Chippie RIP

Chippie meets Bios

Chippie was de opvolgster van de kat Bios, alweer vier jaar geleden. Ze heeft het niet lang mogen maken in LDF. Vorige week is namelijk onze kat Chippie door een (wilde) hond te pakken genomen. De buren vonden hem zieltogend op straat. Ze hadden hem aan de kant geveegd zodat ie niet door de auto's tot pulp werd gereden. Rare plek want Chippie was niet gek op de straat en bleef eigenlijk altijd achter in het weiland rotzooien. Daar was meer buit te halen. Hond? Zoiets ja. Een heel stuk uit de borstkast was verdwenen. Een andere conclusie ligt niet zo voor de hand.
Met gepaste waardigheid hebben we Chippie in de tuin begraven en er een struik bovenop geplant. Zo gaat diens Karma in een mooie struik over.

OK, ik was niet echt gek van 'm, hij was meer Fannie's beest. We verdroegen elkaar in huis, zo was dat tussen ons. Dat heb je zo met katten, die hechten zich aan bepaalde mensen en aan anderen heeft ie de pest. Behalve als het op de hap aan kwam dan hè! Dan wist ie me feilloos te vinden. Nu is Chippie met de grote overtocht bezig, op weg naar een eeuwig warme plek en een hand die hem streelt.

mjammie! vogeltje!

Het was wel een hartstikke goede jager. Hij plukte zomaar een zwaluw uit de lucht, en muizen hadden absoluut geen kans hier in huis. Vliegen lustte ie ook wel, maar spinnen waren alleen om mee te spelen, totdat het batterijtje op was natuurlijk. Als Chippie een paar maanden weg was en bij Fannie logeerde dan hadden de muizen natuurlijk feest hier in huis. Een oud huis op het platteland trekt als een magneet op muizen en ander ongedierte. Zodra Chip weer op zijn post was dan was de pret heel snel over en vond ik elke dag wel een kadootje.

Tijdens het koken hoefde je maar even met het mes op de snijplank te tikken en hop, een paar seconden later voelde je die kat langs je pijpen strijken. Bij het snijden van het vlees hield ik de snijresten apart. Dan begon het spel tussen ons. Een stukkie vlees goode ik dan naar 'm toe dat ie dan uit de lucht opgraaide. Uiteraard mikte ik altijd op zijn kop om het 'm moeilijk te maken, maar dat beest was sneller als de bliksem!

Chip en de eerste keer sneeuw

Reizen ging ook prima met 'm. Je propte het beest in zo'n reismandje en na een paar keer kermen viel ie in slaap. Een kleine 600 km verder deed je de klep open. Hij keek dan een beetje om zich heen en foetsie weg was ie. Na een paar minuten mekkerde hij dan aan de keukendeur om bij de voedselbak te kunnen. Voor hem was het net een soort everywhere door waar hij dan doorheen ging. (een kreet uit de Science Fiction: je stapt door een deur en je bent direct op je bestemming). Van het ene huis naar het andere in slaaptijd. Dat werkte beide kanten op. Van LDF naar NL en andersom. Ter plekke keek ie een paar seconden om zich heen, rook even aan van alles en klaar. Poes was weer thuis.

Tja graaien in een bakkie met kwark...

Chippie kon bij tijd en wijle uiterst vervelend zijn. Steevast rond half vijf in de morgen moest ie eruit en begon dan aan de deur te krabben, mijn leesstoel te verruïneren en/of doordringend te mauwen dat ie naar buiten wilde. Dat ging zo door totdat ik hem naar buiten liet. Soms ging dat wat subtieler, dan ging ie op zijn kont voor de deur zitten en wachtte tot ik de deur open deed. Kattenluikjes door dubbel glas heen lijkt niet zo praktisch te zijn. De hele dag zag je hem dan rotzooien in de wei bij de schapen op jacht naar alles wat bewoog en aanmerkelijk kleiner dan hijzelf was. Held op sokken. In de winter lag ie in de avond altijd op mijn voetenbankje voor de gloeiendhete haard te snorren en kon dan verstoord kijken als ik het waagde mijn benen te verleggen. Wat een beest! Uit voorzorg mikte ik Chippie dan wel eens 's avonds naar buiten, dan kon ie in het hooi bij de schapies slapen, of er tussen in zo te ruiken.

Het is gek, maar iedere keer als ik wat vanuit mijn ooghoek zie bewegen denk ik dat het Bios of Chippie is. Bios was meer mijn kat en Chippie Fannie's.

Goede jacht Chippie en hopelijk vind je voldoende stoelen die je aan gort kunt krabben.

Inmiddels is er een nieuwe poes uit het asiel geadopteerd, weer een volledig zwarte. Nah ja, er zal wel weer een drukfautje te ontdekken zijn. Meteen maar omgedoopt in Raspi. (vgls: RaspberryPi computer) Alle beesten krijgen een soort of IT naam hier. ;=) Volgens mijn schatje bekte dat niet lekker en leek teveel op Chippie... Als werknaam houden we voorlopig aan: Qubit ( zoals ze bytes bij de huidige computers noemen is dat qubit voor quantum computers, zo ongeveer dan ) Over een maand komt ie hierheen en dan kan de jacht op muizen weer beginnen. Hoewel, het duurt natuurlijk even voordat de vergelijking kat + muis = kattenmaag post vat in het brein. Misschien is Qubit dan ook niet eens zo'n gekke naam, kan ie alle mogelijke oplossingen en gedaantes aannemen totdat de definitieve keuze is gemaakt, geheel overeenkomstig met quantum computing ;=)