Melkflessen

Er zijn heel veel dingen die je kunt doen met oude plastic melkflessen. Kweekbakjes voor planten, kwastenhouder, schroevenbakje, trechter, mengfles voor PUR van de buizen voor SF 4.0, vulling voor vloeren... etc. Waar ik, tot mijn grote balen, vrij weinig tot niets over vond is dat je van die lege flessen ook een muurtje kunt bouwen. Raar, want deze jongen heeft nooit originele ideeën. Die blijken achteraf namelijk altijd al door anderen bedacht te zijn of zelfs al op de markt. Dit idee lijkt bijna een uitzondering te zijn want achteraf is nog niet begonnen ;=)

Al jaren bewaren we de plastic melkflessen van 2 liter en gebruiken er af en toe wat van voor allerlei doeleinden. Nu was het volgende idee op komen borrelen. Met het maken van onze slaapkamer is er boven de douche een enorme loze ruimte ontstaan waar het niet echt makkelijk inklimmen is. Afsluiten dus maar want enorme kou val in de winter die er nu echt staat aan te komen.

zonsondergang @ LeMoutonQuiRit om en nabij 17:00

Na een uurtje spitten op the webz niets, geen hints en tips. Dit keer dus niet zoveel hulp van de webz. We hebben:

• een kleine 20 sinaasappel dozen
• een paar honderd melkflessen
• resten isolatie
• een paar zakken schapenwol
• een rol bouwplastic folie
• duct tape
• bouwlijm
• PUR
• underlayment platen

Daar gaan we. Paar honderd flessen in de dozen - zeg maar 340 -, openingen tussen de flessen opvullen met isolatie en wol.

flessen in dozen, doppen aandraaien, isolatie erin

Bouwplastic is altijd ruim voorhanden hier. Dient niet alleen voor de vloeren maar ook als schilderskleed, afdekking voor de winter én inpakken...

inpakken bouwblok, duct tape...

Peroonlijk vind ik dat degenen die duct tape, purschuim, siliconenkit, ty-rap en nietenpistolen hebben ontwikkeld een Nobelprijs moeten krijgen.

De wol van de schapies kwam ook hier weer van pas. Volgens een lijstje van isolatie waarden is wol met een laag van 30 cm dik onverslaanbaar. Die combinatie van materialen in een ' luchtdicht' geplakte bouwsteen moeten wel een hoge isolatiewaarde hebben dacht ik zo. Of vind ik. Na een middagje stevig inpakken staan er bijna 17 dozen klaar en vormen de 'perfecte' bouwstenen om een muur neer te zetten.

muurtje van recycle materialen, duct tape-je erom...

Alle dozen op het zoldertje gefietst en de ergste stoffigheid eraf. Een schetsje voor P,- gemaakt om te laten zien hoe het een en ander in elkaar te passen. Nog een paar bussen PUR schuim op laten warmen in de kamer voor de openhaard, meer duct tape, een paar onderlayment plaatjes voor een mooie gelijkmatige ondervloer klaargelegd... Goede voorbereiding is het halve werk en we konden startten met de blokken aan elkaar te lijmen.

muur van ge-her-ver-bruikte-materialen

Na een ochtendje kruipen en sluipen op het zoldertje was het klusje geklaard. Als dat niet lekker warm wordt da'lijk...
Volgende week een mooi houten wandje ervoor en klaar is dat stukje van de kamer weer.

Was het nu inbeelding of leek het tijdens de siësta al een stuk comfortabeler.

