ROFL

Ik zit te schuddebuiken van de lach in mijn stoel. Waarom? Dat moet ik ff uitleggen. Ik zit namelijk te kijken naar de algemene beschouwingen van de tweede kamer in NL.

Als het niet zo tragisch was dan had ik inderdaad rollend van de lach op de vloer gelegen; ROFL heet dat in newspeak. Dan heb ik het over de op je lachspieren werkende vertoning in de tweede kamer. De situatie is eigenlijk te tragisch voor woorden, of beter gezegd: het is pathetisch. Of moet er gezegd worden: dat een kluitje overbetaalde pannenkoeken in een vergaderzaal een zodanige minachting voor hun electoraat aan de dag legden dat mij het schaamrood op de kaken doet komen. Nabeschouwingen heet dat. Een klucht in de ware zin des woords wás het. Een stelletje kwajongens die voor de bühne elkaar de vliegen aan het afvangen waren met lege frasen en nietszeggende met open voor elke interpretatie vatbare woord braaksels. Monthy Python had daar de uitdrukking voor van “Talking Heads”. Zette je het geluid uit dan bleef er inderdaad niet veel meer van over dan dat. Keek je naar de beelden van wat er in de zaal zat dan was het wel ongemeen druk bezet met talking heads. Iedereen zat echter wat anders te doen dan geïnteresseerd te luisteren, mensen die in het oog van het volk voortdurend zaten te twitteren of iets te face-book-en. Met elkaar te smoezen, cartoons te krabbelen en gewoon ronduit te gapen. Eigenlijk een ongegeneerde minachting voor de spreker. Wát een vertoning. Dat moet een land in crisis besturen kwam in me boven. Dát moet besluiten nemen, doorpakken, aktie doen. Mijn geliefde clown Wilders trok diens overbekende retoriek uit de kast en had warempel een momentje waarin de verzameling brulapen even onder de indruk waren. Héél eventjes. Alsof alles in dat ene moment samen kwam en men begreep waar het om ging. Het tweede momentje raakte helaas verstrikt in warpraat en kwam daardoor niet over. Jammer. Hij heeft echt wel een paar punten die de aandacht verdienen. Zoals: waarom gaan er miljoenen naar anderen terwijl de eigen voorzieningen afgebroken worden. Waarom doet de regering niets aan het steeds nadrukkelijker worden van racistische uitingen tussen allochtonen en autochtonen en men niets doet aan het wederzijds respecteren van de rechtstaat en democratie waarop de huidige politiek zich zo voorstaat. Hij kreeg het niet over de bühne door al diens gebral en politieke spelletjes die hij speelde. Een volgende keer beter, al kan ik nu al wel voorspellen dat het nooit wat gaat worden met hem omdat hij overduidelijk die staatsman eigenschappen mist die ons land zo dringend nodig heeft. Het blijft staan dat een dergelijk leger aan struisvogels een kritisch geluid nodig heeft, alleen jammer dat het zo rottig zijn mond uitkomt.

Afijn, exit Wilders met een nauwelijks ingehouden triomfantelijk hoongelach van diens tegenstanders die beseften dat de clown opnieuw nét de plank heeft misgeslagen. Op dat éne momentje na dan. Alleen vrees ik dat de meeste kijkers dat ontgaan is.

Next.

