Als nou toch...

Altijd probeer ik mijn dromen te onthouden. Meestal is dat de laatste waar ik mee wakker wordt. En als er toevallig een nachtmerrie voorbij is geraasd dan ook die. Nachtmerries zijn wel mijn favoriet, vaak ultra bizar en wordt dan meestal gillend wakker. Na een kwartiertje zelf medelijden, en onrustig draaien val ik wel weer in slaap. Uitzonderingen daargelaten. De droom van vanochtend was niet zo bizar, als gewoonlijk, maar hield zich bezig met een opstootje van ambtenaren.

Droom
Met mijn motortje kon ik nog net op tijd stoppen voor een rood verkeerslicht. Bij groen zwaaide ik de bocht om en zag vanuit mijn ooghoeken een motorpliese in aanvalshouding staan. Met een bijna van haat vertrokken gezicht keek hij me na. In het echte leven had ik mijn hand gracieus groetend opgestoken maar nu ff niet. Om de man niet uit te dagen, of zo iets.
Een paar honderd meter verder kwam ik in een groep mensen terecht. Zag wat politie uniformen en wat ander spul. Ik moest stoppen om de mensen niet omver te rijden en werd prompt beschimpt. Ja, klonk het tamelijk boos, als je in de toekomst nog een vergunning nodig hebt, of een aanvraag ergens voor in ga dienen, dan kun je dat echt wel vergeten. We pikken het niet meer! Na een vraag over wat ze dan dachten te bereiken en hoe, kwam er iets vaags over werkweigering en de straat op gaan.
Net voordat ik wakker werd kwam nog bij me op om op te merken dat hun methode ietwat al te veel sympathie punten bij de burgers zou doen verliezen. Waarop het daglicht me wekte en uiteraard ga je eens, lekker soezerig van je slaap, op dit thema liggen door denken.

Werkelijkheid
Wat zou zo'n actie dan moeten bereiken? En hoe? Ik stelde me zo voor dat met het bedreigen van en mopperen op toevallige passanten geen punten gescoord worden. Ook het ontwrichten van de dienstverlening scoort niet. Met werkweigering en dergelijke hebben ze alleen maar zich zelf, want de baas zal via de rechter in gaan grijpen. Wat dan wel? 
Grijnzend in mijzelf beken ik dat als ik dat zou weten, ik nu premier van NL zijn. Als ik dat al zou willen. NOT!
Maar doe eens een poging. Stel je voor dat je adviseur van deze oproerkraaiers zou zijn. Wat zou je ze vertellen? Zo er al een land te bezeilen zou zijn met ze. Maar allez!
Ten eerste zou ik ze vertellen dat de burger pakken altijd negatief uitpakt. Zou onder andere beginnen een fluister campagne op te zetten. Om sentiment te bevorderen in de trend van: "zo gaat het niet langer". Als actie voerder: vertel het je vriend, vriendin, familie. En roer de trom steeds luider. Begin met ingezonden stukken, met blogs, twitter, facebook en uiteindelijk alle Web 2.0 middelen waarover je in principe gratis kunt beschikken. Zorg voor een eenvoudige boodschap: zo kan het niet langer. Pim Fortuijn riep ook al: "C'est ça" Het is genoeg. Doe dan juist dat wat het establishment niet wil of kan: spreek de waarheid, wees transparant, open en eerlijk. Uiteindelijk gaat het er immers om het falende beleid met iets te vervangen wat echt werkt. Vorm een beweging die veranderingen werkelijk wil uitvoeren. Tenslotte kom met goede plannen op tafel. Tsja, goede plannen ;=)
Tegelijkertijd realiseer ik me dat alle nieuwe machtshebbers uiteindelijk oude wijn in nieuwe zakken zullen zijn. En het circus zal weer gaan draaien als vanouds: zakkenvullen, corruptie, baantjes carrousel, politieke organen die niemand lust of waarvan het nut vragenswaardig is. Constellaties van machtsblokken die elkaar in een wurggreep houden zodat niets meer kan bewegen zonder de ander te wurgen. Uit de hand lopende ambtenaren apparaten die de nationale economie dusdanig verzwakken en het land onbestuurbaar maken dat er wellicht in een verre toekomst de doodstraf op het willen zijn van ambtenaar of zelfs politicus wordt gezet.
Zo kan het niet langer? Hoezo? De mens is taai, de overlevingsdrang groot, het adaptief vermogen enorm. Hoezo, het kan niet langer.
Het kan nog veel meer. Meer organisaties die u en mij controleren op elke stap die we zetten, onze toekomstdromen bepalen, wat we mogen eten, het soort kinderen dat we kunnen krijgen, welk soort indoctrinatie we ontvangen tijdens onze opvoeding en de rest van ons leven. Die machten bepalen van hoeveel we minimaal kunnen overleven. Verbazing! Als schijnbaar de rek eruit is kan er toch nog veel meer. We zijn immers zeer adaptief, hebben de neiging cout que cout te willen leven! Hoeveel we kunnen hebben als ras is nog nooit vastgesteld. Oh ja, er zijn machtshebbers en hun klieken die het hebben geprobeerd uit te vinden, het is niet gelukt. Tot nog toe. Wat zegt dat van ons? Dat zegt dat we murw gemaakt kunnen worden, opgevouwen, en opnieuw gestreken. Dat zegt het. Wat zegt het nog meer? Het zegt dat in ieder tijdsgewricht er machtshebbers zijn die tot het uiterste zullen gaan. Om slechts gestopt te worden door hun eigen ondergang. Waarna hun opvolgers trappelend van ongeduld aan de poorten van de macht staan te wachten om het nog eens dunnetjes over te doen. Wie zei dat? De revolutionairen zijn de heersers van morgen? De revolutionairen zullen het daarna op hun gemak nog eens dunnetjes over  doen en leggen vervolgens de lat een streep hoger.

Ik lach me te barsten! Maar huil van ellende.

Kan er wat aan gedaan worden? Naar het schijnt niets. Er zullen altijd alfa beestjes zijn die willen heersen. Verbieden? Uitroeien? Nee, dan verzwak je de gemeenschap. Onderdrukken? Ook niet, de mens heeft competitie nodig, voor wat dan ook. Als er geen prikkels zijn sterft het ras uit. Is er een weg uit deze impasse? Wellicht. Maar die wijsheid zal niet van mij komen, gelukkig ben ik niet een messias die een kant en klaar recept aandraagt voor het paradijs op aarde. Nee gelukkig niet.
Als ik er al aan denk lach ik me te barsten.
Zoiets hebben we volgens ook mij helemaal niet nodig. Er zal altijd een beetje ontevredenheid moet blijven, iemand zal zal zich altijd een keer ongelukkig moeten voelen, of iemand zal een keer geen ongeluk krijgen, plotseling rijk of arm worden, of ongeneeslijk ziek. Of juist een tijdlang erg gelukkig, misschien wel altijd. Er zal altijd iets ergs en iets goeds plaatsvinden. Dat is nu eenmaal onze natuur en onze habitat.

Habitat
Ach ja! Dat laatste. Daar wordt naar mijn bescheiden menig op dit moment teveel mee geknoeid. Onze aarde wordt verkwanselt, geplunderd, vergiftigd. Daar heb ik dan wél ff moeite mee. Hoe de politici ons het leven zuur maken, interesseert me in de minste mate. Die zielenpoten kun je gewoon negeren, en zullen aan hun eigen machtshonger ten onder gaan. Maar dat ik over een tiental jaren een ademapparaat nodig heb, en zonder hoofdkap en zonnebril niet meer naar buiten kan. Dat ja, dat, hindert me. Mijn schapies zullen over tig jaren wellicht niet meer gegeten mogen worden, of levert je moestuintje gewoon giftig spul op. Ook dat hindert me. En als me iets begint te ergeren, ga ik op zoek ik naar oplossingen.

schapies bij avondlicht

Mijn advies aan die oproerkraaiers uit mijn droom is dan ook: ga ervoor. Deactiveer de plunderaars en de uitbuiters. Begin desnoods opnieuw, een soort van zero energy option zo gezegd. Gewoon een reset uitvoeren. Echter, behoedt u ervoor om de heersers van morgen te worden. Ik weet 't, een onmogelijke opgaaf.

Ben ik dan zelf ook een oproerkraaier? Ja dat ben ik ;=)

Drukte in LMQR

De laatste twee weken was het bijna elke dag het hele huis schoonmaken, alle kamers en het appartement in orde maken voor de nieuwe gasten van die avond, en ook nog kleine klusjes tussendoor. Dan is er een lamp kapot, of ineens een lekkende leiding, nieuwe gordijnen ophangen, een slot wat niet meer open gaat, een afwerklatje dat toch niet tot tevredenheid zit moet opnieuw... Ga zo maar door. Je kwam pas op adem als een of meerdere gasten een paar dagen bleven, of het appartement voor een week verhuurd was. Wie zegt dat het houden van een B&B een makkie is moet maar eens een weekje of zo mee komen draaien. Zeker, je hebt wel eens een uurtje voor je zelf. Dan kan je ff zwemmen of gewoon een dutje doen tussen de middag. Die momenten heb je nodig anders loop je, voordat je aan het avondeten toe bent, al op je tandvlees. En dat vinden de gasten dan weer niet leuk. Je moet een beetje schipperen met de tijd voor jezelf en voor de gasten.

Boeiend
Weet je wat nu het meest boeiende aan een B&B is, om maar met een open duur te in huis te vallen? Dat is de verscheidenheid aan gasten. Bijna niemand heeft het zelfde beroep of is bezig met hetzelfde. Bijna iedereen heeft een ander verhaal of staat anders in het leven. Zo zit je op je balkon te praten over iets als de laatste ontwikkelingen in computer technologie, kwantum mechanica of waarom kunstmatige intelligentie zo op zich laat wachten. De volgende dag hebben we het over ontwikkelingshulp met de voor en nadelen daarvan, met uiteraard argumenten voor en tegen ontwikkelingshulp. Dan hoor je de ins en outs van de geniepige manier waarop de overheid in het onderwijs aan het bezuinigen is, uiteraard ten koste van hun medewerkers. Of kun je heerlijk los over hoe iemands professionele website gekoppeld zou kunnen worden aan de Web 2.0 tooltjes zoals twitter, facebook en ga zo maar door. En alles wat verder ter tafel komt (wvttk), geen onderwerp is eigenlijk te dol.
Nu we ook op een aantal buitenlandse boekingssites staan ingeschreven krijgen we steeds meer gasten uit Australie en de America's. Die gasten trekken rond in europa en vinden ons dan een prima tussenstop. Zo zie je maar weer hoe dat kan lopen.

