26 juni 2014

Parijse obers


Een artikel in een Belgische krant kopt:


De vorige Franse president (Sarkozy) was het al opgevallen dat de toeristen in het land nogal onbeschoft worden behandeld. Vooral door de Parijse obers. Hij maakte daarover zelfs een opmerk in de Figaro! Fannie's en mijn ervaring met Parijse obers, dateert al van jaren terug. Niet veel verschillend van waar de gemiddelde internationale toerist over klaagt. Om nu te zeggen dat de Fransen onbeschoft zijn, zo ff iedereen hier over een kam scherend, gaat me te ver.

Zeker de fransjes worden opgevoed met de idee dat La France, de technologie, de literatuur, de keuken, de cultuur supérieur is aan alles wat er verder op deze aardkloot aanwezig is. Een bepaalde arrogantie kun je ze niet ontzeggen. Volgens mijn ervaringen kunnen de fransjes dan de hand schudden met vele naties en volkeren in de wereld die zich stuk voor stuk diezelfde houding aanmeten. Dus wat is nieuw. Van tijd tot tijd wordt dat superieuriteits gevoel aangewakkerd door mensen of kliekjes van mensen die dat maar al te goed van pas komt. Dit, om bijvoorbeeld nog meer macht en geld te kunnen vergaren, of volkeren tegen elkaar op te zetten, of zelfs om andere groepen of volkeren uit te moorden. Een zogenoemde “end lösing” noemde men dat in de vorige eeuw. Welke gruwelijke resultaten dat teweeg brengt laat geen twijfel over de bedoelingen van dat soort mensen.

Is een fransje echt zo onbeschoft zoals dat in dat artikel wordt beschreven? Nee, echt niet.

Jawel ze kunnen behoorlijk neerbuigend zijn, behoorlijk arrogant, zeer belust op het afzetten van een buitenlander en proberen altijd hun voordeel te behalen ten koste van diezelfde buitenlander. Dat voordeel behalen gebeurd soms op een leugenachtige manier die soms aan misdadigheid grenst. Toegegeven. Dat gedrag vind je voornamelijk terug in situaties waar het om geld verdienen gaat. Ook gebeurt dit wel in de sfeer van fransje contra buitenlander zodra de eerste daar een voordeeltje uit denkt te kunnen halen. Je hebt het dan over een bepaald alloy van mensen die het moreel gezien niet zo nauw nemen met mijn en dijn.

Maar is dat niet zo in eigenlijk elk land ter wereld? Naar mate de bevolkingsdruk toeneemt worden de inwoners steeds meer xenofoob, meten ze zich een superieuriteits gevoel aan dat geen enkele grond heeft en proberen ze zich coute que coute boven op de piramide van macht en rijkdom te vechten ten koste van ieder ander. Zo is het eeuwenlang gegaan en zal het nog wel eeuwen doorgaan totdat overal een muur omheen is gemetseld en vol geplant met afweergeschut en atoombommen. Niemand erin en niets eruit. Lekker zooitje zijn wij mensen.

