IoT 1

Internet of things is een met geweld opkomende stroming die niet meer te stoppen is. Sinds de eerste koffiepot zichtbaar werd op het internet om te kijken of er nog koffie in zat zijn er ontwikkelingen geweest die sterk tot mijn verbeelding spreken. Was Samsung's on-line koelkast in de jaren 90 van de vorige eeuw nog een novelty, nu lijken koelkasten zonder netwerk aansluiting niet meer van deze tijd. Een paar jaar geleden werd en wordt voor veel geld een lamp aangeboden die je via je smartphone kan bedienen zolang je maar via internet toegang tot je huis systeem hebt. Tegenwoordig bouw je dat met een paar in China te bestellen onderdelen voor een paar euries zelf en veel uitgebreider met een zillion aan mogelijkheden.
Enter VLC: Visual Light Communication. Een ruime tien jaar geleden werd deze techniek uit 1880-ers opnieuw leven ingeblazen. Nu met LED's en zo. Mijn belangstelling werd geprikkelt toen ik vanochtend een artikel over Walt Disney en ETH las die het met licht communiceren weer een stap verder hebben gebracht. Nee het is geen uitvinding, maar een super de luxe combinatie van bestaande technologie: SoC (system on a chip = computertje ter grootte van een speldenknop) en LED gecombineerd in iets dat de volgende generatie IoT gaat inluiden. Niet meer dan een volgende stap in de richting weliswaar, maar een gezonde en voor iedereen maakbare stap. Over niet al te lange tijd zullen ook hier weer onderdelen van op Ebay verschijnen en kunnen hobby-isten als ik weer te keer gaan.
Tof, dat Disney dit voor diens speelgoed is gaan gebruiken en dat een gerenomeerd instutuut als ETH dat serieus heeft opgepakt. Want. Deze techniek biedt ongekende mogelijkheden.

Info in détail

Dit is namelijk interessante shit als je daar je gedachten eens over laat gaan tijdens de zonsopgang die vanochtend helaas niet zo veel voorstelt.

De idee biedt ongekende mogelijkheden als een niet te onderbreken netwerk: in de zin als een keten van relays stations met een knoopbatterijtje (lees energie) voorzien. Strooi wat van die dingen rond en je hebt een impromptu netwerk way beyond je normale wifi range.

En dan gaat mijn brein op hol:

Stel je kunt dit nog grofstoffelijke spul tot op nano niveau verkleinen, kun je zomaar een netwerkje op de nog natte muurverf aanbrengen of in je behang ploppen. Met een paar miljard van die VLC units op je muur geeft dat een muur groot display (eindelijk). Energie komt uit een ingebouwde warmte converter of draadloos energie verhaal á la Tesla.
Andersom kan het ook als een camera werken en je vertellen wie of wat er in je huis rondspookt als je weg bent. Of om Qubit te observeren als ie weer eens op jacht naar muizen is. Combineer je dat weer met nano sensoren als druk en temperatuur, een handje nanobots erbij zou je zomaar de textuur van een oppervlakte kunnen veranderen. Nee deze gedachte is echt niet origineel want zo werken namelijk min of meer de huidige onzichtbaarheids mantels die nu in lab's ontwikkeld worden. Die manipuleren licht door het op een slimme manier om te buigen of te transformeren zodat wat zich achter die 'mantel' bevindt voor het oog niet meer zichtbaar is.

Een toepassing voor thuis bioscoop, als je VLC zou combineren met RGB LED-jes, waar het beeld uit elke hoek scherp en helder is, zou zomaar binnen de mogelijkheden passen zonder dat het direct duizenden euries moet gaan kosten. Wat, een monitor over twee muren, een gebouw? Trek een blik verf open en stuif een paar handen van die nano VLC's er over en klaar ben je. Automatisch past het netwerk zich aan. Dan, dus. Goed, de eerste tien jaar zal dat wel niet uit een lab komen. De technologie echter is beschikbaar, nu nog een sponsor vinden die dat wil laten realiseren in een verkoopbaar product.
Aan de andere kant moeten we vooraf al gaan nadenken over zaken als beveiliging, hacken en wellicht iets als privacy. Wetten die aangepast moeten worden, productie opgezet, etc. Niet vergeten de miljeu aspecten. Die nano dingen zijn erg klein, spoelen uit de verf of van het behang, de muren, komen in het afval terecht en stoppen gewoon niet met te werken omdat energie overal aanwezig is. Uiteindleijk komt dat spul in ons lichaam terecht via de voedsel keten. Dat is gebeurd met plastic vezels en dat gaat ook gebeuren met de VLC nano deeltjes als we daar van te voren geen desintegratie protocol voor bedenken.

Of bedenk maar eens als de modekleur verandert ter stond de kleur van je shirt van herfstbruin naar hemelsblauw verandert. Of op je contactlenzen een life uitzending kan zien van je favoriete kookprogramma. Een teleconference via beeld op je netvlies bijwonen, VLC neemt de communicatie voor diens rekening en de nano ledjes de beeldvorming. Woeah! Op je vingernagel je smartphone schermpje en op je oorlel de mic. Nooit meer lege telefoon, waar je ook loopt er is altijd werbinding met het netwerk. Planten, vissen, alles kan als relays gaan werken. En dat is meteen ook wel een beetje eng als je met dat in je hoofd naar je schapies kijkt. Kijk! Achter in de boomgaard snuffelen ze naar fruit, zou dat leuk zijn als ik dat van dichtbij kon bekijken zonder eerst een kilometer te hoeven lopen? Hm, valt wel een beetje van het pastorale beeld hierbij weg. Dus toch maar niet?