Tour de France

Afgelopen woensdag trok ook de Tour de France karavaan aan het dorp voorbij.  Als je het over een anti climax hebt is dat het wel. Weken van te voren werd de weg door het dorp opgepoetst, de zijkanten gemaaid, fietsen en versieringen aangebracht... Tot aan zelfs een decreet van de burgermeester over parkeren, katten- en hondenpoep, van de weg afblijven en zo toe. En voor wat? Een sliert reklame wagens die allerlei spul op de weg mikte, een hoop getoeter en na een paar minuten was die stoet voorbij. Een uurtje later ineens een paar helicopters boven het dorp en daar kwam de kopgroep aan. Acht fietsers met een hoop motoren eromheen. Een minuut later was het weer stil. Dan weer een stoet auto's afgeplakt met reklame, motoren, politieauto's die nu eindelijk eens over de provinciale weg konden scheuren en dan het peleton. Dat was wel iets raars. Je hoorde een merkwaardig soort zoemen van de wielen over het asfalt en een vreemde koele wind waaide aan je voorbij. In nog geen twintig seconden was dat plukje fietsers het dorp al weer uit. Als afsluiter nog wat toeterende wagens, poltiie, bezemwagens en wat journaille op motoren. Bij elkaar opgeteld, een drietal minuten vermaak. Echt een slap aftreksel of meer een anti climax eigenlijk. Wat mensen dan beweegt om helemaal naar LDF te komen voor 3 minuten onder doodse stilte voorbijschietende wielrijders te bekijken is me volledig duister. Dat mensen dan gekluisterd aan hun teevee zitten, dat kan ik nu wel begrijpen, daar zit honderd keer meer spektakel in dan IRL. Daarom denk ik dat de tour beleving meer zit in het spectakel er omheen, want die renners lijken eigenlijk maar figuranten.
Maar, zoals de profeet zei: "elk nadeel heeft een voordeel". Dank zij de toer kregen we toch weer even een paar welkome gasten. Gasten die de tour als het ware achtervolgden en zo van B&B of hotel naar hotel trokken. Zo mochten we ook Jeroen Wielaert ontvangen. Journalist npo en bloggist van allerlei webtijdschriften. Als kers op de taart schreef hij een kort artikeltje over ons op de MuurOnline (dag 7) Dank je wel Jeroen.

Verjaardag

Dit weekeinde verzamelde zich een groep jong spul in Le Mouton Qui Rit. Het hele huis (gite) hadden ze afgehuurd om de verjaardag van de eregast eens uitbundig te vieren. Vrijdag middag, bij het klinken van de deurbel stonden ineens 3 jonge meiden in de keuken. Wat een levenslust straalde daar vanuit. Een verademing om dat ook weer eens te zien. Stelt zich de aanvoerster voor met, ik ben die of die en zei met een zekere uitdagendheid: "kijk dit is mijn vrouw". Daarbij keek ze ons strak aan, zo van: "durf daar maar eens wat van te vinden". Nou als 'Olanders' vinden we daar niks van, sterker, prima vinden we dat. Moedig tegen de aarts conservatieve Fransjes in te gaan en je hart te volgen, prachtig toch? Hoe vaak zeg ik niet: "Ici c'est la territoire Neerlandaise..." (hier is het een nederlandse enclave) met andere woorden u hoeft zich niet zo aan conventies te storen, ga je gang.
Dus hop een bende jonge mensen trokken het huis in en begonnen aan hun verjaardags-weekeinde. Dat is weer eens wat anders dan met gebogen hoofden over je mobieltje te hangen en elkaar via facebook geluk te wensen met een door FB voorgekookt ding. Hoef je alleen nog maar te klikken en je hebt je sociale plicht weer gedaan. Swipe, click, tikkerdertik, swipe... Zonder de ogen los te laten van het scherm spoelt zich zo het leven van een millinaire door. What a waste! Nee dan deze groep jongelui. Allerlei zooi voor het zembad kwam uit pakketten, doosjes, en rugzakken. Ineens zag mijn schatje een draak in het zwembad dobberen. Een prettig kabaal, veel gejoel en gespetter. Heerlijk om dat te zien. Een afgeladen zwembad vol met jonge mensen die dik plezier in het leven hebben.

Het is zondag morgen, over het huis is weer een diepe rust gedaald en we puffen even uit om ons voor te bereiden op de grote schoonmaak.

Schoonmaakster

Over schoonmaken gesproken. Sinds een paar weken hebben we een schoonmaakster die ons het ergste werk uit handen neemt. Na zo'n invasie van jonge schavuiten is er natuurlijk extra veel vuil. Jonge mensen hebben nu eenmaal geen benul van wat schoon is en niet, of hebben gewoon lak aan schoonmaakafspraken. OK onze nieuwe schoonmaakster moet nog wel iets bijleren, veel gevoel voor wat voor kleuren/soort dekbedden bij elkaar horen bijvoorbeeld is er nog niet bij en die fles schoonmaakmiddel is erg snel leeg. Met dat laatste zijn we hier nogal voorzichtig, vanwege de septic tank. Die verdraagt nu eenmaal geen ladingen zeep en reinigingsmiddel want dan stopt het biologische proces van afbreken. Tempo maken is ook nog een puntje, want een uur over een kamer doen is wel erg lang. Nu ja, met een beetje begeleiding en zachte drang gaat het wel voor elkaar komen. Ze is van goede wille, toch, alleen het brein werkt wat langaam. In het Territoire Neerlandais is alles toch weer anders, dat is ff wennen. Dus zien we dit maar als een inwerk periode.