Corsica
Onderwijl proberen Fannie en ik de sterren van de hemel te koken, bestaande recepten te perfectioneren, of vlooien uit wat nu zowel lekker zou zijn voor vegetarisch als voor de vleesetende dinosauriërs onder ons. Zelf ben ik natuurlijk van de vleespotten niet uitgesloten. En passant ontdekten we een heel drinkbare wijn die prima bij het meeste past wat we koken. Die wijn komt uit Corsica en heeft de naam: Ile de Beauté. Qua smaak komt 'ie een beetje in de buurt van Pinot Noir maar is een stuk fruitiger. We hebben wel eens meer wijnen uit Corsica in huis gehad, niet allen even geweldig. Dat zou merkwaardig zijn geweest. Dan zouden alle gasten deze wijnen wel gekend hebben. Meestal is het voor de eters een verrassing dat er heel drinkbare wijnen van Corsica komen. Voor ons geeft het een apart cachet aan de maaltijd dat erg gewaardeerd wordt door de gasten.
Ook heeft het ons nieuwsgierig gemaakt naar Corsica zelf. De verhalen van gasten die er geweest zijn wakkerden onze vakantieplannen in die richting alleen maar aan. Dus Corsica nous arriverons!
We werden wel gewaarschuwd om vooral niet in het hoogseizoen te gaan. Dan is het er stervensdruk en ervaar je Corsica niet optimaal, werd er gezegd. Nu, dat gevaar is er niet. Het hoogseizoen is voor ons uitgesloten. Eerder het najaar. Maar eens uitvlooien wat een goed moment zou zijn, en of het weer dan nog OK is. Uiteraard iets meer kennis over de wijnen, het eten, de bevolking daar, dat zou ook prettig zijn. Is er überhaupt wat te zien anders dan woeste bergen of pittoreske dorpjes? En kun je misschien beter vliegen dan met je autootje zuidwaarts knarren? Tijd zat nog om dat uit te vlooien.

Druk
De drukte hier heeft ook het bloggen even op een laag pitje gezet. Dus nee, er is niets anders aan de hand dan op apegapen liggen nadat de gasten naar bed zijn gegaan. Dan schiet het bloggen er een beetje bij in. De dag begint rond 0800, naar de bakker, tafel dekken en ontbijten. Opruimen, afwassen, keuken en lobby schoonmaken en dan de kamers. Fannie strijkt zich drie keer in de rondte met het beddengoed, ikke doe de lopende reparaties en maak de sanitaire groepen schoon. Dan boodschappen doen, ff zwemmen of een tukkie doen als de tijd daar voor over is. En dan moet je al aan het diner beginnen. Als gasten vroeger dan de inchecktijd van 16:00 komen kapt dat alle neven activiteiten subiet af. Klusjes moet je uit je handen laten vallen, of meteen even de laatste check op de besproken kamer uitvoeren. Meestal hebben de gasten daar wel begrip voor en gaan in de tuin zitten met iets te drinken. Of bonjour ik ze naar en in het zwembad. Dat geeft ons net voldoende tijd voor de laatste voorbereidingen van die dag. Rond 19:00 eten we met zijn allen, en staan vaak pas rond 23:00 van tafel op. Dan nog de keuken opruimen, daarna kunnen Fannie en ik even een momentje voor onszelf inlassen op het balkon. Nog even naar de sterren loeren, en hop naar bed. De volgende dag begint het feest weer opnieuw. Het is hard werken, maar het heeft beslist zijn mooie momenten, elke dag weer.

ZWEMBAD
De zonneverwarming doet het excellent voor het zwembad. Gemiddeld 28 graden is het water, niet verkeerd. Zelfs als er een paar dagen forse regenbuien zijn geweest. Af en toe moet je een beetje manipuleren met het bubbeltjes-afdekzijl. Als de temperatuur overdag richting de 30 dreigt te gaan laat ik het zeil eraf in de nacht. Dat brengt precies de benodigde afkoeling. Een nadeel is dan wel weer dat er van alles en nog wat in het water valt 's nachts. Van de week konden we nog net op tijd een egel uit het water vissen. Het arme beest lag aan de kant, met zijn pootjes omhoog, te trillen van uitputting. Tien minuten later kroop het overeind en hobbelde weg naar de veilige bosjes. Hopelijk heeft het dit avontuur overleefd. Soms vind je kleine beestjes in het skim filter, die zijn dan wel de pijp uit gegaan. Nou ja, je kunt niet alles hebben.

Zwaluwen
Wat erg leuk om te zien is, zijn de zwaluwen die het water oppervlakte skimmen en een bek vol water ophalen zo. Lig je zelf rustig in het water, dan nemen ze een snoekduik nog geen meter van je af! Sta je toch van de kijken hoe die beestjes kunnen vliegen. In en rondom het huis zijn een paar nestjes met zwaluwen, leuk om te zien. Vooral als er eentje in volle vaart door een smalle spleet vliegt, mij ziet, en dan rechtsomkeert maakt. Alsof er geen g-krachten bestaan. Lijkt het maar zo of zijn er dit jaar beduidend meer zwaluwen?

