Liner

In het vroeg begonnen voorjaar zijn we ook al vrij snel kunnen stoppen met stoken dankzij de “SolarFarm”. Na twee verhernieuwbouwingen van het CV regelpaneel, eindeloos combinaties van kleppen open of dicht te hebben geprobeerd, software elke winter optimaliserend en eens goed kijkend naar de richting van de warmte door de leidingen ging vooralsnog het lampje branden. Bij een bepaalde combinatie liep alle energie eerst door de vloerverwarming en daarna het huis in. Overwinning! Achteraf denk je dan ...

Kink

Toen kwam er een kink in de kabel. Dat kon niet uitblijven. Bij de vernieuwing van het terras rondom het zwembad had de Badmuts gemakshalve zand en grind van het nieuwe terras het bad ingespoten. Nou ja zeg! Uiteraard is dat bij het schoonmaken gaan lekken. Het zwembad kreeg je dus niet meer vol. Dan ontstaat een probleem. Want de energie van de SolarFarm moest ergens heen. De installatie leeg laten lopen vond ik geen optie. Voor alles is een alternatief bedacht ik me, een van mijn standaard kreten, dus doe wat je predikt. Denk als: gebruik het huis als accumulator. Een paar jaar geleden had ik namelijk een soort van nooduitgang bedacht. Mocht de temperatuur van de SolarFarm boven de 80 geraken dan gaan de kleppen naar het huis automatisch open. De water inhoud van de CV in huis diende dan als extra afkoeling, het effect als er ineens een paar honderd liter koud water bij komt. Dat werkte in de praktijk erg goed, in het geval dat dit gebeurde zag je een duidelijke deuk in de grafieken en de temperatuur in huis steeg met maar een paar graden. Máárrrr... Als het buiten al 30 graden is en de verwarming staat ook nog eens aan dan wordt de temperatuur binnen uiteindelijk ook +30 graden. 

Al snel klinkt het: “Tompoes verzin een list!” Er moesten snel drastische maatregelen genomen worden. Vreemd gevoel wel, eerst probeer je jaren lang alles zo in te regelen opdat er maar zoveel mogelijk warmte ín het huis blijft. Nu moest ik manieren bedenken om de warmte juist kwijt te raken. Dus werd de situatie ómgedraaid. Eerst de buizen afdekken met wortel doek. Hop ruim 40% minder energie. Daarna het atelier open, weer minder. Dan het appartement beneden met de radiatoren met de ramen open. Dat alles gaf al een flinke deuk in het pakje boter! De volgende dag bleek dat niet genoeg. Die SF gaf 18 kW af! Goed, dan de B&B open (ramen en radiatoren ook) weer een deuk in de grafiek. Maar de instraling van de collectoren bleek al een paar dagen ruim boven het normale. Het aantal Lumen zag je in de grafiek ver boven de 50K uitkomen, dat is niet normaal in de lente. Uiteindelijk moest de vloerverwarming van onze studio er dan ook maar aan geloven. 

Zie groene lijn voor de deuk in het pakje boter

Had ik deze winter net geleerd hoe dat precies in te regelen 😜😜😜😜😜. Ramen en deuren tegen elkaar open, plafond ventilator aan, dat bleek het te doen, allemaal net voldoende. In de nacht de circulatiepompen aan laten staan om alles weer af te koelen. Die truc pas ik in de zomer toe om het huis via de SF/zwembad combo af te laten koelen. Je staat toch iedere keer weer te kijken van de hoeveelheid warmte dat ons huis in staat is op te nemen. 

BadZak

Tegelijkertijd begon de jacht op een leverancier voor of het repareren of het vervangen van de liner. Want het zwembad is een soort badkuip waarin een plastic zak (de liner) hangt. Een zwembaden zaak Clou d’Or in Vesoul leek een goede kans te bieden om iemand te kunnen sturen om uit te vlooien waar het lek zat. Een soort snel-oplossing dachten ze. Eerst het lek op sporen en plakken. De onderzoeker zou dan ook aangeven of het beter was de liner daarna te vervangen, gezien de leeftijd ervan (+12 jaar). Patrice vond trouwens tijdens het schoonmaken dat er een paar zwakke plekken op de boden zaten. Dus goed plan, gaan we doen zo. Hélaas, zoals dat in LDF maar al te vaak gaat, bleef die afspraak maar vooruit geschoven te worden. Andere werkzaamheden klonk het iedere keer. Een maand verder en een volgend uitstel, dus maar eens naar een alternatief gezocht. En gevonden! Nog geen 2 minuten er na Clou d’Or geannuleerd. Deze jongen vonden we in de buurt van Epinal, bleek zeer voortvarend, na een paar uur zat de offerte al in de mail. Maandag stond ie al te meten en er zou een spoed bestelling (duurder) van gemaakt worden. 

Ja, hij ging wel de 2e week van juli op vakantie. Hoezo, midden in het zwembaden hoogseizoen? In ieder geval vertelde hij dat nu. Niet zo als vaak dat we dat pas na een radio stilte er achter kwamen. Weer een plus. Mocht de liner dan nog niet binnen zijn dan zou de klus aan zijn kollega gegeven worden. Plus. Hop de bestelling staat nu uit bij de fabrikant. Vroeg ie bij voorbaat of we bezwaar hadden tegen zaterdag of zondag om het verhaal te komen monteren. Nonchalant zei ik dat dat geen probleem moest zijn. Natuurlijk niet! Hoe eerder we weer konden zwemmen des te beter! Dus een, wellicht voorbarig, vreugde dansje was wel op zijn plaats. Dit lijkt goed te komen. Afijn op dit moment nog geen liner in zicht, maar alle signalen schijnen op groen te staan. Kunnen we dan echt weer zwemmen in juli? Voorlopig is het lekker warm zowel binnen als buiten. De rozen staan uitbundig te geuren en ploppen als jong gras uit de stengels. Prachtig zo’n bos aan bloemen. De schapies hebben ook hun jasje utgetrokken, nu nog alleen Stéphan die moet nog komen maaien en we zijn er klaar voor.

