Zo kwam ik aan de url van Workaway, die link kreeg is
van Wim. We zochten immers, net als voorgaande jaren een hulp voor de
zomermaanden om ons het werk een klein beetje te verlichten. Een beetje meehelpen met het schoonmaken van de kamers, wat losse klusjes en huishoudelijk werk. Niets zwaars of ingewikkelds, tegen kost en inwoning met relatief veel vrije tijd. Workaway bood precies dat. Jonge mensen die op reis waren en hun reis al werkende bij verschillende adressen doorbrachten. Hier een week daar een maand al naar gelang dat uitkwam. Via die
site kwam Jenifer in beeld. Zij hielp ons door de laatste weken van het hoogseizoen heen. Helemaal in het idee van Workaway: onderdak en de kost aan reizenden te bieden en als tegenprestatie doen zij dan wat klusjes. Dat Jenifer de handen flink uit de
mouw steekt is enorme mazzel en vinden we dat we het met haar enorm hebben
getroffen. Daarom gaan we het voor volgend jaar weer proberen met iemand
van workaway. Voor haar is het een mooie gelegenheid het leven op het
Franse platteland ook eens van wat dichterbij te kunnen meemaken. Op onze beurt
krijgen wij dan weer in kijkje in haar wereld. Een win win voor iedereen.
Allerlei nieuwe dingen eet ze hier, wat ze in haar land niet zo direkt zou
eten. Kaas met jam op je boterham vind ze heerlijk. Jambon met abrikozen
jam, smullen. Kip abrikozen, spare ribs, het gaat er allemaal in als
koek. Op haar beurt is ze weer verbaasd dat we een uitgebreide collectie
aan oosterse kruiden hebben, tot zelfs meer dan één wok. Dat we
gerechten uit allerlei landen eten door de week, wat voor ons de
normaalste zaak is, doet bij haar uitroepen van verbazing slaken. Fijn
als je het iemand zo naar de zin kan maken. In het weekeinde doen we iets leuks met haar, een tourtje naar Gray met een enorme omweg, naar de vide greniers in Vauvillers en daar een enorme omweg via allerlei kleine gehuchtjes. En in de avond lekker in het zwembad poedelen. We horen haar uit over films die ze leuk vind of zou willen kijken en zien dan ergens een torrent te pakken te krijgen. Lekker met zijn drieën voor de buis een flimpie kijken, heerlijk ontspannend. Ze zit vol met vragen die we zo goed mogelijk proberen te beantwoorden. Is erg benieuwd naar het land waar we vandaan komen en merkt op dat mensen uit het noorden wel erg lang zijn. Gisteravond dobberend in het zwembad lagen we te praten over onze star-gazing avond (15 Aug) en dat ze never nooit van de aardbol af zou willen of de grond moest onder haar voeten verdwijnen.
Zelf koken vind ze eng dus wij meteen een bij toerbeurt het hoofdgerecht maken ingesteld. Als er geen gasten zijn dan, want een beetje roeren in een pannetje kan eigenlijk iedereen. Een diner voor 12 mensen op zetten, daar moet je meer routine voor hebben opgebouwd. Dus we gooien haar niet voor de wolven, dat zou niet eerlijk zijn. Maar voor ons drieën koken vindt ze leuk. Met zijn allen knutselen we dan wat in elkaar. Eigenlijk gaat het best wel prima en helpt ze goed mee met het koken voor de gasten.
Volgend jaar? Dat is
het maar afwachten, maar we kijken er naar uit weer iemand in huis op te
nemen en er met elkaar weer wat van te maken.
Waele
Dat doet me denken aan iets anders, vergelijkbaar wel. Vroegah, echt lang geleden, vanaf de 13e eeuw of zo ontstond er in de westerse wereld een georganiseerde beroepsbevolking. Onder invloed van de toenemende bevolkingsdruk ontstonden er steeds meer specialisaties. Beroepen als smid, timmerman, huidenmaker, broodbakker enzovoorts onderscheidden zich steeds duidelijker. Uiteindelijk ontwikkelde zich dat in een systeem met beroepsgroepen en werden die al snel Gildes genoemd. Gildes hadden natuurlijk regels, geheimen, bobo's en het meest interessante: een leer systeem. Het Meester - Gezel - Leerling systeem. Een leerling werd meestal uitgebuit en moest gratis zijn diensten leveren en dat vaak meerdere jaren. Woonde veelal in bij de leermeester en danste naar diens pijpen. Als je beviel na bewezen kunsten kon je na een heel aantal jaren Gezel worden. Dan was je al heel wat in die tijd. Als Gezel commandeerde je een paar leerlingen in het rond en maakte je hen het leven net zo zuur als je zelf ervaren had. Had je een goede Meester dan stuurde die je met wat zakgeld een jaar of zo op de Waele. De meesten moesten zelf maar zien hoe ze zich redden. De Waele betekende vaak een lange zwerftocht langs 's Heeren wegen tijdens welke je als Gezel je diensten aanbood of dingen repareerde waar nodig of opportuun. De beloning bestond uit een hap eten en of onderdak. Gezellen zochten daarna vaak een afstudeer gelegenheid en maakten hun 'meestersstuk'. Na goedkeuring van het piece d'oeuvre door de Gilde raad werd de gezel als Meester in het Gilde opgenomen en begon vervolgens zijn eigen business. ZZP-er puur sang zeg maar. Zo werkte dat systeem grosso modus. In de niet westerse landen werkt het in de een of andere vorm nog steeds zo. Daar bestaan goeddeels geen technische opleidingen die voor iedereen toegankelijk zijn. Je leert je vak "on the job" zo gezegd. Daar is wat voor te zeggen voor zoiets. Natuurlijk leer je op onze technische opleidingen je vak, maar in de praktijk wordt je vak volwassen.
