Feest!

En dan is het feest. De jagers van het dorp hebben een overvloed aan wild geschoten en verkocht, gegeten en gewoon een flinke winst gemaakt. Daarvan laten ze dan eens per jaar het dorp meegenieten. En dat is me een party geworden.
Een enorme homp vlees werd op een spits gestoken en het vuur in de fik. En geen klein vuurtje. Manshoog en zo heet als lava.

De hele handel staat op een soort wagentje met een draaiend spit. Zeer ingenieus. Maar ja dan moet je wel weer een generator hebben hebben om de handel in beweging te houden. De hitte is gewoon niet te harden, want de snijder hield het maar een tiental seconden uit.

Tsja en dan zit je met zijn allen te schranzen.

Midden in het bos is een enorme partytent opgezet en van die bout en nog wat varkens-achtersten kan dan de hele gemeenschap zich de buik rond eten.

Vier van dit soort hammen zaten onder een vuurtje in de grond achter de BBQ. En hubba hubba! Wat had ik nu aan de vork hangen. Nog nooit heb ik zulke malse lapjes gegeten. En als ik zeg nog nooit, dan verwed ik daar meer dan 50 jaar eetervaring onder, zo mals. Het mes zakte er als vanzelf doorheen! Bijna smeltend in je mond. In eerder gelezen recenties nam ik dit altijd met een korreltje zout, wat heet een kruiwagen zout! Maar nu ik het eenmaal zelf ervaren heb, het is waar, echt waar. En je begrijpt dat ik daar nu een stuk kritischer door geworden ben. De lat ligt dus weer een paar meter hoger, ;=0

Er waren zeker 150 mensen. Een hoop mensen aan het vissen in het etang communale, heen en weer pendelend tussen de vleesberg en de hengel. Toen ik wegging, Fannie en Wim zouden zo komen, was iedereen eigenlijk wel verzadigd , maar er was nog behoorlijk wat van het vlees over. En dat allemaal voor een tientje. Wijn, kaas, toetje, koffie (dit was dus echt niet te zuipen) en kwamen ze met iets sterks uit een jerrycan langs. Dat heb ik maar overgeslagen. Het rook wel lekker maar toch...

Nog een tijdje met de burgemeester zitten kletsen en een van de buurmannen. Ik begin zo langzamerhand steeds meer mensen uit het dorp te herkennen en je schudt de handen van hen die dat weer met mij doen. Leuk is dat, geeft je toch een soort "welkom in onze gemeenschap" gevoel. En je het dorp door scheurt, en mensen beginnen hun hand op te steken, (dat doet men pas nadat je min of meer geaccepteerd raakt, alhoewel je blijft natuurlijk een blody forreigner) besef je pas in welk een kleine gemeenschap je terecht bent gekomen. Het voelt goed aan.