Een klein uurtje voor aanvang van het huwelijk belde, naar achteraf bleek, de zoon van een van de gasten op of er nog een kamer was. Blijkbaar had ie al het nodige rondgebeld want het klonk een beetje lacherig, van het zal wel niet maar er is altijd wel een gek die er in tuint.
Dus niet. Wie schetst mijn verbazing dat de jongeman met zijn zussen in de kamer stonden naast hun ouders. Met opblaasbedden in de arm Zo zout had ik het nog niet gegeten. Dus zo langs de neus weg vroeg ik waar de jongelui dachten te kunnen gaan slapen. Een beetje bedremmeld kwam er uit, nou we dachten dat het hier wel zou kunnen. Mijn antwoord was kort, door de telefoon heb ik al gezegd dat we vol zaten, er is dus geen plek. Een beetje verbouwereert door een dergelijk gedrag moest ik me ff snel terug trekken anders zou ik ontploffen. Die jongeman dacht zeker dat ik debiel was of zo. Gelukkig zag pa de storm wel hangen en kwam een moment later vriendelijk vragen of de jongelui bij hem op de kamer konden, Oké. Een kleine toeslag pp was geen probleem. Dus maar even wat reserve matrassen uit de grange halen. Want op luchtbedden wordt het geen fijne nacht. Beddegoed kwam erbij, kussens en lakens enzo. Stond dat meisje met de overtrek te stuntelen. Dus maar even snel geholpen. Anders kwamen ze nog te laat ook voor het huwelijk.
buffet |
uiteraard: pain de kilo |
Met zo'n grote groep dekken we de tafel niet volledig en maken er en buffet stijl van. Ook al omdat niet iedereen op dezelfde tijd opstaat. Dan kun je tussendoor de tafel een beetje aan kant houden en komt niemand in een rotzooitje aan de ontbijttafel. De laatste gast vertrok pas om een uur of een. Gelukkig hadden we die avond maar een gast dus kun je erg soepel zijn. Maar de bagage in de lobby laten staan vond ik toch een beetje teveel van het goede, van mij mochten ze dat gerust in de corridoor achterlaten. Anders kan ik gewoon niet schoonmaken en de nieuwe gasten zien dan meteen een puinhoop aan bagage. Dat geeft dan weer geen goede entree. Toch? Nee ze zouden de berg tassen wel bij hun zoon in de tent in de wei bergen. Ook weer opgelost.
Al met al was het een prettig geregelde chaos dat huwelijksfeest. Vanochtend hoorde ik van de bruid dat iedereen vol lof was over LeMoutonQuiRit, die pluim kunnen we op de hoed steken. Altijd fijn om complimenten over de manier waarmee je met je gasten omgaat te krijgen.
Maandags is het dan weer een race tegen de weergoden om alle was droog te krijgen, De wasmachine staat constant aan en mijn schatje blijft maar naar de waslijn heen en weer lopen. Wel mazzel met het weer. De buiten temperaturen blijven stijgen volgens de grafieken en de regen zeilt een beetje om de regio heen. Het zemwater komt zo weer op een aangenaam prettige temperatuur, we konden alweer zwemmen. Wat een luxe als je je dan weer even kan ontspannen in je eigen plas water.
Dinsdag alweer de eerste gasten. We gingen weer los.
gevulde eieren |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten