Verbouwen in LDF

Laten we het eens een keer over verbouwen hebben, met in het bijzonder aannemers.

Aannemers

Op een paar uitzonderingen na behoren aannemers volgens de meeste consumenten nu niet direct tot de meest betrouwbare beroepsgroep. Buiten dat onderhandelingen bijna zonder uitzondering erg moeizaam verlopen, overschrijden de doorlooptijden van projecten in hoge mate de oplevertijden. Ervaringen met Franse aannemers zijn daarop beslist geen uitzondering en op zijn zachts gezegd ook zonder meer bizar te noemen.

Een van mijn eerste er(aan)varingen was met een tegelboer die wel even de tegels in de corridor zou komen leggen. In april werden afspraken gemaakt, een prijs afgesproken, een tijdstip etc. Kwam allemaal dik voor elkaar werd me verzekerd. Dat bleek wel een beetje heel erg naïef van mij om dat voetstoots te accepteren. Zei ik nog: we gaan met augustus open met de eerste kamers beneden in de gang, gaat dat lukken? “Mais oui, pas de problême”, klonk het. Wel, die problemen doemden in juni natuurlijk toch op. Ach, je had immers je meters dikke roze brilletje nog op je neus? Wat kon er met zoiets simpels als dat nu verkeerd gaan? La Douce France, het land van de knapperige Baguette, du Vin et du Boursin! Nou dan.

Frerik

Ondertussen had Frerik, een .nl aannemer die vanaf het begin bij ons project ingeschakeld was, de trappen gesloopt en de riolering van de kamers onder de vloer van de gang gestopt. Wim, Damien en ik hadden de tussenmuren in de gang al omver gehaald, de piepkleine wc gesloopt en al het puin onder het huidige terras gedumpt. De andere leidingen (stroom en water) volgden. Wat een zaal was dat, 15 x 4 meter. Als gang dan he!

trrappen! 4 stuks die omhoog gaan

 

gang met tetris vloer

Afijn halverwege juni was ons deel van de klus klaar en de tegelboer kon zijn gang gaan. Ach gut, geen tegelboer natuurlijk te bekennen die de tegels zou komen leggen. Begin juli… nog geen tegellegger. Bellen! M’n frans liet toen echt te wensen over… Afijn, kluitje + riet, je weet wel. Halverwege juli besloten we het zelf maar te gaan doen. Tegels kwamen van de Makro, anti slip en dus veilig, voor een mooie aanbiedingsprijs. Ook 14 jaar later blijken het prima tegels. Niet de mooiste, wel functioneel. Met Damien ging het aan! Van het vloeicement bleek al snel ietsjes meer van nodig te zijn dan gedacht. Verschil in hoogte van begin tot eind van de gang bleek ff 4 cm te zijn! Een extra pallet later... Na een paar weken was de ondervloer voldoende opgedroogd om de tegels te gaan leggen. Er was met een spreadsheet het patroon in de vorm van “Tetris” gemaakt en hop, leggen! Niet alles was helemaal opgedroogd toen de eerste gast arriveerde. Echt “ik vertrek”. Stond ik net koffie in te schenken voor de gasten, kwam de tegelboer om de hoek schuifelen. Ha! Aanhangertje met zand, cement, tegels… Sprak me parmantig aan en verkondigde te gaan beginnen. Gasten zaten aan tafel, stomverbaasd. Ook niet het beste moment. In mijn beste Frans vertelde ik hem dat er een klein probleempje was ontstaan. Oh? Klonk het. Fransen zijn allergies voor problemen. Ja, want om uw opdracht te kunnen uitvoeren zult u eerst onze tegels moeten lichten, de zaak weer strak maken, dan uw tegels leggen en daarna de onze tegels er weer overheen, in het zelfde patroon graag. Sarcasme wordt door een gemiddeld fransje niet begrepen. De man ontplofte bijna. Brieste vervolgens: U gaat mijn materiaal betalen, de rij kosten… en nog een rijtje meer wat ik toch niet verstond. Fijntjes grijnslachend begeleide ik de man naar buiten. Woest gebarend, stoof het autootje vol gas de verkeerde kant op. Even later scheurde de man licht slingerend weer voorbij, druk iets met zijn handen doend.

Frank

Dit geval staat uiteraard niet op zich zelf, anders was het schrijven van deze blog natuurlijk snel klaar. Nadat Scheffer aangaf een andere carrière te ambiëren zochten we een andere aannemer. Het proces herhaalde zich uiteraard: aannemers, ramenboeren, badmutsen, keukenboeren. De rampen houden gewoon niet op. Niet nakomen van afspraken, halverwege meer geld vragen, niet het werk doen op de manier die afgesproken was/is etc. etc. Toen vonden we Frank, wat een verademing. Verandering van ideeën, voortschrijdende inzichten, geen echt probleem. Het ging alleen iets langer duren, ook geen wereld ramp. Hij werkte graag aan de SolarFarm. Tussendoor kon je hem eigenlijk alles vragen om de klusjes te doen die we zelf niet meer konden. Hij stond voor je klaar! Geweldig! Geleidelijk aan was te merken dat het met hem niet zo goed ging. Uiteindelijk moest hij zijn bedrijfje beëindigen. Dat was echt jammer. Want hij heeft mooie dingen gedaan, waar ik het nóg met mensen over heb. Die man heeft gouden handjes. 

Van een paar vaste klanten kun je echter ook niet leven. De komst van de Covid betekende dan ook de nekslag voor onze samenwerking. Kort daarna kon hij voor de onderhoudsdienst van een hout droog fabriek in de buurt aan de slag. Ik heb nog nooit iemand zo zien opknappen! Af en toe komt Frank nog langs voor een bakkie. Altijd gezellig. 

Geintje

De laatste grappen gaan over: je tekent een offerte, maar daarna hoor je niets meer van de aannemer. Of men eist volledige betaling vooraf! De laatste tijd: ja, we nemen de klus aan maar of dat voor het einde van het jaar gaat gebeuren is niet zeker. Next! En deze dan: sommige dingen wil men wel doen, uiteraard mag je betalen maar of het goed gebeurd is een tweede. Tjonge-jonge-jonge. Iedereen maakt dít óók mee: men begint vrolijk, blijft halverwege weg. Komen dan maanden later nog eens aankakken. Meestal is de klus zélf af te maken, kost meer tijd en inspanning maar verbouwen is echt geen rocket science. Een beetje handig zijn helpt wel. Als je zorgvuldig werkt en de tijd neemt wordt het bijna onzichtbaar dat een amateur het gedaan heeft. Frank heeft me geleerd dat je best wegwerp gereedschap kunt kopen als de klus maar een keer voorkomt. Lidl heeft gemiddeld goed spul met dat in gedachte. Als je vermoed dat het snel kapot gaat koop meerdere exemplaren. Een professioneel stuk gereedschap kost al snel 400+ euries, drie boormachines van de super nog geen 100. Maar als je denkt dat bepaalde gereedschappen jarenlang dienst moeten gaan doen, of dat die goedkopere versies het niet trekken, koop wat stevigers.

Frerik en Frank waren hele goede ervaringen, de rest was echt brak. Jammer, misschien dat mijn verwachtingen door die twee ook te hoog gespannen waren. Mijn brillenglazen zijn nog steeds gekleurd, maar dan anders.