Appartement

NOVEMBER
Dit is de maand van mist, regen en kou. Althans dat hoort het te zijn, maar temperaturen van 15 graden is toch wel heel erg aangenaam na een paar weken regen.

En als we in de ochtend nog een beetje duf van de nacht door de ramen van het appartement over het landschap gluren zien we dit.

En dan zeggen we tegen elkaar, als het appartement volgend jaar klaar is dan zien we dit altijd.
Maar er moet eerst nog heel wat werk verzet worden voordat we erin kunnen trekken. We doen ons best en ik denk dat Fannie wel kampioen schilderen is zo langzamerhand. Volgens mij is de 500 m2 al ruim gepasseerd.

En omdat niet alles werk moet zijn vinden we toch nog gelegenheid om een beetje klei te bakken. De maskers van het buurmeisje, en de probeersels van de anderen moeten dan maar eens een keer in de oven. Een beetje passen en meten om vooral die maskers een beetje plat neer te leggen, dan trekken ze ook niet erg krom.

En de volgende ochtend is ook dat weer gepiept. De maskertjes aan de buurvrouw gegeven dan kan haar dochtertje weer met verf aan de gang en de handel als een kunstwerk aan de muur hangen.
Van de week ga ik dan maar een glazuur brand doen met de nieuwe glazuren. Ben benieuwd wat dat wordt.

Woosh! Ineens gaat alles met een sneltrein vaart.

TEGELVLOER
De door Wim en mij in elkaar geknutselde vloerverwarming doet het perfect, ontbreekt nog een thermostaat op de manifold, maar die is inmiddels door Wim ingekocht. En kan er zo opgeschroeft worden.
Echter de afwerking van de vloer is niet zo geweldig gegaan, moet je als amateur eigenlijk ook niet willen. De twee tegelboeren die een offerte uitbrachten, voor absurdistische prijzen, hadden achteraf gezien, uiteraard gelijk in hun kommentaren. Gaven erg af op de oneffenheid van de vloer en brachten dat als een onoverkomelijk probleem. Mits voor een prijs natuurijk. En in je beste frans kun je daar onophoudelijk over Egaline staan praten maar dat kwam gewoon niet over. Wat ze niet kennen is gewoon "impossible". Begrijpen doe ik dat wel want het laten vloeien van dat goedje luistert behoorlijk nauwkeurig, ondanks dat het wel weer een van die wondermiddelen is in de bouw. Ons zelfgemaakt recept deed het ook niet zo geweldig in de corridoor. Maarja die offertes vielen gewoon ver buiten onze begroting.
Daar had ik nog een kaartje liggen van een bouwvakker die al eens eerder voor het dak van de douche langs was geweest. Ik pak de telefoon, maak een afspraak en in no time staat ie op de stoep. Levert uiteraard weer genadeloze kommentaren op de met veel bloed zweet en tranen gelegde zandcement vloer en belooft met een offerte te komen. Op mijn vraag of dat allemaal voor de kerst kan, wordt bevestigend beantwoord! Mazzel eens een keer.
De volgende maandag komt ie ook nog eens een keertje met de door ons gewenste kleurtjes en een alternatief aanzetten. Niet helemaal onze wens. Maar na een tocht, gedrieen, langs wat bouwhandels besluiten we toch maar voor de chocolade bruine tegel van 40 x 60 te gaan. Als we tenminste voor de kerst de vloer erin willen hebben is dat een goed compromis, zegt Fannie, en daar ben ik het natuurlijk volledig mee eens.
De prijs van 20 euries de vierkante meter is ook prima, de tegel is keihard ook weer wel goed. En een deal ruikend smolten ineens zijn bezwaren van de slechte ondervloer, de onregelmatige muren en niks is haaks in dit huis als sneeuw voor de zon weg. Is dat verdacht denk ik dan met mijn paranoide geest? Ik gooi het maar op het lage werkaanbod, de crisis die toch eindelijk de prijzen laat zakken en nog meer van dat soort flauwekul.
Uiteindelijk stemmen we, na wat bieden en loven, toe in de offerte en schrijven een check voor 30%. Toch wel weer handig, checks, vooral in zo'n ontwikkelingsland als Frankrijk. (nee breek me de bek niet los!) De uiteindelijke prijs lag erg dicht in de buurt van mijn beraming en dat klopte dan ook maar weer.
En warempel, de afgesproken dag stond meneer op de drempel. Heel erg ongebruikelijk. Maar hij is ook geen volbloed fransman en dat verklaard een hoop, denk ik. Voortvarend gaat ie aan het slijpen van de vloer en haalt de grootste oneffenheden zo weg. Slim om te gaan frezen in plaats van opvullen. Vertelt ie dat er net een nieuw apparaat op de markt is waarmee dat makkelijker kan, alleen nog niet op voorraad in de bouwhandel. Ja natuurlijk niet! Dus heeft ie deze oplossing met een slijptol bedacht. Natuurlijk weer een geweldige stofzooi, dat kruipt uiteraard overal tussendoor, en met ingehouden adem loop ik als een haas door de stofstorm heen om het grootste gat in de vloer dicht te proppen met isolatie. Dat hielp een beetje. Wel eraan denken om die handel eruit te halen als de kachel weer aangaat. De vloerverwarming kan mooi afgesloten worden van het grote circuit, dus daar heeft de tegelaar dan ook weer geen last van bij het lijmen. Het is opvallend zwoel weer, hop dan die deuren wagenwijd open om de stofdonder te verjagen. Door de grote grangedeuren rolde een enorme stofwolk de wei in. De man had dan weliswaar een stofmasker voor maar had het duidelijk niet echt naar zijn zin op die manier. Maar goed.

Dat niet op voorraad zijn, bestellen - 3 maanden, maakt bij mij altijd iets van ergernis los. Het meeste wordt alleen besteld als je er specifiek om vraagt, een 5 tal bestel formulieren ondertekent en een deposit geeft. Erger nog, meestal is er helemaal geen voorraad van wat dan ook. Behalve de erg courante artikelen zoals zand, cement en hout, schroeven... en uiteraard de basis gereedschappen. Maar alles kan besteld worden bij de fabriek, over minimal 3 weken is het er dan. En kijk er niet van op dat de spullen er pas over een paar maanden zijn. Wat een land! OK, OK, deze streek is het niet te vergelijken met de grootstedelijke gebieden waar enorme omzetten gehaald worden. Maar toch, waarom alles zo lang moet duren is mij een raadsel. Opvallend is ook die maatverschillen van materialen van winkel tot winkel en ontbrekende zaken in assortimenten waardoor je gedwongen bent om langs diverse winkels te gaan voordat je je handeltje bij elkaar hebt. Ben ik dan zo veeleisend? Dat zal ook wel

Afijn na de voorbereidende schijnbewegingen liggen er toch maar de eerste twee rijen tegels in. Tuurlijk, het uitvlakken van de vloer is niet geweldig gelukt en moeten er bakken lijm bij, en nog liggen een paar tegels niet op nivo, maar goed. Er wordt me verzekerd dat het beste gedaan wordt. En wat onmogelijk is kan gewoon niet lukken. Door de ondergrond worden toch meer problemen veroorzaakt dan geanticipeerd. ;=(( Mijn argument van: dat wist je toch van te voren? Ach, tegen dovemansoren is dat weer. Het Egaline verhaal wordt door de man vertaald als een laag cement opbrengen van minimaal 4 cm. Een wat vreemde vertaling van "chappe auto lissante de quelques milimetres" (deklaag van vloeicement van enkele milimeters) lijkt me. En hij maar doordrammen over een nieuwe deklaag van zandcement. Ik geef het op en laat hem verder prutsen, afkeuren kan altijd nog. Maar de tegels zijn echt chocolade zeer donker bruin! Moet nog ff op gepoetst worden, maar vanochtend met mijn vinger eroverheen en geen sluierresten.

En een tweede meevaller, valt het afmaken daarmee eens binnen de planning? Het begint er echt op te lijken!

