De afgelopen weken zijn we op bezoek geweest bij vrienden in Portland. Heerlijk om er eens helemaal uit te zijn met alleen ons tweetjes. We hebben in de provincie Oregon een dikke week rondgetoerd, voor iedere natuur- of tour liefhebber beslist aan te raden. Wij gingen gewoonte getrouw zigeunerend kris kras door de provincie en zochten via de TomTom het dichtbijzijnde Hollyday Inn expres met bubbelbad en zwembad op. Zaalig!
Natuurlijk flink inkopen gedaan voor ons B&B. Want met die dollar is alles goedkoper dan in La Douce France of Het Koude Kikkerland.
En het jengelt voortdurend door je hoofd: hebben de leidingen het gehouden, want Freriks meldde de aangename temperatuur van -20C. Of vraag je je af: is er niet ingebroken. Voor dat laatste heb ik welliswaar van alles in en aan elkaar zitten lassen, dicht gemetseld, en dingen gebarricadeerd en iets voor de beveiliging geregeld. Het moet nu heel wat moeite kosten om binnen te komen. Veilig is maar veilig niet waar? Maar ja je zult altijd wel iets vergeten af te sluiten of onvoldoende af te sluiten. Kansen zat om op je gemak om het huis te sluipen, het is 'savonds pikkedonker in onze omgeving. En daar waar verlicht moet je maar net de "pech" hebben om gesnapt te worden. Daarom heb ik overal waar zinvol duidelijke tekens van veiligheidsmaatregelen zichtbaar gemaakt zoals sloten op hekken en deuren. Afdoende? Ach dat is relatief, zelfs fort Knox heeft zwakke plekken.
Na twee weken bijkomen en bijkletsen kwamen we afgelopen zondag op schiphol aan en zijn we rechtstreeks uit het vliegtuig via Maurik naar MSP gereden. Een dodemansrit bleek achteraf. Fannie en ik waren natuurlijk helemaal afgepijgert, en Wim ach die had blijkbaar meer belangstelling voor de GPS dan om iemand wakker te houden. En zo zat iedereen in zijn eigen gedachten verzonken in de donkere wereld door zware regen en sneeuwbuitjes te ploeteren om diep in de avond eindelijk in MSP aan te komen. Twee uur vertraging had het slechte weer ons gekost. Maar, er was niet ingebroken en de leidingen waren niet gesprongen, opluchting. Het huis was bar en bar koud, 5.6 graden celcius. Na anderhalve dag stoken is het eindelijk te harden in huis en kunnen we de kamerjassen respectievelijke dikke vesten uit doen.
De schapen hebben de paar weken alleen prima overleefd, die kun je nog eens om een boodschap sturen... Je ziet wel dat het gras op veel plekken gemillimeterd is maar dat kan alleen maar ten gunste van de volgende hooi-oogst komen. Zal ook maar eens beginnen met het bijvoederen met hooi en brokjes. Een nieuwe liksteen hangt al klaar. En al loerend naar de schaapies konstateer ik dat de twee madammekes alle tekenen van drachtig zijn vertonen. De anderen zijn later gedekt dus dat zal dan nog ff op zich laten wachten voordat dat zichtbaar wordt.
Maandag s'avonds Fannie's vriendin Junko van de TGV opgehaald uit Epinal. En omdat de TomTom volledig an slag af was ging dat met een enorme omweg - van snelste route gesproken. We kwamen door dorpjes en over erg bochtige weggetjes die die naam niet zouden mogen dragen. Uiteraard nergens verlichting van de weg, nat, soms sneeuw, en dan maar voorzichtig de bochten omschuiven. Iets om overdag nog eens dunnetjes over te doen dachten we. Maar denk je dat TT de route kon herhalen? Impossible! Eigenlijk zouden we van de makers van dat product geld moeten terugkrijgen voor inadequate kaarten en routering software. Junko stond ons bibberend op te wachten. De rit naar MSP terug was stukken korter, mijn binnendoor sluip door kruip door route in het donker rijd ik dan nog altijd in 40 minuten.
En dan kan het feest nu beginnen.
Fannie gaat weer helemaal los met koken en Wim maakt vanavond weer zijn wonder pizza en op oudejaar gaan we oliebollen bakken, die waren vorig jaar ook niet echt vies, zo bedoel ik maar.
Gisteren kwam de tegelaar als afgesproken (!??) opdraven om de anderhalve meter van de overloop nog te leggen, een beetje nawerk van het voegen en dan is de vloer nu echt klaar. Maar hoe een ervaren bricoleur er een dag over moet doen om die 1.5 meter tegels te leggen is ons een raadsel gebleven. Afijn het vereist nog enige afwerking van mijn kant en dan kan de overloop ook weer van de lijst afgevoerd worden. Volgende project: de lambrisering van de muur boven de trap. Dan kan Fannie daarop weer haar 1000m2 barriere gaan slechten met het verfwerk. Dat wordt een beetje balanceren op een ladder dus die meters zullen wel de mijne worden.
Dezelfde dag ook afspraken gemaakt voor het plaatsen van de keuken: 28/29 januari. Dan zou de kachel en het voegen van de muren de komende twee weken af moeten komen. De kachel komt maandagmorgen, dat wordt nog en gesleep!
Nu resteren alleen nog de ramen van het nieuwe gasten appartement. Het begint er echt op te lijken dat de winter projecten volgens plan af komen.
Het is intussen woensdag. En hebben we, je kunt het niet laten, toch nog snel ff wat materialen ingekocht om de leidingen voor de nieuwe keuken aan te kunnen leggen. Dat is een klusje voor morgen. Mooi soepel 5 aderig draad voor het fornuis was ook zo gepiept in onze favoriete brico. En wachtende op de mega pizza zijn de meiden aan het schilderen geslagen van de muren in het appartement.
30 december 2009
23 december 2009
kerstkaart
Elk jaar ontwerpen we zelf een kerstkaart. Nu ook, ff tussen het schilderen en lassen doorgefietst. Uiteraard brandt de strijd dan los over kleuren tekst afbeeldingen, dus meestal ontstaat er een versie met volgnummer 2009_h,i,j of zo.
Voor dit jaar is het deze geworden.
En vanuit deze plek wensen we van ons beiden iedereen het beste voor het komende jaar.
PLANNEN
Goede voornemens, ergens schiet me iets als hm-hm-hm is geplaveid met goede voornemens. ;=)
Volgend jaar gaan we weer verder met het uitbreiden van Le Mouton Qui Rit, wordt de douche, walkin-closet en een zwembad gerealiseerd
Voor dit jaar is het deze geworden.
En vanuit deze plek wensen we van ons beiden iedereen het beste voor het komende jaar.PLANNEN
Goede voornemens, ergens schiet me iets als hm-hm-hm is geplaveid met goede voornemens. ;=)
Volgend jaar gaan we weer verder met het uitbreiden van Le Mouton Qui Rit, wordt de douche, walkin-closet en een zwembad gerealiseerd
15 december 2009
Winter
De dagen worden langer, de temperaturen zakken. Er ontstaat een dagelijkse routine als het kruien van hout, kachel leeghalen, vuurtje stoken, lekker kletsen via het internet met de rest van de wereld. Veel mailen, werken aan de THOCP.net site en genieten van de omgeving als het even helder weer is. Het is doodstil in huis.
Na het avontuur van de tegelaar, moet ik ff bijkomen, even pas op de plaats en wordt er begonnen aan de voorbereiding van het volgende seizoen. Struin het internet af op vermeldingen van ons B&B meld de B&B aan op sites die me nog handig lijken - wie nog een tip heeft om ons extra te promoten schroom niet om dat te vertellen.
Ook maar eens aan de admin werken. Want het verzoek van de belastingdienst om een bijdrage zal elk moment in de brievenbus vallen, denk ik.
We hebben besloten om voor volgend jaar toch maar een zwembad te gaan aanleggen. Dat zou pas in een latere fase van het project gedaan worden maar iemand uit de oude buurt in Maurik had een gouden tip. Hierover later meer. Het zal de nodige toestanden met vergunningen enzo wel weer opleveren maar dat merken we dan wel weer.
Over het tuinontwerp hebben we het nu, ook iets wat voor de eerste gasten in juni komen klaar moet zijn. Over het centrale deel zijn we het nu wel eens: een ondiepe waterbak met aan de kop ons nieuwe buddha beeld als piece de resistance. Daaromheen wordt dan de rest van de tuin gecre-eerd. Fannie wil bloembakken hebben om daar het een en ander in te kweken. Bijvoorbeeld tuinkruiden voor de kokerij. Natuurlijk ook iets voor de broodnodige geraniums, iets waarvan zij vindt dat dat bij een frans huis hoort. Nou ja, we denken er eens intensief over na hoe de tuin verder uitgewerkt moet worden.
Eerst maar eens het huis op orde brengen voor de kerst. Junko, en Wim komen ons deze donkere dagen opzoeken. Dus dat wordt weer gezellig. Nog ff een klusje van water en zo met Wim. En dan eens kijken of we een tripje in de omgeving met zijn allen gaan maken.
Tot zover dus geen schokkende zaken.
Na het avontuur van de tegelaar, moet ik ff bijkomen, even pas op de plaats en wordt er begonnen aan de voorbereiding van het volgende seizoen. Struin het internet af op vermeldingen van ons B&B meld de B&B aan op sites die me nog handig lijken - wie nog een tip heeft om ons extra te promoten schroom niet om dat te vertellen.
Ook maar eens aan de admin werken. Want het verzoek van de belastingdienst om een bijdrage zal elk moment in de brievenbus vallen, denk ik.
We hebben besloten om voor volgend jaar toch maar een zwembad te gaan aanleggen. Dat zou pas in een latere fase van het project gedaan worden maar iemand uit de oude buurt in Maurik had een gouden tip. Hierover later meer. Het zal de nodige toestanden met vergunningen enzo wel weer opleveren maar dat merken we dan wel weer.
Over het tuinontwerp hebben we het nu, ook iets wat voor de eerste gasten in juni komen klaar moet zijn. Over het centrale deel zijn we het nu wel eens: een ondiepe waterbak met aan de kop ons nieuwe buddha beeld als piece de resistance. Daaromheen wordt dan de rest van de tuin gecre-eerd. Fannie wil bloembakken hebben om daar het een en ander in te kweken. Bijvoorbeeld tuinkruiden voor de kokerij. Natuurlijk ook iets voor de broodnodige geraniums, iets waarvan zij vindt dat dat bij een frans huis hoort. Nou ja, we denken er eens intensief over na hoe de tuin verder uitgewerkt moet worden.
Eerst maar eens het huis op orde brengen voor de kerst. Junko, en Wim komen ons deze donkere dagen opzoeken. Dus dat wordt weer gezellig. Nog ff een klusje van water en zo met Wim. En dan eens kijken of we een tripje in de omgeving met zijn allen gaan maken.
Tot zover dus geen schokkende zaken.
6 december 2009
Vloer rvd
De vloer ligt erin! Hoera zou je denken. Maar ik ben niet in een juichstemming, hoe kan dat nu, vraag je je af. Het is al dat gedoe er omheen. De pogingen om je voortdurend onder druk te zetten en in een hoekje te drukken. En dat opscheppen over hoe goed zijn werk wel niet was. Daar dacht ik het mijne toch wel van. In plaats dat ie gewoon zijn werk zou doen, en op tijd een besluit had genomen om de handel enigszins uit te vlakken. Maar het duurde en duurde maar. De afspraak was dat het afgelopen vrijdag klaar zou zijn. En door zijn getob werd het opleveren steeds maar uitgesteld. "Ik doe toch mijn bestens" kreeg ik bij herhaling te horen.
GEDOE
Op vrijdag avond begon ie: "ik kom zo naar u toe voor de betaling". Mijn wenkbrouwen konden niet veel hoger dan mijn kruintje komen van verbazing. En zei ik zeer resoluut, maar u bent nog niet klaar dus wat had u er van gedacht om pas daarna weer om geld te komen vragen. Tot mijn totale verbazing zei ie: "daarmee neem ik wel een risico". Nu is mijn frans niet zo geweldig nog, dus ik vroeg hem dat nog een keer te zeggen. Maar het was goed verstaan. Je valt van de ene in de andere verbazing bij die gosert. Op mijn vraag "hoezo?" Kwam geen echt antwoord, maar zijn mompelen en lichaamstaal gaf wel aan waar hij op duidde. Zo'n beetje als, dan kom ik vrijdags thuis zonder geld, en misschien betaald u me wel helemaal niet. Tsja er zullen best wel fransen zijn die een dergelijk kunstje flikken. Vast wel. En dat is wellicht ook de reden waarom ze je altijd onder druk proberen te zetten om toch maar vooral alles vooruit te betalen. Amme hoela!
Dus ik stamelde, totaal uit het veld geslagen, zoiets van, als u klaar bent wordt u betaald, basta. Wat krijgen we nou. Na enig gebrabbel kwam er dan uit: goed, goed maar kan ik dan morgen (zaterdag) terugkomen om het af te maken, het is nog een paar uurtjes. Ja die overloop daar heb ik nog geen tegels voor, dat doen we dan weer een ander keertje. En hoe je ook tegen die gast aanpraatte je kreeg er geen duideljke afspraak uit wanneer dat wonder dan wel zou geschieden. Die leeft totaal in zijn eigen wereldje, zou dat iets als een autistisch trekje zijn?
ZATERDAG
De zaterdag brak aan, 10 uur, 11 uur, geen tegelaar. En nu begrijp ik waarom hij zei dat ie een risico liep. En waarom het goed was geweest om voet bij stuk te houden en pas te betalen als het klaar zou zijn. Natuurlijk is het redelijk om een voorschot te vragen bij aanbesteding, materialen moet worden gekocht. En ik vond het ook nog redelijk om een tweede termijn te geven toen ie met veel getob zo'n beetje over de helft was. Maar in frankrijk als je je zin, en dat waar je recht op hebt, wilt krijgen moet je je poot behoorlijk strak houden. Dat zijn de wijze lessen die je al doende leert. Hoezo risiko? Nou bijvoorbeeld omdat het werk niet zo geweldig is als je zegt bijvoorbeeld en je daarom niet betaald wordt? Er werd bij voortduring met volle overtuiging beweerd dat zijn werk het best mogelijke was. De ironie! Zelfvertrouwen is altijd prima, maar zelfoverschatting komt je duur te staan, meestal. Het gefoeter over de situatie, de moeilijkheidsgraad, werd steeds luider tijdens zijn werk. En je hoorde dat op een gegeven moment beneden nog, waar ik aan het knutselen was. "Travaille de putain" (beleefd vertaald: klote werk) klonk het telkens, zichzelf beklagend. Hij had het zwaar, de arme. Maar in een later gesprek gaf ie ook wel toe dat het vaak niet anders was. Dan waarom dat hele toneelspel opgevoerd? Ach uiteindelijk draait het allemaal om geld, en om dat zo snel mogelijk en zoveel mogelijk uit de klant te persen. En alle middelen zijn toegestaan zal daarbij wel gedacht worden. Het telkens aandringen op betalen, het naar voren halen van betaal termijnen terwijl daar niet over is gesproken, over termijnen ueberhaupt niet. Het afhouden als ik dringend om een kopie van de offerte vraag (bleek later weer een truc op te leveren). Een factuur, ja die krijgt u als ik klaar ben. Een recu van het reeds betaalde? Maar u heeft helemaal geen vertrouwen in me he? In mijn hoofd kaatste een bulderende echo van mijn lach van het ene oor naar het ander. Je blijft beleefd en zegt dan maar: dat dit de manier is waarop we zaken doen. Bij betaling hoort een recu, er hoort een offerte bij, en een afrekening een faktuur dus. Meneer speelde de beledigde onschuld. Maar wie trapt daar nu in, vroeg ik mezelf. Toneel, niets anders.