Tegenwoordig hoor je ook steeds meer over jonge mensen die een jaar naar het buitenland gaan om te studerenm als uitwisselingsstudent, om werken, au pair... Ook een soort van Waele dus. Eerst maar eens in de wereld rondkijken, dat leert je met andere ogen naar je eigen wereldje te kijken.
Zelf ben ik in mijn jeugd ook veel gaan reizen, een paar keer kris kras een maand lang door Europa trekken. Dat gaf je een andere kijk op het leven om met zoveel andere jonge mensen uit alle delen van de wereld te kletsen. Vaak met handen en voeten, maar je kwam er altijd wel uit. Grappig, je kwam elkaar overal in Europa weer tegen. Dat waren avontuurlijke ontmoetingen. Met de zonnewende zat je in in Noorwegen een dikke week later hartje zomer levend op souflaki's op een eilandje in Griekenland. Meestlal reisde ik 's nachts om geld uit te sparen voor een hotel of jeugdherberg. Zo werd ik een keer midden in de nacht de coupé uitgebonjourd om over te stappen op een trein die je dwars door communistisch Europa heenvoerde met geblindeerde ramen om ruim een dag later gedumpt te worden in Berlijn. Daar sta je dan met je Inter Rail kaart en zo hongerig als een wolf. Of besloot je met een Israeli mee te liften dwars door toenmalig Joegaslavia en eindigde je midden in een maisveld omdat het stuur plotseling losschoot. Uiteindelijk werd ik bij Gare du Nord in Parijs gedumpt. Gelukkig gold mijn interrail kaart nog en kwam ik zonder al te veel gedoe weer thuis. Vol met verhalen en tientallen foto's.
Reizen is altijd een gezonde zaak. Hoewel. Ook met Fannie ging het reizen gewoon door. Een trip naar Egypte zal ons altijd bij blijven. Een maaltijd in de trein naar Luxor bezorgde ons toch een paar dagen behoorlijk ziek zijn. Fannie was tenminste half bewusteloos. Ach en als je dan met je nylon jasje op de rand van een zwavel uitbrakende vulkaar zit en dat jasje de volgende morgen aan een kant helemaal verbleekt bleek te zijn daar grijns je nog steds over. Dat de chauffeur / gids halverwege de tocht de benen neemt en je dan in the middle of no where toch nog en busje kan regelen dat maakt reizen erg spannend.
Raad ik iedereen dan ook aan, pak een tas, reis licht, ga trekken. Doe eens wat onderweg via Workaway of wat dan ook en leer de mensen kennen. Dat kan soms zwaar tegenvallen maar ook dat is een ervaring rijker.
30 augustus 2015
17 augustus 2015
Fotootje!
Vorige week is een fotograaf van AirBnB langsgekomen om de kamers eens extra speciaal op de kiek te zetten.
Dat zit zo. Een paar weken geleden was ik op advies van AirBnB bezig alle kamers afzonderlijk op hun site te zetten. Als reactie op mijn vraag: als iemand de enige kamer die op die site staat boekt lijkt het voor een potentiële gast net alsof er geen kamers meer beschikbaar zijn. Dus ikke aan de slag. Na een beetje heen en weer geklooi plopt er een button op het scherm dat je listing (de kamer dus) kandidaat is om voor een gratis fotograaf in aanmerking te komen. Sneller heb ik geloof ik nog nooit op een button geklikt. Gratis is een magisch woord, toch? En voila. Een professionele fotograaf kiekte er zaterdag op los. Zwembad, atelier en het buiten gebeuren kregen eindelijk de aandacht die het verdiend. De kamers kwamen uiteraard ook op de plaat inclusief WC deksel. Waarom AirBnB persé wil dat er foto's van douches en toiletten zichtbaar worden is ons een volledig raadsel. Maar goed het hoort er schijnbaar bij.
Gelukkig hadden we van te voren de gasten ingelicht en gevraagd of ze hun bagage achter de gordijnen en on de legkasten wilden zetten. Op dat vlak kregen we totale medewerking van de gasten. Wij trokken de bedden dan recht en deden ons ding als er nog iets schoongemaakt moest worden. Een paar dagen hard werken heeft het ons gekocht het huis foto klaar te krijgen. Dat ging allemaal niet vanzelf. Behalve zaken die je normaal bij het verhuren van het totale huis ook weghaalt, zoals voorraden en prive dingetjes, moest het allemaal ook nog eens erg spaarzaam ingericht zijn. Dus nog een beetje meer weggehaald om het allemaal een fotoklaar gevoel te geven. Stel je voor bijna 5 dozen spullen kwamen alleen al uit de keuken, die staan nu in de garage te wachten op het verdere ont-klutter proces. De kamers en andere ruimten zijn sowieso niet met allerlei frutsels voorzien, daar waren we dan ook snel mee klaar. Van mijn buro kwamen nog eens twee dozen en andere ruimten ook nog een of twee. Zijn het spullen die je niet meer nodig hebt? Vast en zeker zijn er dingen die je eigenlijk moet wegbergen waarna blijkt dat er een jaar of wat niet meer naar omgekeken wordt. Alhoewel het meeste uit de keuken voorraden waren. Het moest gewoon allemaal even uit het zicht opgeborgen worden voor de foto. Kale bedoeling hoor om een keuken leeg te hebben van frutsels. Klonk ook meteen zo, leeg.
Al doende meteen de keuken maar een grote beurt gegeven. Extra spic & span dus.
Gelukkig hadden we een grote hulp aan J. Een workaway gast, die het verblijf betaald door een paar uur per dag allerlei klusjes voor de kost te doen. Daar (workaway) gaan we vast en zeker meer gebruik van maken in de toekomst.
