internet

Privacy is een onderwerp dat de laatste tijd steeds meer in de belangstelling komt. Dat is een goed ding. Mensen worden er zich meer en meer bewust van dat de hoeveelheid gegevens die over hun handel en wandel vastgelegd wordt buiten proportioneel is geworden. Op de vreemdste plaatsen zie je plotseling camera's verschijnen, iedereen wil een copie maken van je ID, firma's zijn erg tuk op alle mogelijke gegevens van je en leggen te pas en te onpas allerlei dingen van je vast die vaak niet eens relevant zijn voor het aankopen van bijvoorbeeld een tandenborstel via een webshop.

Sterker nog, koop je een tandenborstel bij webshop A, dan word je mailbox gevuld met aanbiedingen om toch vooral maar een elektrische tandenborstel te kopen van merk B. Zelf gebruik ik de plugin van 'mask-me' om me een tijdelijke postbus te verschaffen die maar een paar dagen werkt, zodat ik van die rommel na een paar dagen absoluut gevrijwaard ben.

Sommige landen hebben daar regelgeving voor bedacht, andere landen leggen gewoon keihard alles wat ze van je te weten kunnen komen vast in databases waar je absoluut geen weet van hebt, laat staan dat je mogelijke fouten kunt corrigeren. Volgens de diverse wetgevingen heb je al of niet het recht het een en ander te wijzigen. Het wijzigen is natuurlijk een wassen neus. Enerzijds omdat jouw gegevens tien-duizenden keren al gerepliceerd zijn, anderzijds omdat de wijziging ook nog eens overschreven wordt op het moment dat de eigenaar/beheerder van de database een update krijgt gecombineerd uit allerlei (en die) andere databases. Als consument ben je effectief zonder recht en slagkracht om je gegevens aan te passen of te laten wissen. Ook al bestaan daar speciale diensten of middelen voor waar je gebruik van kunt maken. Hoe hoger je in de maatschappelijke boom zit des te meer mogelijkheden je hebt om dat enigermate effectief te (laten) doen.

Voor ons gewone stervelingen is er maar één manier: het beperken van de informatie die je afgeeft bij de bron. Je bewust zijn van: heeft die of gene mijn info wel nodig, en zo ja welke, om de gevraagde dienst te leveren. Als dat zo is mag je je ook nog afvragen of de vraag naar specifieke informatie wel legitiem is. Ik citeer van de nvvb site:

Alleen overheden, banken, werkgevers, notarissen en casino’s mogen het volledige identiteitsbewijs kopiëren en andere instanties niet. Zo hebben scholen, zorgverleners en zorgverzekeraars het recht je BSN te noteren. 

bron: nvvb.nl

In alle andere gevallen mogen de gegevens van je ID maar in beperkte mate worden overgenomen. Voor verschillende landen gelden verschillende regels. In Europees verband mag je er (niet voetstoots) van uitgaan dat deze regels min of meer gelijkluidend zijn.
En handig hulpmiddel is onlangs op de markt gekomen van de stichting Qiy, de ID-cover. Een soort hoesje dat je over je ID pagina van je paspoort kunt schuiven zodat er geen 'verboden' gegevens gekopiëerd kunnen worden door bijvoorbeeld een autoverhuurbedrijf. Dat is al een goed begin.
Decennia lang al hamer ik op het bewust worden van welke gegevens je verschaft aan wie. Mijn schatje is zich daardoor steeds zelfbewuster gaan gedragen op het internet. Het invullen van web formulieren doet inmiddels automatisch een belletje rinkelen. Op schermpjes die ineens op-poppen reageert ze uiterst wantrouwig en zomaar klikken op aanhangsels is ook niet meer een vanzelfsprekendheid.

Fishing
Fishing mailtjes worden feilloos door haar herkend. Zelfs hoor ik haar af en toe roepen: “Wie trapt hier nu in?” Waar je mee omgaat word je mee besmet zeggen ze wel eens. Bij twijfel niet doen is eigenlijk het devies. Af en toe kom ik toch dingen bij haar tegen die ik als ouwe rot in het IT vak absoluut niet zo zou doen en je komt dan weer met een waarschuwing. Dat roept meestal een reactie op van: “Ja, ja, natuurlijk, maar dit is gewoon gemakkelijk en geen gedoe”. Ingesleten gewoontes zijn het die je er bijna niet uitgerookt krijgt. Juist dat zijn de drie factoren waar de cyber criminelen gebruik van maken: argeloosheid, misplaatst vertrouwen, en ingesleten gewoontes om je informatie afhandig te maken.


Trackers
Een paar maanden geleden moest ik een nieuwe compu voor haar inrichten. Sta je toch te kijken hoeveel van die beveiligings-zooi er gemiddeld op geïnstalleerd moet worden. Pakketjes als NoScript, MaskMe, Addblock plus, Ghostery, DoNotTrackMe om er maar een paar te noemen zorgen ervoor dat je 90% van de ellende afvangt die je bij het mailen en surfen kan overkomen. Afdoende geenszins! Iedere week zie je wel weer nieuwe z.g. trackers en cookies verschijnen, een keer klikken en die ellende is ook weer verleden tijd, maar toch. Op sommige sites zie je zelfs meer dan 15 trackers actief, dat is toch niet meer normaal! 

anti dingen browser plug-ins

Een tracker is een stukje code wat meegestuurd wordt als je op een webpagina komt. Bijvoorbeeld telegraaf.nl heeft gemiddeld 10 trackers actief. Ze dienen ervoor om te zien wat je op een bepaalde webpage uitvoert. Waar je cursor overheen gaat, waar je blijft hangen - een bepaald aandeel bijvoorbeeld – waar je op klikt, kortom alle activiteit die je al of niet hebt op een bepaalde webpagina wordt zo geregistreerd.

