Tour

Na ff in de tuin is het tijd voor mijn ritje. Het was al aan het betrekken maar snel in de auto gesprongen en een ommetje gemaakt. Eens even de zijweggetjes verkennen, dacht ik. En ja hoor soms rijdt je iemands erf op, maar dat wordt niet zo vreemd gevonden had ik de indruk. Vriendelijk grijnzend keren en weer zachies wegtuffen, niks aan de hand.

En het stikt van de lammetjes in de wei, het stinkt ook een uur in de wind. Zeker honderd schapen bij elkaar in een relatief kleine wei is niet bevordelijk voor het voorjaars aroma. Nou ja dat hoort er nu eenmaal bij op het land. Maar het zijn wel van die grappige schapen met een zwarte kop en poten, de rest is wit. Zoiets wil ik ook hebben. Nu ff informeren volgende maand en kijken of ze nog een ram over hebben. De afgelopen twee weken floot het gras de grond uit en onze kleine kudde redt het niet meer met het knagen. Dus maandag maar eens een paar stukken afsluiten zodat in ieder geval de boomgaard en het voorste gedeelte kaal blijft.

En dan verlaat je Mailleroncourt-Saint-Pancras achter de kerk langs in de richting van Melincourt. Dat is een mooi stukkie om te wandelen voor hen die daar lol in hebben, zelf prefereer ik mijn ijzeren ros. Maar met de tweewieler is het nog iets te link op die kleine wegen in deze tijd van het jaar. Veel gruis en pruttel dat is achtergebleven naar een seizoen rossen in de bossen en van de hout transporten die de kanten van het asfalt hebben gesloopt. Dat is nog ff iets te link, en het is wachten op de bezemwagen. Die kwam tot mijn niet geringe verbazing vorig jaar ook over die kleine weggetjes de zaak schoon meppen.

Ondanks, of juist omdat, het redelijk was dichtgetrokken, krijg je mooi zacht licht en kun je met die zachtgroene lente tinten het landschap in beeld brengen. Toch maar eens die super groothoek geprobeerd. Als je zo boven op een heuveltje staat kun je kilometers ver kijken en dan is het natuurlijk verleidelijk. Zo'n fisheye geeft bij helder weer altijd een slecht resultaat, een echte zonnekap kun je niet gebruiken en je hand erboven houden zie je dan ook weer. Altijd een beetje gemier zoiets. Maar dit keer was het licht precies goed. Vooral die koolzaadvelden doen het goed in dit landschap.

In bijna alle dorpjes, of zeg liever gehuchten, in de omgeving tref je wel een vervallen huis of zo aan. Dat schijnt erbij te horen, maar die zorgen dan wel weer voor mooie grafische plaatjes. Het hoeft natuurlijk niet altijd kapot te zijn om mooi te zijn.

Kijk je om het hoekje van die afgebrokkelde muur dan zie je een bijna perfect opgeknapte woning. Merkwaardig die contrasten. In dit soort dorpen zie je ook vervallen huizen die in NL onbewoonbaar verklaard zouden worden. Maar er schijnt dan toch nog een stukje van het dak ok te zijn en verrek in een hoekje zie je dan dat zo'n huis toch bewoond wordt. Bij ons in het dorp heb je ook wat van die huizen. In het linkerdeel wordt nog gewoond en de rest is gewoon in elkaar geflikkert. Of men heeft een deel opgelapt en de rest van het dak hangt er dan maar zo wat bij. Merkwaardig komt dat voor mij over. Dingen die gewoon tijdens het jaar dat ik hier nu woon zijn ingestort, en niemand die er wat aan doet of van zegt.

Verder met mijn tochtje. Waar het in onze streek ook van stikt zijn bronnen met een wasplaats. Waar men vroeger waste en waarschijnlijk ook dieren aan dronken. Sommigen geven nog water en worden ook nog onderhouden, min of meer dan, de franse slag he, je weet wel. Deze staat bij Chazel. Mooi ding maar een beetje overgroeid met mos of zo op de bodem. Water is wel steenkoud, dus prima om je ff te verfrissen en je autoraam te wassen.

