Twee ondernemende korstleden (JW en Andre) hebben iets gemaakt voor de iPhone waarmee ze de top 1 haalden van de Apple apps fabriek. Mijn aanvankelijke scepsis was voor een deel ongegrond.
"Als het werkt, dan is dit zeker een app waarop veel verder gebouwd zal worden". Die uitspraak werd me door JW niet in dank afgenomen. Denk dat ie hierbij "als het werkt" bedoelde. Meerdere kommentaren op het net waren aanvankelijk net zo sceptisch.
Maar het werkt dus wel!
Uitblazen van kleine kaarsjes blijkt inderdaad prima te gaan, volgens de commentaren op het net. Ik denk dat voor de grotere kaarsen het speakertje te weinig power heeft. Alles naar verhouding natuurlijk. Een test waard: tot welke grootte (verhouding) van het brandlont/kaars oppervlakte kun je gaan. Die testjes komen denk ik ongetwijfeld wel ergens op youtube of zo te staan. En ook de varianten op deze app, of verdergaande toepassingen van dit idee. Zoals het meestal is bij iets als dit: men knutselt er op door.
Het commentaar in het onderstaande filmpje zegt dat de claim niet helemaal gedekt is: verkoeling op een hete zomerdag. OK, je kunt niet alles hebben.
Maar de idee om door geluid uit een iPhone speakertje kaarsjes uit te blazen is natuurlijk GENIAAL bedacht. Dat geef ik de twee makers (JW en Andre) zonder enige reserve mee.
Kijk HIER voor het kommentaar en klik hieronder om het te zien.
UPDATE:
En verrek het eerste spelletje / variant is al bedacht:
Da'lijk krijgen we ook nog wedstrijden, en hoe de handel op te voeren (vermogen). En krijgen we natuurlijk grote blowers voor de herfstbladeren... Oorbeschermer niet inbegrepen ;=))
Vraag me af of je zoiets ook met de speakers van je stereo kunt doen, kun je meteen de kamer stofvrij maken. Zou je dit proces ook kunnen omdraaien, zeg maar anti "geluid" dan kun je er ook nog een stofzuiger mee maken. Links de blazer, rechts de zuiger. Hoef je nooit meer je kamer te stofzuigeren. Enne, kan je ook in een robotje bouwen, eerste spleet de blazer er vlak achter de zuiger.... Een soort stof magneet dus. LOL
30 november 2009
28 november 2009
Plombiere-les-Bains
Op de adventzondagen (of zoiets) worden er door het hele land kerstmarkten georganiseerd. Op zich niets bijzonders, nee ook niet eens: "ware het niet". Gewoon het standaard werk: worsten, brood, warmvlees, warme rode en witte wijn (notabene!) en dan de normale rif raf aan ambachten. Iedere exposant droeg traditionele kleding, erg leuk om te zien. Er was zelfs een kleine vee tentoonstelling. En waarempel een zwartkopschaap erbij, zoiets lijkt me ook leuk om in de veestapel op te nemen. Dan kan Dram zijn best doen om daar iets leuks van te maken.Wat erg leuk aan zoiets is dat je de mensen echt ziet flaneren over dit soort dingen, lekker een beetje heen en weer lopen, keuvelend met een bekertje
warme wijn in de hand. De pret was meteen over toen er een ijskoude plensbui overkwam, iedereen schoot als in paniek een bar of restaurant in, om een biertje verder de auto maar weer op te zoeken. Het leek wel alsof er een koelkast open
gezet werd, zo snel koelde het af. Nu ligt Plombiere sowieso op een rare plek, het is daar altijd wat koeler dan in de rest van de omgeving. Maar het gaf meteen een beetje lucht en kon op mijn gemak een paar plaatjes schieten.De sfeer opsnuivend, slentert ook deze jongen wat over de "boulevard" van Plombiere-les-Bains. Schuifel je een foir de livres (boekenmarkt) in. Nou ja een boekhandel heeft daar wat incourante handel op
marktstalletjes neergesmeten, euh, uitgestald. En maar denken, toen ik er heen reed, ff weer voor een prikkie een paar pockets scoren. Dus niet. Verderop was een soort uitdragerij, een eurie per boek. Zat helaas niets bijzonders bij voor mijn al aardig groeiend biebje. Een paar maanden geleden een doosje detectives opgepikt voor 50 cent per stuk, ook niet onaardig. Gewoon blijven uitkijken naar dat spul. 
En veel antiekwinkeltjes met onmogelijke kitsch erin. Toch nog even bij mijn favoriete pottenbakker naar binnen geglipt. En er staat betere kwaliteit dan een jaar geleden. Ik zag hem een loei van een oven vullen voor het biscuit bakken. Die gas oven moet toch bijna een kubieke meter zijn. Om jaloers op te worden. Even nog rondkijkend toch wel leuke dingetjes zien staan. Geen echte kunst, maar meer heel apart vormgegeven gebruiksgoed. Ook de glazuren waren anders dan eerder. Mooiere tinten, niet meer van dat kitscherige rood, wel meer naar mijn smaak. Zag een prachtig vaasje staan, en dan transparante hoogglanzende glazuur op de roodbakkende klei, ajakkes!De onvermijdelijk eetstalletjes hadden wel de overhand, warme worsten, de kebap, gebak, brood warme dranken etc etc. En daar ineens
een soort vrienden van Bachus tentje met traditionele vlees aan het spit in een soort deegje, een of ander vaag drankje en bijna verkoold brood. Hoort erbij scheen het. Mijn neus werd niet bijzonder geprikkelt, integendeel, dus ik liet het in mijn hoofd geduwde bord maar passeren. Maar kon me tegelijkertijd niet beheersen een uitgebreide fotoserie van de rond-deler te maken. Nou als dit geen stereotiepe fransman is weet ik het ook niet. Alleen de snor ontbreekt, dan kan ie zo in de stripverhalen bundel. Prachtig prachtig. En maar mensen paaien om te proberen het verdacht riekend goedje in de hongerige kelen te persen. Of was het inbeelding van mij. Maar ja, waar iedereen met zijn tengels aan heeft zitten voelen is mij een beetje te link.
Dan nadert het 1900 en men begint plotseling in te pakken, hoezo kerstmarkt. Een twee uur durende happening? Onwaarschijnlijk! En dan zoveel moeite doen om de straten leuk aan te kleden. Een beetje zinloos lijkt me dat toe. Natuurlijk begrijp ik daar niets van met mijn botte hollanders verstand. Maar om op zeven uur al weer in te pakken lijkt me wel erg kort. Plotseling schalt keihard een blokfluitconcert van Locatelli door de speakers. Huh? Pijn, mijn oortjes protesteren.
Als dit de fransche opvatting is van oprot muziek, dan maar terug naar de auto. De pliesie komt ook nog eens kontroleren of alles wel dicht gaat. Goed dan, de handel was opvallend traag, je zag niet veel mensen echt iets kopen, de eetstalletjes hadden het druk. mag ook wel bij deze koude. Dan nog, erg korte happening. Misschien ga ik er morgen nog eens heen, maar dan wat vroeger.
update: blijkt volgens de aankondiging op het internet dat de kerstmarkt al om 1300 van start is gegaan, nou ja nog steeds erg kort.
FOTOOTJES
Oh ja, de fotootjes zijn zoveel mogelijk bij bestaand licht gemaakt, daarom zijn ze wat korrelig, en vlekkerig in de schaduwpartijen. Maar bij bestaand licht fotograferen zou volgens mij de sfeer goed weergeven. Iets wat ik vroeger erg veel deed met gewone "analoge" flim. De digitale fototoestelletjes redden het nog net niet.
27 november 2009
Weekend
Overdaadschaadt niet, dit keer. Onderweg shoppend voor een steiger, zie je soms merkwaardige dingen. Dan stap je uit en maakt een fotootje. Iedereen boven op zijn rem en de bewoners zelf in stomme verbazing over weer zo'n rare buitenlander. Want dit is toch de gewoonste zaak van de wereld? Beoordeel zelf.
Maar onderweg ook nog wat leuke kieken gemaakt.
Plainemont, (correctie TC) heet dit plekkie. Daar moet nog een nieuwe plaat van gemaakt worden als de ondergaande zon er een keer pal opstaat, dan is het net alsof er en gouden gloed overheen ligt. Dus die hebben jullie nog te goed.
En onderweg naar Dries om de laatste spulletjes op te halen voor zijn verhuizing - dit wordt een verhaal apart - rijd je zo'n slingerweggetje op.
Het is een beetje bleekig weer. Dit echt niet te brede slingerweggetje daar gaan we van de zomer met de (motor)toertocht over en vormt een deel van het onderste klaverblad richting het zuiden. Toch wel erg groen nog zo midden in de winter.
SCHAPEN
Felix en Charley zijn verkocht en daarmee zijn we op een goede manier van twee rammen afgekomen. Zo kost het schapenhouden geen cent, het levert zelfs een bescheiden winst op. Maar goed Felix gaat ter ere van het Aid (offerfeest) aan het mes en Charley wordt dan volgend jaar opgepeuzeld. Heb wel ff een deposit gevraagd voor Charley want je weet maar nooit met die franzen. Zijn toch rare jongens wat zakendoen betreft. En een deposit werd als vrij normaal gezien, dus toch wel weer goed aangevoeld. Volgens Fannie is dit een prima manier als aanvulling op de lopende kosten. Gaat gewoon van de rekening van de tegelboer af, daarmee dragen die twee rammen dus rechtstreeks bij aan de verbouwing. Dubbel voordelig.
Eigenlijk wel vreemd he, beesten verhandelend. LE MOUTON QUI RIT in en verkoop van schapen. Als je daar zo bij stil staat, in 2008 nog als toetsenbordridder en nu loop je in de stront schapen te vangen. ;=))
Geweldig!
UPDATE: schapen 20091128:1700
Vanmiddag belde de tegelboer op of het niet erg was of ie nu Charley kon ophalen ipv volgend jaar. Een of ander vaag verhaal over een neef uit Parijs die geen schaap had kunnen krijgen. En Felix was eigenlijk een beetje te klein nog om te kunnen verdelen. Volgens zijn verhaal ben je blijkbaar verplicht je familie tenminste een schaap tijdens het offerfeest te geven. Nou zal hij gezegd hebben, komt dat ff goed uit, ik heb nog een schaap op reserve. Kun je van me kopen voor ... ;=)))
Charley is vandaag dus ook maar naar de eeuwige jachtvelden vertrokken, daar amuseert hij zich nu met 14 maagden. En speciaal voor Fannie:
Charley aan z'n galgenmaal
en hop op transport
Maar onderweg ook nog wat leuke kieken gemaakt.
Plainemont, (correctie TC) heet dit plekkie. Daar moet nog een nieuwe plaat van gemaakt worden als de ondergaande zon er een keer pal opstaat, dan is het net alsof er en gouden gloed overheen ligt. Dus die hebben jullie nog te goed.En onderweg naar Dries om de laatste spulletjes op te halen voor zijn verhuizing - dit wordt een verhaal apart - rijd je zo'n slingerweggetje op.
Het is een beetje bleekig weer. Dit echt niet te brede slingerweggetje daar gaan we van de zomer met de (motor)toertocht over en vormt een deel van het onderste klaverblad richting het zuiden. Toch wel erg groen nog zo midden in de winter.SCHAPEN
Felix en Charley zijn verkocht en daarmee zijn we op een goede manier van twee rammen afgekomen. Zo kost het schapenhouden geen cent, het levert zelfs een bescheiden winst op. Maar goed Felix gaat ter ere van het Aid (offerfeest) aan het mes en Charley wordt dan volgend jaar opgepeuzeld. Heb wel ff een deposit gevraagd voor Charley want je weet maar nooit met die franzen. Zijn toch rare jongens wat zakendoen betreft. En een deposit werd als vrij normaal gezien, dus toch wel weer goed aangevoeld. Volgens Fannie is dit een prima manier als aanvulling op de lopende kosten. Gaat gewoon van de rekening van de tegelboer af, daarmee dragen die twee rammen dus rechtstreeks bij aan de verbouwing. Dubbel voordelig.
Eigenlijk wel vreemd he, beesten verhandelend. LE MOUTON QUI RIT in en verkoop van schapen. Als je daar zo bij stil staat, in 2008 nog als toetsenbordridder en nu loop je in de stront schapen te vangen. ;=))
Geweldig!
UPDATE: schapen 20091128:1700
Vanmiddag belde de tegelboer op of het niet erg was of ie nu Charley kon ophalen ipv volgend jaar. Een of ander vaag verhaal over een neef uit Parijs die geen schaap had kunnen krijgen. En Felix was eigenlijk een beetje te klein nog om te kunnen verdelen. Volgens zijn verhaal ben je blijkbaar verplicht je familie tenminste een schaap tijdens het offerfeest te geven. Nou zal hij gezegd hebben, komt dat ff goed uit, ik heb nog een schaap op reserve. Kun je van me kopen voor ... ;=)))
Charley is vandaag dus ook maar naar de eeuwige jachtvelden vertrokken, daar amuseert hij zich nu met 14 maagden. En speciaal voor Fannie:
Charley aan z'n galgenmaal
en hop op transportEn dat voelde ie verdomd goed aan, want erg vrijwillig ging ie ook weer niet, maar met zijn drieen was het weer overmacht voor 'm. Het was wel het makste schaap van de troep, en kwam altijd om iets bedelen, dat was erg grappig zoals t'ie aan je zakken begon te snuffelen voor iets lekkers. Ook zijn aaibaarheidsfaktor voor de gasten was groot. Glimlach nog als ik die beelden van het kleine meisje van de zomer voor me zie, zij was banger voor hem dan hij voor haar.