Zelden kom je pagina's tegen waarop 0 trackers actief zijn. Een ervan is bijvoorbeeld de nvvb site. Voor hoelang dat nog duurt dan. En uiteraard op de Qiy site, maar dat zou dan ook wel een afgang zijn als daar een tracker actief zou zijn. Google is bezig met een methode om geen cookies meer nodig te hebben. Die peuren dus straks gegevens van je computer zonder dat je er weet van hebt. Buiten dat ze al je zoekgedrag en zo toch al vastleggen. Het uitzetten van history en trackers in je browser instellingen moet je natuurlijk niet achterwege laten, maar waarom zouden dan nog steeds actieve trackers en cookies geregistreerd worden door de DoNotTrackMe achtige applicaties of wel plug-in's?

Wapenwedloop
Eigenlijk zie je dus opnieuw een wapenwedloop tussen de firma's die dit soort dingen bouwen en de gebruikers die er geen boodschap aan hebben en dus pakketjes installeren (zie boven) die dat weer tegengaan. De meeste trackers zijn relatief onschuldig en tellen bijvoorbeeld alleen maar het aantal keren dat een bepaalde pagina geladen wordt. Anderen zijn redelijk “boosaardig” te noemen en spitten je hele computer door om te kijken naar je contacten, bepaalde trefwoorden en met wie je allemaal mailt.

anti malware dingen

Er is ook een tracker die kijkt naar verboden waar op je machine: films en muziek voornamelijk. Maar daar heeft de rechter een keer een stokje voor gestoken. Je hebt ook van dat soort dingen die zich op je computer verstoppen waarvan je alleen merkt dat het er is omdat het lijkt alsof de computer trager dan normaal werkt. Noemen ze: trojans, virussen, malware... Je krijgt ze op je machine omdat je of een bijlage aanklikt of omdat je op sites komt die er mee besmet zijn en dan je computer besmetten. Zitten af en toe in films die je download, mailtjes, apps of wat dan ook maar als vehikel kan dienen die spullen op je machine te krijgen. Mijn schatje krijgt af en toe een usb stick mee van een collega of student waarop besmette bestanden staan. Opvallend is dat dat voornamelijk gebeurt als ze weer eens uit een ver land komt. Het is gewoon OORLOG.
Vandaar de waarschuwing: geef niets of niemand informatie tenzij dat door de wet gevraagd wordt. Dan nog kun je daar soms vraagtekens bij zetten: is deze info relevant voor wat ik vraag of wil.
Want hoe meer info ze van iemand hebben des te nauwkeuriger kunnen de cyber crimi's inzoomen op jouw specifiek profiel en des te meer risico je loopt dat iemand aan de haal gaat met je bankrekening, je identiteit, of dat je de rest van je leven bedolven wordt onder spam vanuit de hele wereld. Een spam mailtje kost 100 gram kolen aan energie, besef dat eens.

Lente

Was het vorig jaar nog winter aan het begin van de zomer, nu is het precies andersom. De meteorologische lente is nog niet eens begonnen maar de rozen zitten al weer vol in de bladeren. De tulpen steken hun kop al boven de grond en de sneeuwklokjes staan nog steeds eigenwijs te doen. Uiteraard zie je overal de krokussen al hun pracht en praal showen. Makkelijke dingen zijn dat eigenlijk, je poot wat van dat grut in de grond en jaren later is het een deken van kleur. De eerste lawaai vogels laten zich al weer horen en lammetjes maken de wei onveilig. Nu maar hopen dat de steenarend niet al te hongerig wordt. Dat zou vervelend zijn als er weer een paar lammeren te grazen worden genomen. 

Zou een heftige laserstraal iets kunnen doen om die birds op een afstand te houden? Iets voor projectlijst C. (A zijn dingen die moeten, B zijn projecten die ook wel mooi zouden zijn maar waar geen bloed uit loopt als ze niet gebeuren, C is zogezeid leuk om te doen maar meer ook niet) Een soort van MOSCoW (Must, Ought, Should, Could or Wish to have) lijst dus.

Oké de lente, er zijn af en toe nog behoorlijk heftige buien en dan is het weer éven winters koud, maar toch! Op de meters stonden af en toe al wel weer temperaturen van +15 graden. We zijn de afgelopen winter erg verwend geweest met het weer. Die heftige regenbuien af en toe neem je dan voor lief. 

Auto
De auto is ook weer gerepareerd en de garage waarvan de offerte aanvankelijk een kleine hartverzakking veroorzaakte kwam met een rekening die honderden euries lager uit kwam. Opvallend wel weer is dat ineens dingen anders gingen toen ik vroeg om de vervangen onderdelen achter in een doos in de wagen te leggen. Blijkbaar is dat heel gewoon want er kwam een reactie als: "vanzelfsprekend, komt voor elkaar." Zo is dat avontuur ook weer bijna achter de rug. Volgende week het brik ophalen en eens kijken wat ze er werkelijk van gebakken hebben.


