Contributionisme

Had ik een pracht van een betoog getikt over de corruptie van politici en dat ze daar eigenlijk niets aan konden doen. Scherend langs de idee dat dat een vieze nasmaak achter liet in de monden van het volk enzo. Even nog flirtend met bloedig neergeslagen volksopstanden, maar nee, geen onderwerp voor dit blog.

Hoewel.

Bij Le Mouton Qui Rit zijn we altijd bezig met energie en klimaat beheersing in huis. De SolarFarm bijvoorbeeld die zowel het zwemwater als het huis verwarmd is een project waar nog jaren lang aan gedokterd zal gaan worden. Daarom wordt alles wat mij in de vingers komt over dit onderwerp bekeken en gelezen. Zo kwam er afgelopen week een documentaire over vrije energie langs. Altijd interessant waar mensen mee komen als het om energie gaat. Het bleef een beetje vaag verhaal over geluid en voorwerpen die door geluid konden bewegen of zelfs konden worden opgetild bij bepaalde geluidsfrequenties. Warmte die door “steenkringen” á la Stonehenge opgewekt zou worden een tiental meters onder het oppervlakte. Dingen die opgegraven waren die daarop duidden, natuurlijk de obligate theorie waar de pyramiden eigenlijk voor dienden, tot aan Tesla's nooit herhaalde experimenten met energie en levitatie. De idee is uiteraard razend interessant. Door geluid dingen te verplaatsen of zelfs te bewerken. Zou je zo maar een turbine mee aan kunnen drijven. Andre en JW (qneo.net) hebben zelfs een app geschreven: blower. Kun je kleine vlammetjes en dingetjes mee van de tafel “afblazen”. Met geluid een luchtstroom of trilling opwekken die daadwerkelijk iets doet, cool! Experimenten op youtube laten levitatie door geluid zien en informatie die in mijn archieven zitten over wat er met geluid allemaal te doen is duiden toch wel op een schier onontgonnen gebied. Daar ging die lezing van Michael Tellinger voor het grootste gedeelte ook over: geluid. Veel kennis is uiteraard in de grijze historie verdwenen, soms weer her-uitgevonden – of gewoon gestolen om weer te laten verdwijnen.

Tot mijn verbazing kreeg op 2/3 van de voordracht (bij 1:19:00) het verhaal een volkomen andere wending. Even was ik de draad met het onderwerp energie zoek. Uiteindelijk werd het een lezing over zelfbestuur, een geld-loze maatschappij en democratie zoals democratie bedoeld is. De sprekert komt uit Zuid Afrika en hield een vlammend pleidooi om de zaak om te gooien. Zonder nu iedereen tegen de muur te willen zetten. Dát in het bijzonder wekt altijd heftig mijn belangstelling: hoe fiets je het om zonder geweld een maatschappelijke (radicale) verandering te bewerkstelligen.

Via wat zijpaadjes als corrupte politici, het geld systeem dat tot slavernij leidt en de diefstal van wat aan het volk behoorde door de elite, landde het idee van zelf bestuur. Wat neerkwam op: een geld-loze participatie maatschappij, iedereen draagt zijn steentje bij aan de gemeenschap tot aan een opleiding die op de talenten van de studenten aansluit en die jonge flexibele geesten niet meer volpropt met propaganda. Na wat van diens propaganda doorgeploegd te hebben, het brandhout weglatend, zit er wel wat in. Stel je voor. Je laat de jonge mensen hun talenten zelf ontdekken zonder dat ze vanuit de omgeving een richting op geduwd worden. Die talenten worden aangespoord zich te ontwikkelen. Je laat de propaganda, andere vormen van indoctrinatie en censuur uit je lesmateriaal weg. Wat voor soort mensen zouden er dan ontstaan? Zijn andere bewering dat de aanwezigheid van geld in het maatschappelijk verkeer uiteindelijk tot slavernij leidt is iets wat me midden in de nacht deed wakkerschrikken. Wat als... Je halve leven besteed je aan het streven naar een zekere financiële onafhankelijkheid of wat daar voor doorgaat. Ga je al die energie daar nog wel instoppen als je weet dat je bij de bakker je baguette gewoon op kunt halen, je kilo tomaatjes ook klaar liggen en je de koffie pot altijd kunt laten pruttelen? Als je een reis wilt maken stap je gewoon op het vliegtuig en reserveer je een slaapplek, ergens. Wat maakt het dan uit of je je dienstverlening aan de gemeenschap hier of in Timboektoe verleend. Oh ja, er zullen altijd uitvreters blijven die helemaal niets zullen doen. Net zo goed zullen er altijd graaiers blijven die van alles willen hebben en houden. De hamvraag blijft: hoe houdt je zo'n systeem in stand zonder achter iedereen een soort van waakhond te moeten zetten. Er is echter nóg een klein probleempje. Diep in ieders geest zit die oerdrang voor competitie: het beste vrouwtje voor het nageslacht of het meest succesvolle jagers mannetje voor de beste toekomst van dat nageslacht te scoren. Daar slaan we koppen voor in, vergiftigen onze wereld en vergaren we zo veel mogelijk aardse goederen om de kansen voor dat nageslacht zo groot mogelijk te maken. Nietwaar? Dan lig je naar dat rare plekje op het plafond te staren en vraag je je af: hoe krijgt die knakker dat dan voor elkaar die oerdrift in te dammen? Het antwoord ligt volgens hem goeddeels in opvoeding, opleiding en schrik niet: onthechting. Onthechting van bezit en schijnbaar tegenstrijdig ook het respect voor dat bezit.

Omdat er geen geld meer is zul je het erg moeilijk krijgen je de wereld toe te kunnen eigenen. Grondstoffen, en daarmee eigenlijk alles, zijn in die context volstrekt waardeloos geworden. De enige waarde die jij hebt is die voor de gemeenschap. Volgens zijn theorie ben je verplicht een aantal uren puur voor de gemeenschap te werken, wat je daarna met je tijd doet is jouw probleem. Opnieuw volgens zijn theorie ontstaat er een overvloed waar iedereen voordeel van heeft. Zonder dat er overproductie ontstaat. Met slechts een paar uur werk per dag / week /maand kun je de hele mensheid aan de praat houden. Verbijsterend, toch?

Bedenk ook dit eens:

• Er wordt drie keer zoveel voedsel geproduceerd als de hele wereld bevolking nodig heeft op dit moment. Alleen, op bepaalde plekken is er niets en op andere plekken wordt het “teveel” gewoon vernietigd. Per mens in de westerse wereld schijnen we 500 kilo aan voedsel elk jaar weer weg te gooien. Iets waar een gemiddeld Afrikaans gezin máánden van kan leven. 
• Een dag wereldwijd geen oorlogvoeren is meer dan voldoende om ter plekke het wereld honger probleem op te heffen. Waarom zou je überhaupt nog oorlog voeren als alles van iedereen is. Het budget dat opgaat aan oorlogvoeren beslaat de triljarden per jaar, belachelijk als je daar bij stilstaat. 
• Bestuurders beweren dat er inflatie moet zijn om de economie opgang te kunnen houden. Deflatie is nadrukkelijk het spookbeeld dat ons wordt voorgehouden omdat het slecht is voor de economie. De vraag voor wie exact die economie van uitbundigheid moet draaien en moet groeien wordt nooit beantwoordt. Het antwoord ligt voor de hand stelt Michael Tellinger. Stel je schrapt geld uit deze vergelijking. Wat blijft daar dan nog van overeind staan? Niets, nul. Inflatie en deflatie is profijtelijk voor maar een zéér beperkte groep in de huidige economie. Dat zijn de 20% individuen die reeds 80% van al het kapitaal, goederen en grond in bezit hebben. Wat gaat er gebeuren als die club 100% in bezit heeft? Juist, 100% slavernij. Het graaien gaat pas stoppen als er geen waarde meer aan bezit gegeven kan worden. (En dus de vrouwtjes naar een ander soort mannetje gaan omkijken.)

Zo ging hij nog even door tijdens zijn lezing. Dat van die oer driften heb ik zelf maar ingevuld of bedacht. Ieder ander die dit leest zal dat op een andere manier kunnen invullen. Het blijft staan dat elk soort de drift heeft tot instandhouding van de soort en daar alles voor zal doen om dat werkelijkheid te maken of de suprematie te houden. Mieren, Olifanten, mensen, allen gelijk.

Wil je meer lezen over de Ubuntu Party ga dan naar hun website. Tellinger stelt nadrukkelijk dat hun beweging geen politieke partij is, ook al heeft ie er dat etiket op geplakt, maar een beweging zonder politieke aspiraties.
Dat boekje heb ik maar eens gedownload, hebben ze er weer 10$ bij om hun ideeën uit te dragen. Na lezing begrijp ik het dan misschien allemaal wat beter en dit niet meer als het zoveelste Shangrila project bezie dat gedoemd is ten onder te gaan. Oh wacht, dat is misschien een beetje te cynisch.