Regenton
Dan gaat het eindelijk weer eens stevig regenen. Reden te meer om dat wat de aannemer maar niet wilde doen, zelf maar te gaan doen. Ik bedoel maar. Wat is er nu so moeilijk aan een overloop te maken en een pijp vanuit de goot de regenton (cuve) in? In de bak lagen nog voldoende losse delen om het allemaal in elkaar te schuiven. Als er weer een langere drogre periode is ga ik het volgens de regelen der kunst even normaliseren, zodat de fittingen van het staande deel ook op de juiste manier aan elkaar zitten. Nu heb ik als schuifmof een deel van een WC aansluiting gebruikt. Zelfde werking, andere vorm. Door de neerwaartse stroom van het HWA verwacht ik ook geen lekkage. Je roeit met de riemen die je hebt toch maar.

Nog even een truuk toegepast voor de uitlaatpijp: te veel druk op het onderste deel lijkt niet goed te zijn, het sediment in de ton komt dan los, geen goed plan. Die gaten aan de zijkant moeten de druk aan het einde grotendeels opheffen. Gisteravond kwam het met bakken de lucht uit en het idee van die gaten bleek te kloppen. Nu nog de bovenkant van de cuves weer dichtmaken anders hebben we daar een kweekbak voor de muggen van gemaakt.

 

IJs en weder

Data

Een aantal jaren houdt m’n systeempje (a.k.a. Sniffer) allerlei gegevens bij. Onder ook die van de buitentemperaturen. Hoezo?! Doen meteo stations dat al dan niet? jawel maar het is leuker om er zelf mee te spelen. De onderstaande grafiek is eigenlijk geboren uit het idee dat er zoveel wordt geblaat over verandering van het klimaat enzo. Er zijn inderdaad warmere en koudere jaren. De afgelopen maanden dan maar eens m’n best gedaan gegevens in een uniform jasje te priegelen. Zoiets, als alle gegevens in hetzelfde formaat staan dan heb je niet elk jaar gedoe.
Dan kun je een plaatje als dit maken zonder al te veel kunst en vliegwerk van elk begeerd jaar.  

 

Tot mijn geringe verbazing zag ik dat 2019 (gele lijn) gemiddeld veel warmer was dan dit jaar, 2022. Terwijl we nu al meer dan 10 dagen temperaturen boven de 33 graden aantikken. In de periode vanaf 1-1-2016 zijn er 1015 dagen met temperaturen boven de 33 graden gemeten en slechts 5 dagen met temps onder de -10. Dat lijkt me geen slecht klimaat. Uiteraard stopt het voor een fröbelaar als ik niet bij het meten van de buiten temperatuur. Behalve vochtigheid, Pascals, lumen en grond temperatuur, gaan er dit jaar weer meer sensoren op de sniffers komen. Vorderingen kun je hier bekijken:

 

voortschrijdend verhaal 2022

Pool

Ook al hebben we niet zoveel last van de warmte, de zonnecollector begint behoorlijk op stoom te raken. Dat merk je behoorlijk, vooral als de energy niet in het zwembad gestop kan worden, daarover later. Vaak hoor ik de vraag: "hoeveel energie komt er nu uit die 300 buizen?". Niet het theoretisch opgegeven vermogen door de fabriek, die leuken hun cijfertjes toch altijd op. Daarom eindelijk maar eens uitgezocht hoeveel vermogen het verhaal in de praktijk afgaf. Na enig gezoek en cijfertjes masseren bleek dat de installatie meerdan 18 kW afggeeft op een stralend zonnige top dag. Toch wel weer jammer dat het zwembad aan het lekken is gegaan. Komt weliswaar een mannetje voor deze week maar we hadden al kunnen zwemmen!
Update: Dat mannetje is dus niet gekomen deze week, zucht. Of fransjes hebben geen idee hoe een klus te plannen (klopt) of ze hebben gewoon lak aan hun klanten (klopt ook). Zuchten doet.

Net zo veel mensen vragen altijd naar de temperatuur van het zwemwater. Daarvoor zit er in de leiding een voelertje, die gaat uiteraard bijna elk jaar kaput. Gedoe dus. Daarom bedacht ik me om dat op afstand / kontakloos te gaan doen. Er moet dan wel weer een kunstwerkje boven het zwembad komen te hangen. Iets met een soort hengel waaraan een infra rood sensor bungelt. Ben benieuwd of dat gaat werken voor meer dan een seizoen.

Telefoon-Terroristen

Het is weer helemaal mis! De laatste weken worden we door de telefoon-terroristen platgebeld om toch maar vooral zonnepanelen op het dak te mikken. Op mijn geïnteresseerde vraag wat dat dan mag gaan kosten komt nooit antwoord. Er moet altijd een figuur langskomen om met je te praten. Na een uur praten hoor je dan uiteindelijk een fantasie bedrag noemen van 31K. Ja, zeg, 31K gaan we echt niet uitgeven voor 6kW. Dat zou zonder plaatsen en aansluiten max 6K mogen zijn. Van André kreeg ik een link door van nog geen 3K voor 6000Wp. Nog voor de absurde prijsstijgingen van alles en nog wat hadden we vorig jaar al een slag geslagen. Panelen met een vermogen van 3.5kW voor 3600E. Op dat moment het goeiekoopste. Dan gaat het erom de zaak op een solide stelling te krijgen. Dat kostte behoorlijk wat tijd voordat we een mannetje vonden die voor een aanvaardbare prijs een stelling wilde maken. Best wel bijzonder in LDF om iemand te vinden die doet wat ie zegt, uitgevoerd zoals besproken en voor de afgesproken prijs. Het is altijd gezeik met de Franse aannemers hier. Komen nooit op het moment als gezegd, bieden zelden een realistische prijs, of vliegen van klant naar klant zodat het werk op die manier nooit op tijd afkomt. Daarom hebben we de afgelopen jaren voornamelijk met .nl aannemers gewerkt. Edoch, achter mekaar hielden die er mee op en gingen een andere carrière volgen. Uiteindelijk moet er toch brood op de plank komen. En geloof me, ondernemer in LDF zijn is geen sinecure. Helemaal niet als je ook nog personeel in dienst hebt met slechts een paar mensen in vaste dienst. Dat laatste is in .nl ook geen feest want dan ben je meer met het managen van je collegaś bezig dan je eigenlijke werk. In LDF is, wat het moeilijk maakt als klein bedrijf, een combinatie van exorbitante belastingen en andere lasten samen. Die dan voor een deel weer terug zijn te krijgen via een omweg, d.i. via allerlei sociale regelingen, toeslagen, aftrek regelingen en ga zo maar door. Althans als je in een standaard HBB patroon past. Anders is het een deel zwart werken, een deel wit en een deel in natura. Zonder dat is het als eenpitter zonder gezin bijna ondoenlijk. Werk je alleen voor de belasting. Dat wil niemand toch? Van wegstrepen tegen elkaar, belastingen en teruggeefregels, hebben ze nog nooit gehoord. Via de koninklijke weg bouw je never nooit echt niet een bedrijf uit en begin je pas na 5 personeelsleden iets te verdienen voor je pensioen en reserves. Alleen ben je dan meer met de mensen bezig dan… etc. Zoiets moet je willen.

Ik dwaal af. Terug naar die telefoon-terroristen. 

Die zijn werkelijk behoorlijk opdringerig en maar doordrammen. Ze vragen je het hemd van het lijf, voor gegevens die ze geen f*ck aangaan. Dus lieg ik altijd dat het gedrukt staat. Soms lukt het je om er een eigen vraag door te persen, antwoorden bevatten een stilte en vervolgens gaat men verder met het telefoonscript. OK, afspraakje? Goed, stuur maar iemand. Dan komt er na een week of wat ter plekke een piepeltje tegen je aan zwetsen. Die probeerd je alleen maar een lening aan te smeren voor het installeren van een paar zonnepanelen. Zeer aggressief: hier tekenen dan komt het allemaal goed. Zeker, zeker. Uiteindelijk begrijpen ze wel dat er niet getekend en hélemáál niets verkocht wordt voor die fantasie prijzen. Enigszins teleurgesteld druipen ze dan vervolgens af. Op naar een volgende argeloze toehoorder. Vaak stel ik de vraag wat dan een los paneel kost, blijkt dan ook die fantasie toeslag op te zitten. Panelen van 550Wpc, dat moeten ze theoretisch opleveren, sure! Met een rendement van nog geen 30% komt er toch echt iets minder uit. Vanochtend was het weer raak. Die terrorist wilde maar niet zeggen wat iets als 6kW aan panelen kostte. Mijn reaktie: nou stuur dan maar iemand langs. Zinloze oefening, maar dat hang je natuurlijk niet aan hun neus. Voor mij weer een gratis spraakles. Soms hebben ze wel een beetje in de gaten dat ze voor niets komen, maar hé ik heb ze niet gebeld! Een keer werd er iemand nogal opgewonden en diens baas wilde zelfs voorrijkosten gaan berekenen. Alsof je op die manier alsnog door de knieën gaat. Nou ja zeg! Die factuur is natuurlijk nooit gekomen.

En toch...
Toch vind ik het juist nu een prima tijd om in de zonnepanelen te gaan zitten. Over een paar jaar herken je de tarieven voor een wattje echt niet meer! Maar, koop en installeer ze zelf. Het is echt geen rocket science. Ben ik nu ook aan het doen, volledig voor eigen consumptie. Mijn overweging bij de koop is geweest dat je nooit moet denken dat je 100% van je behoefte af kan dekken. De overproductie op zonnige dagen raak je aan de straatstenen niet kwijt, of je zou een extra straalkacheltje in de zomer aan moeten zetten. Geld voor abo’s namelijk blijf je kwijt zijn en in de nacht is er geen zon, normaal gesproken. hoewel die luitjes uit China weer een oud idee uit de kast gezwiept en afgestoft hebben om binnenkort een soort microgolven zender in de aardbaan te gaan hangen. Desalniettemin, daarom zul je altijd iets van de EDF moeten afnemen. De sombere winterdagen leveren sowieso geen stroom op.
Opslaan van energie is een decennia lang een uitdaging. Er zijn allerlei creatieve geesten met soms futuristische en soms zeer fundamentele oplossingen gekomen. Evenzo, batterijen zullen het vanwege het kostenplaatje en rampen voor moedertje Gaya niet gaan doen. Lithium batterijen vliegen zomaar in de fik en zijn onderhoudsgevoelig. Behoefte aan creatieve ideeën deden mij graven op het Web. Het onderstaande schetsje vond ik, dat lijkt wel wat. Low tech altijd goed voor doomsday.

creatief: koekoeksklok principe

Of die wildste ideeën op het web het gewenste rendement halen en de terugverdientijd van die ontwerpen binnen de perken blijft, is de vraag. Voorlopig maar gekozen is voor een installatie van 10 panelen voor 3500Wpc, later kan er altijd bijgeplakt worden, net als een zegelboekje spaar je dit deel van de SolaFarm bij elkaar. Het onderstel dat nu (eindelijk) is geplaatst kan heel erg veel gewicht hebben, zodat met geringe aanpassingen zomaar het dubbele aan panelen erop gefikst kan worden. We gaan het zien. Wat wel in de pijplijn zit is om de boilers, koelkasten en vaatwassers via een soort ringleiding op de panelen aan te sluiten. In dit geval zal het een van de drie fasen in huis worden waarop die apparaten geschakeld dan electronen gaan eten. Dingen die altijd aanstaan zoals als het internet modem/router, Raspiś, computer, printer... zijn natuurlijk doelwit van deze operatie. Volgens mij heb je zo het meeste profit van de panelen.

abri met panelen - landscape

Zal wel weer gedoe worden om een vonkentrekker hiervoor te vinden. Maar zonder uitdagingen is het leven redelijk saai, toch?

Buiten is het 31.5 graden, in mijn man-cave heeft het duister de overhand met een gevoels temperatuur van 25 graden. Zo kunnen we het nog wel ff volhouden.