Galerij
Dan komt er dit jaar ook een soort galerij in Le Mouton Qui Rit. De plannen zijn zo goed als gesmeed. De kunstenaar, Freek Steijsiger, die zijn guauches tentoon wil stellen in LMQR, komt in maart de locatie bekijken. Onlangs, bij een eerste ontmoeting liet hij wat van zijn werk zien, ik moet zeggen indrukwekkend. Die uitgewerkte details en kleuren zijn werkelijk een hele aparte ervaring om die in je op te nemen. Ik kijk dan ook erg uit naar de echte werken omdat foto's vaak niet geweldig de werkelijkheid weergeven. Ik laat nog even niets zien op de blog. Daar moet ik immers zijn toestemming voor krijgen. Zijn website moet ik jullie even schuldig blijven, de url werkt niet meer. Zal het wel weer verkeerd ge-book-marked hebben.
Het feit dat er een galerie (even onder reserve) lijkt te komen in le Mouton is ook een van de drijfveren om nog enkele huisjes meer te maken. Lijkt me leuk om zowel het werk van Freek als dat van mij op te stellen. Geeft wat meer kijkwerk en afwisseling.
Een extra gelegenheid om mijn werkjes onder de aandacht te brengen is via een nog op te zetten winkel in Fontenoy le Chateau. Het is de vrouw van Frerik, Caroline, die dat aan het opzetten is. Een soort van producten uit de streek gecombineerd mogelijk met een thee salon. Dat zet het maken of, noem het zelfs maar, productie van huisjes toch wel in een ander daglicht. Voor de kunstmarkt in april/mei moet ik ook nog wat extra werk beschikbaar hebben.


Huisje 25 
Et voilá nummer 25 is af.
Voor deze heb ik me opnieuw laten leiden door de flatjes en gebouwen aan parque Güell.

huisje #25, 23 cm hoog

Dit keer geen monstertjes op het dak of aan het gebouw. Volgens mij was de stijl er niet naar. Grappig is het altijd wel weer dat de aanzichten vrijwel nooit op elkaar lijken. Soms verandert de stijl compleet, hetgeen hier ook weer is. Tijdens het maken van #25 dacht ik al na over de kleur van het glazuur. Leek me mooi om dat in Royal Blue te doen. Dat is een hele mooie diepblauwe kleur die erg goed dekt. Met het aantal kleuren voor de huisjes moet je je sowieso beperken tot maar een paar anders wordt het te bont. Dat is mijn persoonlijke mening/smaak dan. Het diepblauwe kan dan met geel of luster aangevuld worden, maar voorzichtig.

huisje #25 N-S-W-E gevels

Sinds huisje 24 worden de gevels allemaal frontaal gekiekt. Waarom? Voor een van de ramen zocht ik namelijk naar een voorbeeld van een eerder huisje. Bleek dat het maar half zichtbaar was, lastig zoiets. Want af en toe komt er in de volgende huisjes iets van de ramen en andere elementen terug van eerdere werkjes. Zoals een gargoil die goed gelukt was, of die slakken die best wel eens een thema zouden kunnen worden voor een van de volgende huisjes. Om de herkenbaarheid te vergroten is het dan prettig als je elementen erin gelijkend krijgt. Het thema van deze honderd huisjes (in wording: stand 26) is immers Gaúdi. Dan zal er ook een zekere lijn in de stijl moeten zitten. Het was even zoeken naar het originele voorbeeld, op een schets vond ik iets ervan terug, maar niet voldoende. De manier van vastleggen voor de toekomstige bouwsels is op deze manier dus nu gezekerd.
Voor no. 26 is er inspriatie gevonden in het meer barokke werk van Gaudi. Zoiets als het "house of bones". Niets macabers maar de ramen en deuren hebben spijlen die een beetje op gewrichten lijken, vandaar die bijnaam. Dat kwam zo op toen ik ergens posters van geraamtes zag hangen. Daar wordt morgen dan mee begonnen.
Verder kwam er gisteravond een idee boven drijven om een huis te maken van behoorlijke hoogte. Iets van 80 of 90 cm hoogte. Het moet een soort bouwsel worden waarvan de delen als een soort tulpenvaas in elkaar gestoken kunnen worden. De bedoeling is dat je ze ook afzonderlijk neer kunt zetten en het dan ook nog om aan te zien zal zijn. Dat vraagt nog wel het nodige puzzelen en schetswerk, maar het idee is er. Nu nog de uitwerking.

Afijn, laat ik verder maar niet meer praten over de huisjes want het wordt een beetje afgezaagd zo, alsof ik niets anders te vertellen heb.
 

Huisje 24

De laatste weken gaat het best lekker met het maken van huisjes. Hier huisje 24, hoogte ongeveer 23cm - zeg maar een A4-tje.

huisje #24

Op het dak heb ik geprobeerd een klassiek gevecht tussen draak en slang uit te beelden. Redelijk gelukt qua postuur, alleen die staart van de slang is een beetje te dik aan het uiteinde. Die figuratieve twee op een van de staande kanten is wel leuk geworden.
Hieronder een collage van alle zijkanten.

collage zijkanten huisje #24

Voor het maken van zo'n collage heb ik een handig gratis programmaatje gedownload: Fotor. Het werkt erg gemakkelijk. Het voorbewerken van de foto's gebeurt met een grafisch pakketje. Hoewel met opzet niet meer dan het hoogst nodige is aangepast, zoals de scherpte van de gehele foto, kleurbalans en belichting. Toch weet je dat het beter kan. Ga je echter meer prutsen aan zo'n plaatje dan strikt nodig dan wordt het toch al snel te gekunsteld.
Iemand vroeg me eens om foto's van mijn werk, en dan sta je even te aarzelen om hem naar de blog te verwijzen. Daar staan meer een soort van snap shots en komen de werkjes misschien niet helemaal tot hun recht.
De kwaliteit van de foto's kan ook nog een stuk beter. Dat heeft bepaald nog wat extra aandacht nodig. Voor het maken van goede foto's van de objecten daar ga ik nog ff bij Wim te rade voor een crash course wanneer hij weer in Mailleroncourt is. Vooral omdat het plan is een web winkeltje voor mijn keramiek te maken, en dan heb je daar goede foto's voor nodig. Misschien is het een idee een apart fotohoekje in te richten in het atelier.

