Maitre d'Oeuvre

Deze blog stond al een paar weken klaar, maar is het blijven hangen in de draftmodus. Bij deze dus.

Maîte d'Oeuvre
Een paar maal per jaar krijgen we gasten die hier, of in de buurt, een huis aan het kopen zijn of gekocht hebben. Meestal blijven ze een of twee nachten om de papierkraam af te handelen. Want dát heeft wel een paar voeten in de aarde vóórdat je daarmee klaar bent. Dat is overal ter wereld zo en LDF vormt daar bepaald geen uitzondering op. Integendeel, de stapels rapporten en contracten blijven zich maar opstapelen. De hele procedure inclusief vergunningen voor ver-her-nieuwbouw plannen kunnen wel eens meer dan een jaar vergen voordat ook maar een spa de grond in kan.
Onze gast kwam twee weken geleden aan om de laatste dingetjes af te ronden. Gaandeweg hoorde ik zijn verhalen hoe het hem is vergaan met die officiële papierberg. Eigenlijk viel dat in zijn ogen nogal mee. Allerlei onderzoeken zijn er gedaan en na een paar maanden of langer heb je een boekwerk van rapporten over onderzoeken (lood, sceptic tank, aardbeving en overstromings risico's, gif in de grond etc etc), keuringen, vergunningen en uiteraard de akte van overdracht in handen. Pas d' problèmes. Ook al kwam ons dat in het begin als een hoop overbodig en vooral onnodig werk over.
Burocratie als het niet uitgevonden is in LDF, is het op zijn minst tot een kunst verheven. Van iedere volgende gast die hier een huis in de omgeving koopt hoor ik dan ook dat er een of ander onderzoek is bijgekomen of dat men de regels van bepaalde zaken aangescherpt heeft (sceptic tank bijv.) Men verzint telkens wat nieuws om de koper op weer hogere kosten te jagen. Is alles achter de rug dan is een propvolle ordner je aandenken aan het kopen van een huis in La Douce France. Bij problemen verdubbeld zich dat papierwerk en als je pech hebt krijg je ook nog het een en ander te maken met oude schulden van de vorige bewoner of geschillen die deze had voor het een of ander met de buren. Soit.
Voor je met je nieuwe leven begint moet je even door die papierberg heen eten en daarna... daarna begint het veredelde ver-her-nieuwbouw proces. Aannemer regelen, electriciën, timmerman, metselaar, tegelzetter of -,legger, schilder, en en en... Een hele parade aan (vak)mensen trekken voorbij. Onze gast moest een nieuwe sceptic tank laten installeren - nieuw onderzoek hè. Werd het electro vervangen, uiteraard was al het raam en deur werk verrot, afvoer ook nog fatsoenlijk maken en enige bouwkundige erfenissen van vorige eigenaren werden rechtgezet. Gelukkig had de laatste huurder zo goed als al het sanitair en al het overige wat los of vast zat in het huis meegenomen dus dat scheelde. De slopers konden zo van start. In iets meer dan drie maanden zei onze gast zou alles af zijn, plus een paar weken, als marge.

Nu komt het. Een huis laten verbouwen op afstand is gewoon vragen om problemen, waar ook ter wereld. Dan kun je net zo goed meteen een forse donatie op de bankrekening van de vaklieden doen zonder er iets voor terug te verlangen. In LDF is het niet anders. Het is nu eenmaal de cultuur dat mijn geliefde fransjes een beetje toezicht nodig hebben. Soms een strakke hand, soms een aai over de bol. Persoonlijk toezicht is onontbeerlijk, dat zijn de fransjes zo gewend. Als je alles in eigen beheer wilt doen ga je tientallen reisjes op en neer naar je nieuwe stulp maken voor zeg maar de komende twee jaar. Dan nóg is het maar de vraag of iedereen zich aan de afspraken houdt, op tijd is en zo meer.
Via een bekende van onze gast die een werkrelatie had met een Maitre d'oevre kwam deze laatste in beeld. En een goeie, blijkt uit de verhalen. Uitgebreid werd verteld hoe de Md'O het een en ander aanpakt. Zeker, een beetje peper en zout vanuit de Duitse grundlichkeit deed ook een flinke duit in het zakje. Toch, ik keek er echt van op omdat ik gemiddeld niet veel goeds hoor over hoe Franse aannemers met buitenlandse klanten omgaan. Dit was te mooi om te laten passeren en wilde ik er het fijne van weten. Wie weet komt dat een van onze gasten nog te pas, toch? Afijn de Maitre werd door onze gast aan de ontbijttafel uitgenodigd en ik schoof hem een bakkie verse koffie voor zijn neus. Een beetje nerveus, wat nergens voor nodig was, kwam het verhaal er in rap Frans uit. Hij legde uit hoe zijn werkwijze was en dat hij graag meer buitenlandse klanten zou willen krijgen. Nadat ik hem vertelde dat er een paar keer per jaar toch wel kansen voor hem waren kreeg ik een van zijn model projectmappen te zien. Alles netjes opgeborgen, op zich ook al prettig om te zien. Stap voor stap wandelde hij door het hele proces. Dat geeft vertrouwen als iemand de zaken op een rijtje heeft. Bij mij zong voortdurend door mijn hoofd: "het kán dus wél, vakmanschap en goede regie". We hebben afgesproken dat als er kansen voor hem waren of een gast dat zou aangeven ik zijn naam zou doorgeven. Hij heeft een begin tarief van 6.500E en neemt geen projecten onder de 25K aan. Maar zou best willen bemiddellen als iemand een goede vakman nodig zou hebben.
Van de week zijn Fannie, Wim en ik gaan kijken in het huis dat op een lik verf hier en daar na, bijna klaar is. En en al vakwerk, gewoon om jaloers op te worden. Geen verschijnselen dat werklieden langs elkaar heen hebben gewerkt. Dankzij de regie die de Md'O had werden fouten of afwijkingen van afspraken meteen hersteld en de eindoplevering werd met alle vakmensen bij elkaar gedaan.
Pratende met de gast en de Maîitre bleek dit toch de nieuwe aanpak te zijn in de provincie, waar meestal de zaken voor een tweede woning een beetje al te gemakkelijk werden afgedaan. Daar balen dan vooral buitenlanders van. Juridisch sta je namelijk altijd zwakker dan de autochtoon, ware het alleen maar omdat je op zijn minst de mores en uiteindelijk ook de weg niet kent om je gelijk te halen. Dat bij elkaar genomen zag de Maître in deze situatie een kans om daar een business model van op te bouwen. En zo te zien met succes.
Klop dus bij koop- en verbouwplannnen gerust bij ons aan om contact te maken met de Maître.