Export Auto

Mijn auto heb ik in 2010 geëxporteerd. Daar had je voor nodig:

• Quitus Malus - dat je je belasting / BTW hebt betaald over de auto
• aankoop rekening
• justificatif de dominicile - bewijs dat je in LDF woont: telefoon of electriciteits rekening
• certificat de conformité  - 'europees typekeuringsbewijs'
• kenteken delen 1-2-3
• Als je auto ouder was dan 4 jaar moest het ook nog een Franse APK ondergaan, dat hoefde in mijn geval niet.

Dat certificat kreeg je door een copie van je huidige kentekenbewijs, een brief met het verzoek om, en uiteraard een scheque van 120E in een envelope te stoppen en naar Parijs op te sturen. Twee weken later had je dat papiertje in huis.
Dan naar de belastingdienst voor de Quitus Malus, verkooprekening met BTW werd even bediscusiëerd tussen supervisor en de baliedame en zonder mankeren werd het begeerde papiertje aangemaakt
Bij de préfecture aangekomen werd elk papier weer zorgvuldig bestudeerd en in een enkel geval (ongegrond) in twijfel getrokken. Het door de baliejuffrouw een paar keer heen en weer lopen naar de supervisor bracht ook dat weer in orde.
Omdat alle papieren prima in orde waren was het langs de belastingdienst gaan, naar de préfecture voor je nieuwe kentekennummer en Cora om platen te laten maken met het voorlopige kentekenbewijs in een dag voor elkaar.

bron: topcar

Vier jaar later. Hoe anders ging het om de auto van mijn schatje te importeren. Bij de auto zat nu een plastic kaartje als kentekenbewijs, incluis een soort chip. Een en ander om vervalsing tegen te gaan. "Dream on boys!". Die kaartjes kun je gewoon bij een willekeurige chipcard maker bestellen en naar eigen inzicht bewerken met een goede printer. Voor de chip kun je voor een paar tienen een apparaatje kopen om die te kunnen beschrijven. Flauwe kul dus allemaal. Bij de belastingdienst was alles gelijk gebleven, met de Quitus Malus trokken wij naar de préfecture. Echter dat kaartje bleek niet het gewenste effect te hebben, er ontbrak nog een deel twee, echt waar hoor. En ze liet daarvan zelfs nog een copie zien van een eerder geimporteerde auto.