Lammeren
Van de week is er ook weer een ooi lam bij gekomen. Dat is opnieuw een genoegen om naar te kijken. Ik werk eraan om volgend jaar een webcam live te hebben dus dan kunnen jullie meekijken. Nog een paar ooien moeten werpen, ik ben benieuwd.
De eenjarigen zijn blijkbaar toch niet gedekt door de ram dus dat is goed gegaan. Ook al zijn schapen na 9 maanden geslachtsrijp, het is niet geweldig voor hun constitutie om het jaar daarop al meteen te moeten werpen. Van die eenjarigen begint de zwarte tekening wel steeds beter zichtbaar te worden: zwarte koppen en poten. Daar mag de ram volgend seizoen dan zijn lusten op botvieren, daarmee hebben we de kruising van 50% Suffolk en 50% Texel gerealiseerd. Precies als geplanned. Al met al reken ik in totaal op een stuk of 6 nieuwe lammeren. Genoeg om de reguliere verversing van de kudde te doen en er een paar te verkopen tegen de tijd van het offerfeest. Dat brengt dan genoeg op voor brokkies en de veearts. Hooi betrek ik via de boer die ons land maait, en die geeft er ook nog stro bij naar behoefte. De hele schapenfokkerij bedruipt zich zelf op die manier. En het is in de zomer erg leuk om de beesten met de (jonge)gasten te zien omgaan. Een ideale combo zo met die schapies: kort houden van het gras en spelen met de kids. Ook het land zelf vaart goed bij de schapen, het ziet er stukken beter uit dan toen we 6 jaar geleden hier kwamen.Heb altijd de indruk gehad dat het land zwaar overbegraasd is geweest.

Moeilijk

Politici maken zich het leven onnodig moeilijk. Dat blijkt maar weer uit de puinhoop die ze er in NL van maken rondom het afluister akkefietje. Gewoon zeggen dat de eigen overheid hun bevolking afluistert kan blijkbaar niet uitgesproken worden, terwijl het toch zo is. Twee keer in de rondte, drie keer liegen, vier keer ontkennen en dan nog ingewikkelde kontdraaierijen met uitspraken waar niemand wat mee kan. Wat een gedoe! Gewoon recht voor zijn raap zeggen dat hij gelogen heeft en klaar. Of zeggen dat hij het niet had mogen zeggen en foute info gaf en klaar. Maar nee, op de een of andere manier vinden ze dat er geniepig en stiekem over gedaan moet worden. Verspreiden dan vervolgens verkeerde geruchten, of willen gewoon de waarheid niet vertellen. De waarheid blijkt uiteindelijk toch wel, maar dat komt niet bij ze op. Daar komt dan het pokerspel bij om een andere politicus een hak te zetten, tot het klip en klaar voorliegen van de burgers. Iedere keer weer.  

Ballen kaatsen
Mabel werd door de RVD fout voorgelogen en de leugenmachine keerde zich uiteindelijk tegen die twee love birds. Gewoon triest. De hypocriete politiek trok prompt de handen van hen af, want oh oh gelogen. Nou, de pot verweet de ketel, toch? Als er iemand leugenachtig, waarheid verkrachtend is dan zijn het onze politici wel. De basis voor de hele Mabel affaire was door hun eigen voorliegdiensten gelegd, met alle ellende van dien. Ook in het geval van Plasterk zal wel weer een spindokter de situatie hebben willen manipuleren. Gewoon vertellen hoe het er mee staat komt blijkbaar niet bij ze op, en politici bang voor het verlies van hun pluche stoel gaan daar in mee. Vervolgens moeten die zelfde spindokters alle mogelijke strapatsen uit halen om het gezicht van Plasterk weer te redden. Ineens dook namelijk een rechtzaak op “waardoor” het verhaal plotseling anders moest. Of die rechtzaak ook iets was dat was gefabriceerd heeft volgens mij niemand gecontroleerd. Terstond gaan andere politieke haaien in de overdrive om hier punten mee te scoren voor nog meer macht of invloed. Ronduit BAH! Och, waarom zou je makkelijk doen als het moeilijk kan nietwaar. Ze maken het zich zelf zo moeilijk, maar medelijden heb ik niet met deze uitvreters. Triest is wel dat de burgers er zo moe van worden, dat gekonkel, en zó niets met die politiek hebben dat de hele democratie een schijnvertoning is geworden.

Overal ter wereld wordt gekonkeld, gelogen en bedrogen door politici. 