De foto's zullen een dezer dagen wel op de site van AirBnB verschijnen. De fotograaf had het over een vertraging vanwege de vakantie van de redactrice. In augustus ligt LDF sowieso plat. Het zal eerder weken dan dagen zijn vermoeden we. Ondertussen zijn we doorgegaan met de grote beurt van de tuin. Je staat er van te kijken hoevel rotzooi zich in een paar maanden in de wei verzamelt. Ook die ligt er nu weer S&S bij. Voor het zware tuin en snoeiwerk een mannetje ingehuurd die precies doet wat je hem vraagt. Ze bestaan dus wel, klusjesmannen die gewoon doen wat je aan ze vraagt. Bij deze is een keer uitleggen voldoende en dan gaat ie. Niet zo was dat bij BP, waar je voortdurend bedacht moest zijn op diens sabotage van je plannen en ontwerpen. Afijn laat ik het dáár maar niet weer over beginnen. Overigens is dat crimineeltje met de stille trom uit het dorp verdwenen. In de plaats daarvan is een ander gezin gekomen met een paar zeer luidruchtige kids. In ieder geval is het huis weer bewoond. In een dorp met zoveel leegstand is alles beter dan dat.
Al met al lijkt er ieder jaar weer net iets meer leven in het dorp te komen. Dat valt ook Fannie op. Steeds meer huizen die worden opgeknapt, mensen die daar intrekken. Goede zaak.
We wachten met spanning op de foto's.
Dat zit zo. Een paar weken geleden was ik op advies van AirBnB bezig alle kamers afzonderlijk op hun site te zetten. Als reactie op mijn vraag: als iemand de enige kamer die op die site staat boekt lijkt het voor een potentiële gast net alsof er geen kamers meer beschikbaar zijn. Dus ikke aan de slag. Na een beetje heen en weer geklooi plopt er een button op het scherm dat je listing (de kamer dus) kandidaat is om voor een gratis fotograaf in aanmerking te komen. Sneller heb ik geloof ik nog nooit op een button geklikt. Gratis is een magisch woord, toch? En voila. Een professionele fotograaf kiekte er zaterdag op los. Zwembad, atelier en het buiten gebeuren kregen eindelijk de aandacht die het verdiend. De kamers kwamen uiteraard ook op de plaat inclusief WC deksel. Waarom AirBnB persé wil dat er foto's van douches en toiletten zichtbaar worden is ons een volledig raadsel. Maar goed het hoort er schijnbaar bij.
Gelukkig hadden we van te voren de gasten ingelicht en gevraagd of ze hun bagage achter de gordijnen en on de legkasten wilden zetten. Op dat vlak kregen we totale medewerking van de gasten. Wij trokken de bedden dan recht en deden ons ding als er nog iets schoongemaakt moest worden. Een paar dagen hard werken heeft het ons gekocht het huis foto klaar te krijgen. Dat ging allemaal niet vanzelf. Behalve zaken die je normaal bij het verhuren van het totale huis ook weghaalt, zoals voorraden en prive dingetjes, moest het allemaal ook nog eens erg spaarzaam ingericht zijn. Dus nog een beetje meer weggehaald om het allemaal een fotoklaar gevoel te geven. Stel je voor bijna 5 dozen spullen kwamen alleen al uit de keuken, die staan nu in de garage te wachten op het verdere ont-klutter proces. De kamers en andere ruimten zijn sowieso niet met allerlei frutsels voorzien, daar waren we dan ook snel mee klaar. Van mijn buro kwamen nog eens twee dozen en andere ruimten ook nog een of twee. Zijn het spullen die je niet meer nodig hebt? Vast en zeker zijn er dingen die je eigenlijk moet wegbergen waarna blijkt dat er een jaar of wat niet meer naar omgekeken wordt. Alhoewel het meeste uit de keuken voorraden waren. Het moest gewoon allemaal even uit het zicht opgeborgen worden voor de foto. Kale bedoeling hoor om een keuken leeg te hebben van frutsels. Klonk ook meteen zo, leeg.
Al doende meteen de keuken maar een grote beurt gegeven. Extra spic & span dus.
Gelukkig hadden we een grote hulp aan J. Een workaway gast, die het verblijf betaald door een paar uur per dag allerlei klusjes voor de kost te doen. Daar (workaway) gaan we vast en zeker meer gebruik van maken in de toekomst.
De foto's zullen een dezer dagen wel op de site van AirBnB verschijnen. De fotograaf had het over een vertraging vanwege de vakantie van de redactrice. In augustus ligt LDF sowieso plat. Het zal eerder weken dan dagen zijn vermoeden we. Ondertussen zijn we doorgegaan met de grote beurt van de tuin. Je staat er van te kijken hoevel rotzooi zich in een paar maanden in de wei verzamelt. Ook die ligt er nu weer S&S bij. Voor het zware tuin en snoeiwerk een mannetje ingehuurd die precies doet wat je hem vraagt. Ze bestaan dus wel, klusjesmannen die gewoon doen wat je aan ze vraagt. Bij deze is een keer uitleggen voldoende en dan gaat ie. Niet zo was dat bij BP, waar je voortdurend bedacht moest zijn op diens sabotage van je plannen en ontwerpen. Afijn laat ik het dáár maar niet weer over beginnen. Overigens is dat crimineeltje met de stille trom uit het dorp verdwenen. In de plaats daarvan is een ander gezin gekomen met een paar zeer luidruchtige kids. In ieder geval is het huis weer bewoond. In een dorp met zoveel leegstand is alles beter dan dat.
Al met al lijkt er ieder jaar weer net iets meer leven in het dorp te komen. Dat valt ook Fannie op. Steeds meer huizen die worden opgeknapt, mensen die daar intrekken. Goede zaak.
We wachten met spanning op de foto's.
6 augustus 2015
HEET!
Het is al weken lekker warm hier, gemiddeld lopen de temps rond de dertig. Wat een mazzel dat er even een paar dagen weinig gasten zijn. Hoewel, stilte voor de storm. Want de komende paar weken gaat het behoorlijk tekeer in Le Mouton Qui Rit.
