Ontzooien

Ontzooien

Zo’n B&B als de onze is heel erg leuk om te doen als je jong en willig bent. Al weer dertien seizoenen terug leek het op vakantie bij jezelf! OK, in de zomermaanden is het hard werken. De rest van het jaar betekende een beetje free-wheelen en op je gemak klussen. Echte vakanties zaten er tot nu toe niet in. Gewoon omdat de B&B steeds beter begon te lopen. Dan kun je niet tegen je gasten zeggen, sorry maar ik ben op vakantie. Op een moment bedachten we dat het leven wel wat rustiger aan kon gaan en zagen we in dat dit huis voor ons alleen veel te groot was. Dan ga je eens om je heen kijken wat je mee zou willen nemen naar je nieuwe stek. Persoonlijke dingen uiteraard, maar niet het inventaris van drie keukens, 7 slaapkamers en kasten vol linnengoed. Dan valt het muntje: het lijkt wel alsof we een bergings probleem hebben. Niet echt natuurlijk met een grange en de twee andere stallen die er zijn . Toch kwamen we om in de bullen, vonden we. Wat ons aan het denken zette. En dat we wilden downsizen en consuminderen, het moment dat we gaan verhuizen onvermijdelijk is.

We bedachten: we moeten ons gaan ontdoen van alle overbodige dingen die het en der in de rekken lagen en in kasten opgestapelt liggen. Dozen die, nog steeds gesloten, iedere keer weer mee gaan en ga zo maar door. Met andere woorden we moesten “declutteren” ontzooien dus.

Daar kwam bij. Ieder jaar vindt er in le Mouton Qui Rit wel een verhuizing plaats van materialen, spullen of gereedschappen. Dan ontstaat er in mijn brein weer een nieuw idee over hoe het een of ander op een betere plek is te leggen of hangen, of beter toegankelijk enzovoorts. Dan ging ik met onze klusjesman weer slepen totdat het allemaal weer in de rekken paste. Zelfs de rekken werden dan verplaatst. Die rekken raken uiteindelijk overvol, met restanten van spullen die je in grotere hoeveelheden koopt, altijd handig iets bij de hand te hebben. Verzin het en we hadden het wel in een rek liggen. Want, hoe ongelooflijk ook, wat er gesloopt kan worden wordt gesloopt in Le Mouton Qui Rit, tot aan WC potten toe. Dat merk je pas als de gasten weg zijn, hoe vaak je ook vraagt: “als er wat kapot is zeg het, dan kan ik dat meteen repareren”. Onze tot nu toe vaste aannemer kwam ook graag neuzen in de rekken. Tot voor een paar jaar bij de zoveelste landverhuizing de zoveelste doos voor de zoveelste keer in je handen komt en je je begint af te vragen wat voor zin het heeft om alles maar te bewaren! Weg ermee met al die losse dingen. Hup naar de déchet, sommige materialen zouden dan gerecycled worden en ander spul komt terecht in een diep gat ergens in de Haute Saone. 

Nadat Fannie een boekje over “decluttering” of zoals ik het noem “ontzooien” had gelezen gingen de sluizen echt open. Zo begin je heel kritisch te kijken naar wat je in je boekenkast hebt staan, kleren die je niet meer passen, prulletjes waar je nooit meer naar omkijkt, verzamelingen waar je al in geen jaren meer iets mee doet en als kers op de taart dozen die al meer dan 10 jaar dicht zaten. Allemaal kandidaten voor het “ontzooien”. Af en toe heb je iets in je handen waarbij je denkt oh ja toen en toen, van die herinneringen dus. In het boekje staat dan dat je dat object voorlopig weer opzij legt, tot een volgende ronde of een daarna. Wagens vol zijn er afgevoerd, dingen weggegeven of een tweede leven gekregen. Ik moet zeggen het helpt echt! Na een aantal van die oefeningen kwamen er hele gaten te vallen. De kado doos is weer prima gevuld en die bossen kabels en onderdelen zijn flink uitgedund. We krijgen weer plek op onze bureaus en kasten puilen niet meer uit met ongebruikte kleding en bullen die daar al jaren liggen niets te doen.

Daarna keken we eens naar de boekenkast. Planken vol met boeken die we never nooit meer gingen lezen of gebruiken. Alles wat je weten wilt is tegenwoordig op het internet te vinden. Behalve dan wie JFK om zeep heeft geholpen. OK, een wand met boeken vinden we nog steeds een plezier om naar te kijken en af en toe pakken we er een boek uit. Soms herlezen we er een of bladeren een kook- of kijkbook door, is altijd een plezier voor het oog. Ja, heel erg old school! De verzameling kijk- en kookboeken heeft een prettige omvang gekregen, ook waar, die laten we voorlopig even met rust of geven boeken weg. Maar! Dan zie je rijen studieboeken of referentie materiaal, info die je veel eerder op het net vindt dan in je boekenkast. Dus weg ermee. Meters boeken, die ook nog eens dubbel geparkeerd stonden zijn zo naar de oudpapierbak gegaan. Want wie heeft er nu belangstelling voor een boek over database programmeren uit de jaren ‘90? Peperduur waren die boeken wel toen, nu vindt je ze bij de Slechte voor een duppie en dan is het meer materiaal voor historici dan serieuze studenten. 

De derde aanval ging los op de afdeling prullaria, man! Zakken vol rommel! Sta je toch van te kijken hoeveel pruttel je in je leven verzamelt. Bij iedere verhuizing sleep je dat weer mee en de volgende, de volgende. Dozen blijven ongeopend, keer op keer. Nu ben ik zover dat ik deze dozen ongeopend weggooi. Zoals gezegd klerenkasten zijn prima kandidaten om te ontzooien. Sta je van te kijken wat je allemaal niet meer past, eigenlijk versleten is, of gewoon te oud. T-shirts worden werkshirts, maat overhemden zijn na 12 LMQR ook niet meer nodig. Schoenen die in nog geen 12 jaar meer zijn gedragen. Die slag moet nog gedaan worden, Fannie is al bezig geweest. Tot voor een paar maanden werden alle stekertjes, computeronderdelen, schroefjes voor computers En ziet! Er ontstaat ineens ruimte in je huis. We hebben nog wel wat tijd voordat er een nieuwe gérant opduikt die de B&B over wil nemen, maar het is prettig dat een belangrijk deel van de zooi het huis al uit is. Hoeft dat in ieder geval niet meer opgepakt en verhuist te worden. Sinds begin dit jaar hebben we een vaste dag in de maand gekozen om te ontzooien. Het is bijna routine geworden als je ergens langs loopt om een beslissing te nemen over ontzooien. Je pakt het op en gooit het op de hoop bij een van de buitendeuren. Of je stopt het in een verzamelkrat die later dan weer geleegd op een van de twee verzamelplekken in het huis. Eens in de maand op de ontzooidag laden we de bestelwagen om die te legen op de déchetterie ( miljeustraat ). Zoals dat in het boekje beschreven wordt, langzaam beweegt zo je overtollige zooi richting de uitgang. Wij hebben dan de luxe dat we daar een speciale plek voor kunnen gebruiken, in kleinere huishoudens zal zoiets op kleinere schaal moeten gaan. We zijn er van overtuigd geraakt dat het wonen in een leger huis stukken prettiger aanvoelt. Maar dat is natuurlijk redelijk persoonlijk. Sommigen vinden het in een holltje wonen met een soort looppad naar de uitgang prettiger dan grote leefruimtes. Ieder vindt diens lol in het leven immers op een andere wijze? Wij willen gewoon een leger huis. Het ontzooien zal daarom nog wel even doorgaan.