw pure DataAnarchie ;=) Uiteraard reageer je wel op de felicitaties met de verkeerde dag om een flinke volgende kluit in het riet te werpen.

Hoe gaat dat in de praktijk?
Als zo'n telefoon terreur dame belt, blijf dan vriendelijk, zij kan het ook niet helpen dat ze  van haar baas de database moet vullen. Besef tegelijkertijd dat het een geweldige kans is om met «het systeem»  een prima mind f*ck te doen. Als je vriendelijk bent heb je ook meer kans dat ze dingen die je zegt rechtstreeks in die database nagelt. Overdrijf niet, hetgeen je vertelt moet aannemelijk zijn. Zo is het een uitzondering dat je op 30 jarige leeftijd 5 kinderen hebt. Dat je directeur van een multinational bent of met een perfect Rotterdams accent een Bulgaar schijnt te zijn. Hou het bij het onware plausibele. Dat werkt beter. Vragen ze of je een lening hebt uitstaan zeg dan ja (of dat nu waar is of niet) daarmee beantwoord je aan de verwachting omdat iedereen wel een soort van leninkje hebt. De bedragen is voor hen gissen, volgende vraag: hoeveel ongeveer? Kijk dan bijvoorbeeld naar de klok en verzin wat. Het kijken naar de klok heeft als effect dat je even een hele kleine pauze inlast en dat geeft de telefoonterroriste een gevoel van oh dat klopt, iedereen aarzelt iets bij het ophoesten van dat soort getallen. Ook al ben je je daarvan vaak niet bewust.

Kortom DA berust voor een groot deel op een omgekeerde vorm van social engineering. In plaats van gegevens te willen achterhalen voedt je het systeem met valse. Of, volgens het tweede axioma van DA: geef ze als ze erom vragen veel, voornamelijk rommel-data.

Bedenk wel dat het een spel is waar je alleen wint als je van tijd tot tijd je strategie aanpast. Je weet wel, patronen worden alleen zichtbaar als er regelmaat is. Hoewel, de steeds beter wordende software herkennen ook het zogenaamde «erratic path». Ook al is er ogenschijnlijk sprake van chaos, toch is er bijna altijd regelmaat te zien. De afwijking op zich vormt ook een patroon.
Taal analyse vormt draagt ook bij aan het vullen van je profiel. Altijd zijn er wel van die signaaltjes die je weggeven. Bijvoorbeeld. Schrijf je: we gaan een bakkie doen of we gaan koffie drinken. In het eerste geval kom je uit west Nederland. In het tweede geval schrijf je correct Nederlands. Heb je het over kassie of kastje, idem.

Er is vooral in het laatste decennium een waanzinnig omvangrijke handel ontstaan met je persoonlijke gegevens. Want gegevens = weten wie je aanspreekt = gerichte beïnvloeding = verkopen. Daar halen bedrijven als Facebook, Google, Yahoo, Lycos, KPN, Lloyds, First Manhattan, Aegon, BNP, Alianz, ING, Volvo, ... een geheel of deel van hun winsten uit.

Daar laat ik het maar eventjes bij.

deel 1 | 2 | 3 | 4

Spraakles 2.0

Vanmiddag weer een gratis spraak les gescoord.
Je weet wel, je wordt door een telefoonterrorist gebeld en die wil je een zonnecel installatie voor exorbitant veel geld verkopen. Wat 't koste? Ja dat kon ze niet vertellen door de telefoon, dat was onprofessioneel. Nu speel ik daar altijd in mee en ben erg enthousiast over zonnecellen. Tegelijkerijd omdat elke minuut dat je zo'n belterrorrist aan de praat houdt het haar baas vet geld kost. Want niet scoren met nog een klant. Ik zal ze leren. Daarbij grijp ik elke kans aan om beter frans te leren, mijn spraakvaardigheid te vergroten en als je zo'n terroriste aan de lijn hebt is dat prime time, voor mij dan. Ten eerste is het een goede luistertest en kun je ook nog wat zeggen in je allermooiste frans tijdens zo'n sessie met een telefoonjuf. Haar doel is om om je een technicien op je dak te sturen. Zeg maar een veredelde verkoper die je een lening probeerd aan te smeren. Natuurlijk zo'n technicien is altijd welkom vertel ik haar dan. Weer een gratis uurtje spraakles, toch? Oefening baart kunst en op die manier maak je telkens stapjes vooruit in de Fransw taal. Een heel nieuw vocabulaire maak je je daarmee ook nog eens eigen.

Ik heb niet de illusie dat ik iets over fotovolaïsche cellen ga leren, of over installatie procedures, vergunningen en zo. Maar WEL hoe die poot uittrekkers er met jou geld vandoor proberen te gaan. Na een tiental van die verkopers op bezoek te hebben gehad krijg je aardig in het snotje wat hun verdien model is. Weet je redelijk nauwkeurig wie wat aan wie verdiend en hoe. Dit keer was ik voor 27 mille de man met 9000Wph (watt piek uur) aan panelen. Uit alle macht proberen ze je een lening aan te smeren, cash betalen kan niet want dan missen ze hun commisie van de bank, Daarbij komen ook nog een overlijdensrisico verzekering, ting ting, een soort van werkeloosheidsverzekering (ting ting) - maarre wij zijn met pensioen hoor! - en een verzekering voor de installatie tegen hagelslag, brand, catastrophes, diefstal en zo meer. De kassa blijft maar rinkelen. Niet om jouw risico maar hun risico in te dekken uiteraard. Als de afbetaling misloopt is het namelijk weer inleveren voor hen. Altijd zijn het "reken je rijk" modellen die ze je boorschoteken. Heb ik natuurlijk al tig-maal voorbij zien komen in evenzovele varianten. Bij ieder gesprek komt er wel weer een stukje informatie bij. Nóg heb ik niet het idee dat nu alles boven water is. Zo gaat dus de kostprijs van een installatie 2.5 keer over de kop om al die premies, provisies en installatiekosten te betalen. Plus uiteraard een beetje winst. Een snelle verkenning op het net geeft een basisprijs voor 1 Wpu van 1.2E hun prijs precies 3 euries. Zelf doen met alles erop en eraan: panelen, bedrading, omvormers, bevestiging... kost ruim 10K. Wat is dan hun toegevoegde waarde? Het afhandelen van de papierkraam. Er komen wat dakhazen om 36 paneeltjes op je dak te knutselen, ERDG (net beheerder) sluiten de zaak op het net aan. EDF opent een rekening maar je hebt nog wel ff een extra abonnement nodig voor een nieuwe meter, en maak me geen illusies dat ze je ook nog om een bijdrage vragen voor de nieuw aan te leggen kabel. De teruglevering van de stroom gaat namelijk via een aparte meter. Gewoon omdat je normale abo voor verbruik blijft doorlopen. Alle opgewekte stroom gaat in de eerste instantie naar EDF, ting ting. Zelf lever je dan wel stroom maar je mag niets aftappen. Helemaal correct is dat niet. Je kunt een ander contract afsluiten waarmee je wel je eigen behoefte kunt dekken en de rest terugverkoopt. Dan heb je plotseling een verdiemodel dat 20 jaar looptijd heeft. Die lening kost je 250E per maand, en gaat niet langs af. Immers je kunt dan niet meer die 1400 zonuren aan energie afleveren. Je kunt dan fluiten naar de gegarandeerde 3000 euries per jaar, uitgekeerd door het EDF.


In goede zon jaren verdien je er iets aan in slechte jaren moet je gewoon bijlappen. Het lijkt wel een aandelen lease constructie! Alle risico's liggen bij de klant, welk verdienmodel je ook kiest. Per ongeluk liet hij zich ontvallen dat EDF het recht had de terugkoop tarieven (naar beneden) aan te passen. Dat had ie pas moeten zeggen nadat er handtekeningen waren gezet. Oeps. En dan hebben ze ook nog de mond vol over garantie. Die kennen we. Het is alleen zo dat veel van die bedrijfjes voortijdig failliet gaan of verdwijnen, hoe kan het anders dat dit nummer -tig in de rij van verkopers is. De tarieven van terugkopen van elektriciteit gaat per jaar omlaag. De installatie zal al na een paar jaar beduidend minder leveren. Als gewone man begrijp je dus dat je zo geweldig wordt gesneden. Mijn schatje vraagt zich heel terecht af wat er gebeurd met de mensen die daar intuinen. Zelfs mensen van 80+ smeren ze een lening aan, zo in en in gemeen. Dief van eigen portemonnaie ben je dan als je zoiets niet wilt doen wordt je voortdurend voorgehouden. Vooral oudere mensen zitten slecht bij kas en die willen wel een extra zakcentje. Maar je hebt wel een lening van 27K aangesmeerd gekregen die je in 10 jaar mag aflossen. Pas daarna heb je wat inkomsten van een peperdure installatie waar je zelf niet eens van profiteert!

Dit wordt velen zo door de strot geduwd in rapper dan rap frans, wordt er verbaal behoorlijk op je ingedramd. Nee u verplicht zich tot niets, teken hier en wij gaan dan beoordelen of u de gelukkige kandidaat bent om een zonnecel installatie op uw dak te mogen plaatsen! (kredietwaardig bent) Of uw dak geschikt is (min 36 panelen)? De vorige verkopers keken voor de vorm nog naar het dak en hadden een app op hun telefoon staan waarmee ze met veel misbaar het zuiden bepaalden. Alsof het tovernaars waren. Gingen foto's van het dak maken en deden net of zij de leverancier van die bullen waren. Deze leningen verkoper doet niet eens de moeite meer en bedelft je onder een barrage van cijfertjes. Ja gekke henkie. Ga maar naar de bank waar ze op je geld passen en vraag om een lening van 30K dan wordt je hard uitgelachen. Want geen garanties klinkt het dan. Ojé. Zou het dan toch...

Ja hoor alles wordt in Frankrijk gemaakt, klinkt het. Ja dat zal wel. In een bedrijfshalletje staan mensen etiketten te plakken op alle onderdelen. De shit komt toch echt uit China. Ik althans heb nog nergens gelezen dat er een zonnepanelen fabrikant in LDF zit die zich met dergelijke praktijken bezighoudt. Of de eigenaar moet natuurlijk in het komplot zitten. Eigenlijk zou je die figuren een proces aan moeten doen wegens feitelijk bedrog. Ik zie zo Koot en de Bie weer op mijn netvlies verschijnen met hun neutronenkorrels verhaal.



De fransjes kennende zal alles juridisch wel spijkerdicht zitten. Bah!