Ont-Rommelen

Doen alle huishoudens. In het voorjaar dan. Voor ons is dat wat lastiger. We draaien de zaak maar eens om dus. Na zo'n seizoen, en deze is drukker en langer geweest dan normaal, vergaar je toch aardig wat losliggend en zwervend spul. Wij zijn ook bezig gegaan het huis te ontdoen van alle overbodige materialen en dingen, van de afgelopen jaren, dingen die we niet meer gebruiken. Wat het erger maakte waren de spullen die met de laatste wagen met huisraad die is aangekomen. Tijd voor een grote opruim actie vonden we. Voor een deel kan er nog wel iets in Le Mouton verdwijnen of voor ons zelf gebruikt worden. Dan nog hou je te veel over. Een deel krijgt een andere bestemming. Daarna blijven er bullen over waar je geen weg meer mee weet. Dat is dan óf de dozen in voor de vide grenier (augustus) of op de hoop voor de déchetterie (miljeustraat).
Ook na de verschillende verhernieuwbouwprojecten zijn er van die onvermijdelijke restanten bewaard gebleven omdat: och kan ik misschien nog gebruiken. Na een paar jaar blijkt dat dus niet zo te zijn, maar zijn ergens bewaard gebleven. Het werd dus een grote puinzooi in de grange en stallen.
Toen, ja heus, en toen lazen we het artikel over "de-cluttering" (ont-rommelen) van je huis en leven. Sindsdien zijn we een stuk meer weggooierig of opruimerig geworden. De zaak begon immers dicht te groeien in de Grange bij de afdeling materialen. Komt daar nog bij, op de een of andere manier schijnt het gereedschap gedurende een jaar over het hele huis verspreidt te raken. Elk jaar is er dan weer een aktie het spul bij elkaar te verzamelen. Dit keer ontstond het idee er een definitieve plaats aan te geven en wel daar waar de zaken het meest gebruikt worden.
Met P ben ik als eerste stap begonnen de grange uit te mesten. Al het afvalhout is in hapklare brokjes als aanmaakhoutjes voor de haard gezaagd, het bruikbare hout is netjes in een soort stelling terecht gekomen. Ook daar zal nog een schifting plaats moeten vinden maar het ligt nu niet meer overal en nergens. Al het sanitaire en loodgieters spul is naar beneden in de rekken geplaatst en het gereedschap heeft nu ook een nieuwe vaste plek gekregen. Het ligt in ieder geval bij elkaar, nu nog netjes opruimen/indelen en we hebben iets overzichtelijks gecreëerd. Rest nog een berg aan spullen die we moeten splitsen in: déchetterie, vide-grenier, of hergebruiken.
Dit tijdstip in het jaar is voor ons dan ook een prima moment dat te gaan doen vinden we. De grote ont-rommeling dus. En oh, wat lucht dat op!

Soos
Sinds enkele maanden is er een nieuw fenomeen ontstaan in het dorpje Mailleroncourt-SaintPancras, of misschien nieuw leven ingeblazen. Er is waarachtig een soort soos begonnen. Vrijdagmiddag loop je daar naar binnen, gaat aan de grote tafel zitten en begint een beetje te ouwehoeren met de mensen die naast je zitten. Uiteraard zijn het allemaal mensen die even niets anders te doen hebben, of die het net als wij gezellig vinden ff met elkaar te kletsen. Voor dat laatste hoef je in LDF echt niemand aan te sporen hoor! Zo'n soos is dus een ideale kletsgelegenheid in de winter. Kun je weer je Frans oefenen, toch? Daarmee heeft het oude schooltje een mooie herbestemming gekregen. Waarom niet in de Salle Polivalente (gemeenschapshuis)? Die is nogal slecht warm te krijgen wat veel kost. Goed argument.
Waarom wij naar die soos gaan? Iedereen kent ons maar wij kennen eigenlijk niemand bij naam. Meestal zijn we op weg naar de grootgrutter, andere dingen halen, dingen doen, iets uitvlooien en flitsen al wuivend de mensen voorbij. Kortom druk druk druk, in de zomer dan. In de winter kruipt iedereen weer in zijn holletje en dan zie je niemand op of aan de straatkant. Voor ons is deze soos dus een mooie manier de mensen wat beter te leren kennen, namen bij gezichten te krijgen, namen van mensen die je al een paar jaar tegenkomt.

SolarFarm 4.0
Die loopt als een speer. Eergisteren de pomp van de CV vervangen, die begon toch wel erg kreunende geluiden te maken. Toch eerst nog even met de stelschroef gespeeld, stond op internet dat je dat als eerste moest proberen. De verschillende snelheden geprobeerd maar het piepende en knarsende geluid werd steeds erger. Daarom, voordat het ding definitief stil zou gaan staan op een, uiteraard, meest ongelegen moment (Murphy hè) een nieuwe pomp besteld via het internet. In de winkels hier kost zo'n ding 250 euries, via het 'net' het zelfde pompje 129. Dan is de keuze wel snel gemaakt toch? Na vier dagen kwam de pomp uit NL, nota béne! Gemonteerd en na een moeizame ontluchting loopt alles weer zonder piepende geluiden. Nu nog wat andere dingetjes vervangen en als we toch bezig zijn extra speelgoed erbij. Kan ik weer dingetjes er bij gaan programmeren. Wat een heerlijke hobby dat gesleutel aan zo'n systeem. Nee niet alles is blijdschap ende vermeack. Soms weet je echt niet waar je het moet zoeken: als om 3 uur 's nachts ineens de pompen aangaan zonder aanwijsbare oorzaak. Of zoals de laate paar dagen een signaal lamp aangaat die eigenlijk helemaal niet aan hoort te gaan. En dan deze. Het bestandje waarin de gegevens voor luchtdruk, relatieve vochtigheid en luminositeit staan raakt soms corrupt of is leeg. Daar programmeer je dan wat omheen en dat probleem is weer uit de wereld. Zo gaat het maar door lijkt het wel. Een uitdaging, zo zie ik het om een steeds uitgebreider systeempje stabiel te krijgen door (bijna) alle incidenten te kunnen opvangen.

Moord en doodslag
Gisteravond hoorden we van de aanslag door vermoedelijk IS in Parijs. Verschrikkelijk, meer dan 170 mensen hebben de grote reis aangevangen. Dit is zo zinloos. En nu kan ik wel gaan roepen: kijk dat krijg je als je je laat overspoelen met vluchtelingen zonder al te goed te controleren. Maar dat is in LDF niet zo'n issue. De migranten worden uit en te na ge-checked, zo zelfs dat het heel wat mensen ontmoedigt naar LDF te komen. Alhoewel er al langere tijd gerommel is. Een paar jaar geleden een aanslag in de metro, nog geen jaar geleden in een supermarkt en nu dit. Gevolg, men sluit de grenzen en vrij verkeer is niet meer zo vanzelfsprekend. Europa is in oorlog met de terroristen klinkt het een beetje benepen. Komt men dan eindelijk tot bezinning dat het allemaal wél erger is dan men denkt. Jarenlang sprak men sussende woorden en ga maar rustig slapen beste burgers. Hoe profetisch waren de woorden die een paar dagen geleden in de krant stonden: "de jihadisten komen niet om oorlog te voeren en ons te onderwerpen, ze zijn er al..."
Als nu de verschillende regeringen, nu het nog kan, eindelijk van hun pluche stoelen afkomen en de zaak fundamenteel aanpakken, zonder het "zum tot lachen" politieke correcte in acht te nemen, dan kan het tij nog gekeerd worden. Anders hebben we over tien jaar een vette guerilla oorlog aan onze broek. Dat laatste kan ik je wel vertellen, die win je niet.
En tuurlijk, echte vluchtelingen hebben een fundamenteel recht op geholpen te worden en onderdak te krijgen. Maar de hordes die nu over de grenzen zijn gestroomd daar kan men zonder lang te hoeven nadenken zijn vraagtekens bij plaatsen. Téveel gezonde jonge mannen met een grote bek.

Daar laat ik het even bij.  