Maar goed er zijn er nog vijf over waarmee we een duidelijk fok programma kunnen gaan opzetten. Wellicht in juni volgend jaar er een paar bijkopen om de veestapel op peil te brengen. Boertje Cornelis in de bocht...
Maar goed er zijn er nog vijf over waarmee we een duidelijk fok programma kunnen gaan opzetten. Wellicht in juni volgend jaar er een paar bijkopen om de veestapel op peil te brengen. Boertje Cornelis in de bocht...
26 november 2009
keuken
Hoppa, krijg net de ontwerpen van de nieuwe keuken binnen,
Die koker rechtsachter is waar de schoorsteen van de kachel doorheen loopt, en daarnaast zit weer iets mafs maar dat is de CV leiding. Waarom ze dat niet over de grond hebben kunnen laten lopen zoals de rest, is mij een raadsel. Maar goed er voor komen dan twee opaal glazen schuifdeurtjes dan is alles mooi uit het zicht. Het huis zit vol met die krankjoreme opstapjes nivo verschillen en schuin op elkaar staande muren. Een duidelijk aan elkaar geplakt huis. Maar dat heeft wel iets. De keukenboer wilde daar weer een kastje van 100-den euries voorzetten, waar je dan weer drie kwart van weg moest zagen om de machinekamer erachter te kunnen bergen. Daar hebben we maar een stokje voor gestoken, want zo graag geven we ook nou weer niet geld uit. Zoiets is toch zinloos!
Het perspectief komt een beetje erg geknutselt over - dat heet dan met een duur woord isometrisch - en de kasten aan de rechterkant moeten verder naar de raamkant, anders blijft er te weinig loopruimte over. Ook door het zwarte plafond ziet het er behoorlijk donker uit, moeten we dus iets aan doen. In ieder geval kunnen we met degene die de plaatsing doet nog van alles regelen volgens de verkoper. Bij de vorige keuken was dat inderdaad zo, dus ik zie deze operatie enigszins met vertrouwen tegemoet.
Die koker rechtsachter is waar de schoorsteen van de kachel doorheen loopt, en daarnaast zit weer iets mafs maar dat is de CV leiding. Waarom ze dat niet over de grond hebben kunnen laten lopen zoals de rest, is mij een raadsel. Maar goed er voor komen dan twee opaal glazen schuifdeurtjes dan is alles mooi uit het zicht. Het huis zit vol met die krankjoreme opstapjes nivo verschillen en schuin op elkaar staande muren. Een duidelijk aan elkaar geplakt huis. Maar dat heeft wel iets. De keukenboer wilde daar weer een kastje van 100-den euries voorzetten, waar je dan weer drie kwart van weg moest zagen om de machinekamer erachter te kunnen bergen. Daar hebben we maar een stokje voor gestoken, want zo graag geven we ook nou weer niet geld uit. Zoiets is toch zinloos!
Het perspectief komt een beetje erg geknutselt over - dat heet dan met een duur woord isometrisch - en de kasten aan de rechterkant moeten verder naar de raamkant, anders blijft er te weinig loopruimte over. Ook door het zwarte plafond ziet het er behoorlijk donker uit, moeten we dus iets aan doen. In ieder geval kunnen we met degene die de plaatsing doet nog van alles regelen volgens de verkoper. Bij de vorige keuken was dat inderdaad zo, dus ik zie deze operatie enigszins met vertrouwen tegemoet.
Ode aan een Zaagblad
Wat heb je nu met een zaagblad. Doe eens dwaas. Nou dit zaagblad is over de halve wereld met me meegegaan. Drie huizen heeft het mee helpen verbouwen, en talloze klussen. En wel vijfentwintig jaar lang. Met dit vierde huis werd 't 'm te machtig, gloof ik.
Ja als je 4 van de 14 tanden bent verloren, en er een dwars door een autoruit hebt geschoten, en je zaagsnedes nu toch wel erg happerig beginnen te worden, dan is het tijd voor de eeuwige jachtvelden.
De zaag zelf gaat nog prima, ook al een wondertje als je bedenkt wat er al niet mee gezaagd is.
Maar vindt nu eens een vervangend blad van gelijke kwaliteit. Iets met widia bits gepantserde tanden, veertien stuks daarvan, letterlijk tot de tanden bewapend zogezegd.
Weet nog wel dat we het toentertijd vreselijk duur vonden, maar Fannie gaf vorige week toch ook toe dat investeren in goed gereedschap het waard is geweest. Wat zou een vergelijkbaar blad wel kosten?
Bij Brico Marche heb je ook wel iets gelijkuitziend, verbazend goedkoop vergeleken met wat we er 25 jaar geleden voor betaald hebben (70 of zoiets guldentjes weet ik nog wel) maar ik betwijfel of de kwaliteit gelijk is. Afijn we hebben het internet, dus dat moet niet al te lastig zijn.
Ja als je 4 van de 14 tanden bent verloren, en er een dwars door een autoruit hebt geschoten, en je zaagsnedes nu toch wel erg happerig beginnen te worden, dan is het tijd voor de eeuwige jachtvelden.De zaag zelf gaat nog prima, ook al een wondertje als je bedenkt wat er al niet mee gezaagd is.
Maar vindt nu eens een vervangend blad van gelijke kwaliteit. Iets met widia bits gepantserde tanden, veertien stuks daarvan, letterlijk tot de tanden bewapend zogezegd.
Weet nog wel dat we het toentertijd vreselijk duur vonden, maar Fannie gaf vorige week toch ook toe dat investeren in goed gereedschap het waard is geweest. Wat zou een vergelijkbaar blad wel kosten?
Bij Brico Marche heb je ook wel iets gelijkuitziend, verbazend goedkoop vergeleken met wat we er 25 jaar geleden voor betaald hebben (70 of zoiets guldentjes weet ik nog wel) maar ik betwijfel of de kwaliteit gelijk is. Afijn we hebben het internet, dus dat moet niet al te lastig zijn.
24 november 2009
Schapenfeest
Het schijnt dat komend weekeinde het islamitisch schapenfeest is. Daarvoor worden waarschijnlijk miljoenen Charlies en Felixen gekeeld. En waarempel daar dient zich een business opportunity aan.
De tegelaar zag onze schapen in de wei lopen. En je raad het al, of ze te koop waren. En of ze staarten hadden. Want het schijnt belangrijk te zijn dat de beestjes helemaal intakt zijn. En wat ze moesten kosten. Ik noem dus een bedrag dat me redelijk lijkt. De tegelaar vindt dat ook, maar toch zag ik een trekje op zijn gezicht dat me argwanend maakte. En net zoekend op het internet merk ik dat ik erg laag zit. Moet ik gaan profiteren van de situatie en de prijs opdrijven of gewoon normale handel voeren. Het besluit valt op het laatste. Dus als een dezer dagen de oom van hem komt dealen dan weet ik dat het voor de man een zeer goede prijs is. Geen handjeklap dus. Dan bedenk ik me dat als de prijs zo laag ligt, er misschien weer een soort handeltje ontstaat waar ikke dan weer niet van profiteer. Ach wat zal het ook.
Moet je dan een band hebben met een lam dat je voor dood uit de wei plukte en met de fles in leven hebt gehouden totdat ie de speen van zijn moeder kom vinden? Ook dat weer niet vind ik. Hoewel om alles maar gewoon als handelswaar te zien gaat ook wel weer ver. De schapen hebben hun funktie binnen dit bedrijf: maaien. En of ik ze nu zelf aan het spit rijg of een gelovige gaat er mee aan de haal dat maakt denk ik geen verschil. Binnenkort vinden Felix en Charlie een warm plekje in de schapenhemel, linksom of rechtsom.
Maar dat schapenfeest is wel iets dat in de bedrijfs agenda gezet moet worden. Kunnen we dan gewoon voluit gaan fokken? Nee denk 't niet want meer dan 12 schapen lijkt me niet zo handig op dit schrale weiland. OK het overschot aan schapen krijg je dan wel weg in november, maar pleeg je dan geen roofbouw op je land vraag ik me af. Want als ik het zo bedenk, het zijn wel biologische schapen, alleen in de winter krijgen ze een paar handjes krachtvoeder de kop. Hun voornaamste voedselbron is het weiland zelf, ook in de winter.
We zien wel hoe 't vaart. Maar het lijkt me een goede stabiele business, godsdienst is immers niet onderhevig aan recessies en zo. Jazeker is dit opportunisme pur sang. So what! We gaan de schapenbusiness dus in.
De tegelaar zag onze schapen in de wei lopen. En je raad het al, of ze te koop waren. En of ze staarten hadden. Want het schijnt belangrijk te zijn dat de beestjes helemaal intakt zijn. En wat ze moesten kosten. Ik noem dus een bedrag dat me redelijk lijkt. De tegelaar vindt dat ook, maar toch zag ik een trekje op zijn gezicht dat me argwanend maakte. En net zoekend op het internet merk ik dat ik erg laag zit. Moet ik gaan profiteren van de situatie en de prijs opdrijven of gewoon normale handel voeren. Het besluit valt op het laatste. Dus als een dezer dagen de oom van hem komt dealen dan weet ik dat het voor de man een zeer goede prijs is. Geen handjeklap dus. Dan bedenk ik me dat als de prijs zo laag ligt, er misschien weer een soort handeltje ontstaat waar ikke dan weer niet van profiteer. Ach wat zal het ook.
Moet je dan een band hebben met een lam dat je voor dood uit de wei plukte en met de fles in leven hebt gehouden totdat ie de speen van zijn moeder kom vinden? Ook dat weer niet vind ik. Hoewel om alles maar gewoon als handelswaar te zien gaat ook wel weer ver. De schapen hebben hun funktie binnen dit bedrijf: maaien. En of ik ze nu zelf aan het spit rijg of een gelovige gaat er mee aan de haal dat maakt denk ik geen verschil. Binnenkort vinden Felix en Charlie een warm plekje in de schapenhemel, linksom of rechtsom.
Maar dat schapenfeest is wel iets dat in de bedrijfs agenda gezet moet worden. Kunnen we dan gewoon voluit gaan fokken? Nee denk 't niet want meer dan 12 schapen lijkt me niet zo handig op dit schrale weiland. OK het overschot aan schapen krijg je dan wel weg in november, maar pleeg je dan geen roofbouw op je land vraag ik me af. Want als ik het zo bedenk, het zijn wel biologische schapen, alleen in de winter krijgen ze een paar handjes krachtvoeder de kop. Hun voornaamste voedselbron is het weiland zelf, ook in de winter.
We zien wel hoe 't vaart. Maar het lijkt me een goede stabiele business, godsdienst is immers niet onderhevig aan recessies en zo. Jazeker is dit opportunisme pur sang. So what! We gaan de schapenbusiness dus in.
Vloer
De tegelaar gaat langzaam maar zeker. Na 4 dagen is ie op een derde van de kamer gekomen. In dit tempo zal na 12 werkdagen de zaak gepiept zijn. Ach je moet maar denken het tempo in la douce france ligt wat lager. Ook al maakt ie dagen van 9 uur. Wat op zich al heel erg ongebruikelijk is. Maar op verzoek even de fotootjes van de tegelkunsten.
Dat onder sommige tegels bijna een centimeter dikke laag lijm zit mag de pret niet drukken. En vooral in het begin zit een dal, gaat weer vervelend worden met de meubels. De rest blijft redelijk binnen de toleranties. En als ik de regel er op leg zie ik maar een paar millimeter vrije ruimte hier en daar. Dat is al behoorlijk goed met zo'n ondervloer. Maar goed het moeilijkste deel is achter de rug en komt het wat vlakkere deel eraan. Dus misschien gaat het nu wat sneller.
Hij heeft, als klap op de vuurpijl, ook nog niet alle tegels kunnen scoren, daar moet ie dan morgen of zo weer achteraan. En gezien de franse toestanden met voorraad en zo, houd ik mijn hart vast. Maar ik ga me niet opwinden, het is zijn probleem.
Overigens is zijn slaafje niet meer komen opdraven, ik vraag me niet eens meer af waarom. Verwonder me ook niet eens meer. Eigenlijk wordt dit als vanzelfsprekend ervaren. Oeps! Wat gebeurt hier...
Of moet ik zeggen: het zal me worst zijn als het maar voor de de 8e erin ligt, en de tegelaar ziet maar hoe ie dat voor elkaar krijgt. Want ik moet ook nog met mijn pneumatisch beiteltje aan de gang om het leem van de muren af te bikken. Daarna 2 weken voegen en dan kan de keuken en de kachel erin.
Dat onder sommige tegels bijna een centimeter dikke laag lijm zit mag de pret niet drukken. En vooral in het begin zit een dal, gaat weer vervelend worden met de meubels. De rest blijft redelijk binnen de toleranties. En als ik de regel er op leg zie ik maar een paar millimeter vrije ruimte hier en daar. Dat is al behoorlijk goed met zo'n ondervloer. Maar goed het moeilijkste deel is achter de rug en komt het wat vlakkere deel eraan. Dus misschien gaat het nu wat sneller.
Hij heeft, als klap op de vuurpijl, ook nog niet alle tegels kunnen scoren, daar moet ie dan morgen of zo weer achteraan. En gezien de franse toestanden met voorraad en zo, houd ik mijn hart vast. Maar ik ga me niet opwinden, het is zijn probleem.
Overigens is zijn slaafje niet meer komen opdraven, ik vraag me niet eens meer af waarom. Verwonder me ook niet eens meer. Eigenlijk wordt dit als vanzelfsprekend ervaren. Oeps! Wat gebeurt hier...
Of moet ik zeggen: het zal me worst zijn als het maar voor de de 8e erin ligt, en de tegelaar ziet maar hoe ie dat voor elkaar krijgt. Want ik moet ook nog met mijn pneumatisch beiteltje aan de gang om het leem van de muren af te bikken. Daarna 2 weken voegen en dan kan de keuken en de kachel erin.
Kamer3
Fannie heeft haar beste kunnen weer getoond. Kijk maar eens naar het resultaat. En voor de gijn ook nog een fotootje van hoe het ervoor uitzag. Dit is dus slaapkamer drie geheel ingericht nu. Fannie heeft deze kamer omgedoopt naar Bangladesh, omdat de meeste spullen uit Bangladesh komen. Toch wel knap om strak modern met zoiets traditoneels als maskers en zo te kombineren. Minimalistische trekjes heeft deze kamer ook nog. Dat straalt rust uit hadden we zo bedacht, maar oordeel zelf.
En als zugabe
En vooruit nog maar eentje
En dan de situatie voor en na, zo'n beetje vanuit de zelfde hoek genomen.
Links is dan de nieuwe douche en WC, en natuurlijk is dat bidet gesloopt. Staat nu te wachten op een nieuwe bestemming. Wellicht als een kunstwerk in de nieuwe tuin. Hebben we ook grote plannen mee, maar dat is nog in de prille ontwerp fase.
In iedergeval komt er een zwembad, japans badhuisje, een water partij en een kruidentuin. Alles zodanig in elkaar te passen dat het ook nog een zekere balans vindt met elkaar zal wel weer een heksentoer worden. En dan krijg je nog te maken met de wettelijke voorschriften, vergunningen etc etc. Dat laatste zal wel weer een martelgang worden.
En als zugabe
En vooruit nog maar eentje
En dan de situatie voor en na, zo'n beetje vanuit de zelfde hoek genomen.
Links is dan de nieuwe douche en WC, en natuurlijk is dat bidet gesloopt. Staat nu te wachten op een nieuwe bestemming. Wellicht als een kunstwerk in de nieuwe tuin. Hebben we ook grote plannen mee, maar dat is nog in de prille ontwerp fase.
In iedergeval komt er een zwembad, japans badhuisje, een water partij en een kruidentuin. Alles zodanig in elkaar te passen dat het ook nog een zekere balans vindt met elkaar zal wel weer een heksentoer worden. En dan krijg je nog te maken met de wettelijke voorschriften, vergunningen etc etc. Dat laatste zal wel weer een martelgang worden.
21 november 2009
Appartement
NOVEMBER
Dit is de maand van mist, regen en kou. Althans dat hoort het te zijn, maar temperaturen van 15 graden is toch wel heel erg aangenaam na een paar weken regen.
En de volgende ochtend is ook dat weer gepiept. De maskertjes aan de buurvrouw gegeven dan kan haar dochtertje weer met verf aan de gang en de handel als een kunstwerk aan de muur hangen.
Van de week ga ik dan maar een glazuur brand doen met de nieuwe glazuren. Ben benieuwd wat dat wordt.
Woosh! Ineens gaat alles met een sneltrein vaart.
TEGELVLOER
De door Wim en mij in elkaar geknutselde vloerverwarming doet het perfect, ontbreekt nog een thermostaat op de manifold, maar die is inmiddels door Wim ingekocht. En kan er zo opgeschroeft worden.
Echter de afwerking van de vloer is niet zo geweldig gegaan, moet je als amateur eigenlijk ook niet willen. De twee tegelboeren die een offerte uitbrachten, voor absurdistische prijzen, hadden achteraf gezien, uiteraard gelijk in hun kommentaren. Gaven erg af op de oneffenheid van de vloer en brachten dat als een onoverkomelijk probleem. Mits voor een prijs natuurijk. En in je beste frans kun je daar onophoudelijk over Egaline staan praten maar dat kwam gewoon niet over. Wat ze niet kennen is gewoon "impossible". Begrijpen doe ik dat wel want het laten vloeien van dat goedje luistert behoorlijk nauwkeurig, ondanks dat het wel weer een van die wondermiddelen is in de bouw. Ons zelfgemaakt recept deed het ook niet zo geweldig in de corridoor. Maarja die offertes vielen gewoon ver buiten onze begroting.
Daar had ik nog een kaartje liggen van een bouwvakker die al eens eerder voor het dak van de douche langs was geweest. Ik pak de telefoon, maak een afspraak en in no time staat ie op de stoep. Levert uiteraard weer genadeloze kommentaren op de met veel bloed zweet en tranen gelegde zandcement vloer en belooft met een offerte te komen. Op mijn vraag of dat allemaal voor de kerst kan, wordt bevestigend beantwoord! Mazzel eens een keer.
De volgende maandag komt ie ook nog eens een keertje met de door ons gewenste kleurtjes en een alternatief aanzetten. Niet helemaal onze wens. Maar na een tocht, gedrieen, langs wat bouwhandels besluiten we toch maar voor de chocolade bruine tegel van 40 x 60 te gaan. Als we tenminste voor de kerst de vloer erin willen hebben is dat een goed compromis, zegt Fannie, en daar ben ik het natuurlijk volledig mee eens.
De prijs van 20 euries de vierkante meter is ook prima, de tegel is keihard ook weer wel goed. En een deal ruikend smolten ineens zijn bezwaren van de slechte ondervloer, de onregelmatige muren en niks is haaks in dit huis als sneeuw voor de zon weg. Is dat verdacht denk ik dan met mijn paranoide geest? Ik gooi het maar op het lage werkaanbod, de crisis die toch eindelijk de prijzen laat zakken en nog meer van dat soort flauwekul.
Uiteindelijk stemmen we, na wat bieden en loven, toe in de offerte en schrijven een check voor 30%. Toch wel weer handig, checks, vooral in zo'n ontwikkelingsland als Frankrijk. (nee breek me de bek niet los!) De uiteindelijke prijs lag erg dicht in de buurt van mijn beraming en dat klopte dan ook maar weer.
En warempel, de afgesproken dag stond meneer op de drempel. Heel erg ongebruikelijk. Maar hij is ook geen volbloed fransman en dat verklaard een hoop, denk ik. Voortvarend gaat ie aan het slijpen van de vloer en haalt de grootste oneffenheden zo weg. Slim om te gaan frezen in plaats van opvullen. Vertelt ie dat er net een nieuw apparaat op de markt is waarmee dat makkelijker kan, alleen nog niet op voorraad in de bouwhandel. Ja natuurlijk niet! Dus heeft ie deze oplossing met een slijptol bedacht. Natuurlijk weer een geweldige stofzooi, dat kruipt uiteraard overal tussendoor, en met ingehouden adem loop ik als een haas door de stofstorm heen om het grootste gat in de vloer dicht te proppen met isolatie. Dat hielp een beetje. Wel eraan denken om die handel eruit te halen als de kachel weer aangaat. De vloerverwarming kan mooi afgesloten worden van het grote circuit, dus daar heeft de tegelaar dan ook weer geen last van bij het lijmen. Het is opvallend zwoel weer, hop dan die deuren wagenwijd open om de stofdonder te verjagen. Door de grote grangedeuren rolde een enorme stofwolk de wei in. De man had dan weliswaar een stofmasker voor maar had het duidelijk niet echt naar zijn zin op die manier. Maar goed.
Dat niet op voorraad zijn, bestellen - 3 maanden, maakt bij mij altijd iets van ergernis los. Het meeste wordt alleen besteld als je er specifiek om vraagt, een 5 tal bestel formulieren ondertekent en een deposit geeft. Erger nog, meestal is er helemaal geen voorraad van wat dan ook. Behalve de erg courante artikelen zoals zand, cement en hout, schroeven... en uiteraard de basis gereedschappen. Maar alles kan besteld worden bij de fabriek, over minimal 3 weken is het er dan. En kijk er niet van op dat de spullen er pas over een paar maanden zijn. Wat een land! OK, OK, deze streek is het niet te vergelijken met de grootstedelijke gebieden waar enorme omzetten gehaald worden. Maar toch, waarom alles zo lang moet duren is mij een raadsel. Opvallend is ook die maatverschillen van materialen van winkel tot winkel en ontbrekende zaken in assortimenten waardoor je gedwongen bent om langs diverse winkels te gaan voordat je je handeltje bij elkaar hebt. Ben ik dan zo veeleisend? Dat zal ook wel
Afijn na de voorbereidende schijnbewegingen liggen er toch maar de eerste twee rijen tegels in. Tuurlijk, het uitvlakken van de vloer is niet geweldig gelukt en moeten er bakken lijm bij, en nog liggen een paar tegels niet op nivo, maar goed. Er wordt me verzekerd dat het beste gedaan wordt. En wat onmogelijk is kan gewoon niet lukken. Door de ondergrond worden toch meer problemen veroorzaakt dan geanticipeerd. ;=(( Mijn argument van: dat wist je toch van te voren? Ach, tegen dovemansoren is dat weer. Het Egaline verhaal wordt door de man vertaald als een laag cement opbrengen van minimaal 4 cm. Een wat vreemde vertaling van "chappe auto lissante de quelques milimetres" (deklaag van vloeicement van enkele milimeters) lijkt me. En hij maar doordrammen over een nieuwe deklaag van zandcement. Ik geef het op en laat hem verder prutsen, afkeuren kan altijd nog. Maar de tegels zijn echt chocolade zeer donker bruin! Moet nog ff op gepoetst worden, maar vanochtend met mijn vinger eroverheen en geen sluierresten.
En een tweede meevaller, valt het afmaken daarmee eens binnen de planning? Het begint er echt op te lijken!
KEUKEN
Eigenlijk hadden we het een beetje opgegeven een keuken voor een redelijke prijs te vinden voor het appartement. En bij wijze van oefening had Fannie een keuken samengesteld uit de Ikea gids. Deze oefening met Ikea heeft een soort richtprijs opgeleverd, en stonden we min of meer op het punt dan maar in vredesnaam een keuken van de Zweedjes in het appartement te werpen. En konden dan zelf een week aan de gang om die op te stellen. Na een vruchteloze poging om door een van de keukenmensen van Ikea op een goed spoor geholpen te worden zegt Fannie: laten we voor de gein nog eens een keer naar Cuisinella gaan. (de concurrent van Schmidt) Een eerder bezoek aan die gasten leverde ook geen normale prijs op. Een redelijke prijs? Cuisinella was toch net zo duur als Schmidt? Roep ik. Nouja dat verhaal is al in geuren en kleuren verteld. Maar niet geschoten is altijd mis, ik bel voor een afspraak de volgende dag, en dat ging ook nog maar zo meteen, geen probleem. Dus wij woensdags naar die andere keukenboer met onze nieuwe ideeen over de keuken.
Lopen we daar naarbinnen, komen we in een soort afbraakpand terecht. Bijna alle keukens die er stonden waren gesloopt! En in een hoek zag ik een tig-tal kookplaten op een hoop gelegd met prijskaartjes voor een afbraakprijs. En her en der in de boedel stonden rekken met leuke hebbedingetjes met diverse kortingen. Een teringzooi dus, zeg maar!
Komt de keukenboer op ons af , en nodigt ons vriendelijk uit voor een bakkie leut. Nu is die leut in la douce France bijna altijd een miniscuul kopje met geconcentreerde zwarte drabbigheid, en derhalve bijna nooit te drinken. Maar we tonen onze beste zin en acepteren het risico dat we vergiftigt zullen worden. Oh ja expresso noemen ze dat vocht. Nu is het een hele kunst om dat smakelijk te maken, en komt dat zelden ook zo uit een masjientje. En jawel, een onmogelijk klein kopje, je vingers zoeken voortdurend naar het oortje, altijd te klein om je vingers door te krijgen. En jawel lauw, en jawel bitter, en jawel niet te zuipen. Een flinke klont suiker toverde de zwarte drap om naar een soort koffiebonbon en zo kauwde je de handel naar binnen. Een keer slikken en het leed was weer geleden.
Het ritueel herhaalde zich: kleur van de kastjes, handgrepen, werkblad en dan pas aan de balie een ontwerp maken. Dat bracht ons weer helemaal in de stemming. Demonstratief legde Fannie de ikea gids op de balie en liet ons nieuwe ontwerp zien. Dat is dan wel weer reuze handig van die keukengids van de Zweedjes. Met zelfklevers in een rasterwerk je keuken samenstellen. Daarmee wordt alles overzichtelijk en kun je thuis op je gemak zonder de druk van een verkoper blijven pielen totdat je tevreden bent.
Fannie's ontwerp werd klakkeloos overgenomen. Gemak dient de mens nietwaar? De prijs zag ik op het scherm oplopen tot twaalfduizend euries en dat maakte opnieuw dat we de kriebel kregen. Wat is dat handig dat je een vreemde taal spreekt, kun je lekker roddelen zonder dat het de gastheer kan opwinden. Maar verrassing! Geen druk a la Schmidt: NU KOPEN, NU BESLISSEN! JE KRIJGT ALLEEN DE KORTING ALS JE NU TEKENT! Gewoon op je gemak met elkaar overleggen en praten over de beste oplossing. En die kwam. Wel uit een totaal andere hoek dan we verwachtten. De verkopert zag natuurlijk onze gezichten flink betrekken bij het oplopen van de prijs. En stelde ons maar gelijk op de hoogte of eigenlijk gerust. Dat ze waren overgenomen door Aviva en dat daarmee de prijzen tot op Ikea nivo waren gedaald maar met de kwaliteit van Schmidt. Want je kunt zeggen wat je wilt die keuken in het gastendeel is gewoon van uitstekende kwaliteit. Bij wijze van demo ging ie in de onderste lade staan van een keukenblok en wipte zelfs voorzichtig op en neer. Wellicht is die lade speciaal geprepareerd, maar toch weer grappig. Het mannetje bleef overeind staan in die lade. Met gepaste waardering knikten we, want die demo kenden we al.
