Ruïne

Vandaag kwam de burgemeester langs om de kamers van diens gasten te betalen. Een beetje pratend over van alles en nog wat vroeg ik hem wat de gasten aan het doen kwamen. Want van hen zelf kreeg ik niet zo veel sjoege. Wel hoorde ik ze smoezen aan tafel over de prijzen en dat ze daarover niet ontevreden waren, maar dat was eigenlijk niet voor mijn roodgloeiende oortjes bestemd. Het schijnt de tijd van hele grote business te zijn voor de beesten verkoop affaire in La Douce France omdat Italie potdicht zit voor die beesten vanwege een of andere besmettelijke toestand. Dat is een mooie meevaller voor de burgervader want dat is namelijk diens business: grossieren in Charolais koetjes. Die hebben een wat bleker vlees en daar houdt de gemiddelde fransje niet van vertelde hij. Het fransje wil het bloederiger / roder hebben, dan zit er meer smaak aan. De buitenlanders vinden bleker vlees juist weer lekkerder. De Charolais zijn hier in de omgeving en-plein voorhanden. Daarom is hij benaderd door vleesexporteurs. Volgens zijn zeggen mogen er wel koetjes Italië in, maar er niet meer uit. Beter kun je het niet hebben voor de business. In de wijde omgeving worden dus pinken (2 jarige koetjes) opgekocht voor de export. Een hausse! Als handelaar klaagt hij natuurlijk over de dunne marges. En dat is ook wel aannemelijk als je hoort hoe de boeren tegen de supermarkten en zo tekeer gaan over de lage vleesprijzen. De tussenhandel schijnt er goudgeld aan te verdienen. Oh, wacht ff, dat is hij toch, die tussenhandel. Of zijn het alleen de supers met hun schandalige winsten.

Dit verhaaltje gaat eigenlijk over de ruïne die schuin tegenover ons huis staat. Er zijn namelijk nieuwe ontwikkelingen.
Er is met deze burgemeester namelijk een stuk beter te praten dan de vorige. Voor de laatste golden alleen de regeltjes en daarmee basta. De nieuwe is meer van het pragmatische en wil gaan puinruimen in het dorp.

Ruïne en face en puist langs de weg

Zo kennen we bijvoorbeeld een straat die in de volksmond Kosovo is gaan heten omdat de hele zooi daar aan puin ligt. Een puist in het aangezicht van het dorp. En niet de enige. Het vorige opperhoofd wilde dat al die ruïnes gerestaureerd zouden worden. Iets waar niemand geld voor over had of heeft uiteraard. Een ruïne moet je gewoon platgooien als deze historisch gezien geen waarde heeft Buiten dat leveren die krotten gewoon gevaar op. Opruimen dus, dan komt het vanzelf goed met dat aangezicht. De vorige wilde van dit dorp een historisch monument, zeg maar een monumentaal dorp, maken. En wie dan zei dat dat erg veel geld zou gaan kosten kreeg te horen dat dat dan erg jammer was maar zo was het nu eenmaal. Het dorp moest en zou gerestaureerd worden. Maarja, daar wilde eigenlijk niemand aan. Een moeizaam verhaal was dat en ondertussen verpauperde vanzelfsprekend het aanzien van het dorp. Dat was niet belangrijk want dat stond niet in de regeltjes. De huidige burgervader wil gewoon een dorp hebben dat er netjes uitziet, period. Wat een verschil, die twee. Voor mensen die me dat wel eens vragen: ja, de invloed van een burgermeester is enorm. Helemaal in dit opzicht: wat en waar gaat er gebouwd worden,
Meteen kwam dus het gesprek op de ruïne en face en dat we daar een paar jaar geleden interesse in hebben gehad om het te kopen. Juist om die reden, dat het in originele staat teruggebracht moest worden ging dat niet door. Een paar maanden geleden hoorde ik al zoiets via via, maar nu uit eigen mong van de maître. De hoop stenen gaat eindelijk op last van de gemeente gesloopt en opgeruimd worden, of mág gesloopt worden beter gezegd. Nu zie je een grote groene muur. Heel langzaam verdwijnt namelijk de ruïne onder het gebladerte. Een jaar of wat geleden heeft BP een vriendje diens trekker tegen een deel aan laten zetten, waarmee ongeveer de helft van het gebouwtje keurig tot een hoopje stenen gedegradeerd werd. Een stuk veiliger zo. Nog een paar duwtjes en het lijkt net een heuveltje onder klimop.
Het lijkt echter een moeilijk verhaal te worden. De eigenaresse blijkt spoorloos verdwenen te zijn volgens de burgervader, de belastingaanslagen komen onbetaald retour. Dat de belastingen niet betaald worden is natuurlijk erg voor een armlastige gemeente zoals MSP. Misschien is de eigenaresse intussen overleden, dan kunnen we wat meer doen, klonk het hoopvol. Over een maand gaat de gemeenteraad een besluit nemen om de zaak over te nemen en plat te (laten) gooien. Wellicht dat we die stenen voor een prikkie kunnen krijgen al of niet met het stukje grond erbij. Dat lijkt me een mooie gelegenheid daar een parkeerplaats van te maken zei ik. Daar had ie wel oren naar. We spraken af dat als het in de raad kwam hij mij daar van op de hoogte zou houden.