Leer mij iets

Leren is een proces dat merkwaardige vormen aan kan nemen. Leren om te overleven is een van de eerste vaardigheden die de mens moest bezitten anders zou de soort uitgestorven geweest zijn. Daar hecht ik even geen waarde oordeel aan.
Daarna kwam het leren om iets bepaalds te kunnen doen. Huiden schrapen, hutten bouwen, metselen, rekenen, schrijven, schilderen, foto's maken, programmeren...
Het leven is een studie waarvan je nooit een diploma krijgt is zo'n mooie tegeltjes waarheid. Wel een die de spijker op de kop tikt, maar misschien anders dan je zo op het eerste gezicht zou denken. Leren houdt immers nooit op. Oppervlakkig gezien gaat dat zo: je leert met de waanzinnigste regeltjes om te gaan, je te drukken voor het invullen van merkwaardige formulieren en ontduiken van het repressieve gedrag van de regelneven die je het leven makkelijker hadden moeten maken.
Steeds vaker lees je commentaren dat klassieke school systemen in de hele wereld er op zijn gericht de geest murw te maken en ontvankelijk voor bevelen van bovenaf. Uit de anarchistische hoek komt die bewering. Echter steeds meer signalen druppelen door in artikelen dat het anders kan en moet als we willen dat toekomstige generaties op manieren gaan leren waarbij hun creativiteit niet afgeknot wordt (2006 Ken Robinson in TED). In tegendeel, een methode is gewenst waarbij deze jonge geesten tot bloei gebracht worden om zo de problemen van de toekomst op te kunnen lossen. Ook al laten de huidige en een paar volgende generaties een puinhoop voor ze achter. Lees ik een artikel uit Wired die precies dat verwoordt. Seymour Papert uitvinder van Logo propageert sindsdien dat machines (lees computers) ingezet moeten worden bij het leerproces. Een van de lieden waarover in dat artikel ook wordt gerept is: Sugata Mitra. Deze voert in 1999 zijn experiment "Hole in the Wall" uit. Een computer in een gat in de muur, en de buurtkinderen zelf laten uitzoeken wat er mee te doen is en hoe. Het was opvallend hoe creatief de kinderen dit stuk gereedschap gingen gebruiken. Socrates had het een paar duizend jaar geleden ook al in de gaten: Je moet de mens in diens leer proces vooral niet leiden maar stimuleren in het onderzoeken. Merkwaardig is dat het duizenden jaren heeft geduurd voordat er van een druppeltje een klein stroompje ontstond. De stroming is nog zwak en het zal nog wel even duren voordat men leeromgevingen creëert die werkelijk de leerling stimuleren diens intelligentie en leergierigheid op elk mogelijke manier tot het maximum uit te leven. Of daar geniale mensen mee "gemaakt" worden, in ieder geval meer dan nu.

Uiteraard heb ik zelf ook wel eens na zitten denken en in een blogje wel eens toegelicht. Hoe men nu zou moeten kunnen leren. Een beetje coaching lijkt me wel op zijn plaats. Niet je zou dit of dat eens moeten onderzoeken. Meer in de geest van Socrates om de leerlingen scherp te houden. Want o, de verleiding is zo groot om van hot naar her te surfen. Aan de andere kant, zat ik me te bedenken, is het natuurlijk van de zotte dat leerprogramma's door ambtenaren worden gemaakt die door politici worden aangestuurd. Dan krijg je bagger, heb je bagger, en vooral houd je bagger.  Politiek correcte leerstof is inderdaad de dood voor iemands open onderzoekende geest. Dat laatste is blijkbaar ongewenst door de politiek, want: niet manipuleerbaar, kneedbaar en dus opstandig. Wat je ook onder dat laatste moge verstaan.
Nu zeg ik: juist dat moet je hebben, mensen die over het randje van hun ommuurde kerker van de geest willen en durven kijken. Oplossingen zoeken, nieuw dingen ontdekken, creatief zijn. Dat niet aan iedereen een onderzoekende en nieuwsgierige geest gegund is weet ik ook wel. Maar hé, er is geen enkele reden om iemands vrije geest al vanaf het openen van diens ogen beginnen af te knijpen. Of het moet de machiavellistische oerangsten van onze heersers zijn die hun macht aangetast denken te zien geworden.
Dat is natuurlijk ook wel zo, maar niet zoals zij denken dat het gaat gebeuren. 
Leren is iets wat je je hele leven doet, waarbij niets je in de weg mag staan kennis te vergaren. Zoals het internet in mijn ervaring een beetje functioneert. Je moet dat specifieke stukje kennis alleen weten te vinden. Zoekmachines in deze zijn slechts een mooi hulpmiddel om mee te beginnen. Elke dag komt er kennis bij op het interwebs, zo groeit die schier oneindige bibliotheek uit tot een onuitputtelijke vraagbaak.

Daarom stel ik dat het huidige klassikale leersysteem overboord moet en we de middellen moeten verschaffen aan de jonge mensen om zich zonder al te veel belemmeringen te kunnen ontplooien naar hun beste kunnen. 