Frans

lefgosert Sarkozy

De fransjes kunnen er ook wat van hoor. Daarom was Sarkozy eigenlijk best wel een verademing. Die schold iemand gewoon verrot als het hem niet zinde. Of zei soms simpelweg dat ie niks te vertellen had. Heel vaak ook kwam er grauwe blurb uit zijn mond, dat dan weer wel. En ook hij loog dat het gedrukt stond. Maar toch, een pracht figuur. Hij liep op verhoogde hakken en zijn vrouw op platte zolen er naast, anders viel te veel op dat ie maar 165cm lang was. Maar met een bek voor 2 meter tien! Président Hollande moest van de week door Obama ook al omhoog geholpen worden voor het spreekgestoelte op een opstapje, die schijnt 175 cm hoog te zijn. Ach ja. Sarko schijnt het uiteindelijk niet eens zo slecht gedaan te hebben voor LDF, zijn voorbeeld was natuurlijk de Iron Lady. Hij wilde net als zij de macht van de syndicaten en vakbonden aan banden leggen. Die hebben het land namelijk in een van de vele wurggrepen waar LDF mee te maken heeft. 

président Holaande op zijn scootertje

Helaas moest hij te snel het veld ruimen voor de huidige grappenmaker die zo wezenloos de wereld in kijkt. Hollande's eerste maand aan de macht werd besteed aan het keurig terug draaien van alle veranderingen van Sarko voor zover dat niet in diens kraam pastte. Alsof ze een van te voren vastgesteld draaiboek afwerkten. Vaker wel dan niet volgden daar negatieve effecten op.
Frankrijk glijdt namelijk steeds verder af, mede door de besluiteloosheid van H's regering. Gevolg? Ontslagronde op ontslagronde volgt, de consumptie daalt elke maand weer. Een neerwaartse spiraal die ogenschijnlijk niet meer te stoppen lijkt. Er moet drastisch iets gebeuren, geen pappen en nat houden. Maar ja, ze zitten in een onmogelijke situatie waaruit ontsnappen bijna niet mogelijk is.
De nationale trots: de autoindustrie is zo'n geval. Eigenlijk niet meer te redden. De familie die het bedrijf bijna te gronde richtte is recentelijk overstag gegaan en heeft de controlerende stem in de onderneming opgegeven via een aandelen emissie aan de staat en een Chinese investeerder. Dat is misschien een zegen. De Peugeot fabrieken liggen vlak bij ons, nou ja dik 100 km van ons vandaan dan. Ik ken een heel aantal mensen die op de een of andere manier hun brood direct of indirect bij die fabrieken verdienen. Zonder die jobs zakt de werkgelegenheid nog verder in. De werkeloosheid is sowieso dramatisch hoog in de Franche Comté, waar de Haute Saône deel van uitmaakt. (Mailleroncourt ligt in het noorden deel van de Haute Saône) Vooral de verborgen werkeloosheid tikt ernorm aan. Broers die bij hun vader op de boerderij werken bijvoorbeeld. Talloze figuren als BP die hun kostje illegaal bij elkaar scharrelen of gewoon op rooftocht gaan. En veel, heel veel mensen die onder de Europese armoede grens leven. In het dorp is het officiële werkeloosheids cijfer rond de 25%, in werkelijkheid ligt dat rond de 50% maar scharrelt iedereen op diens manier een kostje bij elkaar. Velen leven op de een of andere manier van de bos- en landbouw. De belangrijkste werkgelegenheid hier. Er zijn een 5-tal grote boeren in het dorp die natuurlijk altijd wel een extra handje kunnen gebruiken in het seizoen. Op de een of andere manier is er dus best wel veel bedrijvigheid. Altijd is er wel iemand met wat wild in de weer. De oudijzerboer en lorrenboer zie je voortdurend rondrijden. Mensen die met vrachten hout op trekkers aan het slepen zijn. Ga zo maar door. Schrijnende armoede is er daarom eigenllijk niet in het dorp. Er zijn twee kleine eenmans bouwbedrijfjes (toutes traveaux: alle werkzaamheden) een zinkverwerker, een paar houtvesters, een B&B en een voetzool massage praktijk. Dan nog wat loslopende hand en spandiensten verlenende figuren, al of niet van duister allooi. Best wel veel bedrijvigheid voor zo'n gehucht als dit. Niet te vergeten dat een relatief groot aantal huizen in bezit zijn van buitenlanders die daar veel geld aan besteden en waar op de een of andere manier de lokalen dan weer van profiteren.

Ruïnes

We leven in een pittoresk dorpje in het noorden van de Haute Saône. Een dorpje dat is gelegen tegen een flauwe helling en waar het redelijk goed toeven is. Rustig, en strak heldere hemelen in de nacht. De winters zijn prima te doen en de zomers worden niet zo snik heet. De enige dissonant vind ik de ruïnes in het dorp. Als een straat vol met ruines in de volksmond herbenoemd wordt in Kosovo (volkomen verwoest tijdens de oorlog) is het ernstig gesteld met de toestand van de gebouwen in dat straatje, niet?