Depri
Over winterklaar maken gesproken. We zitten in de laatste helft van de winter en het weer is triester dan triest. Bewoners in het noordoosten van LDF worden niet voor niets de depri's genoemd. Dit jaar is het wel heel erg. Tot nu toe zijn er in de winter nog maar een tiental zon dagen geweest. Daar moet je haast depri van worden. Je voelt ook wel aan de stemming van de mensen dat het niet helemaal jofel zit. De weekmarkt is gereduceerd tot de helft van het formaat in de zomer en is voornamelijk een trieste vertoning geworden. Mensen kijken niet echt opgewekt, reageren een beetje stuurs en lopen soms verloren rond. Ze komen in ieder geval niet zo druk over als in de zomer. Wat ook niet bijdraagt aan een opgewekte stemming is dat alles er een beetje groezelig begint uit te zien. Er wordt veel op hout gestookt in deze streek, waardoor alles er groes en grauwelig begint uit te zien. Na de zoveelste plensbui is het meeste wel weer verdwenen, maar de grauwe luchten helpen niet echt om er iets feestelijks van te maken. Gelukkig hebben wij ons haardvuur nog waar je in kunt staren met een flinke bak koffie in de hand en kletsen we elkaar de oren van de kop af. Lezen veel, kijken flimpies en verder ben je bezig met dingen te regelen, knutselen, lezen en computeren. Je komt de dagen wel door.
In tegenstelling tot eerdere jaren komen er deze winter regelmatig gasten, dat breekt even de routine. Zo hadden we vorige week een gast die een wandeltocht aan het maken is van Zurich naar Schotland. In al die acht jaar is dit pas de tweede wandelaar. Maar och wat was die dame nat! IJskoude handjes die ik in mijn knuisten even opwarmde. Een bakkie hete thee ging er ook wel in en in de avond een extra lekkere filet mignon in paprika roomsaus. Nee het was geen pelgrimage, nee ook geen tot rust komen of het jezelf weer terug vinden. Eigenlijk dacht ze ook niet zo veel na tijdens het lopen. Het was gewoon iets wat ze besloten had om te doen, puur Zen dus. Zo zag ze onderweg dat de natuur totaal van streek was, vogels die normaal ergens in april hier kwamen floten nu al vrolijk hun deuntje. Bloemen die pas over een paar maanden moesten bloeien deden dat nu al! Onze narcissen staan ook al in bloei!

Bijna zonder uitzondering krijgt ze overal thumbs up van de voorbijgangers of inwoners van dorpjes waar ze doorliep. Haar verhalen gaven aan dat ze de tijd nam, gesprekjes aanknoopte en dingen bekeek. Niet als een zombie door het land trekken dus. Wat ze ook observeerde was de aard van het afval dat uit de auto's in de berm gesmeten werd. Vóór de Franse grens waren het voornamelijk lege flesjes van energiedrank, ná de grens erg veel CD's. Gewoon opvallend. Ze baalde een beetje van al dat afval langs de weg en vond zelfs dat je geen bananenschil meer mocht weggooien. Begrijpelijk als je daar zo met je neus bovenop gedrukt wordt.

Daarnaast gaan we af en toe de schapies bijvoederen. Da's altijd wel leuk als ze aan komen rennen voor hun traktatie. Bij drie ervan is duidelijk te zien dat ze drachtig zijn, bij een paar twijfel ik nog. Dat wordt spannend. De eenjarigen hebben geen beurt gehad dus dat is prima. Grappig is wel dat als je de bak vol hebt met brokkies dan lopen die gasten je bijna omver, sommigen komen dan op je af om nog meer te bedelen en krijgen dan ook wat extra's. Anderen houden het wel voor gezien, snaaien nog een bek hooi uit de ruif en waggelen de wei weer in. Die camera daar moet ik zo langzamerhand eens aan gaan werken. Zou lollig zijn om beelden te hebben tegen werp tijd.

De laatste dagen staat de barometer onder de duizend hPa, da's geen goed teken. Op de weer site zie je de vochtigheid uit de zee boven het land plotseling wolken worden, bizar. Ook geen goed teken. Dat geeft aan dat de zee nu warmer is geworden dan het land. Dus er komen stormen. Het gaat met bakken uit de lucht komen. Nou ja de haard is aan, de koffie staat te dampen op het tafeltje en we dromen hardop over warmere gebieden.