Het door de garage afgegeven certificat de conformité werd echter klakkeloos geaccepteerd. Goede raad was duur en werd duur. Eerst maar eens met de RDW gebeld. Dat deel twee bleek een export bewijs te zijn en kon je alleen krijgen als je de platen kwam inleveren. Platen inleveren? Die hingen bij mij nog gewoon in de garage! En kon dat via de post? Nee, we moesten die platen zelf komen inleveren. Dan knipten ze een hoekje van het kaartje af (weer zoiets uit het jaar nul) en daarmee werd de auto uit het RDW register doorgehaald. Dat kaartje paste preces in de uitsparingen van het deel 2. Wij keken elkaar eens aan, nou ja het scheelt gewoon teveel geld om dat er maar bij te laten zitten. Dus wij in de Caddy naar onze pied à terre in .nl getuft, de volgende dag naar de RDW.
update 20150120
>> Bij de balie gekomen vroegen we naar het naadje van de kous. Een beetje meesmuikend vertelden de baliemensen van het RDW dat we dit klusje ook hadden kunnen delegeren via iemand in NL, niks niet persoonlijk inleveren. Maar dat mochten ze niet vertellen door de telefoon - big brother weet je. Of je zou zoiets ook van te voren kunnen regelen vóór verhuizing naar LDF. Op onze opmerking dat je dan onverzekerd rond zou rijden, werd geantwoord dat je daar een speciale verzekering voor kon afsluiten die dan drie weken geldig was, net als de export platen die je dan - n.b. - zelf mocht maken. Nu neemt verzekeren iets meer tijd in beslag omdat je allerlei papiertjes nodig hebt, maar dat terzijde en stof voor een volgende blog. <<
Voor alle zekerheid kochten we bj het GWK ook een wat meer officiëel aandoend CdC voor nog geen tientje, dat in tegenstelling tot 120E bij de Franse importeur. Zoiets met stempels en handtekeningen erop, dat doet het altijd beter bij de fransjes. Je wist maar nooit hoe de pet van de baliejuffrrouw er bij zou staan. Want dingen zijn erg afhankelijk van bij welke préfecture en ok nog welke dame je achter het loket vindt.
Uiteraard haal je dan nog wat goedies op bij Appie, bij Action koop je de hele voorraad acrylkit op en na een dag rust weer terug naar ons honk in LDF.
's Maandag's stonden we natuurlijk te dringen bij de balie. Alle papiertjes, formulieren kopietjes in de aanslag. Uhm... heeft u een cheque die ik kan bijvoegen bij de aanvraag? Huh, kunnen we niet gewoon met een kaartje of cash betalen? Nee dat kon niet omdat het preciese bedrag nog niet bekend was. Je betaald namelijk eenmalig een bedrag naar vermogen en CO uitstoot bij import. Huh, maar dat is toch gewoon geld! Ja maar voor buitenlandse auto's kan dat niet, die moeten een cheque bijvoegen. Als een soort garantie zei ze. (Awel, het xenophobisme in LDF is nog steeds enorm, met/bij alles wat uit het buitenland komt vragen ze nog steeds extra garanties, in welke vorm dan ook.) Verder luidde het: bovendien kan ik de aanvraag niet onmiddelijk verwerken, dus komt u morgen maar terug. Ik bel u wel. Buiten dat we ons cheque boekje niet bij ons hadden zou het dus nooit gelukt zijn binnen een keer dat kenteken te krijgen. Ja gekke Henkie, een blanco cheque achter laten. Terwijl we de volgende dag wél met het kaartje konden betalen.
Oké, je verwacht natuurlijk - door ervaring geleerd - dat niet alles in een keer geregeld kan worden in LDF. Daar ben ik nu wel aan gewend geraakt. Maar dat van die blanco cheque was een nieuwe. Met de nieuwe platen de volgende dag werd bij thuiskomst mijn schatje's auto opgesierd met de nieuw platen. Stap een van de verhuizing afgerond. Nu nog ff de bpm terugvragen en dan zijn we ook daar weer vanaf. Scheelt toch 1200 euries per jaar aan wegenbelasting. Dat laatste zit hier namelijk gewoon in de brandstof verwerkt. Heel efficient en je betaald daarmee naar gebruik, daarom ook nog eerlijker.

bron: CitCity

Frankrijk is een land vol met tegenstellingen en grote contrasten. Dat maakt het voor ons als kaaskoppen een bijzonder land. In .nl klagen we al als er verschillen zijn tussen de ene gemeente en de andere voor gelijksoortige regelingen. Laat ik u wat vertellen. Als je hier in LDF op verschillende dagen aan de balie komt bij om het even welke overheid (behalve de belastingen dan, want die zijn super goed geregeld) dan kan het beslist voorkomen dat de baliedames verschillende verhalen ophangen en het dan misschien wél lukt voor een bepaalde aanvraag. Van département tot département verschillen de intepretatie van de regeltjes ook nog eens. Soms niet eens ongegrond omdat de situatie kan verschillen. Maar als je de discussies leest op bijv. nederlanders.fr smul je wel van de verhalen van de posters die dan weer iets hebben gevonden dat dan blijkbaar toch niet helemaal uniform blijkt te zijn.

Het is wel verstandig niet van de hoge toren te gaan blazen en je altijd beschaafd op te stellen. Ook al heb je gelijk. Want als er iets is waar de fransjes een hartgrondige hekel aan hebben dan is het onbeleefd gedrag.  Gewoon de charmante hulpbehoevende buitenlander uithangen dat bewerkt wonderen. Een glimlach opent meer deuren dan je denkt.