Stamcellen

De problemen met mijn knie begonnen steeds erger te worden. Er moest dus wat aan gebeuren. Stuk er tussen uit en nieuw scharmier erin, dat leek me niets. Je leest wat rond en vrienden stuurden links en af en toe flimpie waarin met verschillende technieken gewerkt werd. Het zagen van een soort gaffel in je knie nieuwe kappen erop en revalideren maar. Dat leek me wel een plan B waard, maar voorshands ook niks. Het afgelopen jaar verscheen er echter een bottendokter op de horizont die een heel ander plan had. Niet zagen en vijlen maar laten helen is zijn devies. Er was een mogelijkheid om lichaamseigen stamcellen in de weefsels van de knieholte te brengen waardoor het beschadigde weefsel weer aan zou groeien. Zomaar, helemaal vanzelf. Kijk, daar had ik wel oren naar. Ook al konden we geen keiharde bankgarantie krijgen dat het ook echt een nieuw soort van "binnenwerk" voor je knie zou gaan worden. Met eigen stamcellen echter is er geen risico van afstoting of rare infecties. De zuidelijke opvattingen over ziekenhuis hygiëne in overweging genomen leek me dat toch de minst ingrijpende operatie. Kwam het daarna alsonog niet voor elkaar kon je altijd nog plan B in werking zetten. Afijn. Nog even lnks en rechts wat geïnformeerd, wat gelezen op the webz, prijsvergelijk waarna we het er wel over eens waren dat dit wellicht een olossing zou zijn.
Zo gezegd zo gedaan, dus vorige week zijn we naar Genova getogen. De B&B dicht gedaan een oppas geregeld voor de dieren en planten om daarna op ons gemakje een paar dagen zig-zaggend door LDF in Genoa aan te komen.

Navigatie
Die navigatie van onze Merc bewees zich weer eens als complete puinzooi. Al in geen 20 jaar bijgewerkt. En over de bediening maar helemaal te zwijgen want die komt uit de jaren 50. Iedere keer probeerde het kreng ons in een richting te sturen die gewoon niet kon. Of een afslag uit te laten rijden die niet bestond. Overigens consequent is het wel: uitritten noemt het programma altijd toeritten. Daar hebben beslist een gemengd team van Belgen en Indiërs aan zitten werken. Points ronde (rotondes) oja, daar zijn ze de laatste tien vijftien jaar gek op in LDF, die staan natuurlijk niet op de kaart. Daardoor moest je in veel gevallen maar een gokje wagen. Af en toe gok je verkeerd, ok hoort erbij. Maar het is een ramp dat verhaal van Mercedes. Bij de verkoop zei de verkoper ( ja ja ik weet) nee er kan geen aanraakscherm in want dat bevriest in de winter. Dat is wel zo bij LCD schermen die kunnen niet goed tegen een beetje koel weer, maar dit is toch een heel ander type hoor probeerde ik nog. Updaten van de kaarten? Ja dat kon je via het webz doen. Nu, de site die daarvoor is ontwikkelt is vast en zeker ook door dat gemengde team gemaakt. Wat een bagger. Na een paar keer proberen maar opgegeven. Of het 't waard is om een nieuwe kaart te kopen? Normaliter redden we ons wel. Enkele keren rijdt je een 20-30 tal km's om, ook dat kan de pret niet drukken.
Door gewoon tegendraads te zijn en ff op google maps en zelfs een ouderwetse dode bomen kaart geraadpleegd te hebben kwamen we erachter dat het gezochte adres echt een doodlopende straat was en niks geen afslag met de hoofdweg had... Ach. De zooi zit echter in de console ingebouwd wat iemand er eerst uit moet jatten voordat we er iets fatsoenlijks in kunnen laten zetten. Dan denk ik dat het gauwdieven gilde ook wel weet dat ze hier een onverkoopbaar item hebben.

Hotels
In het eerste hotel waar we sliepen had ik de volgende dag allemaal gaatjes in mijn vel met rode vlekken er omheen. Bedluizen? Jeukte behoorlijk maar met een beetje spuug haal je de ergste irritatie weg. Huh bed bugs? Ja het bestaat echt nog in hotels. Het 2e hotel was op woensdag gesloten, maar de sleutels zouden op de balie liggen. Als je op woensdag gesloten bent dan geef je dat toch aan bij booking.com. Was ook aangegeven bleek later. Waarom ze dan nog gasten aannamen op die dag? Liep er toevallig iemand uit het personeels verblijf en de deur bleek gewoon open te zijn. Ach zal wel met geld te maken te hebben. Maar mag ik dan een lagere prijs, indien er verder geen service voorhanden is? Zet anders een hotel op waar de gasten als portier en schoonmakers fungeren. Probeerde de volgende dag de beheerder mij ook nog een poot uit te trekken door ter plekke af te willen rekenen. JA, gekke henkie dan betaal ik zelf die provisie. Dat zat er niet in.
In Genoa aangekomen blijken de bedden hardstikke hard te zijn en de spiralen voelde je er dwars door heen. Zegt die baliekluivert, u hebt dan vast en zeker een orthopedische matras thuis. Nee hoor, dat had ik niet, gewoon een van de IKEA matrasjes, duur maar niet duurzaam. De meest onmogelijke beweringen werden door de man er bij gesleept. Alle bedden waren zo en alle hotels in Genoa hadden dezelfde matrassen. Van dezelfde leverancier. Klinkt als: mafia praktijkje, maar dat moet je daar natuurlijk niet hardop zeggen. Niemand klaagt of heeft geklaagd? Nee hoor er kwamen zelfs gasten terug... en zo voorts. Op de kamer teruggekomen zag ik een soort bijzet vouwbed. Bingo, daar zit natuurlijk een matrasje op. Een paar minuten later lag dat uiteraard op mijn bed waarna het slapen te doen viel.

Eten
Onderweg in hotels eten is eigenlijk geen aanrader maar wel erg gemakkelijk. Dus erg veel lekkers was het niet onderweg. Ontbijten voor 10 euries verpatsen die niet meer waren dan een croisantje (0.85) een blokje boter (0.10) een kuipje ongedefiniëerde jam (0.10) en tenslotte om het af te toppen een kopje onsmakelijke koffie (0.25). Zeg ruim een euro. Inclusief afschrijving, personeel, huur... 4 eurie voor een ontbijt. Dat is geen 10 per ontbijt. Voor ongeveer een tientje had je met zijn beiden in een bakkerij een veel beter ontbijt wisten we. Dan ga je bij zo'n hotel gewoon een blokje om voor iets fatsoenlijkers, dat echt op een ontbijt lijkt. Maar we zijn natuurlijk verpest met onze eigen ontbijten.
Eenmaal in Genoa aangekomen hebben we het ons goed laten smaken. Dat onbijt, op die heerlijke koffie na, was ook vreselijk. Dat compenseerde we dan weer door een lekker midi en in de avond een licht diner.
Eten is dan ook een apart verhaal in La Dolce Italia. De staf van de kliniek verwees ons naar een goed restaurant, heerlijk eten met uitzicht op de middellandse zee.  Lekker zwoel windje en geen teringherrie van toeristen. Een geheimtip voor iemand die gewoon van zijn midi wil genieten.

Dit noemen ze een lasagna. Een drietal velletjes dun uitgerolde pasta van 15x15 cm met een overhéérlijke crêmige pestosaus ertussen en over. Jammer dat de wijn een beetje matig was. Of misschien moest je hier echt een glas witte wijn erbij hebben.

Volgende keer meer.