SCHAPIES
Het weiland achter het huis is weer door de boer gemaaid, tamelijk laat overigens. Dit keer opnieuw geen spectaculaire opbrengst. Acht balen tel ik. Het zal de droogte in juni en begin juli wel geweest zijn. Ook liepen er dit jaar wat meer schapen (8 volwassenen en 7 lammen) op te knagen. Ook dat zal de productie wel gedrukt hebben.
Afijn, de stallen zijn weer schoon, afgesloten voor het veevolk, en kunnen over een paar maanden winter klaar gemaakt worden. De boer nog ff vragen om een baal stro voor de winter en we zijn er weer helemaal klaar voor.
Nu nog de beslissing nemen om Dram te verkopen en een nieuwe ram ergens vandaan te halen, of Dram nog een jaartje te laten door gaan. Het laatste heeft mijn voorkeur. Temeer daar hij schijnbaar tot het besef is gekomen dat van de mens geen concurrentie te duchten valt. Hij is tenminste een stuk minder agressief. Toch moet je over je schouder blijven kijken als ie in de buurt is, je weet maar nooit of Dram de kolder opnieuw in de kop krijgt. Ik wacht het einde van de ramadan maar af om dat te beslissen. Als er een goede prijs komt kan er altijd nog ja of nee gezegd worden. Het einde van de ramadan valt laat dit jaar. Ramadan is voor ons altijd het moment om de overtallige rammen te verkopen. Aan de andere kant worden de lammeren dan ook groter en brengen dus meer op. Uiteindelijk moeten uit de opbrengsten wel de brokkies, likstenen, veearts, en eventueel medicijnen betaald kunnen worden.

VIDE GRENIERS
De mailleroncourt rommelmarkt is volgende week zondag 5 augustus. Dan ga ik opnieuw een poging doen wat van mijn werk te verkopen. Fannie heeft nog een paar dozen prullen meegebracht uit NL en wellicht moeten we hier ook nog het een en ander opruimen aan overgebleven onderdelen aan sanitair en elektro. Het wordt een hollandse stand dat ook nog. Eind augustus doe ik dan Vauvillers nog. Vauvillers schijnt wel een goede markt te zijn om iets te verkopen. Daarna heb ik het wel weer gehad voor dit jaar.

Hoogbedrijf

Afgelopen weekeinde was een slachting. Maandag konden we geen boe of bah meer zeggen. Toch moet die was gebeuren en de kamers schoongemaakt. Daarom namen we dinsdag maar voor ons zelf om ff uit te blazen. Auto naar de garage voor een beurt en een nieuwe voorruit. Dat moet ik dan laten zien aan de Controle technique, ook dat de nummerplaten niet erop geschroefd maar vastgeklonken aan de auto zitten...  De controleur werpt er dan een blik op en kasseert weer 25 euries, alleen om te constateren dat die puntjes van het keuringsrapport zijn verholpen. Gedoe!

FIETSERS
Afgelopen weekeinde was er een groep van 12 fietsers, nog een aanwaaiend stel, en een paar canadezen. Een vol huis, en lekker koken ook nog. De volgende dag iedereen weer op pad naar een volgende bestemming.

Wat een prima idee. Deze groep zijn met fietsen en al naar Remiremont gereden, stalden daar de auto's en fietsen zo een rondje Haute Saone en Bourgondie. Precies het goede jaar getijde. Onderweg blijven ze in B&B's of campings en hun bagage wordt met een auto van adres naar adres gereden. Geen bagage op de fiets is een stuk lichter knarren.


SCHAPEN
Eens in het jaar moeten de schapies geschoren worden. Dat laten we door een ervaren schapenscheerder doen. Nou ja ervaren. Eigenlijk is ie nog best lang bezig met een schaap.  Dik twee uur voor 14 van de automatische maaimachines is niet al te snel. En dan zie je ook nog hier en daar snee en schaafwondjes. Het gaat vrij ruw allemaal. Surement, het is geen wedstrijd, maar tijd is geld, of niet dan. Die man moet nog een hele lijst met adressen afwerken in de omgeving. Zo had hij al twee keer afgebeld. Daarom kwam hij, naar mijn idee, ook veel te laat in het jaar scheren. Daar hadden die beestjes best veel last van vond ik. Van dat telkens uitstellen had ik dan ook flink de balen. 

wat een berg wol!

Nu zijn ze kaal en brandt de zon op hun huid. Waarschijnlijk blijven ze daarom veel binnen in de stal liggen. Toen dat haar er af was zag ik dat sommigen van mijn troep autonome maaimasjientjes een beetje aan de al te magere kant zijn. Raar overigens want er is immers plentie plentie gras! Ik vond ze wel te mager, de schapenscheerder haalde zijn schouders op, alsof dat normaal was. Dan ga ik ze maar voorlopig elke dag met brokkies bijvoeren. Zo gezegd zo gedaan. De magerste types krijgen uiteraard net een handje meer dan de rest. DRAM, dat is dat schaap met die zwarte kop op de foto hierboven, vindt natuurlijk als aanvoerder dat ie meer moet hebben dan waar ie recht op heeft ;=) Hij ziet er echter nog prima uit. Om hem van me af te houden geef ik hem toch af en toe een klein beetje tussendoor. Soms klimt ie over de anderen heen om maar vooral bij het lekkers te komen. Af en toe is ie echt te aggressief en moet hardhandig op zijn nummer gezet worden. Vervelend zo'n beest in de troep, alhoewel het lijkt dat ie de tik van vorige keer nog vers in het geheugen heeft, toen liep hij keihard tegen me aan en had ik hem van schrik een klap van, nou moe heb ik jouw daar verkocht. Dan was Charlie toch heel anders, die was echt vriendelijk en kon je met een gerust hart bij de kinderen laten.