Zo een kort stukkie maar dit wilde ik ff kwijt.

LMQR 11

Bloedmaan
Gisteravond was het dus spectaculair aan de hemel. Althans dat dachten de media. Mijn schatje dacht daar heel anders over en eiste haar kijkgeld terug. Maarja, als je de Melkweg dwars over je huis ziet lopen, de maan zo goed als verduisterd is, pal achter de maan ook nog eens de grote beer hangt, Orion erg helder is en bijna geen vliegtuig het kjkgenot verstoord. OK, het is dan wel bijna vijf uur in de morgen, niet de drukste tijd in de lucht. Mijn schatje ligt uitgestrekt met de slaap nog in haar ogen op de sofa naar buiten te gluren. Ikke zei de gek zat in mijn badmantel op het balkonnetje in de verrassend lauwe lucht naar boven te gapen. Prachtig die hemel. Praktisch geen licht vervuiling, het is kraakhelder, af en toe een vallende ster en een draaiende sateliet. Voor mij kon de pret niet meer op. Alleen jammer dat het cameraatje geen geweldig ding is.

Bloedmaan 20150828:0450

SolarFarm
Over een paar weken gaan Wim en ik weer tekeer met definitief de laatste uitbreiding van de SolarFarm. Zoals altijd is de mailwisseling tussen Wim en mij vlak voor zo'n verandering heftig. Hoe gaan we de wens om alleen de vloerverwarming door de SF te kunnen verwarmen realiseren? Wat moet er in de CV schakelboom veranderen... vragen vragen vragen.

Er komen 4 rekken bij (96 buizen) een uitbreiding met bijna 50% waarmee we de winter in willen gaan. Er zal daarvoor iets aangepast moeten gaan worden mbt aansluiting bij de kachel en nieuwe koperen eidingen van en naar het huis zodat de beveiliging eindelijk kan gaan werken zoals het moet én de hogere temperaturen, die nu gegarandeerd dicht bij de 80 graden in de zomer zullen zijn, dan beter verdragen worden. Uiteraard gaat in dit steeds complexer wordende geheel niets meer zonder een gedegen voorbereiding. Dus maak ik met behulp en input van Wim een aantal gedetailleerde schetsen.

 Maten en situatieschets voor Frank de aannemer die de nieuwe sleuven moet gaan graven

Leidingen lay-out en samenstelling arrays met de nieuwe rekken. Omdat die uitbreiding eraan kwam hebben Wim en ik gemeend de arrays meteen verder naar achteren te verplaatsen om in de winter de slagschaduw van het huis bij zonsopgang te verhinderen. De hele handel kan dan meteen op een soort betonnen fundament boven het maaiveld geplaatst worden. Dat heeft als voordeel dat bij het maaien er geen buizen meer aangetikt zullen worden. Ook de aannemer Frank gaf de nodige feedback en die is natuurlijk meteen meegenomen in de tekeningen.

Zonder extra kleppen of sensoren en zo gaat dat dus niet. Bovendien wil je eigenlijk het risico van het uitvallen van kleppen tot een minimum beperken. De stroom wil hier wel eens uitvallen. Nu hebben we weliswaar in de garage een enorme UPS draaien met twee 70Wh accu's maar die leveren ook maar pur voor een paar uur. Daarom komen er ook nog een paar flowmeters in de leidingen te zitten voor de signalering die ook nog leuke statistieken gaan opleveren. Pompen die via relays worden aangestuurd, enzovoorts. De pomp echter moet wel blijven lopen als de relays mochten afvallen. Net zoals dat in de schakelboom in de garage gedaan is. Zo kan de kachel nooit oververhit raken, waarbij natuurlijk al wel de nodige veiligheidskleppen zijn geïnstalleerd die calamiteiten zullen voorkomen. Zo is mijn ideaal beeld van een goed systeem: dat de electronica altijd vergezeld gaat met optische controlemogelijkheden én machanische voorzieningen die handmatig ingrijpen mogelijk maken. Nu nog wat cameraatjes erop zetten, dan is het verhaal wel rond.

Wie had gedacht dat je met dingen als beveiliging rekening moest gaan houden toen we met een eenvoudige opstelling van twee rekken en een zelf in elkaar gebastelde warmtewisselaar het zwembad ging verwarmen.  Meer dan een oliedrum, een pompje en twee rekken was het niet. Nu loopt het systeem, want dat mag je het zo langzamerhand wel noemen, op 5 Raspi's, een paar driewegkleppen, 4 pompen, 10 electrische kleppen, meer dan 100 meter ondergrondse leidingen, een tiental sensoren, diverse veiligheidsdingen en een paar maatregelen tegen enkele hackende gasten die per ongeluk op het systeem probeerden te komen en daar niet thuishoorden. Zo langzamerhand wordt je meer een systeembeheerder dan iemand die een zonnecollector bij zijn huis heeft staan. Dat maakt het ook zo leuk om te doen, een beetje van mijn oude vak, een beetje Linux bijgeleerd en nadenken over systeem techniek. Het geheel is in Python geprogrammeerd. Het grappige daarvan is dat er voor die combinatie (RaspberryPi + Python) een enorme gebruikersgemeenschap is ontstaan. Waardoor de meest onmogelijke projecten worden gemaakt en gedeeld met de rest van de wereld. Op praktisch alle vragen is wel een antwoord te vinden. Gelukkig zijn ook Wim en Paul er nog op de achtergrond. Dus tot nu toe is er dan ook nog geen probleem geweest of het kon wel op de een of andere manier opgelost worden.

Gegarandeerd dat er in de toekomst verder aan gesleuteld gaat worden. Generatie V wordt natuurlijk 6,7,8,9... Ik stel me daarbij voor dat er iets met robotjes gedaan zal gaan worden die onder andere een deel van het handmatige werk over zullen nemen.

IoT 1

Internet of things is een met geweld opkomende stroming die niet meer te stoppen is. Sinds de eerste koffiepot zichtbaar werd op het internet om te kijken of er nog koffie in zat zijn er ontwikkelingen geweest die sterk tot mijn verbeelding spreken. Was Samsung's on-line koelkast in de jaren 90 van de vorige eeuw nog een novelty, nu lijken koelkasten zonder netwerk aansluiting niet meer van deze tijd. Een paar jaar geleden werd en wordt voor veel geld een lamp aangeboden die je via je smartphone kan bedienen zolang je maar via internet toegang tot je huis systeem hebt. Tegenwoordig bouw je dat met een paar in China te bestellen onderdelen voor een paar euries zelf en veel uitgebreider met een zillion aan mogelijkheden.
Enter VLC: Visual Light Communication. Een ruime tien jaar geleden werd deze techniek uit 1880-ers opnieuw leven ingeblazen. Nu met LED's en zo. Mijn belangstelling werd geprikkelt toen ik vanochtend een artikel over Walt Disney en ETH las die het met licht communiceren weer een stap verder hebben gebracht. Nee het is geen uitvinding, maar een super de luxe combinatie van bestaande technologie: SoC (system on a chip = computertje ter grootte van een speldenknop) en LED gecombineerd in iets dat de volgende generatie IoT gaat inluiden. Niet meer dan een volgende stap in de richting weliswaar, maar een gezonde en voor iedereen maakbare stap. Over niet al te lange tijd zullen ook hier weer onderdelen van op Ebay verschijnen en kunnen hobby-isten als ik weer te keer gaan.
Tof, dat Disney dit voor diens speelgoed is gaan gebruiken en dat een gerenomeerd instutuut als ETH dat serieus heeft opgepakt. Want. Deze techniek biedt ongekende mogelijkheden.

