Dolgedraaid

Het prachtige vakantieland La Douce France lijkt op hol geslagen te zijn. Dolgedraaid.

Een relatief kleine vakbond legt grote delen van LDF plat door raffinaderijen te blokkeren. Het wordt weer vakantietijd dus vinden er stakingen plaats juist om die tak van sport maximaal te treffen. Wellicht is het daarom dat het noord oosten hier weinig of geen last van heeft. De prijzen van de brandstof knallen wel omhoog, pure marktwerking zou ik zeggen.
Vandaag stond in de kranten dat de verkeersleiders gingen staken, doen die dat niet altijd rond deze tijd? Nog meer acties zijn te verwachten vanuit andere hoeken. Waarom? Omdat er eigenlijk niets mag veranderen, want: aantasting van rechten. Terwijl je eigenlijk geen geluid hoort van: we moeten er iets aan veranderen want anders spoelen we met zijn allen door het putje. Het eerste draaikolkje zag je enkele jaren geleden al ontstaan toen ineens erg veel mensen bij bedrijven verdwenen. Bij de BigMats, Brico's, Super's overal zag je sinds 2010 het aantal werknemers drastisch afnemen. Net als het assortiment.
Er wordt gewoon teveel geklungeld met de economie van het land. De overheid heeft een enorm gat in de hand, een aparatznik dat véél te groot is voor de economie om dat te kunnen dragen, belastingen die daarom exponentieel stijgen en hop de ontwikkeling van de economie glijdt verder onderuit.
Dat spanningsveld tussen sociale structuur en economie is van alle tijden natuurlijk en in ieder land wordt het spel weer anders gespeeld. Het spel tussen vakbonden, werknemers en politiek beweegt zich meestal in een evenwichtsgebied waarin dingen gedaan kunnen worden. Niet hier in LDF. Dat werkt een beetje merkwaardig hier. De politieke clowns vaardigen wetten uit die met vliegend vaandel en tromgeroffel worden afgekondigd. Direct daarop ontstaat er gemor, volgen de obligate stakingen en wordt in overleg met de betrokkenen de nieuwe wet net zolang afgezwakt totdat er eigenlijk niets meer van overblijft. Iedereen blij, de vakbonden zien dat er niets verandert, de politiek heeft dan toch maar weer een wetje kunnen pushen. De slachtoffers blijven achter met een kater. Duidelijk is dat LDF vreselijk achteruit holt op allerlei gebieden. Grote bedrijven ontvluchten dit prachtige land omdat het steeds moeilijker wordt een normale moderne bedrijfsvoering te exploiteren. Het ontslagrecht is in LDF een van de lastigste ter wereld. Of je werknemer nu iets uitspookt of niet, ontslaan is bijna onmogelijk. Voor de werkgever betekent dit dat naar omstandigheden aanpassen: ander soort werknemers, kleinere operatie, innoveren ... bijna niet mogelijk is zonder gedoe met vakbonden of overheden. Zijn in NL de regeltjes bijna fnuikend te noemen voor ontwikkeling van moderne bedrijven, in LDF is dat 10 keer zo erg. De Franse economie ligt voor grote delen op zijn gat en is men bezig te overleven, meer dan dat is het niet.
Daar komt nog bij dat van veel in LDF geproduceerde dingen die wij hier in Le Mouton gebruiken niet van erg hoge kwaliteit lijken te zijn. Wel duurder dan in bijv NL. Dat je de Franse verf met je nagel weer van de deur af kunt krabben, of na een seizoen de verf van je hek gewoon weer afbladdert wordt niet als een serieus probleem gezien en haalt de leverancier onverschillig diens schouders op. Je ziet hem denken: toch maar weer een bus verf verkocht aan die jongen. Dat je daarna Sikkens, Hammerite of zo verf uit NL of DE  haalt omdat je er van baalt ieder jaar je hek te moeten schilderen. Of dat je dan maar via het web je spullen uit het buitenland doet komen interesseert hen niet. Want: als ik failliet ga of werkeloos word zorgt de staat voor me, dus wat zou ik me druk maken. Of het blatante apathie is of ordinaire onverschilligheid heb ik niet kunnen uitmaken. Dat het een zieke mentaliteit is staat wel vast. Zeker er zijn sectoren die als een trein lopen, meestal zijn dat bedrijven met jonge "go-getters" die er iets van willen maken. Het verschil merk en zie je meteen.
Het economisch zieke LDF is gewoon behept met een dodelijke omarming van de socialistische erfenis die alle verandering in de kiem smoort. Er zal nog veel meer van het Franse levenssap door het putje moeten spoelen vóórdat de vakbonden zich zullen gaan realiseren dat het zo echt niet verder kan. Dat sámen werken naar een goede oplossing wellicht een beter idee is dan blind overal mordicus tegen te zijn en het land om iedere dwarsliggende scheet plat te leggen.

Het kan nog dóller.

Vanochtend las ik op het nederlanders.fr forum dat een boer werd aangeklaagd omdat de (wilde) konijnen op diens land klaarblijkelijk de peultjes van de tuinder ernaast oppeuzelden. Huh?! Kun je ook al aangeklaagd worden omdat wilde konijnen die over je weide heen lopen bij de buren komen ontbijten? Oh ja, omdat er een jachtverbod is voor het land van die boer komen de konijnen bij de tuinder zich te goed doen. Voor de goede orde moet ik zeggen dat het idee om de buurman aansprakelijk te stellen niet uit de koker van de tuinman kwam maar van de verzekeringsmaatschappij. Ook omliggende boeren worden aangeklaagd om niet te discrimineren, waar een van hen juist geen jachtverbod op diens land heeft. Als dit niet bizar is weet ik het ook niet meer. Net alsof je de konijnen persoonlijk opdracht geeft om bij de sperciebonenboer te gaan knagen. Eigenlijk zou je het moeten omkeren. De tuinder lokt het uit dat er konijnen af komen op de malse boontjes. Want jonge peultjes zijn toch veel  lekkerder dan gewoon gras waar de koeien de hele dag hun flatsen overheen sproeien? Pure uitlokking. De boer ondervindt daardoor trauma's omdat die lieve plopstaartjes alsnog afgeschoten dreigen te worden.
Je kunt niet alleen maar je schouders ophalen over deze debiliteit. Als je je niet tegen deze idioterie verweerd ga je ook nog eens én de jacht én de vermeende schade moeten betalen. En zo draait ook de judiciaire machine op volle toeren in LDF. Want voor de meest idiote dingen wordt je aangeklaagd als ik de berichten zo eens doorneem. De enigen die hier wol bij spinnen zijn natuurlijk de juristen. Waarmee de cirkel weer gesloten is.