Kachel revisited
Die kachel is een heus leer object geworden. Natuurlijk brand het ding nu elke avond. Om het uur een blok erin gooien begint een routine te worden. Ook al zou je de kachel helemaal moeten kunnen vullen, voldoende voor een morgen of zelfs een dag. Maar omdat het compensatievat niet voldoende tegendruk opbouwde moest ik het verhaal goed in de gaten houden. Dan maar af en toe een blok, zodat je in geval van storing de zaak snel kon dimmen. En jawel hoor de druk, en zelfs de temperatuur liepen op tot over de veiligheidsgrens. Het werd spelen met hout toevoer, de tempering, afstelling van alles wat er maar te regelen viel. Je leert het gedrag van de kachel dan wel goed kennen.
Borrelt het volgende boven: alle leidingen zijn van koper, en gesoldeerd, houden die lassen het? Ja dus, bleek, toch maar weer een meevaller. Zoals gezegd in de vorige posting, ging het veiligheids ventiel open, maar bleef het ventiel, na de stoomwolk, een fontein van water, en een waterbad op de poreuse (voordeel/nadeel) cementvloer, toch nadruppelen. Het voorzichtige stoken betaalde zich dubbel en dwars terug en de zaak bleef in de hand.
De volgende morgen ben ik eerst maar eens wat tegendruk in dat compensatievat gaan persen met mijn compressor. Dat er meteen water uit het ventiel kwam had me te denken moeten geven. Natuurlijk was het ding kapot, mudhead! Toch proberen he, tegen beter weten in! Dus, hoeveel druk? Nou ja 2.8 bar leek me ruim voldoende. En, jawel, daar ging weer een ander ventiel open, nu weet ik meteen waarvoor dat (weer)andere leidinkje diende. En die eerste zwarte vlek tegen de muur was ook meteen verklaard. Het hele verwarmings verhaal heeft dus nooit goed gewerkt. Die Gaillardo (vorige eigenaar) krijgt dan ook een rekening, want dit moet ie geweten hebben.
Voor mijzelf is dit spannend, een heuse verkenningstocht van verouderde techniek die nog steeds werkt. Heerlijk! Maarja Fannie is minder enthousiast, die heeft het koud. Maandag morgen first thing in the morning een nieuw drukvat gehaald, en met behulp van Damien een monteur gevonden. Die heeft dinsdagmiddag laat de defecte onderdelen vervangen, met de alvast gekochte spullen, hoe voorzienend! Geen enkele leverancier of dienstverlener heeft hier namelijk wat in voorraad of bij zich, dus kun je maar het beste de dingen inkopen die je nodig denkt te hebben. Anders hadden we weer 8 dagen extra in de frisse buitenlucht gezeten! Acht dagen besteltijd voor een compensatie vat? Belachelijk!
De heren waren eerst wel lichtelijk verbaasd dat alles er was, en wezen in eerste instantie het spul af, niet goed genoeg, maar die mop kende ik. En met een typisch frans aandoend schouderophalen mijnerzijds vervingen ze daarna toch al het nodige. Waar het oude spul mee vast zat? Die moeren moesten met sleutel 42 loskomen, tsja en zo'n maatje heb ik dus echt niet. En de kunst een beetje afkijken leek me leerzaam voor de volgende keer. Die monteurs waren in een half uurtje klaar, en daar zou ik een dag voor hebben moeten toestanden omdat je nu eenmaal dat groffe gereedschap en de bijbehorende fittingen etc gewoon niet hebt. Daar komt bij: de winkels gaan hier tussen 12 en twee dicht, dus als je iets moet hebben en je gaat niet op tijd van huis, ben je al snel weer een dag verder. Frankrijk komt daarom, volgens mij, ook niet echt goed mee in de vaart der volkeren.
Wat je hier in la douce france snel leert is laconiek te zijn en de dingen, ogenschijnlijk, niet al te zwaar op te nemen. Dat werkt echt! Een gespeelde onverschilligheid overtuigd blijkbaar beter dan heftig te gaan staan protesteren of de botte hollander uit te hangen die natuurlijk meteen zegt wat ie ervan denkt. Dat werkt averrechts. Ja met je verstand weet je dat natuurlijk wel, maar je gevoel komt in opstand, klats boem! Zo van what the f*ck denken die lui wel, achterlijke rand debielen. Dat werkt dus niet, absoluut niet. Flegmatiek blijf je dan staan kijken, wetende dat ze toch gaan doen wat je wilt, alleen niet onmiddellijk, dadelijk, direkt, zoals je dat als stresskip eigenlijk wilt. Rolbevestigend loop je dan weg op het moment dat ze beginnen de dingen doen die je wilt dat ze doen. Relax, ontspan!
Dat drukvat was dus wel te klein, maarja voor nood prima. Voordat de vloerverwarming erop wordt aangesloten, moet ik een groter vat hebben, 38 liter, zei de monteur. Genoteerd.
Zo dat avontuur is ook weer voorbij. Heerlijk toch, zo klooien in een 150 jaar oud huis?
Wat volgt!
Voortgang revisited
In de tussentijd zijn de centrale gang (corridoor in het spraakgebruik) en het het trappenhalletje nu (wind)dicht gemaakt. De deuren zijn, of beter: gaan, dicht. En het wondermiddel van de 20e eeuw: PUR-schuim heeft zijn diensten weer dik bewezen.
corridoor met nieuwe wand
Apartement
Nog niet alle kamers zijn af, maar verder uitstellen van de werkzaamheden voor het apartement brengt geheid problemen met de planning voor de leveranciers die in november hun ding komen doen, met zich mee. En met het weer moeten we nu ook rekening gaan houden. Zoiets als: het begint nu zolangzamerhand te vriezen buiten. Dan kun je geen nieuwe vloer gaan gieten. Dillemma en een zekere flexibiliteit is geboden.
Het volgende alternatieve plan heeft volgens mij de beste kansen:
Eerst het dak en de muren isoleren,
Damien aan het dak
De vloer heeft dan nog 3 weken om uit te harden en te drogen, voorwaarde is dat de ruimte op temperatuur blijft, om vervolgens in een paar dagen, met een extra hulpkracht, de tegels te leggen. Krap plan, maar volgens de kalender te doen.
Alles overwegende denk ik dat ik voor die volgorde maar moet gaan.
Zaak is ook dat alles van te voren goed uitgewerkt wordt. Wat is nieuw, toch?
2 opmerkingen:
opmerkingen kunnen gegeven worden
opmerkingen? Klik op comments
Een reactie posten