Info in détail

Dit is namelijk interessante shit als je daar je gedachten eens over laat gaan tijdens de zonsopgang die vanochtend helaas niet zo veel voorstelt.

De idee biedt ongekende mogelijkheden als een niet te onderbreken netwerk: in de zin als een keten van relays stations met een knoopbatterijtje (lees energie) voorzien. Strooi wat van die dingen rond en je hebt een impromptu netwerk way beyond je normale wifi range.

En dan gaat mijn brein op hol:

Stel je kunt dit nog grofstoffelijke spul tot op nano niveau verkleinen, kun je zomaar een netwerkje op de nog natte muurverf aanbrengen of in je behang ploppen. Met een paar miljard van die VLC units op je muur geeft dat een muur groot display (eindelijk). Energie komt uit een ingebouwde warmte converter of draadloos energie verhaal á la Tesla.
Andersom kan het ook als een camera werken en je vertellen wie of wat er in je huis rondspookt als je weg bent. Of om Qubit te observeren als ie weer eens op jacht naar muizen is. Combineer je dat weer met nano sensoren als druk en temperatuur, een handje nanobots erbij zou je zomaar de textuur van een oppervlakte kunnen veranderen. Nee deze gedachte is echt niet origineel want zo werken namelijk min of meer de huidige onzichtbaarheids mantels die nu in lab's ontwikkeld worden. Die manipuleren licht door het op een slimme manier om te buigen of te transformeren zodat wat zich achter die 'mantel' bevindt voor het oog niet meer zichtbaar is.

Een toepassing voor thuis bioscoop, als je VLC zou combineren met RGB LED-jes, waar het beeld uit elke hoek scherp en helder is, zou zomaar binnen de mogelijkheden passen zonder dat het direct duizenden euries moet gaan kosten. Wat, een monitor over twee muren, een gebouw? Trek een blik verf open en stuif een paar handen van die nano VLC's er over en klaar ben je. Automatisch past het netwerk zich aan. Dan, dus. Goed, de eerste tien jaar zal dat wel niet uit een lab komen. De technologie echter is beschikbaar, nu nog een sponsor vinden die dat wil laten realiseren in een verkoopbaar product.
Aan de andere kant moeten we vooraf al gaan nadenken over zaken als beveiliging, hacken en wellicht iets als privacy. Wetten die aangepast moeten worden, productie opgezet, etc. Niet vergeten de miljeu aspecten. Die nano dingen zijn erg klein, spoelen uit de verf of van het behang, de muren, komen in het afval terecht en stoppen gewoon niet met te werken omdat energie overal aanwezig is. Uiteindleijk komt dat spul in ons lichaam terecht via de voedsel keten. Dat is gebeurd met plastic vezels en dat gaat ook gebeuren met de VLC nano deeltjes als we daar van te voren geen desintegratie protocol voor bedenken.

Of bedenk maar eens als de modekleur verandert ter stond de kleur van je shirt van herfstbruin naar hemelsblauw verandert. Of op je contactlenzen een life uitzending kan zien van je favoriete kookprogramma. Een teleconference via beeld op je netvlies bijwonen, VLC neemt de communicatie voor diens rekening en de nano ledjes de beeldvorming. Woeah! Op je vingernagel je smartphone schermpje en op je oorlel de mic. Nooit meer lege telefoon, waar je ook loopt er is altijd werbinding met het netwerk. Planten, vissen, alles kan als relays gaan werken. En dat is meteen ook wel een beetje eng als je met dat in je hoofd naar je schapies kijkt. Kijk! Achter in de boomgaard snuffelen ze naar fruit, zou dat leuk zijn als ik dat van dichtbij kon bekijken zonder eerst een kilometer te hoeven lopen? Hm, valt wel een beetje van het pastorale beeld hierbij weg. Dus toch maar niet?