BOEKINGEN
Het kan toch raar lopen. Zo zie je op het journaal dat in sommige gebieden de boekingen heel slecht gaan. Dan komen hier in Le Mouton Qui Rit de aanvragen achter elkaar binnen. Soms ontstaat er ook nog een soort van stoelendans om de juiste kamers bij de juiste gezinnen of gasten te krijgen. Mensen met kleine kinderen of oudere gasten geven we indien mogelijk de kamers op de begane grond. Mensen met meer kids geven we als het kan de slaapkamer van het appartement, daar staat ook een stapelbed en nog een klapbed in de andere kamer. Clic clac noemen ze dat toepasselijk in't Frans, als ik dat goed schrijf dan. Gasten die met zijn drieen komen geven we standaard kamer 5. Wat te doen als er boekingen komen voor het appartement en er zijn nog kamers vrij in het hoofdgebouw? Schuiven dus! En hoe gaat het dan als de mensen die oorspronkelijk het appartment hadden maar er toch een boeking voor een volle week  komt? Schuiven dus! Immers het appartement gebruiken we puur als uitvulling voor de kamers als het appartement niet verhuurd is. Het is iets goedkoper voor de gasten en iets minder werk voor ons.

Betalingen
Door de ervaringen met de voorgaande jaren zijn we er voor dit seizoen toe overgegaan om de gasten vooruit voor het logies te laten betalen. Dit blijkt een stuk soepeler voor iedereen te lopen. Geen gedoe meer met naar een flappentapper (ATM) te moeten gaan of moeilijk rekenen op het moment dat iedereen staat te dringen om op weg te gaan. Het bleek ook nog eens de praktijk bij andere B&B's te zijn, je leert iedere keer weer bij. Zo krijg je ook ineens meer tijd om de gasten uit te zwaaien. Of het geven van tips over de te kiezen weg.
Ook met boekingen geeft het ons en de gasten meer zekerheid. Het kwam nogal eens voor dat potentiele gasten het alleen bij een info-mailtje lieten. In zo'n geval moest ik er achteraan gaan om een bevestiging te krijgen. Ik moet zeggen dat liep bijna altijd goed. Nu is dat in het hoogseizoen bijna niet meer te doen. Temeer omdat gasten nu steeds korter van te voren gaan boeken.

Poten en bedrijf

Het komende weekeinde zitten we totaal vol. Koken voor een full-house op zaterdag en zondag, met een wisseling van de gasten op zondag. Dat betekent op een morgen 12+ bedden afhalen, wassen, strijken en weer opmaken. Alle kamers schoonmaken, vloeren dweilen in de publieksruimtes en alles weer in de oorspronkelijke stand brengen. Iedereen begrijpt dat dit ff ploerthard werken wordt op zondag morgen. Vooral als je bruiloftsgasten hebt die pas zondagmorgen om 03:00 uur binnen komen. Die gaan echt niet voor 10:00 opstaan. Ontbijt in etappes is dat dan.
Wat opvalt dit jaar, is dat het erg druk rondown de weekenden is..Ook kwamen bij ons meer gasten eerder in het jaar en loopt het langer door gezien de aanvragen. In het zuiden is er een duidelijker hoog en laag seizoen. Uiteraard is er bij ons een stijging in juli en augustus, echter met een langere aanloop in het voorjaar en een uitloop in het najaar. De samenstelling van de soort gasten is voor Le Mouton Qui Rit iets anders dan in het zuiden. Daar moet men het meer van de vakantiegangers hebben dan bij ons. Hier komt het overgrote deel van bruiloften, familie bezoek, of mensen die komen klussen. Het is in het segment vakantiegangers waar we een kleine terugloop zien, sowieso minder families die hier voor een aantal dagen komen. Maar ik denk niet dat Le Mouton Qui Rit uitgezonderd zal blijven van een kleine daling in het aantal gasten over het hele jaar gezien.
Het weer werkte ook niet echt mee de laatste maanden, ook belangrijk. Als vakantieganger ga je dan sowieso zuidelijker kijken om de zon op te zoeken. Ook is het niet direct bij ons dat men komt om bij te kleuren. Men wil meer een paar dagen toeren, lekker luieren, een paar dagen in ultieme rust doorbrengen, om dan weer een stukje verder te gaan. Vaak krijgen we passanten die hier een welkome onderbreking vinden op weg naar het zuiden. Het schijnt ook dat fietsvakanties populairder aan het worden zijn. Daar zijn er opvallend veel meer van in het begin van dit jaar onze gasten geweest. Als de fietsvakantie trend zich voortzet zullen denk ik ook in het na seizoen meer fietsers van onze gastvrijheid gebruik gaan maken. Al met al verwacht ik geen spectaculaire daling in het aantal gasten, maar wel dat de samenstelling anders is dan voorgaande jaren.
Zo zie je maar weer dat er geen pijl op te trekken is in deze business!