En wat had ie ons goed in de gaten, peilde haarscherp ons budget in en kwam daar heel dichtbij door wat gegoochel op het scherm. Nog steeds geen blije gezichten? Nou nog wat korting, we waren immers zijn eerste klanten. En verrek! Fannie's berekende Ikea prijs verscheen op het scherm, inclusief levering, en plaatsing. We waren om. Het gemak dient opnieuw de mens nietwaar. En als klap op de vuurpijl kon de keuken ook nog geleverd worden voor de kerst, als we er op stonden. Dat ging ons dan toch weer net iets te snel. De infrastructuur lag er nog niet eens en er moet toch nog wel het een en ander gebeuren in het appartement voordat die klaar is voor de keuken. Onze finishing touch zo gezegd. De tweede week van januari was ook prima, niks geen: "misschien na drie maanden". Wel weer de ongijn van alles apart betalen (transport, poseur, 30% vooruit...) ook al beweerde ie tijdens het gesprek ff iets anders: wij zorgen voor alles, geen diverse betalingen etc. Maar goed ons doel is bereikt.
Het appartement komt daarmee weer als plan gereed.
Gaan Wim en ik de komende kerstvakantie nog ff wat stroom en water doortrekken naar het appartement maar dat is dan verder bijzaak. Hoeft ie zich ook niet te vervelen.
Dit is de maand van mist, regen en kou. Althans dat hoort het te zijn, maar temperaturen van 15 graden is toch wel heel erg aangenaam na een paar weken regen.
En als we in de ochtend nog een beetje duf van de nacht door de ramen van het appartement over het landschap gluren zien we dit.
En dan zeggen we tegen elkaar, als het appartement volgend jaar klaar is dan zien we dit altijd.
Maar er moet eerst nog heel wat werk verzet worden voordat we erin kunnen trekken. We doen ons best en ik denk dat Fannie wel kampioen schilderen is zo langzamerhand. Volgens mij is de 500 m2 al ruim gepasseerd.
En omdat niet alles werk moet zijn vinden we toch nog gelegenheid om een beetje klei te bakken. De maskers van het buurmeisje, en de probeersels van de anderen moeten dan maar eens een keer in de oven. Een beetje passen en meten om vooral die maskers een beetje plat neer te leggen, dan trekken ze ook niet erg krom.
Maar er moet eerst nog heel wat werk verzet worden voordat we erin kunnen trekken. We doen ons best en ik denk dat Fannie wel kampioen schilderen is zo langzamerhand. Volgens mij is de 500 m2 al ruim gepasseerd.
En de volgende ochtend is ook dat weer gepiept. De maskertjes aan de buurvrouw gegeven dan kan haar dochtertje weer met verf aan de gang en de handel als een kunstwerk aan de muur hangen.
Van de week ga ik dan maar een glazuur brand doen met de nieuwe glazuren. Ben benieuwd wat dat wordt.
Woosh! Ineens gaat alles met een sneltrein vaart.
TEGELVLOER
De door Wim en mij in elkaar geknutselde vloerverwarming doet het perfect, ontbreekt nog een thermostaat op de manifold, maar die is inmiddels door Wim ingekocht. En kan er zo opgeschroeft worden.
Echter de afwerking van de vloer is niet zo geweldig gegaan, moet je als amateur eigenlijk ook niet willen. De twee tegelboeren die een offerte uitbrachten, voor absurdistische prijzen, hadden achteraf gezien, uiteraard gelijk in hun kommentaren. Gaven erg af op de oneffenheid van de vloer en brachten dat als een onoverkomelijk probleem. Mits voor een prijs natuurijk. En in je beste frans kun je daar onophoudelijk over Egaline staan praten maar dat kwam gewoon niet over. Wat ze niet kennen is gewoon "impossible". Begrijpen doe ik dat wel want het laten vloeien van dat goedje luistert behoorlijk nauwkeurig, ondanks dat het wel weer een van die wondermiddelen is in de bouw. Ons zelfgemaakt recept deed het ook niet zo geweldig in de corridoor. Maarja die offertes vielen gewoon ver buiten onze begroting.
Daar had ik nog een kaartje liggen van een bouwvakker die al eens eerder voor het dak van de douche langs was geweest. Ik pak de telefoon, maak een afspraak en in no time staat ie op de stoep. Levert uiteraard weer genadeloze kommentaren op de met veel bloed zweet en tranen gelegde zandcement vloer en belooft met een offerte te komen. Op mijn vraag of dat allemaal voor de kerst kan, wordt bevestigend beantwoord! Mazzel eens een keer.
De volgende maandag komt ie ook nog eens een keertje met de door ons gewenste kleurtjes en een alternatief aanzetten. Niet helemaal onze wens. Maar na een tocht, gedrieen, langs wat bouwhandels besluiten we toch maar voor de chocolade bruine tegel van 40 x 60 te gaan. Als we tenminste voor de kerst de vloer erin willen hebben is dat een goed compromis, zegt Fannie, en daar ben ik het natuurlijk volledig mee eens.
De prijs van 20 euries de vierkante meter is ook prima, de tegel is keihard ook weer wel goed. En een deal ruikend smolten ineens zijn bezwaren van de slechte ondervloer, de onregelmatige muren en niks is haaks in dit huis als sneeuw voor de zon weg. Is dat verdacht denk ik dan met mijn paranoide geest? Ik gooi het maar op het lage werkaanbod, de crisis die toch eindelijk de prijzen laat zakken en nog meer van dat soort flauwekul.
Uiteindelijk stemmen we, na wat bieden en loven, toe in de offerte en schrijven een check voor 30%. Toch wel weer handig, checks, vooral in zo'n ontwikkelingsland als Frankrijk. (nee breek me de bek niet los!) De uiteindelijke prijs lag erg dicht in de buurt van mijn beraming en dat klopte dan ook maar weer.
En warempel, de afgesproken dag stond meneer op de drempel. Heel erg ongebruikelijk. Maar hij is ook geen volbloed fransman en dat verklaard een hoop, denk ik. Voortvarend gaat ie aan het slijpen van de vloer en haalt de grootste oneffenheden zo weg. Slim om te gaan frezen in plaats van opvullen. Vertelt ie dat er net een nieuw apparaat op de markt is waarmee dat makkelijker kan, alleen nog niet op voorraad in de bouwhandel. Ja natuurlijk niet! Dus heeft ie deze oplossing met een slijptol bedacht. Natuurlijk weer een geweldige stofzooi, dat kruipt uiteraard overal tussendoor, en met ingehouden adem loop ik als een haas door de stofstorm heen om het grootste gat in de vloer dicht te proppen met isolatie. Dat hielp een beetje. Wel eraan denken om die handel eruit te halen als de kachel weer aangaat. De vloerverwarming kan mooi afgesloten worden van het grote circuit, dus daar heeft de tegelaar dan ook weer geen last van bij het lijmen. Het is opvallend zwoel weer, hop dan die deuren wagenwijd open om de stofdonder te verjagen. Door de grote grangedeuren rolde een enorme stofwolk de wei in. De man had dan weliswaar een stofmasker voor maar had het duidelijk niet echt naar zijn zin op die manier. Maar goed.Dat niet op voorraad zijn, bestellen - 3 maanden, maakt bij mij altijd iets van ergernis los. Het meeste wordt alleen besteld als je er specifiek om vraagt, een 5 tal bestel formulieren ondertekent en een deposit geeft. Erger nog, meestal is er helemaal geen voorraad van wat dan ook. Behalve de erg courante artikelen zoals zand, cement en hout, schroeven... en uiteraard de basis gereedschappen. Maar alles kan besteld worden bij de fabriek, over minimal 3 weken is het er dan. En kijk er niet van op dat de spullen er pas over een paar maanden zijn. Wat een land! OK, OK, deze streek is het niet te vergelijken met de grootstedelijke gebieden waar enorme omzetten gehaald worden. Maar toch, waarom alles zo lang moet duren is mij een raadsel. Opvallend is ook die maatverschillen van materialen van winkel tot winkel en ontbrekende zaken in assortimenten waardoor je gedwongen bent om langs diverse winkels te gaan voordat je je handeltje bij elkaar hebt. Ben ik dan zo veeleisend? Dat zal ook wel
Afijn na de voorbereidende schijnbewegingen liggen er toch maar de eerste twee rijen tegels in. Tuurlijk, het uitvlakken van de vloer is niet geweldig gelukt en moeten er bakken lijm bij, en nog liggen een paar tegels niet op nivo, maar goed. Er wordt me verzekerd dat het beste gedaan wordt. En wat onmogelijk is kan gewoon niet lukken. Door de ondergrond worden toch meer problemen veroorzaakt dan geanticipeerd. ;=(( Mijn argument van: dat wist je toch van te voren? Ach, tegen dovemansoren is dat weer. Het Egaline verhaal wordt door de man vertaald als een laag cement opbrengen van minimaal 4 cm. Een wat vreemde vertaling van "chappe auto lissante de quelques milimetres" (deklaag van vloeicement van enkele milimeters) lijkt me. En hij maar doordrammen over een nieuwe deklaag van zandcement. Ik geef het op en laat hem verder prutsen, afkeuren kan altijd nog. Maar de tegels zijn echt chocolade zeer donker bruin! Moet nog ff op gepoetst worden, maar vanochtend met mijn vinger eroverheen en geen sluierresten.En een tweede meevaller, valt het afmaken daarmee eens binnen de planning? Het begint er echt op te lijken!
KEUKEN
Eigenlijk hadden we het een beetje opgegeven een keuken voor een redelijke prijs te vinden voor het appartement. En bij wijze van oefening had Fannie een keuken samengesteld uit de Ikea gids. Deze oefening met Ikea heeft een soort richtprijs opgeleverd, en stonden we min of meer op het punt dan maar in vredesnaam een keuken van de Zweedjes in het appartement te werpen. En konden dan zelf een week aan de gang om die op te stellen. Na een vruchteloze poging om door een van de keukenmensen van Ikea op een goed spoor geholpen te worden zegt Fannie: laten we voor de gein nog eens een keer naar Cuisinella gaan. (de concurrent van Schmidt) Een eerder bezoek aan die gasten leverde ook geen normale prijs op. Een redelijke prijs? Cuisinella was toch net zo duur als Schmidt? Roep ik. Nouja dat verhaal is al in geuren en kleuren verteld. Maar niet geschoten is altijd mis, ik bel voor een afspraak de volgende dag, en dat ging ook nog maar zo meteen, geen probleem. Dus wij woensdags naar die andere keukenboer met onze nieuwe ideeen over de keuken.
Lopen we daar naarbinnen, komen we in een soort afbraakpand terecht. Bijna alle keukens die er stonden waren gesloopt! En in een hoek zag ik een tig-tal kookplaten op een hoop gelegd met prijskaartjes voor een afbraakprijs. En her en der in de boedel stonden rekken met leuke hebbedingetjes met diverse kortingen. Een teringzooi dus, zeg maar!
Komt de keukenboer op ons af , en nodigt ons vriendelijk uit voor een bakkie leut. Nu is die leut in la douce France bijna altijd een miniscuul kopje met geconcentreerde zwarte drabbigheid, en derhalve bijna nooit te drinken. Maar we tonen onze beste zin en acepteren het risico dat we vergiftigt zullen worden. Oh ja expresso noemen ze dat vocht. Nu is het een hele kunst om dat smakelijk te maken, en komt dat zelden ook zo uit een masjientje. En jawel, een onmogelijk klein kopje, je vingers zoeken voortdurend naar het oortje, altijd te klein om je vingers door te krijgen. En jawel lauw, en jawel bitter, en jawel niet te zuipen. Een flinke klont suiker toverde de zwarte drap om naar een soort koffiebonbon en zo kauwde je de handel naar binnen. Een keer slikken en het leed was weer geleden.
Het ritueel herhaalde zich: kleur van de kastjes, handgrepen, werkblad en dan pas aan de balie een ontwerp maken. Dat bracht ons weer helemaal in de stemming. Demonstratief legde Fannie de ikea gids op de balie en liet ons nieuwe ontwerp zien. Dat is dan wel weer reuze handig van die keukengids van de Zweedjes. Met zelfklevers in een rasterwerk je keuken samenstellen. Daarmee wordt alles overzichtelijk en kun je thuis op je gemak zonder de druk van een verkoper blijven pielen totdat je tevreden bent.
Fannie's ontwerp werd klakkeloos overgenomen. Gemak dient de mens nietwaar? De prijs zag ik op het scherm oplopen tot twaalfduizend euries en dat maakte opnieuw dat we de kriebel kregen. Wat is dat handig dat je een vreemde taal spreekt, kun je lekker roddelen zonder dat het de gastheer kan opwinden. Maar verrassing! Geen druk a la Schmidt: NU KOPEN, NU BESLISSEN! JE KRIJGT ALLEEN DE KORTING ALS JE NU TEKENT! Gewoon op je gemak met elkaar overleggen en praten over de beste oplossing. En die kwam. Wel uit een totaal andere hoek dan we verwachtten. De verkopert zag natuurlijk onze gezichten flink betrekken bij het oplopen van de prijs. En stelde ons maar gelijk op de hoogte of eigenlijk gerust. Dat ze waren overgenomen door Aviva en dat daarmee de prijzen tot op Ikea nivo waren gedaald maar met de kwaliteit van Schmidt. Want je kunt zeggen wat je wilt die keuken in het gastendeel is gewoon van uitstekende kwaliteit. Bij wijze van demo ging ie in de onderste lade staan van een keukenblok en wipte zelfs voorzichtig op en neer. Wellicht is die lade speciaal geprepareerd, maar toch weer grappig. Het mannetje bleef overeind staan in die lade. Met gepaste waardering knikten we, want die demo kenden we al.
En wat had ie ons goed in de gaten, peilde haarscherp ons budget in en kwam daar heel dichtbij door wat gegoochel op het scherm. Nog steeds geen blije gezichten? Nou nog wat korting, we waren immers zijn eerste klanten. En verrek! Fannie's berekende Ikea prijs verscheen op het scherm, inclusief levering, en plaatsing. We waren om. Het gemak dient opnieuw de mens nietwaar. En als klap op de vuurpijl kon de keuken ook nog geleverd worden voor de kerst, als we er op stonden. Dat ging ons dan toch weer net iets te snel. De infrastructuur lag er nog niet eens en er moet toch nog wel het een en ander gebeuren in het appartement voordat die klaar is voor de keuken. Onze finishing touch zo gezegd. De tweede week van januari was ook prima, niks geen: "misschien na drie maanden". Wel weer de ongijn van alles apart betalen (transport, poseur, 30% vooruit...) ook al beweerde ie tijdens het gesprek ff iets anders: wij zorgen voor alles, geen diverse betalingen etc. Maar goed ons doel is bereikt.
Het appartement komt daarmee weer als plan gereed.
Gaan Wim en ik de komende kerstvakantie nog ff wat stroom en water doortrekken naar het appartement maar dat is dan verder bijzaak. Hoeft ie zich ook niet te vervelen.
10 november 2009
Auw!
Gisteren het eerste ongelukje na de trapval van Els vorig jaar. Het trackrecord is hiermee weer op 0 komen te staan.
Stom genoeg werd er "ff" een ladder aan de kant gezet. Die stond niet hellemaal in evenwicht en hoorde ik een enorm geraas ineens. In een flits zag je die ladder op je afkomen. Het was een van die zelf in elkaar getimmerde dingen, loeizwaar dus. Een noodsprong in de berg met isolatiematerialen behoedde me voor erger. Toch raakte de ladder nog wel ff de bovenkant van mijn voet. Dat was auw! Zwol meteen dat voetje op. Na wat heftige krachttermen en au au au geroep, niemand kon me toch horen dus dat luchtte op, strompelde dit lijf maar naar beneden om eens te bestuderen of er iets ernstigs geraakt was. Gelukkig was het maar een schampschot en kon ik nog een beetje bewegen. Denk dat de schrik erger was dan de verwonding. Maar dat betekende wel even iets rustiger aan doen, en besloot maar eens iets aan die administratie te gaan doen met het pootje een beetje omhoog. 'sMiddags ging het weer een stuk beter, pootje een beetje stijf geworden. Wat een mazzel!
Hop dan maar wat afwerklatjes gaan halen, een beetje zitten in de knar en naar het herfstlandschap turen is natuurlijk ook niet weg. En nu wordt er weer rondgehobbeld, prima. Je neemt toch een risico zo op je eentje aan het klussen te zijn.
VEILIGHEID
Uiteraard ben je daardoor extreem bewust voor veiligheid op je werkplek. De trainingen van de afgelopen jaren in diverse bedrijven zijn toch wel een beetje blijven kleven. En aan een aantal dingen probeer je dan ook bewust te denken.
Een paar open deuren zijn er natuurlijk wel.
De griezel verhalen die ik af en toe lees lijken me niets om dat aan de lijve te ervaren.
Maar die neerrazende ladder zetten je wel weer aan het denken.
Stom genoeg werd er "ff" een ladder aan de kant gezet. Die stond niet hellemaal in evenwicht en hoorde ik een enorm geraas ineens. In een flits zag je die ladder op je afkomen. Het was een van die zelf in elkaar getimmerde dingen, loeizwaar dus. Een noodsprong in de berg met isolatiematerialen behoedde me voor erger. Toch raakte de ladder nog wel ff de bovenkant van mijn voet. Dat was auw! Zwol meteen dat voetje op. Na wat heftige krachttermen en au au au geroep, niemand kon me toch horen dus dat luchtte op, strompelde dit lijf maar naar beneden om eens te bestuderen of er iets ernstigs geraakt was. Gelukkig was het maar een schampschot en kon ik nog een beetje bewegen. Denk dat de schrik erger was dan de verwonding. Maar dat betekende wel even iets rustiger aan doen, en besloot maar eens iets aan die administratie te gaan doen met het pootje een beetje omhoog. 'sMiddags ging het weer een stuk beter, pootje een beetje stijf geworden. Wat een mazzel!
Hop dan maar wat afwerklatjes gaan halen, een beetje zitten in de knar en naar het herfstlandschap turen is natuurlijk ook niet weg. En nu wordt er weer rondgehobbeld, prima. Je neemt toch een risico zo op je eentje aan het klussen te zijn.
VEILIGHEID
Uiteraard ben je daardoor extreem bewust voor veiligheid op je werkplek. De trainingen van de afgelopen jaren in diverse bedrijven zijn toch wel een beetje blijven kleven. En aan een aantal dingen probeer je dan ook bewust te denken.
Een paar open deuren zijn er natuurlijk wel.
- Zo probeer je de rommel en materialen om je heen zoveel mogelijk uit je looppad te houden
- en als het even kan puin en afval meteen op te ruimen
- struikelen over een luchtslang of snoer is natuurlijk stom
- Ook gereedschap probeer je niet overal op je werkplek te laten rondslingeren. De garage wordt na verloop van tijd iedere keer weer een puinhoop en daar moet an een aparte aktie voor worden gevoerd om je dingen weer te kunnen terugvinden ;=D (tot grote ergenis van Wim)
- En goed op je plaats, positie, en mogelijke gevaren bij bepaalde klussen letten. Vallen en struikelen.
- En eentje die ik er echt uit heb moeten rammen bij mezelf: gemakzucht. Voorbeeldje, niet ver naast de ladder overbuigen om die meter verderop nog ff een schroef in te draaien, maar de ladder gewoon opschuiven en weer naar boven klauteren.
- Messen, zagen of andere scherp gereedschap zal ik altijd ergens uit de weg leggen of in mijn gereedsschapsbak doen.
- Aan het einde van de dag ruim je de ergste rommel aan de kant en dump je het afval op een van de twee afvalhoopjes in de grange of de garage. De laatste maanden staat er altijd een afvalzak in de buurt, een stuk efficienter.
- Vrijdag dechetterie dag en grote opruimdag, puin in de auto hijsen en naar de miljeustraat (dechetterie)
De griezel verhalen die ik af en toe lees lijken me niets om dat aan de lijve te ervaren.
Maar die neerrazende ladder zetten je wel weer aan het denken.
Waar ben je geweest
Af en toe worden spelletjes gedaan over: welke landen heb je allemaal bezocht. Dat was dan weer een vraag van de buurman vanochtend. Af en toe zit je wel eens te verhalen over vakanties en waar je gewoond hebt. Men is altijd verbaasd om te horen dat dit je zoveelste adres en je vierde huis is. Geloof dat de teller ergens over de 30 is blijven steken.
Leuk om dat eens in een kaart te zetten. Dit is de kaart voor zover ik me dat in mijn hoofd heb zitten voor Fannie en mij. Dus Fannie zal nog wel en paar landen extra hebben.
Leuk om dat eens in een kaart te zetten. Dit is de kaart voor zover ik me dat in mijn hoofd heb zitten voor Fannie en mij. Dus Fannie zal nog wel en paar landen extra hebben.
7 november 2009
Beton Ciré
Q'est que c'est que ça, what the heck is this, wat is dat. Beton ciré is een goedje van een soort cement, wat kunststofvezels, een beetje polyacrylcarbonaat of zo erin om het hard en flexibel tegelijk te maken en kleurstof - kleur naar keuze. Kortom een gietvloer dus. Ik begin al net zo breedsprakerig te worden als de fransozen hier. Dus opgelet.
Nu hebben we daar een paar maanden geleden naar geinformeerd, een offerte gevraagd etc etc. Maar een mannetje daarbij om het ook te gieten, neuh. Niet te vinden in afzienbare tijd. Zelfs tegelaars kunnen dit jaar niet meer. Dus men begrijpt dat we blij waren met iemand die dit jaar nog zou kunnen beginnen en die maakt dan ook grote kansen om de klus te krijgen. Door de leverancier van het spul werd ons iemand aanbevolen. En die kwam zowaar vroeger dan afgesproken. Dat was alvast een goede start. Er werd direct gemeten en wat bleek? Wim en ik zei de gek hebben een zandcementvloer gelegd waar slechts 1.5 cm nivo verschillen worden gemeten. OK het laatste stukje is niet helemaal geweldig gegaan maar volgens de mannetjes was dat niet zo'n probleem. Voici.
Dus hop de mannen om een offerte gevraagd. Voor alle zekerheid ook nog ff een prijsje gevraagd bij een nederlandse leverancier en die komt met 135 euries per meter. Da's verdomd veel geld. De mannetjes gaven een prijs indicative af van 200/m2 en dat is absoluut teveel. Maar dat had ie al snel door. Waarom men de prijs verdubbeld zodra er iets buitenlands in het spel komt vraag ik me af. Wij allochtonen weten toch zeker wel wat de prijs is? Af en toe is het vechten tegen de bierkaai en krijg je de prijs niet naar beneden. Net alsof die boefjes zeggen: "die prijs of helemaal niet". Of zou een gemiddelde fransman liever niet werken voor een 'ollander'? Nou ja wie het weet mag het zeggen.
Ondertussen lekker aan het timmeren geslagen in het apartement en zijn aan beide kanten de wanden afgetimmerd en geisoleerd. De kieren ruimhartig dichtgespoten met de uitvinding van de vorige eeuw: PUR schuim. Wat een goddelijk goedje. Effe een beetje schudden die fles en hop de klep open. Vervolgens spuit je het spul in alle gaatjes en kieren die je voor de bus komen. Zie rechterfoto linksbovenin. Later afwerken is slechts met een mes erlangs om het teveel van het goede weg te snijden. En dan denk ik afwerken met een stuk stucgaas en plamuur voor het wegwerken van de ongeregeldheden.
Enne zelfs de vlokken die je eraf snijdt kun je nog ergens voor gebruiken, al is het maar vulling ergens voor.
De volgende klus is het uitbikken van de muur en het daarna voegen ervan. De mannetjes van het Béton Ciré vonden eigenlijk dat het voor het storten moest gebeuren. Dus is er theoretisch nog een week om dat te klaren. Zal de buurman maar vragen om me mee te helpen want anders gaat dat kiele kiele worden of je zit dag en nacht te bikken de komende 7 dagen. En dan moet het nog gevoegd worden. Op zich is dat niet zo'n probleem als je de tijd ervoor zou hebben, maar nu zit je weer tegen zo'n deadline aan te bikken. Ook niet slecht.
foto WvdM
En die Bruno - de beau père van Damien - zou twee weken geleden langskomen om zijn kunsten te laten zien. Die had ik dit eigenlijk willen laten doen, maar ja het was natuurlijk erg stom om te denken dat ie ook nog zijn woord zou houden. Maar ik was gewaarschuwd door Marianne waar hij af en toe voor klust. De laatste keer kwam ie ook een week of zo later. Die kan het dus vergeten nog iets voor mij te gaan doen.
De herfst is in volle kracht neergekomen op het land. De afgelopen week een paar stortbuien over het dorp heen; daar lustten de hond tegenover ons geen brood van. En Bios die ook eens naar buiten moest keerde rap om, met de oren achter in zijn nek, als een speer door de nog net geopende schuifdeur door. En schoot tussen mijn benen door de keuken weer in. Merde! Wat een weer. Hondenweer, maar de kat zet er ook zijn bek niet op.
Nu hebben we daar een paar maanden geleden naar geinformeerd, een offerte gevraagd etc etc. Maar een mannetje daarbij om het ook te gieten, neuh. Niet te vinden in afzienbare tijd. Zelfs tegelaars kunnen dit jaar niet meer. Dus men begrijpt dat we blij waren met iemand die dit jaar nog zou kunnen beginnen en die maakt dan ook grote kansen om de klus te krijgen. Door de leverancier van het spul werd ons iemand aanbevolen. En die kwam zowaar vroeger dan afgesproken. Dat was alvast een goede start. Er werd direct gemeten en wat bleek? Wim en ik zei de gek hebben een zandcementvloer gelegd waar slechts 1.5 cm nivo verschillen worden gemeten. OK het laatste stukje is niet helemaal geweldig gegaan maar volgens de mannetjes was dat niet zo'n probleem. Voici.
Dus hop de mannen om een offerte gevraagd. Voor alle zekerheid ook nog ff een prijsje gevraagd bij een nederlandse leverancier en die komt met 135 euries per meter. Da's verdomd veel geld. De mannetjes gaven een prijs indicative af van 200/m2 en dat is absoluut teveel. Maar dat had ie al snel door. Waarom men de prijs verdubbeld zodra er iets buitenlands in het spel komt vraag ik me af. Wij allochtonen weten toch zeker wel wat de prijs is? Af en toe is het vechten tegen de bierkaai en krijg je de prijs niet naar beneden. Net alsof die boefjes zeggen: "die prijs of helemaal niet". Of zou een gemiddelde fransman liever niet werken voor een 'ollander'? Nou ja wie het weet mag het zeggen.
Enne zelfs de vlokken die je eraf snijdt kun je nog ergens voor gebruiken, al is het maar vulling ergens voor.
De volgende klus is het uitbikken van de muur en het daarna voegen ervan. De mannetjes van het Béton Ciré vonden eigenlijk dat het voor het storten moest gebeuren. Dus is er theoretisch nog een week om dat te klaren. Zal de buurman maar vragen om me mee te helpen want anders gaat dat kiele kiele worden of je zit dag en nacht te bikken de komende 7 dagen. En dan moet het nog gevoegd worden. Op zich is dat niet zo'n probleem als je de tijd ervoor zou hebben, maar nu zit je weer tegen zo'n deadline aan te bikken. Ook niet slecht.
foto WvdM
De herfst is in volle kracht neergekomen op het land. De afgelopen week een paar stortbuien over het dorp heen; daar lustten de hond tegenover ons geen brood van. En Bios die ook eens naar buiten moest keerde rap om, met de oren achter in zijn nek, als een speer door de nog net geopende schuifdeur door. En schoot tussen mijn benen door de keuken weer in. Merde! Wat een weer. Hondenweer, maar de kat zet er ook zijn bek niet op.
Dan ben je blij dat je een warme bak koffie in je handen hebt en door de ramen naar buiten kunt kijken hoe de natuur weer eens huishoudt. De schapen moeten het even stellen met hun eigen wolletje, en de koeien achter schurken een beetje tegen de bomen aan voor een beetje beschutting. Ja het gouden moment van de beginnende herfst met zijn prachtige kleuren is weer voorbij. Op naar de hagel en sneeuw.
BAKKER
Als er gasten zijn wordt er 'smorgens vroeg altijd vers brood bij de bakker gehaald in Vauvillers. Heerlijk om die verse broodgeur op te snuiven. En altijd een praatje makend met de verkoopster. Natuurlijk over het weer, dus wat is er anders dan in NL. Kan er weer prima met mijn beste Frans geoefend worden.
FRANSE TAAL
Ik moet zeggen de meesten doen echt hun best om me te verstaan. Tot nu toe zijn er maar een paar fransozen geweest die echt deden alsof ze me niet begrepen omdat ze vonden dat het frans al te zeer vermangeld werd. En OK dat gebeurd natuurlijk vrij regelmatig als de zinnen wat langer worden. Maar nu is netprof ontdekt en daar kun je videootjes bekijken en beluisteren over de Franse taal en de on/mogelijkheden ervan. Bij de oefening voor tout - tous - toutes kleunde ik natuurlijk behoorlijk fout. Maar na een aantal keren kijken en luisteren begint het door te dringen. Er worden vorderingen gemaakt. De illusie dat de Franse taal ook onberispelijk gesproken gaat worden door mij heb ik nooit gehad. Aan het vocabulaire wordt hard gewerkt door iedere week tenminste een boek uit te willen lezen. En de boeken van mijn lessen franse grammatica liggen onder handbereik. De truuk is door iedereen aan de praat te houden om maar die nodige oefening te krijgen. Zelfs Jehova's getuigen mogen hun ding zeggen aan de deurpost. Natuurlijk horen die laatsten na een woord al dat ik een étrangèr ben, maar brengen ze vanuit hun fanatisme toch het geduld op om naar mijn atheïstisch gebrabbel te luisteren. Schijnheilig glimlachend proberen ze een blaadje door de kier van de deur te wurmen, en verdomd dat brand prima als aanmaak papier voor de kachel! Dus laat maar komen.
NOTENBOOM
Was er al iets over de notenboom verteld? Die is met de nieuwe kettingzaag behoorlijk onderhanden genomen en ziet er nu uit alsof de schapen er in de zomer prima onder kunnen liggen, ipv ernaast zoals in de afgelopen zomer. En die karrevracht noten die er onder ligt... De ton in de schuur met noten komt echt niet leeg het komende jaar ben ik bang. Maar flink meegeven met de gasten dus.
In de verte grazen de autonome maaimasjientjes, en rechts ervan ligt het aanmaak hout. Notenhout, daar kun je toch ook sokkels van maken voor het klei werk? Hmm. Onthouden. Goed laten uitwateren en dan maar bewerken tot iets moois. Wat biedt het hebben van een landgoed toch wel niet aan mogelijkheden, nietwaar?
SCHAPEN
Aan het gedrag van de schapen te zien zijn alle ooien gedekt, de rust is weer teruggekeerd. De ooien liggen meer dan normaal, een goed teken. Ook wordt Dram steeds een beetje dichter bij de kudde gelaten, prima want die jongen heeft volgend jaar nogal wat te doen. En misschien ga ik dan ook, als de ooien geworpen hebben, toch eens iets met de melk doen.
Een goed weekeinde allemaal.
BAKKER
Als er gasten zijn wordt er 'smorgens vroeg altijd vers brood bij de bakker gehaald in Vauvillers. Heerlijk om die verse broodgeur op te snuiven. En altijd een praatje makend met de verkoopster. Natuurlijk over het weer, dus wat is er anders dan in NL. Kan er weer prima met mijn beste Frans geoefend worden.
FRANSE TAAL
Ik moet zeggen de meesten doen echt hun best om me te verstaan. Tot nu toe zijn er maar een paar fransozen geweest die echt deden alsof ze me niet begrepen omdat ze vonden dat het frans al te zeer vermangeld werd. En OK dat gebeurd natuurlijk vrij regelmatig als de zinnen wat langer worden. Maar nu is netprof ontdekt en daar kun je videootjes bekijken en beluisteren over de Franse taal en de on/mogelijkheden ervan. Bij de oefening voor tout - tous - toutes kleunde ik natuurlijk behoorlijk fout. Maar na een aantal keren kijken en luisteren begint het door te dringen. Er worden vorderingen gemaakt. De illusie dat de Franse taal ook onberispelijk gesproken gaat worden door mij heb ik nooit gehad. Aan het vocabulaire wordt hard gewerkt door iedere week tenminste een boek uit te willen lezen. En de boeken van mijn lessen franse grammatica liggen onder handbereik. De truuk is door iedereen aan de praat te houden om maar die nodige oefening te krijgen. Zelfs Jehova's getuigen mogen hun ding zeggen aan de deurpost. Natuurlijk horen die laatsten na een woord al dat ik een étrangèr ben, maar brengen ze vanuit hun fanatisme toch het geduld op om naar mijn atheïstisch gebrabbel te luisteren. Schijnheilig glimlachend proberen ze een blaadje door de kier van de deur te wurmen, en verdomd dat brand prima als aanmaak papier voor de kachel! Dus laat maar komen.
NOTENBOOM
Was er al iets over de notenboom verteld? Die is met de nieuwe kettingzaag behoorlijk onderhanden genomen en ziet er nu uit alsof de schapen er in de zomer prima onder kunnen liggen, ipv ernaast zoals in de afgelopen zomer. En die karrevracht noten die er onder ligt... De ton in de schuur met noten komt echt niet leeg het komende jaar ben ik bang. Maar flink meegeven met de gasten dus.
In de verte grazen de autonome maaimasjientjes, en rechts ervan ligt het aanmaak hout. Notenhout, daar kun je toch ook sokkels van maken voor het klei werk? Hmm. Onthouden. Goed laten uitwateren en dan maar bewerken tot iets moois. Wat biedt het hebben van een landgoed toch wel niet aan mogelijkheden, nietwaar?
SCHAPEN
Aan het gedrag van de schapen te zien zijn alle ooien gedekt, de rust is weer teruggekeerd. De ooien liggen meer dan normaal, een goed teken. Ook wordt Dram steeds een beetje dichter bij de kudde gelaten, prima want die jongen heeft volgend jaar nogal wat te doen. En misschien ga ik dan ook, als de ooien geworpen hebben, toch eens iets met de melk doen.
Een goed weekeinde allemaal.
2 november 2009
Verkiezingen
En nu we toch bezig zijn.
Weet je dat slechts 2.5% van de nederlandse kiesgerechtigden zijn georganiseerd in een politieke partij? (bron:http://www.rug.nl/dnpp/lt2007.pdf). Dat schijnt het laagste in Europa te zijn. Blinken we daarin uit, en moeten we ons daarvoor op de borst kloppen? Of zo? Aldoende onze anarchistische inborst weer eens oppoetsend? Het is natuurlijk maar hoe je dat bekijkt.
Vanuit het standpunt van de politiek is dit natuurlijk prima, een klein ledental is uiteraard makkelijker te manipuleren dan de hele kluit van 13 miljoen kiezers. Niet dat die overige 87.5% zich daar iets aan gelegen laten liggen, als kiesvee vanzelfsprekend.
Maar een feit blijft dat van die driehonderdduizend georganiseerden verdeeld over slechts TIEN partijen uitmaken hoe jij en ik moeten leven. Waaruit 150 plucheberen worden geslecteerd, daarvan splitsen zich 13 ministers en staatssecs af. Dan worden er nog eens een 40 tal steuntrekkers gepromoveerd tot pluchebeertje om die ministers en staatssecs te vervangen als klapvee, waarop niemand zijn stem heeft uitgebracht trouwens. Best eng om dat zomaar te bedenken.
Met deze cijfers kun je nauwelijks spreken van een democratie, denk je ook niet? Van die tien partijen zijn overigens in totaal misschien 50 piepeltjes (kieskommissies) die uitmaken wie er op de kieslijsten komen te staan waar jij en ik een vinkje achter mogen zetten. Hm, vrije verkiezingen? En dan bepalen die 300.000 nog ff de rangorde, alsof dat nog wat uitmaakt. Maar ja dan hebben die ook weer wat kunnen mauwen.
Weet je wat het lollige van dit verhaal eigenlijk is? Elk jaar komen er minder leden van de politieke partijen. Het CDA en consorten hebben te maken met een uitstervingsverschijnsel. Er schrijven zich gemiddeld 10% per jaar uit, en minimaal 30% van dat groepje gaat gewoon daud, elk jaar weer. Dus als we met zijn allen lang genoeg wachten dan zijn we uiteindelijk toch verlost van die partijen. Hoeven we helemaal niets voor te doen, gaat allemaal vanzelluf. OK er komt natuurlijk altijd aanwas bij. Dat was ook met de Spaanse bezetting, en recenter met de NSB, ook zo. Je houd het niet tegen. Er blijven altijd landverraders. En dat mag ik gewoon zeggen omdat van der Laan en Pechtold dat ook gewoon "en publique" over een van hun kollega's mogen roepen. Pim Fortuin is er mede door het hoekje om gegaan, de grote reis gaan maken, afgeslacht, vermoord dus. Nee, niet bewezen natuurlijk, maar de stemming zat er goed in, toen.
Maar per saldo 10% per jaar minder. Hoop doet leven, evengoed.
Maar wat gebeurd er eigenlijk als we massaal de stemmingen boycotten, echt voor 100%, iedereen.
Helaas maakt dat helemaal niets uit. Partij leden gaan natuurlijk wel stemmen, want daar zijn de baantjes voor het zakkenvullen te halen. De samenstelling van de kamer wordt dan een simpel rekensommetje en je hebt nog maar 2000 handtekeningen, uhm: vinkjes, nodig om op het pluche te komen. Even een paar dagen de boer op en je kostje is gekocht. En als je nu met zijn allen afspreekt dat je niet in elkaars gebiedje gaat jagen is dat makkelijk in een dag te doen nietwaar. Gewoon op onze kosten een brunch organiseren en alle handtekeningen zijn binnen, hoppa. Verkiezingen zijn dan niet meer nodig.
Wat kost dat?
De gemeente Delft alleen al was in 2006 187.000 euries aan de tweede kamer verkiezingen kwijt, Enschede 120K, Amsterdam 1294K dan nog europa, gemeenteraad, provinciale verkiezingen, waterschapsraad, en niet te vergeten het stemmen in het buitenland, etc etc; bronnen gemeentestukken, voorbeeld: http://raad.delft.nl/raad/agenda/2006/stukken/st177sep.html)
Daar zijn er 441 gemeenten (bron wikipedia) maal pak m beet 150.000 is: ZESENZESTIGMILJOEN alleen voor de TK!!! En vergeten we ook niet wat partijen krijgen voor hun eigen promotie voor de verkiezingen uit de staatsruif. Ik denk voorzichtig schattend, dat die TK verkiezingen ons een HALF MILJARD kosten. Om een pluchebeertje op zijn of haar stoel te laten zitten kost de gemeenschap dat dus ruim 3 miljoen, ja DRIE MILJOEN per kamerlid. Is dat niet wat veel? Vier jaar loon, onkosten, wachtgelden etc meegerekend. En dan hebben we het over allochtonen wat die ons kosten aan de samenleving? ROFL
Enne dan vergeet ik nog de operationele kosten van het apparatski - kamergebouw, personeel...
En ik me maar afvragen waar al dat geld blijft!
Dan nog ff bekvechten over de baantjes van burgemeester, kommissaris van de konegin, commissies, studiegroepen, deelraden, etc etc en kijk die 5.7% van de bevolking die zich ambtenaar mogen noemen zijn weer gedekt.
Huh, men wilde toch weer kiesdistrikten invoeren of zo? Nou daar heb je ze. Gewoon iedereen zijn eigen "krantenwijkje" en klaar.
Nu zit ik natuurlijk maar wat te raaskallen!
Maar die cijfers kloppen echt! Er is een heuse universitaire studie over gemaakt in 2008 door een paar geleerde heren.
En als je daar dan op mijn manier de lijn over doortrekt en ff op gaat tellen, dan moet je wel op die rare gedachten komen, onvermijdelijk.
Een serieuze vraag blijft echter hangen: "door wie worden we nu eigenlijk geregeerd"?
De stem van het volk, of een olichargistisch (wat een raar woord) groepje die de dienst uitmaakt.