 

LMQR 20

Het wordt geleidelijk aan weer wat drukker in Le Mouton. Dit weekeinde een hele club van Retro-mobiel die een soort van race met oude auto's in Vauvillers organiseerd. Elk jaar doen ze dat, behalve natuurlijk de afgelopen twee COVID  jaren. Dat covid gedoe heeft erg veel kapot gemaakt in de toeristen industrie. Gelukkig komt langzaam het een en ander weer op gang. Ik denk dat het meerdere jaren gaat duren voordat het weer bij het oude is. Hoewel, het is niet alleen in de toeristen industrie die op zijn gat ligt in dit soort streken. Je merkt het aan van alles wat hier nog aan handel & industrie is. De winkels zijn leger, worden slechter bevoorraad, terrasjes blijven leger en zo voorts. Het is ook minder druk in de straten. In de dichter bevolkte gebieden schijnt het bijna weer als vanouds te zijn. In de rustiger regio's zoals de Haute-Saône, waar Le Mouton ligt, is de klap veel groter geweest. Mensen trokken naar de steden, want daar is meer werkgelegenheid. Was een viertal jaren geleden de verhouding nog rond de 50/50 stad en platteland is het volgens het statistiek bureau nu ruim doorgeslagen naar de stedelijke gebieden. Afijn, dan blijft het hier lekker rustig zeg ik maar. 

De voorbereidingen voor het nieuwe seizoen zijn bijna afgerond. Een nieuwe buitentent voor in de tuin ligt al weer klaar. De tuin zelf is weer toonbaar. Alleen met het zwembad is er gedoe. Omdat de terras bouwer al het zand en grind in het zwembad had gespoten moesten we het zand en steentjes opzuigen. Nou dat ging niet vanzelf. Uiteindelijk hebben we het bad maar leeggepompt. Gaat weer 30 kuub water naar z'n grootje. Het vullen van de pool gaat ook dagen duren denk ik. Alleen vermoed ik dat het lek is geraakt. Weer ellende, want voordat je een nieuwe lining hebt zullen wel weer maanden over heen gaan, hier. Alles duurt langer, leveranciers  hebben gewoon grote vrees voor het houden van een voorraad. De supply chain is totaal kaput! Je krijgt je spullen sneller uit verweggistan dan ergens uit Lyon bijvoorbeeld.

Klussen

Ondertussen hebben we mooi de tijd om wat extra verfwerk te doen, reparaties die niet echt accuut waren zijn ook gedaan en het verder afwerken gaat ook zijn gangetje. Zelfs de parking heeft een update gekregen. Nu we van de burgermeester toestemming hebben een zonnepaneel neer te zetten voor de verlichting en de knipperbol. De laatste wordt natuurlijk gecombineerd met de nieuwe "sniffer" en volgepropt met eletronica.

solar en water voor parking

Langzaam wordt het plaatje van LMQR compleet. De parkeerplaats heeft nog wel een jaartje nodig voordat het echt af is. Zit ik me net te bedenken, onze opvolgers als die geen technische vaardigheden hebben gaan even een stijle leercurve krijgen om de zaak te kunnen managen. Sowieso omdat er ieder jaar iets bijgefietst wordt dat weer doorborduurd op het thema. Uiteindelijk zullen er drie sniffers komen die ieder weer iets anders doen. Over een paar weken zullen de zonnecellen on line gaan. Voor volgend jaar ook weer iets leuks bedacht in de kelder.. Zo bouwt Willem Bever voort.

Menu étappe

Dit jaar zijn er opvallend meer fietsers die hier landen. We hebben daarvoor een special menu ontwikkeld: "menu étappe". De hoofdschotel is dan een variant op een van de pasta's die we koken, afhankelijk van de gast is er dan een voor en of nagerecht. We passen het menu daarmee aan naar de vraag van de gast. Vooral franse gasten vragen naar een menu étappe.

pasta schotel met spinazie en kipfilet

 

 

Met een menu étappe wordt meestal de hap van de dag bedoeld, iets wat je toch al in de pot hebt pruttelen. Veelal iets wat je niet hoeft te reserveren vooraf denkt men. Uiteraard hebben we daar op ingespeeld, ook al is er nauwelijks verschil met onze normale menu's. Voordeel is dat we de ingrediënten eigenlijk altijd op voorraad hebben. Veel liever koken we natuurlijk iets uit een van onze nieuwe menu's, veel spannender. Ons nieuwste gerecht is: coquelette, jonge haan, gevuld met fenouille en gesudderd in witte wijn. Jong aardappelgoed uit de oven in het eigen jasje in ruim olijfolie gebakken, lekker lekker. Nu de zomer bijna daar is hebben we ook weer veel verse kruiden geplant. Een ervan smaakt heel subtiel naar kerrie. Daar gaan we iets met kalfsborst of kipfilet mee doen. Soep lijkt me ook niet verkeerd met dit kruidje. 

Het weer in Mailleroncourt

Sinds de voltooiing van het zwembad en het eerste deel van de zonneverwarming ben ik maar eens de temperaturen gaan meten. Iedereen wil namelijk weten hoe warm het zwembad is. Er zitten daarom een paar temperatuur sensoren in de leidingen van het zwembad. Een en ander is via onze site te bekijken. Voor het lokale weer heeft de Sniffer die functie met allerlei metertjes. Gaandeweg sloop zo de domotica ook het huis in. Dat merken sommige gasten wel eens op en vragen soms: "Heb je dat nodig?" Dan grijns ik: "Nee, maar het maakt het leven wel wat gemakkelijker dat het licht automatisch aangaat en je niet naar een knopje hoeft te zoeken". Grappig vinden de gasten altijd wel dat de boilers en tuinverlichting aangestuurd worden door de boekingsagenda. Interessant, klinkt het altijd, maar bij verdere uitleg beginnen bij de meeste gasten de ogen al snel af te dwalen. Simpelweg té nerd-ish. En gelijk hebben ze.

Data

Als, sinds 2010, getalletjes door de verschillende meet-dingen worden opgehoest dan moest ik daar ook maar eens mee gaan spelen, toch? Voor het hoe en wat was een toer langs de officiële meteo sites nodig. Opvallend dat de verschillende landen er ook verschillende definities op nahouden. Een boel info en "how to...", handig dat web. Sommige dingen gaan gewoon minder ingewikkeld dan ik had bedacht. Na vervolgens een paar dagen de gegevens te hebben gefatsoeneerd, temperaturen van -2030 °C of +1000 °C komen nu eenmaal niet voor op aarde, werd het oude vertrouwde optellen; delen en vermenigvuldigen gedaan. Met een behulp van Python en LibreOffice, kwam dit tabelletje eruit:

In mijn gedachten hoor ik de weer-goeroes uitgebreid over zo'n tabelletje neuzelen. 😀😀 dat hoeft van mij niet. Kijk zelluf maar. Er zitten nog wat foutjes en anomalieën in de data dus die moeten er nog worden uitgepoetst. Aanvullend kun je nog denken aan cijfertjes over graaddagen, dagen boven 15 graden + zon-dagen - dat zijn namelijk zwembare dagen -, grond temperaturen etc. etc. Of, wat te denken wanneer er tropische dagen en hittegolven zijn. 

Next stop 

Na de uitbreiding van de Sniffer gaan metingen van de lucht kwaliteit online komen. Omdat op de parking de meeste turbulentie is, rook in de winter van de houtkachels en afvalgassen van het verkeer gemeten kunnen worden, wordt daar eerst een sniffer geplaatst. Je wilt ten slotte duidelijke uitslagen kunnen zien op het dashboard. Meteen een smoes om daar iets met zonne-energie te gaan doen. 

 

Zonnepanelen

A propos zonne-energie. Op dit moment zijn we bezig met omtrekkende bewegingen om zonnepanelen te installeren. We gebruiken best wel veel stroom, dat verdiend het om eens te kijken hoe we dat voor een deel zelf kunnen genereren. Klaar voor de volgende experimenten. Weer meer data. Had Tesla ooit niet eens uitgevogeld hoe je stroom draadloos kunt overbrengen? Voel weer hele lees sessies voor de winter aankomen.

(Di)Eten

Tijdens de jaarlijkse check-up vond de huisarts dat ik maar eens met een dietist moest gaan praten. Veel te zwaar, daar gaat u veel last van krijgen. En nu we het er toch over hebben, hier heeft u ook een verwijzing voor de cardioloog. Zo gezegd zo gedaan. Tussen haakjes. De cardioloog vond me, na een grafiek op papier en daarna een kwartier op de fiets een prima hart hebben. Tot volgend jaar.

Het wordt geen kwel en kommer hè? Dat was voor mij wel een dingetje als lekkerbek zijnde. De diëtiste ging daarin schoorvoetend mee. En, het gaat langzaam de goede kant op. Niet spectaculair. Dan sta je wel ff te kijken als de dieet-dame een grote emmer op tafel zet, je indringend aankijkt en dan met een plechtig gezicht smiechelt: dit is wat u na een jaar aan vet kwijt bent geraakt. Dat is confronterend. Het geeft je tegelijk ook moed om dat tweede jaar in te gaan. Het helpt echt, regelmatig eens tegen iemand aan te mogen zeuren waarom je maar één pondje afgevallen bent in die maand. En ja uiteraard lieg je tegen jezelf, over wat je op een dag naar binnen werkt. Geen actieve herinnering meer aan, toch? Je lijstje liegt echter niet. Na zo'n gesprek ga je weer vol goede moed aan de slag met je gewicht. Zo los je alsnog je plechtig aan de chirurg gedane belofte 20 kilo's af te vallen na de operatie aan heup en knie in.

In het begin vond ik het vreselijk om ineens na te moeten denken over wat er allemaal in dat eten zit en niet goed voor het afvallen is, dus niet goed voor je lijf. En wat er allemaal in het eten zit dat eigenlijk voor niemand goed is. Een echte eye opener! Daar schrok ik van dat bijna alles met suikers is volgepropt. Het massavoedsel is in de regel ook nog eens te zout. Je begint gaandeweg de etiketjes zorgvuldiger te lezen. Vooral nu steeds meer en vaker naar buiten komt wat een rotzooi er allemaal in je eten zit. Lees je in de krant, zie je op de televee.

Het laat je wel heel bewust worden van wat je allemaal (teveel) achter je huigje laat verdwijnen. Alcohol moest eigenlijk niet meer, of tot een minimum te beperken. Hoewel, een diner of midi zonder wijn of bier is in LDF eigenlijk niet voor te stellen. Net zoals brood niet mag ontbreken. De maaltijden zijn toch maar aangepast geworden en we hebben nu om de dag een vleesloze dag. Althans als er geen gasten zijn te voederen.

Staat er in het nieuws: dat er gedacht kan worden aan een minimum leeftijd voor fastfood als alternatief bij het blijven weigeren van producenten het eten minder ongezond te maken. Zo denken bestuurders nu eenmaal. Paard achter de wagen spannen, straffen in plaats van belonen. Wat minimum leeftijd dus is. Dit soort uitingen mag je best wel ordinaire politieke kwakzalverij noemen.

Op bijna alle fronten pakt deze denkwijze nadelig uit.

• Net als roken en alcohol zal het niemand hinderen dit soort voedsel in te nemen
• Producenten drijven de prijzen verder op want gezonder is duurder, of compensatie bedisselend gedaan hebbende.
• Er zal opnieuw een kostbare organisatie opgetuigd moeten worden om het een en ander te controleren, te handhaven, maar vooral te beboeten. Want verdien model.
• De mensen in de Kamers van Den Haag, provincies, gemeenten, commissies, plus wat er al niet meer aan besluitvormingsorganen bestaat, gaan miljoenen spillen. Voor het door een paar punten scoorders geopperde idee, waarvan de reikwijdte voor geen micrometer beseft wordt. Geld dat maar een keer uitgegeven kan worden, geld is eindig, hoeveel men er ook van bij drukt.
• De rekening komt ten slot bij de geldpoepende burgers te liggen. Alles in het belang van de consument, natuurlijk.

SMAAK

Merkwaardig is, dat als je al dat spul uit het voedsel sloopt, de kinderen het eten niet eens meer lusten! Bizar, echt bizar.
Dat betekent in mijn brein dat de zintuigen met dit gemodificeerde voedsel zo zijn afgestompt dat zonder allerlei toevoegingen het eten niet meer smaakt. Zoals de voedselindustrie ons met hun voorlichting wijsmaken: dit Soylent Green voedsel heeft de enige echte natuurlijke smaak. Voedsel volgens deze propaganda eet je echt niet meer omdat het lekker is, voedsel is een ervaring en emotie. Kijk en dat koop je. En het verkoopt.

Er is bijna geen eten meer te vinden zonder al die toevoegingen. Zelfs zogenaamd puur meel bevat allerlei stofjes van wat er van oorsprong niet eens inzit! (hoeft niet vermeld te worden, want onder een bepaald percentage) Daargelaten dat het geraffineerde eindproduct vaak nergens meer naar smaakt, dus dat laatste moet er heel erg nodig weer aan toegevoegd worden. Spullen die uit erlenmeyers komen.

Zo had je bijvoorbeeld Sambal Oelek van Conimex, mooi dieprood van kleur, precies pittig genoeg en vol van smaak. Nadat het bedrijf door Unilever was opgekocht veranderde het recept in goedkope smeer. Het leek alsof de sambal oelek bloedarmoede had gekregen. En jawel hoor, allerlei stofjes uit de erlenmeijer waren toegevoegd. Vaag roze was de pruttel, de pittigheid was gebleven, een beetje chemisch, en die smaak al helemaal, foetsie. Alsof het goedje per ongeluk ergens als bij toeval afgeschraapt was. Exit Conimex dus. Na een jaar kwam de kleur weer bijna terug, maar de smaak is nooit meer geworden wat het was. De echte liefhebber heeft volgens mij meteen naar een ander product gezocht en is nooit helemaal meer teruggekomen. Weer een grootgraaier die meer op de winst per gram lette dan de consument

Stond ook weer in de media: dat het prefab eten niet eens meer verteerbaar is door veel mensen.

Daarom, in plaats van verbieden moeten de kwakzalvers stellen: terug naar de oorsprong. Dat dient beide kanten, echt, want minder zieken == gezonder == meer productieve consumenten. Die daarna vanzelf, zonder die voortdurende barrage van 'voorlichting', aan hun consumptie quotum komen.

Beter is bij het doel te beginnen en consumenten opnieuw te leren eten, ook zonder de industriële toevoegingen als smaak, reuk en kleurstoffen. Zonder stabilisatoren, emulgatoren en versterkers voor de verzwakte zintuigen (mono sodium glutamaat). Zonder de niet eigenlijke vulmiddelen als krijt, restproducten van onduidelijke oorsprong of extracten. Moet ik nog doorgaan om duidelijk te maken hoe onze papillen en reuk of smaak organen continue door de uit laboratoria afkomstige stofjes bedot worden? 

Wellicht een goed idee dat de bestuurders al die miljoenen voor vergaderingen en commissies gaan stoppen in juist die opvoeding om de mensen weer te laten proeven, eten en genieten van wat de natuur ons biedt. Het eten weer als een cultuur te maken?
Belonen in plaats van beboeten.

Maar ja dan moet je begrijpen hoe het een en ander in elkaar steekt iets wat je politici natuurlijk niet mag verwijten. Die kijken alleen naar plotsklapse puntjes scoren. In de toekomst loeren is voor mensen die eigenlijk opgesloten dienen te worden, in hun wereldbeeld dan. De draagwijdte van de politieke kwakzalverij ligt namelijk ver voorbij de waarneembare horizont van onze bestuurders.

De consumenten worden met dat aangepaste voedsel ook vaker en steeds zieker. Zij hebben als verslaafden door al die toevoegingen steeds sterkere prikkels nodig. Het lijf kan dat eigenlijk niet meer verwerken. Aan de andere kant van het spectrum kijken producenten naar de winst per gram en zoeken daarom naar steeds goedkopere stofjes. Zij voeren de allang op hol geslagen propaganda machine steeds verder op. Ook daarbij treed verzadiging op. Die  propaganda wordt ook nog eens gevoed en ondersteund door data graaiende firma's als FB, YT... De boodschap klinkt als: Je bent een held als je onze slobber eet! Wie weet nog hoe een rijpe van de boom geplukte grapefruit smaakt?

Iedereen wil een held zijn toch? Dat gaat nergens meer over. De winst per gram is allang een gepasserd station. De winst zit alleen nog maar in het opstuwen van het consumenten quotum en alles lijkt daarbij geoorloofd.

Totdat de politiek ingrijpt. Dempende of accellerende effecten van lobyisten of aktie groepen ten spijt. Dat het op deze manier met de kennis van nu in de toekomst misgaat kun je op je vingers aftellen.

Echt onversneden of niet opgepepte voeding is allang een illusie gworden. Of je moet naar een eiland in de Indische oceaan willen verhuizen.

IN LDF DAN!

Ondertussen bewust geworden van al die stofjes in het voedsel zijn we iets gaan veranderen in ons eetpatroon en de manier van koken. Het verbouwen van allerlei basis spullen is in onze situatie niet realistisch te noemenn, ook al zie je her en der moestuinen op ploppen bij de huizen hier. Biologisch inkopen is ook geen garantie. Zelfs als de boeren een bio certificaat hebben gekregen, dan nog wordt er volop gespoten in de rest van de omgeving en drijven de bestrijdingsmiddelen gewoon over, zitten in het oppervlakte of grondwater. Dan heb je ook nog die schijnveiligheid van maximum toelaatbare hoeveelheden gif. Daarbij vragen we ons echt wel eens af wat de stapel effecten zijn van al die rommel die we ongewild binnen krijgen. Geen quantum computer kan dat op dit moment berekenen wat al die stofjes die je dag in dag uit opneemt in je lijf doen! We beseffen ook wel dat je pragmatisch moet leren omgaan met je wensen en behoeften.

Wat doen wij er effectief aan? Want lamenteren is makkelijk, klinkt het dan aan de andere kant van de koffietafel. Wel, we beginnen steeds meer op te letten en daarmee vermijden van oneigenlijke voedingsstofjes in het eten. Helemaal ontkom je er niet aan, zo realistisch zijn we ook wel.

