Detribulimuneren

Het weekeinde van 18 augustus is een weekeind om nooit meer te vergeten. Vrienden van de Korst met aanhang logeerden hier (André, JW en Wim). De Korst is een groepje vrienden dat ontstaan is uit de overblijfselen van drie computerclubs uit de 90-er jaren. Een kern van een man of 12 die elkaar al 25 jaar kennen en nog regelmatig zien. We, ja ik maak er ook deel van uit, komen vaak samen om spellen te spelen, een trip te maken of gewoon gekkigheid uit te halen. Vaak worden de kerstdiners gezamenlijk gehouden met alle aanwas erbij. Dat kan behoorlijk druk worden dan. Bere gezellig. Dit weekeinde was een deel van de Korst dus hier. Wim kon het niet laten toch nog weer ff aan de Solar Farm te gaan knutselen, Andre en JW zijn samen in zaken en hebben een bedrijfje: QNEO dat apps maakt voor de draagbare apple machinerie. Het is altijd een innig weerzien, herinneringen ophalen, dingen bedenken, of Andre zo gek maken dat ie eindelijk die vliegen-dood-mep-app gaat maken. Tot nu toe tuint hij er niet in.

die berg omhoog!

JW en Wim hadden besloten naar Mondorrée te gaan hardlopen en weer terug. Dat is toch wel een steile klim, maar de heren namen een foto van de top mee als bewijs dat ze het niet halverwege opgegeven hebben. Dat liet het ons hebben over wat er hier zo allemaal aan sport doen mogelijk is. Best wel veel gasten gasten dat ook regelmatig komen doen hier. Zo hebben we een paar jaar achtereen al groepjes van kajakkers gehad die de verschillende riviertjes afzakken en duikers die de grotten van Planey in 3D in kaart brengen. Regelmatig logeren hier motor crossers die aan kampioenschappen meedoen. Ook groepjes crossfietsers verblijven in Le Mouton Qui Rit die de verschillende BMX routes afraggen rondom de B & B. In het voor- en najaar logeren hier veel fietsers die op weg zijn naar het noorden of zuiden (Barcelona, Compostella). Wandelaars komen regelmatig in Le Mouton slapen. Twee wandelroutes routes zijn nota bene uitgezet, elk van ongeveer 20KM, en van het internet zijn er nog een tiental te halen om in de omgeving te wandelen. Dat is best wel veel aan sportiviteit om hier te doen. En voel je je heerlijk lui dan kun je altijd nog in het verwarmde bad plonzen voor het betere watergevecht of lekker rustig dobberen, gewoon zonnen of onder de partytent lekker zitten kletsen met andere gasten. Meestal organiseert een van de gasten wel een apéro voor het diner wat de stemming er goed inbrengt. De gesprekken met andere gasten gaan over wat er zoal ter tafel komt. Echt over van alles. Soms eten we gezamenlijk aan de rand van het bad of gewoon in de lobby. Om dan buiten na te tafelen met als extra bonus: een passage van het ISS bekijken. Steevast wordt er vervolgens lekker gezwamd wordt over sterren, tijdreizen, wat de afstand van de zon en maan is, terwijl achterover liggend met een glas wijn of thee in de hand plotseling een vallende ster voorbij schiet. In de maand augustus is er namelijk veel te doen in de hemel. Het gruis van de Perseïden waar de aardkloot dan doorheen zoeft veroorzaakt mooie lichtstrepen (wens doen dan). Dan de melkweg die gewoon met het blote oog te zien is, of gewoon de effecten van het detribulimuneren eens fijntjes door te nemen.

Een weekeind later

Het afgelopen weekeinde zal ook in mijn geheugen gegrift blijven. Mar en Andre, en ook de andere gasten, hielpen op zaterdag enorm mee de bedden af te halen en zelfs deels weer op te maken voor de gasten voor die zaterdagavond. Dat scheelde toch weer een boel werk, bedankt mensen! Twee keer in een weekeinde de bedden verversen, 5 kamers en het appartement schoonpoetsen is iets waarvan heel veel werkwater langs je rug stroomt. In de avond koken voor 15 man en de volgende avond voor weer een nieuwe groep bedden opmaken en koken. Dat kun je gerust met een knal het seizoen uitgaan noemen.