Verdienmodel

Vorige week had ik een bedrijfs econoom aan de eettafel zitten. De hele tijd ging het natuurlijk over de abominabele manier waarop regeringen de economie van hun landen aansturen. Hoe ze aan de knoppen van de economie zitten, zo gezegd. Beiden hadden we geen goed woord over voor de respectievelijke regeringen, en die van de rest van de wereld kregen ook nog ff een veeg. Van LDF kon ik hem wel het een en ander vertellen. Daarvoor lees ik me drie keer in de rondte op het net, en ook uit de tijdschriften die ik via BP krijg wordt een boel info gehaald. Overigens, net als NL weet ook de nieuwe Franse regering van gekkigheid niet waar ze het geld vandaan moeten halen, of vertellen ze het volk achteraf dat ze iets zijn vergeten te melden (Le Point van 12 juni). Een van die nieuwbakken ministers wil zelfs kijk en luistergeld gaan heffen op computers als er geen teevee in huis is. Zoals bij ons dus. Hoe idioot moet je zijn om met zoiets te komen?!


Uiteraard ging het ook over Le Mouton Qui Rit. Hij was er benieuwd naar of we van de B&B rond konden komen. Volgens hem kon je er niet riant van leven. Ik vertelde hem dat dit ook zo is. Rijk zul je er niet van worden. Het zou ook niet van realiteitszin getuigen als je dat zou denken. Dat is ook niet ons uitgangspunt. Bovendien bestaan er teveel wettelijke beperkingen om dat überhaupt mogelijk te laten zijn. Om het een hobby te noemen ging mij ook weer te ver. Welke activiteiten ik dan ontplooide? Welk verdien model hanteerde ik? Hoe adverteerde ik dan en hoe maakte ik Le Mouton Qui Rit bekend onder de vakantie gangers. Daarop antwoorde ik zo goed mogelijk. Je weet maar nooit wat zo'n gesprek voor nuttigs op zou leveren. Zijn conclusie was dat er niet zozeer werd er gezondigd tegen de Do's and Dont's van een herberg als LMQR, dat zat eigenlijk best wel snor zei hij. Het verdienmodel zou echter wel een uitbreiding kunnen gebruiken. Huh? Verdienmodel? Wel eens van horen luiden maar nooit de klepel gezien ;=)
Hij weer.
Heel kort door de bocht is dat eigenlijk met welke producten of diensten de omzet van een bedrijf wordt gegenereerd. Als bedrijf kun je op meerdere manieren omzet maken. Jij bijvoorbeeld, verkoopt maaltijden, en verhuurt de kamers en je atelier aan mensen. Dat zijn twee of eigenlijk drie manieren om inkomen te genereren. Daar onderbrak ik hem: "Dat verdienen aan maaltijden kun je wel schrappen, onder de streep houden we daar eigenlijk niet zoveel aan over. Bovendien zien we dat meer als dienstverlening, dan als verdienen. Het doel van het bieden van een table d'hotes is een huiselijke sfeer te creeren."
"Goed, zei hij, daar kun je al of niet zo mee omgaan."


De theorie is, ging hij verder, dat een gezond bedrijf een verdien model (hoe kom je aan je geld) heeft dat niet op een enkele pijler, poot of product gebaseerd is. Met andere woorden, sta op meerdere poten, dat is beter. Als het ene product een beetje minder is of dreigt te worden, dan is het een ander product die de zaak weer in evenwicht trekt. Daardoor kunnen in ieder geval de rekeningen en salarissen betaald blijven worden. Nu ga je met Le Mouton Qui Rit niet echt om als een volwassen bedrijf, wel streef je naar een zekere stabiliteit. Dat is een goed uitgangspunt. In jullie geval heb je nu twee poten. De B&B en de pottenbakkerij (inloop atelier). De laatste begint leuk aan te trekken en het ziet er naar uit dat dit in de toekomst ook gaat groeien. Om dit een volwaardige poot van het "bedrijf" te laten worden, zul je dat wel verder moeten uitbouwen. Het is een uniek concept, die combo B&B en pottenbakken. Daarmee val je op tussen de andere B&B's. Dat is vooral in wat minder goede tijden belangrijk. Alleen die promotie daar moet meer aandacht aan besteed worden. Afijn, daar had ik al wat hints en tips voor gekregen.

Derde poot
Tijdens de koffie kwam een ander idee, een mogelijk derde poot, ter sprake. Steeds meer mensen hebben een tweede huis in de omgeving. De eigenaren vertellen mij vaak over van wat ze te stellen hebben met diensten die geleverd moeten worden of wat juist niet gebeurd. Ook hoor je ze praten over het gedoe met hun klusjesmannetjes. Ha, ha, vertel mij wat!
Of ze vertellen over leveranciers die op tijden komen dat men in NL is of hun onzekerheid in de winter over het bevriezen van leidingen of schade die ontstaat tijdens stormen en er niemand is om dat op te vangen of te laten verhelpen.
Nu onze verbouwingen op hun einde lopen komt er dan wat meer tijd voor andere zaken? En waarom niet de ervaring die je de afgelopen jaren hebt opgedaan met leveranciers, aannemers, klusjesmannen en onderhoud als dienstverlening in het verdien model integreren? "Biedt je aan als een soort huismeester" luidde het.