Maar goed hij kwam uiteindelijk toch aanzetten tegen twaalven, met kind. Zijn probleem dacht ik. Maar later werd dat kind weer als pion ingezet om iets af te dwingen, en dan moet je hard zijn. Die vloer zal vandaag af komen en daarmee basta! Tegen zessen was ie nog bezig met voegen, en tegen tienen, en tegen elven. Om middernacht was meneer nog bezig, wat vrat ie allemaal uit dan. Een vloertje voegen mag toch nooit zo lang duren! Ik toog maar weer eens naar boven, want ik wilde nu eindelijk wel eens gaan slapen zei ik. Nou nog een half uurtje. Mijn sputteren hielp niet veel.
En toen begon ie over die 1,5 vierkante meter van de overloop. Dat ie dat als extraatje zag. O gottogot dacht ik, nu begint het.
Maar het franse volk en diens gewoonten zijn aandachtig bestudeerd, zeer aandachtig. En je bent de nodige ervaringen rijker. Reeds lichtelijk geergerd zijnde, sterker nog je bent moe van een hele dag knutselen, en je wilt geen gezeik aan je oren vooral omdat alles opgelegd pandoer is. Terwijl zaterdag toch meestal een rustige dag is voor inkoop van leuke spulletjes voor de verbouwing en een beetje shoppen. Koop dan vaak ook mijn wekelijkse dosis aan leeswerk. En dat alles was me door meneer door de neus geboord.
DUS!
Je acteert. Je ontploft van woede, je begint heftig te roepen, met wilde gebaren - die horen er echt bij anders is het niet echt. Je maakt de rest van de wereld uit voor alles en nog wat, vooral de fransen die je hebben besodemietert passeren dan een voor een de revue. En gaat hij zich bij dat rijtje voegen? Over vertrouwen gesproken! En dat dit de zoveelste poging is van hem om onder het kontrakt uit te komen. Natuurlijk was dit besproken, waarom had ie anders het vloertje aangeheeld? Nou dan, nou!
Heerlijk! Ik liet me helemaal gaan. En tot mijn stomme verbazing bond ie in! Zou ik het truukje dan doorkrijgen hoe om te gaan met fransozen? En ik besloot met, ik zit beneden en als u klaar bent ligt er een check minus een paar honderd voor het nawerk. Weer gesputter, maar ik draai me zonder iets te zeggen om en loop naar beneden.
Het gekke is als ik boos wordt begin ik vloeiend frans uit te kramen, die gosert was ook helemaal onder de indruk, hi hi
Genietend van de wijn zit ik in de kamer mijn nieuwste aanwinst door te bladeren: low firing techniques. Geweldig interessant om dat te gaan doen. Maar eerst die verbouwing achter de rug en dan gaan we er voor. Kleien kleien kleien, totdat het me in de slaap mijn neus uitkomt. Dat beloof ik me heilig.
TWEE SLAAT DE KLOK
Om TWEE uur in de nacht gaat ineens de deurbel, en geklop op de deur. Zie ik die kop van hem. Wat nu weer! Oh de cheque. Glasje wijn erbij, en het voorbereidde overzicht van de totaal afrekening. Begon ie ook nog het offerte bedrag in twijfel trekken. Nou breekt me de klomp, waarom geeft ie het niet op! Op een bepaald moment besef je toch wel dat het schaduwgevecht wat is gelevert, dat je dat verloren hebt? Maar ook dat is typisch frans, doorgaan, ook tegen beter weten in. De offerte ligt in de auto, kan ik er zo bijhalen! Liegbeest denk ik dan maar. Nou geef hem dan maar, dat is precies waar ik nu al dagen om zeur. Einde, ook van die schijnbeweging. Dan gaat het om de BTW. Maar ik ben resoluut. Dat gaat er van af voor de schapen, wat overblijft komt 5.5 btw overheen, dan zijn dit de voorschotten geweest blijft er dit over, ik betaal u nu dit en de rest volgt als u de overloop klaar heeft.
BIOS
Opeens meurt het vreselijk, alsof er een dood varken ligt te rotten. BIOS!!! Die zit met volle overtuiging in zijn kattenbak te ruften, mijn hemel, dat zo'n klein katje zoveel stank af kan geven. Van ontsteltenis trekken we naar de andere kamer, wat stinkt dat. Hij helemaal ontsteld, zijn dochter totaal overwelmd van de stank, en ik uit mijn humeur om twee uur 's nachts.
FINALE
Na nog wat gesputter over het restant en wanneer de overloop precies gelegd ging worden, alweer geen nauwkeurige datum. Maar dat moet je van een gemiddelde franse ondernemer ook niet vragen. Blijkt dat zijn karretje het opgegeven heeft. Of ik die effe wil aantrekken. Hij had wel kabels en bevestide die ergens onder aan mijn auto, na inspectie waaraan dan precies, je weet maar nooit met die gasten, hop de handel aangetrokken. Koste hem nog wel eerst een sjor band, maar de tweede hield. Afijn om half drie midden in het dorp met twee ronkende auto's namen we afscheid. Glipte nog wel ff naar boven om te kijken naar het eindresultaat. Nee de vloer was niet spic en span, "merde" (shit!) gilde ik. Maar ja niets meer aan te doen, dronk nog een glasje en dook eindelijk mijn bed in. Om drie uur was ik bewusteloos.
De volgende ochtend bij daglicht ziet de vloer er zo uit:
Die waas gaat er gemakkelijk af, blijkt na een beetje vegen, en dan als afwerking nog na-dweilen denk ik. Zal wel weer een morgentje kosten.
TENSLOTTE
Wat ik me nu, zondag, zit af te vragen waarom dit soort dingen met zoveel gedoe en toneel gepaard moeten gaan. Zo langzamerhand moeten ze toch wel weten dat ons soort mensen - allochtonen - snel leert hoe je met dergelijke praktijken moet omgaan. En dat we dat toneelspel door hebben. Op een gegeven moment dan.
De enige die een beetje normaal doet, ook al is ie gemiddeld wat duurder dan anderen, is Frerik, de nederlandse aannemer hier. Levert hetzelfde werk maar met een hoop minder gedoe er om heen. Komt z'n afspraken in bijna alle gevallen gewoon na, en belt als er iets tussenkomt.
Want van dat gedoe eromheen daar wordt je af en toe totaal gestoord van. En daarvoor is het leven hier te aangenaam om
dat daar zoiets te laten vergallen. Frerik gaat in ieder geval de schoorsteenpijp plaatsen voor de nieuwe openhaard in onze huiskamer. Kwam ook weer met een no-nonsense offerte waarvan een kopie al op mijn buro ligt. Zo hoort het.
Het winterse landschap als uitzicht van de woonkamer, als nagift dan.
GEDOEOp vrijdag avond begon ie: "ik kom zo naar u toe voor de betaling". Mijn wenkbrouwen konden niet veel hoger dan mijn kruintje komen van verbazing. En zei ik zeer resoluut, maar u bent nog niet klaar dus wat had u er van gedacht om pas daarna weer om geld te komen vragen. Tot mijn totale verbazing zei ie: "daarmee neem ik wel een risico". Nu is mijn frans niet zo geweldig nog, dus ik vroeg hem dat nog een keer te zeggen. Maar het was goed verstaan. Je valt van de ene in de andere verbazing bij die gosert. Op mijn vraag "hoezo?" Kwam geen echt antwoord, maar zijn mompelen en lichaamstaal gaf wel aan waar hij op duidde. Zo'n beetje als, dan kom ik vrijdags thuis zonder geld, en misschien betaald u me wel helemaal niet. Tsja er zullen best wel fransen zijn die een dergelijk kunstje flikken. Vast wel. En dat is wellicht ook de reden waarom ze je altijd onder druk proberen te zetten om toch maar vooral alles vooruit te betalen. Amme hoela!
Dus ik stamelde, totaal uit het veld geslagen, zoiets van, als u klaar bent wordt u betaald, basta. Wat krijgen we nou. Na enig gebrabbel kwam er dan uit: goed, goed maar kan ik dan morgen (zaterdag) terugkomen om het af te maken, het is nog een paar uurtjes. Ja die overloop daar heb ik nog geen tegels voor, dat doen we dan weer een ander keertje. En hoe je ook tegen die gast aanpraatte je kreeg er geen duideljke afspraak uit wanneer dat wonder dan wel zou geschieden. Die leeft totaal in zijn eigen wereldje, zou dat iets als een autistisch trekje zijn?
ZATERDAG
De zaterdag brak aan, 10 uur, 11 uur, geen tegelaar. En nu begrijp ik waarom hij zei dat ie een risico liep. En waarom het goed was geweest om voet bij stuk te houden en pas te betalen als het klaar zou zijn. Natuurlijk is het redelijk om een voorschot te vragen bij aanbesteding, materialen moet worden gekocht. En ik vond het ook nog redelijk om een tweede termijn te geven toen ie met veel getob zo'n beetje over de helft was. Maar in frankrijk als je je zin, en dat waar je recht op hebt, wilt krijgen moet je je poot behoorlijk strak houden. Dat zijn de wijze lessen die je al doende leert. Hoezo risiko? Nou bijvoorbeeld omdat het werk niet zo geweldig is als je zegt bijvoorbeeld en je daarom niet betaald wordt? Er werd bij voortduring met volle overtuiging beweerd dat zijn werk het best mogelijke was. De ironie! Zelfvertrouwen is altijd prima, maar zelfoverschatting komt je duur te staan, meestal. Het gefoeter over de situatie, de moeilijkheidsgraad, werd steeds luider tijdens zijn werk. En je hoorde dat op een gegeven moment beneden nog, waar ik aan het knutselen was. "Travaille de putain" (beleefd vertaald: klote werk) klonk het telkens, zichzelf beklagend. Hij had het zwaar, de arme. Maar in een later gesprek gaf ie ook wel toe dat het vaak niet anders was. Dan waarom dat hele toneelspel opgevoerd? Ach uiteindelijk draait het allemaal om geld, en om dat zo snel mogelijk en zoveel mogelijk uit de klant te persen. En alle middelen zijn toegestaan zal daarbij wel gedacht worden. Het telkens aandringen op betalen, het naar voren halen van betaal termijnen terwijl daar niet over is gesproken, over termijnen ueberhaupt niet. Het afhouden als ik dringend om een kopie van de offerte vraag (bleek later weer een truc op te leveren). Een factuur, ja die krijgt u als ik klaar ben. Een recu van het reeds betaalde? Maar u heeft helemaal geen vertrouwen in me he? In mijn hoofd kaatste een bulderende echo van mijn lach van het ene oor naar het ander. Je blijft beleefd en zegt dan maar: dat dit de manier is waarop we zaken doen. Bij betaling hoort een recu, er hoort een offerte bij, en een afrekening een faktuur dus. Meneer speelde de beledigde onschuld. Maar wie trapt daar nu in, vroeg ik mezelf. Toneel, niets anders.
Maar goed hij kwam uiteindelijk toch aanzetten tegen twaalven, met kind. Zijn probleem dacht ik. Maar later werd dat kind weer als pion ingezet om iets af te dwingen, en dan moet je hard zijn. Die vloer zal vandaag af komen en daarmee basta! Tegen zessen was ie nog bezig met voegen, en tegen tienen, en tegen elven. Om middernacht was meneer nog bezig, wat vrat ie allemaal uit dan. Een vloertje voegen mag toch nooit zo lang duren! Ik toog maar weer eens naar boven, want ik wilde nu eindelijk wel eens gaan slapen zei ik. Nou nog een half uurtje. Mijn sputteren hielp niet veel.
En toen begon ie over die 1,5 vierkante meter van de overloop. Dat ie dat als extraatje zag. O gottogot dacht ik, nu begint het.
Maar het franse volk en diens gewoonten zijn aandachtig bestudeerd, zeer aandachtig. En je bent de nodige ervaringen rijker. Reeds lichtelijk geergerd zijnde, sterker nog je bent moe van een hele dag knutselen, en je wilt geen gezeik aan je oren vooral omdat alles opgelegd pandoer is. Terwijl zaterdag toch meestal een rustige dag is voor inkoop van leuke spulletjes voor de verbouwing en een beetje shoppen. Koop dan vaak ook mijn wekelijkse dosis aan leeswerk. En dat alles was me door meneer door de neus geboord.
DUS!
Je acteert. Je ontploft van woede, je begint heftig te roepen, met wilde gebaren - die horen er echt bij anders is het niet echt. Je maakt de rest van de wereld uit voor alles en nog wat, vooral de fransen die je hebben besodemietert passeren dan een voor een de revue. En gaat hij zich bij dat rijtje voegen? Over vertrouwen gesproken! En dat dit de zoveelste poging is van hem om onder het kontrakt uit te komen. Natuurlijk was dit besproken, waarom had ie anders het vloertje aangeheeld? Nou dan, nou!
Heerlijk! Ik liet me helemaal gaan. En tot mijn stomme verbazing bond ie in! Zou ik het truukje dan doorkrijgen hoe om te gaan met fransozen? En ik besloot met, ik zit beneden en als u klaar bent ligt er een check minus een paar honderd voor het nawerk. Weer gesputter, maar ik draai me zonder iets te zeggen om en loop naar beneden.
Het gekke is als ik boos wordt begin ik vloeiend frans uit te kramen, die gosert was ook helemaal onder de indruk, hi hi
Genietend van de wijn zit ik in de kamer mijn nieuwste aanwinst door te bladeren: low firing techniques. Geweldig interessant om dat te gaan doen. Maar eerst die verbouwing achter de rug en dan gaan we er voor. Kleien kleien kleien, totdat het me in de slaap mijn neus uitkomt. Dat beloof ik me heilig.
TWEE SLAAT DE KLOK
Om TWEE uur in de nacht gaat ineens de deurbel, en geklop op de deur. Zie ik die kop van hem. Wat nu weer! Oh de cheque. Glasje wijn erbij, en het voorbereidde overzicht van de totaal afrekening. Begon ie ook nog het offerte bedrag in twijfel trekken. Nou breekt me de klomp, waarom geeft ie het niet op! Op een bepaald moment besef je toch wel dat het schaduwgevecht wat is gelevert, dat je dat verloren hebt? Maar ook dat is typisch frans, doorgaan, ook tegen beter weten in. De offerte ligt in de auto, kan ik er zo bijhalen! Liegbeest denk ik dan maar. Nou geef hem dan maar, dat is precies waar ik nu al dagen om zeur. Einde, ook van die schijnbeweging. Dan gaat het om de BTW. Maar ik ben resoluut. Dat gaat er van af voor de schapen, wat overblijft komt 5.5 btw overheen, dan zijn dit de voorschotten geweest blijft er dit over, ik betaal u nu dit en de rest volgt als u de overloop klaar heeft.