het linker deel ligt al tegen de vlakte

Mailleroncourt telt ruim 100 huizen waarvan er een kleine 20 erg nodig opgeknapt moeten worden, o.a. Ingezakte daken en uitgeregende muren. Een 5-tal ligt gedeeltelijk in puin. De rest hebben genoeg aan wat reparaties en een lik verf. En dat laatste zie ik tot mijn vreugde steeds meer gebeuren. Gelukkig wordt er van tijd tot tijd ook iets gedaan aan het opknappen van de ruines in het dorp. Zo worden er bijv. dakgoten gerepareerd om verder uitregenen van de muren tegen te gaan. Soms wordt er per ongeluk tegen een wrakke muur gereden met een trekker. Een van de ruines is zo compleet tegen de vlakte gewerkt. Een huis dat sterk aan het vervallen was wordt momenteel door een echtpaar compleet opgeknapt. Het wordt prachtig.
Opknappen van de ruines echter wordt door de regelgeving zelf nogal tegengewerkt. Die regels zeggen bijv. dat als een ruine binnen een straal van 500 meter van een monument staat, dat het dan zodanig hersteld moet worden dat de originele ramen en deuropeningen weer terugkomen. Net zoals de bouwstijl en kleuren van de streek. Beiden wijken nogal af van wat er, sinds die regel werd opgesteld, neer gezet en gekleurd is. Van die kleuren trekt niemand zich ook maar een streep aan. Dat vind ik nu kleur geven aan het dorp. Het komt er op neer dat de wil om van de ruines af te komen en de regelgeving elkaar in een wurggreep houden. Jammer, maar ook al worden soms regels met de beste bedoelingen gemaakt, regelsgeving van dit soort bewerkt juist het tegenover gestelde. Niemand laat zich extreem op kosten laten jagen omdat een ruine gerestaureerd moet worden in de originele staat. Op enkele uitzonderingen na vervallen de huizen daarom steeds verder totdat er slechts hopen steen van overblijven. Kijk, en dan werken de regels ineens in je voordeel. Als er geen muur meer overeind staat dan kan er ook niet meer gesproken worden over het herstellen van de raam en deur openingen. Die zijn er dan niet meer. Hierdoor ben je vervolgens vrij om te doen wat je wilt. Uiteraard komen dan de bouw- en woningtoezicht en de afdeling schoonheidscommissie nog om de hoek kijken omdat je nog steeds binnen een straal van 500 meter van een monument aan het bouwen gaat. Maar de restauratie is van de baan. Geweldig niet? Gebruik makend van de regels, met behulp van een trekker, een sloop hamer, wat nachtelijke activiteiten en je krijgt gewoon je zin.

Ondertussen

Het bloggen schoot er even bij in. Lammetjes die aandacht vragen en nieuwe huisjes die gemaakt moeten worden bijvoorbeeld. Even bijpraten dus.

Lammeren 

Van de week zijn er 2 ooi lammeren geboren, de rest van de troep blijft even achter maar dat kan zomaar ineens gebeurd zijn. We, buurvrouw en ik, wachten in spanning af. Altijd leuk om twee van die kleine krengen zo in de wei te zien spurten. Het is zulk ongewoon zacht weer voor de tijd van het jaar dat het nu al lente lijkt. Toch wel mazzel. Een paar jaar geleden moest ik nog met biggen lampen in de weer om de vroeg geboren lammeren een klein beetje warmte te kunnen geven. De meteo jongens zeggen dat de gemiddelde temperaturen voor deze tijd van het jaar te hoog liggen. Mij hoor je niet klagen ;=) Het ziet er niet meer naar uit dat er nog strenge vorst komt. De dagen zijn merkbaar langer geworden en je ziet de troep schapen dan ook steeds vroeger de stal uit de wei weer ingaan. Hobby vee-boeren is erg leuk. Vooral als geboorten en zo zonder al te veel complicaties gaan.

Huisje #23

Dit keer een groot model huisje, met de maximum hoogte die nog in de oven kan. Tenminste als ik er zes in wil hebben. Klaar om te drogen. Wat me wel opvalt is dat het werken met de wat grotere maten iets sneller werkt. Geen gepruts op de vierkante millimeter. Eindelijk kon ook eens een groot centraal raam in een wand gesneden worden. Fannie suggereerde iets met glas er in te smelten. Daar moet het werkstuk dan al redelijk vlak voor liggen anders loopt het glas bij die temperaturen (1100ºC) gewoon van het werkstuk af. Glazuur is ook een soort glas maar dan zitten er stofjes bij die verhinderen dat het van de scherf (pot) afloopt en keurig op de plaats blijft zitten waar het opgebracht is.

Dit keer heb ik de klei iets zachter laten worden (even een nacht in natte lappen gelegd) daarna plakken gemaakt en die in een soort van mallen gelegd die ik had gemaakt van een oude doos.

Daarmee zijn er meteen twee hoeken van het huisje die niet afzonderlijk aan elkaar geplakt hoefden te worden, dat is altijd een stuk steviger. Voor de nacht de zaak met huishoudfolie afgedekt. De volgende morgen kon ik de twee helften meteen monteren. Met deze methode kan er een stuk netter gemonteerd worden. Door een mal te gebruiken is er veel meer controle over de plakken klei. Weer wat geleerd en ontdekt. Deze techniek houden we er dus in. Met keramiek werken is een van de veelzijdigste beroepen / hobby's, roep ik telkens weer. Dit werkje bracht me er toe om, zij het primitief, eens te kijken of er iets met flessen en karton zoiets als een prototype in elkaar te flansen is... ziehier mijn eerste poging.
Oké, een eerste poging. Het is zeker iets dat enige oefening vraagt. Iets dat niet zomaar met een stukje schilderstape in elkaar te prutsen valt. Het geeft een beeld van waar je heen wilt. Fannie geeft af en toe eens wat suggesties zo van, zou je dit niet of dat zo kunnen doen... Daar denk ik dan over na. Zo kom je weer op nieuwe ideeën, eigenlijk uitdagingen, en het moet al raar lopen als er geen elementen van die suggesties in een volgend huisje terecht komen. De tellert staat op 23, nog maar 77 huisjes te gaan.
Eerst maar de laatste twee huisjes voor een volle oven maken, die hoop ik deze week af te krijgen.Tenminste als er verder geen gekke dingen tussen komen. Misschien eens proberen om er twee tegelijk op te zetten. Laat je de een even rusten (drogen) kun je met de volgende verder gaan. Het hoeft weliswaar geen productie proces worden maar over twee maanden is de kunstmarkt er weer en dan moeten er toch wat meer objecten zijn om te laten zien. En, een geheel onverwacht verschijnsel, er is voorraad nodig want de huisjes worden warempel redelijk goed verkocht.
 