Verrek, poot drie, namelijk huismeester, daar ging ik eens over nadenken besloot ik. Diensten kun je aanbieden op basis van een abonnement, waarin een aantal werkzaamheden standaard zitten. Toezicht op huizen (zaken die gerepareerd moeten worden, signaleren van inbraak), maaien van tuinen, een soort van vorst wacht, en inspectie na slecht weer bijvoorbeeld. Bemiddeling en contactpersoon naar derden, sleutelhouder... Een soort van pakket, dat al of niet uitgebreid kan worden naar behoefte van de bewoners. Hoe het een en ander in het vat te gieten, daar zijn Fannie en ik nog over aan het breinstormen. Wat zou je minimaal moeten bieden, wat mag het gaan kosten, en wat kun je de mensen als extra dienstverlening aanbieden. Daarbij rekening houdend met het werk wat ons eigen B&B in de zomer ook nog geeft. Zonder klein netwerkje aan hulpjes ga je dit dus niet redden. Hoewel, voor de grotere klussen heb ik altijd Scheffer nog op de lijst. Zo zijn er meerdere Nederlandse aannemers die best een kleine klus tussendoor kunnen doen of noodreparaties kunnen verrichten. Is dan daarmee die derde poot levensvatbaar?
Wel iets om over na te denken, of en zoja, hoe we met zoiets zouden moeten beginnen.

Als er lezers zijn die in de omgeving van Vauvillers / Mailleroncourt Saint Pancras (70) een huis hebben laat me het weten. Wellicht kunnen we elkaar van dienst zijn of informatie uitwisselen.

Hagel en Donder

We kregen zaterdag een donderbui over ons heen van heb ik jou daar. Hagelstenen van toch snel 2 cm knalden op de auto's en sloegen letterlijk in op het dak van de serre. Je ziet de gaten nu zitten. De hamvraag gaat zijn of we dat vergoed krijgen van de verzekering. Het zal wel niet, want bij twee eerdere pogingen liep het ook al op niets uit. Die kleine lettertjes hè, en dan al die uitzonderingsgevallen in een Frans waar je geen touw aan vast kunt knopen. Met een staalhard gezicht zeggen ze onveranderlijk dat het niet onder de verzekeringspolis valt. Je vraagt je zo langzamerhand af waar je dan tegen verzekerd bent. Als huiseigenaar ben je verplicht je te verzekeren voor opstal en WA. Vervolgens plakken ze allerlei andere zaken als inbraak en diefstal, brand en weet ik veel wat nog meer aan de polis vast. Een soort all-in-one polis. Handig en overzichtelijk, dat wel. Ze verdubbelen vervolgens de premie en verwijzen, eigenlijk niet verbazingwekkend, daarna alle claims naar de prullenbak. OK, ik hoor ook andere verhalen, positieve over geen gezeik afhandeling van claims. Opvallend is dat dit soort verhalen komen van mensen die hier al wat langer wonen. Ik vraag me dan af wat voor soort polis ik dan heb. Een met een soort van ingebouwde wachttijd of zo? Moet die verzekeringsknakker maar eens op laten draven voor een duidelijke uitleg in Jip en Janneke Frans. Met andere woorden, ik heb zin in een nieuwe (gratis) spraakles.

Kuilvuur
Sinds die donderbui van een paar dagen geleden bleef het kwakkelen met het weer. Dan onderga je een fikse regenbui en dan heb je een paar uur zon. Zondag bleef het ook maar druilerig regenen. Dat daarmee het plan om het kuilvuur aan te steken in duigen viel werd met grote teleurstelling ontvangen. Het hout was drijfnat, geen beginnen aan. Ook het plaggensteken leek niet zo'n best idee in die drab in de wei. Dus helaas, we moesten annuleren. Wel kon de BBQ doorgaan. Zit je toch steeds maar in spanning of het nu zou gaan regenen of niet. Dat bevorderde bepaald niet de feestvreugde. Vreemd genoeg was het buiten toch aangenaam koel. Bleven weliswaar de regenbuien uit, de weergoden daagden ons wel steeds uit. Na het eten deden we nog ff een evaluatie op het balkon, de feestverlichting aan, een flessie wijn open en maar kletsen over al of niet bekende technieken en of beroemde pottenbakkers. Het was weer eens ouderwets gezellig.
De volgende dag vertrokken de meiden weer huiswaarts met drie kratten vol met door hen gedraaide vaasjes, cilinders, kruikjes, bekertjes en schaaltjes. Een mooie oogst. Zoiets overkwam mij nou nooit als ik in Orvelte een week te keer ging. Meer dan drie stukken na een week draaien zat er meestal niet in.