Ondertussen komen regelmatig reserveringen binnen voor de komende lente. Da's dan wel weer een goed teken. Vanavond eten we Boeuf Stroganov, immers we zouden deze winter wat van de Franse klasiekers gaan koken. Net zoals Coque à l'orange / au vin, Choux Croute, Pot Au Feu en Boeuf Bourguignon. Volgende week misschien weer kookclub en morgen de Club Culture et Arts in het clubhuis hier in MSP. Lekker bezig. Over een paar dagen is het weer valentijnsdag.

fotos bloemen: floraclic.eu

Spelling

De Franse taal is geen eenvoudige taal. Noch om uit te spreken noch om te schrijven. Een open deur, maaar eigenlijk geldt dat voor elke taal, op de keeper beschouwd.
In het Nederlands is het ook niet eenvoudig om met accenten, streepjes, en dee's en tee's een redelijk leesbaar stukje in elkaar te zetten. Dat met die dee's & tee's enzo heb ik even gemist in mijn opleiding. Iets met ziek zijn en het missen van een schooljaar geloof ik. Door Marion ben ik voor wat dat betreft in het NL behoorlijk bijgespijkert al maak ik nog steeds knoeperts van fouten. Waar zo'n blog al niet goed voor is, geweest.
Dan nu het Frans waar ik mijn tanden in aan het zetten ben. Het lukt na acht jaar aardig om mijn mondje te roeren en de fransjes, als onze gasten, vinden mijn koeterwaals vertederend, tegelijkertijd me omstandig complimenterend voor mijn vaardigheid. Wat zijn ze toch aardig. Je merkt pas hoe slecht het allemaal is als je buiten het dorp met je Frans een gesprek op probeerd te zetten. Immers in het dorp en de mensen daarbuiten waar je vaak contact mee hebt, zijn ze aan je uitspraak gewend geraakt. Dus die verstaan je wel. Je merkt ook wel dat mensen die meer met buitenlanders omgaan ook minder moeite hebben met een vreemde tongval en doen dan net of ze je volledig begrijpen. Boven alles blijft een fransje beleefd natuurlijk. Alle andere fransjes verstaan je gewoon slecht. Dat spoort mij altijd aan om nog meer aandacht aan mijn uitspraak te geven en meer idioom te leren. Andersom is het natuurlijk ook zo. Sommige fransjes spreken zó ontzettend snel dat ze bijna niet te volgen zijn. Mijn schatje en ik oefenen dan ook elke morgen door bij het afgaan van de wekker naar het journaal op de radio te luisterenen. Door, zo onder het warme dekbed liggend nog een beetje duf, naar de ellende van de wereld die uit het kastje komt te luisteren leer je bijna spelenderwijs het Frans beter te begrijpen. Niemand die zich hoeft te ergeren dat je ze niet kunt volgen. Dat een van de nieuwslezeressen een tempo van een Gattling gun heeft laat ons zeer ingespannen luisteren. Soms elkaar vragend, "wat zegt ze?" Geleidelijk aan zal het verstaan van die dame ook wel komen. Zelf ben ik meer van het tempo van het journal télévision de 13h. Het middag journaal. Precies de goede snelheid en de beelden daarbij geven duidelijkheid. Het voordeel van dit JT13 via het web bekijken is dat je het altijd even kan terugspoelen. Perfect voor je taal-kunde én kennis over LDF. Erg aan te bevelen, juist door die combinatie. Er is namelijk altijd een onderwerp over iets cultureels in de uitzending.

Académie Française
Maar nu komt het.  In al hun wijsheid heeft de Académie Française 15 jaar geleden (vijftien jaar!) besloten om de spelling te vereenvoudigen en aan te passen op het 'hedendaags' taalgebruik. De leerboeken op de scholen zijn echter pas dit jaar aangepast! Zo hoef je per 1 januari van dit jaar niet meer oignon (ui) te schrijven maar wordt ognon ook goed gerekend. Porte-monnaie mag voortaan als portemonnaie (wist ook niet beter) en zo nog een 2400-tal woorden die een redelijk archaïsche schrijfwijze hebben (gehad). Typisch Frans is dan wel weer dat nu allebei de schrijfwijzen worden goedgerekend. Wat ze gaan doen als je een mix gebruikt? Toen de hervorming in NL werd doorgevoerd moest je óf de ene óf de andere spelling consequent of konsekwent gebruiken anders waren de andere woorden faut!  Nu wordt er in huize Le Mouton Qui Rit niet zo ontzettend veel in het Frans gecorrespondeerd en staat sowieso de spelchecker altijd aan op Frans klassiek én reforme (de oude plús de nieuwe spelling) dus merk je erg weinig van het dilemma. Waar wij als kaaskoppen natuurlijk veel meer moeite mee hebben zijn de conjugaisons  de vervoegingen. Wat betreft de spelling, 't zal wel. Spelchecker weet je. Mijn schatje doet ook haar uiterste best de Franse taal aan te lerern en volgt sinds een paar maanden Franse les bij een schoolmeester die in het dorp woont. Een perfecte oplossing. En passant pik ik daar ook toch weer het een en ander van op en om elkaar te helpen zijn we begonnen samen de oefeningen een beetje door te nemen. Het is bij elke taal die je leert opent toch weer dat er zich een nieuw universum presenteerd van nieuwe denkbeelden, uitdrukkingen, literatuur, poëzie en contacten.

Geweldig toch als je in een restaurant voorgelicht wordt op welke manier je je vlees kunt laten bereiden. "Hier in Frankrijk bereiden we ons vlees op vijf manieren: aangebraden (blue), bloedend (sanglante), een soort van medium (au point), done (cuit) en well done (bien cuit)." Klonk het een beetje pedant. Maar wat zou het, op zo'n moment leer je ook weer bij, toch?

Dat even terzijde, maar om pas na vijftien jaar de nieuwe spelling ook in de schoolboeken door te voeren... dat is me toch wat. Geeft meteen aan hoe behoudend de fransjes zijn.
Ondanks dat veranderingen nauwelijks of niet in de Franse taal worden doorgevoerd, nieuwe termen of woorden die in de wereld gemeengoed zijn worden met een heftig Frans sausje overgoten en vervolgens schier onherkenbaar worden. Niettegenstaande blijft het een interessante taal om te leren. Met al die vormen van beleefdheden en subtiele beledigingen waar de fransjes absolute meesters in zijn.  Frans is natuurlijk niet voor niets tijden lang de taal van diplomaten geweest. Tegelijkertijd isoleren de fransjes zich met dat eigen sausje natuurlijk van de vaart der volkeren door zó star vast te houden aan het eigene. Sterker nog, in officiële stukken is het bij de wet verboden leenwoorden te gebruiken. Kennen ze een eigen toetsenbord-lay-out: "AZERTY" en heeft nota bene een minister onlangs bevolen een nieuwe lay-out van het toetsenbord te ontwerpen om beter aan de Franse idiosyncraties van het Frans te kunnen voldoen. Opdat de correcte spelling niet vergeten wordt. Vrees ik alleen dat ze zo des te meer de anschluss met het gangbare lingo op deze aardkloot verliezen. Tja, not invented here zal het wel weer zijn. Want hoe hard je ook roept dat het Frans de wereld taal is, de realiteit laat zien dat toch echt Engels als terraglotta of zo je wilt lingua franca, is gaan gelden. Zelfs Rutte doet pogingen om Engels te spreken! En niet te vergeten Hollande communiceerde nota bene voor de lenzen van het journaille met prez Obama, zei het kort, in het Engels. Waarschijnlijk op aandringen van een van diens spin-docters. Helaas is dat besef bij de rest van de fransjes nog niet doorgedrongen dat het spreken van een tweede taal toch wel erg handig kan zijn. Ja, echt niet tussen de twee boertjes die over het hek in de wei leunend elkaar in hun lokaal-spraak over het slechte weer van de laatste tijd staan bij te praten. Laten we wel wezen.

Opvallend is wel dat waar het erg makkelijk zou zijn, in de grote steden en in gebieden waar men wel in contact met vreemdelingen komt, het terraglotta nauwelijks aan de orde is. Desondanks heeft de Franse taal toch wel wat.