LMQR 7

updated 20150328

Telefonie

Telefonie in LDF gaat met horten en stoten. Uren of dagen lang geen verbinding was tot een maand of zo geleden niks bijzonders. Sinds een maand echter heb ik eigenlijk geen gesprekken meer die plotseling afgebroken worden. Wel is de kwaliteit van het geluid af en toe om op te schieten. Dan klinkt het als onderwater geluid zegt Fannie, of ruis, echo en ga maar door. Dat het debiet ook een sprong in de goede richting lijkt te hebben gemaakt is opnieuw erg prettig om te constateren.

Eerst maar eens afwachten hoe constant deze verbeteringen blijven voordat ik de loftrompet ga steken. Door mij constant uitgevoerde metingen wijzen nog steeds op een instabiele situatie, maar het hogere debiet schijnt zich min of meer te handhaven.

Verkiezingen

Wat iedereen verwachtte was dat M. Hollande met diens socialistische partij behoorlijk zou moeten inleveren bij de regionale verkiezingen. Hetgeen geschiedde. Er is gewoon teveel misgegaan. Nee, eigenlijk moet je zeggen: téveel níét gedaan. Het zo broodnodig opschudden, of misschien wakkerschudden van LDF is achterwege gebleven. Wat hij en zijn marionetten voor de bühne kwaakten negeer ik maar, dat is in bijna alle gevallen verkiezingsrethoriek geweest. Enerzijds omdat er van de vorige regeringen enorm veel lijken in de kast bleken te zitten en anderzijds omdat er heel sterke krachten tégen elke hervorming hoe klein dan ook werken vanuit het arbeiders establishment. Het land blijft in de kern een socialistisch bolwerk, aangevoerd door vakbonden die de minst geringste afkalving van verworvenheden met slechts één argument bestrijden: staking. Dat het land zo steeds verder de afgrond inzakt is bijzaak. Immers, "de Staat zorgt voor ons als het misgaat" is het enige, en tevens enge, antwoord wat je hoort. Blijkbaar denkt niemand na over de lange termijn consequenties van het plunderen van de kassa's. Althans de man op de straat niet. Die zijn namelijk met dat idee opgegroeid: "de staat zorgt voor ons". Dat beeld wordt uiteraard door het management van die bonden levend gehouden. Zouden de schellen van de arbeider's de ogen vallen verliezen de bonden subiet hun geloofwaardigheid en wordt pijnlijk zichtbaar hoe diezelfde bonden het land afdwingt zich te slopen. Of al is gesloopt. De coulissen staan nog maar net overeind, het duurt niet lang meer voordat ook die hun glans verliezen en de kale muren van de grauwe werkelijkheid er achter toch echt zichtbaar gaan worden. Een parade op 14 juli helpt echt niet meer om het volk nog langer in de waan van het glorieuze Frankrijk te laten.

Humor

Humor is als de Haarlemmer olie van de samenleving. Na Charlie Hebdo zou je bijna denken dat de humor ten onder is gegaan. Het zal niemand verbazen dat humor nog steeds bestaat. In dit geval humor waarbij de hele santemekraam van de NL-se politiek en monarchie even tegen het licht wordt gehouden. Instituties die te kijk worden gezet waarvan de houdbaarheidsdatum al lang gepasseerd is. Althans daar lijkt veel van wat er in de maatschappij plaatsvindt op te duiden. Ceremoniële functies worden in dit kader vaak genoemd. In hoeverre je een staten generaal ceremonieel kunt noemen daarover kun je met gemak een mooie zwoele zomeravond achter een glas helder water discussiëren, een boom over op zetten of oeverloos ouwehoeren, net zo je wilt.
Begin nu niet te lispelen over handelsmissies en allerlei andere plezierreisjes die zonder dergelijke figuren anders niet profitabel zouden verlopen. Doen andere landen het zonder dit soort dan ineens minder succesvol? Dacht het niet. Afijn genoeg geëpibreerd.

Pharao

Humor, daar had ik het over. Zondag was dat verhaal van Arjen Lubach op televee. Lubach neemt de uitwassen van onze democratie en de bestuurlijke lagen in NL op een satirische manier behoorlijk op de hak en zet ze daarmee af e ntoe best wel te kakken. Er zitten heel wat absurdistische dingen bij die in het eggie gebeuren. Lachen, al is dat op zich best wel triest dat je dat doet bij sommige onderwerpen die hij aansnijdt. Bij het zien van de parodie die hij opvoert voor de aanstelling van Arjen Lubach als Pharao Henrik I der Nederlanden vond ik dat humor van de bovenste plank. Omdat, volgens zijn zeggen, een ver familielid van de Oranjes dat ook zo gedaan heeft. Waarna deze bij decreet opperhoofd van Nederland werd. Dat Lubach dat kunstje wil herhalen is natuurlijk gewoon om een lange neus trekken naar het establishment dat alles zo bloed serieus neemt. Wat is dan meer humor om datzelfde establishment te dwingen middels een burger-initiatief eens in de spiegel te kijken? Dus. Lubach voor Pharao. En verrek in een paar dagen tijd heeft de man meer dan 40.000 digitale officiële ondersteuningsbetuigingen bij elkaar zodat de tweede kamer het verzoek wel móét bespreken. De teller staat inmiddels dik over de 50.000! Er is dus nog humor onder de mensen in NL, geweldig. Uiteraard wordt dit initiatief afgedaan met een lullig briefje dat diens voorstel is afgewezen door een meerderheid van stemmen in de 2e kamer. Tja, als je er maar een 5-tal kamerleden aanwezig zijn (namelijk de voorzitter, twee griffiers, en twee obers) tijdens zo'n zitting van algemene vragen ben je er snel klaar mee. Hoewel dit is natuurlijk voor de Groenen, Piratenpartij, SP enz enz die altijd roeptoeteren dat ze van de monarchie eigenlijk wel afwillen een gouden kans. De Pharao zal diens eigen broek op moeten houden, en beveiliging zal wel niet hoeven omdat er nergens stelling tegen wordt genomen. Of het moet zijn dat die absurdistische momenten uit diens show als aanstootgevend gezien kunnen worden. Maar dat zou dan obsceen zijn omdat de dingen die hij aanstipt écht gebeuren en werkelijk te gek voor woorden zijn dat dat überhaupt gebeurd.

Hiero, geniet een paar minuten van deze scetch.

Nooit geweten dat die stamboom van de Nederlandse monarchie er zo merkwaardig uit ziet. Wel dat die familie tot aan het introuwen van Maxima, 100% uit Duits DNA bestond, maar dat terzijde. Hoewel een onderzoek naar de afstamming van Maxima ook wellicht dingen aan zou kunnen geven. Veel Duitse immigratie na WOII in die landen.

Wil je nog meedoen aan deze aktie? Zie www.faraodernederlanden.nl.

Wat er gebeurd als er meer dan 100.000 steunbetuigers zijn laat zich alleen maar raden. Zou zomaar de Tulpen lente cum revolutie kunnen ontstaan. Dát zou pas humor zijn.

50 kilometer

Ruim tien jaar geleden kondigde het Franse cabinet een decreet af dat ieder huishouden op het internet aangesloten diende te worden. Aldus geschiedde. Via het verouderde telefoon netwerk werd een ongeëvenaard gammele ADSL infrastructuur uitgerold. In 2008 toen we le Mouton Qui Rit begonnen in Maillroncourt-Saint-Pancras was dat net een jaar of zo een feit. Hoera! Heel La Douce France op het internet aangesloten. Hoewel. Het was niet vreemd dat je een paar uur tot dagen geen verbinding had. En het debiet is iets waar men zich alleen in gebieden waar geen regulier internet is over in de handen wrijft.

speedtest.net resultaat 2014

Eerlijkheids halve, onder reserve weliswaar, moet ik zeggen dat het sinds een paar weken mee lijkt te vallen en het debiet bijna constant is met een heuse 5Mbps. Ook al verkochten ze mij dit abo voor 8Mbps. Een enorme boost voor de levenstandaard in Mailleroncourt!

metingen EU onderzoek SamKnows van juli 2013 via mijn verbinding

Glas!

Zo'n zes jaar geleden werd per decreet bevolen dat alle gemeenten in het land aangesloten moesten worden op het internet via glasvezelkabel. Jawel! Mijn onderkaak zakte diep onderuit toen ik een paar jaren geleden zag dat er een dikke glasvezelkabel langs de belangrijkste hoofdweg in onze buurt werd ingegraven. Daarna bleef het weer een paar jaar stil op dat front. Tot vorig jaar er opnieuw aktie was. Namelijk in een wat groter dorp hier in de buurt: St. Loup sur Semouse. Ineens was er een freesmachine door de hoofdstraat van het dorp aan het reutelen en zag ik glasvezel de grond in verdwijnen. Mijn hart sloeg een slag over! Edoch, sindsdien liggen die kabels alleen de wormen onder de grond te kietelen.

Tja...

Dit weekeinde zijn de departementale verkiezingen geweest. Dus moesten ze iets hebben om mee te kunnen geuren. Tot mijn opperste verbazing las ik in de verkiezingskrant dat de conseil génerale een heuse 50km glasvezelkabel per maand laat aanleggen. Heus, per maand, vijfig hele kilometers! Een speerpunt item op de agenda.

Relativeren moeten we dat even.