KEUKEN
Eigenlijk hadden we het een beetje opgegeven een keuken voor een redelijke prijs te vinden voor het appartement. En bij wijze van oefening had Fannie een keuken samengesteld uit de Ikea gids. Deze oefening met Ikea heeft een soort richtprijs opgeleverd, en stonden we min of meer op het punt dan maar in vredesnaam een keuken van de Zweedjes in het appartement te werpen. En konden dan zelf een week aan de gang om die op te stellen. Na een vruchteloze poging om door een van de keukenmensen van Ikea op een goed spoor geholpen te worden zegt Fannie: laten we voor de gein nog eens een keer naar Cuisinella gaan. (de concurrent van Schmidt) Een eerder bezoek aan die gasten leverde ook geen normale prijs op. Een redelijke prijs? Cuisinella was toch net zo duur als Schmidt? Roep ik. Nouja dat verhaal is al in geuren en kleuren verteld. Maar niet geschoten is altijd mis, ik bel voor een afspraak de volgende dag, en dat ging ook nog maar zo meteen, geen probleem. Dus wij woensdags naar die andere keukenboer met onze nieuwe ideeen over de keuken.
Lopen we daar naarbinnen, komen we in een soort afbraakpand terecht. Bijna alle keukens die er stonden waren gesloopt! En in een hoek zag ik een tig-tal kookplaten op een hoop gelegd met prijskaartjes voor een afbraakprijs. En her en der in de boedel stonden rekken met leuke hebbedingetjes met diverse kortingen. Een teringzooi dus, zeg maar!
Komt de keukenboer op ons af , en nodigt ons vriendelijk uit voor een bakkie leut. Nu is die leut in la douce France bijna altijd een miniscuul kopje met geconcentreerde zwarte drabbigheid, en derhalve bijna nooit te drinken. Maar we tonen onze beste zin en acepteren het risico dat we vergiftigt zullen worden. Oh ja expresso noemen ze dat vocht. Nu is het een hele kunst om dat smakelijk te maken, en komt dat zelden ook zo uit een masjientje. En jawel, een onmogelijk klein kopje, je vingers zoeken voortdurend naar het oortje, altijd te klein om je vingers door te krijgen. En jawel lauw, en jawel bitter, en jawel niet te zuipen. Een flinke klont suiker toverde de zwarte drap om naar een soort koffiebonbon en zo kauwde je de handel naar binnen. Een keer slikken en het leed was weer geleden.
Het ritueel herhaalde zich: kleur van de kastjes, handgrepen, werkblad en dan pas aan de balie een ontwerp maken. Dat bracht ons weer helemaal in de stemming. Demonstratief legde Fannie de ikea gids op de balie en liet ons nieuwe ontwerp zien. Dat is dan wel weer reuze handig van die keukengids van de Zweedjes. Met zelfklevers in een rasterwerk je keuken samenstellen. Daarmee wordt alles overzichtelijk en kun je thuis op je gemak zonder de druk van een verkoper blijven pielen totdat je tevreden bent.
Fannie's ontwerp werd klakkeloos overgenomen. Gemak dient de mens nietwaar? De prijs zag ik op het scherm oplopen tot twaalfduizend euries en dat maakte opnieuw dat we de kriebel kregen. Wat is dat handig dat je een vreemde taal spreekt, kun je lekker roddelen zonder dat het de gastheer kan opwinden. Maar verrassing! Geen druk a la Schmidt: NU KOPEN, NU BESLISSEN! JE KRIJGT ALLEEN DE KORTING ALS JE NU TEKENT! Gewoon op je gemak met elkaar overleggen en praten over de beste oplossing. En die kwam. Wel uit een totaal andere hoek dan we verwachtten. De verkopert zag natuurlijk onze gezichten flink betrekken bij het oplopen van de prijs. En stelde ons maar gelijk op de hoogte of eigenlijk gerust. Dat ze waren overgenomen door Aviva en dat daarmee de prijzen tot op Ikea nivo waren gedaald maar met de kwaliteit van Schmidt. Want je kunt zeggen wat je wilt die keuken in het gastendeel is gewoon van uitstekende kwaliteit. Bij wijze van demo ging ie in de onderste lade staan van een keukenblok en wipte zelfs voorzichtig op en neer. Wellicht is die lade speciaal geprepareerd, maar toch weer grappig. Het mannetje bleef overeind staan in die lade. Met gepaste waardering knikten we, want die demo kenden we al.
En wat had ie ons goed in de gaten, peilde haarscherp ons budget in en kwam daar heel dichtbij door wat gegoochel op het scherm. Nog steeds geen blije gezichten? Nou nog wat korting, we waren immers zijn eerste klanten. En verrek! Fannie's berekende Ikea prijs verscheen op het scherm, inclusief levering, en plaatsing. We waren om. Het gemak dient opnieuw de mens nietwaar. En als klap op de vuurpijl kon de keuken ook nog geleverd worden voor de kerst, als we er op stonden. Dat ging ons dan toch weer net iets te snel. De infrastructuur lag er nog niet eens en er moet toch nog wel het een en ander gebeuren in het appartement voordat die klaar is voor de keuken. Onze finishing touch zo gezegd. De tweede week van januari was ook prima, niks geen: "misschien na drie maanden". Wel weer de ongijn van alles apart betalen (transport, poseur, 30% vooruit...) ook al beweerde ie tijdens het gesprek ff iets anders: wij zorgen voor alles, geen diverse betalingen etc. Maar goed ons doel is bereikt.

Het appartement komt daarmee weer als plan gereed.

Gaan Wim en ik de komende kerstvakantie nog ff wat stroom en water doortrekken naar het appartement maar dat is dan verder bijzaak. Hoeft ie zich ook niet te vervelen.