Och zo aan het einde van het jaar komen de gekste dingen naar boven.
update: 20091110
vandaag in een van de kommentaren in het AlgemeenDagblad.nl:
Wat heftiger dan ik het uitdruk, maar nu zegt een ander het ook eens ;=)
http://raad.delft.nl/raad/agenda/2006/stukken/st177sep.html
http://www.rug.nl/dnpp/lt2007.pdf
film: the body of lies
info: http://www.nytimes.com/2009/10/27/science/27trojan.html
info: trapdoors in hardware.rtfd
film: zeitgeist
Weet je dat slechts 2.5% van de nederlandse kiesgerechtigden zijn georganiseerd in een politieke partij? (bron:http://www.rug.nl/dnpp/lt2007.pdf). Dat schijnt het laagste in Europa te zijn. Blinken we daarin uit, en moeten we ons daarvoor op de borst kloppen? Of zo? Aldoende onze anarchistische inborst weer eens oppoetsend? Het is natuurlijk maar hoe je dat bekijkt.
Vanuit het standpunt van de politiek is dit natuurlijk prima, een klein ledental is uiteraard makkelijker te manipuleren dan de hele kluit van 13 miljoen kiezers. Niet dat die overige 87.5% zich daar iets aan gelegen laten liggen, als kiesvee vanzelfsprekend.
Maar een feit blijft dat van die driehonderdduizend georganiseerden verdeeld over slechts TIEN partijen uitmaken hoe jij en ik moeten leven. Waaruit 150 plucheberen worden geslecteerd, daarvan splitsen zich 13 ministers en staatssecs af. Dan worden er nog eens een 40 tal steuntrekkers gepromoveerd tot pluchebeertje om die ministers en staatssecs te vervangen als klapvee, waarop niemand zijn stem heeft uitgebracht trouwens. Best eng om dat zomaar te bedenken.
Met deze cijfers kun je nauwelijks spreken van een democratie, denk je ook niet? Van die tien partijen zijn overigens in totaal misschien 50 piepeltjes (kieskommissies) die uitmaken wie er op de kieslijsten komen te staan waar jij en ik een vinkje achter mogen zetten. Hm, vrije verkiezingen? En dan bepalen die 300.000 nog ff de rangorde, alsof dat nog wat uitmaakt. Maar ja dan hebben die ook weer wat kunnen mauwen.
Weet je wat het lollige van dit verhaal eigenlijk is? Elk jaar komen er minder leden van de politieke partijen. Het CDA en consorten hebben te maken met een uitstervingsverschijnsel. Er schrijven zich gemiddeld 10% per jaar uit, en minimaal 30% van dat groepje gaat gewoon daud, elk jaar weer. Dus als we met zijn allen lang genoeg wachten dan zijn we uiteindelijk toch verlost van die partijen. Hoeven we helemaal niets voor te doen, gaat allemaal vanzelluf. OK er komt natuurlijk altijd aanwas bij. Dat was ook met de Spaanse bezetting, en recenter met de NSB, ook zo. Je houd het niet tegen. Er blijven altijd landverraders. En dat mag ik gewoon zeggen omdat van der Laan en Pechtold dat ook gewoon "en publique" over een van hun kollega's mogen roepen. Pim Fortuin is er mede door het hoekje om gegaan, de grote reis gaan maken, afgeslacht, vermoord dus. Nee, niet bewezen natuurlijk, maar de stemming zat er goed in, toen.
Maar per saldo 10% per jaar minder. Hoop doet leven, evengoed.
Maar wat gebeurd er eigenlijk als we massaal de stemmingen boycotten, echt voor 100%, iedereen.
Helaas maakt dat helemaal niets uit. Partij leden gaan natuurlijk wel stemmen, want daar zijn de baantjes voor het zakkenvullen te halen. De samenstelling van de kamer wordt dan een simpel rekensommetje en je hebt nog maar 2000 handtekeningen, uhm: vinkjes, nodig om op het pluche te komen. Even een paar dagen de boer op en je kostje is gekocht. En als je nu met zijn allen afspreekt dat je niet in elkaars gebiedje gaat jagen is dat makkelijk in een dag te doen nietwaar. Gewoon op onze kosten een brunch organiseren en alle handtekeningen zijn binnen, hoppa. Verkiezingen zijn dan niet meer nodig.
Wat kost dat?
De gemeente Delft alleen al was in 2006 187.000 euries aan de tweede kamer verkiezingen kwijt, Enschede 120K, Amsterdam 1294K dan nog europa, gemeenteraad, provinciale verkiezingen, waterschapsraad, en niet te vergeten het stemmen in het buitenland, etc etc; bronnen gemeentestukken, voorbeeld: http://raad.delft.nl/raad/agenda/2006/stukken/st177sep.html)
Daar zijn er 441 gemeenten (bron wikipedia) maal pak m beet 150.000 is: ZESENZESTIGMILJOEN alleen voor de TK!!! En vergeten we ook niet wat partijen krijgen voor hun eigen promotie voor de verkiezingen uit de staatsruif. Ik denk voorzichtig schattend, dat die TK verkiezingen ons een HALF MILJARD kosten. Om een pluchebeertje op zijn of haar stoel te laten zitten kost de gemeenschap dat dus ruim 3 miljoen, ja DRIE MILJOEN per kamerlid. Is dat niet wat veel? Vier jaar loon, onkosten, wachtgelden etc meegerekend. En dan hebben we het over allochtonen wat die ons kosten aan de samenleving? ROFL
Enne dan vergeet ik nog de operationele kosten van het apparatski - kamergebouw, personeel...
En ik me maar afvragen waar al dat geld blijft!
Dan nog ff bekvechten over de baantjes van burgemeester, kommissaris van de konegin, commissies, studiegroepen, deelraden, etc etc en kijk die 5.7% van de bevolking die zich ambtenaar mogen noemen zijn weer gedekt.
Huh, men wilde toch weer kiesdistrikten invoeren of zo? Nou daar heb je ze. Gewoon iedereen zijn eigen "krantenwijkje" en klaar.
Nu zit ik natuurlijk maar wat te raaskallen!
Maar die cijfers kloppen echt! Er is een heuse universitaire studie over gemaakt in 2008 door een paar geleerde heren.
En als je daar dan op mijn manier de lijn over doortrekt en ff op gaat tellen, dan moet je wel op die rare gedachten komen, onvermijdelijk.
Een serieuze vraag blijft echter hangen: "door wie worden we nu eigenlijk geregeerd"?
De stem van het volk, of een olichargistisch (wat een raar woord) groepje die de dienst uitmaakt.
Och zo aan het einde van het jaar komen de gekste dingen naar boven.
update: 20091104
En puur als gedachte oefening kijk eens naar de film Body of Lies of de documentaire Zeitgeist. Als dat je niet aan het denken zet lees dan eens het artikel uit de NY Times. Natuurlijk zijn dat allemaal complot theorieen uit lucide geesten ontsproten. Maar wat als...update: 20091110
vandaag in een van de kommentaren in het AlgemeenDagblad.nl:
Ken Nis,
... Over democratie gesproken. Of de gevestigde politieke partijen zo democratisch zijn. Daar mag je een poppetje kiezen op een kieslijst die is samengesteld door een paar bobo's met hun achterkamertjespolitiek.
10/11/09 08u25Wat heftiger dan ik het uitdruk, maar nu zegt een ander het ook eens ;=)
ref materiaal:
http://www.elsevier.nl/web/10141223/Artikel/Derde-wereldtaferelen-in-Nederlandse-kieslokalen.htmhttp://raad.delft.nl/raad/agenda/2006/stukken/st177sep.html
http://www.rug.nl/dnpp/lt2007.pdf
film: the body of lies
info: http://www.nytimes.com/2009/10/27/science/27trojan.html
info: trapdoors in hardware.rtfd
film: zeitgeist
1 november 2009
Sophisme
definitie: sofisme staat voor: drogreden (schijnreden, denkfout, sofisme) is een reden of redenering die niet klopt, maar wel aannemelijk lijkt.
(bron: wikipedia)
En dan...
Zit je in je autootje naar France Culture te luisteren. FC is nog erger dan de ergste Nederlandse praatzender, een verschrikking voor de toevallige (meestal niet geinteresseerde) toehoorder. Maar voor mij is dit een prima luisterles. En bij voldoende concentratie kan ik het min of meer volgen. Nou ja een diskussie op de Franse radio is een verhaal apart. Iedereen praat/roept/schreeuwt door elkaar heen. Er zijn ook nog verschillende verhaallijnen, want niemand van de aangeschoven sprekers is schijnbaar geinteresseerd in wat een ander te vertellen heeft. En als de kakafonie van het gebrabbel dan zeldzamerwijze even stokt komt de gespreksleider met een samenvatting van diegene die hij toevalligerwijze heeft kunnen volgen. En zo lijkt er weer lijn te komen in het gesprek. Ogenschijnlijk dan.
Passeert een politicus de revu. Of beter gezegd: hij schreeuwt zich naar de oppervlakte van het gekakel cum geroezemoes.
Vraagt de interviewer, zomaar uit het blauwe lijkt wel: maar kan men wel tijdens het debat vragen aan u stellen? (een van de gesprekslijnen gaat over de belasting hervormingen)
Natuurlijk, antwoordt de politicus. Als de vragen betrekking hebben op het onderwerp of interessant zijn in het kader van het algemeen belang, dan wel. Ja natuurlijk. Maar als de vragen gesteld worden om de diskussie te verstoren, of uit kwaadwilligheid worden gesteld dan worden de vragen niet beantwoord.
Het is ineens stil. Alsof iedereen op eenzelfde moment beseft dat hier iets gezegd is waarmee een normaal iemand zich onsterfelijk belachelijk zou kunnen maken.
Bij mij duurt het iets langer. Maar schiet, met enige vertraging, bulderend in de lach. Mijn dag is weer gemaakt. Sofisme? JAWEL! En ik ben subiet de weg kwijt, mijn aandacht dwaalt af van het gesprek, dat nu weer het motor geluid in mijn kabine overstemt. Als eenvoudige geest zijnde, vraag ik me af wie dat moet beoordelen: of een vraag al of niet gesteld kan worden. Ach ja natuurlijk, hijzelf, uiteraard!
Stom, stommer, stomst!
Maar dan hoeft hij geen enkele vraag te beantwoorden als het niet in zijn kraam te pas komt, is vervolgens mijn konklusie. TOCH?!
Dat heet dan politiek. Tuurlijk joh!
Wat is taal toch een mooi instrument. Je belazert de kluit en men bedankt je er ook nog voor, heerlijk dat sofisme.
(bron: wikipedia)
En dan...
Zit je in je autootje naar France Culture te luisteren. FC is nog erger dan de ergste Nederlandse praatzender, een verschrikking voor de toevallige (meestal niet geinteresseerde) toehoorder. Maar voor mij is dit een prima luisterles. En bij voldoende concentratie kan ik het min of meer volgen. Nou ja een diskussie op de Franse radio is een verhaal apart. Iedereen praat/roept/schreeuwt door elkaar heen. Er zijn ook nog verschillende verhaallijnen, want niemand van de aangeschoven sprekers is schijnbaar geinteresseerd in wat een ander te vertellen heeft. En als de kakafonie van het gebrabbel dan zeldzamerwijze even stokt komt de gespreksleider met een samenvatting van diegene die hij toevalligerwijze heeft kunnen volgen. En zo lijkt er weer lijn te komen in het gesprek. Ogenschijnlijk dan.
Passeert een politicus de revu. Of beter gezegd: hij schreeuwt zich naar de oppervlakte van het gekakel cum geroezemoes.
Vraagt de interviewer, zomaar uit het blauwe lijkt wel: maar kan men wel tijdens het debat vragen aan u stellen? (een van de gesprekslijnen gaat over de belasting hervormingen)
Natuurlijk, antwoordt de politicus. Als de vragen betrekking hebben op het onderwerp of interessant zijn in het kader van het algemeen belang, dan wel. Ja natuurlijk. Maar als de vragen gesteld worden om de diskussie te verstoren, of uit kwaadwilligheid worden gesteld dan worden de vragen niet beantwoord.
Het is ineens stil. Alsof iedereen op eenzelfde moment beseft dat hier iets gezegd is waarmee een normaal iemand zich onsterfelijk belachelijk zou kunnen maken.
Bij mij duurt het iets langer. Maar schiet, met enige vertraging, bulderend in de lach. Mijn dag is weer gemaakt. Sofisme? JAWEL! En ik ben subiet de weg kwijt, mijn aandacht dwaalt af van het gesprek, dat nu weer het motor geluid in mijn kabine overstemt. Als eenvoudige geest zijnde, vraag ik me af wie dat moet beoordelen: of een vraag al of niet gesteld kan worden. Ach ja natuurlijk, hijzelf, uiteraard!
Stom, stommer, stomst!
Maar dan hoeft hij geen enkele vraag te beantwoorden als het niet in zijn kraam te pas komt, is vervolgens mijn konklusie. TOCH?!
Dat heet dan politiek. Tuurlijk joh!
Wat is taal toch een mooi instrument. Je belazert de kluit en men bedankt je er ook nog voor, heerlijk dat sofisme.
Nou Moe!
Na bijna twee weken in de lappenmand eindelijk weer een beetje aktiviteit. Nog steeds wordt je snel moe, griep gehad dus, nee niet de Taco Hoest denk ik. Maar we gaan er weer tegenaan.
Laat in het seizoen, toch nog gasten gekregen. Ze kwamen op familie bezoek en vinden Le Mouton Qui Rit een prima oplossing. Het is verbazend om te zien hoeveel mensen er nog banden hebben met Mailleroncourt-Saint-Pancras. Dit is de 4e of 5e familie die hier logeert om hun familie te bezoeken. En verbazing, zonder uitzondering zijn ze niet alleen tevreden over het comfort maar ook over mijn kookkunsten. Nu ben ik alleen maar uitvoerend, want Fannie is natuurlijk de mastermind achter deze combi van eten en slapen. Geeft hints en tips over hoe en wat te koken, en daar geef ik dan weer een soort lokale draai aan. Ik zei de gek zoek naar lokale gerechten en ingredienten, en Fannie verzint daar dan iets bij. Heerlijk die verkenningstocht in het Franse luilekkerland.