BIOS
Opeens meurt het vreselijk, alsof er een dood varken ligt te rotten. BIOS!!! Die zit met volle overtuiging in zijn kattenbak te ruften, mijn hemel, dat zo'n klein katje zoveel stank af kan geven. Van ontsteltenis trekken we naar de andere kamer, wat stinkt dat. Hij helemaal ontsteld, zijn dochter totaal overwelmd van de stank, en ik uit mijn humeur om twee uur 's nachts.
FINALE
Na nog wat gesputter over het restant en wanneer de overloop precies gelegd ging worden, alweer geen nauwkeurige datum. Maar dat moet je van een gemiddelde franse ondernemer ook niet vragen. Blijkt dat zijn karretje het opgegeven heeft. Of ik die effe wil aantrekken. Hij had wel kabels en bevestide die ergens onder aan mijn auto, na inspectie waaraan dan precies, je weet maar nooit met die gasten, hop de handel aangetrokken. Koste hem nog wel eerst een sjor band, maar de tweede hield. Afijn om half drie midden in het dorp met twee ronkende auto's namen we afscheid. Glipte nog wel ff naar boven om te kijken naar het eindresultaat. Nee de vloer was niet spic en span, "merde" (shit!) gilde ik. Maar ja niets meer aan te doen, dronk nog een glasje en dook eindelijk mijn bed in. Om drie uur was ik bewusteloos.
De volgende ochtend bij daglicht ziet de vloer er zo uit:
Die waas gaat er gemakkelijk af, blijkt na een beetje vegen, en dan als afwerking nog na-dweilen denk ik. Zal wel weer een morgentje kosten.
TENSLOTTE
Wat ik me nu, zondag, zit af te vragen waarom dit soort dingen met zoveel gedoe en toneel gepaard moeten gaan. Zo langzamerhand moeten ze toch wel weten dat ons soort mensen - allochtonen - snel leert hoe je met dergelijke praktijken moet omgaan. En dat we dat toneelspel door hebben. Op een gegeven moment dan.
De enige die een beetje normaal doet, ook al is ie gemiddeld wat duurder dan anderen, is Frerik, de nederlandse aannemer hier. Levert hetzelfde werk maar met een hoop minder gedoe er om heen. Komt z'n afspraken in bijna alle gevallen gewoon na, en belt als er iets tussenkomt.
Want van dat gedoe eromheen daar wordt je af en toe totaal gestoord van. En daarvoor is het leven hier te aangenaam om
dat daar zoiets te laten vergallen. Frerik gaat in ieder geval de schoorsteenpijp plaatsen voor de nieuwe openhaard in onze huiskamer. Kwam ook weer met een no-nonsense offerte waarvan een kopie al op mijn buro ligt. Zo hoort het.
Het winterse landschap als uitzicht van de woonkamer, als nagift dan.
3 december 2009
iPhone rvd
Iemand vroeg zich af wat je aan zo'n iPhone app kon verdienen. FF gegoogled:
http://www.iphoneappentrepreneur.com/2008/03/how-much-money.html
Dus die twee lopen leuk binnen voor de kerst. Het zij ze gegund, ga maar knallen jongens!
Overigens wil je weten hoeveel mensen er met dezelfde familienaam voorkomen als de jouwe?
Kijk hier eens: http://www.meertens.knaw.nl/nfb/
De site is overbelast, maar af en toe kom je er in. Van mijn achternaam schijnen er maar 63 in Nederland te wonen. Het is een vrij zeldzame naam blijkbaar, nooit gedacht ;=) . Wellicht dat de meesten gewoon uit NL weggaan, nadat ze zich bewust zijn geworden dat ze er eigenlijk niets te zoeken hebben. In la douce France leven er al 153. Maar wereldwijd komt de naam ook niet al te veel voor. Gelukkig. En vraag me niet waar die naam vandaan komt want ik heb er geen idee van.
http://www.iphoneappentrepreneur.com/2008/03/how-much-money.html
Dus die twee lopen leuk binnen voor de kerst. Het zij ze gegund, ga maar knallen jongens!
Overigens wil je weten hoeveel mensen er met dezelfde familienaam voorkomen als de jouwe?
Kijk hier eens: http://www.meertens.knaw.nl/nfb/
De site is overbelast, maar af en toe kom je er in. Van mijn achternaam schijnen er maar 63 in Nederland te wonen. Het is een vrij zeldzame naam blijkbaar, nooit gedacht ;=) . Wellicht dat de meesten gewoon uit NL weggaan, nadat ze zich bewust zijn geworden dat ze er eigenlijk niets te zoeken hebben. In la douce France leven er al 153. Maar wereldwijd komt de naam ook niet al te veel voor. Gelukkig. En vraag me niet waar die naam vandaan komt want ik heb er geen idee van.
1 december 2009
Vloer
Omdat meten is weten heb ik met een laserstraal ff gekeken hoe het verloop van de vloer is. En dat valt erg mee, over ruim 6 meter is het verloop iets meer dan 1 cm. Kijk maar naar de rode punt naast de bezem. Daar moet nog vanaf de hoogte van de laser.
En de voortgang? De zegswijze: langzaam maar zeker, is hier maar al te waar. Langzaam gaat't, en eigenlijk ook wel redelijk goed. De tegelaar komt zo rond 10 uur aanzetten maar werkt wel tot 1900 verder, dus het vordert. De eerste paar meter zijn ook al gevoegd, de tegels moeten nog schoongemaakt worden, maar het begint erop te lijken,. Klik op de foto voor een vergroting.
En ook al is het voegsel grijs, het lijkt wit. Komt door het gezichtsbedrog, toevallig was een dergelijk onderwerp op de wetenschaps kwis, zo zie je nooit te oud om te leren. En dat blijkt dan weer een kadootje te zijn want de donkere tegels komen prachtig op zo. We zijn nu op 2/3 genaderd. Gisteren heeft hij toch maar iets met gietcement gedaan want de dalen en toppen in de dekvloer werden hem toch teveel om met tegellijm op te vullen. Ach ja, eindelijk is het toch doorgedrongen dat vloeicement niet 4 cm dik opgebracht hoeft te worden. Maar dat pas nadat ik hem een zakje van de gamma had gegeven met dergelijk spul erin. En toen ging ie ervoor. Maar ja, improviserend met eigen fabrikaat, en DAT werkte toch net ff iets minder goed. Moet dan toch maar een aantal zakken bestellen bij Fannie dan kan dat de volgende keer mee. Want dat Egaline is echt wonderspul. En voor de nieuwe douche zal dat wel erg goed uitkomen, gezien de ervaringen en mijn kunnen van vloeren strijken.
Overigens over spulen meenemen uit NL. Het was de tegelaar ook opgevallen, dat NL-ers eigenlijk alles vanuit nederland meenemen. Zelfs tot op het metselzand toe, hoorde ik eens tijdens de cursus. Ergens deels wel begrijpelijk, want de naamgeving van materialen is op zijn zachts gezegd soms uiterst merkwaardig. Zelfs als je het letterlijk vertaald blijkt het toch nog een soort rebus te zijn! Wat is nu eigenlijk een Scie Sauteuse (letterlijk: springende zaag) in bepaalde gevallen mag je er ook nog penduleuse aan toevoegen. Of deze, is ook leuk: Scie égoïne (letterlijk: zaag hand) En deze dan ook leuk: clé mâle à six pans (sleutel mannelijk met zes vlakken). kijk onderaan voor het antwoord. Je kunt er in die gevallen niet eens naar gokken. Je weet't of je weet't niet. Vandaar dat ik hier een metertje catalogi heb zitten sparen, want mij pakken ze niet met een aanhangertje zand vanuit nederland. En dan zijn er de materialen waar je vertrouwd mee bent, en niet in die uitvoering te krijgen zijn hier, laat staan dat ze weten wat 't is, ook al heb je de vertaling te pakken. Om maar te zwijgen over het assortiment, maar da's een oudje. Wat doet een gemiddelde "bricoleur de dimanche" (zondag's knutselaar i.e. zondagsrijder) dan? Juist, net als de piepers, meenemen. Maar om nu ook deuren, spijkers, schroeven, deklatten, dakpannen, stopkontakten... mee te nemen, dat gaat, buiten dat het vaak net zo duur is bij de Brico, mij te ver.
A propos, de Brico, dacht dat dat wel leuk zou zijn om eens te zien hoe de brico er uit ziet. (binnenkort fotootjes van inside) Nadat er zo vaak over gezwijmeld is, OK het is een walhalla voor de gemiddelde knudtselaar. Maar buiten dat de kleuren anders zijn, kun je hier ook een grote gamma neerzetten. Alleen kun je hier zomaar een lasapparaat uit de stelling trekken, of een autogeen las set. Heb zelfs een MIG lasapparaatje gezien. Bij de gamma? Njet, ik bedoel maar. (update: sinds kort zijn ze lijkt het nu permanent tussen de middag open, en dat scheelt in de planning)
De kwaliteit? made in china, zegt dat genoeg? Hout is er echt tweede of zelfs derde keus, vol met knoesten en krom of getordeerd, maar wat is nieuw. Het echte professionele spul kun je alleen bij de handel voor professionelen krijgen, en dat is peperduur, maar zeer robuust gereedschap of prima materiaal. En daar krijg je alleen toegang als je de juiste papieren van inschrijving hebt, shit.
antwoorden: scie sauteuse = decoupeerzaag ; Scie égoïne = schrobzaag, eigenlijk betekent égoïne al handzaag, dus dat is dubbelop, echter hier wordt de elektrieke variant ervan aangegeven; clé mâle à six pans = inbussleutel.
Wat een taal, fascinerend.
En de voortgang? De zegswijze: langzaam maar zeker, is hier maar al te waar. Langzaam gaat't, en eigenlijk ook wel redelijk goed. De tegelaar komt zo rond 10 uur aanzetten maar werkt wel tot 1900 verder, dus het vordert. De eerste paar meter zijn ook al gevoegd, de tegels moeten nog schoongemaakt worden, maar het begint erop te lijken,. Klik op de foto voor een vergroting.
En ook al is het voegsel grijs, het lijkt wit. Komt door het gezichtsbedrog, toevallig was een dergelijk onderwerp op de wetenschaps kwis, zo zie je nooit te oud om te leren. En dat blijkt dan weer een kadootje te zijn want de donkere tegels komen prachtig op zo. We zijn nu op 2/3 genaderd. Gisteren heeft hij toch maar iets met gietcement gedaan want de dalen en toppen in de dekvloer werden hem toch teveel om met tegellijm op te vullen. Ach ja, eindelijk is het toch doorgedrongen dat vloeicement niet 4 cm dik opgebracht hoeft te worden. Maar dat pas nadat ik hem een zakje van de gamma had gegeven met dergelijk spul erin. En toen ging ie ervoor. Maar ja, improviserend met eigen fabrikaat, en DAT werkte toch net ff iets minder goed. Moet dan toch maar een aantal zakken bestellen bij Fannie dan kan dat de volgende keer mee. Want dat Egaline is echt wonderspul. En voor de nieuwe douche zal dat wel erg goed uitkomen, gezien de ervaringen en mijn kunnen van vloeren strijken.Overigens over spulen meenemen uit NL. Het was de tegelaar ook opgevallen, dat NL-ers eigenlijk alles vanuit nederland meenemen. Zelfs tot op het metselzand toe, hoorde ik eens tijdens de cursus. Ergens deels wel begrijpelijk, want de naamgeving van materialen is op zijn zachts gezegd soms uiterst merkwaardig. Zelfs als je het letterlijk vertaald blijkt het toch nog een soort rebus te zijn! Wat is nu eigenlijk een Scie Sauteuse (letterlijk: springende zaag) in bepaalde gevallen mag je er ook nog penduleuse aan toevoegen. Of deze, is ook leuk: Scie égoïne (letterlijk: zaag hand) En deze dan ook leuk: clé mâle à six pans (sleutel mannelijk met zes vlakken). kijk onderaan voor het antwoord. Je kunt er in die gevallen niet eens naar gokken. Je weet't of je weet't niet. Vandaar dat ik hier een metertje catalogi heb zitten sparen, want mij pakken ze niet met een aanhangertje zand vanuit nederland. En dan zijn er de materialen waar je vertrouwd mee bent, en niet in die uitvoering te krijgen zijn hier, laat staan dat ze weten wat 't is, ook al heb je de vertaling te pakken. Om maar te zwijgen over het assortiment, maar da's een oudje. Wat doet een gemiddelde "bricoleur de dimanche" (zondag's knutselaar i.e. zondagsrijder) dan? Juist, net als de piepers, meenemen. Maar om nu ook deuren, spijkers, schroeven, deklatten, dakpannen, stopkontakten... mee te nemen, dat gaat, buiten dat het vaak net zo duur is bij de Brico, mij te ver.
A propos, de Brico, dacht dat dat wel leuk zou zijn om eens te zien hoe de brico er uit ziet. (binnenkort fotootjes van inside) Nadat er zo vaak over gezwijmeld is, OK het is een walhalla voor de gemiddelde knudtselaar. Maar buiten dat de kleuren anders zijn, kun je hier ook een grote gamma neerzetten. Alleen kun je hier zomaar een lasapparaat uit de stelling trekken, of een autogeen las set. Heb zelfs een MIG lasapparaatje gezien. Bij de gamma? Njet, ik bedoel maar. (update: sinds kort zijn ze lijkt het nu permanent tussen de middag open, en dat scheelt in de planning)De kwaliteit? made in china, zegt dat genoeg? Hout is er echt tweede of zelfs derde keus, vol met knoesten en krom of getordeerd, maar wat is nieuw. Het echte professionele spul kun je alleen bij de handel voor professionelen krijgen, en dat is peperduur, maar zeer robuust gereedschap of prima materiaal. En daar krijg je alleen toegang als je de juiste papieren van inschrijving hebt, shit.
antwoorden: scie sauteuse = decoupeerzaag ; Scie égoïne = schrobzaag, eigenlijk betekent égoïne al handzaag, dus dat is dubbelop, echter hier wordt de elektrieke variant ervan aangegeven; clé mâle à six pans = inbussleutel.
Wat een taal, fascinerend.
30 november 2009
iPhone
Twee ondernemende korstleden (JW en Andre) hebben iets gemaakt voor de iPhone waarmee ze de top 1 haalden van de Apple apps fabriek. Mijn aanvankelijke scepsis was voor een deel ongegrond.
"Als het werkt, dan is dit zeker een app waarop veel verder gebouwd zal worden". Die uitspraak werd me door JW niet in dank afgenomen. Denk dat ie hierbij "als het werkt" bedoelde. Meerdere kommentaren op het net waren aanvankelijk net zo sceptisch.
Maar het werkt dus wel!
Uitblazen van kleine kaarsjes blijkt inderdaad prima te gaan, volgens de commentaren op het net. Ik denk dat voor de grotere kaarsen het speakertje te weinig power heeft. Alles naar verhouding natuurlijk. Een test waard: tot welke grootte (verhouding) van het brandlont/kaars oppervlakte kun je gaan. Die testjes komen denk ik ongetwijfeld wel ergens op youtube of zo te staan. En ook de varianten op deze app, of verdergaande toepassingen van dit idee. Zoals het meestal is bij iets als dit: men knutselt er op door.
Het commentaar in het onderstaande filmpje zegt dat de claim niet helemaal gedekt is: verkoeling op een hete zomerdag. OK, je kunt niet alles hebben.