KOK SPELEN

Koken is in LDF een hobby van me geworden en F gaat er enthousiast in mee. Al doende ontstaat, als je dat zo mag stellen, een soort kookstijl. In de eerste jaren betekende dat veel room, creme fraiche, honing van de plaatselijke honingboer, verse tuinkruiden, vooral ook knoflook, roomboter en olijfolie. Brood. Nadat we van de dietiste allerlei recepten kregen om met net zoveel smaak je als het ware "slank" te eten, leerde ik dat veel vetmakers makkelijk te vervangen zijn. Verbazend als je merkt dat dat net zo lekker werd als een vette hap. Van goed gevulde hoog calorische (provinciale == lokale) maaltijden ging het richting salades en lichtere sauzen. Natuurlijk kwamen die elementen ook terug in de diners die we voor onze gasten koken. De italiaanse keuken raakte ons fornuis ook. Niet meer dan vijf ingredienten in een gerecht is daarbij de filosofie. Dat werd een uitdaging. In LDF wordt een gerecht pas speciaal als het gecompliceerd te bereiden is, veel ingredienten kent en met veel bombarie op tafel kan komen. Als er ook nog een verhaal omheen gekletst kan worden krijg je zelfs applaus! Helemaal goed. Nog steeds hebben we lokale en regionale gerechten in ons kookboekje staan, de lamsbout à la de middeleeuwen (soms vragen gasten hier speciaal om) of de kip in onze versie van Hoi Sin saus, kip in abrikozen, Boeuf Bourguignon, Chou Croute Saonaise en nog meer van dat soort old style gerechten. Veel gerechten zijn we op de Italiaanse manier gaan koken. Kip in witte wijnsaus bijvoorbeeld is daar een typisch voorbeeld van. Of de eend in granberries, deze is behoorlijk 'afgeslankt' , vinden we eigenlijk smakelijker geworden. 

Echte koks willen dit: dat je bij een hap, tijdens het kauwen en na het inslikken verschillende indrukken krijgt waarbij alles samen een specifieke balans vormt. Om daarna weer een reset te krijgen voor je tong en neus, klaar voor een volgende hap. Hobby koks als wij kunnen alleen maar dromen dit nivo ooit te bereiken. Wat helpt zijn de duizenden flimpies van top koks op het net. Kookboeken zijn een beetje old school geworden, hoewel we hier meters van hebben staan in de bieb. Het laat je vooral peinzend achter, gissend naar wat de smaak moet zijn. Om daarna al experimenterend met wat je gezien hebt het gerecht proberen na te maken. Techniek is echt een dingetje geworden. Het lijkt allemaal zo gemakkelijk op die filpies! Met het oud en nieuw diner hebben we bijvoorbeeld 10 verschillende recepten van Mousse Chocolat uitgeprobeerd en uit een paar de samenstelling overgehouden die ons beviel. Zoiets van: "een beetje van Maggi" en de magie van het experiment. De laatste paar jaren hebben we veel gerechten op die manier kunnen verhernieuwkoken naar wat onze gasten lekker vinden. 

Sniffer

Sniffer 3.0

Le Mouton Qui Rit heeft zowaar een eigen weerstation. Ook wel bekend als de "Sniffer", omdat het meer doet en gaat doen dan alleen temperatuur meten en zo. Er zit ook nog een sky cam in die elk kwartier een foto maakt van de bewolking. Na de laatste Sahara zandwolk is het beeld echter een beetje onduidelijk geworden ;=) En, er zitten ook nog eens wepsen in. Dus dat wordt spannend het zaakje schoon te krijgen.

Gedurende de laatste paar jaren is er steeds verder aan geknutseld. Frank heeft een mooie paal in elkaar gelast, Max en Sep hebben de paal van een psychedelisch jasje voorzien. Wim knoopte telkens het een en ander aan elkaar. Vorig jaar is door André alles intern een beetje gefatsoeneerd. Voor Wim en mij geldt al snel: het werkt, is goed. Vorig jaar hebben we de infra rood camera vervangen door een voor zichtbaar licht en groothoek lens, dat bleek achteraf geen goed idee geweest te zijn.

zichtbaar licht, groothoek

Rechtsonder in beeld zien we namelijk huizen en de zon zorgt voor overstraling. Daarom terug naar de IR (infrarood) cam met de oude beeldhoek van 53 graden. Zie hieronder.

IR camera, kleine beeldhoek

De Sniffer (ondertussen build 3.5) is anno nu voorzien van standaard functies als temperatuur,  relatieve vochtigheid, barometer en een sky cam. Ieder jaar wordt er aan gesleuteld, programmaś uitgebreid en sensoren toegevoegd. Vorig jaar moest er ook een windvaan/molentje bij komen. Maar ja, die molentjes schijnen het maar 3 jaar te doen en dan kaput! Dat moest anders kunnen, iets voor de eeuwigheid. Daar is het idee van een "bewegingsloze windvaan" uit ontstaan. Immers wat niet beweegt gaat ook niet snel kapot, als er tenminste degelijke spullen worden gebruikt. Zie elders in deze blog voor details. Het écht leuke van dit soort bezigheden is, vind ik dan weer, dat iedereen mee kan knutselen aan zo'n projectje. Dat is leuker en leerzamer. De jongens verven, de ander gaat aan het lassen, software wordt soms samen geschreven en met z'n allen knopen we de zaak vervolgens aan elkaar. Als het daarna werkt als verwacht is iedereen nadrukkelijk opgewekt. Anders zijn daar de lange winter avonden nog om uit te vlooien wat er nú weer fout gedaan is, om het mooier of simpeler te maken. 

wind vaan, build 0.3

Het prototype van de windvaan was echter nogal 'grofstoffelijk' en de PVC behuizing hield het dan ook niet zo lang vol. Daar komt build 2.0! Die is wat slanker met een RVS behuizing. We gaan het deze zomervakantie wéér proberen. Daarna kunnen we bekijken wat factoren als vorm, gladheid en hoogte doen met de meet resultaten.

windroos

Voor de windroos worden nu gegevens geslurpt van de meteo in Luxeuil-les-Bains, de luchtmacht basis hier vlakbij. Is een prima manier om eigen gegevens te chekken. Vreemd, de wind lijkt uit alle richtingen te komen.
Volgende plan: sensoren voor de lucht kwaliteit. Iets met fijnstof, CO2, NOx, etc. De meeste onderdelen liggen al in het projectbakje. Hoogstwaarschijnlijk komen die sensoren op de parking te staan, ja je zoekt het op. Anders is er ook geen lol aan als er geen enkel wijzertje uitslaat.

Uiteraard wordt er verbijsterend vaak gesleuteld aan de grafieken, de python (programma) code, hoe de gegevens opgehaald en verwerkt worden etc. Daarom staat aan de top van de how2do lijst uiteraard: KISS - keep it simple stupid. Niets is zo verbazend als je je eigen code na enige tijd niet meer herkent of bij Patokkel niet meer weet hoe je het een en ander in elkaar hebt gefrutseld. Documenteren is een permanente oefening ook. En, jawel, af en toe gaat het helemaal mis en kun je van begin af aan weer beginnen. Soms ploft er gewoon iets, gaan SD kaartjes naar de bittenbak of een ordinaire blatante fout. Lekker bezig zo. Beter dan achter de geraniums gaan zitten en keffen naar iedere voorbijganger.

Ruine en face

Parking

Putje af!

De ruïne tegenover ons ( Ruïne en Face) is finalement totaal uitgegumd van de aardkloot. Als je erover nadenkt, is dat een beetje bizar. In dat huis zijn veel kinderen opgegroeid, mensen dood gegaan en dingen gebeurd.  Alsof al die dingen niet meer gebeurd zijn nadat alles plat gemaakt is. Een van die kinderen, nu een oude man, stond tijdens de sloop nog met ons te praten. En of ie een klein aandenken van diens ouderlijk huis mocht meenemen. Tuurlijk, ruim maar op. Rap daarna kwam ie met een aanhangertje terug en de oude voordeur werd ingeladen. Cool! Staat er als een verlopen monument een oude half vermolmde deur diens laatste houtvezels te verliezen op het erf van die man. Uit den aard, de sloop ging niet echt van een leien dakje. Het heeft een paar jaar doorlooptijd gekost. Aannemer die ziek werd, andere aannemers die de zaak probeerden te flessen ("prix pigeon"), aannemers die gewoon geen kik meer gaven na het tekenen van een offerte. Dat laatste is wel het meest bizarre. Teken je de offerte, dan blijkt het werk gewoon niet meer uitgevoerd te willen gaan worden. Het zijn ook wel rare tijden. Na lang getrek aan een aannemer  begon vervolgens de zoektocht naar een nieuw betrouwbaar figuur. Uiteindelijk is het deze maand allemaal toch goed gekomen. Nu is het aan ons om er iets moois van te maken. We vinden het nog wel een beetje kaal dat parkeer terrein. Maar de eerste gasten vinden het al prachtig. Zelfs een toekomstige buurman die de ruïne nog herinnerde vindt het wel wat geworden. Nu nog een truuk bedenken om die man tussen z'n oren te krijgen dat het geen publiek parkeer terrein is. 

Landscaping

De eerste landscaping is inmiddels begonnen en de plantjes staan te trappelen om met hun voeten in de aarde geperst te worden. Volgende stap, beetje de grondstructuur aanpassen, schapenstront erdoor en worteldoek erover. Met de overgehouden stenen van de oude muren worden een soort van terrasjes gemaakt om de zaak speels te houden. Niet te wild en een beetje organisch. Volgens de kenners moet je ook niet alles meteen volstouwen met groen, want dan ben je later alleen maar aan het rooien. Klopt, uit eerdere aangelegde tuinen groeide ook van alles in en over elkaar als je niet ingreep. Een tuin als zoiets schijnt  stapje voor stapje te moeten groeien. We gaan dat denk ik over meerdere jaren uitsmeren. Ieder seizoen aankijken wat het wordt en dan iets bijplanten is beter. Met de achtertuin hebben we dat ook zo gedaan. Zo'n  10 jaar later heb je dan waarschijnlijk min of meer wat je in je hoofd had zitten aan beplanting en inrichting.

Oekraïne

Het komt dicht bij je als er een brief van de burgemeester op je tafel ligt om toch vooral spullen en of voeding te doneren voor de vluchtelingen uit Ukraïne. Natuurlijk zijn we een doos vol met bullen aan het gooien. Je moet elkaar helpen. Blijken het voornamelijk vrouwen met hun kinderen te zijn, de weg op, richting onbekend. Huis en haard en je partner achter laten met het gebulder van de kanonnen in je oren is bijzonder traumatisch, dat gaat nooit meer uit je hoofd. Het is ook geweldig dat er zoveel respons in Europa is om de Oekraïners te helpen. Uiteraard zitten de praatpoppen in de verschillende regeringen alleen maar dát te doen: praten. Wat scheepsladingen plofdingen erheen sturen is dan weer lekker verdienen, maar hoe gemakkelijk is dat. Waanzin! De anti geweld mens in mij zegt: niet doen. De rationale in mij zegt: als je deze clown niet stopt, nu, dan ligt de hele wereld da'lijk in de puin. Waarna de mensheid weer opnieuw mag beginnen een beschaving op te bouwen. En dan kun je net zo anti geweld zijn als je wilt maar dat helpt dan niet echt. Het belang van het ras gaat voor die van het individu. Simpel.

Vanochtend stond in de krant dat NL meer dan 105 miljoen in een enkele avond had gedoneerd maar FR 'slechts' 8 miljoen. Nu is 8 miljoen ook een behoorlijk bedrag. Wellicht geeft dat verschil ook de hechtere band tussen .ua en .nl aan. Hopelijk gaat al dat geld terecht komen bij de mensen en komt er geen eindeloos gemekker over wie wat wanneer waarvoor en hoe mag besteden. Want dan blijft het geld gewoon op de bank staan net als voor die aardbeving voor Haïti waar miljarden gewoon niet besteed (kunnen) worden.