VriendenOpDeFiets
Die avond hadden we ook gasten die lid waren van Vrienden Op De Fiets. Deze organisatie spreekt met gast-adressen, wij dus, een gereduceerd tarief af. Een prima idee om de kosten voor hun donateurs binnen de perken te houden. Voorwaarde is dan wel dat je op eigen spierkracht arriveert. Dat betekent dat je hetzij fietsend, hetzij lopend bij het slaapadres aankomt. Gaspedalen gelden niet. De gasten van gisteren arriveerden echter in een auto en konden daardoor, in mijn bescheiden opinie, eigenlijk geen aanspraken maken op het gereduceerde tarief. Dat gaf ik ook aan bij binnenkomst. De dame echter ontkende in alle toonaarden dat die regel zo was, of had dat anders begrepen, of legde dat anders uit. Bovendien had ze bij andere adressen daar nog nooit opmerkingen over gehad. Ik liet het maar gaan omdat ik de voorwaarden niet bij de hand had. Bovendien hadden we via de mail een prijs afgesproken. Voor mij geldt dan weer: afspraak is afspraak. Dat ze niet aan de voorwaarden van Vrienden op de Fiets voldeed, liet ik bij gebrek aan tastbare bewijsvoering maar passeren. Alhoewel, om het voor de volgende keer zeker te weten, liet ik het niet zomaar passeren en heb er die avond een mailtje aan gewaagd. Een uurtje later had ik een antwoord en de betreffende documenten in de mailbox zitten. Inderdaad, op eigen spierkracht arriveren, anders geen lager tarief. Zo diplomatiek mogelijk heb ik dit aan de dame voorgelegd, maar er volgde geen aanbod om het verschil bij te betalen. Dat had ik sportief gevonden. Weer een les voor me om in de toekomst voet bij stuk te houden. Aan de andere kant, of je verhuurde tenminste die ene kamer voor de nacht, voor en lagere prijs, of verdient 0 komma 0 euries.
De volgende morgen kwam de organisatie VodF nog met een toelichting dat ze meer klachten ontvingen en dat ze de site zouden aanpassen. Op die manier ontstaan er hopelijk minder misverstanden hoe het nu precies in elkaar zit. Op onze eigen site zal ik er ook maar een paar regeltjes aan wijden. Dan weet iedereen waar hij of zij aan toe is. Want iemand op basis van een paar regeltjes de deur wijzen leek me ook al te zeer niet getuigen van gastvrijheid. Dan maken heel af en toe mensen maar misbruik van het systeem.

Zo leer je iedere keer er weer iets bij. Een dag niets geleerd geen dag geleefd, za'k maar zegge. Wel vervelend dat je de leveringsvoorwaarden steeds strakker moet aanhalen.

PLATJE
Door die enorme bui zaterdag avond, plensde het ook op het net betegelde platje met bakken tegelijk neer. Vette hagelstenen bleven als een witte deken liggen. Sommigen knalde nog tegen de ruiten op. Wat een kabaal, zo erg heb ik het persoonlijk nog nooit zien hagelen.
Dan, opeens een kreet van een van de gasten, water! En ja hoor!

Waar ik de aannemer herhaaldelijk voor had gewaarschuwd, dat het platje niet goed afliep, is nu dus toch bewaarheid. Bij discussies daarover klonk het: "Nee het was prima, en nee het water zou echt niet naar binnen gaan lopen." Wat ik ook zei, het was tegen dovenmans oren gezegd. Werd er nog even met een waterpas gemanipulerd om me te overtuigen dat het echt afliep. Niet! Dan denk je nog, als je dan zo eigenwijs wilt zijn mag je het later komen repareren. Elk nadeel hep zijn voordeel zei de profeet, dus een geluk dat die regenbui kwam voordat de klus betaald was. Nu heb ik nog een beetje een hefboom om het voor elkaar te laten maken. Meestal is het zo in LDF dat je na betaling maar moet zien garantie af te dwingen. Eigenlijk is dat over al ter wereld zo, nietwaar?

waterballet platje

Er bleef dus een behoorlijke plas water liggen. Uiteindelijk kwam het water hoger te staan dan de drempel en liep het onder de deur door. Je kon er wel van uit je vel springen, maar dat loste natuurlijk niets op. Prompt een mailtje met niet mis te verstane woorden naar de aannemer gestuurd. Vingernagelbijtend was het daarna wachten op een reactie, op een voor mij acceptabele reactie dan. Dit soort dingen leveren je bepaald geen bonuspunten op bij je gasten. De lieverds boden zelfs aan om maar te gaan dweilen, Nou ja zeg! Dat zou wel het toppunt zijn. Het water liep al richting de keuken, maar stopte wonder boven wonder bij het luik van de Dutroux kelder. Volgens mij sijpelde het daar ook in, wat een mazzel. Hondsmoe zijnde besloot ik daarom maar om de volgende dag het dweilen te gaan doen, temeer daar de stortbui voorbij getrokken was. Wel even snel op de buienradar gekeken, en inderdaad, geen heftige buien meer te zien voor de komende periode.
De volgende dag kwam er een reactie van de aannemer, en die zei toe het euvel de 20e juli (bijna 3 weken later!) te komen verhelpen. Dan moet je even krachtige taal gebruiken zonder onbeschoft te worden. Zondags kwam ie dan toch maar de schade opnemen, dat gaf hem weer krediet zeg maar. Volgende week vrijdag misschien, klonk het, kom ik het repareren, maar zeker de woensdag daarop. Afwachten maar weer hoe dit afloopt. Maar als dat volgende week woensdag niet is opgelost dan kan het een en ander wel eens opgelost moeten worden door een ander op zijn kosten. Zover wil ik het liever niet laten komen. Tot nu toe heb ik een heel goede verstandhouding met deze aannemer en wil ik dat ook zo houden. Tegelijkertijd heb ik echt geen zin om na iedere bui de lobby aan te moeten gaan dweilen. Ik zit echt niet om werk verlegen. Ergens zal er wel een punt komen dat het niet langer te tolereren is.