Heen en Weer

Dit heeft iedereen wel eens meegemaakt. Wil je lopen in de richting van iets wat je uit het rek van een supermarkt wil pakken, loopt iemand je gewoon voortdurend voor de voeten.

collage heen-en-weer
bronnen foto's wiki, omroep zeeland

Als een schaduw beweegt die persoon schijnbaar met je mee. Ogenschijnlijk zonder dat in de gaten te hebben. Je kunt geen kant op of je zou het hinderlijke lichaam een schuivert in de goede richting moeten geven zodat je weer vrijbaan hebt. Of, komt ook vaak voor, mensen die zo hinderlijk treuzelen dat je zou wensen een desintegrator in je zak te hebben opdat "het" dat voor je beweegt maar verdwijnt. Mensen aan de zwier voor je lopend en jij die absoluut die bus moet halen. Hoe dan ook er lopen soms artiesten rond die je behoorlijk in de weg kunnen staan.
Vanmiddag overkwam me dat ook. Kom ik met mijn karretje aanlopen en wil gewoon om iemand heen rijden. Wijkt dat mens ook uit, net als ik naar links. Ik zucht eens en ga naar rechts, zij óók. Ik houd in en schuif naar de andere kant, zij ook. Net een film, maar dan eentje waarin ik me op mijn nagels begin te bijten. Grom, doe ik en wijk ten letste male uit en wil net doorstoten... wel patokkel nog an toe! Zit dat mens me nu te jennen of zo? Geïrriteerd roep ik hard: "Pàrdon!" Waarop we eindelijk oogcontact hebben en zij boosaardig lispelt: "Oh, u wilt er voorbij, nou sorry hoor". Zie ik daar nu pretoogjes? Ondertussen zijn bij mij de perifere stoppen doorgeslagen en staar ik haar woordeloos van ingehouden Hiroshima bommen aan. Als blikken konden doden was ze ter plekke tot stof vergaan. Ze deed het dus gewoon expres. Wat krijgen we nou!
In LDF hebben ze voor een dergelijke situatie een perfecte oplossing. Vóórdat het uit de hand kan lopen begint men al pardon te roepen, zo van, mag ik er voorbij. Het is nog nooit gebeurd dat men dan niet opzij ging.  Hoe je te gedragen in het openbaar wordt er immers met de paplepel ingegegoten, zo niet met straffe hand aangeleerd. Af en toe loop ik gewoon te dromen achter mijn karretje en ben ik even niet van deze planeet. Ik vergeet op zulke momenten de mores en wil dan gedachteloos bij iemand voorbij schuiven. Blijkbaar had dat mens mijn wezenloze blik opgemerkt of dacht dat ik de zoveelste malloot was die ze moest gaan ergeren. Of wachtte gewoon op het uitslaken van: "Pàrrrrdonh?" Je vraagt je dan af wat die mensen toch mankeert. Kunnen ze zich niet gewoon niks van mij aantrekken en me mijn pak WC rollen laten pakken? 

Raspi
De afgelopen week ben ik af en toe bezig met een paar van die Raspi's aan elkaar te kunnen knopen. Wat programmaatjes laten lopen, dingen installeren en daarvoor instellingen uitvogelen om die kleine dingen met elkaar te laten praten.

bron: adafruit

Dat heet, gegevens uit te laten wisselen. Drie van die raspi's hangen nu in het LMQR netwerkje met elkaar te reutelen. Het begint er aardig op te lijken. Aan de een is een camera gekoppeld, de ander een USB schijfje en de laatste een hoop draden die naar allerlei kleppen en sensoren lopen. In de toekomst zal er best nog wel het een en ander aan functionaliteit bijkomen. Als je alleen al denkt aan het interactief afhandelen van reserveringen: formuliertje invullen op de lemoutonquirit.eu site, agenda laden en boekingen afhandelen.
Ook zoiets als een webcam die beelden naar de site overzet die de schapies laten zien als ze (moeten) gaan lammeren. Of in de zomer de wei achter waar die schapies dan zo rondscharrelen, wat het weer hier ter plekke is (meteo stationnetje), of roofvogels die in de aanval gaan. Zoveel mogelijkheden. Volgens mij is je fantasie de enige belemmering. De eerste bouw blokken zijn gemaakt, hier en daar nog een beetje fine tunen, wat programmatuur schrijven en installeren. Eerste doel is: dingen maken voor de video bewaking voor het huis. Er is nog een hoop te hobby-en, maar de nachten worden lang en de haard brand.

Waarom ben ik zo gek van die raspi dingetjes? Ze zijn klein (kleiner dan je hand) je hoeft er slechts een netwerkkabel in te stoppen en je bent in business. Vanaf je PC of Mac scan je naar de bewuste Raspi, inloggen met naam en wachtwoord en hoppa! Spelen maar. Nou ja, leipo's als ik dan.
Ze zijn redelijk goedkoop (30E), de software is open source en "dus" gratis. Een zo'n kaartje gebruikt max 5 watt tegenover 300 watt van een standaard bureau computer. Dat is nogal een verschil. Er beweegt niets, geen ventilator, harde schijf of wat dan ook. Een Raspi is dus absoluut stil. Draaien op een soort Linux en dat maakt dat de halve wereld tot je beschikking staat mocht je ergens een probleem mee krijgen of vragen hebben. In bijna alle gevallen vond ik tot nu toe het antwoord bijna panklaar op het web, ik bedoel maar. Je hoeft geen dikke handboeken te kopen, toelichting op alles vind je in alle vormen en maten wel ergens op het net.

raspi
bron: image shack

Toegegeven voor de gemiddelde gebruiker is dit niks, zo onder de motorkap duiken. Maar! Je kunt de Raspi goed als een soort Windows machine gebruiken. Dan moet je wél een scherm, een muis en een toetsenbord aansluiten. Je plakt de raspi gewoon achterop je scherm dan is ie ook nog mooi uit het zicht. Windows start automatisch op. Precies als bij de Apple: onder de motorkap draait BCD unix, de gebruiker ziet alleen de windows interface.
Voor de Raspi is een hoop open source software: Libre office (een soort MSoffice), webbrowsers, grafische dingen, mail, ... Zonder meer als kantoor machine te gebruiken, al moet de Raspi natuurlijk wel in kracht onderdoen voor een standaard kantoormachine, dat dan weer wel. Vandaar mijn projectje er een 10 tal van aan elkaar te knopen. Daarmee is de cluster (een aantal computers die ogenschijnlijk als één enkele computer werkt) weer een aantal keren krachtiger dan een game machine en gebruikt slechts een fractie van de energie. Binnen een jaar dus de LMQR cluster die in en om het huis allerlei zaken regelt: zonneverwarming, kachel, verlichting, videobewaking, boekingen... Heel misschien pak ik ook weer de AI op.
Een derde reden is dat dit machientje me weer sterk aan mijn Commodore 64 tijd doet denken. Er wordt zoveel voor gemaakt en je kunt er op alle mogelijke manieren mee spelen.
De makers van de Raspi hebben dit machientje eigenlijk voor scholieren ontworpen. Om jonge mensen kennis te laten maken met programmeren, bouwen van dingen en bovenal iets technisch te leren doen. Zij, de bouwers, waren echter overdonderd door de belangstelling, vooral die van buiten de doelgroep en anticiperen daar dan ook op. Smullen, ach het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan.