Café de Cons

Zoals dat ooit in het draaiboek is vastgelegd: ieder jaar wordt er wat bij-geknutseld aan le Mouton. Op die manier gaat het ook met onder andere het zwembad. Eervorig jaar is er een platje van grote tegels gemaakt ipv een zitplek op tout-venant. Vorig jaar is het terras rondom het bad afgebouwd (de klei moest immers eerst weer inklinken) en een soort terrasje aan de andere kant waar mensen uit de zon kunnen zitten. En zo zal het nog wel een paar seizoenen doorgaan. Iedere keer iets toevoegen.
Ook de verwarming voor het zwembad wordt in dat tempo beetje bij beetje uitgebouwd. Afgelopen seizoenen kwamen er telkens een paar rekken verwarmingsbuizen bij en het warmtewisselaars circuit werd steeds compacter. Daardoor konden we de oude warmtewisselaar opstelling naar de garage verhuizen voor de volgende experimentele fase van het SolarFarm project: een zonneboiler.
Voor dit seizoen pakken Wim en ik het energie beheer van het zwembad aan. Ons idee: door het water langzamer te laten stromen zal er meer warmte van de collectoren (kachel) opgenomen en via de warmtewisselaar aan het badwater (radiatoren) afgegeven worden. Het gaat ons daarbij om het rendement van de warmte overdracht aan het zwembadwater.

zwembad Le Mouton Qui Rit 2010 & 2014

Stelling: de snelheid waarmee het water door de warmtewisselaar gejaagd wordt is veel te hoog: 150 l/minuut. Dat moet anders kunnen. Oplossing: de filterpomp als een soort stroomsnelheidsregelaar om te bouwen. Dat werkt net zo als het drie standen schakelaartje op het circulatiepompje van de CV kachel, alleen in veel kleinere stapjes. We wilden daarom de filterpomp motor hiervoor aanpassen. Wim had in het kader van dit plan al een regelapparaatje voor me geregeld dat de pompmotor én met de hand in te stellen én van een afstand met behulp van een programmaatje te besturen mogelijk zou maken. Met dat soort dingen gaan bij mij de oogjes glinsteren.
Helaas, toen we dat vorige zomer uit probeerden werd dat regelkastje loeiheet en deed uiteindelijk niets. Foute motor mopperde Wim, dat moet er eentje zijn die op 3-fasé loopt. (noemen we krachtstroom). De huidige motor is gewoon niet gebouwd voor wat we ermee wilden: traploos regelbaar. Verder is er eigenlijk niks aan de hand met de huidige motor. Of het moet zijn dat er 800W verbruikt wordt en dat de pomp een hoop kabaal maakt. Dus hop, naar de Badmuts om een nieuwe motor te bestellen. Dat hebben we tot twee keer toe geprobeerd. Wat ik ook deed, die motor kwam maar niet. Zelfs niet na een paar telefoontjes en hem in de supermarkt tegenkomend daarop aansprekend. Dat laatste was voor hem blijkbaar nogal confronterend.
Afgelopen vrijdag, een half jaar later dus, speelde ik het op zijn Frans, voor de volle 100%. Namelijk, eerst een afspraak maken (niet zomaar binnen vallen als eerst) en een gesprekje beginnen. Een beetje palaveren heet dat dan, vooral niet zomaar boem klap zeggen dat je een nieuwe motor wilt. Veel te direct zo iets. Een tijd lang leek het erop dat poging 3 ook zou gaan stranden. Tijdens het gesprek ondernam ik verschillende pogingen de bestelling daadwerkelijk te doen. Veel reactie was er niet. Uiteindelijk legde ik nadrukkelijk mijn chequeboekje op tafel. Verrek, ineens kwam er beweging in. Heel professioneel kwam de Badmuts' assistente uiteindelijk met een voorstel, vergezeld gaand met wat kopieën uit de catalogus van de besproken items en een devis (offerte). Al dat moois uiteraard voor een prix etrangères (bijna factor 3 te duur dus). Fijntjes de Badmuts herinnert aan onze deal van een half jaar terug, maar dat mocht niet baten. Na twee uur palaveren, hierover straks, kwam er eindelijk een acceptabel voorstel op tafel. Daarna ging het snel. Handtekening onder de offerte, sjekkie voor 40% van de totaalprijs geschreven als voorschot en klaar. Zoals gezegd, dat heeft ruim twee uur geduurd. In alle eerlijkheid, dat palaveren vond ik helemaal niet erg.