Geografisch gezien is het namelijk een tempo van een huifkar. Er zijn, na de herindeling van vorig jaar, een kleine 550 gemeenten in de Haute-Saône met enkele dorpen per commune. Stel even dat de grootst gemene afstand tussen de dorpen een kleine 10 km bedraagt (er is volgens wikipedia ruim 8000 km weg in het departement). Zodat er 5 dorpen per maand via glas aan het internet aangesloten zou kunnen moeten worden. Na 10 jaar zou glas door de hele provincie moeten liggen en elk dorp aangesloten zijn. Give or take a few years voor wat tegenslagen en zo. Omdat Mailleroncourt in een uithoek van de provincie ligt ga ik dat vóór mijn definitieve pensionering niet meer meemaken. Immers de buitengebieden zijn altijd het laatst aan de beurt. Zoals dat net zo gaat met de riolering die over 2 jaar klaar moet zijn maar waarvoor nog geen spade in de grond is gestoken. Internet via glasvezel wordt iets voor de volgende generatie dus. Maar dan heb je ook wat: een reeds verouderd netwerk voordat het aangesloten is. La Douce France in de frontlinies van de technologische ontwikkelingen, jawel.

Dan geloof je je ogen niet als je in datzelfde stukje van de verkiezingskrant leest dat toegang tot het internet met een hoog debiet (vind ik dan minimaal 10Gbps) van levensbelang wordt geacht voor de ontwikkeling van handel, industrie en bevolking in de Haute-Saône. Daar komt nog bij, wat ik eerder al eens schreef, dat een dorp voor aangesloten geboekt wordt als er ergens in het dorp een soort van schakelkast staat. De gemeente zelf moet dan het initiatief nemen voor de rest: glas naar je voordeur. Uiteraard met een bak subsidie van diverse andere overheden. De abonnementsprijs is al wel bekend: 62E. Daar zakt je broek dan van af. Ze kunnen je al wel vertellen wat het gaat kosten maar wanneer de aansluiting in je meterkast zit daar haalt men de schouders over op. Zo van weet ik veel... Als ze slim zijn, en dat is best wel zo, dan leggen ze de kabels meteen in de grond als de straten openliggen voor de riolering. Dat is natuurlijk veel te efficient, dat dan weer wel.

Teleurstellend is dat het allemaal zo uitgesmeerd wordt. Vooral omdat je weet dat LDF in de frontlinie stond met het Minitel systeem uit 1980. Dat teletext systeem wat zelfs uitgerold dreigde te worden in europa. Een geweldig stukje pioniers werk, werkelijk waar. De laatste server is pas vorig jaar juni uitgezet ;=) kun je nagaan hoe robuust dat systeem is geweest. Op vele manieren heeft LDF haar mannetje gestaan in de ontwikkeling van dit soort dingen. Er is dan ook een traditie hoog te houden sinds Blaise Pascal in 1640 de eerste commerciële rekenmachine ontwikkelde: de Pascaline. Frankrijk heeft tot medio negentiger jaren van de vorige eeuw, een bloeiende computer industrie gehad. Jammer dat dat dan weer teloor is gegaan, door corruptie voornamelijk. Neem dat samen met de uittocht naar het buitenland van de jonge intelligentia en entrepreneurs dan komt er voorlopig geen frontlinie IT meer terug in LDF.

Pascaline 1640
bron: Musée de Arts et Metiers

Á propos, dat museum in Parijs is sowieso zéér de moeite waard.

Waarom het uitrollen van beglaasde internet zo langzaam moet gaan zodat de rest van de wereld de ontwikkelingen in LDF een tweede keer weer inhaalt blijft verwondering in mij veroorzaken. Een ezel... ach.

Oké, de ongeëvenaarde bureaucratie en de ingewikkelde regelgeving hindert La Douce France de greep naar Europa's broedplaats voor hightech industrie. Zoals de politiek roeptoetert te willen zijn. Een extra factor wat hier meespeelt is de “pas inventé ici” mentaliteit bij de (vergrijsde) elite: als het hier, in LDF dus, niet is uitgevonden dan doen we het nog eens dunnetjes, maar wel anders, over. Die not invented here mentaliteit is gewoon nog veel te sterk om echt voluit te kunnen gaan. Hoewel, je kunt zeggen wat je wilt, de TGV is gewoon een top product. Ondanks dat dat niet getuigd van slim op de markt bezig zijn. Dat is dan weer een heel ander verhaal.

Voor al het overige is het een heerlijk land om in te wonen. Dat meen ik oprecht. De ervaring van ruimte in deze streek, de prachtige natuur en niet in het minst la Cuisine Française, maken alles meer dan ruimschoots goed.

Contributionisme

Had ik een pracht van een betoog getikt over de corruptie van politici en dat ze daar eigenlijk niets aan konden doen. Scherend langs de idee dat dat een vieze nasmaak achter liet in de monden van het volk enzo. Even nog flirtend met bloedig neergeslagen volksopstanden, maar nee, geen onderwerp voor dit blog.

Hoewel.

Bij Le Mouton Qui Rit zijn we altijd bezig met energie en klimaat beheersing in huis. De SolarFarm bijvoorbeeld die zowel het zwemwater als het huis verwarmd is een project waar nog jaren lang aan gedokterd zal gaan worden. Daarom wordt alles wat mij in de vingers komt over dit onderwerp bekeken en gelezen. Zo kwam er afgelopen week een documentaire over vrije energie langs. Altijd interessant waar mensen mee komen als het om energie gaat. Het bleef een beetje vaag verhaal over geluid en voorwerpen die door geluid konden bewegen of zelfs konden worden opgetild bij bepaalde geluidsfrequenties. Warmte die door “steenkringen” á la Stonehenge opgewekt zou worden een tiental meters onder het oppervlakte. Dingen die opgegraven waren die daarop duidden, natuurlijk de obligate theorie waar de pyramiden eigenlijk voor dienden, tot aan Tesla's nooit herhaalde experimenten met energie en levitatie. De idee is uiteraard razend interessant. Door geluid dingen te verplaatsen of zelfs te bewerken. Zou je zo maar een turbine mee aan kunnen drijven. Andre en JW (qneo.net) hebben zelfs een app geschreven: blower. Kun je kleine vlammetjes en dingetjes mee van de tafel “afblazen”. Met geluid een luchtstroom of trilling opwekken die daadwerkelijk iets doet, cool! Experimenten op youtube laten levitatie door geluid zien en informatie die in mijn archieven zitten over wat er met geluid allemaal te doen is duiden toch wel op een schier onontgonnen gebied. Daar ging die lezing van Michael Tellinger voor het grootste gedeelte ook over: geluid. Veel kennis is uiteraard in de grijze historie verdwenen, soms weer her-uitgevonden – of gewoon gestolen om weer te laten verdwijnen.

Tot mijn verbazing kreeg op 2/3 van de voordracht (bij 1:19:00) het verhaal een volkomen andere wending. Even was ik de draad met het onderwerp energie zoek. Uiteindelijk werd het een lezing over zelfbestuur, een geld-loze maatschappij en democratie zoals democratie bedoeld is. De sprekert komt uit Zuid Afrika en hield een vlammend pleidooi om de zaak om te gooien. Zonder nu iedereen tegen de muur te willen zetten. Dát in het bijzonder wekt altijd heftig mijn belangstelling: hoe fiets je het om zonder geweld een maatschappelijke (radicale) verandering te bewerkstelligen.

Via wat zijpaadjes als corrupte politici, het geld systeem dat tot slavernij leidt en de diefstal van wat aan het volk behoorde door de elite, landde het idee van zelf bestuur. Wat neerkwam op: een geld-loze participatie maatschappij, iedereen draagt zijn steentje bij aan de gemeenschap tot aan een opleiding die op de talenten van de studenten aansluit en die jonge flexibele geesten niet meer volpropt met propaganda. Na wat van diens propaganda doorgeploegd te hebben, het brandhout weglatend, zit er wel wat in. Stel je voor. Je laat de jonge mensen hun talenten zelf ontdekken zonder dat ze vanuit de omgeving een richting op geduwd worden. Die talenten worden aangespoord zich te ontwikkelen. Je laat de propaganda, andere vormen van indoctrinatie en censuur uit je lesmateriaal weg. Wat voor soort mensen zouden er dan ontstaan? Zijn andere bewering dat de aanwezigheid van geld in het maatschappelijk verkeer uiteindelijk tot slavernij leidt is iets wat me midden in de nacht deed wakkerschrikken. Wat als... Je halve leven besteed je aan het streven naar een zekere financiële onafhankelijkheid of wat daar voor doorgaat. Ga je al die energie daar nog wel instoppen als je weet dat je bij de bakker je baguette gewoon op kunt halen, je kilo tomaatjes ook klaar liggen en je de koffie pot altijd kunt laten pruttelen? Als je een reis wilt maken stap je gewoon op het vliegtuig en reserveer je een slaapplek, ergens. Wat maakt het dan uit of je je dienstverlening aan de gemeenschap hier of in Timboektoe verleend. Oh ja, er zullen altijd uitvreters blijven die helemaal niets zullen doen. Net zo goed zullen er altijd graaiers blijven die van alles willen hebben en houden. De hamvraag blijft: hoe houdt je zo'n systeem in stand zonder achter iedereen een soort van waakhond te moeten zetten. Er is echter nóg een klein probleempje. Diep in ieders geest zit die oerdrang voor competitie: het beste vrouwtje voor het nageslacht of het meest succesvolle jagers mannetje voor de beste toekomst van dat nageslacht te scoren. Daar slaan we koppen voor in, vergiftigen onze wereld en vergaren we zo veel mogelijk aardse goederen om de kansen voor dat nageslacht zo groot mogelijk te maken. Nietwaar? Dan lig je naar dat rare plekje op het plafond te staren en vraag je je af: hoe krijgt die knakker dat dan voor elkaar die oerdrift in te dammen? Het antwoord ligt volgens hem goeddeels in opvoeding, opleiding en schrik niet: onthechting. Onthechting van bezit en schijnbaar tegenstrijdig ook het respect voor dat bezit.

Omdat er geen geld meer is zul je het erg moeilijk krijgen je de wereld toe te kunnen eigenen. Grondstoffen, en daarmee eigenlijk alles, zijn in die context volstrekt waardeloos geworden. De enige waarde die jij hebt is die voor de gemeenschap. Volgens zijn theorie ben je verplicht een aantal uren puur voor de gemeenschap te werken, wat je daarna met je tijd doet is jouw probleem. Opnieuw volgens zijn theorie ontstaat er een overvloed waar iedereen voordeel van heeft. Zonder dat er overproductie ontstaat. Met slechts een paar uur werk per dag / week /maand kun je de hele mensheid aan de praat houden. Verbijsterend, toch?

Bedenk ook dit eens:

• Er wordt drie keer zoveel voedsel geproduceerd als de hele wereld bevolking nodig heeft op dit moment. Alleen, op bepaalde plekken is er niets en op andere plekken wordt het “teveel” gewoon vernietigd. Per mens in de westerse wereld schijnen we 500 kilo aan voedsel elk jaar weer weg te gooien. Iets waar een gemiddeld Afrikaans gezin máánden van kan leven. 
• Een dag wereldwijd geen oorlogvoeren is meer dan voldoende om ter plekke het wereld honger probleem op te heffen. Waarom zou je überhaupt nog oorlog voeren als alles van iedereen is. Het budget dat opgaat aan oorlogvoeren beslaat de triljarden per jaar, belachelijk als je daar bij stilstaat. 
• Bestuurders beweren dat er inflatie moet zijn om de economie opgang te kunnen houden. Deflatie is nadrukkelijk het spookbeeld dat ons wordt voorgehouden omdat het slecht is voor de economie. De vraag voor wie exact die economie van uitbundigheid moet draaien en moet groeien wordt nooit beantwoordt. Het antwoord ligt voor de hand stelt Michael Tellinger. Stel je schrapt geld uit deze vergelijking. Wat blijft daar dan nog van overeind staan? Niets, nul. Inflatie en deflatie is profijtelijk voor maar een zéér beperkte groep in de huidige economie. Dat zijn de 20% individuen die reeds 80% van al het kapitaal, goederen en grond in bezit hebben. Wat gaat er gebeuren als die club 100% in bezit heeft? Juist, 100% slavernij. Het graaien gaat pas stoppen als er geen waarde meer aan bezit gegeven kan worden. (En dus de vrouwtjes naar een ander soort mannetje gaan omkijken.)

Zo ging hij nog even door tijdens zijn lezing. Dat van die oer driften heb ik zelf maar ingevuld of bedacht. Ieder ander die dit leest zal dat op een andere manier kunnen invullen. Het blijft staan dat elk soort de drift heeft tot instandhouding van de soort en daar alles voor zal doen om dat werkelijkheid te maken of de suprematie te houden. Mieren, Olifanten, mensen, allen gelijk.

Wil je meer lezen over de Ubuntu Party ga dan naar hun website. Tellinger stelt nadrukkelijk dat hun beweging geen politieke partij is, ook al heeft ie er dat etiket op geplakt, maar een beweging zonder politieke aspiraties.
Dat boekje heb ik maar eens gedownload, hebben ze er weer 10$ bij om hun ideeën uit te dragen. Na lezing begrijp ik het dan misschien allemaal wat beter en dit niet meer als het zoveelste Shangrila project bezie dat gedoemd is ten onder te gaan. Oh wacht, dat is misschien een beetje te cynisch.

Café de Cons

Zoals dat ooit in het draaiboek is vastgelegd: ieder jaar wordt er wat bij-geknutseld aan le Mouton. Op die manier gaat het ook met onder andere het zwembad. Eervorig jaar is er een platje van grote tegels gemaakt ipv een zitplek op tout-venant. Vorig jaar is het terras rondom het bad afgebouwd (de klei moest immers eerst weer inklinken) en een soort terrasje aan de andere kant waar mensen uit de zon kunnen zitten. En zo zal het nog wel een paar seizoenen doorgaan. Iedere keer iets toevoegen.
Ook de verwarming voor het zwembad wordt in dat tempo beetje bij beetje uitgebouwd. Afgelopen seizoenen kwamen er telkens een paar rekken verwarmingsbuizen bij en het warmtewisselaars circuit werd steeds compacter. Daardoor konden we de oude warmtewisselaar opstelling naar de garage verhuizen voor de volgende experimentele fase van het SolarFarm project: een zonneboiler.
Voor dit seizoen pakken Wim en ik het energie beheer van het zwembad aan. Ons idee: door het water langzamer te laten stromen zal er meer warmte van de collectoren (kachel) opgenomen en via de warmtewisselaar aan het badwater (radiatoren) afgegeven worden. Het gaat ons daarbij om het rendement van de warmte overdracht aan het zwembadwater.

zwembad Le Mouton Qui Rit 2010 & 2014

Stelling: de snelheid waarmee het water door de warmtewisselaar gejaagd wordt is veel te hoog: 150 l/minuut. Dat moet anders kunnen. Oplossing: de filterpomp als een soort stroomsnelheidsregelaar om te bouwen. Dat werkt net zo als het drie standen schakelaartje op het circulatiepompje van de CV kachel, alleen in veel kleinere stapjes. We wilden daarom de filterpomp motor hiervoor aanpassen. Wim had in het kader van dit plan al een regelapparaatje voor me geregeld dat de pompmotor én met de hand in te stellen én van een afstand met behulp van een programmaatje te besturen mogelijk zou maken. Met dat soort dingen gaan bij mij de oogjes glinsteren.
Helaas, toen we dat vorige zomer uit probeerden werd dat regelkastje loeiheet en deed uiteindelijk niets. Foute motor mopperde Wim, dat moet er eentje zijn die op 3-fasé loopt. (noemen we krachtstroom). De huidige motor is gewoon niet gebouwd voor wat we ermee wilden: traploos regelbaar. Verder is er eigenlijk niks aan de hand met de huidige motor. Of het moet zijn dat er 800W verbruikt wordt en dat de pomp een hoop kabaal maakt. Dus hop, naar de Badmuts om een nieuwe motor te bestellen. Dat hebben we tot twee keer toe geprobeerd. Wat ik ook deed, die motor kwam maar niet. Zelfs niet na een paar telefoontjes en hem in de supermarkt tegenkomend daarop aansprekend. Dat laatste was voor hem blijkbaar nogal confronterend.
Afgelopen vrijdag, een half jaar later dus, speelde ik het op zijn Frans, voor de volle 100%. Namelijk, eerst een afspraak maken (niet zomaar binnen vallen als eerst) en een gesprekje beginnen. Een beetje palaveren heet dat dan, vooral niet zomaar boem klap zeggen dat je een nieuwe motor wilt. Veel te direct zo iets. Een tijd lang leek het erop dat poging 3 ook zou gaan stranden. Tijdens het gesprek ondernam ik verschillende pogingen de bestelling daadwerkelijk te doen. Veel reactie was er niet. Uiteindelijk legde ik nadrukkelijk mijn chequeboekje op tafel. Verrek, ineens kwam er beweging in. Heel professioneel kwam de Badmuts' assistente uiteindelijk met een voorstel, vergezeld gaand met wat kopieën uit de catalogus van de besproken items en een devis (offerte). Al dat moois uiteraard voor een prix etrangères (bijna factor 3 te duur dus). Fijntjes de Badmuts herinnert aan onze deal van een half jaar terug, maar dat mocht niet baten. Na twee uur palaveren, hierover straks, kwam er eindelijk een acceptabel voorstel op tafel. Daarna ging het snel. Handtekening onder de offerte, sjekkie voor 40% van de totaalprijs geschreven als voorschot en klaar. Zoals gezegd, dat heeft ruim twee uur geduurd. In alle eerlijkheid, dat palaveren vond ik helemaal niet erg.

Spraakles

Want, wel even ruim twee uur gratis spraak en luister les gescoord. Da's toch weer mooi meegenomen. Dat blijkbaar zo het zaken doen gaat hier bevalt me minder. Maar ja, je past je aan hè. Je moet veel geduld hebben, beetje slap kunnen ouwehoeren en over van alles een beetje mee kunnen praten. Reken maar dat de fransjes echt geen onderwerp aansnijden waar ze niets van weten. Dat levert soms verrassende verhalen op. Meer dan een paar sleutelwoorden hoef je echt niet te brabbelen en hop “Ut goat an”. Voor de fransjes is oeverloos ouwehoeren (epibreren) namelijk een van de zeven deugden van het leven.
Als vreemdeling heb je natuurlijk altijd een paar nadelen in je rugzakje zitten: je idioom is beperkt, je uitspraak belabberd en je recht door zee manieren van niet lullen maar poetsen. Dat mijn uitspraak voor verbetering vatbaar is werd wel weer erg, en soms pijnlijk, duidelijk tijdens het gesprek.
Ook zo tijdens de afgelopen dagen, de jacht is namelijk weer geopend door de telefoon terroristen om argeloze klanten voor extreem veel geld een zonnecel installatie aan te smeren. Oh ja, ook geen Engelse woorden op zijn Frans uitspreken want dat komt niet over. Dan vraagt er een telefoonterroriste ineens of je wel Frans spreekt, na een poosje al in het Frans gecommuniceerd te hebben hè. Oké gaan we wat aan doen.

Palaver

Terug naar mijn gratis spraakles. De onderwerpen die de Badmuts aanpuntte waren deze:

• visjes die zomaar door je urine buis naar binnen glipten, 
• de voedselketen: eten en gegeten worden, 
• leven we soms niet op een wereldbol die deel uitmaakt van de atomen van een galactische reus die weer deel uit kan maken van een reus op wiens atoom onze reus dan weer leeft, 
• waarom gaan mensen op hun 50ste dood en een ander veel later of jonger? 
• hoe weet je wat iemand later als beroep gaat hebben als het nog een baby is? 

Hoe weet je wat iemand wordt als baby. Nou dan gooi je het tegen een muur. Blijft ie plakken dan wordt het een stucadoor, valt ie naar beneden dan wordt het een metselaar, en stuitert ie terug dan wordt het een glazenier.

En zo nog een twintigtal onderwerpen van heel technisch tot filosofisch. Dat verwacht je niet als je de werkplaats van een baden bouwer binnen loopt.

Deze vond ik echt grappig:

Na een tijdlang het over de verwoesting van de aarde gehad te hebben en wie het gaat overleven van alle soorten die op de aarde rond krioelen nadat wij, homo sapiens, de aarde aan gort hadden geholpen. Ging het langs het onderwerp van de galactische reuzen, via de baby gooierij, over vermogen afgifte van collectoren enz enz enz. Toen kwam iets van:

het is daarom maar goed dat we de aarde niet kunnen verlaten. Alles wat we gaan tegenkomen, vernietigen of besmeuren we. Misschien is de aarde zelfs wel onze gevangenis. Dat verklaard ook waarom de mensen op verschillende leeftijden doodgaan. De een heeft een gevangenisstraf van 10 jaar en een ander van 50 jaar gekregen. Na onze dood keren we dan weer terug naar onze oorspronkelijke wereld.

bron: imdb.com

Uiteraard lag het op het puntje van mijn tong om te beginnen over genetische differentiatie en het verouderingsgen dat in ons DNA is ingebouwd dat juist door die differentiatie anders werkte. Zou dan toch... Ik moest echter veel te hard lachen om zijn verhaal. Mijn pseudo wetenschappelijke verklaring liet ik maar voor wat het was. Ook al wist ik zeker dat de Badmuts zich dat heel goed voor kon stellen. Heerlijk om eens met iemand te zwetsen die niet alleen maar over voetballen en wulpse vrouwen wilde neuzelen.

Toen ik mijn gratis spraakles bij telefoonterroristen aanhaalde moesten ze beiden hartelijk lachen. Fransjes eigen plakten ze daar meteen iets aan vast. In dit geval de film “le Dîner de Cons”. Een drama over een stel notabelen die een looser uitnodigden op een chique diner of apératief om de man voor paal te zetten. Puur als vermaak. Badmuts' assistente bouwde dat meteen om naar un café de Cons, toen ik zei dat ik de vertegenwoordiger van de telefoon terroristen altijd uitnodigde op de koffie: voor mijn spraakles. Past precies die kreet. Taal hè, geweldig zoiets.

LLAP

Live Long and Prosper. Voor een liefhebber van technologie en computeren is dit een maar al te bekende uitdrukking. Gebezigd door de acteur "Spock" (IRL Leonard Nimoy) in Star Trek, een science fiction serie (1964) die wereldwijd honderdduizenden fans heeft. Spock is vorige week vrijdag begonnen aan de grote oversteek. Hij ruste in vrede.

Star Trek's Mr. Spock
bron: ars technika

Zoals gezegd, de serie heeft honderdduizenden fans, misschien wel miljoenen. Wat ik zelf het bijzondere aan deze serie vind is dat Star Trek onbedoeld invloed op de echte wetenschap heeft gehad. Veel attributen die in de serie werden getoond, hebben op de een of andere manier hun weg gevonden in het dagelijks leven. Denk alleen maar aan het mobieltje, in de jaren zestig ondenkbaar, nu bij minimaal 90% van de bevolking in de zak. De tablet die in de serie als prop in de jaren 70 van de vorige eeuw al werd getoond is nu bij meer dan 50% van de gezinnen in gebruik. De spraakgestuurde alles wetende computer staat ook niet al te ver meer van ons af.
Even realistisch. Bedenk dat de zogenaamde props in de serie echt niet meer dan dat waren, maar het idee was wel geboren. Meestal duurt het dan maar een paar decaden voordat een ontwikkelaar of fabrikant iets maakt, of door de idee geïnspireerd is geraakt en er een naam voor zoekt. Star Trek spreekt erg tot de verbeelding en nog steeds in dit opzicht.
Zo is er vorig jaar een wedstrijd uitgeschreven voor wie de eerste werkende Tricorder kan maken. In Star Trek wordt een Tricorder gezien als een apparaatje dat alle mogelijke ziektes en nog wat meer kan opsporen. Het ligt absoluut binnen het bereik van de hedendaagse technologie zoiets in elkaar te zetten. Hoogst waarschijnlijk zullen de eerste prototypen grote gelijkenis met het oorspronkelijk idee vertonen. Niet alleen omdat dit door de prop makers al is gedaan maar het lijkt logisch dat de geluidjes en interface ook één op één over worden genomen. Onder sporters zijn tegenwoordig hartslagmonitoren, stappen tellers en ik weet niet wat voor meetapparaten gemeengoed geworden. Die dingetjes zijn niet veel groter dan een armband met allerlei functionaliteit en zelfs al een paar jaar als massa product beschikbaar. Over niet al te lange tijd zullen de meeste van deze functies in een enkel apparaatje zitten: de Tricorder. De uitgeschreven wedstrijd verlangd dat een vijftal functies in het apparaat zullen zitten en dat het net zo draagbaar is als een mobieltje. Zo zie je maar waar een fantasie serie als Star Trek toe kan leiden.
Aangetoond is dat er een hoge correlatie bestaat tussen computeraars - ontwikkelaars - nerds en liefhebbers van Science Fiction. Star Trek heeft vele jonge geesten rijp gemaakt om over de muur te kijken, "out of the box" te denken. Tuurlijk, een aflevering uit de 60-er jaren daar straalt je het karton van de "bridge" je tegemoet. De knipperende lampjes en geluidjes, de beelden over de communicators zijn allemaal nep. De scenes op al die andere planeten hebben niets buitenaards. De effecten van de "transporter", een illusie. Maar dat die illusies langzaam werkelijkheid  aan het worden zijn, is kicken toch?

Lammeren

Het is weer lammertijd, mooi op tijd dit jaar. Ondanks dat onze ram een beetje vroegtijdig het loodje legde is ie nog wel in staat geweest een paar ooien te grazen te nemen. Er zijn al drie lammetjes geboren die de wei onveilig maken. Er zijn nog zeker twee ooien drachtig, voor de rest is dat nog even wat giswerk.
Het is een genoegen om naar die kleine rakkers te kijken. Zoals ze heen en weer spurten door de wei, over elkaar heen buitelen en feilloos hun eigen moeder weten te vinden om de uier leeg te lurken. Geen toestanden bij geboortes tot nu toe. Wat alleen maar bevestigd dat deze kruising, Texels X Suffolk, een goede zet is geweest.
Op naar de volgende geboorte batch ;=)

SolarFarm

De zonnecolector (solarfarm) heeft de winter perfect doorstaan, slechts enkele buizen zijn kapot gegaan.
Een van de problemen die op het platteland in LDF spelen is de kwaliteit van de stroom. Om dat enigszins op te vangen zijn er aanpassingen in de software gemaakt en het stroomloos worden van het circuit wordt nu perfect opgevangen. Oké de accu's van de PSU raken een keer leeg. Daardoor kan nog steeds het te lang uitblijven van stroom een slang doen barsten omdat de pomp dan niet meer loopt. Aktiepuntje voor in mei, dan gaan Wim en ik weer verder knutselen aan het fysieke deel van de installatie. Met als doel: het stroomloos raken in combinatie met een te hoge temperatuur mag geen problemen meer opleveren. Dat is tegelijk het laatste stukje van het SolarFarm project zoals dat vier jaar geleden is bedacht. Niet dat het sleutelen aan de installatie dan stopt, in tegendeel. Voortdurend krijgen we weer nieuwe ideeën die dan worden ingebouwd. of vinden we dat een en ander beter kan. De eerste klus in dat kader is een pomp met variabele snelheid te installeren. Dat gaan we voor deze zomer om een aantal redenen doen. De eerste is om de energie uit de collector optimaal te kunnen benutten: variabele doorstroming = constante temperatuur. Geluidsniveau naar beneden brengen door lager toerental: comfort. Energie beheersing om bij stroomverlies de pomp op een absoluut minimum aan vermogen te kunnen laten doordraaien. Een stilstaande pomp = BOEM!
Zo knutselen Wim en ik aan de installatie door. Ons doel is om het zaakje een seizoen of langer zonder enige vorm van onderhoud of menselijk ingrijpen te kunnen laten draaien.

Raspi

Ja, ik ben een RaspberryPi afficionado. Dus af en toe leest u nieuws uit die hoek op dit blog. Volgens RaspberryPi.org zijn er wereldwijd intussen meer dan 5 miljoen van dit soort credit kaart formaat computertjes verkocht. De productielijnen werken op volle toeren!
De nieuwste versie, Raspi 2, heft weer een aantal problemen op en honoreert een aantal wensen uit de community. Meer snelheid en geheugen heeft dit model meegekregen, plus dat er een paar schoonheidsfoutjes in het ontwerp van het model B+ zijn gladgestreken. Het schijnt ook dat de storingsgevoeligheid van de SD kaart interface weer ietsjes verbetert is, dat valt dan te bezien. De eerste batch van 150.000 stuks van het Raspi model 2 schijnt binnen een kwartier uitverkocht te zijn geweest. Dat zegt wel het een en ander van de populariteit. Toch zal het wel twee of meer generaties duren voordat knutselaars als Wim en ik tevreden zullen zijn. Een sata interface en analoog ingang zijn maar twee wensen. En dat ze iets aan die voeding gaan doen bijvoorbeeld een PoE interface. De prijs is gelijk gebleven met het vorige model: 35$. Prima! Een klein onderzoek gaf wel aan dat je voor die prijs moeilijk een R2 zal kunnen vinden. Logisch zou nu zijn dat de prijs van de in voorraad overgebleven Raspi B+ zal dalen. Om dat te verhinderen zal daarom de marktprijs van de P2 wel opgekrikt zijn geworden.