Onderweg

Pastoraal uitzicht op je balkonnetje bij avondlicht. De temps lopen op tot 28ºC en het zwembad is dan ook lekker koel bij 26º.

pastorale

Hier kan ik dan intens van genieten hè. De schapies die van hot naar her in de wei naar het lekkerste hapje scharrelen. De zacht gouden gloed van de avondzon. Een lekker glas koud water met een beetje citroen er in. Net uit het zwembad geklommen op laten drogen in de wind. Zo te zien door de verrkijker hangen de fruitbomen vol met eetbaar spul. Alles is laat, dus ook het plukken zal wel laat beginnen. Het lijkt er echter op dat de zomer toch nog een eindspurt neemt en ons zal doen laten gaan puffen in het koele nat van het badje.

Fotosafari
Gisteren met Essam al slingerend over kleine weggetjes een route gekozen naar het zuiden. Een beetje de koers aanhoudend tussen de lijnen vanuit MSP naar Vesoul en Gray.

Naarmate je zuidelijker komt gaat het landschap langzaam over in landbouw gebied met opvallend minder bossen. Stikt het in het noorden van de Haute Saône van de kleine gehuchten met soms nog geen 5 huisjes, naar het zuiden toe worden de gehuchten snel grotere dorpen tot kleine stadjes toe. Zo ook Breury-les-Faverney, waar we een paar weken geleden op de vide greniers waren. Het fotoapparaat ligt onder handbereik tijdens die safari's. Altijd op de uitkijk voor mooi smeedwerk zag ik dit hekwerkje:

Vind ik dan weer mooi. Beetje verwaarloosd, toch heel erg klassiek. Beetje git-donker-groen erop, bijna zwart, goudverf op die rozetten, de zandstraler over het stenen kader halen, zo'n toegangspoort... kwijl.  

Hier zijn echte vakmensen mee aan het werk geweest!

Op de terugweg zie ik een kudde koeien over de weg scharrelen. Uiteraard ontsnapt er altijd eentje die dan net de kont weer dwars legt. De boer, waaromheen een vette zwerm steekvliegen hing, heftig mopperend achter het beest aan. Nu zijn koeien zachtaardige beesten waar je een beetje geduld mee moet hebben. Daar moet je niet achteraan gaan hollen om het luid schreeuwend tot de orde te roepen. Daar schrikken de beesten van en gaan ze hollen.

Deze dus ook. Ik dacht: "Kom, laten we de boer ff helpen". Dus rolde ik er zachtjes voorbij, een stukje verderop de auto er half voor zettend. Komt die gozert er druk gebarend achteraan. En, tsjakka! Weer een spurt van koe-beest. Ja dat werkt nooit zo. Essam en ik rijden een stukje verder en met zacht geluid en kalm gebarend naar mevrouw koe, keert het de goede kant op. Zo werkt dat ook bij de schapies, en die zitten altijd in no time in de stal zo. Ik vertel Essam dat ik dan ook niet snap waarom mensen dan keihard gaan schreeuwen en druk gebaren. Dat was nog niet uit mijn mond gekomen, komt die knakker weer aanzetten. Koe neemt opnieuw een spurt, waarop de boer het al vloekend opgeeft. Zo van ik krijg hem wel... Tuurlijk, maar niet zo.

Essam en ik gaan het nog eens proberen, nu op mijn manier, in no time staat koebeest voor het toegangshekje te drammen van: ik wil naar binnen. Boer maakt hek open en de klus is weer geklaard. Gewoon rustig aan doen met beesten, dan lukt dat best. We worden van harte bedankt en we rijden naar huis.

Onderweg nog in Saint-Remy, even een leuk stukje volksvlijt op de plaat gezet. Dat kun je ook met een door de bliksem getroffen boom doen, dacht ik nog even.

Klik, en het hout is niet meer weg te branden van het internet. Of je het nu mooi vind of niet, toch iets bijzonders die rurale kunst.