Spraakles

Want, wel even ruim twee uur gratis spraak en luister les gescoord. Da's toch weer mooi meegenomen. Dat blijkbaar zo het zaken doen gaat hier bevalt me minder. Maar ja, je past je aan hè. Je moet veel geduld hebben, beetje slap kunnen ouwehoeren en over van alles een beetje mee kunnen praten. Reken maar dat de fransjes echt geen onderwerp aansnijden waar ze niets van weten. Dat levert soms verrassende verhalen op. Meer dan een paar sleutelwoorden hoef je echt niet te brabbelen en hop “Ut goat an”. Voor de fransjes is oeverloos ouwehoeren (epibreren) namelijk een van de zeven deugden van het leven.
Als vreemdeling heb je natuurlijk altijd een paar nadelen in je rugzakje zitten: je idioom is beperkt, je uitspraak belabberd en je recht door zee manieren van niet lullen maar poetsen. Dat mijn uitspraak voor verbetering vatbaar is werd wel weer erg, en soms pijnlijk, duidelijk tijdens het gesprek.
Ook zo tijdens de afgelopen dagen, de jacht is namelijk weer geopend door de telefoon terroristen om argeloze klanten voor extreem veel geld een zonnecel installatie aan te smeren. Oh ja, ook geen Engelse woorden op zijn Frans uitspreken want dat komt niet over. Dan vraagt er een telefoonterroriste ineens of je wel Frans spreekt, na een poosje al in het Frans gecommuniceerd te hebben hè. Oké gaan we wat aan doen.

Palaver

Terug naar mijn gratis spraakles. De onderwerpen die de Badmuts aanpuntte waren deze:

• visjes die zomaar door je urine buis naar binnen glipten, 
• de voedselketen: eten en gegeten worden, 
• leven we soms niet op een wereldbol die deel uitmaakt van de atomen van een galactische reus die weer deel uit kan maken van een reus op wiens atoom onze reus dan weer leeft, 
• waarom gaan mensen op hun 50ste dood en een ander veel later of jonger? 
• hoe weet je wat iemand later als beroep gaat hebben als het nog een baby is? 

Hoe weet je wat iemand wordt als baby. Nou dan gooi je het tegen een muur. Blijft ie plakken dan wordt het een stucadoor, valt ie naar beneden dan wordt het een metselaar, en stuitert ie terug dan wordt het een glazenier.

En zo nog een twintigtal onderwerpen van heel technisch tot filosofisch. Dat verwacht je niet als je de werkplaats van een baden bouwer binnen loopt.

Deze vond ik echt grappig:

Na een tijdlang het over de verwoesting van de aarde gehad te hebben en wie het gaat overleven van alle soorten die op de aarde rond krioelen nadat wij, homo sapiens, de aarde aan gort hadden geholpen. Ging het langs het onderwerp van de galactische reuzen, via de baby gooierij, over vermogen afgifte van collectoren enz enz enz. Toen kwam iets van:

het is daarom maar goed dat we de aarde niet kunnen verlaten. Alles wat we gaan tegenkomen, vernietigen of besmeuren we. Misschien is de aarde zelfs wel onze gevangenis. Dat verklaard ook waarom de mensen op verschillende leeftijden doodgaan. De een heeft een gevangenisstraf van 10 jaar en een ander van 50 jaar gekregen. Na onze dood keren we dan weer terug naar onze oorspronkelijke wereld.

bron: imdb.com

Uiteraard lag het op het puntje van mijn tong om te beginnen over genetische differentiatie en het verouderingsgen dat in ons DNA is ingebouwd dat juist door die differentiatie anders werkte. Zou dan toch... Ik moest echter veel te hard lachen om zijn verhaal. Mijn pseudo wetenschappelijke verklaring liet ik maar voor wat het was. Ook al wist ik zeker dat de Badmuts zich dat heel goed voor kon stellen. Heerlijk om eens met iemand te zwetsen die niet alleen maar over voetballen en wulpse vrouwen wilde neuzelen.

Toen ik mijn gratis spraakles bij telefoonterroristen aanhaalde moesten ze beiden hartelijk lachen. Fransjes eigen plakten ze daar meteen iets aan vast. In dit geval de film “le Dîner de Cons”. Een drama over een stel notabelen die een looser uitnodigden op een chique diner of apératief om de man voor paal te zetten. Puur als vermaak. Badmuts' assistente bouwde dat meteen om naar un café de Cons, toen ik zei dat ik de vertegenwoordiger van de telefoon terroristen altijd uitnodigde op de koffie: voor mijn spraakles. Past precies die kreet. Taal hè, geweldig zoiets.