We hebben daarom even geprofiteerd van het koele zwemwater (29 C) en de koelere wind die in de namiddag opstak. Hop in de auto om pootaarde te halen in Chevigney-et-Mercie een gat 30 km verderop. Via een enorme omweg natuurlijk. Het is uiteraard kurkdroog omdat er de laatste weken geen noemenswaardige hoeveelheid hemelwater is gevallen. Dat is goed zichtbaar op de omliggende akkers. Stofwolken wervelen op door de trekkers die aan het hooien zijn of strobalen persen. Maar wat een mooie taferelen, die balen in plastic met alle kleuren van de regenboog die je op de goudgekleurde velden ziet liggen. Je rijd voor je plezier met een slakkebgangetje over de bochtige slingerweggetjes, genietend van de strak blauwe lucht met hier en daar een stapelwolkje. Het licht is fel, de thermometer staat ondanks het late middaguur nog steeds op 29 en je snuift intens de landelijke geuren op. Hier en daar een vleugje Airwick Strontspray, dat mag de pret niet drukken, hoort erbij.
Het lijkt wel van Gogh zegt Fannie zachtjes, net zo onder de indruk van het landschap waar we doortuffen als ik. Die glooiende goudgele akkers, de bossages die toch nog opvallend groen zijn en die strakke luchten. Het enige wat er nog beweegt zijn de stof opwaaiende trekkers en een paar van de droge warmte hijgende koeien. Verkeer komen we eigenlijk niet tegen. Een feest om eens niets anders om je heen te hebben dan de natuur. En ik maar denken dat de herfst het mooiste seizoen is.
Die aanhoudende warmte put je na een paar weken wel een beetje uit, alles gaat wat langzamer aan. Twee keer zwaaien met je handen doet het werkwater al op je lippen staan. In het huis zelf is het nog goed te harden, buiten op het balkon met de avondbries ook nog wel, maar het stofzuigeren van het zwembad in de volle zon doet je gewoon in het water springen. Een noodzakelijk klusje is dat. Elke dag waait er wel het een en ander in het bad, dat ligt de volgende morgen dan op de bodem. Ook veel fijnstof, of wat het ook wezen mag, komt in het water terecht en dat voel je onder je voetzolen als je in het water loopt.
Frank heeft de oprit naar de grange nog van een laatste laagje calcair voorzien. Het wit steekt je in de ogen met die felle zon. Ook nog maar een laagje van dat calcair over het laatste onbedekte deeltje laten aanbrengen, geen stukje tuin dus maar iets met rotsen of keien. Lekker onderhoud arm zo; twee maal per jaar RoundUp erover en daar zal echt niks meer groeien wat groen is of zou moeten zijn. Vorige week is het hek rondom de oprit er gekomen waardoor de schapies voor schaduw nu onder de notenboom lui liggen te doen en de oprit niet meer vol gaan schijten. Eindelijk klaar dat verhaal. Nu staat er nog een top prio op het lijstje en dat is het maaien van wei. Dat doet Stephan normaal ieder jaar, maar die laat om de een of andere manier verstek gaan. Als het nu niet gebeurd wordt de wei wel erg slecht het komende jaar.
Volgend jaar kunnen we dan van die poort-openers op de poort monteren en fietsen we zonder uit te stappen zo naar binnen.
Met deze warmte kost het best wel moeite om je gewone werk nog te doen, koken, bedden opmaken en kamers schoon. Tussendoor op de mail letten voor de boekingen en ervoor zorgen niet dubbel te boeken. Dat avontuur hebben we vorig jaar gehad en dat wil je echt niet voor een tweede keer meemaken. Daar heb ik wel van gelerd dat je altijd zeer expliciet moet zijn in wat je de gasten verteld als ze boeken.
Deze week leek het even weer fout te gaan, je voelt je daar nogal rottig bij. Dus maar eens nadrukkelijk spitten in de mail, niets onder de opgegeven naam. Bij AirBnB, ook niets, aantekeningen doorbladeren, agenda op mijn computertje, niets dat wees op een dubbele boeking. En toch kreeg ik een telefoontje dat de boeking geannuleerd was. En ik heb al betaald, klonk het een beetje benauwd. Waarop ik nóg iets fanatieker ging spitten. Die hint van "ik heb al betaald" deed me de berichten uitwisseling in AirBnB nog eens goed doorlezen. Verrrek, een andere naam op dezelfde datum, dat zou toch niet... Alle mailtjes geopend en doorzocht, jawel hoor! De broer stond ook in het mailtje, had dezelfde achternaam naam als de dame in kwestie. Alleen dat was niet degene die geboekt had. Dat was een andere naam. Nu viel het kwartje. Ah, Pascalle heette niet X maar Y en Frederique was niet degene op wiens naam de boeking stond en de dame zelf was ook niet de boeker. Die melde zich telefonisch met een heel andere naam. Een en ander bij elkaar optellende en probleem opgelost. Wat een gedoe. Het komt vaker voor dat andere namen worden gebruikt door de gasten dan de naam van de boekende gast. Officiëel heet iemand A en op de boeking staat B. Voor mij is dat dan niet vanzelfsprekend als de mensen met naam C aan de deur staan voor de besproken kamer. Daar raak ik van mijn á propós af. Sinds vorig jaar laat ik dus alle boekingen via de mail bevestigen, dat helpt bij het opsporen van boekingen en je hebt meestal de juiste naam. Met dat contactgegeven kun je dan óók nog naar hun voorkeuren voor het eten en zo vragen. In mijn reply staan onze adres gegevens via welke de gasten op onze site kunnen kijken voor hints en tips voor de route.
Het gesprek via de telefoon verloopt dan ongeveer als volgt:
- Oh dus u heeft nog het volle pond tegoed?
- Ja hoor!
- Nou (likkebaardend, het speeksel van de hebzucht wegslikkend) dan komt er deze week iemand bij u langs om alles piekfijn uit te leggen.