LMQR 10

Qubit
We hebben een kat met een ongelofelijke appetit. Heftig wat die kat overdag allemaal naar binnen werkt. Want wat ie 'snachts allemaal naar binnen werkt kun je alleen maar afmeten naar het aantal kadootjes wat ie  in de ochtend voor je voeten legt. Dat ie zwaluwen zomaar uit de lucht haalt, daar moet je snel voor zijn. Muizen zijn machteloos en de populatie veld,- woel, snuit,- huismuizen gedecimeerd tot een enkel voorkomend benauwd piepje, Af en toe hoor je een geraas ergens in de kast beneden waarna Kat weer trots met een nog wriemelend geval tevoorschijn komt. Daarna een kwartiertje spelen met Muis totdat het batterijtje op is. Het eindigt altijd met dat Kat langzaam het verhaal naar binnen knaagt om bij het staartje te eindigen dat dan koddig naar binnen floept.
Zijn jacht terrein ligt achter bij ons en wij zien dan genietend van een bakkie troost soms een zwarte vlek door de wei schichten om hoogopspringend ergens uit een holltje of zo een volgende snack te graaien. Hij is dus snel als de wind. Toch is niet alles even prettig geregeld voor hem. Voor ons huis is namelijk het domein van White Socks. De kat van de buren. Een nogal dominant verhaal dat wanneer ie de kans ziet Qubit te grazen neemt. Dan krijst Qubit de zaak bij elkaar en kunnen we hem af en toe redden. Vanmiddag leek het haar op zijn kuif behoorlijk toegetakelt te zijn, plukken daarvan lagen in de serre. Arm ding. Maar ja, zo is het leven nu eenmaal. De pik orde blijft gehandhaaft en een plaats in de katten gemeenschap moet je nu eenmaal bevechten. Waar zouden ze dat toch van hebben?

Stoplicht
Mailleroncourt-Saint-Pancras is toegetreden tot de grote wereld. Er is namelijk sinds een paar dagen een stoplicht in werking op de doorgaande provinciale weg. Het-moet-niet-gekker-worden! Nog niet uitgeprobeerd of dat licht niet op rood springt als je met een slakkegangetje aan komt rijden. Dat gaan we morgen wel beleven. Dan is het ook niet eens een volwassen stoplicht met koeiengrote lampen, nee eerder een soort speelgoed ding met lampjes van pak 'm beet 80 mm doorsnede. De waanzin is de wereld nog niet uit. Je rijdt op een voorrangsweg rechts is een afslag waar een levensgroot bord staat "Cedez la priorité" (voorrang verlenen). Bien! Een weg waaraan 5 huisjes staan waarvan 3 niet bewoond. Eerst stond er een radar éducative (dat gaf je snelheid aan) met een aantal kleine plastic paaltjes op de middenstreep waar er elke dag wel een van werd platgereden. Net als in dat liedje van "10 kleine negertjes zaten op een hek, op een dag viel er eentje af toen waren er nog maar negen." Dat heeft de gemeente goudgeld gekost. Op en zekere dag waren de midden paaltjes verdwenen en kort daarop ook de radar educative. Dachten we eerst: goedzo, alle niet echt noodzakelijke dingen de deur uit dat spaart de gemeente maar weer geld uit. Eindelijk iemand die tot zijn zinnen is gekomen.
Maar nee dan komt er zo'n stoplicht! Gaat een dezer dagen vast wel een diender op de loer liggen om een beetje geld in het laatje van de gemeente te brengen. Het zou me niets verbazen als er ook nog een heuse flitspaal bij komt te staan. Toegegeven er wordt gewoon te hard gereden, ook op de weg Fontenois la Vile waar ons B&B aan ligt. Maar leg dan een paar drempels neer, kost na aanleg niks meer. De garage in de buurt heeft dan nog wat extra werk als iemand toch met een rotgang op die drempel knalt en het karter openrijt.

update:
na een paar maal experimenteren blijkt dat als je met minder dan 55km/h het plaatsnaambord van Mailleroncourt-Saint-Pancras passeert de zaak op groen springt. Zucht. In een dorp met twee straten en wat steegjes een stoplicht...