Lees je het artikel dan gaat het eigenlijk om het gedrag dat de Parijse obers tentoonspreiden, voornamelijk in die delen waar veel toeristen komen. Het lijkt niet alleen zo maar is het ook, dat het bon-ton is een buitenlander eigenlijk niet te willen bedienen, en als het dan moet met een snauw en een grauw. En verwachten nota bene ook nog een fooi! Iets anders dan Frans wordt niet verstaan en dan moet het ook nog in onberispelijk Frans gebeuren wil je aan deze terreur ontkomen. Koffie wordt, met de nodige vertraging, met een badje op je tafel geknald alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is dat de koffie koud is en de helft op je schoteltje terecht is gekomen. Mijd je echter de toeristische plekken en ga je naar een rustiger deel in de stad waar dan bijna geen toeristen komen, normaliseert alles zich weer een beetje. Dan komt er wel binnen een paar minuten een ober bij je aan de tafel en legt je, zij het een beetje kortaf, uit wat de kaart zoal bevat. Dit komt zo'n beetje overeen met de rest van La Douce France. Obers hebben eigenlijk geen tijd om je uitvoerig uit te leggen wat al dat lekkers op de kaart is. Dan moet je gewoon vroeg tegen etenstijd komen als er nog niet zo veel klanten zijn of op een ander rustig moment van de dag, als het restaurant tenminste open is op die tijd. In de provincie heb je meer kansen op een menselijke behandeling omdat het leven er wat gemoedelijker aan toe gaat. Naar mate de steden groter worden zijn de obers ongeduldiger en snauwen je eerder af, want drukker. En ja, een gemiddeld fransje heeft een van de kortste lontjes ter wereld. Vooral als ze onder druk staan. Waardoor ze hun normaal beleefd gedrag vergeten. Logisch ook. Van jongsaf aan worden ze getraind in de mallemolen mee te lopen, geen afwijkend gedrag te vertonen en zich vooral aan de mores te houden. Beleefd blijven, altijd beleefd blijven. Dat doen ze ook, al koken ze van binnen, onderling dan. Tegen buitenlanders menen ze zich niet aan deze beperkingen te hoeven houden en permitteren ze zich dingen waar ze onder elkaar absoluut niet mee weg zouden komen en tot outcast verklaard zouden worden.

Obers echter lijken een soort pact afgesloten te hebben de klant als de vijand te behandelen, een enorm dedain tentoon te spreiden en neerbuigend te doen tegen een ieder die niet meteen weet wat er gegeten gaat worden. Dat is ook zo. Vaak ga je naar een bepaald restaurant om iets bepaalds te gaan eten. Bij de Coq au Beurre eet je gewoon een kippenspecialiteit, bij de pizzeria in Corbenay eet je geen kip maar bestel je hun pizza spécial als je in de zaak zelf blijft eten. En zo voorts. Dat is nu eenmaal een deel van je opvoeding dat je je van te voren op de hoogte stelt wat er in die zaak te eten valt. Eigenlijk heb je bij het binnengaan je keuze al gemaakt. Een ober wacht dan alleen op je bestelling zonder zich te hoeven uitputten in het repeteren van de kaart. Daar wordt een ober sjacherijning van want: kost tijd. En tijd is geld, geld dat in een paar uur verdiend moet worden: tussen 12:00 en 14:00 en dan in de avond nog een paar uurtjes van 19:30 – 21:00. Op andere uren zijn restaurants meestal niet geopend. Er is een verschil tussen café's of bureaux de tabac's en restaurants uiteraard. Daar wordt door touristen soms geen verschil in gemaakt met bijkomende frustraties. Dat zelfs café's en BdT hun eigen openingsuren kennen, dus tussen de middag van 12 tot 2, of sluiten in de morgen en late middag om in de avond weer open te gaan. wordt ook wel eens vergeten. 's Lands wijs en 's lands eer. Dat wordt wel eens vergeten door een toerist of zelfs expat.
Dus ja, het is dikke ellende met de obers voor de bezoekers in de grote steden. En ja, je wordt buitengewoon gefrustreerd door al die gekke regeltjes die zo veel afwijken van wat je uit je geboorteland gewend bent. So what! In het laatste geval heb je je maar te schikken. De strijd tegen de “prix pigeon” (exorbitante vraagprijs door aannemers of ondernemers aan buitenlanders) blijft gewoon doorgaan. Als je wat langer verblijft in een vreemd land leer je je er wel omheen te werken. Ben je helemaal of ruimschoots aangepast dan leer je ook de regeltjes dusdanig te ontwijken dat ze je niet meer frustreren en doe je de meeste ongemakken af met een schouder ophalen of een handgebaar waarmee je het probleem over je schouder werpt. Eigenlijk precies wat je in je geboorteland ook doet of hebt gedaan.

Maar die obers en andere onbeschoftelingen in de toeristen industrie, dat is een probleem waaraan echt gewerkt moet worden. Want dat kost geld vindt de overheid, en dus... zal alles wel weer overwaaien tot een volgende bobo zich weer eens ergert over de houding van de ober in Paris.

Geen opmerkingen: