ChocoBombe

chocobombe á la smulweb

Goed, het zit er weer op. Nee het is echt geen opgave zo'n diner. Meer dat mijn botjes het lange zitten niet meer zo goed volhouden. Dit keer een mooi kussen meegenomen en dat verlengde de zittijd. Vijf jaar geleden liep ik namelijk letterlijk een paar scheurtjes in mijn bekken met het kruien van betonspecie het zwembad in, is nooit meer goed gekomen. Daarom. Sindsdien is het een probleem om langdurig aan te zitten aan de tafel. Af en toe moet ik echt opstaan om even te lopen, dat brengt de gewrichtjes weer in het gareel. Daar kijken mensen soms van op, dat moeizame opstaan. Verder is alles nog redelijk OK hoor!

Bombe
Ieder jaar maken we met drie families een kerstdiner. Iedere familie maakt een van de gangen. Louise het voorgerecht: gevulde pintades met risotto, Yvette de hoofdschotel met een gigant van een rollade gevuld met pruimen en pijnboompitten. Wij hadden het nagerecht. Het werd een choco bomb met vulling van crême fraîche en witte chocolade.

kerstversiering erop, en smullen

Helaas was het recept op smulweb van een dusdanig belabberde kwaliteit dat er veel giswerk bij kwam kijken. Mijn schatje had dat allang gezien: een recept met een problematisch karakter. Oh, slecht recept? Had ik pas gaandeweg door. Als je het eerst over 0.1 L hebt en een paar regels eronder over 1 dL dan zou dat al een belletje hebben moeten laten rinkelen. Het kwartje viel toen witte en pure chocolode werd vermeld en niet aangegeven waarvoor, bij, in, of, ofzo, dan raak ik het als fervent uit de losse pols kok het spoor bijster. Mijn lief liet me om me te plagen (voor iemand die bijna nooit recepten volgt) eerst wat aanmodderen. Uiteindelijk kon ze mijn gesteun niet meer aanhoren, met wat gezamelijk gokwerk kwamen we er daarna best wel uit. Maar wat moet je met de rest van de suiker als er totaal 550 gr suiker in het recept staat, waarvan je in het beslag 110 gr doet, waarna er niet meer over suiker gerept werd. Prompt vergat je dus de rest van de suiker, waarin trouwens. Die 3 eiwitten, waar die voor dienden is nog steeds een raadsel. Ook maar vergeten. Waarschijnlijk voor de vulling maar staat er niet bij hè?
Het recept voor 6 mensen leek me nogal aan de magere kant en er ook nog afzonderlijke bolletjes van maken? Dacht het niet dus. De hoeveelheden maar verdubbeld en de hele handel in een kleine kom opgebouwd. Uiteraard kwam er nog iets heel smakelijks uit.

Aanpassen
Het minder aan suiker kwam overigens wel de smaak ten goede werd tijdens het oppeuzelen ervan gezegd. Niet zo mierezoet als ander gebak. Dat was ik met ze eens, is sowieso niet mijn ding zoveel suiker. W.s. is het verder een kwestie van nog meer het recept aanpassen. De hoeveelheid witte choc zou naar mijn idee verhoogd en de bruine choc verlaagd kunnen worden. De manier van het maken van marmelade, blancheren, maakte wel dat het verwijderen van het wit makkelijker ging, maar volgens mij de sinaasappelsmaak ook.  Zou ik anders doen en heb er stiekem ook een paar kruidnagelen in meegekookt dat versterkt de sinaasappel smaak weer.
Eenstijds komt in de blog het aangepaste recept voor de chocobombe te staan, meer correct dan wel.

added: 20160101
IJS maken
Bij de Bombe hoorde ook ijs, dat maak ik sinds een jaar zelf. Als smulpaap wilde ik altijd al graag mijn eigen ijs maken. Maarja een ijsmachine dat vond mijn schatje niet zo'n goed idee. Je behelpt je dan maar met die mierenzoete shit uit de supermarkt die vaker wel dan niet naar karton smaakt. Toen Louise dat vorig jaar hoorde gaf ze mij haar ijsmachine in bruikleen. Een eenvoudig dingetje bestaande uit een soort dubbele bak gevuld met glycol. Daarin passen wat hulpstukken, aangedreven door een motortje om de massa rond te scheppen. Alles leert, maar de eerste paar keren kostte het behoorlijk wat moeite om het zaakje luchtig maar toch ook stijf te krijgen. Ja, er kwam wel iets uit wat op roomijs leek, daar niet van. Het duurde echter eeuwen. Niet helemaal je dát die methode.
Bij navraag worstelt bijna iedereen met zo'n ijsmachine, althans die dingen zonder een eigen koel element. Spitten op internet was nodig. Een paar dingen combinerend werd het volgende proces duidelijk. Uiteraard moet die bak minimaal 24 uur van te voren in de vriezer gezet worden. Maar, en dat lees je eigenlijk nergens, ook de ingrediënten moeten gekoeld zijn. Voor de massa zijn vele recepten. De truc is om die ook een dag van te voren klaar te maken.