Mensen dwingen te leren is er natuurlijk niet bij, maar ze nieuwsgierig maken en houden dat zit in de natuur van de mens. Daarvan zou je bij de nieuwe leersystemen gebruik moeten kunnen maken. 

voorbeeld leersysteem
bron: DeepLearning

blog updated: 20160403










 

Herfst-15

Het mooie deel van de herfst was dit jaar erg snel voorbij met het ongewoon koude weer. Af en toe vroor het zelfs 's nachts. Weinig gelegenheid voor een foto safari helaas. De SolarFarm ging immers voor en oktober was een ongewoon drukke maand voor ons. Nu dat achter de rug is komt de eindeloze lijst met klusjes weer op tafel, voor als ik bang zou zijn me te gaan vervelen in de winter. ;=)

Een paar fotootjes hebben we bij het beginnen van de herfst nog kunnen schieten, die zijn omgewerkt met een programaatje om panorama foto's mee te maken (je maakt ronddraaiend een aantal fotootjes en die worden door het programma aan elkaaar 'geregen').

Dorpje in de Haute Saône onderweg naar Dijon

Hier komen voorzichtig de eerste herfstkleuren al naar voren. Onderweg naar Dijon rijd je door de mooiste landschappen. Zoals deze, met de ochtend mist nog over het land.

Landschap onder Vesoul richting Dijon

Koetjes
Fannie en ik zijn allebei gek op Paulus Potter achtige scene's. Die kom je veel tegen als je de weggetjes binnendoor rijdt. Dit keer vlak na Darney richting Epinal.

Charolais en Monbéliard koetjesL

Charolais vlees is zeer geliefd in Italie, hier ook overigens, en worden vanuit la Douce France met karavanen vrachtauto's tegelijk naar Italia verscheept. Uit deze streek wordt vooral de laatste paar maanden bijna alles opgekocht door veehandelaren uit het zuiden omdat daar de enge Blauwtong ziekte schijnt te heersen. Normaal komt dat niet voor bij koeien zei Albert tegen ons, maar op de een of andere manier is dat goedje gemuteerd en hoppa! Door té intensieve veehouderij, zegt men, ontstaan dit soort enge dingen. De export van het vee uit de Bourgondië is daarom stil gelegd. Tot groot voordeel voor de veehouders en grootgrutters in vee uit deze streek: de Haute Saône. Wij pikken daar af en toe ook een graantje van mee want veehandelaren moeten uiteindelijk ook een keer slapen. Die komen dan behoorlijk laat in de avond in Le Mouton Qui Rit aan en verdwijnen dan meteen onder de wol. De volgende ochtend hoor je dan de verhalen. Hoewel, een beetje het eruit trekken moet je wel doen tijdens een bakkie bruin. Uiteraard erg ver het achterste van hun tong laten ze niet zien, gevoelig materiaal. Een redelijk volledig beeld van de situatie puzzel je bij elkaar als je de info van de verschillende gasten en passanten bij elkaar neemt.  De situatie is ernstig maar schijnt nu onder controle te zijn. Over een paar weken wordt de quarantaine opgeheven. Een paar extra maanden veevoeder leveren doet Albert natuurlijk glunderen, de boeren zelf balen als een stekker en wij pikken ons graantje mee. De prijzen van het vlees zullen ernstig gaan stijgen, vermoedelijk. Voorlopig zijn de aanbiedingen nog volop aanwezig: overschot op de markt.

Schapies
Dan is het ook weer tijd voor een nieuwe ram. Dus Fannie en ik op rammen jacht. Na twee mislukte pogingen - de ene boer trachtte ons een poot uit te trekken of een ander die dacht ons te kunnen belazeren - vonden we in de buurt voor een redelijke prijs een nieuwe ram. We zullen hem Nano noemen.

Nano eerst maar eens afvangen

Meneer was druk doende diens eigen zusje te vullen. Als een gek ging ie tekeer. We zeiden meteen tegen elkaar, die moeten we hebben. Levendig, een mooie houding en een draufgänger.
 

welkom op Le Mouton Qui Rit

 Een klein sprongetje, een korte sprint naar de wei en hop de dames waren al weer gespot!

Nano 2015

We hadden niet ongelijk: mooie houding en alert. Precies wat je in een ram zoekt. Binnen enkele seconden na de landing had Nano diens nieuwe harem ontdekt, ze stoven op elkaar af, beetje snuffelen en het lijkt helemaal goed te komen. Als alles goed gaat zullen de eerste lammeren er rond april weer zijn.