Volgende stop Amance.

In Amance hebben we via het internet naar een huis gekeken, zelfs Dries is er voor ons nog op afgegaan, maar het huis is nooit gevonden. Het is niettemin een zeer bezienswaardig dorpje. Amance heeft huizen uit de 16e en 17e eeuw in de kern van het dorp staan. Prachtige gebouwen. Je waant je echt in de tijd van de muskettiers terug.

Mijn voorliefde voor afgetrapte gebouwen komt niets te kort hier. In de Groene Leeuw is een oud hotel restaurant, zo aan de afbeelding op de afgebladderde gevel te zien. Enne het is nog te koop ook. Natuurlijk moet er ietsjes aan gebeuren. Zoals electro, water, plafonds en vloeren, isolatie, kozijnen, dak, muren, en ach waarom ook niet de riolering. Niet veel werk dus, hier en daar ene klap met de moker doet 't hem wel...

Voor de liefhebber heet het in NL. Hier heet het dat dit huis wat aandacht nodig heeft. Zo heeft ieder land zijn eufemismen, LOL

Maar dit is echt een krot. Moet je eens naar binnen kijken! Als niet zo nieuwschierig persoon doe je dat natuurlijk, ik kon het erg niet goed zien maar er zaten wel gaten in de vloer dacht ik zo. Bel eens voor de gein. Of toch maar niet.

Het begint nu echt te dreigen en om de plensbui die al de hele dag in de lucht hangt te vermijden toch maar de terugtocht aan de tomtom opgegeven. Kortste weg dat wel, dan heb je tenminste nog van die verrassingen.

Vanuit Amance rijd ik naar Clairefontaine. En daar stapte ik ff uit want die ingang was wel erg mooi. Iets wat je je voorstelt als alles hier, LMQR, is gegroeid tot de maten die je voor ogen staan.

En ja hoor, in no time stond er een onduidelijk brabbelend geval in het autoraam te bedelen. En oh nee geen bescheiden bedragje om een pilsje te kunnen kopen ofzo, meteen 70,65. Wat een gek bedrag dacht ik, die goser moet niet goed bij zijn hoofd zijn, zat ook duidelijk onder de dope of zo. Beleefd grijnzend en met een: "je suis desolee monsieur" maakte ik me er van af. Dat werd wel begrepen en de man droop af.

Een stukje verder kom ik in een dorp dat heet: "Contre-Eglise" gekke naam in zo'n paaps land: tegen de kerk. Maar het zal heus wel iets anders betekenen, tsja m'n frans is nog niet zo geweldig. Dat gaat nog wat jaartjes duren. Vooral dat accent...

Maar kadootje, weer een mooi karakteristiek gebouwtje.

Iets voor mijn lens dus. Het gaat vooral om die pastel tinten die je bij dit soort licht zo mooi op je chippie kan vastleggen. Want vastleggen op de gevoelige plaat is van de vorige eeuw, za'k maar zeggen.

Langs de achterkant van Chazel rijd ik de heuvel op. Dat witte paard, dat is echt een moetje, nou ja moest wel effe heen en weer lopen om het zo te krijgen maar het ding werkte mee en schuifelde langzaam voor de lens.

En wat ook erg leuk is om te doen, als tomtom zegt ga links, doe dan rechts. Verdwalen kun je met zo'n apparaat echt niet meer. Dus wat bromt het. Bij Melincourt, dat is ongeveer 8 km hiervandaan verbouwen ze zelfs wijn! Hoppa kansen dus. En dit laatste doorkijkje als snoepje van de week om af te sluiten dan maar.

Vreetmarkt

De afgelopen weken gasten gehad, ik weet nu zeker dat zo'n bed and breakfast het voor mij is. Het is gewoon heerlijk om je gasten te zien genieten. Natuurlijk van het moois dat we hier hebben neergezet, de goede bedden (geen consessies!) En natuurlijk het eten wat we klaarmaken, met zoveel mogelijk producten uit de streek. Met lekkerbekken als we zelf zijn kan dat natuurlijk niet minder. Fannie zegt altijd: een nederlands ontbijt met franse producten, laat ze maar genieten.

TIPje
Als je het te pakken kan krijgen moet je eens Roquefort van lait cru (rauwe melk) proberen, zo zacht op de tong en op een dun plakje stokbrood dat 'sochtends vers van de bakker gehaald wordt.... (slik, zakdoek!) En Bios onze kat weet/vreet zich ook al behoorlijk in de patee's thuis ;=)

LENTE
De streek is op zijn allermooist in deze periode en je ziet de gasten er dan ook van genieten. Na een wandeling of toertochtje komen ze dan ook vol met verhalen terug, da's voor mij dan weer echt genieten. En ze hebben allerlei tips dan. De uitgezette routes en wandeltochten worden dan ff gecheked op de stafkaart en waar nodig aangevuld of gemarkeerd.

Voor de laatste gasten had ik een paar lange wandelingen uitgezet waarmee ze optimaal konden genieten van een landschap vol in de bloesem. Het weer werkte nog mee ook dus je kon echt kilometers ver kijken. Een succes.

Voor alle zekerheid toch nog ff vooraf de laatste wandelroute afgeknart omdat die erg landelijk is en er nogal eens behoorlijk veel stront en klei op de weggetjes kan liggen in het voorjaar. Maar dat viel allemaal erg mee. Na de laatste stortbui was het behoorlijk proper en de mooie dagen daarna maakte alles goed begaanbaar.


MARCHE GOURMANDE
In Vauvillers was op zondag een gourmand markt, onze gasten op gewezen. Vind ik zelf ook altijd leuk, een beetje folklore. Maar dit was wel heel erg lokaal en kleinschalig, niet erg grandiose daarom. En dat vonden onze gasten ook. In ieder geval de couleur locale op kunnen snuiven.

Nog wel een paar leuke plaatjes kunnen schieten, toch wel.

Speciaal voor wim...
Zoals al eens eerder geschreven, brood komt hier in tientallen vormen en smaken voor, en kwaliteiten uiteraard.
In deze streek heb je zo'n 6 of 7 verschillende broden die typisch voor hier zijn, de namen zijn me vanmiddag gedicteerd maar natuurlijk weer vergeten. Met Damien heb ik afgesproken dat we dat eens gaan doen: broodbakken. Want dat is per slot zijn oude vak. Nou ja, bij fransmannetjes weet je maar nooit hoe en wat, wanneer iets echt gebeurd, maar na enig aandringen komt het wel voor elkaar. Hij gaat in ieder geval bij zijn vriendin informeren waar we het meel kunnen kopen, want zijn vriendin werkt voor een bakker. Handig toch? Wellicht leuk om na een paar keer proef bakken eens mensen uit te nodigen die dat ook leuk vinden, of alleen maar lekker. Nou ja we zien wel. Iets voor de gasten? In plaats van build you own pizza zo van maak je eigen brood. En / of

En natuurlijk zijn er de obligate worsten, maar deze leken wel ambachtelijk in plaats van uit de dozen van de fabriek.
En als we toch met het ambachtelijke bezig zijn, want daar is deze marché de gourmand ook een beetje voor bedoeld dan hier nog een paar pics

ff clicken op de pic voor een beter beeld

Eau de vie of wel levenswater maar dan van het sterke soort. Mooie flessies, die op de voorste rij zijn voor de leuke kadootjes bedoeld denk ik. Is blauw ook een leuke kleur om dat in te doen?
En nog iets merkwaardigs. Je leeft natuurlijk op het platteland en dan kom je producten tegen die je nooit in de winkel zult zien.

Wat te denken van dit allegaartje van potjes met vloeistoffen die je 't leven kunnen verlengen. Verrek zouden ze dan hier het levenselixer hebben uitgevonden? Maar er stonden geen cohorten van 4 om de handel op te kopen. DUS het zal én wel mierenzoet zijn met een luchtje of smaakje én voor al het andere helpen behalve om je leven eindeloos te laten voortduren. Weer een gemiste kans.

Tot slot een amusante speling van het lot.

