Gite LMQR

Deze week is het hele huis verhuurd aan een groep van vrienden. Fransjes allemaal. Zoals altijd is het even hard werken geblazen voordat de mensen het huis als een gite kunnen betrekken. De keuken moet leeg, de kamers moeten allemaal spic & span. En alles moet nog ff schoner dan normaal. Dus dan is het schrobben, boenen en vegen geblazen. Verbazend is het altijd hoe snel zich spinnenwebben vormen. Alsof ze uit het niets komen. Een heel huis totaal schoonmaken in een dag is, zelfs met zijn tweeën, behoorlijk aanpoten.

Opnieuw kwam de vraag of er gekookt kon worden voor een verjaardag, daar zeg ik eigenlijk nooit nee tegen. Gewoon omdat het erg leuk is eens uitgebreider te koken. Een LMQR diner bestaat normaliter uit 3 gangen, met soms een likeurtje na. Dat is weer afhankelijk van het nagerecht. Voor een feestmaal voegen we 2 entremets (tussenschotels) toe en likeur met koffie of kaas na. Met de organisator overleggen we intensief wat er gegeten wordt, de wensen, en het lievelingsgerecht van de jarige. Of er allergieën in de groep zijn, wat gasten beslist niet lusten, behalve vis dan, en of ze alles achter elkaar geserveerd willen hebben of met de "voorgeschreven" tussenpozen (≈20 min). Meestal zie je verbazing op de gezichten verschijnen als we dit soort vragen stellen en reageren de gasten zeer enthousiast. Zijn ze niet gewend, weet ik uit ervaring, omdat men meestal een voorgekauwd diner voorgeschoven krijgt. Dat de mensen kunnen kiezen en hier en daar dingen op maat gekookt gaan worden laat altijd blije gezichten zien. Daar word ik dan weer vrolijk van. 

Ook de tafel wordt dan chique aangekleed, kaarsen in de fik, bijna als in een restaurant.

Altijd een feest is dat. Mensen die je ziet genieten, kinderen die rond rennen, de uitroepen van waardering bij het volgende gerecht. Dan het even stil worden en het weer oplaaien van de gesprekken. Vaak moet ik dan uitleggen hoe het een en ander gemaakt is, wat er in zit, hoe het heet, waar ik het recept vandaan heb, enzovoorts. Dat is altijd een ritueel, en tegenwoordig komt het er in het Frans behoorlijk vloeiend uit. Als ik argeloos zeg dat iets heel eenvoudig te maken is kijkt men zonder uitzondering ongelovig. Als ik zeg dat iets redelijk gecompliceerd is knikt men waarderend. Als ik zeg dat het van de site Marmiton afkomt, begint men zelfs te klappen. Eerst begreep ik dat niet en maakten we er onder ons grapjes over. Nu begrijp ik dat dat een uiting van hoogste waardering is als je als buutenlaander iets van een Franse site kookt. Zo leer je altijd weer wat. Daarna gaat het gesprek over op allerlei andere gerechten, recepten, of ik dit of dat ingrediënt ken, of zus of zo wijn. Kijk, dan ben ik in mijn element. Heerlijk neuzelen over specerijen, de manier van koken, timing, de tegenwoordig tegenvallende kwaliteit van het fruit... Dat je in het jaar maar een of twee weken de juiste abrikozen vinden kunt voor je Poulet aux Abricots, dat vind men dan bizar. Kan ik in vloeiend Frans uitleggen waarom, en men knikt dan instemmend. Ja die fransjes begrijpen dat, fruit moet een bepaald aroma hebben, een textuur en ja, het moet gewoon goed aanvoelen als je een stuk fruit in je hand neemt. Het gebeurt vrij weinig dat ik een perfect stukje fruit vind, maar als ik zoiets te pakken krijg wordt er meteen mee gekookt.

Gekgenoeg gaan de gesprekken eigenlijk nooit over de tools: messen, pannen, fornuizen. Wel komen er vrijwel altijd verhalen over dat ze graag zouden willen koken, maar nooit tijd hebben. En dan blijkt vaker wel dan niet dat manlief in de keuken staat bij feestelijkheden. Dat is dan weer merkwaardig vind ik. 

Waarschijnlijk genieten de gasten daarom des te meer dat er elke avond voor hen gekookt wordt. Donderdag avond werd ik zowaar tot koning van de sausen gekroond ;=) Vooral de roquefort saus werd gewaardeerd. Dan kun je 40 duizend keer herhalen dat die sauzen erg makkelijk te maken zijn, en vertel ook hoe ik ze maak, maar dan nog is ongeloof mijn beloning. Men gelooft kennelijk niet dat je van zo weinig ingrediënten een saus kunt maken. Het "geheim" is dat je de saus het vlees of iets anders qua smaak en kleur (open deur) moet laten aanvullen met de saus en het gerecht daarmee op een hogere smaak ervaring tilt.

de groep smikkelaars
foto mme Martoia

Na een week voor 16 mensen gekookt te hebben ligt deze jongen uiteindelijk op apegapen in het zwembad uit te hijgen. Het was een zeer aparte ervaring fransjes kennis te laten maken met andere dan traditionele Franse gerechten. Bij het afscheid van de groep was dat ook de kern van de waarderende opmerkingen die ze maakten. Nu maar hopen dat ze dit in hun eigen kring weer gaan roepen tegen anderen. Opdat gasten zich in cohorten van vier aan mijn tafel scharen... 

Ook al was de afgelopen week hard werken om in je eentje voor een grote groep half pension te bieden, de waardering gaf je elke keer wel weer energie.

Zo en nu moet ik als een haas crêpes gaan maken voor de nieuwe gasten van deze week.