• Verwarm de melk en los de suiker erin op, de melk mag niet aan de kook komen omdat dat de smaak nadelig beïnvloedt
• Laten afkoelen
• Voeg daarna de overige ingrediënten erbij, goed roeren. Ook de eierdooiers
• Plaats de massa in de koelkast
• Volgende dag de ijsmachine assembleren
• Zet de machine aan
• Giet langzaam de massa in de koeler
• Na ongeveer een uurtje is het ijs geworden
• Nog een paar uur laten opstijven in de koeler die je daarvoor terugplaatst in de vriezer. 
• Haal het ijs na een paar uur weer uit de vriezer en schep het over in een voorgekoeld bakje, deksel erop en terug de vriezer in. 

 Ik maak het ijs in de morgen, dan kan de zaak nog nastijven om 's avonds op te dienen.

Eindejaar

Over een paar dagen is het kerstmis. Veel mensen in de westerse - christelijk georiënteerde - wereld hechten daar een zeker belang aan. Voor velen is dat ook een periode om even een luwte in te lassen voor de breinstromen in je kop. Even concentreren op wat gebeurd is het afgelopen jaar. Sommigen neigen dan om daar ook maar een rits goede voornemens aan te koppelen, verleidelijk maar zinloos. Komt toch geen bal van terecht én die voornemens leiden, niet verbazend, een extreem kort leven. Verspilling van tijd dus. Desalniettemin heeft één goed voornemen bij mij wél doorgang gevonden: nooit meer goede voornemens. Warempel, niets is zo veranderlijk als de mens.
Traditioneel begin ik elk jaar ook aan een blog doorspekt en doorregen met het belachelijk maken van politici of een litanie over hoe ik vind dat de maatschappij aan het afzakken is. Na een paar uur en vier kantjes volgeplempt te hebben wis ik dan alles weer en vat het samen in een enkele paragraaf. De alinea die u net gelezen heeft.

Zo. Zou het neo-realisme dan alsnog in mijn brein een plekje gevonden hebben?

Mist
Vorige week waren we even dingen doen in NL. Onszelf een beetje verwennen met allerlei goodies. Een onwaarschijnlijk mazzeltje bij Action: een tube acrylkit voor slechts 89 centen. Betaal je hier bij Brico toch meer dan 8 euries voor!
Tuurlijk kun je best in La Douce France shoppen, en hoe! Hoewel, in een vreemde stad waar je heg nog steg kent wordt dat wat moeilijk. Dat roept om op een ander tijdstip zo'n stad eens te gaan verkennen. Dat terzijde. Na een weekje op afhaal chinees of panklaar gerechten geleefd te hebben hielden we het wel weer voor gezien. Naar het zuiden dus, gaandeweg knapte het weer op. We keken elkaar in de auto verheugd aan, want zo best was het weertje in NL niet geweest. Het laatste stukje reden we door de Vogezen. Een rit die best wel spannend werd door de slierten dichte mist die over het land hingen. Zo in het binnenland met die smalle bochtige weggetjes met zicht van een meter of tien. Af en toe moest mijn schatje op de rem staan of het stuur een zwaai geven. Spannend is dat eigenlijk niet, wel griezelig als je ineens een greppel ziet opdoemen uit die mist of de weg die ineens onder je weg lijkt te glijden. Wat enorm helpt is je navigatie. Daarmee kun je van te voren al signaleren dat er een scherpe bocht naar links of rechts komt. Als copiloot waarschuw je de schipper dan voor het bochten werk. Net een soort rally. Het laatste serieus stukje bosweg richting Fontenoy was ook de spannendste. Als we pech hadden zouden we hier tegenliggers tegen komen. Dingen doemden op uit de mist maar geen tegenliggers, geen gevreesd achteruit ge-rij. Opgelucht haalden we adem toen we het boshutje aan de rand van het bos zagen opdoemen. Nu nog een stukje door Fontenoy zelf, langs het kanaal richting Pont du Bois en meteen linksaf door het forêt du Mailleroncourt. Eindelijk thuis na een behoorlijk enge laatste 50km binnendoor. Gaan we niet meer doen in het donker spreken we af, dan maar 30km omrijden.

Diner
Met een paar NL gezinnen uit het dorp spreken we meestal met kerst een diner af. Ieder doet dan bij toerbeurt resp. het voor, hoofd en nagerecht. De eer is dit jaar ons toebedacht voor het nagerecht. De queeste is begonnen om daar iets met een wauw effect van te maken. In Allerhande staat zo'n chocobomb, twee nog wel. Die van Jamie hebben we een paar jaar geleden al met succes gemaakt. Die tweede is nieuw, leek ons wel wat. De keuze is nog niet gemaakt. Een van mijn wensen is ook om een keer een profiterol au chocola te maken. Dat is een bergje mini-soesjes gevuld met wat en slagroom of een andere saus erover-tussen-in. Typisch iets Frans. Of toch maar iets anders?  Want mijn laatste poging om soesjes te maken leverde eerder het formaat Bossche bollen op dan mini soesjes ;=)
Men begrijpt onze breinen kraken in hun voegen om iets leuks te bedenken. Mijn schatje had in NL al wat versierselen gekocht, dus die had vermoed  ik al een idee in haar hoofd zitten. Toch, alle opties staan nog open. Op Masterchef junior hadden we ook leuke dingen voorbij zien komen. Moet je echt gaan kijken, zo hoort zo'n show gewoon te zijn. Op "Heel Holland bakt" kersteditie tenslotte kwamen ook fantastische taarten langs, en hebben zelf nog wel iets in het hoofd zitten aan ideeëen. In ons bescheiden biebje staat zo'n 10 meter kookboeken, heb je ook nog the interwebz en onze fantasie. Er komt dus best wel iets uit wat ook nog te eten valt.
De voorpret is daar. Van de week gaan we eens wat ideeën uitproberen, met uiteraard een nieuwe poging tot een profiterol. Wellicht nog wat ideetjes over sausjes uitproberen. Er staat ons een calorie rijk weekje te wachten. ;=) Kerst is een eetfeest om te genieten van wat de natuur ons kan brengen.
De fransjes hebben daar een begrip voor: l'art du table. De kunst van de tafel, letterlijk. Het is echter meer een alomvattend verhaal dat slaat op het opmaken van de tafel tot aan het verorberen van de gerechten in de meest brede zin. Dat houdt onder andere in dat je niet maar gulzig aan het schranzen slaat maar met beleid van alle gerechten iets eet. Eer aan de tafel doen heeft niet met hoeveelheid maar met proeven en waarderen te maken. Die waardering in La Douce France wordt uiteraard uitvoerig verbaal geuit. Een klassiek diner, een droom van mij om ooit eens zoiets te koken, van 24 gangen kan van vroeg in de middag tot in de vroege morgen duren. Zoiets is me twee keer over komen. De eerste keer propte ik alles gulzig naar binnen en had voor het 4e gerecht eigenlijk geen plaats meer. De tweede keer kreeg ik vooraf een beetje voorlichting van mijn tafelgenoot: neem van alles een hap of zo. Dan kun je daarna ook nog van de nagerechten genieten.

Eet smakelijk en geniet van het goede der aarde.

added: 20151221
La Douce France
Nu ben ik niet echt een politiek beest, in tegendeel, in werkelijkheid verafschuw ik de politiek zoals deze heden ten dage bedreven wordt. Of het nu links, midden of rechts is. Er schijnt geen plaats te zijn voor humaan gedachtengoed of iets van dien aard. Nee, ik heb dus niks en niet zo veel op met politiek. Dat is duidelijk. Mijn weerzin wordt voornamelijk gewekt doordat eerlijke, oprechte en weldenkende mensen systematisch door dat bestel vermorzeld, gevangen gezet, onteerd, belachelijk gemaakt of in de ogen van anderen als 'fout' aangeduid worden. Waar dat goed voor is mag men zich in alle ernst afvragen. Nou ja, het antwoord weet ik wel. Macht en de handhaving daarvan natuurlijk, een en ander volgens Machiavelli. Zo las ik vanochtend in De Wereld Morgen een longread over de situatie in LDF bezien in Europees licht in het bijzonder en wat de niet gekozen Europese organen met Europa uitspoken als bijgave. Afgezien van het obligate 'bashen' van het Front Nationale en het standaard boe en bah roepen over de uitbuiters ter rechter zijde, waarmee de schrijver's signatuur duidelijk wordt, vermeld deze laatste wel een aantal goede punten. Punten die doen nadenken. Echter nu, én links én rechts een gevaar voor de sociaal-economische structuur gebleken zijn, wat dán vraag je je af. De linker en rechter establisments zullen op geen enkele wijze van koers veranderen dat staat vast. Kunnen ze ook niet, anders zouden ze alles verloochenen waar ze decaden lang mee bezig zijn geweest. Hoewel, de veranderlijkheid van de mens...
Gisteravond had ik met mijn schat een discussie hierover. Wat heb je dan wél nodig vroegen we ons af. Wat zou helpen de mens uit de huidige beerput en misère te trekken. Overal worden immers oorlogen gevoerd, mensen tegen elkaar opgezet, haat tegen het onbekende aangewakkerd en ga zo maar door. Alles ter meerdere eer en glorie van een héél klein groepje.
Zou een nieuwe partij wat worden? Dat zou oude wijn in nieuwe zakken zijn. Waarschijnlijk is er iets anders nodig. Niet zo zeer wat nieuws maar iets dat de mens en menselijkheid centraal stelt. Een gedachtengoed dat respect meebrengt voor de omgeving waarin we leven. Want we lenen deze aardkloot ook maar, toch? Wat we nu doen is onze woning gewoon uitleven en na ons de zondvloed. Dat kan onze habitat niet zo lang meer volhouden dachten we. Zouden we onze mentaliteit moeten omdenken of opvoeden? Hm, interessante denkrichting. Onze mentaliteit zou dáárin kunnen veranderen dat we een manier zouden vinden om om te gaan met waar we gebruik van maken zonder alles om ons heen te willen verwoesten. Een beetje meer rekening te houden met elkaar, iets minder ikke ikke en iets meer: "wat kan ik voor je doen". Je zou je wat vaker kunnen afvragen: wat leer ik hier van. Je zou ietsjes meer kunnen denken aan de gevolgen van je handelen voor de generaties die na ons komen. Je zou zelfs misschien eens een stapje terug kunnen doen in je consumptie of vragen dat de dingen die je koopt een paar jaartjes langer mee kunnen gaan. Of overheden aansporen niet door loze beloften de burgers met een kluitje het moeras in te sturen, maar daadwerkelijk dingen te gaan dóén wat goed is voor het land en volk. Niet de middellen te verspillen aan zinloze dingen maar te gebruiken voor ieders welzijn. Alle wezens inbegrepen: een beetje de Gaya filosofie. Zoiets dus, misschien, waarschijnlijk.

PWD
Passwords zijn belangrijk om je gegevens tegen meekijkers te beschermen. Test je password sterkte hier. Voor de mijne hebben ze 58 biljoen jaar nodig met een standaard PC. Een super zou er maar een paar minuten over doen. Dus laat je hierdoor niet in slaap wiegen.

Voor het kiezen van een tamelijk veilig password geldt:

• langer dan 15 tekens wordt als redelijk sterk gezien, 
• inclusief leestekens
• hoofd en kleine letters
• cijfers
• geen bestaande woorden of uitdrukkingen: plofkip
• geen series: 12345

Open deur? Je moest eens weten hoeveel mensen passwords kiezen als "paswoord", "geheim", "juni2015" of "dino11". En zelfs "qwerty", die is ook erg populair.

Donc!

Dus!
Naarmate je meer van een taal leert krijg je natuurlijk steeds meer mee van wat je omgeving tegen je zegt. Beginnen stopwoordjes je op te vallen, zoals: "donc". Begin je ze zelf ook te gebruiken ("par contre") en krijgen je Franse gasten eindelijk door wat jij ze wilt vertellen. Tot dan knikken ze je vriendelijk toe met alle geduld van de wereld. Dát voornamelijk, om je aan te moedigen te blijven praten en je hakkelend betoog vooral af te maken. Bien sûr, tuin je daar dan in en maak je je zelf tot de clown van de avond. Uiteraard heeft iedereen dan lol, ook al om verschillende redenen. Nee, dat is niet helemaal correct om dat zo te zeggen. En eigenlijk doe ik daar een beetje afbreuk aan de helpende hand die veel fransjes je bieden mee aan, om je hun taal te leren. Ze verbeteren vaak je waar ze kunnen, als ze tenminste een touw kunnen knopen aan je woordenstroom, dat dan weer wel. Of zeggen ze je na wat jij net gezegd hebt maar dan in goed Frans. Daar moet je maar eens op letten als je in gesprek bent met een fransje. Fransjes zijn bijzonder trots op hun taal, worden blij als je tenminste een poging doet het te spreken en beginnen te glimmen als je als bu'tenlaander duidelijk laat blijken dat je het erg waardeerd als ze je verbeteren. En bovenal probeert het correct te spreken. Vragen naar de bekende weg vindt je gesprekspartner totaal niet erg. Het wordt zelfs een goed gesprek als je een fransje om uitleg vraagt: hoezo, hoedan, tegenstellling, woordvorm, homoniemen, synoniemen. Vindt men prachtig je dat uit te leggen. Het is een dankbaar volkje om een taal te leren, altijd bereid voor een taalles.
Daar kun je natuurlijk een hoop snerende opmerkingen over loslaten, maar dat doe ik vandaag maar niet. Ben in een redelijk goede bui.
Elke taal is mooi, je kunt uiteraard een voorkeur hebben voor een bepaalde taal omdat deze of gene taal beter bij je past. Zo voel je dat. Voor mij is dat een beetje moeilijk te zeggen, elke taal vind ik mooi. In Le Mouton Qui Rit worden 4 á 5 talen tijdens het hoog seizoen aktief gebruikt. Mijn schatje spreekt ook nog Spaans. Soms weet je even niet meer wie welke taal spreekt maar na ee nglas goede wijn vind niemand dat meer erg. Wel koddig als je in het Duits tegen een fransje aan begint te neuzelen om diens verbijsterde gezichtsuitdrukking te zien. Het wordt door onze gasten altijd erg gewaardeerd dat we onze talen spreken. Ook al levert dat soms hilarische momenten op. Zit je tegen je linker buurman in het Engels te leuteren, smoes je tegen de gast tegenover je in het Frans en praat je Duits tegen je rechter buurvrouw. Je voert dan tegelijkertijd soms drie verschillende gesprekken. Naarmate de avond vordert, met de nodige wijn, dan vergis je je dus wel eens en houd je het niet allemaal meer uit elkaar. Babylonië in volle kracht. Maar wel altijd dikke lol.

Winter
Het is redelijk winterig aan het worden. Elke dag steken we nu de haard aan. Daar ben je de hele dag mee bezig om die aan de praat te houden. Ben je daarenboven ook nog bezig de hot-tub op te warmen ben je om het kwartier druk met hout slepen. Mijn schatje denkt vanuit haar comfortabele luie stoel vervolgens hardop over haar magische knopje in ons oude huis: de thermostaat. Niks geen kubieke meters hout die je aan het verslepen bent in de winter!
Vorige week vrijdag begaf de pomp van de SolarFarm het. Die heeft het slechts een half jaar volgehouden waar normaal minimaal 10 jaar voor staat. Ik moet eerlijkheidshalve wel vermelden dat de pomp op de een of andere manier verkeerd gemonteerd was. Wie, waarom of wat zal altijd wel een raadsel blijven. Door de verkeerde ophanging, op zijn kop,  gingen de lagers naar zijn grootje en kwam er geen centiliter meer door de pijp heen. Voordat ik dat helemaal in de smiezen had is er natuurlijk van alles geprobeerd het verhaal aan de praat te krijgen door bijvoorbeeld alle andere pompen op maximale toeren te laten lopen om de warmte toch uit de SF te trekken. Uiteindelijk legde de pomp het loodje en lieten de grafieken weliswaar ongekend hoge temperaturen zien maar daarvan merkte we in het huis helemaal niets.

De kapotte pomp kon de vloeistof niet meer rondpompen dus werd dat een fluitende stoompluim uit de automatische ontluchters. In ieder geval werkt dat mechanisme dus wel! Druk was ruim over de 3 bar, een beetje veel. Prompt ging ook de drukontlaster in de schakelboom in de garage open. Wat beveiliging betreft werkt het allemaal perfect, lijkt het. Het dagelijks rapportje geeft de maximum bereikte temperatuur aan:

-------------------------------------------------------
Sensor      Date /Time            Max     Min    Avg
-------------------------------|-------|-------|------|
SolarFarm                      |       |       | 24.8 |
   SF max  2015-12-10|12:39:02 | 127.9 |       |      |
   SF min  2015-12-10|08:59:02 |       |  -1.3 |      |

Als dat was gebeurd toen er nog PER slangen in het circuit zaten zouden de slangen op meerdere plekken ontploft zijn ;=)
Volgende stap: alle dunnere pijpen dan 22mm uit het circuit verwijderen.  

Pillen app

En dan dit. Naarmate je ouder wordt komen de gebreken. Het is écht zo, als je jong bent denk je altijd, dát gaat mij niet overkomen.

Passeer je de 50 dan voel je de eerste veranderingen in je lijf. Vroegere ongelukjes worden grotere probleempjes als je lichaam niet zo snel alles meer repareert. Immers je DNA raakt naar mate je ouder wordt steeds meer beschadigd zodat het repareer vermogen daarvan afneemt. Dat merk ik aan den lijve. Wondjes die 20 jaar geleden na een dag zo goed als weg waren blijven nu dagenlang open, waardoor ze eerder geïnfecteerd raken, dus wéér meer problemen... etc. Voorlopig zijn de laboratoria nog niet zover dat een gen-therapie met een soort pleister op je arm op hyperspray dit gebrek gaat opheffen. Ja, het mechanisme van die gen therapie het is wel uitgezocht / bedacht en er wordt in halleluja bewoordingen over die prestaties hoog van de toren getrompet. Voordat je het uit een doosje, of mooier nog uit je 3D printer (replicator), zal kunnen halen zal er nog heel wat water naar de zee gestroomd zijn.


Big Business
Zoals overal geroeptoetert wordt is het big business aan het worden voor oudjes (met name babyboomers) dingen te maken. Dan heb ik hier een case. Veel van die oudjes slikken pillen alsof het snoepjes zijn. Maar veel onder hen vergeten ook regelmatig hun pillen op tijd te slikken, of welke. De meesten gaan dan een dagelijkse routine opbouwen die dit hele pillenvreet proces er in ramt zodat vergeten er nauwelijks meer bij is. De op komst zijnde ouderen golf is echter anders samengesteld. Juist de groep van babyboomers is een actieve groep die er niet zoveel om geeft een ijzeren dicipline in de dagelijkse routine te willen bouwen. Die willen doen waar ze zelf zin in hebben op ieder willekeurig moment van de dag. Tot zekere grenzen natuurlijk. Diezelfde oudjes willen geen hinder ondervinden van het slikken van medicijnen en gewoon hun dagelijkse dingen op hun manier willen bliven doen.

Enter de gadgets als smartwatch en smart phones, smart TV.

App
Dan denk je aan zoiets als een agenda mechanisme. Daarin zit tijdstip van slikken, heel belangrijk bij de meeste pillen is dat er een bepaald niveau van de werkzame stof "in je bloet kompt" en blijft. Het oog wil ook wat, dus plaatje erbij en een soort telefoon riedeltje om er een Pavlov reflex van te maken. Dat signaal blijft aan de gang todat het oudje heeft gezegd "pil geslikt" Of in het geval van een HMS dat de camera gezien heeft dat de handel ingenomen is. Die oudjes zullen meestal niet in staat zijn zo'n schema van slikken of drinken zelf in te voeren. Volgens onderzoeken zijn babyboomers niet de meest handigen met gadgets. Uitzonderingen daargelaten.
Het zou daarom lollig zijn als daar een hulpmiddel voor komt om dat medicijn proces probleemloos te laten verlopen. Verdeeld in het aloude: opzetten, uitvoeren, evalueren, updaten, herhalen

bron: code-qr-net

Brede lijnen

• Opzetten
  Na je docter bezoek krijg je een recept. Ga je mee naar de apotheek en nadat je getild bent kom je terug met een aantal doosjes en flesjes van het gif dat je moet innemen. Je richt je telefoon op het etiket op het doosje (schrift herkenning). Met een QR code op het etiket zal het beter gaan. Dat laatste is technologie die al op de plank ligt dus snel te realiseren. 

• Uitvoeren
  Staat er 3 x daags op het etiket dan zal je telefoon 3 x daags afgaan met  een signaal om een bepaalde pil te slikken. Als gebruiker tap je op het scherm om aan te geven dat dat gebeurd is.

• Evalueren.
  Het programma zal zeker een bepaalde intelligentie moeten hebben om te kunnen zien of de medicijnen wel regelmatig worden ingenomen, of het schema moet veranderen (tijdstippen) en of er naar de apatheek of dokter een seintje moet bij mogelijke 'problemen'. 

• Updaten
  Schama's kunnen door gebruiker, dokter of apotheek (remote) worden aangepast. Bijvoorbeeld als bepaalde medicijnen niet tegelijk ingenomen mogen worden. Of gewoon een nieuwere versie van de app installeren. Gaat natuurlijk alleen met een beveiligings certificaat.

• Herhalen
  Letterlijk: via deze app kunnen gebruikers natuurlijk ook herhalingsrecepten bestellen. Waarna het hele proces zich herhaald.

Hier zou je zomaar een 333 tal pagina's bij kunnen tikken over allerlei randvoorwaarden, gebruikers eisen, bepalingen, manieren van invoeren, contact leggen met specialisten etc etc maar dat bespaar ik jullie.
Het fundament van de te maken app zou moeten zijn dat de patient zich zelf blijvend moeten kunnen redden. Dat zal maar tot zekere grenzen opgerekt kunnen worden.


Versies
Een volgende versie kan dan zijn dat de dokter zelf een QR code verzend naar de phone van de patient en tegelijkertijd naar apotheek stuurt voor medicijnen.


Nóg een stapje verder. 
Bij de apotheek zou er een medicijn automatiek (uit de muur) kunnen komen waar je op vertoon van je QR code je medicijnen uit een kluisje kunt halen. Zo kunnen bijv mantelzorgers zonder problemen de meds ophalen voor hun clienten en of kunnen patienten buiten kantoortijden hun meds ophalen. Hier op het platteland zie je bij de doktor soms recepten en of medicijnen staan voor mensen die dan gewoon naar binnen lopen en hun zakje snoepgoed weg grissen. Ach, 24uurs economie weet je wel. Die hele keten zou je zomaar kunnen robottiseren. ;=). Wel ff een soort tijdslot en veiligheidscertificaat bij die app toevoegen ter beveiliging.

En, vooruit nóg een stapje.
Aangezien in winkelcentra en openbare ruimtes toch al wifi tracking is geïnstalleerd zou je kunnen denken aan contact via een dienst om het programma van pillen slikken te ondersteunen. Pil vergeten, dichtsbijzinde apotheek (google maps) en waarom zou je niet net als bij flappentappers ook een medicijn portiek kunnen hebben op diverse locaties? Waarom ook niet de app je gezondheidstoestand kunnen laten monitoren (tricorder). Bij crisis wordt automatisch de noodhulp ingeschakeld.

Tenslotte
OK, nóg eentje. Die pillen app is opgebouwd uit 3 delen voor: dokter, gebruiker, apotheek. Waarom niet een vierde die automatisch op je IoT inlogt en allerlei grafieken, statistieken en analyses voor je maakt. Die zouden dan ook nog eens geanonimiseerd verwerkt kunnen worden voor de pharma industrie of gezondheidszorg. Heb je zomaar gratis en voor niets een wereld dekkend dingetje om de effectiviteit van een bepaald medicijn te onderzoeken. 

Conclusie
De app zou dus betaald moeten worden door pharma en overheid samen.

Snel kickstarter maken en hop ontwikkelen die hap. ;=) Immers het meeste van de techniek is zo van de plank af te halen en een beetje tikkerdetik om er een mooie schil omheen te bouwen moet voor een jonge programmeur geen probleem vormen.

Sneeuw!

De eerste sneeuw is deze week gevallen. Veel vroeger dan in andere jaren. Wat dat voor de volgende maanden te betekenen heeft weet ik niet maar ik moet nu nodig meters gaan maken met onze nieuwe slaapkamer. Tegenvallertje is even dat ik met het leegmaken van de hottub een van mijn ribben gekneusd heb, met je volle gewicht op een rib gaan leunen die in de zomer ook al aan gort ging is niet handig gebleken. Nou ja, ik lag zo'n beetje te kreperen van de pijn. Na een onrustige nacht werd het me teveel, een paar pillen van 1000g paracetamol en het verhaal is draaglijk geworden.

Flessen
Die kamer. Ja, die moet nu écht af. Morgen maar weer proberen verder te gaan. Mijn plan voor gauw ff alles dichtmaken met lapjes voor het bloeden neemt toch iets meer tijd in beslag dan ik aanvankelijk had gedacht. Dus toch maar doen volgens het oorspronkelijke plan...
Die melkflessen truuk van vorige week heeft een behoorlijke deuk in een pakkie boter geslagen en het aftimmeren kan gaan beginnen zodra de andere kant ook dicht is. Dat grote tocht gat moet echt als eerst volgende komen. Vermoedelijk kan de truuk met de melkflessen niet herhaald worden omdat er waarschijnlijk te weinig overgebleven zijn. De rollen isolatie die gerecupereerd zijn van het zoldertje werden opnieuw gebruikt door Frank en tegen de muur in het lage gedeelte gezet. Blijkbaar was de afplak tape op en sluiten ze niet aan: tocht van hier tot Tokyo. Dus dat gaat niet helpen. Ze zijn daarom ook iets aan het uitzakken gegaan. Daar hebben we het volgende op gevonden: PUR. Wat een geweldig spul is dat toch. Heb nu twee megabussen bij de kachel klaar staan, dan kan dat na opwarming meteen in de naden gespoten worden. Dan zal duidelijk worden of die plek de grote boosdoener is.Dit verandert niet zoveel aan mijn bouwplan, alleen het werken met een gekneusde rib is lastiger dan ik dacht. 