Niet duidelijk?
En waar staan ze gedrieen voor? De zoetwaren, ook erg in trek bij de mensen in deze streek. Het repertoire wat je dan ook altijd tegenkomt op de markten is: brood, worst, honing, zoet, en drank. Nou ja wat verwacht je anders in een streek waar erg veel plaaattelaaand is. In mei/juni zul je weer veel paddo's zien en zo volg je zo'n beetje de seizoenen. HEERLIJK. Al die geuren die je kauwspieren doen malen en je mond bewateren.
In het najaar staan er allemaal mensen met mandjes vers geplukte paddo's langs de weg. En je weet dan niet wat je proeft als je zo een rauwe kantharel in je mond stopt! Het najaar is ook bij uitstek de tijd van de ingemaakte vruchten, afgeleide dingetjes als eau de vie, de streek eigen Calvados, die dan niet zo genoemd mag worden en ander lekkers. Eén zakdoek om de mond af te vegen is dan niet meer voldoende.

EEND
Van tijd tot tijd kom je ze nog steeds tegen, mijn oude liefde: de Eend of Deux Cheveaux Cabriolet. Jaja in capitalen. Dit is wel een erg fraai exemplaar, vrolijke kleurtjes. Doet je altijd weer even glimlachen van nostalgisch geluk. Een beetje fotoshoppen om de kleuren een beetje ok te krijgen en voila! Kadootje...

Tsja de korstleden hebben er ook nog van mogen genieten, maar das war einmahl.

En over de schapen gaan we het weer hebben zodra de scheerder langs is geweest.

puf, puf

Heh, ff de puf om de blog bij te werken. Hang in mijn favoriete positie met het compu op schoot en muziek van France Culture op de achtergrond. Flesje Luberon open getrokken om de vieze nasmaak van iets wat hier Boudin heet weg te spoelen. Witte worst of blanke worst moet het zijn, getver wat is dat een smakeloze hap! Tsja wat zal ik zeggen, Fannie zal met haar beroemde uitspraak: "acquired taste" hoog scoren in deze. Om precies te weten wat het is kijk HIER.
Al een jaar lang kijk ik met een schuin oog naar dit heerlijks. Telkens weerhield me iets, niet voor niets dus. Vorig weekeinde hadden we met onze gasten een BBQ, dus ik denk, ach hebben ze iets lokaals van noordelijk Frankrijk, dat is altijd leuk. Blij dat ik ze dat bespaard heb. Ewel, zomaar eten weggooien doe je ook niet, dus hup vanavond in de pan. En grote ontzetting! Het smaakt echt werkelijk nergens naar. Je voelt dat je wat in je mond hebt, maar naar een smaak is het totaal gissen. Hoe ze dat voor elkaar krijgen, daar kun je alleen maar naar raden. Een smakeloos, bijna weeiig, gebeuren waar je volgens mij een sterk overheersende saus of zo bij moet serveren. Maar, vraag je je dan af is het dan alleen maar voor de vulling?

Rood, Wit, Grijs, en Zwart
OK dus Boudins staan nu op de rode lijst. Zo hanteer ik hier een zwarte lijst, een witte lijst en een grijze lijst. Hoe donkerder de kleur des te lager is de waardering. Waarbij rood de alarm lijst is. Tripes is ook een item op die lijst, vooral als het in de vorm van een entree wordt aangeboden moeten de alarmbellen afgaan. Heel heftig zelfs. Op de grijze lijst komen de twijfel gevallen, iets waarbij je een incident vermoed, een slechte dag of zo. Wit is aanbevelen en zwart is boycotten. Dit laatste in de zin van restaurants en winkels. De laatste tijd vul ik hierop ook levensmiddelen in. Met het vertrek naar LDF (la douce France) ben ik natuurlijk helemaal opnieuw begonnen.

Iets wat ook op die grijze lijst staat is bijvoorbeeld een soort cervolaat, noem het salami, wat hier Rosetta heet. Het verschilt erg in kwaliteit, en je moet geluk hebben om het echt vers te kunnen kopen. Een ander item is Rillettes de Porc, Mans, of Oie. Zoek maar in Google naar recepten. Ook hier heb je de mee en tegenvallers, en ook hier moet je er even aan wennen. Maar op stokbrood gesmeerd is het heerlijk, vooral met een beetje droge wijn als een medoc of iets uit pay d'oc om maar een voorbeeld te geven.

Toch nog maar een glaasje Luberon, die wijn komt hiervandaan:

Bijna aan de middelandse zee gelegen. Heerlijk fruitig, koppig of stevige wijn, houd zo'n beetje het midden tussen een cote du rhone en een pinot noir in. Een redelijk geprijst slobberwijntje voor een avondje teevee za'k maar zeggen. TV hebben we hier overigens niet. Maar Luberon is hard op weg op de top vijf van mijn favoriete slobber/eet wijntjes te komen. Nog ff naar een goed etiket zoeken maar van de drie soorten die er nu geprobeerd zijn nog geen teleurstelling gehad.

Nou ja ga ik het alleen maar over eten hebben... toegegeven in LDF kom je daar nauwelijks omheen. Toch?!

Corridoor
Vrijdagmiddag is de gebruikelijke puinopruim tijd, de garage is weer eens helemaal aan kant en de caddy ligt bijna tot aan de nok vol met afval dat niet meer te (her)gebruiken is. De garage gaat namelijk ingericht worden als gereedschapshok en werkplaats. Zodat de "Grange" in zijn geheel voor creatieve dingen gebruikt kan gaan worden: pottenbakken, steenhouwen enzo. Met die grange zijn overigens hele wilde plannen. Maar daarover later.

Corridoor dus.

Toch zijn we, ook met de korte werkweek, flink met de corridoor opgeschoten, het is altijd veel meer werk dan je denkt. Er is gepleisterd, gestuked, plafond is nu wit, je ogen doen er pijn van, de muren gewit en de stompies van de balken, overgebleven van het zwevende plafond, zijn donkerbruin gemaakt. Grappig effect zo. We hebben weer iets verder getegeld met de vloer en zijn begonnen aan de voorbereiding van het laatste stukje. Herken je het patroon al?

Links zie je de kaalgebikte en opnieuw gevoegde muur tussen de kamers in. Ook leuk geworden. Nog een laatste afwerklaagje cement over de zijkanten en hoppa.
Gisteren de foeilelijke schakelaars vervangen die naast de deur zaten, die kunnen beter op het balkon gemonteerd worden. En daar zijn ze ook voor, spatwater dicht. Tegelijkertijd ook 'tig meter overbodig draad uit de hele toestand geknipt en het zit nu weer een beetje fatsoenlijk. Toch blijft het fascinerend, behalve meters overbodig draad in de verdeeldozen, zit er in verschillende ruimtes soms een drukknop waarmee je een lichtpunt (ergens anders) aan of uitzet. Je hoort een klik van een relais in een van de vier stoppenkasten als je op een van die knoppen drukt. Je vind dan ook vaak draden waar je eerst geen touw aan vast kunt knopen, vooral rode schakeldraden. We hebben immers veel schakelaars en lichtpunten weggehaald tijdens het uitbreken van de kamers. Je weet nu dat het de draden van die drukknop toestanden zijn geweest, het heeft even geduurd voordat we daarachter waren. Nou ja ze zitten er nog, keurig afgedopt, maar hebben meestal geen funktie meer. Dus als je een plaatje van het een of ander tegen de muur ziet zitten dan bevind zich daarachter een kluwen van draadjes, die ergens beginnen en nergens heengaan. Hoe die gasten dat allemaal in die kleine doosjes gepropt kregen is mij een raadsel. Gewoon met grofgeweld erin geperst denk ik.

Met de schapen is ook het een en ander gebeurd maar daarover morgen maar weer.

Felix & Tietsia

Even een update voor de adopteurs. De twee lammeren gaan als een speer.
Felix is zelfs al aan het gras eten. Snelle jongen. Is ook hyper actief, dus dat belooft nog wat. Want het schijnt dat schapen ontsnappings artiesten zijn.Aan Tiet kun je nog steeds zien dat ze het moeilijk heeft gehad die groeit niet zo snel als Felix, maar het gaat steeds beter.
Ze staat er nog een beetje treuzelig bij, in ieder geval is d'r moeder voldoende zorgzaam geworden.

Foir St. Loup

De foir in st loup is een soort jaarmarkt. En tegelijk een beurs. Deze laatste werd gehouden in een zeker 100m lange tent langs de oever van de Semouse. Op zaterdag was er de traditionele rommelmarkt, maar zo vroeg in het jaar trof je er eigenlijk alleen maar semi profs aan die hun van vorig jaar overgebleven 'rommel' nog probeerden te slijten.


Ongelooflijke junk, iets wat je op de marktjes in Turkije en Egypte ziet. Hoewel, het gehalte allochtonen, inclusief myzelf, was erg hoog dus dat verklaart een boel.


Een prachtige mix tussen van wat ze hier noemen 'artisanal' en het in goed nederlands ambachtelijk werk, maximum force van kitsch, de reguliere markt kraampjes met kleding gereedschappen etc en de bling bling compleet met zwaarden en bogen.

En dan de mjammie mjammie. Traditioneel op dit soort markten zijn de worsten, het brood en overige lokale producten als honing, kaas, wijn.

Vooral worsten zijn hier erg populair, en daar wil ik het volgende plaatje jullie niet onthouden



Worst bij de meter. Dit is de typische worst uit deze streek en gaat prima in dingen waar wij de hema worsten in verwerken, maar ook macaroni of spaghetti. De varianten zoals gepeperd, gerookt, gedroogd, en gekruid zijn dan wat duurder. Iets van 3 tot 5 voor 10-12 euro, niet goedkoop en je moet echt even rondlopen om de meest voordelige prijs te vinden. Maar volgens mij komen al die worsten uit maar een of hooguit 2 fabrieken, zoals bijna alle producten hier. Er is nauwelijks markt werking te zien, en dat merk je ook aan de prijzen. Maar dat is weer een heel ander verhaal.

Dan loop je door naar de expo tent. Een ruim opgezet geheel met producenten van eigenlijk een heel beperkt assortiment: ramen, kachels, wijn, meubels en keukens. Allemaal wel lokale producenten. Die na een gesprekje over de ramen, want we hebben er nog een paar voor de badkamer nodig blijken de "producenten" hun producten gewoon uit duitsland halen zodra het over driedubbel glas gaat. Merkwaardig genoeg ontbreekt alle kennis over de specifieke eigenschappen. Gas gevuld van driedubbel? Niet nodig want het isolerend vermogen is hoog genoeg. Reflectiefolie? Bestaat niet. Waar ik een jaar geleden voor leugenaar werd uitgemaakt toen het over driedubbel glas ging wordt het nu voorzichtig in ieders assortiment opgenomen. In zwitserland mag al niet eens anders meer verkocht worden en in duitsland is het eigenlijk meer regel dan uitzondering geworden.

Een foto impressie van de beurs.

Extreem druk was het ook weer niet, zeker minder druk dan vorig jaar. De mensen houden duidelijk de hand op de knip, mag je dat zo een op het oog zo zeggen? Zelfs bij de wijnstalletjes was het beslist minder druk.
Na wat afspraken gemaakt te hebben, Rv of rendez vous (spreek uit randee voe) gaan we met verschillende makkers in onderhandeling. Eens kijken waar ze mee opkomen draven.
Op de terugweg toch nog een zeer handig product tegengekomen een universeel adapter voor de grasmaaier. Iets wat je zelf ook heel snel in elkaar kan draaien volgens mij, maar niettemin erg goed gevonden. En langs de kant stond er nog iemand die goten kon maken zonder verbindingsstukken, uit een rol aluminium. Nu vraag ik me af hoeveel dat beter is dan het traditionele zink, maar je kunt nooit weten. Dus ook die man maar uitgenodigt.

En ja je kunt het niet laten, toch maar wat kiekjes van het dorp. Langs de oever van de Semouse


En deze dan ook aan de oever.


Een doorkijkje met zo'n gevel die je vaak in de franse films ziet, het bestaat dus echt.
De kerk met in de diepte een winkel die op zondag open is. Komt wel eens van pas



En daar laat ik het maar even bij.

Tietsia

En hier is ze dan:


Ze is zo goed als voor de poorten van de hongerdood weggesleurd. Op de een of andere manier kon het nieuwe lam de tepels niet vinden en zoog aan alle delen van haar moeder maar niet die spenen. Als extra maatregel knippen wat overtollig haar weg zodat de uier goe vrij komt te liggen, hielp op het eerste zicht nog niet veel. Ook leek het erop dat de moeder het lam weigerde. De schapen bleven onrustig. Daarvan weet ik nu dat er dan wat aan de hand is en liep ik de wei in en pakte het lam op, die voelde veel te koud aan! Die lag dus gewoon te verhongeren en dood te gaan. Het had dus niet veel langer moeten duren volgens mij, en het lam was dan ook hard op weg om onderkoeld te raken. Er stond een behoorlijk gure wind en als je ook nog geen melk krijgt dan betekent dat een natuurlijk wisse dood. Afijn maar aan het zeulen met het lam dus.
De kudde liep zoals gewoonlijk achter me aan en hop alles het hok in. Brokkies in de voederbak en je hebt er geen kind meer aan. Vlekkie krijgt zoals gewoonlijk apart even te vreten anders wordt alles door de rest weggekaaid. Daarna met zachte drang alles het hok uit behalve Sproet en het jonkie. Die werd door haar moeder nu zelfs weggekopt! Het moest niet gekker worden! Goede raad is duur. En toen ben ik Sproet maar gaan melken, dat ging niet zomaar en je moest het beest bijna in een soort houdgreep nemen. Die uier stond op barsten! Dat was lang geleden, maar melken verleer je blijkbaar niet. Met een injectiespuit de eerste melk in de bek van Tiet gespoten, en gewoon uit gevoel de eerste keer niet al te veel gegeven. Er traden spasmes op dus ik had weinig hoop dat ze het zou overleven. Het voeden om de twee uur herhaald met telkens wat meer melk. Damien had een zuigfles te pakken gekregen en ik op het stro de fles aangelegd, net een baby zei Damien. In de avond bleek het beest een stuk levendiger te zijn. De fles bij moeders volgetankt en hop de volle mep van het melken.
Blijkbaar is dat 'per ongeluk' de juiste strategie geweest. Want wie schets mijn blijdschap toen ik in de ochtend weer kwam melken. Het hoefde niet meer, ik hoorde heftige zuiggeluiden. Zucht, het is in orde wist ik. De moeder heeft het lam geaccepteerd en het lam heeft de spenen gevonden. De geur van melk aan de uier heeft het hem blijkbaar gedaan.
En nu gaat ze snel vooruit. Nog wel ff een paar keer gecontroleerd. Tiet naar de moeder geduwd en hoppa, zuigen! Toch nog even aan de uier gevoeld, en die was behoorlijk leeg, da's een heel goed teken. Ze gaat het dus overleven en heeft dan nu haar naam Tietsia gekregen.
Wat heeft die een dorst, gewoon opvallend wat die lammeren zuipen zeg!

En dat brengt ons weer bij het eerste lam, Felix. Die groeit als kool en is nu na een week al twee keer zo groot!

Maar ja wat wil je ook met twee uiers tot je beschikking.

Charley heeft iets aan zijn poot, tsjonge, wat een gedoe met die schapen. Nou vanavond bij het voederen het beesie maar eens op zijn kont zetten en kijken wat er aan de hand is.

Blijkt iets met een te lange nagel te zijn. OK da's morgenochtend even knippen dus. Ach je krijgt zo wel inzicht in hoe die dieren verzorgd moeten worden. Maar een jaar geleden had ik niet gedacht zo met dieren om te zullen gaan. Het is ff wennen maar je hebt er ook lol van. Als ze zo om je heen komen om nog meer brokkies en je zachtjes aanstoten zo van: he komt er nog wat van! Hier met die brokken! Je zou bijna zeggen dat ze aan me beginnen te wennen.
En ze voelen zo lekker zacht aan. Die wol is dus prima.