Auw!

Gisteren het eerste ongelukje na de trapval van Els vorig jaar. Het trackrecord is hiermee weer op 0 komen te staan.
Stom genoeg werd er "ff" een ladder aan de kant gezet. Die stond niet hellemaal in evenwicht en hoorde ik een enorm geraas ineens. In een flits zag je die ladder op je afkomen. Het was een van die zelf in elkaar getimmerde dingen, loeizwaar dus. Een noodsprong in de berg met isolatiematerialen behoedde me voor erger. Toch raakte de ladder nog wel ff de bovenkant van mijn voet. Dat was auw! Zwol meteen dat voetje op. Na wat heftige krachttermen en au au au geroep, niemand kon me toch horen dus dat luchtte op, strompelde dit lijf maar naar beneden om eens te bestuderen of er iets ernstigs geraakt was. Gelukkig was het maar een schampschot en kon ik nog een beetje bewegen. Denk dat de schrik erger was dan de verwonding. Maar dat betekende wel even iets rustiger aan doen, en besloot maar eens iets aan die administratie te gaan doen met het pootje een beetje omhoog. 'sMiddags ging het weer een stuk beter, pootje een beetje stijf geworden. Wat een mazzel!
Hop dan maar wat afwerklatjes gaan halen, een beetje zitten in de knar en naar het herfstlandschap turen is natuurlijk ook niet weg. En nu wordt er weer rondgehobbeld, prima. Je neemt toch een risico zo op je eentje aan het klussen te zijn.

VEILIGHEID
Uiteraard ben je daardoor extreem bewust voor veiligheid op je werkplek. De trainingen van de afgelopen jaren in diverse bedrijven zijn toch wel een beetje blijven kleven. En aan een aantal dingen probeer je dan ook bewust te denken.
Een paar open deuren zijn er natuurlijk wel.

• Zo probeer je de rommel en materialen om je heen zoveel mogelijk uit je looppad te houden
  
• en als het even kan puin en afval meteen op te ruimen
• struikelen over een luchtslang of snoer is natuurlijk stom
• Ook gereedschap probeer je niet overal op je werkplek te laten rondslingeren. De garage wordt na verloop van tijd iedere keer weer een puinhoop en daar moet an een aparte aktie voor worden gevoerd om je dingen weer te kunnen terugvinden ;=D (tot grote ergenis van Wim)
  
• En goed op je plaats, positie, en mogelijke gevaren bij bepaalde klussen letten. Vallen en struikelen.
  
• En eentje die ik er echt uit heb moeten rammen bij mezelf: gemakzucht. Voorbeeldje, niet ver naast de ladder overbuigen om die meter verderop nog ff een schroef in te draaien, maar de ladder gewoon opschuiven en weer naar boven klauteren.
• Messen, zagen of andere scherp gereedschap zal ik altijd ergens uit de weg leggen of in mijn gereedsschapsbak doen.
• Aan het einde van de dag ruim je de ergste rommel aan de kant en dump je het afval op een van de twee afvalhoopjes in de grange of de garage. De laatste maanden staat er altijd een afvalzak in de buurt, een stuk efficienter.
  
• Vrijdag dechetterie dag en grote opruimdag, puin in de auto hijsen en naar de miljeustraat (dechetterie)
  

En tot nu toe hebben deze eenvoudige vuistregels me bewaard voor ernstig letsel. Tuurlijk, af en toe een schrammetje of een klein sneetje, een schaafplek, hoor er allemaal bij. Maar er wordt geen risiko genomen. Dan wordt er gewoon een extra handje ingehuurd en is het een stuk safer zo.

De griezel verhalen die ik af en toe lees lijken me niets om dat aan de lijve te ervaren.

Maar die neerrazende ladder zetten je wel weer aan het denken.