Hout
De brieven voor de aanmelding voor het affouage recht zijn weer rondgedeeld. Behalve in mijn bus. Gezien de historie denk ik dat dat door Dominque niet zonder opzet is gedaan. Vorig jaar had hij ook al geen zin om mijn hout uit het bos te halen en gaf daar op het allerlaatst bericht van. Precies op de dag dat je het bos niet meer in mocht om te kappen. De tweede keer dat Dominique me dat flikte op die manier. Dan kan het geen toeval meer zijn. Maar weer naar de burgermeester gestapt om dat ff recht te zetten want het is gewoon mijn recht om hout uit het communale bos te krijgen. Het eerdere aansnijden van dit onderwerp bij de burgermeester landde op dorre grond. Er werd nogal omheen geluld, yja als buitenlander zal ik het allemaal wel niet goed begrepen hebben. Nu moet ik maar eens op zijn bot Hollands de aandacht gaan vragen voor deze praktijken. Want iemand zijn rechten ontnemen dat kan natuurlijk niet.
Dit jaar hadden we een akkefietje met de D's hond, die meende lollig te moeten zijn en was in de achterbouten van een schaap aan het happen. D kroop bijna over de grond en bood aan de kosten te vergoeden van het schaap mocht het eraan kapot gaan. Het arme ding is genezen dus niets aan de hand. Op onze vraag of hij en wanneer hij hout ging leveren kwamen toen positieve geluiden. Zelfs na herhaling van de oefening voor het hout hakken. Dit jaar kregen we ten tweede male onze opdracht terug met vermelding: geen tijd wegens drukte. Op het moment dat niemand meer het bos in mocht, dus. Wat een rotstreek!
Als die gosert een probleem heeft met me hoor ik dat graag, maar dan recht in mijn gezicht. Via, via hoorde ik dat ie vond dat ik met het begraven van een dood schaap op ons eigen terrein een probleem had. Dat zou het grondwater vergiftigen. Nou dan moet je bijna een kudde schapen in de grond stoppen om dat hard te kunnen maken en moest het grondwater zijn kant opstromen en daar blijven staan. Nonsens verhaal. Er schijnt nog iets te zijn maar dat kon mijn informant zich niet meer herinneren. Afijn daar moeten we paal en perk aanstellen anders loopt het uit de hand zoiets. Maandag ben ik naar het gemeentehuis gelopen om mijn hout claimen. De ambtenaar vond het een bizar verhaal en zou het aan de bourmêtre doorgeven. Daar hoor ik dan wel weer niets meer van.

Winteratelier
Mijn winteratelier is omgefietst als boudoir voor mijn schatje. Een keihard bewijs dat vrouwen 5x zoveel kleren hebben als mannen is nu geleverd. Er staan nu 5 joekels van een kasten met een stang en een paar lades voor mijn lijfbedekking. De rest heeft mijn schatje nodig. Weg warm plekje om te kleien. Erg? Nee. De afgelopen winters deed ik dat toch al in de keuken beneden. En de nieuwe plaats van het atelier is groot genoeg voor alle machines en zo om dat niet meer op allerlei plekken te hebben hoeven staan. Bovendien kan ik de komende maanden nog voldoende tekeer gaan in het atelier om wat te gaan draaien en in de wintermaanden te gaan handvormen op de keukentafel. Stoken kan sowieso altijd.
Een paar modellen voor nieuwe huisjes zijn alweer geschetst en ik zit vol met ideeën om wat meer textuur op de vlakke delen aan te brengen. De komende serie gaat dan ook wat meer Barok worden.
De dit jaar aangeschafte gasoven gaat dan deze winter in gebruik genomen worden. De jaren geleden gekochte raku glazuren gaan dan nu eindelijk eens uit de bus komen ;=) Spannend hoor!