Het is soms hard werken, en je maakt lange uren, vooral als er een familie van 11 mensen neerstrijkt in LMQR. Maar als je ziet dat mensen zich op hun gemak voelen bij ons, en genieten van het gezamenlijk eten, werkt dat erg motiverend. OK een 100% score is er natuurlijk niet. Mensen hebben natuurlijk hun eigen idee over hoe ze hun tijd hier willen doorbrengen, en of ze al of niet willen mee-eten, of hun eigen maaltje koken in de keuken. Of gewoon lekker hun eigen ontbijt willen samenstellen. Het kan allemaal, en dat is denk ik wel iets bijzonders onder de B&B's. Gelukkig heb ik in de afgelopen anderhalf jaar een arsenaal aan tips, wandeltochtjes en tourtjes in de omgeving verzameld of zelf bedacht en uitgezet. Vooral die motortocht naar "les Ballons" met Bart was een bijzondere ervaring. Iets om vaak te herhalen met gasten. Dat geef je dan weer door aan de gasten, en ook al zijn we geen toeristenburo het wordt erg gewaardeerd. Dat maakt het verblijf hier weer net iets meer dan een slaapplek en een croissant met koffie in de morgen als pover ontbijt. Dat laatste doen we anders. Fannie's slogan: een Nederlands ontbijt met Franse ingredienten, wordt nadrukkelijk toegepast. En gasten die 'smorgens op hun gemak uit hun bed kruipen, zijn altijd verbaasd over de welgedekte ontbijttafel.
Nou ja genoeg sluikreklame.
En als je 's morgens het appartement binnenloopt, ook al is het nog niet helemaal afgetimmert, voelt sowieso warmer aan. De warmte blijft beter in het huis hangen en is minder een thermisch vergiet geworden. Dit merk je ook in de andere vertrekken, het koelt een stuk minder snel af. Natuurlijk is het nog geen vol winter en vriest het nog niet overdag, dus dat moeten we dan nog maar afwachten hoe de verwarming zich precies houdt met -20C.
Verder brand het hout vergeleken met vorig jaar een stuk beter. Je moet wel iets beter opletten om hout op het vuur te gooien, want met de vloerverwarming eraan gebruik je toch iets meer hout, het brand iets eerder op. Maar ook dat zel wel wennen.
Nu heeft zijn werkgever minder werk voor hem en is me opgevallen dat ie meer bij huis is. Voorzichtig hengelend daarnaar volgde de reactie onmiddelijk. En eerst ontkennend vroeg ie toch of ik wat klusjes voor hem had. Daar valt natuurlijk altijd over te praten zei ik, dus kom maar een kop koffie halen dan hebben we het er wel over. Want zijn eerdere beroep was metselaar, en ezien hebbende wat ie met zijn ballustrade had gedaan heb ik daar wel vertrouwen in. En als volgend jaar de nieuwe douche gemaakt moet worden komt dat prima uit als je iemand hebt die zijn werkt goed doet zonder toestanden dat je er voortdurend bovenop moet zitten en het twee keer af moet laten breken voordat het goed is.
Maar dat is niet helemaal een terechte opmerking. Je ziet duidelijke tekenen dat mensen het afgelopen jaar aan hun huizen bezig zijn gegaan. Heel langzaam knapt het dorpje op, wordt de rotzooi rondom de huizen weggehaald, en worden tuinen opgekalefatert. Een ruine wordt al opgeknapt, en een andere ruine moet platgegooid worden. Ja het gaat goedkomen.
Daarmee blijft het toch nog wel een ghosttown. Er is in de winter geen leven in de brouwerij te bekennen. Daar zal iets aan moeten gebeuren. Mijn plan om het atelier in de winter open te stellen wordt erg goed ontvangen, maar ja dan moet je natuurlijk niet met je vingers in de half bevroren klei moeten zitten. Het plan is om een soort kamertje in het grote atelier te maken met een klein kacheltje waar je dan in betrekkelijk komfort kan gaan draaien. Het hoeft niets bijzonders te zijn, gewoon iets afschermen zodat je niet voor de mussen hoeft te stoken. En dan een beetje publicitee voeren en hoppa een aktiviteit is geboren. Een plan om dat in januari te fietsen en dat te kombineren met het maken van de garderobe aan de buitenkant van ons nieuwe appartement zou een goede zet zijn. Afijn plannen zat dus. De komende tien jaar zal het werk aan dit huis niet afnemen, gelukkig...
Laat in het seizoen, toch nog gasten gekregen. Ze kwamen op familie bezoek en vinden Le Mouton Qui Rit een prima oplossing. Het is verbazend om te zien hoeveel mensen er nog banden hebben met Mailleroncourt-Saint-Pancras. Dit is de 4e of 5e familie die hier logeert om hun familie te bezoeken. En verbazing, zonder uitzondering zijn ze niet alleen tevreden over het comfort maar ook over mijn kookkunsten. Nu ben ik alleen maar uitvoerend, want Fannie is natuurlijk de mastermind achter deze combi van eten en slapen. Geeft hints en tips over hoe en wat te koken, en daar geef ik dan weer een soort lokale draai aan. Ik zei de gek zoek naar lokale gerechten en ingredienten, en Fannie verzint daar dan iets bij. Heerlijk die verkenningstocht in het Franse luilekkerland.
Het is soms hard werken, en je maakt lange uren, vooral als er een familie van 11 mensen neerstrijkt in LMQR. Maar als je ziet dat mensen zich op hun gemak voelen bij ons, en genieten van het gezamenlijk eten, werkt dat erg motiverend. OK een 100% score is er natuurlijk niet. Mensen hebben natuurlijk hun eigen idee over hoe ze hun tijd hier willen doorbrengen, en of ze al of niet willen mee-eten, of hun eigen maaltje koken in de keuken. Of gewoon lekker hun eigen ontbijt willen samenstellen. Het kan allemaal, en dat is denk ik wel iets bijzonders onder de B&B's. Gelukkig heb ik in de afgelopen anderhalf jaar een arsenaal aan tips, wandeltochtjes en tourtjes in de omgeving verzameld of zelf bedacht en uitgezet. Vooral die motortocht naar "les Ballons" met Bart was een bijzondere ervaring. Iets om vaak te herhalen met gasten. Dat geef je dan weer door aan de gasten, en ook al zijn we geen toeristenburo het wordt erg gewaardeerd. Dat maakt het verblijf hier weer net iets meer dan een slaapplek en een croissant met koffie in de morgen als pover ontbijt. Dat laatste doen we anders. Fannie's slogan: een Nederlands ontbijt met Franse ingredienten, wordt nadrukkelijk toegepast. En gasten die 'smorgens op hun gemak uit hun bed kruipen, zijn altijd verbaasd over de welgedekte ontbijttafel.
Nou ja genoeg sluikreklame.
VERWARMING
Het wordt nu wel duidelijk. De winter gaat koud worden. Dus onze maatregelen voor extra verwarming en isolatie zal niet voor niets zijn geweest. De vloerverwarming in het apartement, na een paar weken proefdraaien, doet het geweldig. Wellicht is een beter inlaatregelventiel nodig. Want een kraantje verder open of dichtdraaien als regelaar zonder te kunnen zien wat je doet is niet geweldig. Jawel, meten is weten en gissen is missen. Dus ik wil daar en thermisch gestuurde klep op hebben zodat het circuit zich beter kan regelen op een vooraf ingestelde temp. Niks niet gissen, dusss.En als je 's morgens het appartement binnenloopt, ook al is het nog niet helemaal afgetimmert, voelt sowieso warmer aan. De warmte blijft beter in het huis hangen en is minder een thermisch vergiet geworden. Dit merk je ook in de andere vertrekken, het koelt een stuk minder snel af. Natuurlijk is het nog geen vol winter en vriest het nog niet overdag, dus dat moeten we dan nog maar afwachten hoe de verwarming zich precies houdt met -20C.
Verder brand het hout vergeleken met vorig jaar een stuk beter. Je moet wel iets beter opletten om hout op het vuur te gooien, want met de vloerverwarming eraan gebruik je toch iets meer hout, het brand iets eerder op. Maar ook dat zel wel wennen.
BUURTJES
Van de week sprak ik de buurman en die bevestigde mijn vermoedens van de echtelijke twist. Hij zag er nog steeds aangedaan uit. Een beetje timide zelfs. Maar lakoniek zei ie: "het hoort erbij". Altijd erg zoiets. Je ziet toch een eerst levendige familie een beetje stilvallen, er heerst een bedrukte sfeer. Nah ja hopelijk slijt het een beetje en komt het gezin weer op gang, het zal zijn tijd nodig hebben denk ik.Nu heeft zijn werkgever minder werk voor hem en is me opgevallen dat ie meer bij huis is. Voorzichtig hengelend daarnaar volgde de reactie onmiddelijk. En eerst ontkennend vroeg ie toch of ik wat klusjes voor hem had. Daar valt natuurlijk altijd over te praten zei ik, dus kom maar een kop koffie halen dan hebben we het er wel over. Want zijn eerdere beroep was metselaar, en ezien hebbende wat ie met zijn ballustrade had gedaan heb ik daar wel vertrouwen in. En als volgend jaar de nieuwe douche gemaakt moet worden komt dat prima uit als je iemand hebt die zijn werkt goed doet zonder toestanden dat je er voortdurend bovenop moet zitten en het twee keer af moet laten breken voordat het goed is.
BRICOLAGE
Over de douche gesproken. Gisteren kwam de dak man kijken naar de klus om het dak omhoog te kantelen. Dat zou ie natuurlijk al drie weken geleden hebben gedaan, maar goed er is geen haast. En hoe eerder je zoiets inkopt des te meer zekerheid heb je dat het ook op een voor jou geschikt moment voor elkaar komt. Hij werd helemaal enthousiast over het plan om er een soort tuintje bovenop te maken. Zoiets had ie nog nooit gezien / gedaan dus wilde ie eerst weten of de muren het zouden houden en hoe dik de balken wel niet moesten zijn. Vroeg ie aan mij of ik die berekeningen wilde aanleveren en informatie over de daktuin. Nou ja zeg, nu heb ik toevallig kennis over hoe je dat moet berekenen, maar welke klant kan dat nu. Vreemde omgekeerde wereld. Afijn het komt wel voor elkaar. Hopelijk beheerst ie zich met zijn prijzen een beetje, want tot nu toe rezen die elke keer de pan uit. Tot het ab-sur-dis-tische voor mij, en fantastische prijzen, dat laatste voor de aannemer dan. Mijn idee om aan de zijkant flessen in een patroon in te metselen, nou daar had ie nog nooit van gehoord! En prompt liet ik natuurlijk mijn experiment beneden zien. Dat vond ie wel iets aparts en hij vertrok helemaal opgewonden dat er iets nieuws gedaan werd. De deur uitstappend met de opmerking: "als er nu wat meer van dat soort mensen als u waren hier in het dorp..."Maar dat is niet helemaal een terechte opmerking. Je ziet duidelijke tekenen dat mensen het afgelopen jaar aan hun huizen bezig zijn gegaan. Heel langzaam knapt het dorpje op, wordt de rotzooi rondom de huizen weggehaald, en worden tuinen opgekalefatert. Een ruine wordt al opgeknapt, en een andere ruine moet platgegooid worden. Ja het gaat goedkomen.
MAILLERONCOURT
En wellicht ontstaat er zo ook wat meer leven in de brouwerij. Nu is het in de winter een ghost town, voor mijn gevoel ideaal, rustig, geen gedoe. Slechts af en toe scheurt er een torenhoog geladen mestwagen door het dorp. Die laat hier en daar een hoop stront op de weg liggen en de straat kleurt zich dan langzaam aan groengrijs. Waar de regen dan weer korte metten mee maakt. Maar af en toe is het ook voor de regen teveel. Zoals laatst lag er toch een behoorlijke hoop koeienstront op het trottoir aan de overkant. Maar verbazing ten top, een uur later kwam de burgemeester himself de shit opruimen. Met het gemeente trekkertje en een aanhangertje. Die man zie ik de laatste tijd ook het gras maaien en andere hand en spandiensten in het dorp verlenen. Geweldig zo, hij geeft daarmee wel een zetje erbij. Mischien zijn dat ook de ingredienten om het dorpje er een beetje fatsoenlijker uit te laten zien. Als je iets dwarszit, niet erover blijven babbelen, maar gewoon zelf doen, niet wachten op de regen. Anderen volgen zijn voorbeeld dan toch maar. Wie weet doet het dorp zijn ondertiteling van "belle sources" nog eens eer aan.Daarmee blijft het toch nog wel een ghosttown. Er is in de winter geen leven in de brouwerij te bekennen. Daar zal iets aan moeten gebeuren. Mijn plan om het atelier in de winter open te stellen wordt erg goed ontvangen, maar ja dan moet je natuurlijk niet met je vingers in de half bevroren klei moeten zitten. Het plan is om een soort kamertje in het grote atelier te maken met een klein kacheltje waar je dan in betrekkelijk komfort kan gaan draaien. Het hoeft niets bijzonders te zijn, gewoon iets afschermen zodat je niet voor de mussen hoeft te stoken. En dan een beetje publicitee voeren en hoppa een aktiviteit is geboren. Een plan om dat in januari te fietsen en dat te kombineren met het maken van de garderobe aan de buitenkant van ons nieuwe appartement zou een goede zet zijn. Afijn plannen zat dus. De komende tien jaar zal het werk aan dit huis niet afnemen, gelukkig...
Abonneren op:
Posts (Atom)