De laatste gast is vanochtend in haar auto gestapt op weg naar Basel, daar schijnt een hypermodern museum te staan.

Ja, dat was ff een heel ander ontbijt dan de afgelopen weken, lekker rustig in huis, zelfs de beesten houden zich verdacht kalm. Nu is de rust weer teruggekeerd, even bijkomen.

BERGEN WAS!!

Rest er een enorme berg was en, voor de derde keer dit weekeinde, 5 kamers en app schoon te maken. Dat kan nu lekker rustig aan omdat er de komende week maar een paar boekingen zijn. Het seizoen is zo goed als voorbij.
Jammer dat de regen maar blijft aanhouden, de was hangt daarom in de corridor te drogen. Die zal vanmiddag wel droog zijn. 

De laatste bordjes zitten in de vaatwasser, het laatste pak melk in de koelkast, lichten uit, de thermos koffie naar boven en tot 1400 verzet ik geen stap meer. 

Gasten merken wel eens op dat het lang en hard werken geblazen is in de B&B. "Da`s wel wat anders dan in je vroegere baan hè?", zeggen ze dan.

Nu maakte ik in mijn IT jaren ook lange dagen van + 12 uur, niets bijzonders. Daar werd je slechts in je hoofd moe van. Nu sta je op je voeten van 0700 tot 2400 en kun je af toe een uurtje voor de siësta er tussendoor smokkelen. Soms kan dat zelfs niet, dit schijnt vrij normaal te zijn in deze branche in het hoogseizoen. Dat is in deze streek hooguit twee maanden in het jaar, de rest van het jaar kun je het dan redelijk af. Dus nee, beste mensen, door de bank genomen valt het wel mee. Op die twee maanden na dan. Jawel, ook daarbuiten moet je best wel even vlammen als er een groep een weekeinde komt, dat is gewoon de soort job. Aan de andere kant ontmoet je veel verschillende mensen, ook nog uit alle continenten ter wereld. Je zou bijna zeggen dat je een beetje met de gasten mee reist, als je zo hun reis verhalen hoort en de foto's ziet.

Nee dit is nog zo'n gek beroep niet. Zoals al eens gezegd: in een week tijd spreek je toch vier verschillende talen, hoor je er meer waar je geen touw aan vast kan knopen, of doe je een gok naar wat ze je proberen te vertellen. Tijdens de maaltijd is het dan een waar Babylonië. Dat, samen met kids die gillend rond gaan rennen, spelletjes gaan spelen in de corridor of gewoon hun ouders gaan klieren maakt het plezierig druk in Le Mouton Qui Rit. 

Na het ontbijt de volgende ochtend hijgen Fannie en ik dan ff op het platje uit met een kop hete koffie in de hand. Rust, wat een leven, heerlijk dat moment.

Nu het seizoen bijna over is zit je ff te peinzen welke klussen je in het najaar wil gaan doen. Een die zeker op het programma staat is de hottub cum jacuzzi. Die hottub boer (APT) blijkt het niet te dagen dat zijn risico op hooguit 200 euro btw hangt, daarom de kuip niet af laat leveren, vervolgens wel ruim 150 euries extra kosten maakt omdat hij de kuip door de vervoerder weer terug liet brengen naar NL. Dat gaat ook niet voor niets. Deze eigenwijsheid of wellicht stijfkoppigheid gaan beide partijen extra geld kosten maar dat is blijkbaar van ondergeschikt belang dan een tevreden klant te hebben. Inmiddels is het hek rondom de plek waar die kuip moet komen geplaatst en gaat dat weer gedoe op leveren de hottub op de juiste plek te krijgen. Afijn, wordt vervolgd.
De zinkwerker leverde gisteren de nieuwe gootjes af voor het pomphuisje en het balkon. Keurig volgens het overeengekomen ontwerp en afgesproken prijs. Een verademing vergeleken met eerdere ervaringen. Moet dan ook nodig dat pomphuisje gaan aftimmeren als de regen eindelijk eens ophoudt. Daarna de goot voor het balkon. Die goot ziet er een stuk strakker uit dan die vale plastic zooi die er nogal gammel aanzit. (BP's handy work) Zou het beter zijn eerst een laag verf aan te brengen op de goot? Eerst maar eens kijken wat de kleur van het zink doet. Daarna kan er altijd nog een kwast verf over. 