- Kan die meneer (het zijn altijd "techniciens") dan ook precies uitleggen hoe dat werkt met die electrische cellen?
- Geen probleem die meneer weet alles, en legt alles piekfijn uit...
- Dan: weet u zeker dat uw vrouw daarbij aanwezig zal zijn?
- Ja hoor, die zal er zijn.
Dat mevrouw er bij moet zijn is alleen omdat je voor de wet samen een eventueel contract moet ondertekeken.
Na een paar dagen ging de telefoon weer af om nog eens opnieuw dezelfde vragen te stellen, een soort dubbel check. Waarop ik dan gespeeld geërgerd reageerde met "die vragen heeft u al eerder gesteld" Waarna de telefoon terroriste de eerder verkregen antwoorden op begon te lepelen. De poging voor controle vragen en extra info ging op die manier flink de mist in. Lekker efficiënt zoiets, moet geld kosten anders is het niet echt.
Blijkbaar gaan deze criminele praktijken niet zo gesmeerd meer als voorheen, een dag daarna had ik namelijk al een meneer aan de lijn die de afspraak wilde vervroegen. Op de zelfde dag belde hij of het iets vroeger kon. En een uurtje later begon mijn "gratis spraakles" ! Na een handje schudden kneep mijn lief er tussenuit. Ik zie mijn schatje namelijk nu niet direct deelnemen in een discussie over germanium dotage, polymorphe zonne cellen, flexibele schermen, warmte problemen, levensduur van omvormers, verminderend rendement van photovoltaïsche cellen en zo meer van die onzin.
Dat alles uitleggen en alles weten viel zoals gebruikelijk zwaar tegen. Juist daar had ik me een beetje op zitten voorbereiden om mijn vocabulaire van technische en fysische kreten in dat opzicht uit te breiden. Helaas het zat er niet echt in. Met moeite zelfs kon ik hem een mooie folder uit de tas troggelen. Er was namelijk iets toegevoegd aan de standaard panelen. Een soort afzuigsysteem om de warmte die in de panelen ontstaat af te voeren en het huis in te blazen via een soort centraal afzuig systeem. De nieuwe panelen zijn in platte kasten gemonteerd en dienen zo ook nog als warmte collectoren. Leuk bedacht maar in de zomer heb je er niets aan. Geen behoefte aan warmte dan. Of het moest zijn dat je er warmwater mee kon maken. Nee dat kon niet, alleen verwarmde lucht. Oh, domper. Want, wél een veelbelovende combo. Stel me zo voor dat je dan warme lucht door een warmte wisselaar kon leiden.
Tot mijn stomme verbazing was de prijs van dit alles 10 duizend euries gezakt. Van 45 naar 35 duizend. De techniciën liet meer dan diens voorgangers los en gaf waarempel een break down hoe die kosten waren opgebouwd. Uiteraard verdiende iedere betrokkene een paar duizend euries aan deze truuk, behalve de koper natuurlijk. Zoals de leverende en stroom afnemende bedrijven: ERDF, SYS, GFM, EDF en dan zij zelf nog die bij elke tussenstap hun provisie opstrijkt. Nog steeds liep alles via een crediet constructie: CYG. (provisie) die dan weer via een ander orgaan (provisie) via EDF (provisie) de jaarlijkse uitkering verrekende. Zo tussen de 12 en 18 honderd euries. Voldoende om na 12 jaar de installatie te hebben betaald. Na aftrek van uw credit d'impot natuurlijk. Dat je dan 5 jaar moet wachten voordat je nieuwe projecten aan je huis met deze vorm van subsidie kunt uitvoeren is bijzaak. Een krediet op jouw naam van 35 duizend is ook niet zo belangrijk, immers na een paar jaar kunt bij uw bank immers bewijzen overleggen dat deze constructie zich zelf betaald en niet drukt op uw maandelijkse budget. Dan krijgt u wel weer meer krediet bij de bank. In mijn ogen gaat dit zo niet werken. Twintig jaar lang betaal je zowel je normale abonnement en stroomafname bij EDF, heb je een lening voor de zonnecellen waar je niets mee kunt doen omdat de hele productie teruggeleverd moet worden aan EDF.
Zonder het zelf te weten maakte de man gebruik van de wet van behoud van energie. Namelijk, vertelde hij, 15% verlies trad er op in de installatie (hé dacht ik, een nieuwe) die de EDF u weer terug geeft. Dat is wat u voor eigen gebruik kan aanwenden. Dus 15% krijg ik terug van EDF? Ja, klonk het.
Met ongelooflijk ver opgetrokken wenkbrouwen mijn verbazing uitende vroeg ik nog: "dus een verlies van 15% in de installatie wordt weer teruggevoerd en kan ik gebruiken voor eigen doeleinden?" Ja, klonk het nogmaals.
- waar blijft die 15% dan, die gaat immers verloren?
- die geeft EDF terug.
- waar vandaan dan? want het is verloren gegaan! verlies weet u wel?
Op het whiteboard tekende ik een autootje, gaf als voorbeeld de weerstand op de weg, de luchtweerstand , wrijving etc. aan met 15% die niet ten goede kwam aan de voortbeweging van het autootje, maar wel energie dus brandstof kostte.
- Die verloren energie dus, zei ik nog een keer, ging in de weg en banden als bijvoorbeeld warmte, of in de wervelingen in de lucht veroorzaakt door het bewegen van het autootje zitten, en zo.
- Hoe zou EDF die verloren energie dan terugwinnen om weer door te geven aan mijn huis installatie? Door een soort quantum robotje achter de wagen te hangen die de warmte achtergelaten door de wielen op het wegdek weer aftapte? Onzin natuurlijk!
Na een paar minuten gaf de man toe dat dat het een puur administratieve truuk moest zijn en er blijkbaar een voorziening in de meter zat om die verrekening uit te voeren. Zelf denk ik dat die 15% in de berekeningen ten nadele van mijn installatie verrekend zullen worden bij het bepalen of de jaarlijkse uitkering voldoende zal zijn om de lening af te lossen. Twintig jaar verdien je dus niets aan zo'n installatie, jij betaald ervoor. Dus EDF heeft gratis zonnepanelen waar ze gratis stroom van aftappen zonder dat jij daar ook maar iets van mag gebruiken. Die 15% regel is gewoon kul. Of ze moeten die 15% op de meter in mindering brengen.
Blijkt dat je een nieuwe meter in de kast erbij krijgt, maar dat werd er niet bijverteld, waar je nog een extra abo voor moet nemen. Kijk zo kan ik ook flinke winst maken. Als micro producent van stroom betaal je alleen maar. De Franse overheid die dit zonnepanelen programma heeft opgezet lacht zich natuurlijk helemaal in de rimpels. Het is een 100% broekzak vestzak verhaal. De overheid is 100% eigenaar van EDF, de zogenaamde subsidie bestaat alleen op papier en mag gerust een sigaar uit eigen doos heten en je stroom betaal je gewoon voor het volle tarief door. De jaalijkse uitkering gaat volledig op aan de afbetaling van die verschrikkelijk dure installatie (36.000 ipv marktconform 6000).
De enigen die nog wat aftappen van deze laaielichterij is de firma van de techniciën en de producent van het geheel.
Als particulier kun je beter een setje uit Germania halen en op je dak knutselen. Of zoals wij, gewoon een stukje gras in de weide vrijmaken en het zaakje daar neerzetten. Iedereen die een schroevendraaier kan vasthouden en een Ikea stoel in elkaar kan zetten schroeft zoiets gemakkelijk in elkaar. Stekker in het stopcontact en de meter draait al terug. Dat is direct minder "out of the pocket money". Zonder al dat gedoe van vergunningen voor aansluitingen, provisies aan tussenpersonen, belasitingen en ga-zo-maar-door.
Dat er dan ook nog op fora berichten staan dat in elke fase van het instaleren het ook nog fout kan gaan: van nooit aankomen van de spullen tot aan nooit aansluiten op het net, tot aan met lege handen maar wel een dikke lening op je rug.
Conclusie:
Nog steeds. De konstruktie zoals deze in LDF wordt aangeobden is dusdanig nadelig voor de consument dat het bijna op pure flessentrekkerij begint te lijken.
Ook al lijkt heel langzaam dat er een paar gestes naar de klant worden gedaan, al is het minimaal, voor eigen gebruik en een lager aankoop bedrag.
We hebben daarom even geprofiteerd van het koele zwemwater (29 C) en de koelere wind die in de namiddag opstak. Hop in de auto om pootaarde te halen in Chevigney-et-Mercie een gat 30 km verderop. Via een enorme omweg natuurlijk. Het is uiteraard kurkdroog omdat er de laatste weken geen noemenswaardige hoeveelheid hemelwater is gevallen. Dat is goed zichtbaar op de omliggende akkers. Stofwolken wervelen op door de trekkers die aan het hooien zijn of strobalen persen. Maar wat een mooie taferelen, die balen in plastic met alle kleuren van de regenboog die je op de goudgekleurde velden ziet liggen. Je rijd voor je plezier met een slakkebgangetje over de bochtige slingerweggetjes, genietend van de strak blauwe lucht met hier en daar een stapelwolkje. Het licht is fel, de thermometer staat ondanks het late middaguur nog steeds op 29 en je snuift intens de landelijke geuren op. Hier en daar een vleugje Airwick Strontspray, dat mag de pret niet drukken, hoort erbij.
Het lijkt wel van Gogh zegt Fannie zachtjes, net zo onder de indruk van het landschap waar we doortuffen als ik. Die glooiende goudgele akkers, de bossages die toch nog opvallend groen zijn en die strakke luchten. Het enige wat er nog beweegt zijn de stof opwaaiende trekkers en een paar van de droge warmte hijgende koeien. Verkeer komen we eigenlijk niet tegen. Een feest om eens niets anders om je heen te hebben dan de natuur. En ik maar denken dat de herfst het mooiste seizoen is.
Die aanhoudende warmte put je na een paar weken wel een beetje uit, alles gaat wat langzamer aan. Twee keer zwaaien met je handen doet het werkwater al op je lippen staan. In het huis zelf is het nog goed te harden, buiten op het balkon met de avondbries ook nog wel, maar het stofzuigeren van het zwembad in de volle zon doet je gewoon in het water springen. Een noodzakelijk klusje is dat. Elke dag waait er wel het een en ander in het bad, dat ligt de volgende morgen dan op de bodem. Ook veel fijnstof, of wat het ook wezen mag, komt in het water terecht en dat voel je onder je voetzolen als je in het water loopt.
Frank heeft de oprit naar de grange nog van een laatste laagje calcair voorzien. Het wit steekt je in de ogen met die felle zon. Ook nog maar een laagje van dat calcair over het laatste onbedekte deeltje laten aanbrengen, geen stukje tuin dus maar iets met rotsen of keien. Lekker onderhoud arm zo; twee maal per jaar RoundUp erover en daar zal echt niks meer groeien wat groen is of zou moeten zijn. Vorige week is het hek rondom de oprit er gekomen waardoor de schapies voor schaduw nu onder de notenboom lui liggen te doen en de oprit niet meer vol gaan schijten. Eindelijk klaar dat verhaal. Nu staat er nog een top prio op het lijstje en dat is het maaien van wei. Dat doet Stephan normaal ieder jaar, maar die laat om de een of andere manier verstek gaan. Als het nu niet gebeurd wordt de wei wel erg slecht het komende jaar.
Volgend jaar kunnen we dan van die poort-openers op de poort monteren en fietsen we zonder uit te stappen zo naar binnen.
Met deze warmte kost het best wel moeite om je gewone werk nog te doen, koken, bedden opmaken en kamers schoon. Tussendoor op de mail letten voor de boekingen en ervoor zorgen niet dubbel te boeken. Dat avontuur hebben we vorig jaar gehad en dat wil je echt niet voor een tweede keer meemaken. Daar heb ik wel van gelerd dat je altijd zeer expliciet moet zijn in wat je de gasten verteld als ze boeken.
Deze week leek het even weer fout te gaan, je voelt je daar nogal rottig bij. Dus maar eens nadrukkelijk spitten in de mail, niets onder de opgegeven naam. Bij AirBnB, ook niets, aantekeningen doorbladeren, agenda op mijn computertje, niets dat wees op een dubbele boeking. En toch kreeg ik een telefoontje dat de boeking geannuleerd was. En ik heb al betaald, klonk het een beetje benauwd. Waarop ik nóg iets fanatieker ging spitten. Die hint van "ik heb al betaald" deed me de berichten uitwisseling in AirBnB nog eens goed doorlezen. Verrrek, een andere naam op dezelfde datum, dat zou toch niet... Alle mailtjes geopend en doorzocht, jawel hoor! De broer stond ook in het mailtje, had dezelfde achternaam naam als de dame in kwestie. Alleen dat was niet degene die geboekt had. Dat was een andere naam. Nu viel het kwartje. Ah, Pascalle heette niet X maar Y en Frederique was niet degene op wiens naam de boeking stond en de dame zelf was ook niet de boeker. Die melde zich telefonisch met een heel andere naam. Een en ander bij elkaar optellende en probleem opgelost. Wat een gedoe. Het komt vaker voor dat andere namen worden gebruikt door de gasten dan de naam van de boekende gast. Officiëel heet iemand A en op de boeking staat B. Voor mij is dat dan niet vanzelfsprekend als de mensen met naam C aan de deur staan voor de besproken kamer. Daar raak ik van mijn á propós af. Sinds vorig jaar laat ik dus alle boekingen via de mail bevestigen, dat helpt bij het opsporen van boekingen en je hebt meestal de juiste naam. Met dat contactgegeven kun je dan óók nog naar hun voorkeuren voor het eten en zo vragen. In mijn reply staan onze adres gegevens via welke de gasten op onze site kunnen kijken voor hints en tips voor de route.
Telefoon terrorristen
Er zijn zo van die periodes waarin je wordt platgebeld door call centers om je zonnecellen aan te smeren. De afgelopen weken was het weer raak. Meerdere keren wordt je per dag opgebeld door een telefoon terroriste om nog meer info uit je te peuren, want dat levert weer geld op. In het kader van de DataAnarchistische principes lieg je alles bij elkaar. Ik heb dus nu vijf kinderen waarvan een nog in huis, een dijk van een inkomen en een partijtje credieten die mij zowat miljonair zouden hadden gemaakt moeten hebben. En nee, ik neem geen credit d' impots omdat dat veel te veel gedoe is.Het gesprek via de telefoon verloopt dan ongeveer als volgt:
- Oh dus u heeft nog het volle pond tegoed?
- Ja hoor!
- Nou (likkebaardend, het speeksel van de hebzucht wegslikkend) dan komt er deze week iemand bij u langs om alles piekfijn uit te leggen.
- Kan die meneer (het zijn altijd "techniciens") dan ook precies uitleggen hoe dat werkt met die electrische cellen?
- Geen probleem die meneer weet alles, en legt alles piekfijn uit...
- Dan: weet u zeker dat uw vrouw daarbij aanwezig zal zijn?
- Ja hoor, die zal er zijn.
Dat mevrouw er bij moet zijn is alleen omdat je voor de wet samen een eventueel contract moet ondertekeken.
Na een paar dagen ging de telefoon weer af om nog eens opnieuw dezelfde vragen te stellen, een soort dubbel check. Waarop ik dan gespeeld geërgerd reageerde met "die vragen heeft u al eerder gesteld" Waarna de telefoon terroriste de eerder verkregen antwoorden op begon te lepelen. De poging voor controle vragen en extra info ging op die manier flink de mist in. Lekker efficiënt zoiets, moet geld kosten anders is het niet echt.
Blijkbaar gaan deze criminele praktijken niet zo gesmeerd meer als voorheen, een dag daarna had ik namelijk al een meneer aan de lijn die de afspraak wilde vervroegen. Op de zelfde dag belde hij of het iets vroeger kon. En een uurtje later begon mijn "gratis spraakles" ! Na een handje schudden kneep mijn lief er tussenuit. Ik zie mijn schatje namelijk nu niet direct deelnemen in een discussie over germanium dotage, polymorphe zonne cellen, flexibele schermen, warmte problemen, levensduur van omvormers, verminderend rendement van photovoltaïsche cellen en zo meer van die onzin.
Dat alles uitleggen en alles weten viel zoals gebruikelijk zwaar tegen. Juist daar had ik me een beetje op zitten voorbereiden om mijn vocabulaire van technische en fysische kreten in dat opzicht uit te breiden. Helaas het zat er niet echt in. Met moeite zelfs kon ik hem een mooie folder uit de tas troggelen. Er was namelijk iets toegevoegd aan de standaard panelen. Een soort afzuigsysteem om de warmte die in de panelen ontstaat af te voeren en het huis in te blazen via een soort centraal afzuig systeem. De nieuwe panelen zijn in platte kasten gemonteerd en dienen zo ook nog als warmte collectoren. Leuk bedacht maar in de zomer heb je er niets aan. Geen behoefte aan warmte dan. Of het moest zijn dat je er warmwater mee kon maken. Nee dat kon niet, alleen verwarmde lucht. Oh, domper. Want, wél een veelbelovende combo. Stel me zo voor dat je dan warme lucht door een warmte wisselaar kon leiden.