Le Mouton

Ondertussen zet het door met de boekingen. De eerste grote wielerploeg heeft zich ook al weer aangediend. Die gaan de wedstrijd rijden over de Trois Ballons, een jaarlijkse gebeurtenis. Daarom heb ik samen met de organisator een mooi arrangement voor ze gemaakt. De race gaat over de Trois Ballons de Voges, met start- en eindpunt Luxeuil les Bains. Dat plaatsje ligt vlak bij ons. Overigens is die tocht, voor iemand die een beetje getraind is in het fietsen, heel goed te doen. Natuurlijk kan je het ook met de auto rijden. Het is een prachtig gebied waar je, als je bij ons logeert, gewoon eens een dag voor moet uittrekken.
De eerste boekingen voor het appartement zijn ook binnen en gasten voor het B&B weten ons ook weer te vinden. Al met al belooft dit weer een druk jaar te worden. Aansporing te meer om de laatste kleine klussen snel af te maken.
De hot tub wordt nu definitief geleverd. Althans de daarvoor benodigde omtrekkende bewegingen zijn door de leverancier gemaakt. Nu nog zien of deze dat waarmaakt. In ieder geval lijken de misverstanden uit de weg geruimd. Als Wim weer komt ergens in de lente dan kunnen we de hot tub in gaan wijden. Dat wordt dikke pret. Goed voor de botjes en om de winter stijfheid te verjagen. Ach een jaar te laat wordt het ding afgeleverd, dus die paar weken geduld kan ik ook nog wel opbrengen. De aannemer Frerik Scheffer even die pijp van de kachel door het dak van de grange heen laten brengen en we zijn in business. Bij de rubberen tegelboer hebben we een aantal vierkante meter rubberen tegels besteld en dat is dan wel de snelste manier om een mooie vloer te leggen. Lekker warm aan de voeten en het mag allemaal nat worden. Maar over de inrichting van de hot tub ruimte later wat meer.

Crêpes

Vandaag, zondag, is het internationale crêpes dag. In het seizoen zijn er bij ons op zondag altijd crêpes. Buiten het seizoen en geen gasten wordt daar wel eens de hand mee gelicht, maar vandaag is echter een goede smoes om de pannen weer eens heet te laten worden.
Ons recept voor een smakelijke crêpe geef ik hier. Niet op gewicht maar in verhoudingen.
Dan kun je het makkelijker aanpassen op het aantal personen aan de ontbijttafel. 

bron: juliasalbum.com

Men neme:

Ingrediënten

1/3 deel boekweitmeel

2/3 deel farine fluïde (banketbakkersmeel)

bij veelvouden van een (koffie)mok meel mengsel dan:

1 ei (kamertemp)

2 afgestreken el boter

1 zakje vanille suiker

1 el honing

1 mespuntje zout

1 el crême fraîche

melk ** (kamertemp of even in de magnetron opwarmen)

Bereiding

• Smelt de boter (lage temp!) in een klein bakje voor 30 sec of meer in een magnetron, let op het moet nét gesmolten zijn dan is het OK.
• Doe alle droge ingrediënten bij elkaar in een mengkom en meng goed.
• Maak een kuiltje in het meel en breek daar het ei in
• Voeg alle natte bestandsdelen toe, behalve de melk
• Begin vanuit het midden te roeren en voeg geleidelijk de melk toe
• Beweeg met de garde (stevig roeren) geleidelijk naar buiten zodat steeds meer van het meel van de zijkant meekomt, zo krijg je de minste klonten.
• Blijf melk toevoegen totdat de massa dik vloeibaar is.
• Laat het beslag minimaal 30 minuten rusten.

• Laat de crêpe pan op temperatuur komen, mespunt boter erin.
• Afhankelijk van de grootte van de pan gebruik je een soeplepel of groter (#8 of #10) als maat voor de crêpe. In een cirkel van binnen naar buiten giet je het beslag in de pan.
• Als de bovenkant droog is, de crêpe omdraaien met een brede spatel en ook de andere kant licht bruin laten worden.
• Meestal zet ik de temperatuur van de kookplaat op 5-6, langzaam garen = beter. Dit is ook weer afhankelijk van de soort pan – een DeBuyere plaatstalen crêpe pan zet ik tussen 5 en 6. Kook je op gas: iets minder dan halve stand.
• Oven op 50ºC zetten, de crêpes tijdens de productie op een bord stapelen en in de oven ongeveer 30 min na laten garen.

**) Vloeit het beslag niet goed uit: loopt te langzaam van het midden naar buiten of vloeit niet goed dicht, voeg dan wat extra melk toe aan het beslag.