Dit jaar stond het klussen in het kader de buitenzijde van Le Mouton Qui Rit een facelift te geven. Dat is redelijk goed gelukt gezien de positieve reacties van de gasten die al eens eerder geweest waren. Nu het hoofdhuis een facelift heeft gehad, komt het bijgebouw in het vizier. De ijzeren staldeuren voor, de grange deur opzij en de achterdeuren van de schapenstallen. Dat geeft dan weer meer eenheid. Kijk, en dan zijn we al weer een maandje verder. 

De eerste reparaties beginnen zich ook al aan te dienen. Douchekranen die zijn gaan lekken of gammel geworden en zo voort. Het klein onderhoud aan de vloeren, schildersklusjes en dergelijke voor de kamers staan weer opnieuw op de lijst voor de komende periode. Ik zag vorige week ook dat er uit een van de plafonds een lat was losgegaan. Gelukkig helemaal uit het zicht, maar toch. Ook de overloop van kamer 5 wil ik toch nog een extra laag wengé geven plus een vloerlak laag erop. Dat maakt het een stuk resistenter tegen slijtage. Fannie en ik zitten er over na te denken om de trap wit te schilderen, of ook wengé... daar zijn we nog niet over uit.

Het klussen zal ook nooit afgelopen zijn met zo'n huis als dit, een geruststellende gedachte toch wel ;=)

Gite LMQR

Deze week is het hele huis verhuurd aan een groep van vrienden. Fransjes allemaal. Zoals altijd is het even hard werken geblazen voordat de mensen het huis als een gite kunnen betrekken. De keuken moet leeg, de kamers moeten allemaal spic & span. En alles moet nog ff schoner dan normaal. Dus dan is het schrobben, boenen en vegen geblazen. Verbazend is het altijd hoe snel zich spinnenwebben vormen. Alsof ze uit het niets komen. Een heel huis totaal schoonmaken in een dag is, zelfs met zijn tweeën, behoorlijk aanpoten.

Opnieuw kwam de vraag of er gekookt kon worden voor een verjaardag, daar zeg ik eigenlijk nooit nee tegen. Gewoon omdat het erg leuk is eens uitgebreider te koken. Een LMQR diner bestaat normaliter uit 3 gangen, met soms een likeurtje na. Dat is weer afhankelijk van het nagerecht. Voor een feestmaal voegen we 2 entremets (tussenschotels) toe en likeur met koffie of kaas na. Met de organisator overleggen we intensief wat er gegeten wordt, de wensen, en het lievelingsgerecht van de jarige. Of er allergieën in de groep zijn, wat gasten beslist niet lusten, behalve vis dan, en of ze alles achter elkaar geserveerd willen hebben of met de "voorgeschreven" tussenpozen (≈20 min). Meestal zie je verbazing op de gezichten verschijnen als we dit soort vragen stellen en reageren de gasten zeer enthousiast. Zijn ze niet gewend, weet ik uit ervaring, omdat men meestal een voorgekauwd diner voorgeschoven krijgt. Dat de mensen kunnen kiezen en hier en daar dingen op maat gekookt gaan worden laat altijd blije gezichten zien. Daar word ik dan weer vrolijk van. 

Ook de tafel wordt dan chique aangekleed, kaarsen in de fik, bijna als in een restaurant.

Altijd een feest is dat. Mensen die je ziet genieten, kinderen die rond rennen, de uitroepen van waardering bij het volgende gerecht. Dan het even stil worden en het weer oplaaien van de gesprekken. Vaak moet ik dan uitleggen hoe het een en ander gemaakt is, wat er in zit, hoe het heet, waar ik het recept vandaan heb, enzovoorts. Dat is altijd een ritueel, en tegenwoordig komt het er in het Frans behoorlijk vloeiend uit. Als ik argeloos zeg dat iets heel eenvoudig te maken is kijkt men zonder uitzondering ongelovig. Als ik zeg dat iets redelijk gecompliceerd is knikt men waarderend. Als ik zeg dat het van de site Marmiton afkomt, begint men zelfs te klappen. Eerst begreep ik dat niet en maakten we er onder ons grapjes over. Nu begrijp ik dat dat een uiting van hoogste waardering is als je als buutenlaander iets van een Franse site kookt. Zo leer je altijd weer wat. Daarna gaat het gesprek over op allerlei andere gerechten, recepten, of ik dit of dat ingrediënt ken, of zus of zo wijn. Kijk, dan ben ik in mijn element. Heerlijk neuzelen over specerijen, de manier van koken, timing, de tegenwoordig tegenvallende kwaliteit van het fruit... Dat je in het jaar maar een of twee weken de juiste abrikozen vinden kunt voor je Poulet aux Abricots, dat vind men dan bizar. Kan ik in vloeiend Frans uitleggen waarom, en men knikt dan instemmend. Ja die fransjes begrijpen dat, fruit moet een bepaald aroma hebben, een textuur en ja, het moet gewoon goed aanvoelen als je een stuk fruit in je hand neemt. Het gebeurt vrij weinig dat ik een perfect stukje fruit vind, maar als ik zoiets te pakken krijg wordt er meteen mee gekookt.

Gekgenoeg gaan de gesprekken eigenlijk nooit over de tools: messen, pannen, fornuizen. Wel komen er vrijwel altijd verhalen over dat ze graag zouden willen koken, maar nooit tijd hebben. En dan blijkt vaker wel dan niet dat manlief in de keuken staat bij feestelijkheden. Dat is dan weer merkwaardig vind ik. 

Waarschijnlijk genieten de gasten daarom des te meer dat er elke avond voor hen gekookt wordt. Donderdag avond werd ik zowaar tot koning van de sausen gekroond ;=) Vooral de roquefort saus werd gewaardeerd. Dan kun je 40 duizend keer herhalen dat die sauzen erg makkelijk te maken zijn, en vertel ook hoe ik ze maak, maar dan nog is ongeloof mijn beloning. Men gelooft kennelijk niet dat je van zo weinig ingrediënten een saus kunt maken. Het "geheim" is dat je de saus het vlees of iets anders qua smaak en kleur (open deur) moet laten aanvullen met de saus en het gerecht daarmee op een hogere smaak ervaring tilt.

de groep smikkelaars
foto mme Martoia

Na een week voor 16 mensen gekookt te hebben ligt deze jongen uiteindelijk op apegapen in het zwembad uit te hijgen. Het was een zeer aparte ervaring fransjes kennis te laten maken met andere dan traditionele Franse gerechten. Bij het afscheid van de groep was dat ook de kern van de waarderende opmerkingen die ze maakten. Nu maar hopen dat ze dit in hun eigen kring weer gaan roepen tegen anderen. Opdat gasten zich in cohorten van vier aan mijn tafel scharen... 

Ook al was de afgelopen week hard werken om in je eentje voor een grote groep half pension te bieden, de waardering gaf je elke keer wel weer energie.

Zo en nu moet ik als een haas crêpes gaan maken voor de nieuwe gasten van deze week.

SolarFarm

Vorige week knalde de Raspberry er weer eens uit.

bron: raspberry.org

Dit is het computertje die de kleppen, sensoren en pompen van de SolarFarm (SF) aanstuurt.