Opslag genoeg

Zo, na het hoofdseizoen denk je: kom laat ik eens grote schoonmaak op de systemen doen. Opruimen van app's die je niet meer gebruikt, ontdubbelen van bestanden, lokale en externe schijven her-inrichten, geheugen kaartjes en stickies leegmaken en prepareren voor nieuwe toepassingen (raspi). Kortom data-nesten ruimen. Nee, niet stilstaan bij al dat interessants van wat de afgelopen jaren verzameld is. Dat (verder) rangschikken en catagoriseren komt in de winter wel weer. Eerst maar eens de plek van alle opgeruimde zooi vrijrmaken.
Om dat voor elkaar te krijgen gebruik ik natuurlijk de computer zelf. Voor dat doel hebben verschillende bedrijfjes allerlei handige programmaatjes gemaakt. Een paar daarvan zijn de afgelopen jaren erg handig gebleken. Opvallend was dat die er steeds langer over gingen doen om het signaal "schoon schip" te geven. Dit keer duurde het meerdere dagen en kwam een getal terug waarbij de wenkbrouwen nogal omhoog schoten:

Beschikbare vrije ruimte: 18.446.744.073.709.551.615 bytes


Dat is een getal van 2 tot de macht 64.

Vertaal dat maar eens in het aantal filmpies zei mijn schatje, dan kun je je er een voorstelling bij maken. Hmm, het rekenmachientje kon dit getal even niet aan. Dan maar ff rekenen op de raspi.

Een gemiddelde HD film is rond de 5 gig (5 gigabyte = 5 en iets met 9 nullen).
Vertaal je het bovenstaande nummer in films van 5Gi dan kom je op een kleine drie-en-half-miljard filmpies uit. Dat zijn 470,359 kijk jaren (120 min/film)

Deel dat door de gemiddelde leeftijd van 84 jaar dan zouden 5599 mensen hun leven lang 24 uur per dag moeten kijken. Neem maar aan dat je na een 3 weekse sessie in die geest GaGa, of wel dood bent. Om het te overleven zou iemand max 8 uur per dag mogen kijken bij een normale werkweek / jaar. Na een klein jaartje raak je alsnog verward, maar goed. Een legertje van ongeveer 16000 mensen hebben hier dus hun hele leven vanaf hun geboorte voor nodig om alle films van begin to einde te kunnen zien.

Onvoorstelbaar niet?

Een opslag tot je beschikking hebbende van 18.446.744 terrabytes, is dat een onwaarschijnlijk grote hoeveelheid? Niet echt. De NSA (usa) heeft onlangs een data centrum in gebruik genomen met 12 miljoen terrabytes, maar het zal wel een onsje meer zijn want die jongens laten nooit het achterste van hun tong zien. Het kijk en luisterwerk wordt door NSA's computers gedaan, dat gaat een stukkie sneller. Naar verluidt hebben hun machines ongeveer 3 maanden nodig om dat te kunnen doen. Zo was de stand van zaken vorig jaar. Ook hierbij zal wel weer het achterste van hun tong niet gezien zijn.

In dit geval kun je er van uit gaan dat er weining waarde aan de gerapporteerde beschikbare vrije ruimte gehecht hoeft te worden. Na enig denken zou dat zomaar een soort van easter egg van het operating systeem of het programma kunnen zijn. Zoals je kinderen wel eens hoort tellen: een, twee, drie, vier, vijf... véél! Vermoedelijk is het programmaatje in dit geval niet in staat om het exacte aantal TBi vast te stellen. Er is iets anders aan de hand. Dat wordt de komende tijd dan wel weer uitgevlooid. Het kan zo maar zijn dat er kortstondig verbinding is geweest met een extern systeempje, toch?!

Er stond me vaag iets van bij dat ik dit getal al eens eerder had gezien. Wiki gaf meteen antwoord. Er schijnt in Perzië een wetenschapper geweest te zijn die een beloning van diens broodheer mocht vragen. Veel te slim zijnde vroeg hij om een hoeveelheid graan, beginnend met één korreltje op het eerste veld van een schaakbord. Bij ieder volgend veld werd het aantal verdubbeld. Een schaakbord heeft 64 velden... in dit geval is het dan 2 tot de 64e - 1. De heerser lacht het voorstel weg als een veel te kleine beloning. Totdat de schatmeesters hem uitleggen dat het een onverwacht groot aantal graankorrels zullen zijn en heel erg veel meer dan wat de heerser bezat. Het verhaal gaat dat de wetenschapper daarna een kopje kleiner is gemaakt. Maar ja, legendes hè!