Tot mijn stomme verbazing was de prijs van dit alles 10 duizend euries gezakt. Van 45 naar 35 duizend. De techniciën liet meer dan diens voorgangers los en gaf waarempel een break down hoe die kosten waren opgebouwd. Uiteraard verdiende iedere betrokkene een paar duizend euries aan deze truuk, behalve de koper natuurlijk. Zoals de leverende en stroom afnemende bedrijven: ERDF, SYS, GFM, EDF en dan zij zelf nog die bij elke tussenstap hun provisie opstrijkt. Nog steeds liep alles via een crediet constructie: CYG. (provisie) die dan weer via een ander orgaan (provisie) via EDF (provisie) de jaarlijkse uitkering verrekende. Zo tussen de 12 en 18 honderd euries. Voldoende om na 12 jaar de installatie te hebben betaald. Na aftrek van uw credit d'impot natuurlijk. Dat je dan 5 jaar moet wachten voordat je nieuwe projecten aan je huis met deze vorm van subsidie kunt uitvoeren is bijzaak. Een krediet op jouw naam van 35 duizend is ook niet zo belangrijk, immers na een paar jaar kunt bij uw bank immers bewijzen overleggen dat deze constructie zich zelf betaald en niet drukt op uw maandelijkse budget. Dan krijgt u wel weer meer krediet bij de bank. In mijn ogen gaat dit zo niet werken. Twintig jaar lang betaal je zowel je normale abonnement en stroomafname bij EDF, heb je een lening voor de zonnecellen waar je niets mee kunt doen omdat de hele productie teruggeleverd moet worden aan EDF.
Zonder het zelf te weten maakte de man gebruik van de wet van behoud van energie. Namelijk, vertelde hij, 15% verlies trad er op in de installatie (hé dacht ik, een nieuwe) die de EDF u weer terug geeft. Dat is wat u voor eigen gebruik kan aanwenden. Dus 15% krijg ik terug van EDF? Ja, klonk het.
Met ongelooflijk ver opgetrokken wenkbrouwen mijn verbazing uitende vroeg ik nog: "dus een verlies van 15% in de installatie wordt weer teruggevoerd en kan ik gebruiken voor eigen doeleinden?" Ja, klonk het nogmaals.
- waar blijft die 15% dan, die gaat immers verloren?
- die geeft EDF terug.
- waar vandaan dan? want het is verloren gegaan! verlies weet u wel?
Op het whiteboard tekende ik een autootje, gaf als voorbeeld de weerstand op de weg, de luchtweerstand , wrijving etc. aan met 15% die niet ten goede kwam aan de voortbeweging van het autootje, maar wel energie dus brandstof kostte.
- Die verloren energie dus, zei ik nog een keer, ging in de weg en banden als bijvoorbeeld warmte, of in de wervelingen in de lucht veroorzaakt door het bewegen van het autootje zitten, en zo.
- Hoe zou EDF die verloren energie dan terugwinnen om weer door te geven aan mijn huis installatie? Door een soort quantum robotje achter de wagen te hangen die de warmte achtergelaten door de wielen op het wegdek weer aftapte? Onzin natuurlijk!
Na een paar minuten gaf de man toe dat dat het een puur administratieve truuk moest zijn en er blijkbaar een voorziening in de meter zat om die verrekening uit te voeren. Zelf denk ik dat die 15% in de berekeningen ten nadele van mijn installatie verrekend zullen worden bij het bepalen of de jaarlijkse uitkering voldoende zal zijn om de lening af te lossen. Twintig jaar verdien je dus niets aan zo'n installatie, jij betaald ervoor. Dus EDF heeft gratis zonnepanelen waar ze gratis stroom van aftappen zonder dat jij daar ook maar iets van mag gebruiken. Die 15% regel is gewoon kul. Of ze moeten die 15% op de meter in mindering brengen.
Blijkt dat je een nieuwe meter in de kast erbij krijgt, maar dat werd er niet bijverteld, waar je nog een extra abo voor moet nemen. Kijk zo kan ik ook flinke winst maken. Als micro producent van stroom betaal je alleen maar. De Franse overheid die dit zonnepanelen programma heeft opgezet lacht zich natuurlijk helemaal in de rimpels. Het is een 100% broekzak vestzak verhaal. De overheid is 100% eigenaar van EDF, de zogenaamde subsidie bestaat alleen op papier en mag gerust een sigaar uit eigen doos heten en je stroom betaal je gewoon voor het volle tarief door. De jaalijkse uitkering gaat volledig op aan de afbetaling van die verschrikkelijk dure installatie (36.000 ipv marktconform 6000).
De enigen die nog wat aftappen van deze laaielichterij is de firma van de techniciën en de producent van het geheel.
Als particulier kun je beter een setje uit Germania halen en op je dak knutselen. Of zoals wij, gewoon een stukje gras in de weide vrijmaken en het zaakje daar neerzetten. Iedereen die een schroevendraaier kan vasthouden en een Ikea stoel in elkaar kan zetten schroeft zoiets gemakkelijk in elkaar. Stekker in het stopcontact en de meter draait al terug. Dat is direct minder "out of the pocket money". Zonder al dat gedoe van vergunningen voor aansluitingen, provisies aan tussenpersonen, belasitingen en ga-zo-maar-door.
Dat er dan ook nog op fora berichten staan dat in elke fase van het instaleren het ook nog fout kan gaan: van nooit aankomen van de spullen tot aan nooit aansluiten op het net, tot aan met lege handen maar wel een dikke lening op je rug.
Conclusie:
Nog steeds. De konstruktie zoals deze in LDF wordt aangeobden is dusdanig nadelig voor de consument dat het bijna op pure flessentrekkerij begint te lijken.
Ook al lijkt heel langzaam dat er een paar gestes naar de klant worden gedaan, al is het minimaal, voor eigen gebruik en een lager aankoop bedrag.
Abonneren op:
Posts (Atom)