Volgens kenners is deze RasPI het meest goedkope en volledige computertje wat je op dit moment kunt krijgen. Monitor eraan, muis en toetsenbord inprikken en gaan...

Als die plat gaat moet je er als een haas bij zijn. De temperaturen kunnen namelijk in een paar minuten behoorlijk hoog oplopen als de zon er eenmaal op staat te branden. Er ontstaat dan stoom in de leidingen. De gevolgen liggen voor de hand.

Wat bleek? De stroomvoorziening van het openbare net heeft het voor de zoveelste keer laten afweten, een serieuze dip dit keer. Gelukkig had ik de aanpassingen al gemaakt om de besturing van de SF automatisch aan te zwengelen als de computer opnieuw zou starten. Maar wat kun je er tegen doen als de EDF (soort Nuon) slechte kwaliteit levert van diens product? Het lijkt ook steeds erger te worden. De pieken en dalen (spikes & brownies) in de voltage zijn niet meer te tellen op een dag. Dat kan ik vaststellen omdat de UPS (uninteruptable power supply) veel meer dan normaal schakelt. Vaak valt de stroom een fractie van een seconde weg. Net niet voldoende om de klokken in huis van slag te laten zijn, maar computers zijn ietsjes gevoeliger voor dit soort dingen. Deze keer bleek de voeding van de RasPi opgeblazen te zijn. Geen probleem, net als in de ontwikkelingslanden leg je hier dingen op reserve. Zelfs een RasPi ligt klaar op de plank! Hop, nieuwe voeding eraan, RasPi aanzetten, probleem verholpen.

Ehh, maar... bedacht ik ineens, dit gaat dus vaker gebeuren. Want: monopolie en de staat als grootste aandeelhouder. Erger kun je het niet hebben. De kwaliteit zal er echt niet op vooruit gaan, iedereen zit om geld te springen en dus wordt er niet in de kwaliteit geïnvesteerd. Integendeel, pas als de zaak knalt doet men er wat aan. Net zoals in de US een paar jaar geleden waar de lijnen het van ellende begaven. In Le Mouton pakken we het iets fundamenteler aan. Na een uurtje knutselen stond alles op de UPS met 0.05% afwijking van het voltage en een uur aan reserve stroom. Zo probleem gefikst. Ze bekijken het verder maar met hun brownies en spikes!
Nog heel even protesteert het in me: het is toch van de zotte dat in LDF, een hoog geïndustrialiseerd land, dit soort situaties ontstaan!

PLOP, klinkt het, "wijntje?" vraagt mijn schatje. Alsof ze mijn opstandigheid aanvoelde.

Vliegen

Het is nog steeds druk in LMQR. De komende week is het voor mij zelf rustiger nu het hele huis is verhuurd. Even tijd om op adem te komen.

Musca domestica

Er is hier op het platteland bepaald geen tekort aan vliegen. Een keer in het jaar vormen die zelfs voor een korte periode een ware pestilentie. Een plaag zeg maar. Vooral na een hete periode. De tapetes (meppers) van vorig jaar zijn dan natuurlijk zo weer opgezocht en het betere plet-werk begint. Uit de losse pols ontstaan na luttele minuten killing fields gelijk een wriemelende deken van zieltogende kriebel beesten. Meestal is de dagelijkse invasie van vliegen snel onder controle te brengen, weer andere dagen is er geen houden aan en lijkt het alsof die beessies in cohorten van een miljoen op je aanvliegen. Na een kwartiertje meppen is ook dat leed dan weer geleden en stroomt het bloed rijkelijk. Niet altijd kom je als overwinnaar uit de strijd. Maar een korte herhaling van zo'n slachtpartij tegen de tijd voor de siësta doet het tij dan weer keren.

picture: Amada44

Totdat de gasten komen die alle deuren wagenwijd open laten staan. Je gaat dan niet kreunen dat ze de deuren en ramen dicht moeten laten, want dat is een onbegonnen zaak. Ook niet erg gastvrij. Wel kun je dan, als gasten opmerken dat er wel erg veel vliegen zijn, fijntjes opmerken dat het snel sluiten van deuren helpt tegen een overmaat aan vliegen. Bij voldoende voetvolk aan kids worden die gerekruteerd om ieder een twintigtal van die dingen te pletten. We maken er dan een wedstrijdje van. Dat gaat meestal met erg veel enthousiasme. De ouders vinden het iets minder geslaagd omdat de lijken in cohorten van vier op de eettafel ten toon gespreid worden. Ach, kleine moeite groot plezier.

