Cuneiform

In de krant Le Monde stond in een artikel dat Irvin Finkel, een conservator van het British Museum, in 1985 een kleitablet had gekregen van een goedwillende erve. Het tablet bevatte een beschrijving van de Zondvloed mythe. Dat op zich is het bijzondere er van, zoveel keiharde referenties zijn over dit vermeende gebeuren zijn er niet voorhanden. Het opgenoteerde verhaal bevat instrukties hoe niet en masse kopje onder te gaan, sterker nog hoe daarvoor een bootje te bouwen. De mythologische Ark zo gezegd dus. Volgens het overgeleverde verhaal pastten er van elk soort een paartje in. Nu moet dat vrees ik allegorisch worden opgevat. Want niemand zal mij met een strak gezicht kunnen vertellen dat er van elk soort een paartje in een bootje zou passen, of iets anders drijvends. En wel een bootje van een formaat dat men in een jaar of wat in elkaar zou kunnen knutselen. Zelfs een pyramide in elkaar zetten deed een legertje bouwvakkers toch nog generaties over. Denk je eens in een oppervlakte van tien keer zo groot als een pyramide is nodig voor olifanten, neushoorns, giraffen en ga zo maar door: tienduizenden beesies. Gaat niet lukken hè. Maar de idee was daar, En dan is het goed. Meer ook is het een verhaal denk ik om aan te geven dat wij mensen iets niet goed aan het doen waren en dat er nodig de bezem doorheen moest. Grote schoonmaak zeg maar. Altijd goed een beetje opruimen in het voorjaar.

Wat me kietelde was dat Cunei tablet. In mooi Nederlands: Spijkerschrift: omdat de indruk van een spijker daar veel op lijkt. Hieronder een voorbeeldje.

kon het even niet laten, zoek maar naar "cunei translator op het interwebz

In het artikel stond ook dat er mensen zijn die dat schrift feilloos kunnen lezen. En van de taal - oud Sumerisch - ook nog mooi proza in een moderne levende taal kunnen maken. Vind ik knap hoor om een schrift te kunnen lezen van een dode taal, die je niet vanaf je jeugd bijgebracht is. Afijn pas na dertig jaar komt dat in de krant. Wetenschap uit die hoek maalt blijkbaar erg langzaam.
Dat bracht me aan het denken dat met de huidige beeldherkennings technologie men toch zeker wel in staat moet zijn om al die tienduizenden gevonden tabletjes met spijker-op-schrift even in een paar seconden te vertalen. Daar ga je dan met je in 50 jaar moeizaam verworven kennis over het spijkerschrift en het oud Sumerisch. Zou je zomaar veel meer vrije tijd krijgen en je misschien nog meer met de context bezig kunnen gaan houden, maar dat ter zijde. Het gebied waar dat schrift ontstaan is, waar nu ongeveer Iraq, Syrië, Iran liggen en zo, heeft me altijd al gefascineerd. Het is de wieg namelijk van onze beschaving. Zeggen ook wetenschappers zomaar. En tegelijk is het Spijkerschrift ook het eerste schrift, voor zover bekend, waarin de menselijke geschiedenis voor het eerst is vastgelegd. Geschiedenis schijnt pas te ontstaan als dat keihard op schrift gesteld wordt.

Kaput

Dat dan recentelijk een groepje troebele geesten onze culturerele erfenis aan het kortwieken is in dat gebied doet pijn. Uiteraard, iedereen heeft recht op diens mening. Maar blijf wel van onze musea en erfschatten af hè! Dat moois kunnen we dus nooit meer bekijken. Deze waanzin schijnt nu ook plaats te vinden in noord Afrika. Ik houd mijn hart vast bij het verloren gaan van al die cultuur. In China is ook zo'n periode van verstands verbijstering geweest en heel veel van het Chinese erfgoed is verloren gegaan. Zo was gebeurde dat in Cambodja, Middem Amerika, Europa... Zo zinloos. De trieste moraal van dit verhaal is dat de geschiedenis zich keer op keer.herhaald. Overal ter wereld werd en wordt door de overwinnaar de nalatenschap van de overwonnenen aan gort gehakt. Waarop dan weer iets nieuws ontstaat, als je geluk hebt. Zo zijn complete bibliotheken teloor gegaan, prachtige kunstvolle werken en nog wat graven geplundert als neven inkomsten. Dingen ook waar we geen weet van hebben die in het verleden zijn gebeurd laat ons gewoon maar gissen naar wat er allemaal verloren is gegaan Voorbeelden daarvan zijn de Etruskische cultuur in Italie en volgens overleveringen in India waar een hoog ontwikkelde techologische maatschappij geweest schijnt te zijn. Technologieën die verloren zijn gegaan. In India staat een stalen pilaar die in al die eeuwen nog niet is gaan roesten, ik bedoel maar. Een ander verschijnsel van onze verwoestingdrang is om en pasant ook de intelligentia van de overwonnen culturen een kopje kleiner te maken. Want: bedreigend.
Zo zullen er ook in de toekomst nog wel perioden komen waarin men het wiel telkens weer opnieuw moet gaan uitvinden. Uitzichtsloze oefeningen zijn dat. Let wel, niets is des mensen vreemd, geen volk of ras uitgezonderd. Geen enkel volk in geen enkele periode of epoche handelde op een andere manier. Wat dat in ons is, die drang tot vernietiging, 'k heb geen idee. Zo zal de mens wel blijven doormodderen totdat er wéér een soort van zondvloed komt om wéér een grote schoonmaak te houden. Waarna er opnieuw tientallen keren de wielen uitgevonden zullen blijven worden. De cyclus heerhaald zich tot in oneindigheid.
Verrek zou daar het verlangen naar een Messias uit voortkomen, om dat eeuwige gedonder eens op te doen houden.

Eh nee, ik ben volkomen nuchter, wel licht hongerig op het moment. Ik moet ook nodig gaan koken.