Maar de idee om door geluid uit een iPhone speakertje kaarsjes uit te blazen is natuurlijk GENIAAL bedacht. Dat geef ik de twee makers (JW en Andre) zonder enige reserve mee.
Kijk HIER voor het kommentaar en klik hieronder om het te zien.
UPDATE:
En verrek het eerste spelletje / variant is al bedacht:
Da'lijk krijgen we ook nog wedstrijden, en hoe de handel op te voeren (vermogen). En krijgen we natuurlijk grote blowers voor de herfstbladeren... Oorbeschermer niet inbegrepen ;=))
Vraag me af of je zoiets ook met de speakers van je stereo kunt doen, kun je meteen de kamer stofvrij maken. Zou je dit proces ook kunnen omdraaien, zeg maar anti "geluid" dan kun je er ook nog een stofzuiger mee maken. Links de blazer, rechts de zuiger. Hoef je nooit meer je kamer te stofzuigeren. Enne, kan je ook in een robotje bouwen, eerste spleet de blazer er vlak achter de zuiger.... Een soort stof magneet dus. LOL
"Als het werkt, dan is dit zeker een app waarop veel verder gebouwd zal worden". Die uitspraak werd me door JW niet in dank afgenomen. Denk dat ie hierbij "als het werkt" bedoelde. Meerdere kommentaren op het net waren aanvankelijk net zo sceptisch.
Maar het werkt dus wel!
Uitblazen van kleine kaarsjes blijkt inderdaad prima te gaan, volgens de commentaren op het net. Ik denk dat voor de grotere kaarsen het speakertje te weinig power heeft. Alles naar verhouding natuurlijk. Een test waard: tot welke grootte (verhouding) van het brandlont/kaars oppervlakte kun je gaan. Die testjes komen denk ik ongetwijfeld wel ergens op youtube of zo te staan. En ook de varianten op deze app, of verdergaande toepassingen van dit idee. Zoals het meestal is bij iets als dit: men knutselt er op door.
Het commentaar in het onderstaande filmpje zegt dat de claim niet helemaal gedekt is: verkoeling op een hete zomerdag. OK, je kunt niet alles hebben.
Maar de idee om door geluid uit een iPhone speakertje kaarsjes uit te blazen is natuurlijk GENIAAL bedacht. Dat geef ik de twee makers (JW en Andre) zonder enige reserve mee.
Kijk HIER voor het kommentaar en klik hieronder om het te zien.
UPDATE:
En verrek het eerste spelletje / variant is al bedacht:
Da'lijk krijgen we ook nog wedstrijden, en hoe de handel op te voeren (vermogen). En krijgen we natuurlijk grote blowers voor de herfstbladeren... Oorbeschermer niet inbegrepen ;=))
Vraag me af of je zoiets ook met de speakers van je stereo kunt doen, kun je meteen de kamer stofvrij maken. Zou je dit proces ook kunnen omdraaien, zeg maar anti "geluid" dan kun je er ook nog een stofzuiger mee maken. Links de blazer, rechts de zuiger. Hoef je nooit meer je kamer te stofzuigeren. Enne, kan je ook in een robotje bouwen, eerste spleet de blazer er vlak achter de zuiger.... Een soort stof magneet dus. LOL
28 november 2009
Plombiere-les-Bains
Op de adventzondagen (of zoiets) worden er door het hele land kerstmarkten georganiseerd. Op zich niets bijzonders, nee ook niet eens: "ware het niet". Gewoon het standaard werk: worsten, brood, warmvlees, warme rode en witte wijn (notabene!) en dan de normale rif raf aan ambachten. Iedere exposant droeg traditionele kleding, erg leuk om te zien. Er was zelfs een kleine vee tentoonstelling. En waarempel een zwartkopschaap erbij, zoiets lijkt me ook leuk om in de veestapel op te nemen. Dan kan Dram zijn best doen om daar iets leuks van te maken.Wat erg leuk aan zoiets is dat je de mensen echt ziet flaneren over dit soort dingen, lekker een beetje heen en weer lopen, keuvelend met een bekertje
warme wijn in de hand. De pret was meteen over toen er een ijskoude plensbui overkwam, iedereen schoot als in paniek een bar of restaurant in, om een biertje verder de auto maar weer op te zoeken. Het leek wel alsof er een koelkast open
gezet werd, zo snel koelde het af. Nu ligt Plombiere sowieso op een rare plek, het is daar altijd wat koeler dan in de rest van de omgeving. Maar het gaf meteen een beetje lucht en kon op mijn gemak een paar plaatjes schieten.De sfeer opsnuivend, slentert ook deze jongen wat over de "boulevard" van Plombiere-les-Bains. Schuifel je een foir de livres (boekenmarkt) in. Nou ja een boekhandel heeft daar wat incourante handel op
marktstalletjes neergesmeten, euh, uitgestald. En maar denken, toen ik er heen reed, ff weer voor een prikkie een paar pockets scoren. Dus niet. Verderop was een soort uitdragerij, een eurie per boek. Zat helaas niets bijzonders bij voor mijn al aardig groeiend biebje. Een paar maanden geleden een doosje detectives opgepikt voor 50 cent per stuk, ook niet onaardig. Gewoon blijven uitkijken naar dat spul. 
En veel antiekwinkeltjes met onmogelijke kitsch erin. Toch nog even bij mijn favoriete pottenbakker naar binnen geglipt. En er staat betere kwaliteit dan een jaar geleden. Ik zag hem een loei van een oven vullen voor het biscuit bakken. Die gas oven moet toch bijna een kubieke meter zijn. Om jaloers op te worden. Even nog rondkijkend toch wel leuke dingetjes zien staan. Geen echte kunst, maar meer heel apart vormgegeven gebruiksgoed. Ook de glazuren waren anders dan eerder. Mooiere tinten, niet meer van dat kitscherige rood, wel meer naar mijn smaak. Zag een prachtig vaasje staan, en dan transparante hoogglanzende glazuur op de roodbakkende klei, ajakkes!De onvermijdelijk eetstalletjes hadden wel de overhand, warme worsten, de kebap, gebak, brood warme dranken etc etc. En daar ineens
een soort vrienden van Bachus tentje met traditionele vlees aan het spit in een soort deegje, een of ander vaag drankje en bijna verkoold brood. Hoort erbij scheen het. Mijn neus werd niet bijzonder geprikkelt, integendeel, dus ik liet het in mijn hoofd geduwde bord maar passeren. Maar kon me tegelijkertijd niet beheersen een uitgebreide fotoserie van de rond-deler te maken. Nou als dit geen stereotiepe fransman is weet ik het ook niet. Alleen de snor ontbreekt, dan kan ie zo in de stripverhalen bundel. Prachtig prachtig. En maar mensen paaien om te proberen het verdacht riekend goedje in de hongerige kelen te persen. Of was het inbeelding van mij. Maar ja, waar iedereen met zijn tengels aan heeft zitten voelen is mij een beetje te link.
Dan nadert het 1900 en men begint plotseling in te pakken, hoezo kerstmarkt. Een twee uur durende happening? Onwaarschijnlijk! En dan zoveel moeite doen om de straten leuk aan te kleden. Een beetje zinloos lijkt me dat toe. Natuurlijk begrijp ik daar niets van met mijn botte hollanders verstand. Maar om op zeven uur al weer in te pakken lijkt me wel erg kort. Plotseling schalt keihard een blokfluitconcert van Locatelli door de speakers. Huh? Pijn, mijn oortjes protesteren.
Als dit de fransche opvatting is van oprot muziek, dan maar terug naar de auto. De pliesie komt ook nog eens kontroleren of alles wel dicht gaat. Goed dan, de handel was opvallend traag, je zag niet veel mensen echt iets kopen, de eetstalletjes hadden het druk. mag ook wel bij deze koude. Dan nog, erg korte happening. Misschien ga ik er morgen nog eens heen, maar dan wat vroeger.
update: blijkt volgens de aankondiging op het internet dat de kerstmarkt al om 1300 van start is gegaan, nou ja nog steeds erg kort.
FOTOOTJES
Oh ja, de fotootjes zijn zoveel mogelijk bij bestaand licht gemaakt, daarom zijn ze wat korrelig, en vlekkerig in de schaduwpartijen. Maar bij bestaand licht fotograferen zou volgens mij de sfeer goed weergeven. Iets wat ik vroeger erg veel deed met gewone "analoge" flim. De digitale fototoestelletjes redden het nog net niet.
27 november 2009
Weekend
Overdaadschaadt niet, dit keer. Onderweg shoppend voor een steiger, zie je soms merkwaardige dingen. Dan stap je uit en maakt een fotootje. Iedereen boven op zijn rem en de bewoners zelf in stomme verbazing over weer zo'n rare buitenlander. Want dit is toch de gewoonste zaak van de wereld? Beoordeel zelf.
Maar onderweg ook nog wat leuke kieken gemaakt.
Plainemont, (correctie TC) heet dit plekkie. Daar moet nog een nieuwe plaat van gemaakt worden als de ondergaande zon er een keer pal opstaat, dan is het net alsof er en gouden gloed overheen ligt. Dus die hebben jullie nog te goed.
En onderweg naar Dries om de laatste spulletjes op te halen voor zijn verhuizing - dit wordt een verhaal apart - rijd je zo'n slingerweggetje op.
Het is een beetje bleekig weer. Dit echt niet te brede slingerweggetje daar gaan we van de zomer met de (motor)toertocht over en vormt een deel van het onderste klaverblad richting het zuiden. Toch wel erg groen nog zo midden in de winter.
SCHAPEN
Felix en Charley zijn verkocht en daarmee zijn we op een goede manier van twee rammen afgekomen. Zo kost het schapenhouden geen cent, het levert zelfs een bescheiden winst op. Maar goed Felix gaat ter ere van het Aid (offerfeest) aan het mes en Charley wordt dan volgend jaar opgepeuzeld. Heb wel ff een deposit gevraagd voor Charley want je weet maar nooit met die franzen. Zijn toch rare jongens wat zakendoen betreft. En een deposit werd als vrij normaal gezien, dus toch wel weer goed aangevoeld. Volgens Fannie is dit een prima manier als aanvulling op de lopende kosten. Gaat gewoon van de rekening van de tegelboer af, daarmee dragen die twee rammen dus rechtstreeks bij aan de verbouwing. Dubbel voordelig.
Eigenlijk wel vreemd he, beesten verhandelend. LE MOUTON QUI RIT in en verkoop van schapen. Als je daar zo bij stil staat, in 2008 nog als toetsenbordridder en nu loop je in de stront schapen te vangen. ;=))
Geweldig!
UPDATE: schapen 20091128:1700
Vanmiddag belde de tegelboer op of het niet erg was of ie nu Charley kon ophalen ipv volgend jaar. Een of ander vaag verhaal over een neef uit Parijs die geen schaap had kunnen krijgen. En Felix was eigenlijk een beetje te klein nog om te kunnen verdelen. Volgens zijn verhaal ben je blijkbaar verplicht je familie tenminste een schaap tijdens het offerfeest te geven. Nou zal hij gezegd hebben, komt dat ff goed uit, ik heb nog een schaap op reserve. Kun je van me kopen voor ... ;=)))
Charley is vandaag dus ook maar naar de eeuwige jachtvelden vertrokken, daar amuseert hij zich nu met 14 maagden. En speciaal voor Fannie:
Charley aan z'n galgenmaal
en hop op transport
Maar onderweg ook nog wat leuke kieken gemaakt.
Plainemont, (correctie TC) heet dit plekkie. Daar moet nog een nieuwe plaat van gemaakt worden als de ondergaande zon er een keer pal opstaat, dan is het net alsof er en gouden gloed overheen ligt. Dus die hebben jullie nog te goed.En onderweg naar Dries om de laatste spulletjes op te halen voor zijn verhuizing - dit wordt een verhaal apart - rijd je zo'n slingerweggetje op.
Het is een beetje bleekig weer. Dit echt niet te brede slingerweggetje daar gaan we van de zomer met de (motor)toertocht over en vormt een deel van het onderste klaverblad richting het zuiden. Toch wel erg groen nog zo midden in de winter.SCHAPEN
Felix en Charley zijn verkocht en daarmee zijn we op een goede manier van twee rammen afgekomen. Zo kost het schapenhouden geen cent, het levert zelfs een bescheiden winst op. Maar goed Felix gaat ter ere van het Aid (offerfeest) aan het mes en Charley wordt dan volgend jaar opgepeuzeld. Heb wel ff een deposit gevraagd voor Charley want je weet maar nooit met die franzen. Zijn toch rare jongens wat zakendoen betreft. En een deposit werd als vrij normaal gezien, dus toch wel weer goed aangevoeld. Volgens Fannie is dit een prima manier als aanvulling op de lopende kosten. Gaat gewoon van de rekening van de tegelboer af, daarmee dragen die twee rammen dus rechtstreeks bij aan de verbouwing. Dubbel voordelig.
Eigenlijk wel vreemd he, beesten verhandelend. LE MOUTON QUI RIT in en verkoop van schapen. Als je daar zo bij stil staat, in 2008 nog als toetsenbordridder en nu loop je in de stront schapen te vangen. ;=))
Geweldig!
UPDATE: schapen 20091128:1700
Vanmiddag belde de tegelboer op of het niet erg was of ie nu Charley kon ophalen ipv volgend jaar. Een of ander vaag verhaal over een neef uit Parijs die geen schaap had kunnen krijgen. En Felix was eigenlijk een beetje te klein nog om te kunnen verdelen. Volgens zijn verhaal ben je blijkbaar verplicht je familie tenminste een schaap tijdens het offerfeest te geven. Nou zal hij gezegd hebben, komt dat ff goed uit, ik heb nog een schaap op reserve. Kun je van me kopen voor ... ;=)))
Charley is vandaag dus ook maar naar de eeuwige jachtvelden vertrokken, daar amuseert hij zich nu met 14 maagden. En speciaal voor Fannie:
Charley aan z'n galgenmaal
en hop op transportEn dat voelde ie verdomd goed aan, want erg vrijwillig ging ie ook weer niet, maar met zijn drieen was het weer overmacht voor 'm. Het was wel het makste schaap van de troep, en kwam altijd om iets bedelen, dat was erg grappig zoals t'ie aan je zakken begon te snuffelen voor iets lekkers. Ook zijn aaibaarheidsfaktor voor de gasten was groot. Glimlach nog als ik die beelden van het kleine meisje van de zomer voor me zie, zij was banger voor hem dan hij voor haar.
Maar goed er zijn er nog vijf over waarmee we een duidelijk fok programma kunnen gaan opzetten. Wellicht in juni volgend jaar er een paar bijkopen om de veestapel op peil te brengen. Boertje Cornelis in de bocht...
Maar goed er zijn er nog vijf over waarmee we een duidelijk fok programma kunnen gaan opzetten. Wellicht in juni volgend jaar er een paar bijkopen om de veestapel op peil te brengen. Boertje Cornelis in de bocht...
26 november 2009
keuken
Hoppa, krijg net de ontwerpen van de nieuwe keuken binnen,
Die koker rechtsachter is waar de schoorsteen van de kachel doorheen loopt, en daarnaast zit weer iets mafs maar dat is de CV leiding. Waarom ze dat niet over de grond hebben kunnen laten lopen zoals de rest, is mij een raadsel. Maar goed er voor komen dan twee opaal glazen schuifdeurtjes dan is alles mooi uit het zicht. Het huis zit vol met die krankjoreme opstapjes nivo verschillen en schuin op elkaar staande muren. Een duidelijk aan elkaar geplakt huis. Maar dat heeft wel iets. De keukenboer wilde daar weer een kastje van 100-den euries voorzetten, waar je dan weer drie kwart van weg moest zagen om de machinekamer erachter te kunnen bergen. Daar hebben we maar een stokje voor gestoken, want zo graag geven we ook nou weer niet geld uit. Zoiets is toch zinloos!
Het perspectief komt een beetje erg geknutselt over - dat heet dan met een duur woord isometrisch - en de kasten aan de rechterkant moeten verder naar de raamkant, anders blijft er te weinig loopruimte over. Ook door het zwarte plafond ziet het er behoorlijk donker uit, moeten we dus iets aan doen. In ieder geval kunnen we met degene die de plaatsing doet nog van alles regelen volgens de verkoper. Bij de vorige keuken was dat inderdaad zo, dus ik zie deze operatie enigszins met vertrouwen tegemoet.
Die koker rechtsachter is waar de schoorsteen van de kachel doorheen loopt, en daarnaast zit weer iets mafs maar dat is de CV leiding. Waarom ze dat niet over de grond hebben kunnen laten lopen zoals de rest, is mij een raadsel. Maar goed er voor komen dan twee opaal glazen schuifdeurtjes dan is alles mooi uit het zicht. Het huis zit vol met die krankjoreme opstapjes nivo verschillen en schuin op elkaar staande muren. Een duidelijk aan elkaar geplakt huis. Maar dat heeft wel iets. De keukenboer wilde daar weer een kastje van 100-den euries voorzetten, waar je dan weer drie kwart van weg moest zagen om de machinekamer erachter te kunnen bergen. Daar hebben we maar een stokje voor gestoken, want zo graag geven we ook nou weer niet geld uit. Zoiets is toch zinloos!
Het perspectief komt een beetje erg geknutselt over - dat heet dan met een duur woord isometrisch - en de kasten aan de rechterkant moeten verder naar de raamkant, anders blijft er te weinig loopruimte over. Ook door het zwarte plafond ziet het er behoorlijk donker uit, moeten we dus iets aan doen. In ieder geval kunnen we met degene die de plaatsing doet nog van alles regelen volgens de verkoper. Bij de vorige keuken was dat inderdaad zo, dus ik zie deze operatie enigszins met vertrouwen tegemoet.
Ode aan een Zaagblad
Wat heb je nu met een zaagblad. Doe eens dwaas. Nou dit zaagblad is over de halve wereld met me meegegaan. Drie huizen heeft het mee helpen verbouwen, en talloze klussen. En wel vijfentwintig jaar lang. Met dit vierde huis werd 't 'm te machtig, gloof ik.
Ja als je 4 van de 14 tanden bent verloren, en er een dwars door een autoruit hebt geschoten, en je zaagsnedes nu toch wel erg happerig beginnen te worden, dan is het tijd voor de eeuwige jachtvelden.
De zaag zelf gaat nog prima, ook al een wondertje als je bedenkt wat er al niet mee gezaagd is.
Maar vindt nu eens een vervangend blad van gelijke kwaliteit. Iets met widia bits gepantserde tanden, veertien stuks daarvan, letterlijk tot de tanden bewapend zogezegd.
Weet nog wel dat we het toentertijd vreselijk duur vonden, maar Fannie gaf vorige week toch ook toe dat investeren in goed gereedschap het waard is geweest. Wat zou een vergelijkbaar blad wel kosten?
Bij Brico Marche heb je ook wel iets gelijkuitziend, verbazend goedkoop vergeleken met wat we er 25 jaar geleden voor betaald hebben (70 of zoiets guldentjes weet ik nog wel) maar ik betwijfel of de kwaliteit gelijk is. Afijn we hebben het internet, dus dat moet niet al te lastig zijn.
Ja als je 4 van de 14 tanden bent verloren, en er een dwars door een autoruit hebt geschoten, en je zaagsnedes nu toch wel erg happerig beginnen te worden, dan is het tijd voor de eeuwige jachtvelden.De zaag zelf gaat nog prima, ook al een wondertje als je bedenkt wat er al niet mee gezaagd is.
Maar vindt nu eens een vervangend blad van gelijke kwaliteit. Iets met widia bits gepantserde tanden, veertien stuks daarvan, letterlijk tot de tanden bewapend zogezegd.
Weet nog wel dat we het toentertijd vreselijk duur vonden, maar Fannie gaf vorige week toch ook toe dat investeren in goed gereedschap het waard is geweest. Wat zou een vergelijkbaar blad wel kosten?
Bij Brico Marche heb je ook wel iets gelijkuitziend, verbazend goedkoop vergeleken met wat we er 25 jaar geleden voor betaald hebben (70 of zoiets guldentjes weet ik nog wel) maar ik betwijfel of de kwaliteit gelijk is. Afijn we hebben het internet, dus dat moet niet al te lastig zijn.
24 november 2009
Schapenfeest
Het schijnt dat komend weekeinde het islamitisch schapenfeest is. Daarvoor worden waarschijnlijk miljoenen Charlies en Felixen gekeeld. En waarempel daar dient zich een business opportunity aan.
De tegelaar zag onze schapen in de wei lopen. En je raad het al, of ze te koop waren. En of ze staarten hadden. Want het schijnt belangrijk te zijn dat de beestjes helemaal intakt zijn. En wat ze moesten kosten. Ik noem dus een bedrag dat me redelijk lijkt. De tegelaar vindt dat ook, maar toch zag ik een trekje op zijn gezicht dat me argwanend maakte. En net zoekend op het internet merk ik dat ik erg laag zit. Moet ik gaan profiteren van de situatie en de prijs opdrijven of gewoon normale handel voeren. Het besluit valt op het laatste. Dus als een dezer dagen de oom van hem komt dealen dan weet ik dat het voor de man een zeer goede prijs is. Geen handjeklap dus. Dan bedenk ik me dat als de prijs zo laag ligt, er misschien weer een soort handeltje ontstaat waar ikke dan weer niet van profiteer. Ach wat zal het ook.
Moet je dan een band hebben met een lam dat je voor dood uit de wei plukte en met de fles in leven hebt gehouden totdat ie de speen van zijn moeder kom vinden? Ook dat weer niet vind ik. Hoewel om alles maar gewoon als handelswaar te zien gaat ook wel weer ver. De schapen hebben hun funktie binnen dit bedrijf: maaien. En of ik ze nu zelf aan het spit rijg of een gelovige gaat er mee aan de haal dat maakt denk ik geen verschil. Binnenkort vinden Felix en Charlie een warm plekje in de schapenhemel, linksom of rechtsom.
Maar dat schapenfeest is wel iets dat in de bedrijfs agenda gezet moet worden. Kunnen we dan gewoon voluit gaan fokken? Nee denk 't niet want meer dan 12 schapen lijkt me niet zo handig op dit schrale weiland. OK het overschot aan schapen krijg je dan wel weg in november, maar pleeg je dan geen roofbouw op je land vraag ik me af. Want als ik het zo bedenk, het zijn wel biologische schapen, alleen in de winter krijgen ze een paar handjes krachtvoeder de kop. Hun voornaamste voedselbron is het weiland zelf, ook in de winter.
We zien wel hoe 't vaart. Maar het lijkt me een goede stabiele business, godsdienst is immers niet onderhevig aan recessies en zo. Jazeker is dit opportunisme pur sang. So what! We gaan de schapenbusiness dus in.
De tegelaar zag onze schapen in de wei lopen. En je raad het al, of ze te koop waren. En of ze staarten hadden. Want het schijnt belangrijk te zijn dat de beestjes helemaal intakt zijn. En wat ze moesten kosten. Ik noem dus een bedrag dat me redelijk lijkt. De tegelaar vindt dat ook, maar toch zag ik een trekje op zijn gezicht dat me argwanend maakte. En net zoekend op het internet merk ik dat ik erg laag zit. Moet ik gaan profiteren van de situatie en de prijs opdrijven of gewoon normale handel voeren. Het besluit valt op het laatste. Dus als een dezer dagen de oom van hem komt dealen dan weet ik dat het voor de man een zeer goede prijs is. Geen handjeklap dus. Dan bedenk ik me dat als de prijs zo laag ligt, er misschien weer een soort handeltje ontstaat waar ikke dan weer niet van profiteer. Ach wat zal het ook.
Moet je dan een band hebben met een lam dat je voor dood uit de wei plukte en met de fles in leven hebt gehouden totdat ie de speen van zijn moeder kom vinden? Ook dat weer niet vind ik. Hoewel om alles maar gewoon als handelswaar te zien gaat ook wel weer ver. De schapen hebben hun funktie binnen dit bedrijf: maaien. En of ik ze nu zelf aan het spit rijg of een gelovige gaat er mee aan de haal dat maakt denk ik geen verschil. Binnenkort vinden Felix en Charlie een warm plekje in de schapenhemel, linksom of rechtsom.
Maar dat schapenfeest is wel iets dat in de bedrijfs agenda gezet moet worden. Kunnen we dan gewoon voluit gaan fokken? Nee denk 't niet want meer dan 12 schapen lijkt me niet zo handig op dit schrale weiland. OK het overschot aan schapen krijg je dan wel weg in november, maar pleeg je dan geen roofbouw op je land vraag ik me af. Want als ik het zo bedenk, het zijn wel biologische schapen, alleen in de winter krijgen ze een paar handjes krachtvoeder de kop. Hun voornaamste voedselbron is het weiland zelf, ook in de winter.
We zien wel hoe 't vaart. Maar het lijkt me een goede stabiele business, godsdienst is immers niet onderhevig aan recessies en zo. Jazeker is dit opportunisme pur sang. So what! We gaan de schapenbusiness dus in.
Vloer
De tegelaar gaat langzaam maar zeker. Na 4 dagen is ie op een derde van de kamer gekomen. In dit tempo zal na 12 werkdagen de zaak gepiept zijn. Ach je moet maar denken het tempo in la douce france ligt wat lager. Ook al maakt ie dagen van 9 uur. Wat op zich al heel erg ongebruikelijk is. Maar op verzoek even de fotootjes van de tegelkunsten.
Dat onder sommige tegels bijna een centimeter dikke laag lijm zit mag de pret niet drukken. En vooral in het begin zit een dal, gaat weer vervelend worden met de meubels. De rest blijft redelijk binnen de toleranties. En als ik de regel er op leg zie ik maar een paar millimeter vrije ruimte hier en daar. Dat is al behoorlijk goed met zo'n ondervloer. Maar goed het moeilijkste deel is achter de rug en komt het wat vlakkere deel eraan. Dus misschien gaat het nu wat sneller.
Hij heeft, als klap op de vuurpijl, ook nog niet alle tegels kunnen scoren, daar moet ie dan morgen of zo weer achteraan. En gezien de franse toestanden met voorraad en zo, houd ik mijn hart vast. Maar ik ga me niet opwinden, het is zijn probleem.
Overigens is zijn slaafje niet meer komen opdraven, ik vraag me niet eens meer af waarom. Verwonder me ook niet eens meer. Eigenlijk wordt dit als vanzelfsprekend ervaren. Oeps! Wat gebeurt hier...
Of moet ik zeggen: het zal me worst zijn als het maar voor de de 8e erin ligt, en de tegelaar ziet maar hoe ie dat voor elkaar krijgt. Want ik moet ook nog met mijn pneumatisch beiteltje aan de gang om het leem van de muren af te bikken. Daarna 2 weken voegen en dan kan de keuken en de kachel erin.
Dat onder sommige tegels bijna een centimeter dikke laag lijm zit mag de pret niet drukken. En vooral in het begin zit een dal, gaat weer vervelend worden met de meubels. De rest blijft redelijk binnen de toleranties. En als ik de regel er op leg zie ik maar een paar millimeter vrije ruimte hier en daar. Dat is al behoorlijk goed met zo'n ondervloer. Maar goed het moeilijkste deel is achter de rug en komt het wat vlakkere deel eraan. Dus misschien gaat het nu wat sneller.
Hij heeft, als klap op de vuurpijl, ook nog niet alle tegels kunnen scoren, daar moet ie dan morgen of zo weer achteraan. En gezien de franse toestanden met voorraad en zo, houd ik mijn hart vast. Maar ik ga me niet opwinden, het is zijn probleem.
Overigens is zijn slaafje niet meer komen opdraven, ik vraag me niet eens meer af waarom. Verwonder me ook niet eens meer. Eigenlijk wordt dit als vanzelfsprekend ervaren. Oeps! Wat gebeurt hier...
Of moet ik zeggen: het zal me worst zijn als het maar voor de de 8e erin ligt, en de tegelaar ziet maar hoe ie dat voor elkaar krijgt. Want ik moet ook nog met mijn pneumatisch beiteltje aan de gang om het leem van de muren af te bikken. Daarna 2 weken voegen en dan kan de keuken en de kachel erin.
Kamer3
Fannie heeft haar beste kunnen weer getoond. Kijk maar eens naar het resultaat. En voor de gijn ook nog een fotootje van hoe het ervoor uitzag. Dit is dus slaapkamer drie geheel ingericht nu. Fannie heeft deze kamer omgedoopt naar Bangladesh, omdat de meeste spullen uit Bangladesh komen. Toch wel knap om strak modern met zoiets traditoneels als maskers en zo te kombineren. Minimalistische trekjes heeft deze kamer ook nog. Dat straalt rust uit hadden we zo bedacht, maar oordeel zelf.
En als zugabe
En vooruit nog maar eentje
En dan de situatie voor en na, zo'n beetje vanuit de zelfde hoek genomen.
Links is dan de nieuwe douche en WC, en natuurlijk is dat bidet gesloopt. Staat nu te wachten op een nieuwe bestemming. Wellicht als een kunstwerk in de nieuwe tuin. Hebben we ook grote plannen mee, maar dat is nog in de prille ontwerp fase.
In iedergeval komt er een zwembad, japans badhuisje, een water partij en een kruidentuin. Alles zodanig in elkaar te passen dat het ook nog een zekere balans vindt met elkaar zal wel weer een heksentoer worden. En dan krijg je nog te maken met de wettelijke voorschriften, vergunningen etc etc. Dat laatste zal wel weer een martelgang worden.
En als zugabe
En vooruit nog maar eentje
En dan de situatie voor en na, zo'n beetje vanuit de zelfde hoek genomen.
Links is dan de nieuwe douche en WC, en natuurlijk is dat bidet gesloopt. Staat nu te wachten op een nieuwe bestemming. Wellicht als een kunstwerk in de nieuwe tuin. Hebben we ook grote plannen mee, maar dat is nog in de prille ontwerp fase.
In iedergeval komt er een zwembad, japans badhuisje, een water partij en een kruidentuin. Alles zodanig in elkaar te passen dat het ook nog een zekere balans vindt met elkaar zal wel weer een heksentoer worden. En dan krijg je nog te maken met de wettelijke voorschriften, vergunningen etc etc. Dat laatste zal wel weer een martelgang worden.
21 november 2009
Appartement
NOVEMBER
Dit is de maand van mist, regen en kou. Althans dat hoort het te zijn, maar temperaturen van 15 graden is toch wel heel erg aangenaam na een paar weken regen.