Breinvlaag

Niet altijd heb je de beschikking over het kleine volk natuurlijk. En niet altijd win je de dagelijkse slachtpartij. Dan, een breinflits! Waarom niet van een paar Raspberries een vol automatische elektronische bug swatter gemaakt vroeg ik me af. Opdracht: maak een vol automatisch doel-volg systeem dat alles wat kleiner is dan een pink nagel, zwart is en zich beweegt in de lucht verpulvert.

Lasers

Het eerste dat in me opkwam was een setje lasers van minimaal 250 mW die in hun kruising van de stralen zoveel hitte opwekken dat de vlieg zijn vleugels zou verbranden. Door de snel bewegende stralen zou naar mijn idee de andere voorwerpen geen schade ondervinden. Maar ja, gedoe met laser in de ogen. Daarmee zou het doelzoek programma velerlei parameters moeten krijgen die het systeem erg langzaam zouden maken. Parameters als: indien in de buurt van mens of huisdier niet schieten. Althans bij gebruik van een Raspi. Hm, wellicht toch geen praktisch haalbaar ding. Aan 250+ mW lasers is wel te komen overigens.

Straling

Met keiharde hoog frequent straling zal er ook niet zoveel succes geboekt worden. Want bij een experiment in de magnetron overleefden een paar vliegen het gewoon. Zelfs na 5 minuten vloog het ongedierte onaangedaan de magnetron uit.
Andere dan magnetron straling lijkt me niet gewenst in een B&B.

Geluid

Daarna kwam het idee om dat met hoogfrequent geluid te doen. Behoorlijk onschadelijk. Dan vraag je je vervolgens af wat de eigen frequentie of resonantie van die vliegen zou zijn. Bij welke frquentie zouden de vliegen uit elkaar kunnen gaan trillen. Immers als je de harmonische frequentie van een voorwerp kent en je bombardeert dat voorwerp vervolgens met een 1000-voudig vermogen, dan spat een steen bijvoorbeeld zomaar uit elkaar.

Denk je iets verder. Kun je je afvragen of het wel een praktisch iets is als je zoveel maten van vliegen hebt. Die hebben ieder dan weer hun eigen resonantie. Geluid dus, maar dan anders. Zit je ook niet met allerlei vergunningen of zo. Geluid is geluid, toch? Zou je iets met gerichte geluidbundels kunnen doen? Waarbij de frequentie als een soort sinusoïde omlaag en omhoog gaat om de vliegen uit elkaar te laten spatten op hun eigen harmonische frequentie. Welk vermogen zou je dan in die speakers / stralen moeten stoppen om dat effectief te kunnen doen?

Robot

Ha, een andere breinvlaag bracht iets anders. Mechanische krachten zijn de absolute definitieve doders van vliegen. Zoals het ultra wapen de tapete (mepper), die is daar het bewijs van. Is het een idee om hele kleine mobiele robotjes te maken die over muren en plafonds gaan kruipen en met miniscule vliegenmeppers de pestillentie aan vliegen gaan minimaliseren. Een soort gekko-robot dus met een vliegenmepper eraan. Het meest charmante idee tot nu toe, maar vergt erg veel bouwtijd en een ingenieus vastplak iets om het gevalletje tegen het plafond of muur te kunnen houden.