Hints&Tips

Om een idee te geven van de hoeveelheid melk : voor 1 koffiemok meel heb je iets meer dan een 1/2 liter melk nodig. Ik kan namelijk moeilijk de precieze hoeveelheid melk aangeven omdat dit afhankelijk is van de soorten meel die er gebruikt worden, de grootte van het ei, enzovoort. Je moet even het gevoel voor de juiste verhoudingen ontwikkelen en noteren wat je doet als je afwijkt van een recept om voor de volgende keer net zo'n perfect beslag te krijgen. Boekweit maakt het beslag iets plakkeriger dan als je alleen maar meel zou gebruiken, let daar wel op bij het beoordelen of het beslag vloeibaar genoeg is.

Zelf gebruik ik een soeplepel en giet het beslag terug in de kom om te beoordelen of het beslag soepel genoeg is. Daar krijg je dan vanzelf oog voor. 

In de professionele wereld gebruiken ze een soort trechtertje om de doorloopsnelheid te meten, dat is een manier om de dikte van het beslag te bepalen. Dan gaat het wel om hectoliters tegelijk en wordt beslag kant en klaar aan de crêperieën in emmers van 10 of meer liter geleverd. Zo moet een bepaalde hoeveelheid massa in een zekere tijd door het trechtertje lopen.

Is het beslag te dik en je melk is op, dan kun je ook een beetje water toevoegen om de juiste dikte te krijgen.

Variaties

Er zijn tientallen, zo niet honderden variaties op het thema crêpes. Sommige crêperies gebruiken geen melk, wel meer boekweit. Een Bretons recept heeft bijvoorbeeld alleen boekweit (blé noir of Sarazine), weer anderen doen een aantal van de bovenstaande ingrediënten er niet in. Andere recepten zie je met havermeel en of gerstemeel. De smaak bij de crêperies komt voornamelijk van het beleg op de crêpe. Niets verkeerd mee. In de supermarkt kun je ook kant en klaar beslag kopen, of zelfs voorverpakte crêpes die je alleen nog maar hoeft op te piepen. 
Kant en klaar spul kun je in elke winkel krijgen. Wat er in het beslag zit kun je lezen op de verpakkingen. Meestal zie je allerlei vervangingsmiddelen, waar op zich niets fout aan is. Want: toegelaten door de EU. Zo zijn er stofjes: E341 (zuurgraad en anti klonter), E450 (smaakstof, niet voor baby's), E500 (rijsmiddel en stabilisator). Bij sommige pakjes moet je af en toe er nog wat bij doen, eieren bijvoorbeeld. Dat op zich is handig omdat je dan ook meteen rekening kunt houden met diëten en zo. Voor glutenvrij eten moet je soms even zoeken, maar mogelijk.

Er gaat echter weinig boven eigengemaakte crêpes met 'verse' ingrediënten in echte roomboter gebakken.

Garage

Hoera! Na mijn boze bui liepen blijkbaar de processen in de garage naar behoren. Na meer dan een week, nog een mailtje, en nog een telefoontje, kreeg ik een mailtje dat de auto volgende week gerepareerd zal zijn. Fijn ook dat meteen een oud mankement mee wordt genomen. De rechter lamp scheen namelijk te veel naar links. Nu heb ik alleen niet begrepen of ze nu wel of niet een onderhoudsbeurt gingen geven. Morgen maar eens achteraan fietsen. Uiteindelijk gebeurt alles wel zoals gewenst. Maar waarom het vaak met een boel gedoe gepaard moet gaan, daar zal ik nooit aan wennen. Tot zolang red ik het wel met de motor, ook wel goed dat het ijzeren ros eens wat vaker uitgelaten wordt. Nu maar hopen dat het niet meer gaat sneeuwen. ;=(
Waar heb ik trouwens de winter binnenvoering gelaten van mijn motorpak? Tijd om de klerenkast eens uit te mesten.

LMQR

Zo de kop is er af. De eerste bevestigde boekingen voor dit jaar zijn binnen. Een beetje vroeger dan voorgaande jaren. Dat geeft wel een fijn gevoel als het boeken zo vroeg in het jaar begint.

De hottub, mét bubbels, gaat deze maand ook eindelijk geleverd worden. We hebben besloten de hottub in de Grange te plaatsen. Dat maakt het een stuk meer privé, makkelijker met af- en toevoer van water en opslaan van droog hout. Want het is namelijk een hout gestookte hottub. Dat zal even een leertraject voor het stoken worden om te verhinderen dat je het niet te warm krijgt in die bak met bubbeltjes water.

Een ander voordeel is dat er geen vergunning meer nodig is voor het bouwen van een badhuisje.

Site

Voor de site van lemoutonquirit.eu staat al een tijdje een facelift op stapel. Vorige week besloot ik echter de invoering ervan niet in een klap te doen. De veranderingen betreffen niet de prijzen, die blijven zo'n beetje gelijk. Het is de stijl, kraak en smaak, die aangepast gaat worden. Een iets moderner jasje ook. De hele verandering ineens doorvoeren zouden wel eens onacceptabele risico's met zich mee kunnen brengen zo tegen het boekingsseizoen aan. Eerst maar eens een beginnetje maken met het NL deel, nieuwe foto's en zo, de huidige pagina in delen splitsen, zoals de bedoeling was, zodat het voor de gasten makkelijker wordt direct de informatie te vinden die ze nodig hebben. En er komt een boekings- kalender bij zodat men direct de vrije kamers / data kan zien.

De site stapsgewijs upgraden geeft minder kans op desastreuze fouten en kan er, indien nodig, snel ingespeeld worden op eventuele opmerkingen van bezoekers. De toeters en bellen alsook de nieuwe layout komen dan vanzelf wel.