Een minister president wiens favoriete hobby het is op zijn handen te blijven zitten. Een van de heetste hangijzers, de belasting hervorming, schoof hij laf-laf-laf (in Wilders' terminologie) door naar een volgend kabinet. Ook zo'n geweldige truc. Risico dragende zaken (lees: zetelverlies) door een volgend kabinet laten uitvoeren zodat het jouw regering nooit aangewreven kan worden, want: niet politiek verantwoordelijk. Uiteraard was dit wel hét moment geweest om te kunnen stralen in de ogen van het volk. Een enorm gemiste kans dus. Rap daarna klonken er in de wandelgangen geluiden uit de spraak openingen van diens marionetten: té gecompliceerd, té verstrekkende gevolgen, enzovoorts, om dit zomaar even te kunnen aanpakken. Daar moet goed over nagedacht worden. Dat laatste is natuurlijk lingo voor: daar gaan wij onze vingers niet aan branden en gaat ons zetels kosten. Opnieuw, dat laatste is natuurlijk waar dat soort paljassen als de dood voor zijn. Verliezen ze hun overbetaalde bezigheden ook nog eens. Ook al zou het de economie een enorme zet in de goede richting geven, dan nog niet. Dus nooit. Doorschuiven naar een volgende regering is gewoon een herhaling van zetten die ieder jaar weer door de dan op het pluche zittende pannenkoeken uitgevoerd zal gaan worden. Met een half oor luister ik dan nog naar een zich op de borst kloppende MP over dalende werkeloosheid waar diens apparaat vanzelfsprekend part nog deel aan had. Hij was wel zo wijs om die daling niet te claimen. Doorpakken met maatregelen, hó maar. Wel schrappen op de algemene voorzieningen maar het overheidsapparaat goeiekoper maken dáár hoorde je hem niet over. Een op de zeven werkende mensen zijn rijksambtenaar, de gemeentelijke en provinciale werkers niet eens meegerekend. Veertien procent is dat! Met de provincies, lokale overheden en geliëerde organisaties meegerekend is dat een kwart van de werkende bevolking. Met een werkeloosheid van nog eens 12.1% komt dat neer op dat meer dan 33% van de (mogelijk) werkende bevolking voor wat betreft inkomen leunt op de rest. Afslanken van het apparaat zou daarom behoorlijk zoden aan de dijk zetten. Nu niet gaan denken van: ontslagen ambtenaren gaan ook weer op het nationale budget drukken. Want ontslaan is geen oplossing. Maar vertrokken ambtenaren via de achterdeur als ZZP-er inhuren werkt ook niet. Dát is slechts window dressing. Vervolgens taken zonder voldoende  bijbehorend budget doorzetten naar lokale overheden idem. Dit dan verkopen als bezuinigingen op de rijksbegroting is ijzingwekkend dom te noemen. Die truc gaat meer problemen opleveren dan dat er mee opgelost wordt. Denk alleen maar aan de volksverhuizing die gaat plaatsvinden omdat je bij de ene gemeente veel makkelijker een gratis huis krijgt dan bij de ander, of langer van een uitkering gebruik kan blijven maken dan in steden als Amsterdam om er maar eentje te noemen. Dit soort dingen werkt nu eenmaal op een ongekende schaal corruptie en willekeur in de hand.

Het belasting stelsel vereenvoudigen zal tientallen jaren gaan kosten, klinkt het. Dat kan vertaald worden in: we gaan alleen wat cosmetische zaken aanpakken zolang dat maar geen risico op zetelverlies meebrengt. Nou ik kan jullie helpen, reutelde ik naar het scherm toe. Dat heb ik in een week voor elkaar.

Hoe zou ik het doen, zo'n belasting hervorming?

• Een eenheids tarief, zeg 35% op inkomen, in welke vorm dan ook. De rest aan inkomstenbelasting, heffingen en toeslagen wordt afgeschaft.
• Sociale en volksverzekeringen betaal je in een keer via een premie aan de verzekeraar, of dat nu een overheidsorgaan is of niet.
• Accijnzen en dergelijke worden bij de BTW ingebouwd en die wordt verlaagd naar 10%. Geen uitzonderingen op diensten of zo.
• Ondernemingen en particulieren betalen eenzelfde tarief.
• Geen maffe aftrekposten en subsidies meer. Aftrekposten en subsidies zijn namelijk verkapte prijs opdrijvers.
• Afschaffen van geïndexeerde verhogingen van bijvoorbeeld huren en zo, laat de prijsvorming gewoon aan de marktwerking over waarbij de overheid als consumentenwaakhond blijft fungeren.
• Iedereen bouwt zelf zijn pensioen op via speciale pensioen rekeningen bij overheid, banken of verzekeringsbedrijven. De premies betaal je van/over je netto inkomen dus betaal je over je opgebouwde pensioenrechten later ook geen belasting meer.
• Kapitaal belasting, stoepbelasting en ga zo maar door vervallen door het bovenstaande. Gemeenten en diensten worden namelijk uit de centrale pot betaald voor het leveren van diensten.