En de volgende ochtend is ook dat weer gepiept. De maskertjes aan de buurvrouw gegeven dan kan haar dochtertje weer met verf aan de gang en de handel als een kunstwerk aan de muur hangen.
Van de week ga ik dan maar een glazuur brand doen met de nieuwe glazuren. Ben benieuwd wat dat wordt.
Woosh! Ineens gaat alles met een sneltrein vaart.
TEGELVLOER
De door Wim en mij in elkaar geknutselde vloerverwarming doet het perfect, ontbreekt nog een thermostaat op de manifold, maar die is inmiddels door Wim ingekocht. En kan er zo opgeschroeft worden.
Echter de afwerking van de vloer is niet zo geweldig gegaan, moet je als amateur eigenlijk ook niet willen. De twee tegelboeren die een offerte uitbrachten, voor absurdistische prijzen, hadden achteraf gezien, uiteraard gelijk in hun kommentaren. Gaven erg af op de oneffenheid van de vloer en brachten dat als een onoverkomelijk probleem. Mits voor een prijs natuurijk. En in je beste frans kun je daar onophoudelijk over Egaline staan praten maar dat kwam gewoon niet over. Wat ze niet kennen is gewoon "impossible". Begrijpen doe ik dat wel want het laten vloeien van dat goedje luistert behoorlijk nauwkeurig, ondanks dat het wel weer een van die wondermiddelen is in de bouw. Ons zelfgemaakt recept deed het ook niet zo geweldig in de corridoor. Maarja die offertes vielen gewoon ver buiten onze begroting.
Daar had ik nog een kaartje liggen van een bouwvakker die al eens eerder voor het dak van de douche langs was geweest. Ik pak de telefoon, maak een afspraak en in no time staat ie op de stoep. Levert uiteraard weer genadeloze kommentaren op de met veel bloed zweet en tranen gelegde zandcement vloer en belooft met een offerte te komen. Op mijn vraag of dat allemaal voor de kerst kan, wordt bevestigend beantwoord! Mazzel eens een keer.
De volgende maandag komt ie ook nog eens een keertje met de door ons gewenste kleurtjes en een alternatief aanzetten. Niet helemaal onze wens. Maar na een tocht, gedrieen, langs wat bouwhandels besluiten we toch maar voor de chocolade bruine tegel van 40 x 60 te gaan. Als we tenminste voor de kerst de vloer erin willen hebben is dat een goed compromis, zegt Fannie, en daar ben ik het natuurlijk volledig mee eens.
De prijs van 20 euries de vierkante meter is ook prima, de tegel is keihard ook weer wel goed. En een deal ruikend smolten ineens zijn bezwaren van de slechte ondervloer, de onregelmatige muren en niks is haaks in dit huis als sneeuw voor de zon weg. Is dat verdacht denk ik dan met mijn paranoide geest? Ik gooi het maar op het lage werkaanbod, de crisis die toch eindelijk de prijzen laat zakken en nog meer van dat soort flauwekul.
Uiteindelijk stemmen we, na wat bieden en loven, toe in de offerte en schrijven een check voor 30%. Toch wel weer handig, checks, vooral in zo'n ontwikkelingsland als Frankrijk. (nee breek me de bek niet los!) De uiteindelijke prijs lag erg dicht in de buurt van mijn beraming en dat klopte dan ook maar weer.
En warempel, de afgesproken dag stond meneer op de drempel. Heel erg ongebruikelijk. Maar hij is ook geen volbloed fransman en dat verklaard een hoop, denk ik. Voortvarend gaat ie aan het slijpen van de vloer en haalt de grootste oneffenheden zo weg. Slim om te gaan frezen in plaats van opvullen. Vertelt ie dat er net een nieuw apparaat op de markt is waarmee dat makkelijker kan, alleen nog niet op voorraad in de bouwhandel. Ja natuurlijk niet! Dus heeft ie deze oplossing met een slijptol bedacht. Natuurlijk weer een geweldige stofzooi, dat kruipt uiteraard overal tussendoor, en met ingehouden adem loop ik als een haas door de stofstorm heen om het grootste gat in de vloer dicht te proppen met isolatie. Dat hielp een beetje. Wel eraan denken om die handel eruit te halen als de kachel weer aangaat. De vloerverwarming kan mooi afgesloten worden van het grote circuit, dus daar heeft de tegelaar dan ook weer geen last van bij het lijmen. Het is opvallend zwoel weer, hop dan die deuren wagenwijd open om de stofdonder te verjagen. Door de grote grangedeuren rolde een enorme stofwolk de wei in. De man had dan weliswaar een stofmasker voor maar had het duidelijk niet echt naar zijn zin op die manier. Maar goed.
Dat niet op voorraad zijn, bestellen - 3 maanden, maakt bij mij altijd iets van ergernis los. Het meeste wordt alleen besteld als je er specifiek om vraagt, een 5 tal bestel formulieren ondertekent en een deposit geeft. Erger nog, meestal is er helemaal geen voorraad van wat dan ook. Behalve de erg courante artikelen zoals zand, cement en hout, schroeven... en uiteraard de basis gereedschappen. Maar alles kan besteld worden bij de fabriek, over minimal 3 weken is het er dan. En kijk er niet van op dat de spullen er pas over een paar maanden zijn. Wat een land! OK, OK, deze streek is het niet te vergelijken met de grootstedelijke gebieden waar enorme omzetten gehaald worden. Maar toch, waarom alles zo lang moet duren is mij een raadsel. Opvallend is ook die maatverschillen van materialen van winkel tot winkel en ontbrekende zaken in assortimenten waardoor je gedwongen bent om langs diverse winkels te gaan voordat je je handeltje bij elkaar hebt. Ben ik dan zo veeleisend? Dat zal ook wel
Afijn na de voorbereidende schijnbewegingen liggen er toch maar de eerste twee rijen tegels in. Tuurlijk, het uitvlakken van de vloer is niet geweldig gelukt en moeten er bakken lijm bij, en nog liggen een paar tegels niet op nivo, maar goed. Er wordt me verzekerd dat het beste gedaan wordt. En wat onmogelijk is kan gewoon niet lukken. Door de ondergrond worden toch meer problemen veroorzaakt dan geanticipeerd. ;=(( Mijn argument van: dat wist je toch van te voren? Ach, tegen dovemansoren is dat weer. Het Egaline verhaal wordt door de man vertaald als een laag cement opbrengen van minimaal 4 cm. Een wat vreemde vertaling van "chappe auto lissante de quelques milimetres" (deklaag van vloeicement van enkele milimeters) lijkt me. En hij maar doordrammen over een nieuwe deklaag van zandcement. Ik geef het op en laat hem verder prutsen, afkeuren kan altijd nog. Maar de tegels zijn echt chocolade zeer donker bruin! Moet nog ff op gepoetst worden, maar vanochtend met mijn vinger eroverheen en geen sluierresten.
En een tweede meevaller, valt het afmaken daarmee eens binnen de planning? Het begint er echt op te lijken!
KEUKEN
Eigenlijk hadden we het een beetje opgegeven een keuken voor een redelijke prijs te vinden voor het appartement. En bij wijze van oefening had Fannie een keuken samengesteld uit de Ikea gids. Deze oefening met Ikea heeft een soort richtprijs opgeleverd, en stonden we min of meer op het punt dan maar in vredesnaam een keuken van de Zweedjes in het appartement te werpen. En konden dan zelf een week aan de gang om die op te stellen. Na een vruchteloze poging om door een van de keukenmensen van Ikea op een goed spoor geholpen te worden zegt Fannie: laten we voor de gein nog eens een keer naar Cuisinella gaan. (de concurrent van Schmidt) Een eerder bezoek aan die gasten leverde ook geen normale prijs op. Een redelijke prijs? Cuisinella was toch net zo duur als Schmidt? Roep ik. Nouja dat verhaal is al in geuren en kleuren verteld. Maar niet geschoten is altijd mis, ik bel voor een afspraak de volgende dag, en dat ging ook nog maar zo meteen, geen probleem. Dus wij woensdags naar die andere keukenboer met onze nieuwe ideeen over de keuken.
Lopen we daar naarbinnen, komen we in een soort afbraakpand terecht. Bijna alle keukens die er stonden waren gesloopt! En in een hoek zag ik een tig-tal kookplaten op een hoop gelegd met prijskaartjes voor een afbraakprijs. En her en der in de boedel stonden rekken met leuke hebbedingetjes met diverse kortingen. Een teringzooi dus, zeg maar!
Komt de keukenboer op ons af , en nodigt ons vriendelijk uit voor een bakkie leut. Nu is die leut in la douce France bijna altijd een miniscuul kopje met geconcentreerde zwarte drabbigheid, en derhalve bijna nooit te drinken. Maar we tonen onze beste zin en acepteren het risico dat we vergiftigt zullen worden. Oh ja expresso noemen ze dat vocht. Nu is het een hele kunst om dat smakelijk te maken, en komt dat zelden ook zo uit een masjientje. En jawel, een onmogelijk klein kopje, je vingers zoeken voortdurend naar het oortje, altijd te klein om je vingers door te krijgen. En jawel lauw, en jawel bitter, en jawel niet te zuipen. Een flinke klont suiker toverde de zwarte drap om naar een soort koffiebonbon en zo kauwde je de handel naar binnen. Een keer slikken en het leed was weer geleden.
Het ritueel herhaalde zich: kleur van de kastjes, handgrepen, werkblad en dan pas aan de balie een ontwerp maken. Dat bracht ons weer helemaal in de stemming. Demonstratief legde Fannie de ikea gids op de balie en liet ons nieuwe ontwerp zien. Dat is dan wel weer reuze handig van die keukengids van de Zweedjes. Met zelfklevers in een rasterwerk je keuken samenstellen. Daarmee wordt alles overzichtelijk en kun je thuis op je gemak zonder de druk van een verkoper blijven pielen totdat je tevreden bent.
Fannie's ontwerp werd klakkeloos overgenomen. Gemak dient de mens nietwaar? De prijs zag ik op het scherm oplopen tot twaalfduizend euries en dat maakte opnieuw dat we de kriebel kregen. Wat is dat handig dat je een vreemde taal spreekt, kun je lekker roddelen zonder dat het de gastheer kan opwinden. Maar verrassing! Geen druk a la Schmidt: NU KOPEN, NU BESLISSEN! JE KRIJGT ALLEEN DE KORTING ALS JE NU TEKENT! Gewoon op je gemak met elkaar overleggen en praten over de beste oplossing. En die kwam. Wel uit een totaal andere hoek dan we verwachtten. De verkopert zag natuurlijk onze gezichten flink betrekken bij het oplopen van de prijs. En stelde ons maar gelijk op de hoogte of eigenlijk gerust. Dat ze waren overgenomen door Aviva en dat daarmee de prijzen tot op Ikea nivo waren gedaald maar met de kwaliteit van Schmidt. Want je kunt zeggen wat je wilt die keuken in het gastendeel is gewoon van uitstekende kwaliteit. Bij wijze van demo ging ie in de onderste lade staan van een keukenblok en wipte zelfs voorzichtig op en neer. Wellicht is die lade speciaal geprepareerd, maar toch weer grappig. Het mannetje bleef overeind staan in die lade. Met gepaste waardering knikten we, want die demo kenden we al.
En wat had ie ons goed in de gaten, peilde haarscherp ons budget in en kwam daar heel dichtbij door wat gegoochel op het scherm. Nog steeds geen blije gezichten? Nou nog wat korting, we waren immers zijn eerste klanten. En verrek! Fannie's berekende Ikea prijs verscheen op het scherm, inclusief levering, en plaatsing. We waren om. Het gemak dient opnieuw de mens nietwaar. En als klap op de vuurpijl kon de keuken ook nog geleverd worden voor de kerst, als we er op stonden. Dat ging ons dan toch weer net iets te snel. De infrastructuur lag er nog niet eens en er moet toch nog wel het een en ander gebeuren in het appartement voordat die klaar is voor de keuken. Onze finishing touch zo gezegd. De tweede week van januari was ook prima, niks geen: "misschien na drie maanden". Wel weer de ongijn van alles apart betalen (transport, poseur, 30% vooruit...) ook al beweerde ie tijdens het gesprek ff iets anders: wij zorgen voor alles, geen diverse betalingen etc. Maar goed ons doel is bereikt.
Het appartement komt daarmee weer als plan gereed.
Gaan Wim en ik de komende kerstvakantie nog ff wat stroom en water doortrekken naar het appartement maar dat is dan verder bijzaak. Hoeft ie zich ook niet te vervelen.
Dit is de maand van mist, regen en kou. Althans dat hoort het te zijn, maar temperaturen van 15 graden is toch wel heel erg aangenaam na een paar weken regen.
En als we in de ochtend nog een beetje duf van de nacht door de ramen van het appartement over het landschap gluren zien we dit.
En dan zeggen we tegen elkaar, als het appartement volgend jaar klaar is dan zien we dit altijd.
Maar er moet eerst nog heel wat werk verzet worden voordat we erin kunnen trekken. We doen ons best en ik denk dat Fannie wel kampioen schilderen is zo langzamerhand. Volgens mij is de 500 m2 al ruim gepasseerd.
En omdat niet alles werk moet zijn vinden we toch nog gelegenheid om een beetje klei te bakken. De maskers van het buurmeisje, en de probeersels van de anderen moeten dan maar eens een keer in de oven. Een beetje passen en meten om vooral die maskers een beetje plat neer te leggen, dan trekken ze ook niet erg krom.
Maar er moet eerst nog heel wat werk verzet worden voordat we erin kunnen trekken. We doen ons best en ik denk dat Fannie wel kampioen schilderen is zo langzamerhand. Volgens mij is de 500 m2 al ruim gepasseerd.
En de volgende ochtend is ook dat weer gepiept. De maskertjes aan de buurvrouw gegeven dan kan haar dochtertje weer met verf aan de gang en de handel als een kunstwerk aan de muur hangen.
Van de week ga ik dan maar een glazuur brand doen met de nieuwe glazuren. Ben benieuwd wat dat wordt.
Woosh! Ineens gaat alles met een sneltrein vaart.
TEGELVLOER
De door Wim en mij in elkaar geknutselde vloerverwarming doet het perfect, ontbreekt nog een thermostaat op de manifold, maar die is inmiddels door Wim ingekocht. En kan er zo opgeschroeft worden.
Echter de afwerking van de vloer is niet zo geweldig gegaan, moet je als amateur eigenlijk ook niet willen. De twee tegelboeren die een offerte uitbrachten, voor absurdistische prijzen, hadden achteraf gezien, uiteraard gelijk in hun kommentaren. Gaven erg af op de oneffenheid van de vloer en brachten dat als een onoverkomelijk probleem. Mits voor een prijs natuurijk. En in je beste frans kun je daar onophoudelijk over Egaline staan praten maar dat kwam gewoon niet over. Wat ze niet kennen is gewoon "impossible". Begrijpen doe ik dat wel want het laten vloeien van dat goedje luistert behoorlijk nauwkeurig, ondanks dat het wel weer een van die wondermiddelen is in de bouw. Ons zelfgemaakt recept deed het ook niet zo geweldig in de corridoor. Maarja die offertes vielen gewoon ver buiten onze begroting.