Tesla
Of zou je iets met vonken kunnen doen. Je weet wel een spanningsboog die tussen twee staven omhoog kruipt en als een vonk in het niets verdwijnt. Iets met Tesla denk je dan. Een batterij van miniatuur kanonnetjes op de vensterbanken gemonteerd die al het vliegend materieel afschieten. Vliegen trekken naar het licht namelijk. Een kracht gordijn, of krachtscherm waar geen vlieg doorheen komt zonder een lading door het lijf te krijgen. Een soort electronische vliegenhor dus. Alleen bedenk ik dan weer dat het systeem vast en zeker te traag zal zijn. Die spanning moet eerst opgebouwd worden. De cohorten vliegen zullen dan gierend van de lach om je kanonnen heen zoemen. Dat dit idee niet eens zo vergezocht is blijkt wel op deze site: rmcybernetics



Plakstroken
Je hebt ook van die smerig ogende plakstrips. Na een paar dagen kleeft een kolonie zwartigheid erop. Iedereen vind het een smerig gezicht maar ozo effectief. Een deel oplossing, dat wel.

picture: foodlog.com

Patches
Heb je ook nog van die patches met gif erin. Totaal niet effectief en ze blijven eeuwig aan je raam plakken want na een seizoen zijn ze er met geen mogelijkheid meer af te krijgen.

foto: aanbod.nl

Vliegengordijn en horren

De oude en beproefde methoden, wat er niet in kan blijft ook buiten. Alhoewel dat betrekkelijk is voor een ruimte waar mensen in en uit lopen en de deuren wagenwijd open laten staan. Wat een lelijk woord overigens: horren. Klinkt ook vreselijk. HORRRRREN!

Vliegenmeppers

Blijken deze dingen, op korte termijn, toch het meest effectief te zijn. Mijn persoonlijke slag techniek is deze zomer op een hoger plan gekomen en nog dodelijker voor het zwarte vliegenvolk geworden. Daarbij hoef je ook niet snel of hard te slaan. Gewoon de elleboog flink buigen, met een soepel polsje en een klein klapje kets je het zwarte pestbeest de vliegenhemel in. De meppers die we bij Hypermarché vonden zijn behoorlijk stevig, gaan niet na een paar dagen al kapot en zijn niet eens zoveel duurder dan de super soepele, maar erg kwetsbare zwiepers die je overal anders koopt.

Elektrische meppers zijn lollig voor even, maar hebben absoluut niet de trefzekerheid van de ouderwetse plastic meppers. Ergens heb ik ook metalen meppers gezien. Die lijken mij te stijf, zijn ook slecht te krijgen.

Conclusie

Alle ideeën ten spijt, voorlopig hou ik het maar bij de tapetes. Vlug, mechanisch - dus altijd dodelijk - én meteen onmiddellijk dadelijk direct beschikbaar. Bovendien hebben we de goede kwaliteit slagspul gevonden, en daar natuurlijk flink van ingeslagen. Ze zijn wat massiever dan de lichtere maar ozo snel kapotte meppers.

Op mijn speurtocht naar de technologie achter al deze ideeën blijkt er nog heel wat van te bestaan ook! Zo vergezocht vind ik de bovenstaande kronkels daarom nu ook weer niet. Al lijkt het soms science fiction. Wat zei een van de gasten uit India ook al weer?  "We leven wel in een tijd waarin heel veel nieuwe dingen gemaakt worden. We leven in de bloeitijd van de high tech." Dus die vol automatisch doelzoekende bugswatter zal er gegarandeerd een keer komen. Wie of wat hem maakt laat ik even aan de fantasie over.

LMQR

Trouwe lezers maakten al opmerkingen over dat het erg druk moest zijn. Dat is het inderdaad. Daarom heb ik even de blog de blog moeten laten. De laatste weken was het namelijk een gekkenhuis hier. Le Mouton Qui Rit was tot aan de rand toe gevuld. Zoals in voorgaande jaren moesten we gasten in deze periode doorverwijzen en zelfs onderbrengen bij buren of in de buurt gelegen B&B's. We hebben zelfs het appartement tijdelijk omgedoopt naar kamer 11 en kamer 12. Het moet niet gekker worden. Uiteraard is het bere-gezellig zo met mensen uit letterlijk alle streken van de wereld. Een paar keer Amerikanen, mensen uit India, en uiteraard een behoorlijke mix aan Europeanen. Nog steeds zijn Nederlandse gasten in de minderheid. Onze Nl gasten vinden dat een beetje a-typisch omdat normaliter veel B&B houders van NL afkomst meer NL gasten hebben. Bij LMQR is het precies anders om. 

Dan tot overmaat van ramp begint het dak van het appartement te lekken bij de eerste de beste stortbui. Uiteraard op een ander plek. Niet ernstig, maar genoeg om gasten af te moeten zeggen. Goede raad was duur. Gelukkig hebben we dat ook weer opgelost. De eerlijkheid gebied echter te zeggen dat een paar gasten zwaar teleurgesteld waren.

We beginnen aan augustus. Gewoonlijk een van de drukste maanden in LMQR.

PI

Voor de uitbreiding van de schapenkudde is er een nieuwe ram aangeschaft van het ras Suffolk. De voorlaatste ram, een bastaard Suffolk, bleek lammetjes te produceren waarbij de schapen weinig of geen problemen met werpen hadden. Voor mij reden om met dit ras door te gaan fokken. Bovendien vindt Fannie Suffolk mooie schapen. Een reden te meer om zo eentje weer te kiezen.

we noemen hem PI (raspberry pi)

Helaas is de staart gecoupeerd, ben ik dan weer niet zo'n fan van. Afijn, deze moet twee seizoenen meegaan en dan kan ie weer verkocht worden aan een andere hobbyboer.

Weertje

De laatste paar weken is het ruim 30 graden in de schaduw, met uitschieters naar boven en af en toe wat bewolking. Directe zon levert metingen op van 52 graden. Het zwemwater nadert overdag opnieuw de 30 graden. Gelukkig begint het in de nacht wat koeler te worden zodat er geen speciale maatregelen nodig zijn het overtollige aan warmte te neutraliseren. Wim dacht al aan zoiets als een soort van koeltoren. Volgend jaar als de laatste drie elementen bijgeschakeld zijn zal dat wellicht wel een probleem gaan vormen. 

Verder staat er een zacht briesje dat het verpozen in de tuin zeer aangenaam maakt. Het zwembad lonkt. De kids van de gasten hebben dikke pret en de schapen liggen op apegapen. 

Ondanks de hitte van de afgelopen weken heeft het koude voorjaar toch nog grote invloed op de landbouw hier gehad. Graan dat allang binnen had moeten zijn wordt pas deze week geoogst. Mais is eigenlijk te kort en levert daardoor te weinig snijvoeder op. De hoeveelheid hooi schijnt dan wel weer genoeg te zijn. Er zijn zelfs boeren in het dorp die een deel van de hooi oogst doorverkopen. Voor het fruit is het een rampjaar. De Franse fruithandel wil toch het spul op de markt hebben anders walst het buitenlandse aanbod over hen heen en dalen de prijzen te veel naar hun zin. DUS. Plempen ze hun onrijpe fruit, totaal niet op smaak, op de markt tegen relatief exorbitante prijzen. Soms is het net alsof je een meelbal in plaats van een abrikoos in de mond hebt. Ben benieuwd wat de appels en peren da'lijk gaan doen. Wij laten de handel in onze boomgaard dan toevallig wel rijpen aan de bomen, oogsten zal dan wel een maandje later gaan gebeuren. Daar gaan uiteraard de schapies het meeste van profiteren. Een dronken schaap zien waggelen, het fruit gist immers in hun magen, is uiteraard erg grappig om te zien.

Het gras begint een beetje geel te worden, er is geen sproeiverbod, maar toch ga je zuinig met het water om. Vorige week na die stortbui zág je het gras a.h.w. groen worden. De natuur is veerkrachtig. 

Kortom het lijkt een pracht van een zomer te blijven.