In de back-office zorgt de centrale overheid voor de verdeling van de belasting inkomsten, daar moeten niet allerlei organisaties voor opgetuigd worden of diverse diensten zich mee hoeven te bemoeien. Verhogingen van die 35 & 10 dat is wat het volk wil weten en hoe de buit onderling verdeeld wordt wie interesseert dat nu zolang het service level gelijk blijft.

Zo maak je het hele stelsel voor iedereen transparant, niemand heeft meer een belastingconsulent nodig om diens formulier in te vullen. Alles is al bekend bij de belastingdienst. Met een dergelijk stelsel is niemand meer geïnteresseerd in belastingontwijking of iets dergelijks. Want bij uniform verdeelde lasten krijg je ook geen neigingen om je kapitaal in het buitenland te stallen. Je ziet namelijk de redelijkheid in van belasting betalen zolang dat redelijke proporties heeft. Je enige zorg is dan nog om een vereenvoudigde rapportage in te leveren van je op je inkomen drukkende uitgaven. Als particulier heb je die niet meer, als bedrijf trek je alle kosten van je winst af die bijgedragen hebben aan het maken van die winst. Dat je reisjes naar de Bahama's geen toerekenbare bijdrage heeft geleverd aan je winst moge duidelijk zijn. Ook hiervoor geldt dat de neiging om dergelijke strapatsen uit te halen goeddeels zullen verdwijnen. Juist omdat het systeem simpeler is en beter gebalanceerd.

In totaal ben je dus ongeveer de helft van je inkomen kwijt. Maar daar staat tegenover dat gezondheidszorg, onderwijs, openbare diensten, door overheid onderhouden zaken als musea en zo verder gratis zijn. Dat je dagelijkse levensonderhoud een heel stuk goedkoper wordt en de welvaart toeneemt. Dat je meer geld hebt om te besteden of te sparen, of in je pensioenfonds te steken. De werkeloosheid zal in een klap drastisch afnemen en de mensen die zinloze administratieve bezigheden hadden komen zeer snel weer aan ander werk. Daarmee dikt het overheidsapparaat nog sneller in en komen de kosten daarmee onder de 4.5% drempel van het BNP te liggen. Dat percentage is ooit eens door een macro econoom vastgesteld. Alles wat daarboven kwam zou een averechtse werking op de economische en sociale ontwikkeling van een land hebben.

Zo simpel is het dus. Gewoon de huidige belastingwetgeving over boord gooien en opnieuw beginnen. Deed ik in mijn vorige beroep ook. Als het geheel te ingewikkeld was om daar verstandig iets aan te kunnen verbouwen begon ik gewoon van de bodem af aan weer opnieuw. Hierbij bleek dat hoe eenvoudiger je het hield des te makkelijker het zaakje kon worden onderhouden of te gebruiken was.

K.I.S.S. als motto dus.

Geloof me of niet, maar kijkend en luisterend naar het gekissebis dat plaats vind in de Assemblé Nationale van Frankrijk geeft precies hetzelfde beeld. En ik kan me heel goed voorstellen dat dat ook zo gaat in de kamers van Griekenland, Italie en Portugal. Vier landen die hard nodig dingen over boord moeten gooien om de zaak weer op de rails te krijgen. Erger nog, ik ben er van overtuigd dat bij geen enkel land ter wereld het er beter aan toegaat. Maar ja, je goed betalende zeteltje behouden is voorlopig belangrijker dan schoonschip te maken.

Je lacht je te pletter, toch?

Sluit ik af met een citaat: “als de oorlogsuitgaven van één dag aan de hulpbehoevenden besteed zouden worden was het honger probleem binnen een jaar uit de wereld.”