Daar had ik nog een kaartje liggen van een bouwvakker die al eens eerder voor het dak van de douche langs was geweest. Ik pak de telefoon, maak een afspraak en in no time staat ie op de stoep. Levert uiteraard weer genadeloze kommentaren op de met veel bloed zweet en tranen gelegde zandcement vloer en belooft met een offerte te komen. Op mijn vraag of dat allemaal voor de kerst kan, wordt bevestigend beantwoord! Mazzel eens een keer.
De volgende maandag komt ie ook nog eens een keertje met de door ons gewenste kleurtjes en een alternatief aanzetten. Niet helemaal onze wens. Maar na een tocht, gedrieen, langs wat bouwhandels besluiten we toch maar voor de chocolade bruine tegel van 40 x 60 te gaan. Als we tenminste voor de kerst de vloer erin willen hebben is dat een goed compromis, zegt Fannie, en daar ben ik het natuurlijk volledig mee eens.
De prijs van 20 euries de vierkante meter is ook prima, de tegel is keihard ook weer wel goed. En een deal ruikend smolten ineens zijn bezwaren van de slechte ondervloer, de onregelmatige muren en niks is haaks in dit huis als sneeuw voor de zon weg. Is dat verdacht denk ik dan met mijn paranoide geest? Ik gooi het maar op het lage werkaanbod, de crisis die toch eindelijk de prijzen laat zakken en nog meer van dat soort flauwekul.
Uiteindelijk stemmen we, na wat bieden en loven, toe in de offerte en schrijven een check voor 30%. Toch wel weer handig, checks, vooral in zo'n ontwikkelingsland als Frankrijk. (nee breek me de bek niet los!) De uiteindelijke prijs lag erg dicht in de buurt van mijn beraming en dat klopte dan ook maar weer.
En warempel, de afgesproken dag stond meneer op de drempel. Heel erg ongebruikelijk. Maar hij is ook geen volbloed fransman en dat verklaard een hoop, denk ik. Voortvarend gaat ie aan het slijpen van de vloer en haalt de grootste oneffenheden zo weg. Slim om te gaan frezen in plaats van opvullen. Vertelt ie dat er net een nieuw apparaat op de markt is waarmee dat makkelijker kan, alleen nog niet op voorraad in de bouwhandel. Ja natuurlijk niet! Dus heeft ie deze oplossing met een slijptol bedacht. Natuurlijk weer een geweldige stofzooi, dat kruipt uiteraard overal tussendoor, en met ingehouden adem loop ik als een haas door de stofstorm heen om het grootste gat in de vloer dicht te proppen met isolatie. Dat hielp een beetje. Wel eraan denken om die handel eruit te halen als de kachel weer aangaat. De vloerverwarming kan mooi afgesloten worden van het grote circuit, dus daar heeft de tegelaar dan ook weer geen last van bij het lijmen. Het is opvallend zwoel weer, hop dan die deuren wagenwijd open om de stofdonder te verjagen. Door de grote grangedeuren rolde een enorme stofwolk de wei in. De man had dan weliswaar een stofmasker voor maar had het duidelijk niet echt naar zijn zin op die manier. Maar goed.Dat niet op voorraad zijn, bestellen - 3 maanden, maakt bij mij altijd iets van ergernis los. Het meeste wordt alleen besteld als je er specifiek om vraagt, een 5 tal bestel formulieren ondertekent en een deposit geeft. Erger nog, meestal is er helemaal geen voorraad van wat dan ook. Behalve de erg courante artikelen zoals zand, cement en hout, schroeven... en uiteraard de basis gereedschappen. Maar alles kan besteld worden bij de fabriek, over minimal 3 weken is het er dan. En kijk er niet van op dat de spullen er pas over een paar maanden zijn. Wat een land! OK, OK, deze streek is het niet te vergelijken met de grootstedelijke gebieden waar enorme omzetten gehaald worden. Maar toch, waarom alles zo lang moet duren is mij een raadsel. Opvallend is ook die maatverschillen van materialen van winkel tot winkel en ontbrekende zaken in assortimenten waardoor je gedwongen bent om langs diverse winkels te gaan voordat je je handeltje bij elkaar hebt. Ben ik dan zo veeleisend? Dat zal ook wel
Afijn na de voorbereidende schijnbewegingen liggen er toch maar de eerste twee rijen tegels in. Tuurlijk, het uitvlakken van de vloer is niet geweldig gelukt en moeten er bakken lijm bij, en nog liggen een paar tegels niet op nivo, maar goed. Er wordt me verzekerd dat het beste gedaan wordt. En wat onmogelijk is kan gewoon niet lukken. Door de ondergrond worden toch meer problemen veroorzaakt dan geanticipeerd. ;=(( Mijn argument van: dat wist je toch van te voren? Ach, tegen dovemansoren is dat weer. Het Egaline verhaal wordt door de man vertaald als een laag cement opbrengen van minimaal 4 cm. Een wat vreemde vertaling van "chappe auto lissante de quelques milimetres" (deklaag van vloeicement van enkele milimeters) lijkt me. En hij maar doordrammen over een nieuwe deklaag van zandcement. Ik geef het op en laat hem verder prutsen, afkeuren kan altijd nog. Maar de tegels zijn echt chocolade zeer donker bruin! Moet nog ff op gepoetst worden, maar vanochtend met mijn vinger eroverheen en geen sluierresten.En een tweede meevaller, valt het afmaken daarmee eens binnen de planning? Het begint er echt op te lijken!
KEUKEN
Eigenlijk hadden we het een beetje opgegeven een keuken voor een redelijke prijs te vinden voor het appartement. En bij wijze van oefening had Fannie een keuken samengesteld uit de Ikea gids. Deze oefening met Ikea heeft een soort richtprijs opgeleverd, en stonden we min of meer op het punt dan maar in vredesnaam een keuken van de Zweedjes in het appartement te werpen. En konden dan zelf een week aan de gang om die op te stellen. Na een vruchteloze poging om door een van de keukenmensen van Ikea op een goed spoor geholpen te worden zegt Fannie: laten we voor de gein nog eens een keer naar Cuisinella gaan. (de concurrent van Schmidt) Een eerder bezoek aan die gasten leverde ook geen normale prijs op. Een redelijke prijs? Cuisinella was toch net zo duur als Schmidt? Roep ik. Nouja dat verhaal is al in geuren en kleuren verteld. Maar niet geschoten is altijd mis, ik bel voor een afspraak de volgende dag, en dat ging ook nog maar zo meteen, geen probleem. Dus wij woensdags naar die andere keukenboer met onze nieuwe ideeen over de keuken.
Lopen we daar naarbinnen, komen we in een soort afbraakpand terecht. Bijna alle keukens die er stonden waren gesloopt! En in een hoek zag ik een tig-tal kookplaten op een hoop gelegd met prijskaartjes voor een afbraakprijs. En her en der in de boedel stonden rekken met leuke hebbedingetjes met diverse kortingen. Een teringzooi dus, zeg maar!
Komt de keukenboer op ons af , en nodigt ons vriendelijk uit voor een bakkie leut. Nu is die leut in la douce France bijna altijd een miniscuul kopje met geconcentreerde zwarte drabbigheid, en derhalve bijna nooit te drinken. Maar we tonen onze beste zin en acepteren het risico dat we vergiftigt zullen worden. Oh ja expresso noemen ze dat vocht. Nu is het een hele kunst om dat smakelijk te maken, en komt dat zelden ook zo uit een masjientje. En jawel, een onmogelijk klein kopje, je vingers zoeken voortdurend naar het oortje, altijd te klein om je vingers door te krijgen. En jawel lauw, en jawel bitter, en jawel niet te zuipen. Een flinke klont suiker toverde de zwarte drap om naar een soort koffiebonbon en zo kauwde je de handel naar binnen. Een keer slikken en het leed was weer geleden.
Het ritueel herhaalde zich: kleur van de kastjes, handgrepen, werkblad en dan pas aan de balie een ontwerp maken. Dat bracht ons weer helemaal in de stemming. Demonstratief legde Fannie de ikea gids op de balie en liet ons nieuwe ontwerp zien. Dat is dan wel weer reuze handig van die keukengids van de Zweedjes. Met zelfklevers in een rasterwerk je keuken samenstellen. Daarmee wordt alles overzichtelijk en kun je thuis op je gemak zonder de druk van een verkoper blijven pielen totdat je tevreden bent.
Fannie's ontwerp werd klakkeloos overgenomen. Gemak dient de mens nietwaar? De prijs zag ik op het scherm oplopen tot twaalfduizend euries en dat maakte opnieuw dat we de kriebel kregen. Wat is dat handig dat je een vreemde taal spreekt, kun je lekker roddelen zonder dat het de gastheer kan opwinden. Maar verrassing! Geen druk a la Schmidt: NU KOPEN, NU BESLISSEN! JE KRIJGT ALLEEN DE KORTING ALS JE NU TEKENT! Gewoon op je gemak met elkaar overleggen en praten over de beste oplossing. En die kwam. Wel uit een totaal andere hoek dan we verwachtten. De verkopert zag natuurlijk onze gezichten flink betrekken bij het oplopen van de prijs. En stelde ons maar gelijk op de hoogte of eigenlijk gerust. Dat ze waren overgenomen door Aviva en dat daarmee de prijzen tot op Ikea nivo waren gedaald maar met de kwaliteit van Schmidt. Want je kunt zeggen wat je wilt die keuken in het gastendeel is gewoon van uitstekende kwaliteit. Bij wijze van demo ging ie in de onderste lade staan van een keukenblok en wipte zelfs voorzichtig op en neer. Wellicht is die lade speciaal geprepareerd, maar toch weer grappig. Het mannetje bleef overeind staan in die lade. Met gepaste waardering knikten we, want die demo kenden we al.
En wat had ie ons goed in de gaten, peilde haarscherp ons budget in en kwam daar heel dichtbij door wat gegoochel op het scherm. Nog steeds geen blije gezichten? Nou nog wat korting, we waren immers zijn eerste klanten. En verrek! Fannie's berekende Ikea prijs verscheen op het scherm, inclusief levering, en plaatsing. We waren om. Het gemak dient opnieuw de mens nietwaar. En als klap op de vuurpijl kon de keuken ook nog geleverd worden voor de kerst, als we er op stonden. Dat ging ons dan toch weer net iets te snel. De infrastructuur lag er nog niet eens en er moet toch nog wel het een en ander gebeuren in het appartement voordat die klaar is voor de keuken. Onze finishing touch zo gezegd. De tweede week van januari was ook prima, niks geen: "misschien na drie maanden". Wel weer de ongijn van alles apart betalen (transport, poseur, 30% vooruit...) ook al beweerde ie tijdens het gesprek ff iets anders: wij zorgen voor alles, geen diverse betalingen etc. Maar goed ons doel is bereikt.
Het appartement komt daarmee weer als plan gereed.
Gaan Wim en ik de komende kerstvakantie nog ff wat stroom en water doortrekken naar het appartement maar dat is dan verder bijzaak. Hoeft ie zich ook niet te vervelen.
10 november 2009
Auw!
Gisteren het eerste ongelukje na de trapval van Els vorig jaar. Het trackrecord is hiermee weer op 0 komen te staan.
Stom genoeg werd er "ff" een ladder aan de kant gezet. Die stond niet hellemaal in evenwicht en hoorde ik een enorm geraas ineens. In een flits zag je die ladder op je afkomen. Het was een van die zelf in elkaar getimmerde dingen, loeizwaar dus. Een noodsprong in de berg met isolatiematerialen behoedde me voor erger. Toch raakte de ladder nog wel ff de bovenkant van mijn voet. Dat was auw! Zwol meteen dat voetje op. Na wat heftige krachttermen en au au au geroep, niemand kon me toch horen dus dat luchtte op, strompelde dit lijf maar naar beneden om eens te bestuderen of er iets ernstigs geraakt was. Gelukkig was het maar een schampschot en kon ik nog een beetje bewegen. Denk dat de schrik erger was dan de verwonding. Maar dat betekende wel even iets rustiger aan doen, en besloot maar eens iets aan die administratie te gaan doen met het pootje een beetje omhoog. 'sMiddags ging het weer een stuk beter, pootje een beetje stijf geworden. Wat een mazzel!
Hop dan maar wat afwerklatjes gaan halen, een beetje zitten in de knar en naar het herfstlandschap turen is natuurlijk ook niet weg. En nu wordt er weer rondgehobbeld, prima. Je neemt toch een risico zo op je eentje aan het klussen te zijn.
VEILIGHEID
Uiteraard ben je daardoor extreem bewust voor veiligheid op je werkplek. De trainingen van de afgelopen jaren in diverse bedrijven zijn toch wel een beetje blijven kleven. En aan een aantal dingen probeer je dan ook bewust te denken.
Een paar open deuren zijn er natuurlijk wel.
De griezel verhalen die ik af en toe lees lijken me niets om dat aan de lijve te ervaren.
Maar die neerrazende ladder zetten je wel weer aan het denken.
Stom genoeg werd er "ff" een ladder aan de kant gezet. Die stond niet hellemaal in evenwicht en hoorde ik een enorm geraas ineens. In een flits zag je die ladder op je afkomen. Het was een van die zelf in elkaar getimmerde dingen, loeizwaar dus. Een noodsprong in de berg met isolatiematerialen behoedde me voor erger. Toch raakte de ladder nog wel ff de bovenkant van mijn voet. Dat was auw! Zwol meteen dat voetje op. Na wat heftige krachttermen en au au au geroep, niemand kon me toch horen dus dat luchtte op, strompelde dit lijf maar naar beneden om eens te bestuderen of er iets ernstigs geraakt was. Gelukkig was het maar een schampschot en kon ik nog een beetje bewegen. Denk dat de schrik erger was dan de verwonding. Maar dat betekende wel even iets rustiger aan doen, en besloot maar eens iets aan die administratie te gaan doen met het pootje een beetje omhoog. 'sMiddags ging het weer een stuk beter, pootje een beetje stijf geworden. Wat een mazzel!
Hop dan maar wat afwerklatjes gaan halen, een beetje zitten in de knar en naar het herfstlandschap turen is natuurlijk ook niet weg. En nu wordt er weer rondgehobbeld, prima. Je neemt toch een risico zo op je eentje aan het klussen te zijn.
VEILIGHEID
Uiteraard ben je daardoor extreem bewust voor veiligheid op je werkplek. De trainingen van de afgelopen jaren in diverse bedrijven zijn toch wel een beetje blijven kleven. En aan een aantal dingen probeer je dan ook bewust te denken.
Een paar open deuren zijn er natuurlijk wel.
- Zo probeer je de rommel en materialen om je heen zoveel mogelijk uit je looppad te houden
- en als het even kan puin en afval meteen op te ruimen
- struikelen over een luchtslang of snoer is natuurlijk stom
- Ook gereedschap probeer je niet overal op je werkplek te laten rondslingeren. De garage wordt na verloop van tijd iedere keer weer een puinhoop en daar moet an een aparte aktie voor worden gevoerd om je dingen weer te kunnen terugvinden ;=D (tot grote ergenis van Wim)
- En goed op je plaats, positie, en mogelijke gevaren bij bepaalde klussen letten. Vallen en struikelen.
- En eentje die ik er echt uit heb moeten rammen bij mezelf: gemakzucht. Voorbeeldje, niet ver naast de ladder overbuigen om die meter verderop nog ff een schroef in te draaien, maar de ladder gewoon opschuiven en weer naar boven klauteren.
- Messen, zagen of andere scherp gereedschap zal ik altijd ergens uit de weg leggen of in mijn gereedsschapsbak doen.
- Aan het einde van de dag ruim je de ergste rommel aan de kant en dump je het afval op een van de twee afvalhoopjes in de grange of de garage. De laatste maanden staat er altijd een afvalzak in de buurt, een stuk efficienter.
- Vrijdag dechetterie dag en grote opruimdag, puin in de auto hijsen en naar de miljeustraat (dechetterie)
De griezel verhalen die ik af en toe lees lijken me niets om dat aan de lijve te ervaren.
Maar die neerrazende ladder zetten je wel weer aan het denken.
Waar ben je geweest
Af en toe worden spelletjes gedaan over: welke landen heb je allemaal bezocht. Dat was dan weer een vraag van de buurman vanochtend. Af en toe zit je wel eens te verhalen over vakanties en waar je gewoond hebt. Men is altijd verbaasd om te horen dat dit je zoveelste adres en je vierde huis is. Geloof dat de teller ergens over de 30 is blijven steken.
Leuk om dat eens in een kaart te zetten. Dit is de kaart voor zover ik me dat in mijn hoofd heb zitten voor Fannie en mij. Dus Fannie zal nog wel en paar landen extra hebben.
Leuk om dat eens in een kaart te zetten. Dit is de kaart voor zover ik me dat in mijn hoofd heb zitten voor Fannie en mij. Dus Fannie zal nog wel en paar landen extra hebben.
7 november 2009
Beton Ciré
Q'est que c'est que ça, what the heck is this, wat is dat. Beton ciré is een goedje van een soort cement, wat kunststofvezels, een beetje polyacrylcarbonaat of zo erin om het hard en flexibel tegelijk te maken en kleurstof - kleur naar keuze. Kortom een gietvloer dus. Ik begin al net zo breedsprakerig te worden als de fransozen hier. Dus opgelet.
Nu hebben we daar een paar maanden geleden naar geinformeerd, een offerte gevraagd etc etc. Maar een mannetje daarbij om het ook te gieten, neuh. Niet te vinden in afzienbare tijd. Zelfs tegelaars kunnen dit jaar niet meer. Dus men begrijpt dat we blij waren met iemand die dit jaar nog zou kunnen beginnen en die maakt dan ook grote kansen om de klus te krijgen. Door de leverancier van het spul werd ons iemand aanbevolen. En die kwam zowaar vroeger dan afgesproken. Dat was alvast een goede start. Er werd direct gemeten en wat bleek? Wim en ik zei de gek hebben een zandcementvloer gelegd waar slechts 1.5 cm nivo verschillen worden gemeten. OK het laatste stukje is niet helemaal geweldig gegaan maar volgens de mannetjes was dat niet zo'n probleem. Voici.
Dus hop de mannen om een offerte gevraagd. Voor alle zekerheid ook nog ff een prijsje gevraagd bij een nederlandse leverancier en die komt met 135 euries per meter. Da's verdomd veel geld. De mannetjes gaven een prijs indicative af van 200/m2 en dat is absoluut teveel. Maar dat had ie al snel door. Waarom men de prijs verdubbeld zodra er iets buitenlands in het spel komt vraag ik me af. Wij allochtonen weten toch zeker wel wat de prijs is? Af en toe is het vechten tegen de bierkaai en krijg je de prijs niet naar beneden. Net alsof die boefjes zeggen: "die prijs of helemaal niet". Of zou een gemiddelde fransman liever niet werken voor een 'ollander'? Nou ja wie het weet mag het zeggen.
Ondertussen lekker aan het timmeren geslagen in het apartement en zijn aan beide kanten de wanden afgetimmerd en geisoleerd. De kieren ruimhartig dichtgespoten met de uitvinding van de vorige eeuw: PUR schuim. Wat een goddelijk goedje. Effe een beetje schudden die fles en hop de klep open. Vervolgens spuit je het spul in alle gaatjes en kieren die je voor de bus komen. Zie rechterfoto linksbovenin. Later afwerken is slechts met een mes erlangs om het teveel van het goede weg te snijden. En dan denk ik afwerken met een stuk stucgaas en plamuur voor het wegwerken van de ongeregeldheden.
Enne zelfs de vlokken die je eraf snijdt kun je nog ergens voor gebruiken, al is het maar vulling ergens voor.
De volgende klus is het uitbikken van de muur en het daarna voegen ervan. De mannetjes van het Béton Ciré vonden eigenlijk dat het voor het storten moest gebeuren. Dus is er theoretisch nog een week om dat te klaren. Zal de buurman maar vragen om me mee te helpen want anders gaat dat kiele kiele worden of je zit dag en nacht te bikken de komende 7 dagen. En dan moet het nog gevoegd worden. Op zich is dat niet zo'n probleem als je de tijd ervoor zou hebben, maar nu zit je weer tegen zo'n deadline aan te bikken. Ook niet slecht.
foto WvdM
En die Bruno - de beau père van Damien - zou twee weken geleden langskomen om zijn kunsten te laten zien. Die had ik dit eigenlijk willen laten doen, maar ja het was natuurlijk erg stom om te denken dat ie ook nog zijn woord zou houden. Maar ik was gewaarschuwd door Marianne waar hij af en toe voor klust. De laatste keer kwam ie ook een week of zo later. Die kan het dus vergeten nog iets voor mij te gaan doen.
De herfst is in volle kracht neergekomen op het land. De afgelopen week een paar stortbuien over het dorp heen; daar lustten de hond tegenover ons geen brood van. En Bios die ook eens naar buiten moest keerde rap om, met de oren achter in zijn nek, als een speer door de nog net geopende schuifdeur door. En schoot tussen mijn benen door de keuken weer in. Merde! Wat een weer. Hondenweer, maar de kat zet er ook zijn bek niet op.
Nu hebben we daar een paar maanden geleden naar geinformeerd, een offerte gevraagd etc etc. Maar een mannetje daarbij om het ook te gieten, neuh. Niet te vinden in afzienbare tijd. Zelfs tegelaars kunnen dit jaar niet meer. Dus men begrijpt dat we blij waren met iemand die dit jaar nog zou kunnen beginnen en die maakt dan ook grote kansen om de klus te krijgen. Door de leverancier van het spul werd ons iemand aanbevolen. En die kwam zowaar vroeger dan afgesproken. Dat was alvast een goede start. Er werd direct gemeten en wat bleek? Wim en ik zei de gek hebben een zandcementvloer gelegd waar slechts 1.5 cm nivo verschillen worden gemeten. OK het laatste stukje is niet helemaal geweldig gegaan maar volgens de mannetjes was dat niet zo'n probleem. Voici.
Dus hop de mannen om een offerte gevraagd. Voor alle zekerheid ook nog ff een prijsje gevraagd bij een nederlandse leverancier en die komt met 135 euries per meter. Da's verdomd veel geld. De mannetjes gaven een prijs indicative af van 200/m2 en dat is absoluut teveel. Maar dat had ie al snel door. Waarom men de prijs verdubbeld zodra er iets buitenlands in het spel komt vraag ik me af. Wij allochtonen weten toch zeker wel wat de prijs is? Af en toe is het vechten tegen de bierkaai en krijg je de prijs niet naar beneden. Net alsof die boefjes zeggen: "die prijs of helemaal niet". Of zou een gemiddelde fransman liever niet werken voor een 'ollander'? Nou ja wie het weet mag het zeggen.
Enne zelfs de vlokken die je eraf snijdt kun je nog ergens voor gebruiken, al is het maar vulling ergens voor.
De volgende klus is het uitbikken van de muur en het daarna voegen ervan. De mannetjes van het Béton Ciré vonden eigenlijk dat het voor het storten moest gebeuren. Dus is er theoretisch nog een week om dat te klaren. Zal de buurman maar vragen om me mee te helpen want anders gaat dat kiele kiele worden of je zit dag en nacht te bikken de komende 7 dagen. En dan moet het nog gevoegd worden. Op zich is dat niet zo'n probleem als je de tijd ervoor zou hebben, maar nu zit je weer tegen zo'n deadline aan te bikken. Ook niet slecht.
foto WvdM
De herfst is in volle kracht neergekomen op het land. De afgelopen week een paar stortbuien over het dorp heen; daar lustten de hond tegenover ons geen brood van. En Bios die ook eens naar buiten moest keerde rap om, met de oren achter in zijn nek, als een speer door de nog net geopende schuifdeur door. En schoot tussen mijn benen door de keuken weer in. Merde! Wat een weer. Hondenweer, maar de kat zet er ook zijn bek niet op.
Dan ben je blij dat je een warme bak koffie in je handen hebt en door de ramen naar buiten kunt kijken hoe de natuur weer eens huishoudt. De schapen moeten het even stellen met hun eigen wolletje, en de koeien achter schurken een beetje tegen de bomen aan voor een beetje beschutting. Ja het gouden moment van de beginnende herfst met zijn prachtige kleuren is weer voorbij. Op naar de hagel en sneeuw.
BAKKER
Als er gasten zijn wordt er 'smorgens vroeg altijd vers brood bij de bakker gehaald in Vauvillers. Heerlijk om die verse broodgeur op te snuiven. En altijd een praatje makend met de verkoopster. Natuurlijk over het weer, dus wat is er anders dan in NL. Kan er weer prima met mijn beste Frans geoefend worden.
FRANSE TAAL
Ik moet zeggen de meesten doen echt hun best om me te verstaan. Tot nu toe zijn er maar een paar fransozen geweest die echt deden alsof ze me niet begrepen omdat ze vonden dat het frans al te zeer vermangeld werd. En OK dat gebeurd natuurlijk vrij regelmatig als de zinnen wat langer worden. Maar nu is netprof ontdekt en daar kun je videootjes bekijken en beluisteren over de Franse taal en de on/mogelijkheden ervan. Bij de oefening voor tout - tous - toutes kleunde ik natuurlijk behoorlijk fout. Maar na een aantal keren kijken en luisteren begint het door te dringen. Er worden vorderingen gemaakt. De illusie dat de Franse taal ook onberispelijk gesproken gaat worden door mij heb ik nooit gehad. Aan het vocabulaire wordt hard gewerkt door iedere week tenminste een boek uit te willen lezen. En de boeken van mijn lessen franse grammatica liggen onder handbereik. De truuk is door iedereen aan de praat te houden om maar die nodige oefening te krijgen. Zelfs Jehova's getuigen mogen hun ding zeggen aan de deurpost. Natuurlijk horen die laatsten na een woord al dat ik een étrangèr ben, maar brengen ze vanuit hun fanatisme toch het geduld op om naar mijn atheïstisch gebrabbel te luisteren. Schijnheilig glimlachend proberen ze een blaadje door de kier van de deur te wurmen, en verdomd dat brand prima als aanmaak papier voor de kachel! Dus laat maar komen.
NOTENBOOM
Was er al iets over de notenboom verteld? Die is met de nieuwe kettingzaag behoorlijk onderhanden genomen en ziet er nu uit alsof de schapen er in de zomer prima onder kunnen liggen, ipv ernaast zoals in de afgelopen zomer. En die karrevracht noten die er onder ligt... De ton in de schuur met noten komt echt niet leeg het komende jaar ben ik bang. Maar flink meegeven met de gasten dus.
In de verte grazen de autonome maaimasjientjes, en rechts ervan ligt het aanmaak hout. Notenhout, daar kun je toch ook sokkels van maken voor het klei werk? Hmm. Onthouden. Goed laten uitwateren en dan maar bewerken tot iets moois. Wat biedt het hebben van een landgoed toch wel niet aan mogelijkheden, nietwaar?
SCHAPEN
Aan het gedrag van de schapen te zien zijn alle ooien gedekt, de rust is weer teruggekeerd. De ooien liggen meer dan normaal, een goed teken. Ook wordt Dram steeds een beetje dichter bij de kudde gelaten, prima want die jongen heeft volgend jaar nogal wat te doen. En misschien ga ik dan ook, als de ooien geworpen hebben, toch eens iets met de melk doen.
Een goed weekeinde allemaal.
BAKKER
Als er gasten zijn wordt er 'smorgens vroeg altijd vers brood bij de bakker gehaald in Vauvillers. Heerlijk om die verse broodgeur op te snuiven. En altijd een praatje makend met de verkoopster. Natuurlijk over het weer, dus wat is er anders dan in NL. Kan er weer prima met mijn beste Frans geoefend worden.
FRANSE TAAL
Ik moet zeggen de meesten doen echt hun best om me te verstaan. Tot nu toe zijn er maar een paar fransozen geweest die echt deden alsof ze me niet begrepen omdat ze vonden dat het frans al te zeer vermangeld werd. En OK dat gebeurd natuurlijk vrij regelmatig als de zinnen wat langer worden. Maar nu is netprof ontdekt en daar kun je videootjes bekijken en beluisteren over de Franse taal en de on/mogelijkheden ervan. Bij de oefening voor tout - tous - toutes kleunde ik natuurlijk behoorlijk fout. Maar na een aantal keren kijken en luisteren begint het door te dringen. Er worden vorderingen gemaakt. De illusie dat de Franse taal ook onberispelijk gesproken gaat worden door mij heb ik nooit gehad. Aan het vocabulaire wordt hard gewerkt door iedere week tenminste een boek uit te willen lezen. En de boeken van mijn lessen franse grammatica liggen onder handbereik. De truuk is door iedereen aan de praat te houden om maar die nodige oefening te krijgen. Zelfs Jehova's getuigen mogen hun ding zeggen aan de deurpost. Natuurlijk horen die laatsten na een woord al dat ik een étrangèr ben, maar brengen ze vanuit hun fanatisme toch het geduld op om naar mijn atheïstisch gebrabbel te luisteren. Schijnheilig glimlachend proberen ze een blaadje door de kier van de deur te wurmen, en verdomd dat brand prima als aanmaak papier voor de kachel! Dus laat maar komen.
NOTENBOOM
Was er al iets over de notenboom verteld? Die is met de nieuwe kettingzaag behoorlijk onderhanden genomen en ziet er nu uit alsof de schapen er in de zomer prima onder kunnen liggen, ipv ernaast zoals in de afgelopen zomer. En die karrevracht noten die er onder ligt... De ton in de schuur met noten komt echt niet leeg het komende jaar ben ik bang. Maar flink meegeven met de gasten dus.
In de verte grazen de autonome maaimasjientjes, en rechts ervan ligt het aanmaak hout. Notenhout, daar kun je toch ook sokkels van maken voor het klei werk? Hmm. Onthouden. Goed laten uitwateren en dan maar bewerken tot iets moois. Wat biedt het hebben van een landgoed toch wel niet aan mogelijkheden, nietwaar?
SCHAPEN
Aan het gedrag van de schapen te zien zijn alle ooien gedekt, de rust is weer teruggekeerd. De ooien liggen meer dan normaal, een goed teken. Ook wordt Dram steeds een beetje dichter bij de kudde gelaten, prima want die jongen heeft volgend jaar nogal wat te doen. En misschien ga ik dan ook, als de ooien geworpen hebben, toch eens iets met de melk doen.
Een goed weekeinde allemaal.
Abonneren op:
Posts (Atom)