Paris
Het is natuurlijk vreselijk wat daar gebeurd is en die gasten moeten gewoon de rekening gepresenteerd krijgen. Als de internationale wereld nu een keertje samen ging werken dan kwam het wel voor elkaar.  Edoch. Rusland heeft zo zijn eigen agenda: Saddam moet aan de macht blijven, Turkije wil alleen de Koerden maar afslachten, Engeland heeft eigenlijk geen boodschap aan dat conflict, Europa is net als het Michelin mannetje de slapjanus van de wereld en de US heeft eigenlijk wel het maximum aan oorlogsvoering bereikt.
Met de paar rake opmerkingen over: volg het geld, hoe komen die gasten eigenlijk aan hun geld en waarom leggen we die niet droog, wordt helemaal niets gedaan. Voor de bühne worden wat sites off line gehaald, maar dit hele verhaal stinkt. Plotseling een tsunami aan vluchtelingen die met de beste wil niet fatsoenlijk opgevangen kunnen worden is ook al merkwaardig. Slapjanussen van politici die tegen de gelukszoekers niet keihard optreden, terroristen die met deze stroom europa binnenglippen. Europeanen die de wapens verhandelen waarmee ze later weer afgemaakt worden. Net als in de 80 jarige oorlog dat de handelsnatie Nederland aan de Spanjolen het kruit en de kogels verkochten om daarmee vervolgens aan gort geschoten te worden. De geschiedenis herhaald zich. Maar dat terzijde.
Syrie gangers. Ook zoiets waar iedereen van weet wat ermee moet gebeuren. De overheden falen keer op keer. De wetten zijn er allang: in vreemde krijgsdienst treden = paspoort intrekken. Hier zal wel weer iets slijmerigs bezig zijn. Zoiets van als je die wet gaat toepassen erken je ook dat de organisatie achter het terreurleger waaraan die gasten deel hebben genomen een legitieme status zouden hebben. Zoiets kroms dus. Terorristen zijn misdadigers, en deelnemen aan een misdadige organisatie is strafbaar, klaar en opbergen maar die gasten. Sleutel weg en we zoeken over een paar jaar wel uit hoe het nu precies zat. Die wetten zijn speciaal voor dit soort toestanden gemaakt. De handhaving ervan kan blijkbaar alleen maar gebeuren als het de heren van de regeringen politiek gezien uitkomt of zo. Nou ja, laat ik er mar over ophouden. Pannenkoekenbakkers! Dat moet ik nou natuurlijk ook weer niet zeggen, dan beledig ik de hardwerkende echte koekenbakkers tot op hun bot.

Soos
Elke vrijdagmidag is het de Soos in het oude schooltje van Mailleroncourt. Af en toe missen we die middag, gewoon te veel te doen. We hebben er wel een voor ons nieuw spelltje ontdekt: Tridomino. Houdt het midden tussen Domino en Rummycub. Dat zitten we de laatste tijd te spelen met twee andere inboorlingen. Lekker een beetje kletsen en iedereen over de tong halen. Heerlijk zo'n ouwe wijven middag. Rond vieren komt er dan door iemand gemaakt gebak op tafel en zitten we dat op te hemelen alsof het een nationale lekkernei is. Ach waarom zou je iemand voor het hoofd stoten als iedereen het overduidelijk naar zijn zin heeft. Ik kan toegeven dat het meeste prima te pruimen is. Soms een beetje uitgeschoten met de almandel essence of het bakpoeder maar dat mag de pret niet drukken. Uiteraard doen we daar zelf ook aan mee en hebben we een keer een Schwartzwalderkirschtorte op tafel gezet. Met een dikke laag choco en kersenbrei erover was het niet eens merkbaar dat er geen zout in zat. Het moest allemaal ook op een holletje. Mijn schatje zegt dan troostend: "moet je nog eens overdoen, maar dan op je gemak". Het leven is zoet en willig op het platteland.

UIteraard kwam ook het toneelspel van prez Hollande ter sprake. De man zat zijn best te doen er een paar tranen uit te persen zei een van onze medespelers. Dan kon ik met hem eens zijn, het leek net een beetje té gewild. Wel prachtig gezongen door die dames. De keuze van Brel als oorspronkelijk Belgisch werd ook duidelijk toen ik las dat ze bewust naar artisten hadden gezocht met een buitenlandse link. Goed geslaagd dus. Ja, van pomp en décorum hebben de fransjes beslist verstand. Alleen in en in triest van het waarom.