Vanochtend toch maar eens naar het stadhuis gegaan. Om op advies van de aannemer een declaration de traveaux (melding van werkzaamheden) aan te vragen. Dat had ik beter niet kunnen doen, het spreekwoordelijke slapende honden wakker maken in volle kracht. Wat blijkt, leven we toch binnen een straal van 500 meter van een monument en moet je dus een heel ander formulier invullen, en is het maar de vraag of die dakkapel er kan komen. De aanvraag duurt twee maanden. Zowel de notaris, en maar te zwijgen van, als de door ons ingehuurde makelaar hadden dat moeten weten. Die hebben dus de zaak vernachelt op zijn mooi hollands. Nou ja dan maar iets later, plan B zijn een paar velux ramen boven je jacuzzi, eigenlijk mooier om sterren te kijken vanuit je warme bad, toch...Zal toch eens voorzichtig informeren of we die twee niet iets in de maag kunnen splitsen. Een soort schadevergoeding wellicht.
In ieder geval zijn we met de isolatie van het dak van het appartement behoorlijk opgeschoten en is 70% van het dak nu geisoleerd met Triso Laine. Het spul is een soort deken van reflectorlagen, met een paar laagjes wol en een soort coating. In totaal 14 laagjes van het een of ander.Waarvan de fabrikant beweerd dat het een R-waarde heeft van 6.2, en onderzoeks instituten in 0031 beweren 2.5 De waarheid zal wel in het midden liggen. We houden volgens voorschrift van de fabrikant een twee centimeter tussenlaag aan voordat het plaatwerk erop komt.
Ondanks dat nog niet alles dicht is merk je het effekt meteen. In ieder geval raast de wind niet meer onder de pannen. De chipwood platen worden op een latje van 22 mm dik weer boven op het matereriaal geschroefd en voila ik denk dat de R waarde van 4-5 wel gehaald wordt. Formeel zou je zo'n deken op een dakbeschot moeten bevestigen en daaroverheen een latten werk en vervolgens de pannen. Maar zo werkt het ook.
En dan ziet het er zo uit:
Op de zwarte platen komen nog blank 4 cm brede dunne geverniste latjes zodat je een zwarte-achtergrond-met-blank-hout plafond effect krijgt. Of de houten latjes er opgeplakt of zwevend (dus eerst een dun 10x10 mm latje eronder en dan aan het plafond) geniet gaan worden is nog even een experiment waard.
Vandaag zijn we ook begonnen met het fatsoeneren van de poutre, een soort dikke hanenbalk.
De onderste balken ( rechts in beeld) zijn een beetje op elkaar geplakt met een enorme bout ertussen. Verder is het allemaal een beetje opgevuld met cement en bouwresten. De bovenste balk loopt mooi recht maar is aan de chevrons, de dunne balken, vastgespijkert en wordt verder nergens door gesteund of ondersteund verder ook niets. Dat is dus de kandidaat om naar beneden te halen, en de andere bundel weg te zagen. Moesten we natuurlijk eerst wel wat slopen van de muur.
Natuurlijk was de net gekochte elektrische sloophamer binnen een mum van tijd weer hamerloos, 25 euries aan gort. Had ik net aan de latij een uur staan kangoo-en zonder problemen. Maar Damien deed er 60 seconden over om onbehouwen het stuk koolstof ijzer diep in het beton te rammen en wild heen en weer te wrikken om het weer los te krijgen. En ja hoor, je kon er op wachten, knap! Deed het. En hij maar vloeken op het materiaal. Maar dit keer was hij zelf toch net effe te ruw. Koolstofstaal is keihard maar absoluut niet buigzaam. En als je daar niet met beleid mee om gaat, dan kost je dat duiten. Dus ik koop morgen weer een slagboor en als die kapot gaat wordt ie vervangen op zijn kosten. Wat een gedoe.
Toch een merkwaardige jongen. Want met een brede grijns gaat hij dan met een hamer en beitel die muur te lijf, en verdomd, mooi op tijd het stuk muur eruit zodat de aannemer vanochtend geen enkel obstakel aantrof.
De poutre is nu keurig verplaatst zodat de dak-isolatie er tegen aangesloten kan worden.
Damien in aktie met zijn specialiteit: slopen.
Natuurlijk was de net gekochte elektrische sloophamer binnen een mum van tijd weer hamerloos, 25 euries aan gort. Had ik net aan de latij een uur staan kangoo-en zonder problemen. Maar Damien deed er 60 seconden over om onbehouwen het stuk koolstof ijzer diep in het beton te rammen en wild heen en weer te wrikken om het weer los te krijgen. En ja hoor, je kon er op wachten, knap! Deed het. En hij maar vloeken op het materiaal. Maar dit keer was hij zelf toch net effe te ruw. Koolstofstaal is keihard maar absoluut niet buigzaam. En als je daar niet met beleid mee om gaat, dan kost je dat duiten. Dus ik koop morgen weer een slagboor en als die kapot gaat wordt ie vervangen op zijn kosten. Wat een gedoe.
Toch een merkwaardige jongen. Want met een brede grijns gaat hij dan met een hamer en beitel die muur te lijf, en verdomd, mooi op tijd het stuk muur eruit zodat de aannemer vanochtend geen enkel obstakel aantrof.
Planning:
Volgende week slopen we ook de rest van de facade en dan ligt de hele achterpui eruit.
Daarna wordt er een nieuwe dorpel gemaakt om het raam op te zetten.
Fermoba plaatst week 48 een nieuwe 11 meter lange glazen pui, en dan hebben we een zo goed als panoramisch uitzicht ;=)
nu kijk je nog tegen een muur aan.Maar goed dat zal ook wel weer te optimistisch zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten